ANΘΡΩΠΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ~ ενδοοικογενειακή βία – παιδική κακοποίηση

μαθήματα από καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τις ζωές τους

Γεια σας και σήμερα αγαπητοί αναγνώστες από το +yannidakis 

Όπως σας είχα αναφέρει στο προηγούμενο άρθρο μου, την ενδοοικογενειακή βία την χωρίσαμε σε τρεις ενότητες. Την προηγούμενη φορά αναφέρθηκα στην συντροφική κακοποίηση. Σήμερα θα μιλήσουμε για την δεύτερη ενότητα δηλαδή την παιδική κακοποίηση. 

H κακοποίηση του παιδιού είναι πρόβλημα δημόσιας υγείας και αποτελεί μέρος της ενδοοικογενειακής βίας. Από τις πρώτες χώρες που ευαισθητοποιήθηκαν και το αναγνώρισαν ως σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα και πρόβλημα δημόσιας υγείας είναι οι ΗΠΑ και η Βρετανία. Στην Ελλάδα δόθηκε μεγαλύτερη σημασία κυρίως από τη δεκαετία του 1990 και μετά.

Μορφές παιδικής κακοποίησης μπορεί να είναι: η σωματική κακοποίηση, η παραμέληση-εγκατάλειψη, η συναισθηματική παραμέληση/ ψυχολογική κακοποίηση και η σεξουαλική κακοποίηση.

Στην σωματική κακοποίηση ο τραυματισμός δεν εξηγείται ικανοποιητικά για το πώς προκλήθηκε ή δεν δικαιολογείται η καθυστέρηση αναζήτησης ιατρικής βοήθειας. Στην συναισθηματική παραμέληση – ψυχολογική κακοποίηση ασκείται ψυχολογική βία στο παιδί όπως τρομοκρατία, του φέρονται σαν να είναι αποδιοπομπαίος τράγος, το απομονώνουν και τέλος στην σεξουαλική κακοποίηση νοείται ο βιασμός ή αιμομικτική σχέση ή γενικότερα μη κατάλληλη συμπεριφορά για ένα παιδί (με σεξουαλικά υπονοούμενα κλπ).

Η ενδοοικογενειακή κακοποίηση των παιδιών ενδημεί στα πλαίσια των σχέσεων φροντίδας των παιδιών από τους φυσικούς γονείς ή τα υποκατάστατά τους όπως είναι συγγενείς ή άλλα άτομα ή δομές που έχουν αυτή την ευθύνη όπως ανάδοχοι γονείς, προσωπικό ιδρυμάτων κλειστής ή ημερήσιας φροντίδας.

Όταν ένα παιδί παραμελείται ή του ασκείται βία τότε :

Έχει εξαιρετικά χαμηλή αυτοεκτίμηση, έχει έντονο φόβο, έχει δυσπιστία σε οποιαδήποτε σχέση με ενήλικο, αντιδρά παθητικά, κυριαρχείται από άγχος, είναι εξαρτημένο και ανασφαλές, μπορεί να παρουσιάσει επιμέρους διαταραχές στη συμπεριφορά, όπως ενούρηση, παθητικότητα, επιθετικότητα, καταστροφική συμπεριφορά, ψέματα, κλοπές, φυγή από το σπίτι, κατάχρηση ουσιών είναι συνεχώς θυμωμένος κ.α., η σχολική του απόδοση επηρεάζεται ή και ανακόπτεται καθώς εμφανίζει μαθησιακές δυσκολίες, παρουσιάζει συμπτώματα που σχετίζονται με την ψυχική ένταση και την τραυματική εμπειρία όπως: παλινδρομική συμπεριφορά, διαταραχές ύπνου, εφιάλτες, αλλαγές στη διάθεση (συναισθηματικές μεταπτώσεις).

Η πρόγνωση για τη ζωή ενός παιδιού που κακοποιείται είναι άσχημη αν δεν αντιμετωπιστεί. Συνήθη είναι τα προβλήματα σωματικής και ψυχικής υγείας (π.χ. μετατραυματικό στρες), η χρήση ουσιών, η επίδραση στις διαπροσωπικές σχέσεις, η επίδραση στο γονεϊκό του ρόλο και η εγκληματικότητα.

Αν είστε γονείς και υποψιάζεστε πως κάτι συμβαίνει στο παιδί σας παρατηρήστε τη συμπεριφορά του. Οποιαδήποτε ξαφνική και χωρίς εμφανή αιτία αλλαγή στη σχολική του παρουσία ή επίδοση, στην άποψη του για κάποια άτομα, στο λεξιλόγιο του, στην όρεξη του, στις συνήθειες του ύπνου του ή στην υγιεινή του, πρέπει να σας προβληματίσει. Μιλήστε ειλικρινά στο παιδί και τους κινδύνους που μπορεί να υπάρξουν. Καλλιεργήστε ένα κλίμα ασφάλειας και εμπιστοσύνης με τα παιδιά προκειμένου να μπορούν να σας εμπιστεύονται αυτά που τους συμβαίνουν Μην αντιδράτε υπερβολικά σε ότι σας πει το παιδί. Μπορεί να το φοβίσετε. Ακούστε το με υπομονή και μην το κριτικάρετε. Προσπαθήστε να δείτε τα συναισθήματα του πίσω από τις πράξεις του. Τονώστε την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθηση του παιδιού. Μη φοβηθείτε να ζητήσετε συγγνώμη. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν ότι και οι ενήλικες κάνουν λάθη. Μάθετε στο παιδί να λέει όχι και σεβαστείτε την άρνηση του. Καλέστε στην Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα παιδιά SOS 1056, για να πάρετε κατευθύνσεις και συμβουλές.

Αν είστε εκπαιδευτικοί μην αγνοήσετε κάτι που σας έχει πει το παιδί, ακόμη και αν νομίζετε ότι είναι ψέμα. Παρατηρήστε τη συμπεριφορά του παιδιού αλλά  και την σχολική του επίδοση / παρουσία. Προσπαθήστε να επικοινωνήσετε με τους γονείς. Προτείνετε λύσεις στο παιδί και εξηγήστε τες. Μην πανικοβληθείτε ή φοβηθείτε… το παιδί σας έχει ανάγκη. Φροντίστε να μην απομονωθεί το παιδί από τα υπόλοιπα. Μην κατηγορήσετε τους γονείς του… θυμηθείτε ότι τους προστατεύει. Συνεννοηθείτε με τον διευθυντή για τις κινήσεις που πρέπει και μπορεί να κάνει το σχολείο.

Αν είστε γείτονες, φίλοι ή γνωστοί παρατηρήστε τη συμπεριφορά του παιδιού και παρατηρήστε τη συμπεριφορά του γονέα και τον τρόπο με τον οποίο μιλάει στο παιδί. Ακούστε τι έχει να σας πει το παιδί και μην αγνοείτε την ανάγκη του για βοήθεια.

Είναι υπόθεση όλων και του καθένα ξεχωριστά να προστατεύσει τα παιδιά απέναντι σε εγκλήματα κακοποίησης. Ειδικότερα στην σεξουαλική κακοποίηση δεν υπάρχει η έννοια «το παιδί μου» αλλά ένα παιδί που ταλαιπωρείται και όλοι πρέπει να βοηθήσουμε. +entita matsinska 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ANΘΡΩΠΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΜΑΡΤΙΟΥ ~ ενδοοικογενειακή βία-συντροφική κακοποίηση

μαθήματα από καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τις ζωές τους

Γεια σας και σήμερα αγαπητοί αναγνώστες από το +yannidakis 

Σήμερα θα ξεκινήσω να αγγίζω ένα πολύ ευαίσθητο και συνάμα πολύ σοβαρό θέμα, αυτό της βίας και ειδικότερα της ενδοοικογενειακής βίας. Επειδή όμως το θέμα αυτό είναι από μόνο του πολύ μεγάλο, θα το χωρίσω σε τρεις ενότητες έτσι ώστε οι προτάσεις που θα δώσω να αφορούν κάθε φορά την κάθε περίπτωση ξεχωριστά.

Οι περιπτώσεις βίας που ακούμε τριγύρω μας πιστεύω είναι πολλές. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε ακούσει ή ακόμα έχουμε δει πράξεις βίας να διαδραματίζονται μπροστά μας. Τι θεωρείται όμως βία;

Η βία είναι έκφραση εξουσίας και καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και  θεωρείται η εσκεμμένη χρήση σωματικής δύναμης ή εξουσίας, έμμεση ή άμεση, εναντίον του εαυτού του ατόμου, άλλου ατόμου ή εναντίον ομάδας ή κοινότητας, η οποία είτε καταλήγει είτε έχει μεγάλη πιθανότητα να καταλήξει σε τραυματισμό, ψυχική βλάβη, κακή ανάπτυξη ή διαφόρων μορφών στερήσεις του θύματος ή ακόμη και το θάνατό του. Όταν η βία εφαρμόζεται μέσα στην οικογένεια καλύπτει τρεις μορφές της: την κακοποίηση συζύγου ή συντρόφου, την βία εκ μέρους ενηλίκων προς τα παιδιά, και τέλος την κακοποίηση ηλικιωμένων.

Σήμερα θα αναφερθώ στην πρώτη μορφή ενδοοικογενειακής βίας αυτής της συντροφικής κακοποίησης. Η γυναικεία κακοποίηση λοιπόν, ορίζεται ως κάθε πράξη, ή απειλή πράξης βίας που οδηγεί ή ενδέχεται να οδηγήσει σε σωματικές, σεξουαλικές, ψυχολογικές βλάβες ή ταλαιπωρία της γυναίκας. Παρόλο που διαφορετικές μορφές κακοποίησης μπορεί να συμβαίνουν ξεχωριστά ή συνδυαστικά, η σωματική βία είναι η πιο προφανής. Η πλειοψηφία των θυµάτων της συντροφικής κακοποίησης είναι οι γυναίκες. Αυτό βέβαια δεν ενισχύει το γεγονός ότι δεν υπάρχουν και άντρες που  κακοποιούνται.

Η κακοποίηση των γυναικών έχει τυλιχθεί μέσα σε μύθους που διαιωνίζουν τη λαθεμένη άποψη ότι το θύμα ευθύνεται για την κακοποίησή του. Η κακοποιημένη γυναίκα περιγράφεται από τους περισσότερους σαν ένα αδύναμο άτομο. Έχει μικρά παιδιά, δεν έχει καμία επαγγελματική γνώση και εξαρτάται οικονομικά από τον άνδρα της. Αν και μερικές από τις κακοποιημένες γυναίκες ταιριάζουν σ’ αυτή την περιγραφή, η έρευνα δείχνει ότι αυτή η στερεότυπη περιγραφή είναι λαθεμένη. Οι περισσότερες κακοποιημένες γυναίκες εργάζονται και μάλιστα μερικές, σε υψηλού επιπέδου εργασίες, κάνοντας επιτυχημένες καριέρες.

Ποια είναι όμως τα αίτια που οδηγούν στην κακοποίηση της γυναίκας; Από την πλευρά του θύματος τα αίτια μπορεί να είναι: 

1. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση, 
2. Η παθητική τους συμπεριφορά,  
3. Η ανασφάλεια και αναξιότητα, 
4. Οι ενοχές,  
5. Τα ψυχοσωματικά συμπτώματα, 
6. Το αίσθημα αβοηθησίας.

Από την πλευρά του θύτη τα αίτια της κακοποίησης μπορεί να είναι:

1. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση, 
2. Παραδοσιακές αντιλήψεις γύρω από το ρόλο τους, 
3. Η έλλειψη αυτοελέγχου και επίγνωσης των πράξεών τους και η προβολή της ευθύνης σε άλλους, 
4. Η παθολογική ζήλια, 
5. Παρουσιάζουν διπλή προσωπικότητα ή έχουν έντονες αντιδράσεις άγχους. 
6. Προηγηθείσες άσχημες εμπειρίες ζωής. 

Το ερώτημα που συχνά τίθεται είναι: ‘γιατί οι κακοποιημένες γυναίκες ανέχονται την κακοποίηση; Ο φόβος, η ανασφάλεια, η συναισθηματική εμπλοκή, η παγίδευση και η εξάρτηση είναι μερικοί από τους λόγους που απαντούν το ερώτημα.

Τι μπορείς να κάνεις στην περίπτωση που βρίσκεσαι ήδη σε σχέση κακοποίησης:

• Προσπάθησε να εξασφαλίσεις από πριν υποστηρικτικό περιβάλλον, δηλαδή φίλους, συγγενείς, γείτονες που θα είναι πρόθυμοι να σε βοηθήσουν παρέχοντάς σου στέγη, τροφή, χρήματα, συνοδεία σε υπηρεσίες κλπ.
• Να έχεις σκεφτεί που θα πας αν χρειαστεί να φύγεις από το σπίτι π.χ. κάποια φίλη ή ξενοδοχείο.
• Να αποταμιεύεις χρήματα.
• Να έχεις έτοιμη μια τσάντα με τα απαραίτητα για σένα και τα παιδιά σου χρήσιμα έγγραφα όπως βιβλιάριο καταθέσεων δικό σου, φωτοτυπίες βιβλιαρίου του συζύγου, φωτοτυπία φορολογικής δήλωσης, ταυτότητες, τίτλους περιουσιακών στοιχείων, πιστοποιητικά που αφορούν τα παιδιά κλπ.
• Αν είναι δυνατό να έχεις συνεννοηθεί από πριν με μια γειτόνισσα ώστε να καλέσει την αστυνομία μόλις ακούσει φωνές.

Σε περίπτωση που έχεις υποστεί κακοποίηση μπορείς:

• Να υποβάλεις μήνυση κατά του δράστη (προφορική ή γραπτή) σε οποιοδήποτε αστυνομικό τμήμα, να ζητήσεις την καταγραφή του περιστατικού κακοποίησης του βιβλίου συμβάντων του αστυνομικού τμήματος και να ζητήσεις αντίγραφο.
• Να ζητήσεις από τον εισαγγελέα υπηρεσίας να δώσει έγγραφη εντολή στο αρμόδιο αστυνομικό τμήμα να καλέσουν τον δράστη προκειμένου να του γίνουν «συστάσεις» (αν δεν θέλεις να υποβάλεις μήνυση εναντίον του).
• Να ζητήσεις από τον εισαγγελέα να δώσει εντολή στον  αρμόδιο ιατροδικαστή να υποβληθείς σε ιατροδικαστική εξέταση.
• Αφού μεταβείς στην ιατροδικαστική υπηρεσία και υποβληθείς σε ιατρικές εξετάσεις μπορείς να ζητήσεις να λάβεις το αντίγραφο της ιατροδικαστικής εξέτασης.
• Αν πας σε νοσοκομείο ζήτησε να καταγραφεί το περιστατικό στο βιβλίο συμβάντων ως κακοποίηση και κράτησε αντίγραφο.
• Εάν δεν επιθυμείς να επιστρέψεις στη συζυγική στέγη μπορείς να μετακομίσεις προσωρινά με τα ανήλικα παιδιά σου. Καλό όμως είναι να έχεις ζητήσει προηγουμένως την καταγραφή του γεγονότος της κακοποίησης στο βιβλίο συμβάντων της αστυνομίας ή να στείλεις μια εξώδικο δήλωση που να ανακοινώνει στο σύζυγο την μετοίκιση τη δική σου ή / και των παιδιών σου.

Αν απευθυνθεί σε σένα μια κακοποιημένη γυναίκα:

• Προσπάθησε να την ηρεμήσεις.
• Μην την πιέζεις να πάρει αποφάσεις που δεν είναι ακόμα έτοιμη να πάρει.
• Μην την κρίνεις ή την κατακρίνεις για τη στάση που κρατάει απέναντι στο δράστη της κακοποίησης.
• Προσπάθησε να σταθείς δίπλα της για να μπορέσει ν’ απευθυνθεί σε σένα όταν αυτή το χρειάζεται.
• Ενημέρωσέ την για τα δικαιώματά της αν τα γνωρίζεις και για το τι μπορεί να κάνει.
• Ενημέρωσέ την για τα κέντρα υποδοχής κακοποιημένων γυναικών που γνωρίζεις.

Το ιδανικό θα ήταν οι οικογένειες να μπορούν να βρουν την χρυσή τομή επικοινωνίας και όλα τα προβλήματα μικρά μεγάλα να έβρισκαν την λύση τους. Ο προσδιορισμός των προβλημάτων, η διαπραγμάτευση και η ανάληψη ευθυνών είναι οι ικανότητες εκείνες που είναι καθοριστικές για τη διατήρηση μιας αρμονικής σχέσης. Η καλύτερη αντιμετώπιση δεν έγκειται στην απόδοση των σφαλμάτων, ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, αλλά στην ανάπτυξη καινούργιων στρατηγικών που θα βοηθήσουν τη σχέση. Αυτά είναι η συνεργασία, η αφοσίωση, η πίστη δηλαδή η σεξουαλική πίστη και εντιμότητα, η ευαισθησία, η γενναιοδωρία, το ενδιαφέρον και η υπευθυνότητα.  +entita matsinska

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ANΘΡΩΠΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ~ τι κρύβεται πίσω από την αποκριάτικη στολή μας;

μαθήματα από καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τις ζωές τους

Γεια σας και σήμερα αγαπητοί αναγνώστες από το +yannidakis 

Για τι άλλο θα μπορούσα να μιλήσω στο σημερινό μου άρθρο παρά για τις απόκριες.

Οι απόκριες είναι μια από τις πιο αγαπημένες περιόδους για αρκετούς από εμάς μα κυρίως για τους μικρούς μας φίλους!  Είναι η ευκαιρία να διασκεδάσουμε, να γελάσουμε και φυσικά να γίνουμε “καρναβάλια” χωρίς ενδοιασμούς. Οι στολές που βρίσκονται στην διάθεσή μας αμέτρητες. Τι είναι όμως αυτό που καθορίζει την στολή που θα επιλέξουμε; Είναι μια μάσκα ή ο πραγματικός μας εαυτός;

Πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι η επιλογή της αποκριάτικης στολής δεν γίνεται τυχαία, όπως συνήθως νομίζουμε. Νομίζουμε ότι κρυβόμαστε πίσω από την αποκριάτικη στολή μας ενώ στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Όταν επιλέγουμε μια αποκριάτικη στολή, στην ουσία φανερώνουμε στους άλλους καλά κρυμμένες πτυχές του εσωτερικού μας κόσμου ή εαυτού. Χαλαρώνουμε και ξεδιπλώνουμε έναν άλλο εαυτό ο οποίος έχει ανάγκη να βγει στο φως. Παρόλο που τα συνηθισμένα κριτήρια επιλογής των κουστουμιών από τα παιδιά αλλά και από τους ενήλικες είναι το φύλο και τα παραδοσιακά κοινωνικά πρότυπα σε σχέση με τους ρόλους των δυο φύλων, η επιλογή του κουστουμιού μπορεί να κρύβει και άλλα βαθύτερα μυστικά. Για παράδειγμα το να επιλέξει κανείς να ντυθεί πριγκίπισσα ή υπερ-ήρωας ίσως να σημαίνει πως έτσι μεταφέρει την εξουσία που έχει η μεταμφίεσή του.  Ευγένεια, ομορφιά, χάρη και θηλυκότητα για τις πριγκίπισσες δύναμη και κύρος για τους υπερ – ήρωες. Βέβαια από την άλλη ίσως μέσω της στολής να αποζητά κανείς περισσότερο από άλλα, έναν επιβλητικό ή κυριαρχικό ρόλο, επειδή ακριβώς δυσκολεύεται στην καθημερινότητα  να επιβληθεί στους γύρω του, είτε στους γονείς του είτε και σε κάποιο άλλο παιδί ή ακόμα και σε ένα μεγαλύτερο αδερφάκι.

Το κοστούμι μπορεί να προσφέρει σε κάποιον την ασφάλεια πως μπορεί να καταφέρει όλα όσα στην καθημερινή ζωή δεν μπορεί. Εδώ θα ήταν ενδιαφέρον να αναφέρω πως μέσα από τα αποκριάτικα κοστούμια θα μπορούσαμε ακόμα να ανακαλύψουμε και την ιδέα που έχουν οι άλλοι για μας ή με την μας παρομοιάζουν ή ποια χαρακτηριστικά θα ήθελαν να έχουμε και δεν τα έχουμε. Για παράδειγμα πρόσφατα άκουσα ένα παιδί να ζητάει από τον μπαμπά του να ντυθεί Spiderman ενώ από την μητέρα του η Barbie γοργόνα. Άραγε στα μάτια αυτού του παιδιού πως φαντάζουν οι γονείς του; Όλα αυτά βέβαια δεν είναι απόλυτα, και μπορεί να λειτουργούν διαφορετικά για κάθε παιδί ή ενήλικα ανάλογα με το χαρακτήρα του, το περιβάλλον που έχει μεγαλώσει και τις εμπειρίες του.

Στους ενήλικες αντίστοιχα η στολή μπορεί να αντιπροσωπεύει μια μορφή  κρυφής επιθυμίας, ενός καταπιεσμένου και βασανιστικού φόβου ή ακόμα, μιας δημιουργικής εκτόνωσης από την καθημερινή καταπίεση των υποχρεώσεων.

Τα κοστούμια τρόμου μπορεί να φανερώνουν την προτίμηση κάποιου να διασκεδάζει με οτιδήποτε μακάβριο. Τα κοστούμια αθωότητας π.χ πριγκίπισσες αντιπροσωπεύουν μια «κρυμμένη» νοσταλγία για τη νιότη, τη χαμένη αθωότητα και την παιδική αφέλεια. Τα κοστούμια ζώων αντιπροσωπεύουν τα βασικά ένστικτα. Για παράδειγμα, το λιοντάρι συμβολίζει την εξουσία και την αυτοπεποίθηση, ο σκύλος την αφοσίωση και την πίστη. Επίσης μπορεί να αντιπροσωπεύουν κάποια από τα φανερά ή κρυμμένα χαρακτηριστικά της ταυτότητας κάποιου ή εκείνα τα χαρακτηριστικά που κανείς θαυμάζει και θα επιθυμούσε να έχει. Τα κοστούμια ηρώων και κόμικ φανερώνουν την ανάγκη των ανθρώπων να ξεφύγουν από την καθημερινή τους σοβαρότητα και συμβολίζουν κάτι το εκκεντρικό, ιδιότροπο, παιχνιδιάρικο και νεανικό. Τα κοστούμια του «κακού» παρουσιάζουν κάτι υποχθόνιο, σκοτεινό και δίνουν σε κάποιον τη δυνατότητα να εκφράσει τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού του χωρίς ενοχές ή υποδεικνύει ένα σχετικό εσωτερικό άγχος σχετικά με θέματα που αφορούν στις διαπροσωπικές σχέσεις. Τα κοστούμια σεξουαλικού περιεχομένου αντιπροσωπεύουν τον αισθησιασμό, τον ερωτισμό και τη σεξουαλικότητα. Τέλος τα κοστούμια super – ηρώων μπορεί να υποδεικνύουν ότι διαθέτει κανείς ακόμα την επιθυμία και την έντονη διάθεση να σώσει τον κόσμο και να νικήσει το κακό, όπως όταν ήταν παιδί.

Μετά από όλα όσα είπαμε... εσείς τι θα ντυθείτε στα καρναβάλια; +entita matsinska

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ANΘΡΩΠΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ~ έφηβοι σε έξαρση

μαθήματα από καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τις ζωές τους

Καλή σας μέρα και σήμερα αγαπητοί αναγνώστες. Το σημερινό θέμα που θα αγγίξουμε είναι αυτό της επικοινωνίας των γονιών με τα έφηβα παιδιά τους. Το έναυσμα για την σημερινή θεματολογία προέκυψε από την επίσκεψη της μητέρας ενός έφηβου κοριτσιού στο γραφείο μας με σκοπό την συμβουλευτική καθοδήγηση της σε σχέση με την κόρη της.

Η μητέρα αυτή νέα σε ηλικία ήρθε στην υπηρεσία φανερά προβληματισμένη και απελπισμένη θα έλεγα. «Έχω σοβαρό πρόβλημα με την κόρη μου, δεν μπορώ να την μαζέψω με τίποτα και πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω. Η υπομονή μου εξαντλήθηκε και έχω σηκώσει τα χέρια ψηλά».

Αυτά ήταν τα λόγια της μητέρας για να περιγράψει αυτό που της συμβαίνει. Φυσικά όμως για να την βοηθήσουμε έπρεπε να μάθουμε πολλά περισσότερα για την οικογενειακή και οικονομική της κατάσταση και φυσικά για την κόρη της η οποία φάνηκε να την έχει προβληματίσει αρκετά.

Μετά την λήψη του κοινωνικού ιστορικού που ακολούθησε τα αποτελέσματα ήταν τα εξής:

Η κόρη ετών 16 είναι ένα όμορφο και έφηβο κορίτσι το οποίο τον τελευταίο χρόνο δεν ασχολείται με τίποτα άλλο πέρα από την εμφάνιση της, της φίλες της και το αγόρι της το οποίο είναι μεγαλύτερο σε ηλικία κατά 4 χρόνια. Η Κ. (κόρη) δεν φαίνεται να ασχολείται καθόλου με το διάβασμα της και κάνει πολλές απουσίες από το σχολείο. Περνάει πάρα πολλές ώρες με το αγόρι της στο σπίτι του και δεν φαίνεται να την ενδιαφέρει να γυρίζει στο δικό της σπίτι. Όταν έρχεται στο σπίτι για να φάει, να κάνει μπάνιο ή για να αλλάξει ρούχα, έχει πάντοτε νεύρα και δεν σηκώνει κουβέντα σε οποιαδήποτε παρατήρηση που μπορεί να της κάνει η μητέρας της. Πολλές φορές θυμώνει τόσο που μπορεί να οδηγηθεί σε χειροδικία εναντίον της ή αρχίζει τις απειλές ότι θα φύγει από το σπίτι και δεν θα ξαναγυρίσει. Άλλες φορές δείχνει την ζήλια της απέναντι στην μητέρα της αν η δεύτερη βγει με φίλες. Παρόλο που η Κ. δείχνει αυτή την συμπεριφορά στο σπίτι έξω από αυτό είναι πολύ ευγενική και δεν προκαλεί το παραμικρό θέμα στο σχολείο ή στο σπίτι του αγοριού της. Αφού λοιπόν το γενικότερο κλίμα στο σπίτι είναι πολύ έντονο η μητέρα έχει οδηγηθεί στην απόφαση πως αν η κόρη της είναι ευτυχισμένη έξω από το σπίτι με το αγόρι της  ίσως να είναι καλό να μείνει μαζί του. Σας φαίνεται παράλογη λύση; 

Για να δούμε στην συνέχεια.  Όσον αφορά την οικογένεια της Κ. οι γονείς της έχουν χωρίσει όταν η ίδια ήταν 8 χρονών. Ο πατέρας μετακόμισε σε άλλη πόλη και δεν έχει επικοινωνία με τα παιδιά του. Πολύ σπάνια μιλάνε με την μητέρα στο τηλέφωνο και αυτό για οικονομικά ζητήματα κυρίως. Έχει έναν μικρότερο αδερφό με τον οποίο βέβαια δεν ασχολείται και ιδιαίτερα. Η επικοινωνία των γονιών της ακόμα και όταν ήταν μαζί δεν ήταν ιδιαίτερα έντονη. Σπανίως συμφωνούσαν να κάνουν πράγματα συνολικά σαν οικογένεια. Υπήρχε μια γενικότερη ελευθερία όλων των μελών της οικογένειας. Ο καθένας έκανε ότι του άρεσε και το «όχι» δεν ακουγόταν και πολύ. Τα οικονομικά της οικογένειας πλέον είναι άσχημα αφού η μητέρα δουλεύει εποχιακά και δεν περισσεύουν για οτιδήποτε άλλο πέρα από την διατροφή. Η μητέρα σαν άτομο είναι χαμηλών τόνων και αδυνατεί να επιβληθεί. Τονίζει την αρνητική συμπεριφορά του παιδιού της και επιρρίπτει ευθύνες. Αυτό βέβαια οδηγεί σε εντάσεις και τσακωμούς κάθε φορά και όχι στην λύση της γενικότερης αναστάτωσης..

Ποιο ήταν το λάθος στην οικογένεια αυτή, και πως όλες οι αλλαγές στην ζωή των μελών συνέβαλαν στον ξέσπασμα της Κ.;

Ο ρόλος των γονιών, δεν είναι εύκολος. Κανείς δεν έχει γεννηθεί γονιός και κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι γνωρίζει τα πάντα. Οι γονείς οφείλουν να απενοχοποιηθούν για να μπορέσουν να σταθούν στον έφηβο.

Ο έφηβος θέλει να ακουστεί, θέλει να μοιραστεί ανησυχίες και σκέψεις για το αύριο, αναζητά να απευθυνθεί σε άτομα με κύρος που θα του εμπνέουν εμπιστοσύνη και θα αποτελέσουν τα πρότυπά του, για το παρόν και το μέλλον. Ας είναι οι γονείς του αυτοί που θα τον ακούσουν. Οφείλουν να είναι αυτοί. Οφείλουν να είναι δίπλα του και να τον στηρίζουν. Όπως οφείλουν και οι ίδιοι, να φροντίσουν τον εαυτό τους, τη σχέση τους και τον σύντροφό τους για να μπορέσουν να φροντίσουν και τους γύρω τους. Μην απορρίψετε το παιδί σας ποτέ, απορρίψτε μονό τις πράξεις τους.

Οι γονείς, που συνδυάζουν την έκφραση της στοργής, την ενθάρρυνση της αυτονομίας και της αυτάρκειας του παιδιού και απαιτούν από το παιδί τους μία ώριμη και υπεύθυνη συμπεριφορά, βρίσκονται πιο κοντά στην επίτευξη της ολοκλήρωσης του ρόλου τους. Για αυτό κάθε προσπάθεια που κάνουν οι γονείς για μία ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή από πολύ νωρίς είναι επιβεβλημένη γιατί από τη συμπεριφορά τους, δεν εξαρτάται μόνο το είδος των ενηλίκων που θα γίνουν τα παιδιά τους αλλά και το είδος των γονιών που θα έχει η επόμενη γενιά.

Τέλος σε περίπτωση που τα πράγματα δεν μπορούν να βελτιωθούν με οποιοδήποτε τρόπο υπάρχουν πάντα οι ανοιχτές γραμμές βοήθειας για γονείς με εφήβους και φυσικά αντίστοιχες δημόσιες υπηρεσίες σε όλη την Ελλάδα στις οποίες  μπορεί να απευθυνθεί ο καθένας και είναι δωρεάν. +entita matsinska

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ANΘΡΩΠΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ~ τα πιο γλυκά χριστούγεννα

μαθήματα από καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τις ζωές τους

Καλή σας μέρα αγαπητοί αναγνώστες. Εύχομαι σε όλους σας Χρόνια πολλά με υγεία, αγάπη, όνειρα, ελπίδες, τύχη και οτιδήποτε άλλο θα ζεστάνει την καρδιά σας. Στο σημερινό θέμα θέλησα να μην ξεφύγω από το Χριστουγεννιάτικο πνεύμα που μας έχει συνεπάρει και να μοιραστώ μαζί σας μια ιστορία Χριστουγέννων που με έκανε να νιώσω πως όλοι μας αξίζουμε να έχουμε τα πιο γλυκά Χριστούγεννα.

Ήταν ένας μήνας πριν από τα Χριστούγεννα και εκείνη την εποχή στο γραφείο μας δεχόμασταν ζευγάρια τα οποία ήθελαν να υιοθετήσουν ένα μωράκι. Το μωρό αυτό έψαχνε παντοτινή οικογένεια αφού η δική του δεν μπορούσε να το κρατήσει για πολύ ειδικούς και σοβαρούς λόγους. Τα ζευγάρια που προσήλθαν πολλά αλλά δυστυχώς μόνο ένα ζευγάρι θα είναι αυτό το οποίο θα μπορούσε να φτάσει στην ολοκλήρωση της υιοθεσίας. Οι μέρες περνούσαν και ο χρόνος μας πίεζε ώστε να βρεθεί η κατάλληλη οικογένεια για το συγκεκριμένο μωρό που όπως όλα τα παιδάκια είχε τις ιδιαιτερότητες του τις οποίες βέβαια το ζευγάρι έπρεπε να αποδεχθεί και να ανοίξει την καρδιά του.

Μια ημέρα λοιπόν χτυπάει η πόρτα και μπαίνει μέσα ένα ζευγάρι το οποίο με την πρώτη ματιά μίλησε στην καρδιά μας. Η ζεστασιά τους, η ωριμότητά τους, η ευγένεια τους, η αγάπη τους και όλα τα απαραίτητα στοιχεία που θα συντελούσαν στο να είναι αυτό το τυχερό ζευγάρι ήταν επιτέλους μπροστά μας. Η διαδικασία που είχαν μπροστά τους χρονοβόρα και τα δικαιολογητικά πάρα πολλά αλλά τίποτα δεν τους έκανε να χάσουν το κουράγιο και την δύναμή τους. Ο χρόνος κύλισε γρήγορα, τα δικαιολογητικά μαζεύτηκαν, οι συνεντεύξεις πραγματοποιήθηκαν και όλα πλέον έδειχναν πως αυτά τα δυο άτομα που είχαμε μπροστά μας σύντομα θα επέκτειναν την αγάπη τους σε ακόμα ένα μέλος. Έμενε μόνο μια λεπτομέρεια... η γνωριμία τους!

Θυμάμαι ακόμα και ανατριχιάζω.. τα Χριστούγεννα είχαν σχεδόν φτάσει. Στεκόμασταν και οι τρεις έξω από την αίθουσα νεογνών ντυμένοι με την πράσινη στολή μας, με σκουφάκια στα μαλλιά και στα πόδια για λόγους υγιεινής. Η αγωνία μεγάλη.. το ζευγάρι μας στεκόταν ακριβώς μπροστά στην γυάλινη πόρτα έτοιμοι να μπουν μέσα ακούγοντας το «περάστε» της νοσοκόμας. Κρατιόντουσαν χέρι-χέρι με δάκρυα στα μάτια και κάθε φορά που άνοιγε η πόρτα έσφιγγε ο ένας το χέρι του αλλουνού. Στο άλλο χέρι κρατούσαν το πρώτο δωράκι του παιδιού τους.. ένα βελούδινο αρκουδάκι για να του κρατάει συντροφιά μέχρι να το πάρουν στο παντοτινό του σπίτι. Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και η νοσοκόμα μας καλεί μέσα κατευθύνοντάς μας στην κούνια του μωρού. Πρώτος ο σύζυγος με την σύζυγο και μετά εγώ. Έτρεμαν και κοίταζαν ο ένας τον άλλο. Σιγά σιγά πλησίασαν την κούνια που κοιμόταν το μωρό χωρίς να αφήσουν τα χέρια τους. Το προσωπάκι του παιδιού ήταν σκεπασμένο με το κουβερτάκι του. Διστακτικός ο πατέρας έπιασε το κουβερτάκι και το κατέβασε σιγά σιγά για να αντικρίσει το παιδί του.

Το χέρι του έτρεμε τόσο πολύ που δεν ξέρω αν του είχε ξανασυμβεί τόσο έντονα. Ο μικρούλης  άνοιξε τα μάτια και τους κοίταξε. Και τότε ήταν που όλοι λύγισαν. Το ζευγάρι δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του. Όλα όσα λαχταρούσαν τόσα χρόνια ήταν εκεί και τους κοιτούσε. Ο πατέρας έπιασε το χεράκι του μωρού και η μητέρα ψιθύρισε: ναι αυτό είναι το παιδί μας. Πάντα αυτό το παιδί περιμέναμε. Όλο το προσωπικό που ήταν τριγύρω μας άρχισε να κλαίει και μαζί με αυτούς και εγώ. Δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ μπροστά σε αυτή την τόσο έντονη εικόνα. Αυτό που ακολούθησε ήταν μαγικό. Ο μπαμπάς δεν άφηνε το μωράκι από την αγκαλιά του αλλά και το μωρό δεν σταμάτησε να τους χαμογελάει. Το δέσιμο είχε γίνει. Ήταν σίγουρα το πιο όμορφο Χριστουγεννιάτικο δώρο που είχαν πάρει ποτέ. Αλλά και για εμένα ήταν η πιο όμορφη εμπειρία μέχρι αυτή την στιγμή στην ζωή μου.

Ελπίζω να κατάφερα να σας παρασύρω στην δική μου εμπειρία. Όλοι αξίζουν να έχουν οικογένεια όπως και αν είναι αυτή. Εκτιμήστε την! Να έχετε όλοι ένα ευτυχισμένο νέο έτος. +entita matsinska

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ANΘΡΩΠΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ~ εφηβική εγκυμοσύνη

μαθήματα από καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τις ζωές τους

Καλή σας μέρα και σήμερα αγαπητοί αναγνώστες. Σήμερα θα αγγίξουμε ένα πολύ ιδιαίτερο, σημαντικό και σοβαρό θέμα. Επέλεξα να ασχοληθούμε αυτόν τον μήνα με την εφηβική εγκυμοσύνη και τον τρόπο που μπορεί να επηρεάσει τον ίδιο τον έφηβο αλλά και το περιβάλλον του.

Η εφηβεία είναι μια περίοδος κατά την οποία οι νέοι βιώνουν πολλές αλλαγές όπως σωματικές, συναισθηματικές, ψυχολογικές αλλά και κοινωνικές. Βιώνουν το πρώτο καρδιοχτύπι για το αντίθετο φύλλο και συνήθως από την ηλικία των 13 ετών ήδη έχουν βιώσει την ερωτική πράξη. Η ερωτική πράξη δεν είναι όμως κάτι το απλό για τους εφήβους. Υπάρχουν κίνδυνοι που ο κάθε νέος θα πρέπει να γνωρίζει προτού ξεκινήσει την ενεργή ερωτική ζωή. Πέρα από τους κινδύνους των σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων υπάρχει και ο κίνδυνος της εγκυμοσύνης. Οι στατιστικές μελέτες δείχνουν ότι περίπου 1 στις 10 έφηβες, στις αναπτυγμένες χώρες, θα έχει μια τουλάχιστον απρογραμμάτιστη εγκυμοσύνη.

Ο κάθε γονέας θέλει το παιδί του να τελειώσει το σχολείο, να σπουδάσει και αργότερα όταν βρει τον κατάλληλο άνθρωπο να κάνει οικογένεια. Τα πράγματα όμως δεν έρχονται πάντα έτσι όπως εμείς τα θέλουμε. Και τότε τι γίνεται; Χάθηκε ο κόσμος;

Όχι δεν χάθηκε, αλλά προτού φτάσουμε στο σημείο του να σκεφτούμε πως θα αντιμετωπίσουμε μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη του παιδιού μας θα πρέπει πρώτα να έχουμε φροντίσει από πριν να το προστατέψουμε. Πάνω από όλα πολύ σημαντικό ρόλο έχει να είμαστε κοντά με το παιδί μας. Να έχουμε καλλιεργήσει από πολύ νωρίς σχέση εμπιστοσύνης μαζί του. Να μην φοβάται να μας πει οτιδήποτε βιώνει όποτε και αν το βιώνει. Να γνωρίζει πως πάντα θα έχει δίπλα του την οικογένειά του η οποία θα είναι εκεί όταν την χρειάζεται. Όταν το παιδί μας πλησιάζει την εφηβεία ας το ενημερώσουμε για όλα όσα θα περάσει και θα βιώσει για πρώτη φορά. Μην περιμένετε να μπει στην εφηβεία για να μάθει αυτά που θα πρέπει να γνωρίζει. Στην εφηβεία η νέοι είναι λίγο έως πολύ αντιδραστικοί και δεν είναι πάντα εύκολο να μιλήσεις ήρεμα και να δώσεις να καταλάβουν όσα θες.  Ας του μιλήσουμε για το πρώτο καρδιοχτύπι με παραδείγματα από δικά μας βιώματα για να αισθανθεί ότι το καταλαβαίνουμε. Ας του μιλήσουμε για την ερωτική πράξη και φυσικά για αυτά που θα πρέπει να προσέχει όταν έρθει και η δική του στιγμή. Πόσο σημαντικό είναι να λαμβάνει προφύλαξη κάθε φορά και για ποιο λόγο. Για τις ασθένειες που υπάρχουν, για τα προβλήματα που μπορεί να δημιουργηθούν και φυσικά για μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη η οποία θα δυσκολέψει και θα αλλάξει πολύ την μέχρι τότε ζωή τους. Ας του εξηγήσουμε πως στην ζωή πρέπει να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας και οποιοδήποτε «λάθος» θα έχει και συνέπειες.

Τι γίνεται όταν παρά την ενημέρωση του παιδιού μας προκύπτει μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη;

  

Τη στιγμή που μια έφηβη κοπέλα ή ένα έφηβο αγόρι καλείται να αντιμετωπίσει μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη δεν θα πρέπει να είναι μόνο-η! Ο ρόλος των γονιών έχει καθοριστική σημασία γι’αυτό οι ίδιοι χρειάζεται να είναι ψύχραιμοι, υποστηρικτικοί, να αποδεχθούν την κατάσταση, να συμμετέχουν ενεργά στο πρόβλημα και να επισκεφθούν έναν γυναικολόγο. Εκδηλώσεις θυμού και επιθετικότητας προς την έφηβη κοπέλα που ήδη βιώνει τα δικά της αρνητικά συναισθήματα είναι τουλάχιστον περιττά! Ας μην ξεχνάμε ότι η κατάλληλη παρέμβαση σε ένα τόσο σοβαρό θέμα κατά τη διάρκεια μιας τόσο τρυφερής ηλικίας όπως η εφηβεία θα καθορίσει σημαντικά την μετέπειτα σεξουαλική και ψυχολογική υγεία του ατόμου. Με την στήριξη της οικογένειας ο-η έφηβη-ος μπορούν να αντιμετωπίσουν τον ερχομό ενός παιδιού με την βοήθεια όλης της οικογένειας. Δεν χάνονται τα όνειρα και τίποτα δεν τελειώνει με τον ερχομό ενός παιδιού. Μπορεί να γίνονται όλα δυσκολότερα ή να καθυστερούν λίγο αλλά δεν τελειώνουν. Η εύκολη λύση της έκτρωσης δεν είναι ότι καλύτερο εκτός και αν θα γίνει για λόγους υγείας του εφήβου. Πρόσφατα είδα μια συνέντευξη στην εκπομπή «Μίλα» της 17 χρονης Στέλλας η οποία έφερε στον κόσμο ένα κοριτσάκι στα 16 της. Η υποστήριξη που είχε από την οικογένειά της ήταν απίστευτα συγκινητική και μάθημα για όλους. Είναι αριστούχα στο σχολείο και θέλει να γίνει παιδίατρος. Παρακάτω μπορείτε να δείτε την συνέντευξη η οποία ξεκινάει στο 16ο λεπτό.

Και μην ξεχνάτε: Θυμήσου τα δικά σου και συγχώρα τα παιδιά σου.. +entita matsinska

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ANΘΡΩΠΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ~ μαμά φοβάμαι, δεν θέλω να πάω σχολείο

μαθήματα από καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τις ζωές τους

Γειά σας και πάλι αγαπητοί αναγνώστες. Το σημερινό θέμα με το οποίο θα ασχοληθούμε αφορά τους μικρούς μας φίλους, τα παιδιά και τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσουν στον δεύτερο θεσμό κοινωνικοποίησης που δεν είναι άλλο από το σχολείο.

Πολλές φορές έχω ακούσει τους γονείς να λένε πως κάποιοι μαθητές  «πειράζουν» τα παιδιά τους στο σχολείο ή πως κάποιο παιδάκι σχολίασε το δικό τους με άσχημο τρόπο πληγώνοντας το. Αυτές είναι οι πιο ήπιες μορφές «πειράγματος». Τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα και χειρότερα όταν το παιδί γυρίσει από το σχολείο με μώλωπες, με σπασμένα τα γυαλιά του, με σκισμένα ρούχα, με εκδορές ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο πληγωμένα. Φυσικά μιλάμε για το φαινόμενο της ενδοσχολικής βίας.

Πως όμως θα καταλάβουμε αν το παιδί μας αντιμετωπίζει φαινόμενα ενδοσχολικής βίας αν δεν μας το πει το ίδιο;

Τα πρώτα σημάδια κακοποίησης παρουσιάζονται όταν το παιδί γυρίζει συχνά στο σπίτι με εκδορές (γδαρσίματα) μελανιές, χτυπήματα στο κεφάλι, στα πόδια και τα χέρια, τα οποία τις περισσότερες φορές τα κρύβει για να μην αναγκαστεί να δώσει εξηγήσεις  στην οικογένειά του. Φυσικά όλα τα παιδιά χτυπούν πάνω στο παιχνίδι, όμως η συχνότητα που τα εντοπίζουμε μπορούν να μας βάλλουν σκέψεις, όταν ειδικά συνδυάζονται και με περίεργες και ασυνήθιστες συμπεριφορές. Παιδιά που δέχονται βία στο σχολείο συνήθως παρουσιάζουν διαταραχές στην συμπεριφορά τους, κλείνονται στον εαυτό τους ή αντίθετα έχουν έντονες αντιδράσεις και επιθετική συμπεριφορά. Αυτές οι έντονες ψυχολογικές του μεταπτώσεις οφείλονται στο ότι το παιδί συνήθως ντρέπεται γι’αυτό που του συμβαίνει και παράλληλα φοβάται να το αντιμετωπίσει μόνο του. Επίσης πολλές φορές μπορεί να είναι ενοχικό και να θεωρεί ότι ευθύνεται το ίδιο για ότι συμβαίνει. Αυτό οφείλεται στο ότι έχει μάθει να επιπλήττεται και να τιμωρείται μόνο όταν κάνει κάτι λάθος. Η απότομη πτώση της επίδοσής του στα μαθήματα, η έλλειψη όρεξης και η άρνηση του να πάει το πρωί στο σχολείο είναι κάποια από τα σημάδια που θα πρέπει να μας προβληματίσουν. Πάρα πολλοί μαθητές σε όλο τον κόσμο δέχονται επιθέσεις εκφοβισμού και βίας στο σχολείο. Το γεγονός, όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν κάνει κάτι λανθασμένο που να δικαιολογεί την εκδήλωση τέτοιου είδους συμπεριφορών εναντίον τους.  Πολλές φορές στόχος γίνεται το "διαφορετικό", το οποίο μπορεί να αφορά σε οποιοδήποτε ανθρώπινο γνώρισμα, είτε εξωτερικό είτε εσωτερικό. Για παράδειγμα το χρώμα του δέρματος, η εθνικότητα, το φύλο, το βάρος, η σχολική επίδοση, η κοινωνική συστολή. Με την έννοια αυτή ο καθένας μπορεί να γίνει στόχος εκφοβιστικών και βίαιων συμπεριφορών σε κάποια φάση της ζωής του και συνεπώς το συγκεκριμένο φαινόμενο μας αφορά όλους.

Πως μπορώ να προφυλάξω το παιδί μου από τα χειρότερα;

Ο έγκαιρος εντοπισμός του προβλήματος σίγουρα αποτελεί και το μεγαλύτερο μέρος της λύσης του. Από τη στιγμή που ο γονέας παρατηρήσει τα πρώτα σημάδια, δηλαδή σημάδια στο σώμα του παιδιού αρκετά συχνά σε συνδυασμό με έντονες αλλαγές στη συμπεριφορά του, θα πρέπει να πλησιάσει το παιδί με ψυχραιμία και να συζητήσει μαζί του για το πως πέρασε την ημέρα του στο σχολείο. Συχνά τα παιδιά που δέχονται βία ντρέπονται να εκμυστηρευθούν το πρόβλημά τους γιατί φοβούνται πως ευθύνονται αυτά για το κακό αυτό και ότι θα δεχθούν την επίπληξη του γονέα. Οι γονείς λοιπόν εξοπλισμένοι με μεγάλη υπομονή και αγάπη πρέπει να προσπαθήσουν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του παιδιού τους. Σημαντική είναι η συνεργασία με το σχολείο για να πληροφορηθείτε για την έκταση και τη σοβαρότητα του περιστατικού καθώς και για τους τρόπους αντιμετώπισής του. Να του εξηγήσετε ότι το να μιλήσει στους ενήλικες για περιστατικά βίας και εκφοβισμού δεν αποτελεί «κάρφωμα». Ακούστε προσεκτικά τι έχει να σας πει το παιδί σας για τα συναισθήματά του και για τις ανάγκες του. Παρακολουθείστε την εξέλιξη της κατάστασης αλλά και την υγεία του παιδιού σας. Αν το παιδί σας παραπονιέται για μεγάλο χρονικό διάστημα ότι έχει σωματικούς πόνους, αν παρατηρείτε ότι έχει δυσκολίες στον ύπνο ή αν αρνείται επίμονα να πάει στο σχολείο, επισκεφτείτε έναν ειδικό ψυχικής υγείας για παιδιά. +entita matsinska 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ANΘΡΩΠΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ~ διαταραχές ύπνου

μαθήματα από καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τις ζωές τους

Γεια σας και σήμερα αγαπητοί αναγνώστες. Το σημερινό θέμα με το οποίο θα ασχοληθούμε το έχουμε λίγο πολύ βιώσει όλοι μας και αφορά τις διαταραχές ύπνου. Ποιες είναι όμως οι διαταραχές ύπνου; Τα παρακάτω παραδείγματα αναφέρουν τις διαταραχές έτσι όπως θα τις έλεγε ο απλός καθημερινός κόσμος.

«Δεν μπορώ να αποκοιμηθώ με τίποτα, στριφογυρίζω συνεχώς και δε με πιάνει ο ύπνος ότι και να κάνω.»

«Είμαι πολύ ανήσυχος κατά την διάρκεια της νύχτας, ξυπνάω και δεν μπορώ να αποκοιμηθώ ξανά.»

«Ποτέ δεν αισθάνομαι χορτάτος από τον ύπνο μου.»

«Ξυπνάω πάντα νωρίτερα από το ξυπνητήρι μου και απλά χάνω την ώρα μου προσπαθώντας να αποκοιμηθώ ξανά»

Οι διαταραχές ύπνου από την επιστημονική τους ματιά χωρίζονται σε:

• ροχαλητό και άπνοια,
• υπνηλία κατά την διάρκεια της μέρας,
• υπνοβασία - παραμιλητό,
• αϋπνία,
• βίαιη συμπεριφορά στον ύπνο.

Ο ύπνος δεν αποτελεί ένα είδος πολυτελείας αλλά μια επιτακτική ανάγκη για τον οργανισμό του ανθρώπου. Όταν κοιμόμαστε, το σώμα μας και το μυαλό μας ξαναγεννιούνται. Δυστυχώς όμως, αν και απαραίτητος, δεν είναι για όλους μας μια τόσο εύκολη υπόθεση. Οι διαταραχές του ύπνου και η αϋπνία τείνουν να γίνουν ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου. Οι άνθρωποι διαφέρουν στην ανάγκη τους για ύπνο. Η πιο κοινή άποψη είναι ότι χρειαζόμαστε όλοι 7 με 8 ώρες ύπνου κάθε βράδυ αν και ο ύπνος στους μεγαλύτερης ηλικίας ανθρώπους έχει την τάση να είναι συντομότερος, πιο ανήσυχος, διακόπτεται πιο εύκολα αλλά παραμένει εξίσου αναζωογονητικός. Οι διαταραχές ύπνου εμφανίζονται σε κάποιο από τα στάδια του ύπνου. Τα στάδια αυτά είναι τα εξής:

• στάδιο 1 REM: ελαφρά υπνηλία (Γλάρωμα),
• στάδιο 2: ύπνος,
• στάδιο 3: βαθύτερος ύπνος,
• στάδιο 4: βαθύς ύπνος.

Τι μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στον ύπνο;

Α) Ψυχολογικοί παράγοντες στους οποίους αναφέρονται στρεσογόννες καταστάσεις, όπως μια εξέταση, δυσκολίες στις σχέσεις συχνά προκαλούν διαταραχές ύπνου. Ακόμα και σκέψεις οι οποίες δεν αφορούν τον ύπνο, όπως μελλοντικά σχέδια, “brainstorming”, ή η αναπόληση των γεγονότων της ημέρας που πέρασε είναι παράγοντες οι οποίοι μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της αϋπνίας.

Β) Ψυχοπαθολογία όπως η ύπαρξη δυσθυμίας, ή αγχωδών διαταραχών.

Γ) Κακές συνθήκες ύπνου. Παραδείγματα αποτελούν οι μικρής διάρκειας ύπνοι κατά τη διάρκεια της ημέρας, οι υπερβολικές ώρες στο κρεβάτι, ακανόνιστο ωράριο ύπνου.

Δ) Ηλικία. Όπως αναφέραμε και παραπάνω στους μεγαλύτερους ενήλικες παρουσιάζονται πιο συχνά προβλήματα με τον ύπνο, παρά στις μικρότερες ηλικίες (οι ηλικωμένοι καταναλώνουν πολλά υπνωτικά ,4 φορές περισσότερα από τους μεσήλικες).

Ε) Ιατρικοί λόγοι όπως έντονοι πόνοι λόγω ασθενείας.

Ζ) Ορισμένα φάρμακα.

Στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχουν κάποια βήματα τα οποία θα μπορούσαν να βοηθήσουν. Αν βέβαια οι διαταραχές ύπνου γίνονται πολύ κουραστικές και επηρεάζουν και άλλους τομείς της καθημερινότητας όπως εργασία κτλπ τότε καλή θα ήταν μια επίσκεψη στο κέντρο μελέτης ύπνου.

Συμβουλές βελτίωσης διαταραχών ύπνου:

∆ιαχωρίστε τις υπόλοιπες δραστηριότητές σας από το χώρο της κρεβατοκάµαρας. Η κρεβατοκάµαρα πρέπει να προορίζεται µόνο για ύπνο και σεξ. Φροντίστε ο χώρος την ώρα που πέφτετε για ύπνο να είναι ήσυχος και σκοτεινός, χωρίς κρύο ή ζέστη. Μην καταπιάνεστε µε δραστηριότητες που διεγείρουν τον εγκέφαλο πριν κοιµηθείτε, π.χ. χρήση υπολογιστή. Κάντε εντατικά γυμναστική αλλά όχι πριν από τον ύπνο. Να ελέγξετε αν κάποιο από τα φάρμακα που παίρνετε είναι υπεύθυνο για τις διαταραχές ύπνου σας. Μην καπνίζετε λίγο πριν πάτε για ύπνο. Αν σας ενοχλεί το φως αλλά και για καλύτερη παραγωγή µελατονίνης, χρησιµοποιήστε µια µάσκα ύπνου. Προσπαθήστε να µην σκέφτεστε την ώρα που πέφτετε στο κρεβάτι όλα όσα σας αγχώνουν. ∆εσµευτείτε να ασχοληθείτε µε αυτά το επόµενο πρωί. Αν όταν πέφτετε στο κρεβάτι δεν σας πιάσει ο ύπνος στα επόµενα 30 λεπτά, σηκωθείτε. Μόλις νυστάξετε, επιστρέψτε στο κρεβάτι. Μία ώρα πριν κοιµηθείτε κάντε ένα χλιαρό προς ζεστό µπάνιο (όταν πέφτει η θερµοκρασία του σώµατος, ο ύπνος έρχεται πιο εύκολα). Φροντίστε να κοιµάστε και να ξυπνάτε την ίδια ώρα.

Αυτά από μένα σήμερα και εύχομαι σε όλους σας όνειρα γλυκά!! +entita matsinska 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ANΘΡΩΠΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ~ πατέρες σε απόγνωση!

μαθήματα από καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τις ζωές τους

Γεια σας και σήμερα αγαπητοί αναγνώστες. Το σημερινό άρθρο βασίζεται σε μια πραγματική ιστορία που με έχει προβληματίσει τον τελευταίο καιρό. Εδώ και έναν μήνα συνεργάζομαι με μια οικογένεια η οποία αποτελείται από την μητέρα, τον πατέρα και μια επτάχρονη κόρη. Οι δυο γονείς έχουν χωρίσει από τότε που η μικρή ήταν ενός έτους, αλλά οι μεταξύ τους σχέσεις ήταν και προσπαθούν να είναι καλές μέχρι και σήμερα. Η μητέρα είναι φιλόλογος και ο πατέρας τουριστικός πράκτορας που εργάζεται κατεξοχήν από το σπίτι.

Οι ώρες που περνά ο πατέρας με την μικρή είναι μεν αρκετές μέσα στην εβδομάδα αλλά όχι ποιοτικώς επαρκείς. Και τι εννοώ με αυτό. Η μικρή ναι μεν βρίσκεται με τον μπαμπά καθημερινά κατά τους σχολικούς μήνες για τουλάχιστον έξι ώρες την ημέρα επί πέντε φορές την εβδομάδα (κατά τις ώρες που η μητέρα εργάζεται σε φροντιστήριο) αλλά λόγω της φύσεως της δουλειάς του (εργασία μέσω internet) οι ώρες που αφιερώνει πραγματικά στην μικρή είναι ελάχιστες έως μηδαμινές. Δεν υπάρχει χρόνος για διαπροσωπική επαφή με την μικρή, για παιχνίδι μαζί της, για το διάβασμά της και οτιδήποτε άλλο απαιτεί ένα επτάχρονο παιδί.

Το αποτέλεσμα είναι ότι πλέον στα εφτά της χρόνια η μικρή δεν έχει την διάθεση να περνά χρόνο με τον μπαμπά της, ούτε καν τα Σαββατοκύριακα  και ο ίδιος ο πατέρας αισθάνεται την απόρριψη της μοναχοκόρης του. Φοβάται πως πλέον είναι πολύ αργά για να πλησιάσει το παιδί του και αισθάνεται πως απέτυχε στον ρόλο του πατέρα.

 
Αυτό είναι απλό παράδειγμα από τα πολλά που υπάρχουν καθημερινά γύρω μας. Οι ανάγκες για επιβίωση στις μέρες μας είναι μεγάλες και οι ώρες που καλούμαστε να αφιερώσουμε στην εργασία μας είναι πολλές. Τι γίνεται όμως όταν έχουμε οικογένεια και παιδιά που μας έχουν ανάγκη και από την άλλη έχουμε μια εργασία που απαιτεί με την σειρά της τον πολύτιμο χρόνο μας; Υπάρχει τρόπος να βρούμε την χρυσή τομή;

Για όλα υπάρχει η λύση. Ο δεσμός του μικρού παιδιού με τον πατέρα είναι απαραίτητος για την ομαλή ψυχική του ανάπτυξη, καθώς η μητέρα δεν μπορεί να αναπληρώνει τα πάντα. Η αλήθεια είναι πως το βρέφος και η επιβίωσή του κατά το πρώτο έτος είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την πλήρη και αποκλειστική φροντίδα που λαμβάνει από τη μητέρα του. Από το δεύτερο έτος αρχίζει και εισχωρεί ο πατέρας στη ζωή του παιδιού. Μπορεί και συμπληρώνει τις ελλείψεις ή τις πιέσεις της μητέρας, δίνοντας π.χ. περισσότερο χρόνο για παιχνίδι, ενώ παράλληλα εκείνος αρχίζει σταδιακά και λειτουργεί ως πρότυπο. Το παιδί αντιγράφει από εκείνον τα χαρακτηριστικά αυτά της προσωπικότητάς του (π.χ. σεβασμός, υπομονή), τα οποία αναπαράγει σταδιακά το ίδιο ως κομμάτια της συμπεριφοράς του ή κινητοποιείται για να τα συναντήσει αργότερα στις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους ως επιθυμητές αρετές.

Ο μπαμπάς είναι ο πρώτος άντρας στη ζωή μιας γυναίκας, και βέβαια το πρόσωπο που θα καθορίσει τη σχέση της με το άλλο φύλο. Η σχέση που αναπτύσσει το παιδί με τον πατέρα είναι τελείως διαφορετική από της μητέρας, που σημαίνει πως η συμμετοχή και η εμπλοκή του συμβάλλουν στην ανάπτυξη διαφορετικών ικανοτήτων, ιδιαίτερα στο τομέα των κοινωνικών σχέσεων. Έρευνες έχουν δείξει πως τα μωρά που έχουν έντονη την παρουσία του πατέρα τείνουν να είναι πιο κοινωνικά και χαλαρά με την συναναστροφή αγνώστων από ότι τα μωρά που η παρουσία του πατέρα είναι πιο περιορισμένη.

Το να είσαι μπαμπάς δεν είναι ένας αυτονόητος ρόλος. Τον μαθαίνεις! Ο πατέρας οφείλει να παρέχει ένα είδος αποκλειστικότητας στο παιδί, π.χ. να κουβεντιάζουν, να παίζουν, να του μαθαίνει τον κόσμο, και όχι να λειτουργεί παθητικά ως μία δεύτερη μαμά. Ας είναι λίγος ο χρόνος που έχει να διαθέσει ο μπαμπάς αλλά γεμάτος! Είναι πολύ σημαντικό οι μπαμπάδες να επιλέγουν παιχνίδια με τα παιδιά τους που δεν μοιάζουν με αυτά που παίζουν με την μητέρα. Επίσης σημαντικό είναι να αφήνουν χώρο για προσωπική έκφραση και ανάπτυξη της δημιουργικότητας των παιδιών τους. Έτσι, τα παιδιά γίνονται πιο δημοφιλή και κοινωνικά. Η καλή επικοινωνία μαζί τους εδραιώνει μια καλή βάση για επικοινωνία και στο μέλλον. Το πραγματικό ενδιαφέρον για το σχολείο τους, τα μαθήματά τους, τους φίλους τους και κάθε τι που περιβάλλει τον κόσμο του παιδιού καθημερινά γίνεται σύμμαχος των πατεράδων για να ανακαλύψουν στοιχεία, ικανότητες και ιδιαιτερότητες που δεν γνώριζαν πριν για τα παιδιά τους. Η αμέριστη αγάπη και ο ποιοτικός χρόνος με τα παιδιά είναι το κλειδί για να μια καλή και δεμένη σχέση μαζί τους. +entita matsinska 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ANΘΡΩΠΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΙΟΥΛΙΟΥ ~ άνδρες θύματα ενδοοικογενειακής βίας

μαθήματα από καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τις ζωές τους

Γεια σας και σήμερα αγαπητοί αναγνώστες!

Το σημερινό άρθρο μας αφορά όλους και ειδικά το ανδρικό φύλλο. Θα έλεγα ότι είναι ένα θέμα πολύ ενδιαφέρον καθώς έρχεται να ανατρέψει όλα όσα λανθασμένα πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Και τι εννοώ με αυτό!

Μέχρι πρόσφατα πιστεύαμε πως το πιο αδύναμο φύλλο και αυτό που χρίζει βοήθειας και προστασίας από περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας και σωματικής κακοποίησης είναι η γυναίκα. Αυτό φάνηκε από τα περιστατικά βίας που έχουν ακουστεί κατά καιρούς, από την πληθώρα καταφυγίων προστασίας κακοποιημένων γυναικών, από τις  συνεχείς ενημερώσεις των γυναικών για την αποφυγή τέτοιων καταστάσεων, από τις εθνικές γραμμές τηλεφωνικής βοήθειας γυναικών που βρίσκονται σε κίνδυνο κτλ. 

Πρόσφατες έρευνες λοιπόν έρχονται να ανατρέψουν αυτά τα δεδομένα με το φαινόμενο της κακοποίησης ανδρών εκ μέρους των γυναικών-συντρόφων τους. Εντυπωσιακά αποτελέσματα που αιφνιδίασαν τους ειδικούς προέκυψαν από την έρευνα DOVE (Domestic Violence in Europe) ως προς το φύλο των θυμάτων. Από την έρευνα προέκυψε πως η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση στα κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας και το σημαντικότερο είναι πως το μεγαλύτερο ποσοστό των θυμάτων σωματικής, ψυχολογικής, ηθικής ακόμα και σεξουαλικής βίας είναι οι άντρες. Παρομοίως έρευνα που έγινε στο ΤΕΙ Κρήτης σε δείγμα 1.112 δεσμευμένων ενηλίκων από 18 έως 65 ετών, κατέδειξε ότι το 80% περίπου των γυναικών εξασκεί ψυχολογική πίεση στο σύντροφό τους. Το 1994 στις ΗΠΑ 167 χιλιάδες άνδρες κατήγγειλαν ότι είχαν δεχτεί σωματική βία από τις συντρόφους τους και πολύ περισσότεροι παραδέχτηκαν ότι έχουν βιώσει παρόμοια περιστατικά, αλλά δεν το ανέφεραν πουθενά, για να μην γελοιοποιηθούν. Ένα ακόμη πολύ σημαντικό εύρημα είναι ότι η ψυχολογική κακοποίηση του άνδρα πολλές φορές δεν ασκείται αποκλειστικά από τη σύζυγο αλλά και από άλλα μέλη της οικογένειάς της.

Οι τρόποι ανδρικής κακοποίησης ποικίλλουν. Υπάρχουν γυναίκες που εκφράζουν στον σύντροφό τους γκρίνιες και παράπονα (π.χ. για τα οικονομικά), τον υποχρεώνουν να τους λέει ό,τι θέλουν να ακούσουν, του εκφράζουν υπερβολική έλλειψη εμπιστοσύνης (π.χ. καχυποψία, δυσπιστία), του στερούν την προσωπική ζωή-ελευθερία («δεν έχεις να πας πουθενά χωρίς εμένα»), σπάνε διάφορα αντικείμενα στο σπίτι, πετούν αντικείμενα με στόχο να τραυματίσουν τον άνδρα τους, ρίχνουν κλωτσιές, δίνουν μπουνιές, δαγκώνουν, γδέρνουν ενώ σε ακραίες περιπτώσεις υπάρχει ακόμη και χρήση μαχαιριού ή όπλου. Στην ψυχολογική βία περιλαμβάνεται και το σύνδρομο της γονικής αποξένωσης, κατά το οποίο η γυναίκα στρέφει εναντίον του πατέρα το παιδί ή τα παιδιά τους. Παρά λοιπόν το γεγονός ότι ο άνδρας μπορεί να ασκήσει μεγαλύτερη μυϊκή δύναμη ή να περιορίσει αποτελεσματικότερα την επιτιθέμενη σύντροφό του, οι γυναίκες καταφεύγουν σε πιο περίπλοκες και καλύτερα σχεδιασμένες μορφές βίας, οι οποίες εξισώνουν τα ποσοστά. Αυτό επιβεβαιώνεται απόλυτα στις περιπτώσεις ενδο-οικογενειακής βίας που καταλήγουν σε θάνατο ή σε σοβαρό τραυματισμό».

Ολοκληρώνοντας το σημερινό άρθρο θα ήθελα να αναφέρω δυο πράγματα: πρώτον ότι ο γάμος και γενικότερα οι ερωτικές σχέσεις απαιτούν καθημερινή δουλειά και προσπάθεια εκ μέρους των δύο συντρόφων. Το ζευγάρι πρέπει να προσπαθεί από κοινού για να βρει τους κώδικες επικοινωνίας του, να εγκαθιδρύει μια «κοινή γλώσσα» και πάντα σε διαφωνίες να καταβάλλεται προσπάθεια να κατανοηθεί και ή άλλη πλευρά προκειμένου να καταλήξουν σε μια κοινή λύση. Μην ξεχνάμε πως κάθε άτομο είναι μοναδικό και ξεχωριστό και έχει το δικαίωμα να έχει τις δικές του απόψεις και σκέψεις και δεύτερον το κράτος θα μπορούσε να μεριμνήσει ώστε να ιδρυθεί καταφύγιο προστασίας για θύματα ανδρών ή να υπάρξει Εθνική Γραμμή Βοήθειας για κακοποιημένους άνδρες – γονείς. +entita matsinska

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »