ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ ο ηττημένος ανταγωνιστής του σήμερα μας, πρέπει να είναι ο εαυτός του χθες μας

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Και όχι με την κακή έννοια, πάντα.

"Τι σημαίνει αυτό;" θα μου πείτε και δικαίως θα απορείτε. Αυτό, λοιπόν, θα πει πως κάθε μέρα που ξημερώνει, το μοναδικό μέτρο σύγκρισης που θα πρέπει να έχει κάποιος είναι μονάχα ο ίδιος του ο εαυτός, όπως αυτός ήταν χθες ή προχθές ή την προηγούμενη εβδομάδα κοκ.

Για τους... "ανταγωνιστικούς" αλλά και για όλους αυτούς οι οποίοι διαρκώς παρατηρούν το πως είναι ο περίγυρος τους και αναλόγως δρουν, ο σημερινός προβληματισμός είτε θα φανεί όπως μια ανάσα ανακούφισης και δροσιάς που ξεκουράζει τον νου, είτε ως ένα ακόμα μέτρο σύγκρισης το οποίο θα αγωνιούν να ξεπεράσουν. Για εκείνους που αντιμετωπίζουν την καθημερινότητα τους, αλλά και την ζωή εν γένει, ως μια επαναλαμβανόμενη πραγματικότητα επιτυχίας/αποτυχίας, ίσως φανεί σαν λόγος κινητοποίησης και αναθεώρησης των δεδομένων, καθώς και αιτία θέσης νέων στόχων. Για όλους τους υπόλοιπους, όμως, που έχουν ενστερνισθεί αυτό το "μότο", το κείμενο αυτό θα τους βρει να γνέφουν καταφατικά το κεφάλι και να αναφωνούν εσωτερικά ή εξωτερικά ένα "μμμ ίσως....".

Μην ξεγελιέστε όμως. Το εύλογο "άγχος" το οποίο αναδύεται και μας καταλαμβάνει ακολουθώντας αυτόν τον προσωπικό οδηγό που εμείς δημιουργούμε καθ' όλη την διάρκεια ύπαρξη μας, κάθε άλλο παρά μη παραγωγικό είναι. Δεν υπάρχει πιο υγιής στρατηγική προσωπικής εξέλιξης από το να θέτεις ορισμένα standards συγκριτικά με το πώς ήσουν στο πρόσφατο παρελθόν σου και αντίστοιχες κατευθυντήριες γραμμές προερχόμενες από (ίσως) από εσένα, με σκοπό να στοχεύεις να τα ξεπεράσεις ή τουλάχιστον να τα ικανοποιήσεις. Δεν υπάρχει πιο ικανοποιητικό συναίσθημα από το να παρατηρείς εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου να βελτιώνεται και να εξελίσσεται μέσα από την αυτο-καθοδήγηση, όπως επίσης και μέσα από την αυτο-οριοθέτηση του πήχη της βιωματικής πορείας σου. Αν αυτό σας παραπέμπει σε μια συνεχή αυθυποβολή εξετάσεων, δεν πέφτετε έξω. Αν, επίσης, αυτό σας παραπέμπει σε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο δοκιμασιών, δεν κάνετε λάθος. Και, τέλος, αν αυτό σας παραπέμπει σε έναν ατέρμονο κύκλο προσπαθειών, εξακολουθείτε να έχετε αντιληφθεί την φιλοσοφία του αποψινού τίτλου.

 Έτσι ακριβώς δεν είναι και η ζωή άλλωστε;

ΥΓ: Το σημαντικό μάλλον, όπως και το ουσιώδες, είναι να κοιτάς πίσω σου και να παρατηρείς ότι σου έλλειπε κάτι, που τώρα όμως το έχεις αποκτήσει-κερδίσει. Ποτέ το αντίθετο.

Εις το επανιδείν...+Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ η αποτυχία είναι (ίσως) ο δρόμος προς την επιτυχία

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Κάπου διάβαζα τις προάλλες ότι, "τάχα μου δήθεν", πριν από κάθε μεγάλη επιτυχία, έρχεται πάντα κάποια αποτυχία (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων). Το κοίταζα, το ξανά-κοίταζα και καθώς προσπαθούσα να σκεφτώ αν η συγκεκριμένη φράση στέκει έστω και σε κάποιο μικρό βαθμό, άρχισα να αναλογίζομαι δικές μου εμπειρίες και να προσπαθώ να ανατρέξω σε προσωπικά περιστατικά μήπως και μπορέσω να κάνω κάποιου είδους συσχέτιση. Συμπέρασμα; Ίσως και να είναι αλήθεια.

Προτού όμως κάνετε το ίδιο και προβληματίσετε και το δικό σας μυαλό, αισθάνομαι ότι πρέπει να σας δώσω ορισμένες κατευθυντήριες γραμμές έτσι ώστε να βρεθείτε το συντομότερο δυνατό στο μονοπάτι της προσωπικής αναζήτησης, χωρίς να παρεκκλίνετε από τον σημερινό προορισμό ακολουθώντας μια παράλληλη οδό που οδηγεί σε κάποια ψευδαισθησιακή όαση στην έρημο. Αρχικά, ας μιλήσουμε εν τάχει για την "επιτυχία", αλλά και το τι θα μπορούσε να περιλαμβάνει αυτή η λέξη. Επιτυχία θα μπορούσε να είναι από την απόκτηση της δουλειάς των ονείρων μας, το να κερδίσουμε το τζόκερ, να αποκτήσουμε ένα παιδί, μέχρι και να μην μας πιάσει κίνηση στον δρόμο μεταξύ 7-9 το πρωί. (Εντάξει το τελευταίο ίσως και να μην το θεωρήσετε και... επιτυχία, όμως σίγουρα κάποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει...). "Αποτυχία", αντίστοιχα, θα μπορούσε να θεωρηθεί μια λάθος επένδυση, ένας χωρισμός ή ένα διαζύγιο, κάτι που ενώ φέραμε εις πέρας όχι μόνο δεν είχε τα προβλεπόμενα αποτελέσματα αλλά "μας κόστισε" κιόλας, ή κάτι όπως το να μην πετύχει ο μουσακάς που δοκιμάσαμε να φτιάξουμε για πρώτη φορά. (Ακόμα ένα λίγο "περίεργο" παράδειγμα, όμως νομίζω ότι καταλαβαίνεται που το πάω).

Ας υποθέσουμε τώρα ότι μία ή περισσότερες περιπτώσεις συνδέονται με εσάς και είναι περιστατικά που έχετε βιώσει -και μεταξύ μας, πολύ λογικό φαίνεται- είτε από πλευράς επιτυχίας, είτε από πλευράς αποτυχίας. Για εσάς που βρίσκεστε σε αυτήν της επιτυχίας: αναλογιστείτε λίγο το τι μεσολάβησε μέχρι να φτάσετε σε αυτήν και πόσο δύσβατος ή μη ήταν ο δρόμος προς τα εκεί. Για εσάς, πάλι, που βρίσκεστε στην αντίπερα όχθη: αναλογιστείτε λίγο το πόσο όμορφα αισθανθήκατε όταν, έπειτα, ήρθε η "επιτυχία".

- "Δεν ήρθε ποτέ η επιτυχία..." μου λέτε;

- "Γιατί; Την αναζητήσατε ή τα παρατήσατε; Αν ναι, λυπάμαι όμως δεν φταίει η παραπάνω φράση που δεν βγάζει νόημα για εσάς"


Καλή τύχη στον σημερινό προβληματισμό και προορισμού του μυαλού σας.

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ "ψήνεστε" για κάμπινγκ... πέντε αστέρων;

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Στην κοινή συνείδηση  το κάμπινγκ έχει επικρατήσει ως συνώνυμο του χύμα, της ένωσης με τη φύση και της απόλυτης χαλάρωσης. Οι ομορφιές της ελληνικής φύσης είναι τόσες σε αριθμό και ποιότητα που ευνοούν τέτοιες δραστηριότητες, οι οποίες μάλιστα και λόγω της οικονομικής τους φύσης προσελκύουν κάθε χρόνο δεκάδες τουρίστες, κυρίως νεαρότερων ηλικιών. Μάλιστα η χώρα μας διαθέτει και ορισμένα από τα πλέον φημισμένα ευρωπαϊκά οργανωμένα κάμπινγκ, στα οποία φιλοδοξεί να προστεθεί και το πρώτο ελληνικό κάμπινγκ.... 5 αστέρων, στην Σκοτίνα Πιερίας.

Πρόκειται για ένα έργο που αναμένεται να ολοκληρωθεί και να ανοίξει τις πύλες του στο κοινό το 2017. Εκτός από το χώρο του κατ' εξοχήν κάμπινγκ, στα σχεδόν 500 στρέμματα του χώρου θα υπάρχει συνεδριακό κέντρο, υποδομές όπως κέντρο ευεξίας και glamping σκηνές (με δάπεδο, έπιπλα, τηλεόραση και λοιπές ανέσεις). Η περιοχή προσφέρεται και για δραστηριότητες όπως εκδρομές και πεζοπορία για τους επίδοξους φυσιοδίφες. Πλέον, δεν μένει παρά να παρακολουθήσουμε την πορεία του project.

Ένα... παράδειγμα σκηνής glamping!

Θεωρώ αρκετά ενδιαφέρουσα και φιλόδοξη τη συγκεκριμένη πρόταση, καθώς έχει δυνατότητες να προσελκύσει αρκετό κόσμο κυρίως από το εξωτερικό, πρόθυμο να ενισχύσει την ελληνική οικονομία. Περισσότερο όμως απ' αυτήν την ιδέα κρατάω το ανανεωτικό πνεύμα στον χώρο του τουρισμού, το οποίο είναι πλέον κάτι περισσότερο από απαραίτητο αν θέλουμε να συνεχίσουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί και να εκμεταλλευτούμε  την υποχώρηση άλλων δυνατών τουριστικών δυνάμεων (π.χ. Τουρκία). Τα καινοτόμα εγχειρήματα, τα οποία έρχονται να συμπληρώσουν μία μεγάλη γκάμα τουριστικών παροχών, παρά τις δυσκολίες που είναι δεδομένο πως θα συναντήσουν στην πορεία τους, αποτελούν οξυγόνο για τον τομέα.  +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ γιατί ο ερντογάν αμφισβήτησε τη λωζάνη;

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Υπάρχουν διαφόρων διαβαθμίσεων προκλήσεις. Ε, αυτή του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, θα την κατατάσσαμε στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου. "Με τη συνθήκη της Λωζάνης παραχωρήσαμε τα νησιά του Αιγαίου. Όσοι έλαβαν μέρος στις συνομιλίες της Λωζάνης δεν κατάφεραν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Σήμερα βιώνουμε τις επιπτώσεις αυτής της αδυναμίας", δηλώνει, και  σε μία εποχή άκρως ταραγμένη και για τα δύο κράτη επιλέγει -για μία ακόμη φορά- όχι να επιλύσει τα εσωτερικά προβλήματα, αλλά να αναμοχλεύσει τα της εξωτερικής του πολιτικής.

Πέρα απ' την προβληματικότητα αυτής της πολιτικής, το ζήτημα εδώ είναι διττό: πρόκειται αφενός για την άγνοια(;;;) της ιστορικής πραγματικότητας, και αφετέρου για την αμφισβήτηση του διεθνούς δικαίου. Διότι δεν γίνεται να μην γνωρίζει ο Ερντογάν ότι η συνθήκη της Λωζάνης είναι μία συνθήκη ΝΙΚΗΣ για την Τουρκία, μία συνθήκη που επισφραγίζει μία αποτυχημένη ελληνική εκστρατεία και δίνει πίσω στην Τουρκία εκτός από τα εδάφη της που είχαν κατακτηθεί, και τα νησιά Ίμβρο και Τένεδο, ενώ έλαβε ως αποζημίωση και περιοχή της Ανατολικής Θράκης μεγαλύτερη απ' αυτή που όριζε η συνθήκη. Με λίγα λόγια, η Τουρκία βγήκε κερδισμένη από τον πόλεμο αυτό, ενώ η Ελλάδα πλήρωσε με βαρύ φόρο αίματος και εδαφών τα λάθη της. Αυτό έγραψε η ιστορία. Το να έρχεσαι, σχεδόν 100 χρόνια μετά, χωρίς καμία διάθεση μετριοπάθειας και να εκφέρεις όχι απλά μια άποψη, αλλά μία αλήθεια "απόλυτη" μόνο και μόνο επειδή βγαίνει απ' τα χείλη σου, τι εξυπηρετεί...;

Πιο σημαντικό όμως κι απ' την εκμετάλλευση του ιστορικού παρελθόντος για μικροπολιτική (δεν είναι δα κι η πρώτη φορά, συνηθισμένα τα βουνά απ' τα χιόνια), είναι το γεγονός πως αποστασιοποιήθηκε από το διεθνές δίκαιο, τις αποφάσεις του, το status quo στο Αιγαίο και κατ' επέκτασιν τις βασικές αρχές που έχουν θέσει μεταξύ τους τα κράτη για να κατορθώσουν να κρατήσουν αυτόν τον πλανήτη στη θέση του.

Τι προσπαθεί να κάνει λοιπόν ο Ερντογάν; Πρόκειται για μία έκκληση στο αίσθημα του λαού συμφέρουσα, αφού έστρεψε το βλέμμα σε άλλα θέματα κι όχι στην πολιτική του, ενώ ενισχύει και το... ιδιάζον προφίλ που έχει καθιερώσει, ή αποτελεί μία απόπειρα να δημιουργηθούν γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο και προβλέπεται... φλογερό το επόμενο διάστημα; Στην πραγματικότητα, δεν ξέρει κανείς. Οψόμεθα. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ αυτοπεποιθηση στο φουλ

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Τι εστί κλάψα; Κλάψα εστί γρουσουζιά. Τουρλουμπούκι τα έκανες βρε Αναστασία με τα νέα και τα αρχαία.

Ζητώ συγγνώμη από τους αγαπητούς και φανατικούς μου αναγνώστες. ήρθε η ώρα να παραθέσω την αποψούλα μου για την αυτοπεποίθηση. Με θυμάμαι μικρή. Ήμουν ήρεμη δύναμη. Ήθελα να ξεχωρίζω διακριτικά κάτι που επιδιώκω μέχρι σήμερα. Δε μου αρέσει το γλείψιμο. Μικρή κρατούσα πολλά πράγματα μέσα μου. Ήμουν πολύ ήσυχη, ντροπαλή και πάντα αγχωμένη γιατί δεν ήθελα να επιβαρύνω κανέναν και πάντα ήθελα ό,τι μου ανέθεταν να το φέρνω εις πέρας όσο το δυνατόν πιο αξιοπρεπώς.

Μεγαλώνοντας, και συγκεκριμένα μετά τα 18, ήθελα να με αλλάξω. Ήθελα όσα έκρυβα μέσα μου να τα εκφράζω και να μην παραστρατώ. Έθεσα στόχους και ακόμη θέτω - άλλωστε είμαι νεαρή ακόμα. Μετά τα 18 ξεκίνησε μια νέα εποχή. Η εποχή που η Αναστασία εστίασε στον εαυτό της και τον αγάπησε. Με αγάπησα για να μπορούν και οι άλλοι να με αγαπούν και το κατάφερα επιτυχώς.

Όσο περνά ο καιρός διαπιστώνω ότι δε διαφέρω από τα υπόλοιπα κορίτσια της ηλικίας μου. Φροντίζω να καλλιεργώ τον εαυτό μου μέσα από διάβασμα και με τη συναναστροφή μου με διάφορες προσωπικότητες. Δε θέλω να είμαι τέλεια. Επιδιώκω ολοένα και περισσότερο να έχω το θάρρος της γνώμης μου και να μιλώ με επιχειρήματα για οτιδήποτε δε μου αρέσει.

Μη φοβάστε να λέτε όσα σας στοιχειώνουν. Μια ζωή την έχουμε!! Ξεχωρίστε με το δικό σας μοναδικό τρόπο. Να επαναφέρετε στο μυαλό σας συχνά πώς φτάσατε μέχρι εδώ που είστε σήμερα. Τις θυσίες που έχετε κάνει για είστε ένας αξιοπρεπής και πετυχημένος άνθρωπος. Η μοναδικότητά σας θα εκτιμηθεί, αν όχι "σήμερα" σίγουρα "αύριο!" +Nastazia A 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ~ το μωρό με τους τρεις γονείς

πως οι εφαρμογές της επιστήμης & της τεχνολογίας επιδρούν στην κοινωνία του σήμερα

χαιρετώ τα science nerds του +yannidakis 

Από χθες η είδηση κάνει το γύρο του κόσμου: γεννήθηκε το πρώτο μωρό με τρεις βιολογικούς γονείς!

Το μωρό με τους τρεις βιολογικούς γονείς -δύο μητέρες και έναν πατέρα- ήρθε στον κόσμο μέσω μιας αμφιλεγόμενης τεχνικής, η οποία επιτρέπει στους γονείς με σπάνιες γενετικές μεταλλάξεις να αποκτούν υγιή μωρά. Κι αυτό γιατί η μητέρα του παιδιού φέρει γονίδια του συνδρόμου Leigh, μιας θανατηφόρας διαταραχής που επηρεάζει την ανάπτυξη του νευρικού συστήματος, με το 1/4 των μιτοχονδρίων της να παρουσιάζονται μεταλλαγμένα. Έτσι, οι επιστήμονες αφαίρεσαν τον πυρήνα του ωαρίου της και τον εισήγαγαν στο ωάριο της δότριας, από το οποίο είχε αφαιρεθεί ο πυρήνας, με αποτέλεσμα το πυρηνικό DNA να ανήκει στη μητέρα του παιδιού και το μιτοχονδριακό DNA να ανήκει στη δότρια. Το ωάριο που προέκυψε γονιμοποιήθηκε από το σπέρμα του πατέρα.

Αν και αυτή η αμφιλεγόμενη τεχνική έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις, η γέννηση του παιδιού θεωρείται επαναστατικό γεγονός για τα ιατρικά δεδομένα, αλλά και μεγάλη είδηση, η οποία θα μπορούσε να επιταχύνει τις εξελίξεις στον τομέα της εμβρυολογίας.

Και κάπου εδώ παίζουμε κορώνα-γράμματα: ο άνθρωπος θέλοντας να αυτοανακηρυχθεί υπεράνθρωπος, παριστάνει τον δημιουργό νομίζοντας ότι μπορεί να διορθώσει ή να παραπλανήσει τη Φύση, και κάνει μεγάλο λάθος σ'αυτό. Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Στην άλλη πλευρά, ο άνθρωπος παρουσιάζεται ως το πλάσμα εκείνο που κρατά το κλειδί της εξέλιξης του στα χέρια του, και το χρησιμοποιεί τις περισσότερες -τουλάχιστον- φορές συνετά. Το θέμα είναι σε ποια μεριά θα σταματήσει το νόμισμα. +el. gk. 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ η peppa pig είναι το εργαλείο ανάπτυξης που πρέπει να ξέρεις να χρησιμοποιήσεις

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Σας αρέσει να βλέπετε παιδικά; Ξέρετε, κινούμενα σχέδια... Εμένα ναι. Μπορώ να χαζέψω άνετα ένα καλοδουλεμένο τέτοιο πρόγραμμα, είτε αναφέρεται σε παιδιά είτε σε μεγάλους. Όμως ο σημερινός προβληματισμός είναι πολύ συγκεκριμένος και αφορά την Peppa Pig. Την Πέππα το γουρουνάκι.

Αυτή τη στιγμή ίσως έχεις δύο απορίες:
- Τι είναι η Πέππα το γουρουνάκι;
- Πρόκειται για ένα πρόγραμμα κινουμένων σχεδίων αγγλικής παραγωγής, το οποίο αποτελείται από πεντάλεπτα επεισόδια και αναφέρεται σε παιδιά προσχολικής ηλικίας. Αφορά την 4χρονη Πέππα, τον αδερφό της και τους γονείς της, ενώ οι... περιπέτειες της περιλαμβάνουν την καθημερινή ζωή μιας κανονικής οικογένειας! Η σειρά έχει σαρώσει τα σχετικά βραβεία και συνοδεύεται από τεράστιο marketing δείγμα της αναγνωρισιμότητας του.
- Πως το yannidakis άρχισε να ασχολείται με κάτι τόσο... "ελαφρύ";
- Όπως θα καταδείξω παρακάτω, η σειρά αυτή είναι αντικείμενο σοβαρής μελέτης και οι προεκτάσεις της έχουν γίνει αντικείμενο συζήτησης με πολύ διαφορετικούς τρόπους που πληρούν όλες τις προϋποθέσεις ενός σοβαρού προβληματισμού.

Γνωρίστηκα με την Πέππα πριν από περίπου τρία χρόνια, όταν πολύ κοντινό μου παιδάκι άρχισε να την παρακολουθεί. Με έναν έμμεσο τρόπο, άρχισα να παρακολουθώ κι εγώ. Αρχικά, ελέγχοντας την ποιότητα των επεισοδίων που έβλεπε, ύστερα ακούγοντας ατάκες, αμέσως μετά -και αφού μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον- παρακολουθώντας ο ίδιος τα πεντάλεπτα επεισόδια και τέλος, διαπιστώνοντας την επίδραση που είχαν αυτά στο παιδί. 

Πως; Το παιδί έμαθε αρχικά να αρθρώνει πολύ καθαρά λέξεις. Ανέπτυξε το λεξιλόγιο του και αντιδρούσε πολύ θετικά στην καθημερινότητα του (π.χ. στο να βγάζει τα παπούτσια του μόλις μπει σπίτι, στο να θυμάται να λέει 'ευχαριστώ' ή 'συγγνώμη' κλπ.).

Πρέπει να σημειώσω εδώ πως οι ιστορίες της Πέππα έχουν πρωταγωνιστές τους συμμαθητές της, την οικογένειά της, την δασκάλα, τον γιατρό και άλλους χαρακτήρες που ένα παιδί πρέπει να μάθει να αναγνωρίζει από μικρό. Το σκηνικό των επεισοδίων λαμβάνει χώρα στο σχολείο, στο πάρκο, κατά το χειμώνα, το καλοκαίρι, τις γιορτές και οτιδήποτε άλλο αποτελεί καθημερινό βίωμα του παιδιού. Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι πως στην σειρά, δεν υπάρχει κακός! Κι όμως, οι περιπέτειες εξελίσσονται χωρίς κάποιος να παριστάνει τον ρόλο του κακού...

Παράλληλα, έχει σημασία η τεχνική της σειράς. Παρά την τεχνολογία και τα γραφικά που υπάρχουν σήμερα, η σειρά αποτελείται από απλές κινούμενες ζωγραφιές, χωρίς γρήγορες κινήσεις, με απαλή μουσική, ήρεμα χρώματα, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως όλα τα επεισόδια ολοκληρώνονται με τους πρωταγωνιστές να ξεσπούν στο τέλος σε γέλια, ένα ξεκάθαρα ψυχολογικό μήνυμα προς τα παιδιά. Κάθε επεισόδιο ολοκληρώνεται σε πέντε λεπτά επιτρέποντας στο παιδί να αντιληφθεί το τέλος της υπόθεσης, καθώς επίσης και στο γονιό να ορίσει με ακρίβεια την διάρκεια κατά την οποία το παιδί θα καθίσει μπροστά από την τηλεόραση ή τον υπολογιστή.

Η σειρά -όπως και οτιδήποτε άλλο πετυχημένο βγάζει ένα "βουνό λεφτά"- δέχεται τεράστια κριτική από μερίδα ανθρώπων. Εγώ έχω εντοπίσει ορισμένα ζητήματα όπως το ότι η μαμά γουρουνίτσα πολλές φορές "την λέει" στον μπαμπά γουρουνάκι (το αντίθετο βέβαια θα ήταν ενδοοικογενειακή βία, έτσι;), ο Τζορτζ (ο δίχρονος αδερφός της Πέππα) δεν αρέσκεται στα λαχανικά, η Πέππα φωνάζει ορισμένες φορές τον μπαμπά της, χαϊδευτικά "χαζούλη μπαμπά" κλπ. Όμως ελάτε... ας αφήσουμε το προσωπείο της υποκρισίας μακριά από τον σημερινό προβληματισμό. Πως αυτή η σειρά θα αντικατόπτριζε την πραγματικότητα και τον ρεαλισμό, αν ήταν τέλεια; Αν όλα ήταν τέλεια αφενός δεν θα υπήρχε σενάριο και αφετέρου, πολύ απλά η Πέππα θα απομακρυνόταν από την καθημερινότητα των παιδιών μη καταφέρνοντας τελικά να ταυτιστεί μαζί τους. Και αλήθεια, αυτό θέλουμε;

Θα ολοκληρώσω, θέτοντας δύο προβληματισμούς. Η Πέππα είναι ένα εργαλείο. Ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για τον γονιό. Έχει εφαρμογές για την ζωή, δίνει πρότυπα συμπεριφοράς, παραδείγματα καλών πρακτικών και δραστηριοτήτων, όπως και συναναστροφών. Το πως θα τα ενσωματώσει το παιδί στον χαρακτήρα του, είναι καθαρά θέμα του γονιού. Παράλληλα, αν ένα παιδί βλέπει την Πέππα από το πρωί ως το βράδυ, δεν θα έχει κανένα κέρδος. Δεν ξέρω αν δύο ή δέκα επεισόδια είναι ένας καλός αριθμός προβολής για το παιδί, όμως το ζητούμενο είναι να υπάρχει ένα όριο. Ένα "ταβάνι" που θα επιτρέπει στην οικογένεια να επωφελείται από κοινού με τρόπο παραγωγικό και ωφέλιμο. Όταν ο γονέας βρει αυτήν την ισορροπία, τότε η Πέππα θα συνεχίσει να αποτελεί το εργαλείο του. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ η αδράνεια του ενήλικα θέτει σε κίνδυνο το μέλλον μας δηλαδή τα παιδιά

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Πριν μπω στον σημερινό προβληματισμό θα γράψω ένα γενικό σχόλιο για τον ενήλικα. Ενήλικα γονιό, ενήλικα δάσκαλο, ενήλικα πρότυπο ενός παιδιού. Και πριν γράψω γι' αυτούς, να παραδεχτώ εξ αρχής την εμπάθεια μου για αυτούς. Γιατί έχω δηλώσει πως δεν σέβομαι τον ενήλικα, όχι περισσότερο απ' ότι πρέπει για να είμαι κοινωνικά και πολιτικά αποδεκτός. Οι παραπάνω λοιπόν, τρεις κατηγορίες βλάπτουν σήμερα τα παιδιά.

Ναι, τα βλάπτουν γιατί μια μερίδα τους αποφασίζει για το συμφέρον τους χωρίς να αναλογιστεί τις αντοχές και τις ικανότητές τους, ειδικά δε, τις επιθυμίες του. Μια άλλη μερίδα, τα χρησιμοποιεί για να αυτοπροβληθεί, να ικανοποιήσει τις δικές του προσδοκίες ή να δώσει λύση στα δικά του απωθημένα. Και ύστερα είναι και η μερίδα των αδιάφορων. Αυτών που δεν θέλουν -ρε παιδί μου- και πολύ μελέτη, Είναι απλά, αδιάφοροι!

Πετάω τώρα εδώ στην μέση του κειμένου, την αφορμή του σημερινού κειμένου, που είναι μία απόφαση δικαστηρίου που με εξόργισε. Έχουμε λοιπόν:
1) Μια ανήλικη μάνα εθισμένη στο αλκοόλ που γέννησε και έδωσε το μωρό της για υιοθεσία, ενώ πήγε για απεξάρτηση.
2) Ένα ζευγάρι που υιοθέτησε τελικά το 18 μηνών παιδάκι.
3) Μία απόφαση δικαστηρίου που μετά από τρία χρόνια αφαιρεί με το "έτσι θέλω" την επιμέλεια τπυ παιδιού από τους νόμιμα θετούς γονείς και το επιστρέφει στη βιολογική μητέρα του.

Υποθέτω πως η μητέρα πέρασε την διαδικασία της απεξάρτησης επιτυχώς. Δεν το καταλαβαίνω, αλλά για να είναι απόφαση δικαστηρίου, υποθέτω πως η βιολογική μάνα έχει περισσότερα νομικά δικαιώματα από τους νόμιμους γονείς.

Το παιδί όμως. Το παιδί το σκέφτηκε κανείς σε όλη αυτήν την διαδικασία; Ότι έχει βρει ένα σταθερό περιβάλλον με αποδεκτές κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες (ελπίζω να έχετε υπόψη σας πόσο αυστηρά είναι τα σχετικά κριτήρια υιοθεσίας) και είναι σε ηλικία που έχει πλέον δεθεί με αυτό το ζευγάρι και τους οικείους του, το σκέφτηκε κανείς; Το ρίσκο που παίρνει το κράτος επιστρέφοντας το παιδάκι σε μία γυναίκα που δεν μας έχει πείσει για την πορεία της, το γνωρίζει κανείς;

Όχι. Όπως πάντα, το παιδί είναι υποδεέστερο, ανήκει σε χαμηλότερη κατηγορία ενδιαφέροντος και σοβαρότητας και έτσι συνεχίζεται αυτή η φιλοσοφία που καταδικάζει εξ ορισμού το μέλλον της κοινωνίας.

Γιατί ο ενήλικας είναι εγωιστής και κοιτάζει το δικό του συμφέρον. Δηλαδή το σήμερα. Το μέλλον δεν βρίσκεται στους διαστημικούς σταθμούς, στα εργαστήρια των ερευνητικών κέντρων και τα χρηματιστήρια. Το μέλλον βρίσκεται στα σχολεία, στις παιδικές χαρές και στα παιδικά υπνοδωμάτια των σπιτιών μας. Αν ξέραμε ότι το μέλλον ολόκληρου του κόσμου κρύβεται ακριβώς δίπλα μας και αν πράγματι μας ενδιέφερε αυτό, τότε θα αφιερώναμε περισσότερα χρήματα, περισσότερο χρόνο και περισσότερη προσοχή εκεί. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

... παρά για κάτι που δεν έκανες.

Πιο παλιά, συνήθιζα να χρησιμοποιώ αυτή την φράση, απλά λέγοντας την σε περιπτώσεις όπου χρειαζόταν να αναφερθεί ένα τέτοιου είδους... "γνωμικό". Δεν μπορούσα να αντιληφθώ στο 100% το νόημα και την ερμηνεία της, καθώς και το που ακριβώς επικεντρωνόταν, Πρόσφατα (πολύ πρόσφατα όμως) συνειδητοποίησα το πόσο σωστή και ορθή είναι, αλλά και το πόσο σημαντικό είναι να κάνεις αυτό που σε φοβίζει, σε τρομάζει και να μην τα παρατάς.

Γενικά, θεωρώ ότι είμαι άτομο το οποίο δεν το βάζει εύκολα κάτω και δεν παραδίδει τα όπλα με την πρώτη δυσκολία ή το πρώτο εμπόδιο, όμως παρόλα αυτά, έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου να λέει "ίσως, τότε, να έπρεπε να το είχα κάνει αυτό" ή "μάλλον θα έπρεπε να είχα κάνει εκείνη την κίνηση τελικά". Νομίζω ότι και οι περισσότεροι από εσάς το έχετε κάνει. Είναι περιπτώσεις που, κάποιος θα έλεγε ότι σκέψεις και λογισμοί μας εμφανίζονται ως... "απωθημένα". Περιπτώσεις που μας κάνουν να αμφιβάλουμε για τις επιλογές μας (ακόμα και το να μην κάνεις τίποτα θεωρείται επιλογή) και σκεφτόμαστε το πόσο αλλιώτικη θα ήταν η ζωή μας τώρα αν είχαμε πράξει διαφορετικά ή αντιδράσει εν γένει.

Και φτάνουμε γρήγορα-γρήγορα στο "τώρα" και στην στιγμή που συνειδητοποιώ την έννοια της έκφρασης που αναφέραμε στην αρχή. Έκφραση η οποία μπορεί να μην έχει απόλυτη ισχύ σε όλες τις καταστάσεις, όμως σε ορισμένες από αυτές (στις περισσότερες ίσως) είναι κάτι σαν χρυσός κανόνας. Στην δική μου περίπτωση νομίζω λειτούργησε και ως προσωπική μετάνοια-εξιλέωση, για όλα όσα δεν είχα πει και κάνει το διάστημα που προηγήθηκε πριν την "τόλμη" στην οποία -γενικολογώντας τόση ώρα- αναφέρομαι. Τι ακριβώς ήταν αυτό; Ένα απλό μήνυμα το οποία ένιωθα ότι έπρεπε/όφειλα/ήθελα να στείλω και που αν δεν το έκανα, θα το μετάνιωνα μια ζωή.

Αναμφίβολα, κάποιες φορές, θεωρούμε ότι με το να αποφεύγουμε κάποιες ενέργειες προστατεύουμε τον εαυτό μας και τα συναισθήματα μας, όμως καλό θα είναι να ρίχνουμε και μια κλεφτή ματιά στο κοντινό/μακρινό μέλλον που διαμορφώνεται, ανάλογα με την κάθε μας επιλογή. Προσωπικά, όταν το μέλλον μου γίνει παρόν μου, προτιμώ να βλέπω "πίσω" μου και να χαμογελάω. Θέλω να είμαι "ο πραγματικός Βαγγέλης που τόλμησε" (και που τελικά δεν μετάνιωσε). 

Εσείς;  

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ τι μένει από έναν νεκρό (υλικά και πνευματικά);

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Ας ξεφύγουμε λίγο σήμερα από την επικαιρότητα για να μιλήσουμε για μία πτυχή του θανάτου που δεν με είχε απασχολήσει ποτέ. Ούτε τώρα με απασχόλησε, απλά έτυχε να βρεθώ σε μία συζήτηση που δεν βρήκα καθόλου ενδιαφέρουσα, αλλά... με προβλημάτισε.

Πιο συγκεκριμένα, δύο άνθρωποι του περιβάλλοντος μου είχαν πρόσφατα μία πολύ σοβαρή συζήτηση αναφορικά με τον οικογενειακό τάφο των γονιών τους. Βλέπετε, για την εκπλήρωση του οικογενειακού τάφου, έπρεπε να γίνει μία εκταφή ενός παλαιότερου μέλους της οικογένειας και τέλος πάντων να θαφτούν όλοι μαζί.

Ο αρμόδιος υπάλληλος έκανε την εκταφή κατά την οποία είχαν περισσέψει ελάχιστα οστά τα οποία μάλιστα για να τα μεταφέρουν τα έβαλαν σε ένα τάπερ. Ξέρετε, αυτά που βάζουμε το φαγητό! Θα μπορούσα να είχα και εικόνα, αλλά ντράπηκα να την ζητήσω, ειδικά με τα όσα θα γράψω παρακάτω.

Με αφορμή αυτό, ακολούθησε μία συζήτηση στην οποία οι δύο άντρες εμφανώς συγκινημένοι ανέλυσαν τα περί του οικογενειακού τάφου τους, με ποια σειρά πρέπει να βρίσκονται οι ενταφιασμένοι, ενώ έφεραν παραδείγματα συγχωριανών τους οι οποίοι έχουν φτιάξει αντίστοιχους τάφους και μάλιστα ενώ οι ίδιοι είναι εν ζωή!

Σέβομαι τον νεκρό. Άλλωστε είμαι Ορθόδοξος Χριστιανός και πιστεύω πως τα καλά ξεκινούν μετά τον θάνατο. Σέβομαι και εκείνον που μένει πίσω. Το πόσο σημαντικό είναι να διατηρεί την μνήμη του νεκρού στο μυαλό, στην καρδιά, στις φωτογραφίες και... σε ένα τάπερ; Ώπα! Κάτι δεν πάει καλά εδώ. Βλέποντας το πόσο πολύ συγκινήθηκαν αμφότεροι στην θέα ενός τάπερ με λίγα κόκαλα, αναρωτήθηκαν αν αυτά ήταν τόσο πιο σημαντικά από μία φωτογραφία ή την ανάμνηση μιας υπέροχης στιγμής μαζί τους.

Ειλικρινά -πως να το πω- ξενέρωσα. Γιατί τόση σημασία, τόση προσοχή σε... ένα τάπερ; Γιατί τόση σημασία σε έναν σταυρό που από κάτω έχει ένα τεράστιο ξύλο στο οποίο σε λίγο καιρό θα υπάρχουν μια χούφτα κόκαλα; Και για να ισορροπήσω την άποψή μου, να ξεκαθαρίσω πως θεωρώ άκρως σημαντικό το θρησκευτικό μνημόσυνο του νεκρού και κάθε λογής τελετουργία ανάμνησης του. Αλλά ως εκεί. Δεν "ψήνομαι" με την υλική υπόσταση του ότι έχει μείνει από έναν νεκρό άνθρωπο. Προτιμώ να ασχοληθώ με την ηθική και πνευματική κληρονομιά του. Τα παιδιά του, το έργο του, την ζωή του και τις κοινές μας εμπειρίες.

Είμαι τόσο λάθος; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ "ντύνοντας" στίχους

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Διαβάζοντας πρόσφατα για τη μελοποίηση της ποιητικής συλλογής "Καντάδες για ένα Δαίμονα" του Γιώργου Δάγλα, κι έπειτα ακούγοντας ένα δείγμα της -αξιόλογης- δουλειάς που έγινε πάνω σ' αυτή από το μουσικό Βασίλη Λαγό (περισσότερα εδώ), αναγνώρισα για μία ακόμη φορά τόσο το απολαυστικό για τις αισθήσεις αποτέλεσμα που μπορεί να προσφέρει ο συγκερασμών δύο (ή και περισσοτέρων) τεχνών, όσο και την αξία της μελοποιημένης ποίησης. Αξία που από κάποιους αμφισβητείται, καθώς η παρέμβαση του μουσικού μπορεί να οδηγήσει σε αποτέλεσμα που δεν ταιριάζει στα εκάστοτε υποκειμενικά κριτήρια, αφαιρώντας πόντους από την εικόνα που αποκτά το κοινό για το ποίημα.

Απορρίπτοντας τις παραπάνω θέσεις ως υπεραναλυτικές, θα προτιμήσω να σταθώ στον ιερό σκοπό που έχει επιφορτιστεί η μελοποιημένη ποίηση: να βάλει την ποίηση στα σπίτια του ευρέος κοινού. Όχι τόσο του εξοικειωμένου, όσο του ξένου προς την τέχνη αυτή. Με "δούρειο ίππο" τη δύναμη της μουσικής και την επιρροή της στους ανθρώπους, η ποίηση μπορεί να εισβάλει στις άγουρες συνειδήσεις και να τις διαμορφώσει, αλλά και να τις κατευθύνει προς τα τερτίπια της... Γι' αυτό η μελοποιημένη ποίηση οφείλει σταδιακά να αναβαθμίσει τη θέση της τα πολιτιστικά του τόπου και νέοι συνθέτες πρέπει να παροτρύνονται να πάρουν το ρίσκο και να ενασχοληθούν μ' αυτήν (με άπλετο σεβασμό βέβαια στο κείμενο που επεξεργάζονται).

Δεν θα μπορούσα βέβαια να κλείσω χωρίς να σας παραθέσω μερικά σπουδαία ονόματα που μελοποιήθηκαν χαρίζοντάς μας θησαυρούς: Οδυσσέας Ελύτης, Γιάννης Ρίτσος, Κώστας Καρυωτάκης, Ναπολέων Λαπαθιώτης, Κώστας Βάρναλης, Νίκος Καββαδίας... και πάρα πολλοί άλλοι, με επίσημες και ανεπίσημες μουσικές φορεσιές, με εμπνεύσεις ερασιτεχνών και επαγγελματιών... Σε οποιαδήποτε περίπτωση, όταν η τέχνη γεννά τέχνη, οφείλουμε αφενός να αναγνωρίσουμε το μεγαλείο της, αφετέρου να αποδώσουμε τα δέοντα στους φορείς της.

Εσάς; Ποιο είναι το αγαπημένο σας μελοποιημένο ποίημα;  +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ~ σαν τις μύγες

πως οι εφαρμογές της επιστήμης & της τεχνολογίας επιδρούν στην κοινωνία του σήμερα

χαιρετώ τα science nerds του +yannidakis 

Καιρό τώρα υπάρχουν οι υποψίες (ή οι ενδείξεις) ότι μας...ψεκάζουν. Και με το «ψεκάζουν» εννοώ πως οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν χημικά μέσω των καυσαερίων των αεροσκαφών για να ελέγχουν τους πληθυσμούς, να κατευθύνουν τα καιρικά φαινόμενα, αλλά και για πολλούς άλλους λόγους. Αν κάτι τέτοιο όντως συμβαίνει, είναι κάτι παραπάνω από μια απλή θεωρία συνωμοσίας, είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. 

Σε πρόσφατη έρευνα που διεξήγαγε το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια προσπαθώντας να μας πείσει πως όλα είναι στο μυαλό μας, 49 επιστήμονες εξέτασαν φωτογραφίες (!) με ορατά λευκά ίχνη υδρατμών που αφήνουν τα αεροπλάνα στον ουρανό, και άλλοι 28 αξιολόγησαν χημικές αναλύσεις από την σύνθεση της ατμόσφαιρας. 

Γιατί τα ίχνη συμπύκνωσης παραμένουν στον ουρανό;

Από τους επιστήμονες που εξέτασαν τα ίχνη συμπύκνωσης, το 37% κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα λευκά ίχνη υδρατμών των αεροσκαφών παραμένουν περισσότερη ώρα ορατά στην ατμόσφαιρα από ότι παλαιότερα διότι τα αεροσκάφη πετούν πλέον πολύ ψηλότερα και διαθέτουν ισχυρότερους κινητήρες, που εκπέμπουν περισσότερους υδρατμούς. Το υπόλοιπο 47% των ειδικών δεν επιβεβαίωσαν καν την παρατήρηση ότι τα ίχνη συμπύκνωσης παραμένουν περισσότερο στην ατμόσφαιρα. Από τους 77 ειδικούς, μόνο ο ένας κατέγραψε σε απομακρυσμένη περιοχή ασυνήθιστα υψηλή συγκέντρωση βαρίου. Δεν υπάρχουν ωστόσο ενδείξεις ότι οι τιμές αυτές σχετίζονται με αεροψεκασμούς.

Φαντάζομαι πως κανένας από όσους πιστεύουν στις θεωρίες συνωμοσίας δεν θα πειστεί από τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας, αλλά και γενικότερα κανείς. Εσείς πειστήκατε...;+el. gk. 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ ευθυνοφοβία κανείς;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Έρχεται κάποτε εκείνη η στιγμή, όπου πρέπει να συνειδητοποιήσεις ποιος είναι ο ρόλος που τελικά θα υιοθετήσεις και θα παίξεις έτσι ώστε να φέρεις εις πέρας κάποια... "αποστολή". Με ότι και να εμπεριέχει η λέξη "αποστολή". Έρχεται κάποτε η ώρα όπου πρέπει να πάρεις αποφάσεις των οποίων τα αποτελέσματα θα επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό όχι μόνο εσένα, αλλά και έναν αριθμό ατόμων (μικρό ή μεγάλο) οι οποίοι εμπλέκονται σε μια συγκεκριμένη κατάσταση, έκαστος με τον δικό του τρόπο και σε διαφορετικό βαθμό. Και τι κάνεις τότε; Διστάζεις; Κάνεις πίσω; Αναθεωρείς; Αποχωρείς; Επανεξετάζεις; Αδιαφορείς;

Ενδεχομένως, μία ή περισσότερες από τις προαναφερθέντες ενέργειες να είναι το επόμενο βήμα με το οποίο θα προχωρήσεις. Πολύ πιθανόν είναι να ξεκινήσεις να ψάχνεις και άλλες εναλλακτικές επιλογές όσον αφορά το ζήτημα που σε απασχολεί, έτσι ώστε να αποκτήσεις και μια πιο σφαιρική άποψη επί του θέματος. Εμείς όμως σήμερα, δεν πρόκειται να εστιάσουμε σε αυτό. Θα αναφερθούμε κυρίως στο γεγονός ότι "κάποια" στιγμή -καλώς ή κακώς- πρέπει να αναλάβεις τις ευθύνες που σου αναλογούν και να προχωρήσεις σε κάποια απόφαση. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι ο κίνδυνος της "λάθος" απόφασης, και άρα του μη επιθυμητού αποτελέσματος, καραδοκεί, όμως παίρνεις βαθιά ανάσα και συνεχίζεις (μάλλον). Φτάνοντας έπειτα από εύλογο χρονικό διάστημα στο σημείο που θα κάνεις μια εκτίμηση των αποτελεσμάτων της απόφασης σου και έναν αντίστοιχο απολογισμό, συνειδητοποιείς με "λύπη/απογοήτευση" ή "χαρά/ικανοποίηση" αν... τρώγονται οι καρποί της σοδειάς που κάποτε/τότε έσπειρες παίρνοντας εκείνη την απόφασή...

Ανεξαρτήτου αποτελέσματος, θα ήθελα να καταλήξω πολύ γρήγορα στο εξής:
"Κάτσε και σκέψου πόσο χειρότερα θα ήταν τα πράγματα αν είχες απλά αγνοήσει αυτό που σε είχε, τότε, απασχολήσει και δεν το αντιμετώπιζες (έστω και ανεπιτυχώς). Κάτσε και συλλογίσου πόσο πιο απροετοίμαστος και άπειρος θα ήσουν όταν βρισκόσουν μελλοντικώς σε μία αντίστοιχη κατάσταση. Προπάντων όμως, κάτσε και σκέψου πόσο λιγότερο έμπειρος και ώριμος θα ήσουν τώρα, καθώς και πόσο λιγότερο ολοκληρωμένος θα ήσουν." 

"Βάλε τα" στην νοητή ζυγαριά και μέτρα τα...Ειλικρινά, οι... "αριθμοί" δεν θα σου πουν ψέματα. 

Εις το επανιδείν...     +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ η ψυχολογία του σεπτέμβρη

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Τελειώνει ο Αύγουστος και οι τυπικές συζητήσεις: "μα πώς πέρασε έτσι το καλοκαίρι;", "τώρα τα κεφάλια μέσα", "κάθε κατεργάρης στον πάγκο του", "άντε και καλό χειμώνα" έχουν επιστρέψει και επίσημα στη δημόσια ζωή (εντείνοντας τον ήδη υπάρχοντα εκνευρισμό όλων μας, δεν καταλαβαίνω γιατί όλοι τα λέμε αφού όλους μας ενοχλούν!). Ο Σεπτέμβρης έρχεται, όπως και κάθε χρόνο, επιφορτισμένος με την πίεση και τον ενθουσιασμό των νέων ξεκινημάτων: νέα σεζόν για μαθητές-φοιτητές και εργαζόμενους, περισσότερες ευκαιρίες εργασίας για τους ανέργους, περισσότερες ευκαιρίες για δραστηριότητες και στόχους για όλους. Τα γυμναστήρια θα βγάλουν προσφορές και πολλοί θα τρέξουν να τις εκμεταλλευτούν, οι αναζητήσεις για καθηγητές, κέντρα ξένων γλωσσών, ωδεία κ.τ.λ θα αυξηθούν κατακόρυφα, ενώ ξαφνικά όλοι θα ξεκινήσουν δίαιτα!

Γιατί μας δημιουργείται όμως αυτή η ανάγκη τον Σεπτέμβρη; Γιατί η νέα σεζόν πρέπει να φέρνει όλες τις εκκινήσεις; Μάλλον γιατί θέλουμε να ξεμπερδέψουμε με τις αλλαγές μια κι έξω... Και τώρα είναι πολύ πιο εύκολο να γίνουν καθώς έχουμε την ώθηση από την όποια ξεκούραση του καλοκαιριού, αλλά μας ευνοεί γενικά και το ανανεωτικό κλίμα που επικρατεί. Προσωπική μου γνώμη, είναι να μην αντισταθείτε στην τάση των ημερών: θέστε στόχους και οργανωθείτε για να τους πετύχετε. Διεκδικείστε όσα θέλετε από σήμερα και βάλτε τέρμα στην αναβλητικότητα.

Οι κεραίες μου έχουν ανιχνεύσει ένα διάχυτο φόβο για το χειμώνα που έρχεται, ο οποίος καλλιεργείται από τα "προσεχώς" σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο... Και ναι, είναι δικαιολογημένος. Δεν είναι όμως αρκετός για να μας κρατήσει πίσω, έτσι δεν είναι; Είτε ήταν απ' τα καλά καλοκαίρια αυτό που μας πέρασε, είτε όχι, οφείλουμε τώρα να ξεφύγουμε απ' την ασφάλειά του. Θέλοντας και μη η ζωή θα μας προστάξει να πάρουμε τα ρίσκα και να κάνουμε τις επιλογές μας. Καλό είναι λοιπόν να είμαστε σε ετοιμότητα και να μην αφήσουμε να μας λυγίσουν τα δύσκολα...

Κλείνοντας, δεν έχω παρά να σας ευχηθώ δύναμη, κουράγιο κι επιτυχία για τη σεζόν που ανοίγει. "Πάντα στο νου σας να 'χετε την Ιθάκη"... +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ γέλενα ισινμπάγιεβα, έκανες φάουλ

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Κι όσο που λέτε εμείς εδώ πανηγυρίζαμε (και δικαίως) για το χρυσό της Κατερίνας Στεφανίδη στο άλμα επί κοντώ, με το οποίο ολοκληρώθηκε ο χορός των μεταλλείων μιας αρκετά επιτυχημένης Ολυμπιάδας για την Ελλάδα δεδομένων των συνθηκών, δεν πήραμε χαμπάρι πως, σε μία παράλληλη διάσταση του αθλήματος, η Γέλενα Ισινμπάγιεβα δήλωνε τη μέρα του τελικού: "Όταν τα κορίτσια πηδήξουν απόψε χωρίς εμένα, πιστεύετε ότι θα είναι ειλικρινείς; Όταν αγωνίζεσαι χωρίς την Ισινμπάγιεβα δεν πρόκειται να κερδίσεις κανονικό χρυσό μετάλλειο. Όποια και να κερδίσει σίγουρα θα νιώσει πως δεν κέρδισε ακριβώς το χρυσό, γιατί νούμερο ένα στόχος της θα ήταν να κερδίσει την Ισινμπάγιεβα".

 Αδιαμφισβήτητα η Ισινμπάγιεβα είναι μία σούπερ σταρ του αθλήματος, κάτι που επιβεβαιώνουν και οι πλούσιες διακρίσεις της. Πολλάκις παγκόσμια πρωταθλήτρια και τρις Ολυμπιονίκης, χαρακτηρίστηκε "τσαρίνα των αιθέρων". Είναι δικαιολογημένη η πικρία της, αφού, μετά το σκάνδαλο ντόπινγκ στη Ρωσία και το σούσουρο που προκλήθηκε, έμεινε εκτός Ολυμπιακών Αγώνων χωρίς λόγο όπως υποστηρίζει η ίδια. Μέχρι εδώ όλα καλά, πολλά μπορεί να δικαιολογηθούν. Το μόνο που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί, είναι η απύθμενη αλαζονεία και η έπαρση που φτάνει τα όρια της αγένειας... Αν η Ισινμπάγιεβα θέλησε να κάνει πολιτική μέσω αυτών των δηλώσεων, μάλλον απέτυχε παταγωδώς.

Βλέπετε ο αθλητισμός παίζει περίεργα παιχνίδια και κάθε απόλυτη βεβαιότητα καλό είναι να αποφεύγεται. Μπορεί να το επιβεβαιώσει και ο χρυσός Ολυμπιονίκης του Λονδίνου στο μονόζυγο Έπκε Ζόντερλαντ, ο οποίος φέτος είχε την ατυχία να πέσει από το όργανο και να καταταγεί έβδομος. Πέρα όμως απ' αυτό, πόσο ηθικό είναι να μειώνεις τις συναθλήτριες σου, γυναίκες που ξέρεις πόσα έχουν περάσει για να φτάσουν σ' αυτό το κορυφαίο επίπεδο; Τι ποιότητα χαρακτήρα δείχνει αυτή η στάση; 

Κάπως έτσι επανέρχεται στη σκέψη μας ένα ζήτημα διαχρονικό, η σύζευξη του αθλητισμού με το ήθος. Ακόμη κι αν έχεις σπουδαίο ταλέντο και σημαντικές επιδόσεις, αυτό που θα έρθει να σε κάνει μεγάλο αθλητή, είναι η ευγενής ψυχή. Όσο για την Ισινμπάγιεβα, η απάντηση της Κατερίνας Στεφανίδη, νομίζω μας καλύπτει όλους επαρκώς. 

 +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ σκόρπιες σκέψεις για την ευθανασία

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

 Όπως καταλάβατε κι απ' τον τίτλο, δεν ξέρω αν θα κατορθώσω να βάλω σε τάξη στο κείμενό μου (πόσο μάλλον στο μυαλό μου) τις σκέψεις που περιστρέφονται γύρω απ' αυτό το δαιδαλώδες και άκρως φιλοσοφικό θέμα. Σκοπός μου είναι απλά να σας συμπαρασύρω στην κατάσταση που βρίσκομαι κι εγώ (ναι, ξέρω, όχι κι ο ορισμός του fair play), μήπως και καταφέρουμε να βγάλουμε κάποιο συμπέρασμα.

Τον τελευταίο καιρό ερεθίσματα σχετικά με την ευθανασία τείνουν να έρχονται επίμονα στην επικαιρότητα. Αρχικά η απόφαση του δημοσιογράφου Α. Βέλιου, που συζητήθηκε πολύ από τα μέσα, να θέσει τέρμα στη ζωή του έπειτα από μάχη με τον καρκίνο, έπειτα η πρόσφατη ταινία "Me Before You", της οποίας ένα από τα κεντρικά θέματα είναι ακριβώς αυτό και τέλος η ιστορία και το γλυκόπικρο πάρτυ της Μπέτσι Ντέιβις που ήρθε πριν λίγες μέρες στο φως της δημοσιότητας αποτελούν τα πιο τρανταχτά παραδείγματα. Τα πράγματα απ' τη μεριά των πρωταγωνιστών φαίνεται να είναι αρκετά ξεκάθαρα και η λογική που τους οδηγεί σ' αυτήν την απόφαση αρκετά σαφής. Η διχογνωμία και η αμηχανία όμως που προκαλείται στους τρίτους, στους θεατές, στους αποστασιοποιημένους μάρτυρες των γεγονότων, αυτά ναι, χρίζουν προβληματισμού.

Οι αντίθετοι με την ευθανασία την κατηγορούν για αναλγησία, χαρακτηρίζουν τη συστηματοποίησή της "κίνδυνο" για ορισμένες κοινωνικές ομάδες και καταλογίζουν στους γιατρούς ότι αναιρούν τον όρκο τους. Σε πολλές περιπτώσεις ανακύπτει και το θρησκευτικό ζήτημα, καθώς η εκκλησία θεωρεί ύβρη την αφαίρεση της ζωής. Στον αντίποδα, οι υπέρμαχοι προβάλλουν τα επιχειρήματα της ελεύθερης βούλησης του ατόμου καθώς και της απαλλαγής από μία ζωή γεμάτη πόνο, δυστυχία και αυτολύπηση. 

Εμβαθύνοντας λίγο περισσότερο, δεν θα αργήσουμε να φτάσουμε ίσως στο κατεξοχήν κομβικό σημείο της ανθρώπινης ύπαρξης: τη σχέση μας με το θάνατο. Ο φόβος του υπήρξε προαιώνιο ορμέμφυτο, κι όσο ο άνθρωπος απομακρυνόταν από τη φύση (γιατί μην ξεχνάμε ότι κι ο θάνατος είναι κομμάτι της φύσης, κι απ' τα πιο σημαντικά μάλιστα), τόσο δυσκολευόταν να χωνέψει το γεγονός πως ναι, αναπόφευκτα, χωρίς να μπορεί να το εμποδίσει παρά μόνο να το αναβάλλει, κάποια στιγμή θα πεθάνει. Όμως αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Έχει δικαίωμα λοιπόν, με την προϋπόθεση ότι έχει σώας τα φρένας και βρίσκεται σε πλήρη διαύγεια, να επισπεύσει τη διαδικασία αν κρίνει ότι η ζωή του έχει γίνει βασανιστική και δεν μπορεί να ανταπεξέλθει άλλο. Κι όλα αυτά, χωρίς να είναι αναγκασμένος να μεταβεί σε οποιαδήποτε χώρα του εξωτερικού, οδηγώντας σε εξάντληση τον εαυτό αλλά και τους δικούς του ανθρώπους. Είναι ζήτημα ανθρωπισμού. Ωστόσο, δεν γίνεται να αγνοήσουμε και τις φωνές ανησυχίας. Ίσως λύση λοιπόν θα αποτελούσε η υιοθέτηση μίας φόρμουλας που να εξασφαλίζει τις προαναφερθείσες προϋποθέσεις για τον ασθενή και την προφύλαξή του.

Φυσικά, όλα αυτά αποτελούν μία θεωρητική προσέγγιση του θέματος, για κάποιους πιθανώς και απλοϊκή. Θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για επιτυχημένες και ουσιαστικές απόπειρες μόνο όταν θα έχουμε καλύψει στοιχειωδώς και τις δύο αντικρουόμενες πλευρές, χωρίς όμως να χάνουμε το νόημα: το δικαίωμα στην ευζωία που διαθέτει ο καθένας από μας.   +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ ολυμπιακοί αγώνες 2016: όσα πρέπει να ξέρετε

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Όπως και να το κάνουμε οι Έλληνες συγκινούμαστε ελαφρώς παραπάνω με τους Ολυμπιακούς Αγώνες από τον υπόλοιπο πλανήτη, κατά τον ίδιο τρόπο που συγκινείται μία μητέρα όταν το καμάρι της να χαίρει εκτιμήσεως και αποδοχής. Την Παρασκευή που μας έρχεται ξεκινούν και επίσημα οι Αγώνες του Ρίου, οι πρώτοι της Νοτίου Αμερικής και ίσως οι πιο ιδιαίτεροι των τελευταίων χρόνων.

Οι μασκότ των Αγώνων του 2016

Οι παραμονές τους βρήκαν τη Βραζιλία βυθισμένη σε κρίση. Τον Ιούνιο η χώρα κηρύχθηκε σε κατάσταση έκτακτης οικονομικής ανάγκης καθώς στα ήδη βεβαρυμμένα οικονομικά της προστέθηκαν τα βάρη των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, η κοινωνία - ο αποδέκτης δηλαδή όλων των κραδασμών- βρίσκεται αναμφίβολα σε έκρυθμη κατάσταση, με τους μισούς Βραζιλιάνους να δηλώνουν σε πρόσφατη έρευνα αντίθετοι στη διεξαγωγή των Αγώνων στη χώρα τους -και το συμβάν με την επίθεση στο λαμπαδηδρόμο να το επιβεβαιώνει, ενώ πονοκέφαλο για όλους, αρχές, πολίτες και επισκέπτες αποτελεί η καλπάζουσα εγκληματικότητα. Χαρακτηριστική είναι η έκκληση του Ριβάλντο, ο οποίος χαρακτηρίζει "ρίσκο για τη ζωή" την επίσκεψη στη Βραζιλία και συμβουλεύει τους φιλάθλους να μείνουν στις πατρίδες τους!

Παρά τις τροχοπέδες αυτές, καταφέρνουμε σήμερα να μιλάμε για τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στη Βραζιλία, οι οποίοι φαίνεται πως θα γράψουν τη δική τους ιστορία χάρη στις ιδιαιτερότητές τους. Στο πρόγραμμα επιστρέφουν τόσο το γκολφ, όσο και το ράγκμπι σέβενς έπειτα από χρόνια απουσία, ενώ για πρώτη φορά στα χρονικά θα διαγωνιστεί μία ομάδα η οποία θα αντιπροσωπεύει τους πρόσφυγες, απαρτιζόμενη από αθλητές με ανάλογα βιώματα (λέτε να ευαισθητοποιηθεί τελικά η παγκόσμια κοινότητα...;).

Όσον αφορά τα καθ' ημάς, είμαι σίγουρη πως οι αθλητές μας θα καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για διάκριση, ακόμη κι αν το κράτος (κι ίσως κι οι φίλαθλοι για να είμαστε ακριβοδίκαιοι) τους έχουν κάπως λησμονήσει. Πιο κοντά στο μετάλλιο φαίνεται να βρίσκονται οι άλτριες Κατερίνα Στεφανίδη και Νικόλ Κυριακοπούλου, ο Λευτέρης Πετρούνιας στη γυμναστική,  καθώς και η ομάδα Πόλο των ανδρών. Ωστόσο σημαντικές ελπίδες για διάκριση υπάρχουν και σε άλλα αθλήματα όπως η κωπηλασία, η σκοποβολή, το τζούντο κτλ. Εμείς δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε στους αθλητές μας καλή επιτυχία. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ~ οι στιγμές οξυγόνου που δεν βλέπεις στην ζωή σου

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Εξ αρχής προεξοφλώ πως αυτό που θα γράψω σήμερα δεν είναι ούτε απόλυτο, ούτε συγκεκριμένο. Σε τελική ανάλυση ίσως κάποιοι να διαφωνείτε εντελώς και ίσως ακόμα, να έχετε και δίκιο!

Όμως...

Το έχω παρατηρήσει ρε παιδί μου, πως σε στιγμές ανύποπτες, σε στιγμές κόντρα σε όλα, σε στιγμές ή ακόμα και περιόδους πλήρους απόγνωσης και ξεπεσμού, μία αγγελική παρέμβαση έρχεται και ως εκ θαύματος σου δίνει λίγο οξυγόνο για να συνεχίσεις. Μπορεί να είναι απλά λίγες αναπνοές σαν μια γουλιά νερό. Δεν είναι απαραίτητο πως θα αποτελούν την πλήρη ίαση στο όποιο πρόβλημα.

Ποιος θα περίμενε όντας μακριά από φίλους και ανθρώπους που έχει μοιραστεί την πλειοψηφία της ζωής του και οι οποίοι θα είχαν κάθε λόγο να αποτελούν την ασπίδα του σε κάποια στιγμή, πως αυτή η "ανάσα" θα ερχόταν από μία παιδική αγκαλιά. Από την επιμονή ενός μικρού παιδιού να μείνεις μαζί του λίγο ακόμα, λίγο παραπάνω. Από κάτι τόσο χαζό που θα κάνει και εσύ ασυναίσθητα θα γελάσεις με την ψυχή σου, ώσπου αυτό το μικρό παιδί θα αντιληφθεί ότι σου αρέσει τόσο πολύ που θα αρχίσει να το επαναλαμβάνει ώσπου να βγάλεις από μέσα σου όσο γέλιο έχεις καταπιέσει για τόσο καιρό.

Μπορεί ακόμα να είναι ένα μικρό τετράποδο που αντιλαμβανόμενο πλήρως την ψυχοσύνθεσή σου, κουνάει την ουρά του και έρχεται κουρνιάζοντας δίπλα σου. Και ξέρετε κάτι; Μπορεί να είναι απλά ένα τραγούδι με λόγια που θα σε εμψυχώσουν, με ρυθμό που θα σε ξεσηκώσει και με μελωδία που θα σε ενθαρρύνει. Μπορεί να είναι μια απλή φωτογραφία από εκείνα τα χρόνια που ήσουν και έδειχνες ισχυρός, δυνατός, σίγουρος για τον εαυτό σου και τα σχέδια σου. Ξέρεις, μπορεί να είναι απλά μια βόλτα με το αμάξι. Δυνατά η μουσική, ανοιχτά τα παράθυρα, τόσο όσο να αδειάσουν οι σκέψεις και οι σκοτούρες. Τελικά ίσως είναι και τα πέντε λεπτά που φλερτάρεις την κοπέλα που σου φέρνει τον καφέ και στα οποία ακόμα και το πιθανότατα ψεύτικο χαμόγελό της, θα σου δώσουν την ώθηση για το υπόλοιπο της ημέρας ακόμα περισσότερο απ' ότι η καφεΐνη που περιέχει το ρόφημά σου.

Αυτές οι στιγμές είναι λίγες, είναι σπάνιες ή είναι μικρές. Υπάρχουν όμως, γι' αυτό και υπάρχουμε ακόμα. Γι' αυτό και αντέχουμε ως τώρα. Ίσως δεν τους δίνουμε την αξία που πρέπει, όμως δεν πειράζει, αν τις περιμέναμε εξ αρχής, ίσως να μην τις απολαμβάναμε τόσο πολύ. Εσένα ποια είναι η δική σου;  +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »