ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ τα παγκόσμια χτυπήματα των "κλόουν" προκαλούν ανατριχίλα...

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Είναι γεγονός πως, ειδικά μετά το "It" του S.King, η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν βρίσκει πλέον τους κλόουν αστείους. Δεν ξέρω αν γι' αυτό φταίει το έντονο μακιγιάζ-μάσκα που καλύπτει τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, τα ζωγραφισμένα, παγωμένα χαμόγελα ή η σωρεία των θρίλερ που ακολούθησαν το "It", πάντως φαινόμενα σαν αυτά που θα περιγραφούν παρακάτω καθόλου δεν βοηθούν στην αποκατάστασης της ουσίας των πραγμάτων, δηλαδή του στερεοτύπου του κλόουν ως διασκεδαστή.

H πρώτη σύλληψη

Όλα ξεκίνησαν από την Νότια Καρολίνα των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου άρχισαν σποραδικά να εμφανίζονται άτομα ντυμένα με στολή κλόουν σε περιοχές κοντά σε δάση. Υπήρξε μάλιστα μαρτυρία ότι ένας απ' αυτούς τους "κλόουν" παρακινούσε τα παιδιά να τον ακολουθήσουν στο δάσος. Κι ενώ κάποιοι προσπαθούσαν να αποδώσουν τα συμβάντα σε παιδική φαντασία ή σε φαρσέρ (με υπερβολικά κακό χιούμορ), το φαινόμενο διασπειρόταν σε πολλές περιοχές μεταξύ των οποίων: Βόρεια Καρολίνα, Τζόρτζια και Κεντάκι, στο οποίο μάλιστα έμελλε να έχουμε και την πρώτη σύλληψη ενός εκ των "κλόουν". Όπως είναι λογικό, οι φήμες ξεκίνησαν να οργιάζουν για τη φύση και τους σκοπούς των ατόμων αυτών, προκαλώντας κλιμακούμενη αναστάτωση στις τοπικές κοινωνίες, με αποκορύφωμα τα συμβάντα σε πανεπιστήμια της Πενσυλβάνια και της Μασαχουσέτης, με φοιτητές να χάνουν τον έλεγχο και να παρεκτρέπονται στην είδηση πως ένας κλόουν υπάρχει στον πανεπιστημιακό χώρο. Η "μόδα" (;;;;) αυτή δεν άργησε να εξαπλωθεί και σε άλλα σημεία του πλανήτη, με τους "κλόουν-τρομοκράτες" να κάνουν την εμφάνισή τους στην Ευρώπη (στο Νιούκαστλ της Αγγλίας)  αλλά και στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας.

Οι αρχές κατευθύνονται στο ότι πρόκειται για άτομα που επιθυμούν (και καταφέρνουν...) να προκαλέσουν τον πανικό και τη σύγχυση, χωρίς απαραίτητα να βλάψουν σωματικά κάποιον, αφού παρά την υπερπληθώρα καταγγελιών δεν υπάρχει κανένα κρούσμα βίας. Αναφορικά τώρα με το τι μπορεί να παρακινήσει έναν άνθρωπο να μπει στη διαδικασία να μασκαρευτεί, να βαφτεί κλόουν και να κυκλοφορήσει στους δρόμους με μόνο στόχο να πάρει χαρά και ικανοποίηση από τον πανικό των περαστικών, αυτό είναι ένα πιο βαθύ και δύσκολο θέμα, που δυσκολεύει ακόμη περισσότερο αν αναλογιστούμε το εύρος του φαινομένου.

Είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον το να δούμε πως θα εξελιχθεί στο μέλλον όλη αυτή η ιστορία, αν θα "ξεφουσκώσει" ή αν θα κατορθώσουν τελικά οι "κλόουν" να προκαλέσουν μαζική υστερία. Όπως και να' χει πάντως, πρόκειται σίγουρα για μία ιστορία που μοιάζει βγαλμένη από κινηματογραφικό φιλμ και θα χαραχθεί στα παγκόσμια χρονικά. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ποια είναι η αλήθεια για τον αστυνομικό που ψέκασε τους συνταξιούχους (και ποιοι είναι αυτοί);

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Λοιπόν... τι έχουμε σήμερα; α, ναι...

Χαμός από την κίνηση αστυνομικού να ψεκάσει με χημικά τους συνταξιούχους που διαδήλωναν και έτσι η κυβέρνηση δείχνει το πραγματικό της πρόσωπό.

Όπως πάντα στο +yannidakis δεν σχολιάζουμε εν βρασμώ. Προβληματιζόμαστε πάνω σε ένα γεγονός περιλαμβάνοντας στον προβληματισμό μας και τις συνέπειες του γεγονότος αυτού.

Γι' αυτό και επέλεξα να ασχοληθώ με το θέμα μόλις σήμερα. Βλέπετε εκτός από το γεγονός που πυροδότησε τρομακτικά σχόλια που κινήθηκαν στα κλισέ της βίαιης αντίδρασης του αστυνομικού, της αλλαγής νοοτροπίας της κυβέρνησης που άλλοτε υπερασπιζόταν τους συνταξιούχους, καθώς επίσης και την προκλητική ανοχή των αστυνομικών σε αναρχικούς την ίδια ώρα που επιτέθηκε τόσο εύκολα σε ηλικιωμένους, πρέπει να μελετήσουμε και την επόμενη μέρα.

Η επόμενη μέρα περιελάμβανε τον εντοπισμού του αστυνομικού που προέβη στον ψεκασμό και κατόπιν στην απολογία του. Παραθέτω μέρος της αυτούσιο: "Φοβήθηκα ότι θα αναποδογύριζαν την κλούβα. Αν γύριζε θα πλάκωνε συνταξιούχους ή αστυνομικούς. Μπορεί να είχαμε θύματα. Έπρεπε με κάποιο τρόπο να σταματήσουν να την κουνούν. Έπρεπε να τους απωθήσουμε. Να σταματήσει η ένταση. Έκανα 3 ή 4 φορές χρήση της φυσούνας χημικών χαμηλά στα πόδια. Έκρινα πως ήταν η ιδανικότερη λύση για να αποφευχθούν τα χειρότερα". Προσπαθώντας με αντικειμενικό τρόπο να αποφασίσουμε στο ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, βοηθάει μια απόδειξη ή διάψευση του αστυνομικού:

Πλέον η εικόνα είναι πιο καθαρή. Ο αστυνομικός λέει αλήθεια. Ψέκασε για να μην ανατραπεί το λεωφορείο της αστυνομίας.

Γιατί όμως να μην ανατραπεί το λεωφορείο της αστυνομίας;

• γιατί κινδύνευαν αστυνομικοί (όπως ισχυρίστηκε ο θύτης)
• γιατί κινδύνευαν πολίτες (όπως ισχυρίστηκε ο θύτης)
• γιατί απλά, πρόκειται για δημόσια περιουσία και πρέπει να προφυλαχτεί

Κατά την δική μου την άποψη λοιπόν, οι άνθρωποι που επιτέθηκαν στο λεωφορείο είναι απλοί πολίτες. Πολίτες που επιτέθηκαν σε κάτι το οποίο δεν φταίει για την μείωση των συντάξεών τους. Πολίτες που (λόγω ηλικίας) θα έπρεπε να γνωρίζουν πως ανατρέποντας ένα λεωφορείο (της αστυνομίας) όχι μόνο δεν θα πετύχουν το οτιδήποτε, αλλά θα δώσουν το παράδειγμα στους νέους να διαμαρτύρονται σπάζοντας και καταστρέφοντας (σας θυμίζει κάτι).

Τελικά... ποιοι είναι αυτοί οι πολίτες; Πρόκειται για μία ευπαθή ομάδα ανθρώπων; Πιθανότατα και ίσως γι' αυτό δεν απωθήθηκαν με την κλασική μέθοδο του ξυλοδαρμού με το γκομπ, αντιθέτως επιλέχθηκε ο ψεκασμός στα πόδια. Όμως εγώ δεν θα μείνω σε αυτό. Δεν με νοιάζει αν επρόκειτο για τον παππού μου ή τον πατέρα μου ή κοινούς αναρχικούς. Η Δημόσια Περιουσία πρέπει να προστατεύεται με κάθε τρόπο και η έλλειψη αυτής της πεποίθησης σήμερα, μας έχει κάνει τόσο ασυνείδητους πολίτες γενικά.

Και αν πρέπει να τοποθετηθώ οπωσδήποτε για την συγκεκριμένη κατηγορία συνανθρώπων μας, τότε πρέπει να δηλώσω πως συνταξιούχος δεν σημαίνει γέρος. Όχι στην Ελλάδα των πρόωρων συντάξεων από τα 40... Συνταξιούχος δεν σημαίνει καημένος. Όχι αν προσπαθήσει να καταστρέψει δημόσια περιουσία την οποία πληρώνει ο ίδιος εδώ και πολλά χρόνια. Στο πρόσωπο του συνταξιούχου εσύ μπορεί να βλέπεις τον καημένο παππούλη που πάει βόλτα τον εγγονό του στο πάρκο, εγώ όμως βλέπω τον πορνόγερο που κάθεται στο καφενείο κερνώντας ποτό την αδήλωτη ρωσίδα σερβιτόρα αφού πρώτα κατέστρεψε την Ελλάδα όντας ενεργός πολίτης της γενιάς της διαφθοράς, των πολιτικών σκανδάλων, της μίζας και της καλοπέρασης, στην οποία και χοροστάτησε, απαιτώντας σήμερα να παίρνει και σύνταξη αντί να ζητήσει συγγνώμη στα εγγόνια του που θα τον πληρώνουν σε όλη τους την μίζερη ζωή. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ~ το μωρό με τους τρεις γονείς

πως οι εφαρμογές της επιστήμης & της τεχνολογίας επιδρούν στην κοινωνία του σήμερα

χαιρετώ τα science nerds του +yannidakis 

Από χθες η είδηση κάνει το γύρο του κόσμου: γεννήθηκε το πρώτο μωρό με τρεις βιολογικούς γονείς!

Το μωρό με τους τρεις βιολογικούς γονείς -δύο μητέρες και έναν πατέρα- ήρθε στον κόσμο μέσω μιας αμφιλεγόμενης τεχνικής, η οποία επιτρέπει στους γονείς με σπάνιες γενετικές μεταλλάξεις να αποκτούν υγιή μωρά. Κι αυτό γιατί η μητέρα του παιδιού φέρει γονίδια του συνδρόμου Leigh, μιας θανατηφόρας διαταραχής που επηρεάζει την ανάπτυξη του νευρικού συστήματος, με το 1/4 των μιτοχονδρίων της να παρουσιάζονται μεταλλαγμένα. Έτσι, οι επιστήμονες αφαίρεσαν τον πυρήνα του ωαρίου της και τον εισήγαγαν στο ωάριο της δότριας, από το οποίο είχε αφαιρεθεί ο πυρήνας, με αποτέλεσμα το πυρηνικό DNA να ανήκει στη μητέρα του παιδιού και το μιτοχονδριακό DNA να ανήκει στη δότρια. Το ωάριο που προέκυψε γονιμοποιήθηκε από το σπέρμα του πατέρα.

Αν και αυτή η αμφιλεγόμενη τεχνική έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις, η γέννηση του παιδιού θεωρείται επαναστατικό γεγονός για τα ιατρικά δεδομένα, αλλά και μεγάλη είδηση, η οποία θα μπορούσε να επιταχύνει τις εξελίξεις στον τομέα της εμβρυολογίας.

Και κάπου εδώ παίζουμε κορώνα-γράμματα: ο άνθρωπος θέλοντας να αυτοανακηρυχθεί υπεράνθρωπος, παριστάνει τον δημιουργό νομίζοντας ότι μπορεί να διορθώσει ή να παραπλανήσει τη Φύση, και κάνει μεγάλο λάθος σ'αυτό. Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Στην άλλη πλευρά, ο άνθρωπος παρουσιάζεται ως το πλάσμα εκείνο που κρατά το κλειδί της εξέλιξης του στα χέρια του, και το χρησιμοποιεί τις περισσότερες -τουλάχιστον- φορές συνετά. Το θέμα είναι σε ποια μεριά θα σταματήσει το νόμισμα. +el. gk. 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ ένας καθημερινός ήρωας χωρίς τέλος

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Είχα πρόσφατα μία δυσάρεστη συζήτηση με κάποιον απλά γνωστό και γνώριμο από τον κύκλο της δουλειάς μου. Τυχαίνει -λόγω δουλειάς- να γνωρίζω όλες τις εκφάνσεις ανθρώπων (ναι, είμαι απόλυτος) ωστόσο είναι φορές που όταν επιβεβαιώνεις μια ιστορία που έχεις ψυχολογήσει, αισθάνεσαι λίγο άβολα.

Το καλοκαίρι σε γενικές γραμμές είναι αγαπητό από όλους. Λίγο πολύ όλοι βρίσκουμε λόγους να το λατρέψουμε ή όχι και τόσο... όμως υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που θέλουν να γευτούν την χαρά του καλοκαιριού, διψούν για αυτήν, την έχουν ανάγκη όμως δεν προβλέπεται να καταφέρουν να την ζήσουν. Βλέπετε, είναι κάποιοι άνθρωποι που εργαζόντουσαν. Ασταμάτητα. Και αν η εργασία σου είναι στον κλάδο του τουρισμού τα πράγματα περιπλέκονται.

Το να δουλεύεις σε ένα πόστο που ξεκινάει από τις εννέα το πρωί και ολοκληρώνεται μετά τις έντεκα το βράδυ σε μία άκρως απαιτητική εργασία από σωματικής απόψεως, έχει μερικές αρνητικές συνέπειες. Ο πρωταγωνιστής του σημερινού προβληματισμού δούλευε μέχρι το τέλος του Σεπτεμβρίου χωρίς καμία μέρα ξεκούρασης έχοντας δύο μισάωρα διάλειμματα σε αυτές τις δεκατέσσερις ώρες που σας ανέφερα. Ερχόταν πρόσωπο με πρόσωπο με ανθρώπους που κάνουν τις διακοπές τους, όμως ο ίδιος έπρεπε να έχει κλειστό ακόμα και το κινητό του για λόγους πολιτικής της εταιρείας. Έχει αποδειχτεί ότι μπορεί να τα καταφέρει. Και τα κατάφερε...

...Δεν είναι σωματική κούραση. Αυτήν την αναπληρώνει στις εννιά περίπου ώρες που έχει να ξεκουραστεί. Είναι η ψυχολογική κούραση. Αυτός και η οικογένειά του πέρασαν ένα ακόμα καλοκαίρι χωριστά, χωρίς μία βόλτα στην παραλία ή για καφέ, χωρίς ένα χαλαρό μεσημέρι με τα παιδιά του, χωρίς να μπορεί να ηρεμήσει μετά από έναν χειμώνα εργασίας και άγχους.

Δεν είναι ο μόνος, όμως βλέποντάς τον ξέρεις πως έχει καταπέσει. Βλέποντάς τον σκέφτεσαι γιατί ένας νέος άνθρωπος θα πρέπει να καταπονείται τόσο πολύ απλά για να βγάζει τα προς το ζην. Δεν είναι σπάταλος. Δεν έχει κάνει ανόητες επιλογές που τώρα πληρώνει. Δεν κάνει ζωή πέραν αυτής που όλοι προσπαθούμε να προσφέρουμε στην οικογένειά μας, απλά βιώνει το νέο σύστημα μισθών εκμετάλλευσης και κρίσης που βιώνουν οι περισσότεροι. Θέλει να κάνει τον σταυρό του που τουλάχιστον αυτός μπορεί και δουλεύει, αλλά η κούραση και η κατάπτωση δεν του δίνουν την σιγουριά που χρειάζεται για το αν όλο αυτό αξίζει. Και τον πιστεύω. Εσείς; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ η peppa pig είναι το εργαλείο ανάπτυξης που πρέπει να ξέρεις να χρησιμοποιήσεις

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Σας αρέσει να βλέπετε παιδικά; Ξέρετε, κινούμενα σχέδια... Εμένα ναι. Μπορώ να χαζέψω άνετα ένα καλοδουλεμένο τέτοιο πρόγραμμα, είτε αναφέρεται σε παιδιά είτε σε μεγάλους. Όμως ο σημερινός προβληματισμός είναι πολύ συγκεκριμένος και αφορά την Peppa Pig. Την Πέππα το γουρουνάκι.

Αυτή τη στιγμή ίσως έχεις δύο απορίες:
- Τι είναι η Πέππα το γουρουνάκι;
- Πρόκειται για ένα πρόγραμμα κινουμένων σχεδίων αγγλικής παραγωγής, το οποίο αποτελείται από πεντάλεπτα επεισόδια και αναφέρεται σε παιδιά προσχολικής ηλικίας. Αφορά την 4χρονη Πέππα, τον αδερφό της και τους γονείς της, ενώ οι... περιπέτειες της περιλαμβάνουν την καθημερινή ζωή μιας κανονικής οικογένειας! Η σειρά έχει σαρώσει τα σχετικά βραβεία και συνοδεύεται από τεράστιο marketing δείγμα της αναγνωρισιμότητας του.
- Πως το yannidakis άρχισε να ασχολείται με κάτι τόσο... "ελαφρύ";
- Όπως θα καταδείξω παρακάτω, η σειρά αυτή είναι αντικείμενο σοβαρής μελέτης και οι προεκτάσεις της έχουν γίνει αντικείμενο συζήτησης με πολύ διαφορετικούς τρόπους που πληρούν όλες τις προϋποθέσεις ενός σοβαρού προβληματισμού.

Γνωρίστηκα με την Πέππα πριν από περίπου τρία χρόνια, όταν πολύ κοντινό μου παιδάκι άρχισε να την παρακολουθεί. Με έναν έμμεσο τρόπο, άρχισα να παρακολουθώ κι εγώ. Αρχικά, ελέγχοντας την ποιότητα των επεισοδίων που έβλεπε, ύστερα ακούγοντας ατάκες, αμέσως μετά -και αφού μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον- παρακολουθώντας ο ίδιος τα πεντάλεπτα επεισόδια και τέλος, διαπιστώνοντας την επίδραση που είχαν αυτά στο παιδί. 

Πως; Το παιδί έμαθε αρχικά να αρθρώνει πολύ καθαρά λέξεις. Ανέπτυξε το λεξιλόγιο του και αντιδρούσε πολύ θετικά στην καθημερινότητα του (π.χ. στο να βγάζει τα παπούτσια του μόλις μπει σπίτι, στο να θυμάται να λέει 'ευχαριστώ' ή 'συγγνώμη' κλπ.).

Πρέπει να σημειώσω εδώ πως οι ιστορίες της Πέππα έχουν πρωταγωνιστές τους συμμαθητές της, την οικογένειά της, την δασκάλα, τον γιατρό και άλλους χαρακτήρες που ένα παιδί πρέπει να μάθει να αναγνωρίζει από μικρό. Το σκηνικό των επεισοδίων λαμβάνει χώρα στο σχολείο, στο πάρκο, κατά το χειμώνα, το καλοκαίρι, τις γιορτές και οτιδήποτε άλλο αποτελεί καθημερινό βίωμα του παιδιού. Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι πως στην σειρά, δεν υπάρχει κακός! Κι όμως, οι περιπέτειες εξελίσσονται χωρίς κάποιος να παριστάνει τον ρόλο του κακού...

Παράλληλα, έχει σημασία η τεχνική της σειράς. Παρά την τεχνολογία και τα γραφικά που υπάρχουν σήμερα, η σειρά αποτελείται από απλές κινούμενες ζωγραφιές, χωρίς γρήγορες κινήσεις, με απαλή μουσική, ήρεμα χρώματα, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως όλα τα επεισόδια ολοκληρώνονται με τους πρωταγωνιστές να ξεσπούν στο τέλος σε γέλια, ένα ξεκάθαρα ψυχολογικό μήνυμα προς τα παιδιά. Κάθε επεισόδιο ολοκληρώνεται σε πέντε λεπτά επιτρέποντας στο παιδί να αντιληφθεί το τέλος της υπόθεσης, καθώς επίσης και στο γονιό να ορίσει με ακρίβεια την διάρκεια κατά την οποία το παιδί θα καθίσει μπροστά από την τηλεόραση ή τον υπολογιστή.

Η σειρά -όπως και οτιδήποτε άλλο πετυχημένο βγάζει ένα "βουνό λεφτά"- δέχεται τεράστια κριτική από μερίδα ανθρώπων. Εγώ έχω εντοπίσει ορισμένα ζητήματα όπως το ότι η μαμά γουρουνίτσα πολλές φορές "την λέει" στον μπαμπά γουρουνάκι (το αντίθετο βέβαια θα ήταν ενδοοικογενειακή βία, έτσι;), ο Τζορτζ (ο δίχρονος αδερφός της Πέππα) δεν αρέσκεται στα λαχανικά, η Πέππα φωνάζει ορισμένες φορές τον μπαμπά της, χαϊδευτικά "χαζούλη μπαμπά" κλπ. Όμως ελάτε... ας αφήσουμε το προσωπείο της υποκρισίας μακριά από τον σημερινό προβληματισμό. Πως αυτή η σειρά θα αντικατόπτριζε την πραγματικότητα και τον ρεαλισμό, αν ήταν τέλεια; Αν όλα ήταν τέλεια αφενός δεν θα υπήρχε σενάριο και αφετέρου, πολύ απλά η Πέππα θα απομακρυνόταν από την καθημερινότητα των παιδιών μη καταφέρνοντας τελικά να ταυτιστεί μαζί τους. Και αλήθεια, αυτό θέλουμε;

Θα ολοκληρώσω, θέτοντας δύο προβληματισμούς. Η Πέππα είναι ένα εργαλείο. Ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για τον γονιό. Έχει εφαρμογές για την ζωή, δίνει πρότυπα συμπεριφοράς, παραδείγματα καλών πρακτικών και δραστηριοτήτων, όπως και συναναστροφών. Το πως θα τα ενσωματώσει το παιδί στον χαρακτήρα του, είναι καθαρά θέμα του γονιού. Παράλληλα, αν ένα παιδί βλέπει την Πέππα από το πρωί ως το βράδυ, δεν θα έχει κανένα κέρδος. Δεν ξέρω αν δύο ή δέκα επεισόδια είναι ένας καλός αριθμός προβολής για το παιδί, όμως το ζητούμενο είναι να υπάρχει ένα όριο. Ένα "ταβάνι" που θα επιτρέπει στην οικογένεια να επωφελείται από κοινού με τρόπο παραγωγικό και ωφέλιμο. Όταν ο γονέας βρει αυτήν την ισορροπία, τότε η Πέππα θα συνεχίσει να αποτελεί το εργαλείο του. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ πόσο ειλικρινής είσαι; (αν είσαι)

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Και μιας και ο σημερινός προβληματισμός ξεκινάει πολύ άμεσα και πολύ ευθέως από τον τίτλο κιόλας, θα ήθελα να ρωτήσω παράλληλα και τα εξής: "Τι σημαίνει ειλικρίνεια για εσένα;" "Θεωρείς ότι υφίσταται στις μέρες μας;" "Υπάρχει μερική ειλικρίνεια και ειλικρίνεια υπό όρους ή πρόκειται για ακόμα ένα θέμα που είναι/οφείλει να είναι ή άσπρο ή μαύρο;"

Δεν ξέρω γιατί ακριβώς (ψέματα, ίσως και να ξέρω) όμως το τελευταίο διάστημα ο λογισμός μου περιστρέφεται διαρκώς γύρω από αυτό το ερώτημα -την ύπαρξη αυθεντικής ειλικρίνειας στις μέρες μας ή όχι- αλλά και στον όρο αυτό καθαυτό, εν γένει. Έχω αρχίσει και αμφιβάλλω για το αν όντως ο κόσμος μπορεί να είναι απόλυτα ειλικρινής, παρά μόνο σε συγκεκριμένες περιπτώσεις όπου η οποιαδήποτε δόση αυθεντικότητας και διαύγειας λόγου είναι, απλά, περιττή. Και τότε τι να το κάνεις; Πώς να εκτιμήσεις κάτι το οποίο είναι τυπικό και ούτε καν αυθεντικό και "διάφανο"; Επαναλαμβάνω, υπάρχουν αδιαμφισβήτητα και οι εξαιρέσεις (οι οποίες όμως έρχονται να επιβεβαιώσουν τον κανόνα, εν τέλει) όμως η πραγματικότητα δεν αλλάζει από μεμονωμένες περιπτώσεις.

Ποιές περιπτώσεις είναι αυτές;

Στην πλειοψηφία τους, αφορούν λόγια και συναισθήματα που ανταλλάσσονται ή δημιουργούνται μεταξύ στενών συγγενικών προσώπων, φίλων ή συντρόφων. Και ενώ ορισμένες φορές δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ούτε και για αυτά ακόμα, θέλοντας και μη, βάζεις τον εαυτό σου σε μια διαδικασία να δεχθείς ή να αποδεχθείς αυτά που σου λένε ή σου προσφέρουν ως "είδη ειλικρίνειας". Φταίει η ιστορία; Φταίνε τα γεγονότα; Φταίνε οι συγκυρίες; Φταίει το γκαζόν; Κάνεις δεν ξέρει. Κανείς δεν ξέρει αν κάπου εκεί στην διαδρομή, χάθηκε και ο όρος ή η ύπαρξη της ειλικρίνειας. Κανείς δεν ξέρει αν κάπου εκεί στην διαδρομή χάθηκε και ο όρος ή η ύπαρξη της ειλικρίνειας, ή πολύ απλά δεν υπήρξε ποτέ. Τουλάχιστον όπως την έχουμε όλοι στο μυαλό μας.

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ η αδράνεια του ενήλικα θέτει σε κίνδυνο το μέλλον μας δηλαδή τα παιδιά

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Πριν μπω στον σημερινό προβληματισμό θα γράψω ένα γενικό σχόλιο για τον ενήλικα. Ενήλικα γονιό, ενήλικα δάσκαλο, ενήλικα πρότυπο ενός παιδιού. Και πριν γράψω γι' αυτούς, να παραδεχτώ εξ αρχής την εμπάθεια μου για αυτούς. Γιατί έχω δηλώσει πως δεν σέβομαι τον ενήλικα, όχι περισσότερο απ' ότι πρέπει για να είμαι κοινωνικά και πολιτικά αποδεκτός. Οι παραπάνω λοιπόν, τρεις κατηγορίες βλάπτουν σήμερα τα παιδιά.

Ναι, τα βλάπτουν γιατί μια μερίδα τους αποφασίζει για το συμφέρον τους χωρίς να αναλογιστεί τις αντοχές και τις ικανότητές τους, ειδικά δε, τις επιθυμίες του. Μια άλλη μερίδα, τα χρησιμοποιεί για να αυτοπροβληθεί, να ικανοποιήσει τις δικές του προσδοκίες ή να δώσει λύση στα δικά του απωθημένα. Και ύστερα είναι και η μερίδα των αδιάφορων. Αυτών που δεν θέλουν -ρε παιδί μου- και πολύ μελέτη, Είναι απλά, αδιάφοροι!

Πετάω τώρα εδώ στην μέση του κειμένου, την αφορμή του σημερινού κειμένου, που είναι μία απόφαση δικαστηρίου που με εξόργισε. Έχουμε λοιπόν:
1) Μια ανήλικη μάνα εθισμένη στο αλκοόλ που γέννησε και έδωσε το μωρό της για υιοθεσία, ενώ πήγε για απεξάρτηση.
2) Ένα ζευγάρι που υιοθέτησε τελικά το 18 μηνών παιδάκι.
3) Μία απόφαση δικαστηρίου που μετά από τρία χρόνια αφαιρεί με το "έτσι θέλω" την επιμέλεια τπυ παιδιού από τους νόμιμα θετούς γονείς και το επιστρέφει στη βιολογική μητέρα του.

Υποθέτω πως η μητέρα πέρασε την διαδικασία της απεξάρτησης επιτυχώς. Δεν το καταλαβαίνω, αλλά για να είναι απόφαση δικαστηρίου, υποθέτω πως η βιολογική μάνα έχει περισσότερα νομικά δικαιώματα από τους νόμιμους γονείς.

Το παιδί όμως. Το παιδί το σκέφτηκε κανείς σε όλη αυτήν την διαδικασία; Ότι έχει βρει ένα σταθερό περιβάλλον με αποδεκτές κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες (ελπίζω να έχετε υπόψη σας πόσο αυστηρά είναι τα σχετικά κριτήρια υιοθεσίας) και είναι σε ηλικία που έχει πλέον δεθεί με αυτό το ζευγάρι και τους οικείους του, το σκέφτηκε κανείς; Το ρίσκο που παίρνει το κράτος επιστρέφοντας το παιδάκι σε μία γυναίκα που δεν μας έχει πείσει για την πορεία της, το γνωρίζει κανείς;

Όχι. Όπως πάντα, το παιδί είναι υποδεέστερο, ανήκει σε χαμηλότερη κατηγορία ενδιαφέροντος και σοβαρότητας και έτσι συνεχίζεται αυτή η φιλοσοφία που καταδικάζει εξ ορισμού το μέλλον της κοινωνίας.

Γιατί ο ενήλικας είναι εγωιστής και κοιτάζει το δικό του συμφέρον. Δηλαδή το σήμερα. Το μέλλον δεν βρίσκεται στους διαστημικούς σταθμούς, στα εργαστήρια των ερευνητικών κέντρων και τα χρηματιστήρια. Το μέλλον βρίσκεται στα σχολεία, στις παιδικές χαρές και στα παιδικά υπνοδωμάτια των σπιτιών μας. Αν ξέραμε ότι το μέλλον ολόκληρου του κόσμου κρύβεται ακριβώς δίπλα μας και αν πράγματι μας ενδιέφερε αυτό, τότε θα αφιερώναμε περισσότερα χρήματα, περισσότερο χρόνο και περισσότερη προσοχή εκεί. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ οι αστεγοι της πόλης

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Γνωρίζετε το νέο χόμπι του νεοέλληνα; Φωτογράφιση αστέγων! Θυμάστε παλιότερα κάποιοι μάζευαν γραμματόσημα; Σήμερα, υπάρχουν αρκετοί... «ευαισθητοποιημένοι», οι οποίοι χωρίς ενοχές και δισταγμούς απαθανατίζουν αυτό που λέμε φτωχολογιά ή «φωτοχολογιά». Η διαδικασία είναι απλούστατη. Μόλις εντοπιστεί ο άστεγος, ο εν δυνάμει «φωτογράφος» βγάζει το ακριβό κινητό με την καλή κάμερα και φωτογραφίζει. Εν συνεχεία, ανεβάζει θριαμβευτικά τη φώτο στο Ιντερνετ, με λεζάντες τύπου: «Μη γυρίζεις την πλάτη στην πραγματικότητα» και τέτοια.

Ναι! Είναι (φαίνεται) απίστευτα διασκεδαστικό και βασικός παράγοντας αποτελεί το γεγονός ότι είναι τζάμπα! Αλλά επειδή μας ενδιαφέρουν -και καλά- μόνο οι Έλληνες άστεγοι, φωτογραφίζουμε μόνο τους Έλληνες και όχι τους ξένους. Αυτοί έχουν και άλλο Θεό.

Θα μπορούσε να πει κάποιος πως αυτή η ελεεινή «μόδα» θα μπορούσε να κινητοποιήσει κάποιους ανθρώπους. Αν και είναι εξαιρετικά δύσκολο γιατί πρέπει να έχεις μεγαλείο ψυχής. Αυτοί που νοιάζονται, αυτοί που θέλουν πραγματικά να βοηθήσουν τους αστέγους το κάνουν (όπως το έκαναν και τα προηγούμενα χρόνια) μακριά από το φως της δημοσιότητας. Από κει και πέρα θα μιλήσω εκ προσωπικής πείρας. Μετακινούμαι συχνά με τον Ηλεκτρικό κάνοντας μεγάλες διαδρομές. Κάθε μέρα συναντώ τουλάχιστον τρεις αστέγους μέσα στα βαγόνια. Σπάνια βγάζει ο κόσμος το πορτοφόλι του, ωστόσο δίνουν φαγητό ορισμένοι και δεν τραβούν φωτογραφίες!  +Nastazia A 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ "ντύνοντας" στίχους

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Διαβάζοντας πρόσφατα για τη μελοποίηση της ποιητικής συλλογής "Καντάδες για ένα Δαίμονα" του Γιώργου Δάγλα, κι έπειτα ακούγοντας ένα δείγμα της -αξιόλογης- δουλειάς που έγινε πάνω σ' αυτή από το μουσικό Βασίλη Λαγό (περισσότερα εδώ), αναγνώρισα για μία ακόμη φορά τόσο το απολαυστικό για τις αισθήσεις αποτέλεσμα που μπορεί να προσφέρει ο συγκερασμών δύο (ή και περισσοτέρων) τεχνών, όσο και την αξία της μελοποιημένης ποίησης. Αξία που από κάποιους αμφισβητείται, καθώς η παρέμβαση του μουσικού μπορεί να οδηγήσει σε αποτέλεσμα που δεν ταιριάζει στα εκάστοτε υποκειμενικά κριτήρια, αφαιρώντας πόντους από την εικόνα που αποκτά το κοινό για το ποίημα.

Απορρίπτοντας τις παραπάνω θέσεις ως υπεραναλυτικές, θα προτιμήσω να σταθώ στον ιερό σκοπό που έχει επιφορτιστεί η μελοποιημένη ποίηση: να βάλει την ποίηση στα σπίτια του ευρέος κοινού. Όχι τόσο του εξοικειωμένου, όσο του ξένου προς την τέχνη αυτή. Με "δούρειο ίππο" τη δύναμη της μουσικής και την επιρροή της στους ανθρώπους, η ποίηση μπορεί να εισβάλει στις άγουρες συνειδήσεις και να τις διαμορφώσει, αλλά και να τις κατευθύνει προς τα τερτίπια της... Γι' αυτό η μελοποιημένη ποίηση οφείλει σταδιακά να αναβαθμίσει τη θέση της τα πολιτιστικά του τόπου και νέοι συνθέτες πρέπει να παροτρύνονται να πάρουν το ρίσκο και να ενασχοληθούν μ' αυτήν (με άπλετο σεβασμό βέβαια στο κείμενο που επεξεργάζονται).

Δεν θα μπορούσα βέβαια να κλείσω χωρίς να σας παραθέσω μερικά σπουδαία ονόματα που μελοποιήθηκαν χαρίζοντάς μας θησαυρούς: Οδυσσέας Ελύτης, Γιάννης Ρίτσος, Κώστας Καρυωτάκης, Ναπολέων Λαπαθιώτης, Κώστας Βάρναλης, Νίκος Καββαδίας... και πάρα πολλοί άλλοι, με επίσημες και ανεπίσημες μουσικές φορεσιές, με εμπνεύσεις ερασιτεχνών και επαγγελματιών... Σε οποιαδήποτε περίπτωση, όταν η τέχνη γεννά τέχνη, οφείλουμε αφενός να αναγνωρίσουμε το μεγαλείο της, αφετέρου να αποδώσουμε τα δέοντα στους φορείς της.

Εσάς; Ποιο είναι το αγαπημένο σας μελοποιημένο ποίημα;  +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ ξεκινά η σχολική χρονιά και ο καθρέφτης του μέλλοντος της ελλάδος

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Αυτός ο προβληματισμός δεν χωρά ανάλυση. Δεν χρειάζεται πολλά λόγια. Λίγη σκέψη και κάποιον που απλά θα νοιάζεται. Αυτό είναι αρκετό. Βλέπετε, την ερχόμενη Δευτέρα ξεκινούν τα ελληνικά δημόσια σχολεία όλης της χώρας και όλων των βαθμίδων.

Πως ξεκινούν; Αυτό είναι ένα άλλο και δυστυχώς ξεχωριστό, θέμα. Την ίδια ώρα που υπάρχει λαοθάλασσα αδιόριστων εκπαιδευτικών, τα κενά σε πρωτοβάθμια και και δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι αμέτρητα. Οι παιδικοί σταθμοί δεν μπορούν -λόγω υποστελέχωσης- να καλύψουν το 60 και πλέον τοις εκατό των παιδιών μας που απλά θα μείνουν να βολοδέρνουν σπίτια τους και στις γιαγιάδες τους. Βιβλία παρουσιάζουν ελλείψεις, εγκαταστάσεις εντοπίζονται με σοβαρά προβλήματα και πάει λέγοντας.

Αλλά δεν είναι μόνο οι ελλείψεις του κράτους. Είναι και αυτές του λαού. Ενδεικτικά θα αναφέρω πως πολλά σχολεία στην κρητική επικράτεια, άνοιξαν από τους διευθυντές (πριν την επίσημη έναρξη τους) για να αντικρίσουν οι δεύτεροι σπασμένα τζάμια, κλεμμένο υλικό, μουτζούρες στους τοίχους και κάθε λογής βανδαλισμών. Γιατί; Προσπαθώ να μπω στην θέση εκείνων που είχαν ανάγκη -για παράδειγμα- από ένα ποτιστικό μηχάνημα και το έκλεψαν. Αλλά γιατί να σπάσεις τα τζάμια όταν μετά δεν παραβίασες τον χώρο; Γιατί να μουτζουρώσεις έναν τοίχο που ήταν όμορφα ζωγραφισμένος; Γιατί;

Θέλω να καταλήξω κάπου. Τα παιδιά. Στα παιδιά τα λόγια είναι λίγα και δεν είναι σοβαρά. Γίνεται χαμός αν κόψουν τις συντάξεις και αν ανεβάσουν την τιμή στο πετρέλαιο. Πανικός αν αδικήθηκε κάποιος επιχειρηματίας στις τηλεοπτικές άδειες ή αν το πρωτάθλημα αργήσει κάνα μήνα. Το σχολείο όμως είναι ψιλά γράμματα. Ποιος νοιάζεται για το πόσο υψηλού επιπέδου θα είναι η δουλειά που γίνεται στα σχολεία; Ποιος σπουδαιολογεί το πως η μεταχείριση και γενικά η εκπαίδευση των παιδιών μας μπορεί να επηρεάσει ολόκληρο το μέλλον αυτής της χώρας;

Γιατί το πιθανότερο είναι να ανήκετε κι εσείς στον μέσο όρο του έλληνα που το πιο μακριά που μπορεί να κοιτάξει (όταν δεν αφορά τον εαυτούλη του) είναι το μεσοπρόθεσμο μέλλον. Οτιδήποτε πιο μακριά από αυτό είναι η απόλυτη ουτοπία. Κι όμως... το μέλλον μιας χώρας χτίζεται σε αυτά τα υποβαθμισμένα σχολεία, από αυτούς τους εξαθλιωμένους δασκάλους. Οπότε... μην έχετε αγωνία ή τζάμπα ελπίδες. Από δω και μπρος θα λέτε: "δείξε μου τα σχολεία σου, να σου πω το μέλλον σου".  +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ το show στο λεωφορείο του ΟΑΣΘ ήρθε για να μας θυμίσει ποιοι είμαστε...

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Το λεωφορείο του ΟΑΣΘ για λίγα λεπτά θύμισε θέατρο, στο σανίδι του οποίου παιζόταν έργο τόσο παράλογο, που θα 'κανε τον Ιονέσκο να νιώσει μειονεκτικά. Ελεγκτής να στριμώχνει και να τραβάει επιβάτιδα για να την κρατήσει στο λεωφορείο κι εκείνη να προσπαθεί να βγει από το παράθυρο ουρλιάζοντας... Ιδού η σκηνή για όσους δεν την έχουν δει:

Τα πράγματα, τουλάχιστον κατ' εμέ, είναι σχετικά απλά. Ακόμη κι αν η κοπέλα δεν είχε εισιτήριο (για τον Α ή Β λόγο, ιδεολογικό, οικονομικό, οποιασδήποτε φύσης, δεν μας αφορά) μπορούσε να της κοπεί απλά το πρόστιμο, σύμφωνα με το νόμο, και να τελειώσει εκεί το θέμα. Κι αν δεν έδινε τα στοιχεία της, θα μπορούσε να ακολουθηθεί η ορισμένη διαδικασία χωρίς κανείς να απλώσει το χέρι του πάνω της εκμεταλλευόμενος τη θέση του, χωρίς να χρειαστεί να την στριμώξει ο ελεγκτής για να μην φύγει, χωρίς να αναγκαστεί να σκαρφαλώσει στο παράθυρο κι έπειτα να την τραβάνε μέσα... Η συμπεριφορά αυτή ήταν λάθος όχι μόνο για την διατήρηση των τύπων, αλλά και από ανθρώπινη πλευρά.

Κι αυτό φυσικά το περιστατικό προστίθεται στη λίστα με τα στοιχεία για το που έχουμε φτάσει ως κοινωνία. Το ίδιο το συμβάν αλλά και οι παραφυάδες του. Μια βόλτα στα σχόλια του βίντεο αρκεί για να πάρετε μία ιδέα για το πόσο γρήγορα μπορούμε να διχαστούμε, να πολωθούμε, να πάρουμε μία θέση και να την υποστηρίξουμε περιπαθώς μόνο κ μόνο γιατί δεν μπορούμε να ακούσουμε και να καταλάβουμε τι μας λέει ο άλλος, είμαστε πλέον ανίκανοι να συζητήσουμε...! Κι αν αυτός ο διχασμός είναι μέρος αδιάσπαστο της ιστορικής μας ταυτότητας, τι γίνεται με την οργή; Την οργή που είναι ολοφάνερη και πλέον δεν σιγοβράζει, έχει ξεχειλίσει. Έχουμε περάσει, περνάμε και θα περάσουμε πολλά... Και καμία αφορμή για κριτική και στηλίτευση του κράτους και του συστήματος που μας έφερε ως εδώ δεν πάει χαμένη. Όμως άραγε ακούει κανείς; Ή πολιτικοί και πολίτες (το κράτος είμαστε εμείς...) εθελοτυφλούν, και πάντα φταίει κάποιος άλλος, κάτι άλλο;

Δεν ξέρω αν μία έκκληση να σκεφτούμε και να αλλάξουμε θα ήταν χρήσιμη. Αν θα είχε αποτέλεσμα ή θα έμοιαζε ειρωνεία μέσα στους απογοητευτικούς καιρούς που ζούμε ή θα σας έκανε να αναγουλιάσετε από το πόσο τετριμμένο θα έμοιαζε κάτι τέτοιο. Γι' αυτό θα προτιμήσω να κλείσω με μία ευχή: επιβιώστε στους χαλεπούς καιρούς... κι αρχίστε να ονειρεύεστε και να εργάζεστε για τους καλύτερους. Για να ξεκινήσουμε σιγά σιγά να τους δίνουμε σάρκα και οστά. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ παιδιά προσφύγων vs παιδιά ελλήνων

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Οι πρόσφυγες ήρθαν -όπως ήρθαν- στην Ελλάδα και οι περισσότεροι προσπάθησαν να, φύγουν. Κάποιοι τα κατάφεραν. Κάποιοι όχι. Κάποιοι προχώρησαν προς τον Βορρά κι άλλοι επέστρεψαν στην τουρκία. Δεκάδες χιλιάδες από αυτούς όμως έμειναν στην Ελλάδα. Ξέρετε... από δω κι από κει. Και μπορεί να μην είναι πλέον πρώτο θέμα στην επικαιρότητα, όμως είναι εδώ. Υπάρχουν. Ζούνε. Και είναι άνθρωποι.

Κάποιοι από αυτούς διέφυγαν στο κέντρο της Αθήνας ξεκινώντας μία λαμπρή καριέρα ως έμποροι ναρκωτικών, κάποιοι άλλοι ξεκίνησαν την δική τους μαφία ανάμεσα στους καταυλισμούς (απ' ότι μάθαμε σε αυτό είναι καλοί οι αλγερινοί), κάποιοι είναι τζιχαντιστές και περιμένουν υπομονετικά να έρθει η σειρά τους να δράσουν κι άλλοι... είναι απλοί οικογενειάρχες -σαν εσένα και μένα- που αναρωτιούνται αν έχει μείνει τίποτα όρθιο στην γειτονιά τους, στην Συρία και ευελπιστούν σε μία εξέλιξη στην ζωή τους.

Ανάμεσα τους, τα παιδιά. Όχι τα μωρά που είδαμε να κουβαλούν υπό αντίξοες συνθήκες, αλλά τα άλλα. Αυτά που έπρεπε τώρα να είναι σε κάποια αλάνα και να παίζουν και σύντομα να κάτσουν στα σχολεία τους για να ξεκινήσει το μάθημα. Αυτά τα παιδιά, τι θα κάνουν εδώ πέρα κλεισμένα;

Την απάντηση δίνει το ΕΣΠΑ και δεν θα σας πω ψέματα, δεν γνωρίζω πιο ΕΣΠΑ. Βλέπετε αυτό το πρόγραμμα ύψους 9,5 εκατομμυρίων ευρώ αρχίζει να αποδεσμεύεται για να φτιαχτούν σχολικές μονάδες, να βρεθούν καθηγητές που θα διδάσκουν τα ελληνικά ως ξένη γλώσσα και αραβικά, καθώς και τα λοιπά έξοδα που αντιλαμβάνεται κανείς ότι απαιτούνται. Η πρώτη μου ερώτηση αφορά το ποσό αυτό. Πρόκειται για κάποιο ποσό που δεσμεύτηκε για αυτόν τον λόγο ή είναι ποσό που αφορούσε άλλες ανάγκες του ελληνικού κράτους; Ακόμα κι αν πάντως δεσμεύτηκε από το ευρωπαϊκό ταμείο, τι έξοδα πήγαν σε στάση αναμονής για να δοθούν αυτά;

Και αφού μιλάμε για σχολεία (έστω κι αν είναι κάπως νωρίς) δεν γίνεται να μην βάλουμε στην συζήτηση τα δικά μας, τα ελληνικά σχολεία, που μπορεί να αργούν ακόμα να ανοίξουν, όμως όποιος παρακολουθεί την σχετική ειδησεογραφία (όχι ότι θέλει και πολύ φαντασία) θα γνωρίζει πως ήδη μιλάμε για δεκάδες ελλείψεις σε κάθε νομό, σε ότι αφορά τους δασκάλους και καθηγητές, κάτι που σημαίνει πως για έναν ακόμη Σεπτέμβρη το σημαντικότερο περιουσιακό στοιχείο προς επένδυση για το μέλλον που διαθέτουμε, θα μείνει εκτεθειμένο και καταδικασμένο. Αν το Υπουργείο τρέχει να προλάβει μία αξιοπρεπή σχολική παροχή για αυτά τα παιδιά της προσφυγιάς, τι κάνει για να καλύψει τις δεκάδες ελλείψεις των ελληνικών σχολείων, την ίδια στιγμή που οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί είναι χιλιάδες;

Νιώθω την ανάγκη να τοποθετηθώ και να γράψω πως θεωρώ πολύ σημαντικό αυτά τα παιδιά να τύχουν εκπαιδευτικών υπηρεσιών, ακριβώς σα να ήταν δικά μας παιδιά, διότι πολύ απλά θεωρώ πως τα παιδιά αυτά είναι και δικά μας παιδιά, βασικά είναι παιδιά όλου του κόσμου (για τους ενήλικες έχω λίγο διαφορετική θεωρία και ιδεολογία πάντως...) και ως εκ τούτου πρέπει να τους συμπεριφερθούμε σαν τέτοια. Αυτό όμως δε σημαίνει πως πρέπει να αφήσουμε τα δικά μας παιδιά χωρίς παροχές, ανέσεις και υπηρεσίες που αρμόζουν σε ένα μέλλον όπως θα έπρεπε να είναι. Και λέω ένα μέλλον, διότι το παρόν... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ πως θα γίνεις τελικά στ' αλήθεια πλούσιος;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis 

Ακολουθώντας τον Δυτικό πολιτισμό της αφθονίας και του πλούτου μπαίνουμε αναπόφευκτα στον κυκεώνα του άγχους για να καλύψουμε ανάγκες τις οποίες εμείς οι ίδιοι έχουμε δημιουργήσει, δεν είναι βιοποριστικές αλλά αλαζονικές και στην ουσία άχρηστες.

Δεν χρειαζόμαστε τα πιο ακριβά ρούχα και κοσμήματα και άλλα υλικά αγαθά για να νιώθουμε ευτυχισμένοι. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι η πραγματική αγάπη η οποία απορρέει από τον σύντροφο, την οικογένεια, τους φίλους μας. Η αγάπη μόνον μπορεί να γεμίσει την καρδιά μας με αφθονία και αγαλλίαση, και όχι τα υλικά αγαθά γιατί εκείνα φθείρονται, χαλάνε, είναι αναλώσιμα, ενώ η αγάπη πηγάζει από μέσα μας, είναι συναίσθημα άπιαστο και ποτέ δεν θα χαθεί.

Οι χαλεποί όμως καιροί που διανύουμε μας ωθούν στην υλική σπατάλη και στην αγωνιώδεις αναζήτηση του πλούτου για να μεθοδευτεί η κατασπατάληση των πλεονασμάτων. Ο δυτικός κόσμος αναζωπυρώνει την κυρίαρχη και συνάμα απάνθρωπη νοοτροπία της αδιαφορίας για τον συνάνθρωπο και του συμφέροντος για την βολική και γεμάτη πλούτο ζωή μας.

Το επιπλέον όμως δεν ανήκει σε κανέναν. Εάν μαζέψουμε όλα τα σκουπίδια των  προηγμένων χωρών, όλα εκείνα που για κάποιους είναι περιττά και άχρηστα, θα μπορούσαμε να λύσουμε το επισιτιστικό πρόβλημα της ανθρωπότητας. Αλλά για να συμβεί κάτι τέτοιο πρέπει όλοι μας να ενδιαφερόμαστε όχι μόνο για τον εαυτούλη μας αλλά και για εκείνον που είναι δίπλα μας και έχει πραγματικά ανάγκη που όμως κάνουμε επιδεικτικά πως δεν υπάρχει. +maria karantai

            

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ γιατί ο πολιτισμός μας μετράει αντίστροφα;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Τώρα που τελείωσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες και έληξε η εκεχειρία μεταξύ των κρατών (μην γελάσετε ακόμα) μπορούμε να μιλήσουμε για πόλεμο ή τέλος πάντων για διαφορές μεταξύ των κρατών ή των πολιτισμών. Τείνω να πιστέψω πως ο κόσμος σήμερα κάνει μία μεγάλη -ιστορική θα την έλεγα- στροφή προς το παρελθόν του. Ξέρετε, τότε που δεν υπήρχε ελευθερία του λόγου, βασικά δεν υπήρχε ελευθερία σε πολλά πράγματα, όπως η θρησκεία.

Σκεφτείτε το. Μπορεί κάποιος να νοιώσει ελεύθερος στις μέρες μας; Οι περισσότερες κεντρικές πόλεις της Δύσης βρίσκονται σε συναγερμό καθώς ανά πάσα ώρα και στιγμή μία βόμβα ή ένα αυτόματο πυροβόλο μπορεί να αδειάσει σε έναν σταθμό μεταφοράς, μία πλατεία, έναν χώρο αναψυχής. Κανείς δεν μπορεί να το αποφύγει γιατί κανείς δεν μπορεί να το προβλέψει, οπότε...

Ο εχθρός είναι της μόδας να λέμε πως είναι ο ισλαμισμός (και θα επιστρέψουμε εκεί) όμως δεν είναι και τόσο αλήθεια αν σκεφτεί κανείς πως Ρωσία και Ουκρανία βάζουν στην άκρη την Ορθόδοξη Χριστιανική τους υπόσταση και κάνουν έναν πόλεμο με σοβαρές συνέπειες και για τους δύο. Ο πόλεμος τελικά μπορεί να είναι και οικονομικός αν σκεφτείς την νέα υποδούλωση της Ελλάδας με φόντο το περιβόητο και ατελείωτο χρέος. Πόλεμος και εκ των έσω, αν σκεφτεί κανείς το πραξικόπημα στην τουρκία ή τις ατελείωτες επιθέσεις των κούρδων προς αυτήν.

Και ύστερα; Η θρησκεία. Σήμερα η θρησκεία μας χωρίζει περισσότερο από ποτέ. Όχι, αυτό είναι ψέμα αφού μας χωρίζει ακριβώς όπως μας χώριζε στα βάθη της ιστορίας. Τότε που γινόντουσαν πόλεμοι στο όνομα της θρησκείας, δηλαδή ακριβώς όπως και σήμερα (λέγε με και "τζιχάντ"). Τότε δεν είχες δικαίωμα να πιστεύεις σε όποιον Θεό θέλεις, ειδάλλως ή φυλακιζόσουν ή απλά σε αποκεφάλιζαν ή κάτι παρόμοιο. Σήμερα, η διαφορές δεν είναι τόσο μεγάλες. Αν δηλώσεις χριστιανός κάπου στην Μέση Ανατολή είναι πολύ πιθανό να χάσεις το κεφάλι σου αν δεν λιθοβολιστείς, όμως πλέον και στην Δύση τα πράγματα δεν είναι διαφορετικά. Στην Αμερική κάθε μουσουλμάνος θεωρείται ύποπτος εξ ορισμού, ενώ αλλού η δημοκρατία έκανε πολλά βήματα μπροστά και απαγόρευσε από τους κατοίκους να δείχνουν την πίστη τους.

Έτσι, στην Γαλλία είχαμε παράδειγμα όπου αστυνομικοί ζήτησαν σε γυναίκα που βρισκόταν σε τοπική παραλία είτε να αφαιρέσει το "μπουρκίνι" της είτε να αποχωρήσει. Λίγο νωρίτερα η αστυνομία είχε κάνει συστάσεις σε γυναίκα που φορούσε μαντήλα σε κεντρικό σημείο μίας γαλλικής επαρχιακής πόλης. Σε όσα μπάνια έκανα εγώ πάντως φέτος στην Κρήτη κανείς δεν μου ζήτησε να βγάλω τον σταυρό μου. Ευτυχώς, γιατί θα έπαιρνε την ίδια απάντηση με τον γιατρό που μου έκανε μαγνητική εξέταση και μου ζήτησε να βγάλω τον σταυρό μου.
- "Χα, δεν γίνεται. Έχω επίτηδες αφαιρέσει το κούμπωμα από την αλυσίδα μου. Θα πρέπει να μου κόψεις το κεφάλι" του είπα και μάλλον αυτήν η απάντηση πρόκειται να εφαρμόζεται σύντομα...

Nouvelle vidéo de la chasse aux femmes voilées à #Nice06 Saison 1 / épisode 2 #BurkiniGate pic.twitter.com/XJNKTh2Rdk

— Feiza Ben Mohamed (@FeizaK) August 23, 2016

Και ξέρετε... ο κόσμος σήμερα δεν είναι τόσο εκτός ορίων όπως πιστεύεται. Πίσω από τις επίσημες σελίδες της Ιστορίας, υπάρχουν αναλυτικές περιγραφές και μερικά από τα πιο "κοκκινίζω και μόνο που το σκέφτομαι" σεξουαλικά σκάνδαλα που μπορείς να φανταστείς. Όργια και αίσχη που ακόμα και ο σύγχρονος πολίτης της Δύσης βρίσκει υπερβολικά... Οπότε καλύτερα να μην μιλάμε για τους νέους σήμερα (λέω εγώ).

Τα παιδιά των λουλουδιών πέθαναν. Τα παιδιά της γενιάς που ένωσαν τον κόσμο μέσω της τεχνολογίας μεγάλωσαν και πλέον επικεντρώθηκαν στο πως θα την χρησιμοποιήσουν για να κατασκοπεύσουν ή να βγάλουν λεφτά με κάθε τρόπο. Καλώς ή κακώς, δεν υπάρχει πλέον κάτι καινούριο για να ενώσει τον κόσμο, αντιθέτως υπάρχουν τόσα πολλά για να τον χωρίσουν. Και επειδή αποδεδειγμένα πλέον, η Ιστορία επιστρέφει τον πολιτισμό κάπου από εκεί που άρχισε, νομίζω ότι εύκολα μπορούμε να πούμε πως ο χρόνος μετράει αντίστροφα! +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ love yourself

 you've got to take this moment στο +yannidakis

H ζωή μας είναι κάτι παραπάνω από συναρπαστική. Υπάρχει αυτή η έμφυτη αισιοδοξία και εκείνη η απαισιοδοξία που μας κάνει διακριτικά μοναδικούς στα μάτια των άλλων. Όταν όμως η αισιοδοξία επισκιάζεται από το σύνδρομο κατωτερότητας, που ενδεχομένως μας διακατέχει, τότε τα πράγματα περιπλέκονται.

Τι είναι αυτό που μας κάνει να χάνουμε το σεβασμό στον εαυτό μας;

Σε πρόσφατη συζήτηση που είχα με τον Α., νομίζω ότι φταίει η ουτοπία του μυαλού μας. Κυνηγάμε πάντα κάτι το οποίο θεωρούμε εμείς ιδανικό, και κάθε φορά το «ιδανικό» μας πετά, δεν είναι για εμάς.

Σε δεύτερο πλάνο, έχουμε αξιολογήσει τελείως λάθος τον εαυτό μας. Μας στοιχειώνουν ορισμένα λάθη του παρελθόντος και νιώθουμε ένοχοι. Μα υπάρχει η τελειότητα; Όχι βέβαια. Επίσης, η λύτρωση του εαυτού μας δε θα επέλθει μέσω της τιμωρίας από ερωτικές απογοητεύσεις. Όπως λέει και ένας γνωστός, «όλοι ψάχνουμε έναν καλό άνθρωπο».

Προκαλούμε με τη στάση μας τους άλλους να μας φερθούν άσχημα, να μας απορρίψουν, να μην μας έχουν μέσα στη ζωή τους. Βλέπουν ότι τους έχουμε ανάγκη και αυτομάτως γινόμαστε έρμαιο στα χέρια εκείνων που θεωρούμε «σωτήρες» της ψυχής μας. Όμως, όλα αυτά δεν είναι τίποτα όταν ένα πρωί ξυπνάμε, μετράμε την αξία τους εαυτού μας και λέμε «κάνω restart».

Ευγνώμων θα νιώσεις κάνοντας ένα ώριμο και συνειδητοποιημένο restart και όλα έρχονται στην ώρα τους χωρίς τύψεις και ταλαιπωρία.  +Nastazia A 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ ας πάει και το παλιάμπελο και ο απερίσκεπτος έλληνας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Η αντίστροφη μέτρηση του καλοκαιριού έχει αρχίσει, οι διακοπές τελειώνουν και μαζί η απόδραση από τις σκοτούρες της καθημερινότητας αλλά και της πολιτικής και οικονομικής αστάθειας. Αποφάσισα λοιπόν πως για την περίσταση των ημερών «ταιριάζει γάντι» μια παλιά ιστορία που στο τέλος θα μας δώσει έναυσμα για προβληματισμό, τροφή για σκέψη…  

«Ας πάει και το παλιάμπελο»: Πολλοί θα έχετε ακούσει ή θα έχετε πει αυτή τη λαϊκή ρήση. Η προέλευση αυτής της φράσης, η οποία προέκυψε από μία μουσικοθεατρική παράσταση, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον – για μένα τουλάχιστον – για το λόγο ότι αποκαλύπτει πολλά για τη νοοτροπία του λαού μας – για κάποια ιδιαίτερα γνωρίσματα που παρουσιάζουμε σαν λαός και που ακόμα αναρωτιέμαι για το αν είναι θετικά ή αρνητικά τελικά…

Ας ξεκινήσουμε, όμως, με την ιστορία της φράσης. Πρόκειται, λοιπόν, για μια λαϊκή έκφραση που ανάγεται στην εποχή του Όθωνα. Ειπώθηκε από έναν χωρικό / αγρότη / φουστανελά με τσαρούχια και μουστάκια (όπως θέλετε πείτε τον), ο οποίος την αναφώνησε μετά το τέλος μιας παράστασης στο θέατρο Μπούκουρα – έτσι ονομάζονταν το 1ο θέατρο του νεοσύστατου τότε ελληνικού κράτους. Καθώς, λοιπόν, το ελληνικό κράτος μετρούσε λίγα χρόνια ζωής, η εγχώρια θεατρική ζωή δεν είχε αναπτυχθεί ιδιαιτέρως. Έτσι, τη θεατρική διασκέδαση της χώρας ή μάλλον για να είμαι πιο ακριβής της πρωτεύουσας (Αθήνα) είχαν αναλάβει ευρωπαϊκοί θίασοι, κυρίως Ιταλικοί και Γαλλικοί, οι οποίοι έδιναν παραστάσεις στο θέατρο Μπούκουρα. Περί τα 1840, λοιπόν, στο θέατρο Μπούκουρα τραγουδούσε η Ιταλίδα αοιδός Ρίτα Μπάσσο. Και καθώς στην Ελλαδίτσα μας τότε οι γυναίκες ήταν άκρως περιορισμένες και δη ενδυματολογικά, φανατιστείτε τί γίνονταν όταν εμφανίζονταν επί σκηνής προκλητικά ντυμένες – για τα δεδομένα της εποχής πάντα – ευρωπαίες καλλιτέχνιδες! Το ανδροκρατούμενο φιλοθεάμον κοινό θυσίαζε στα πόδια τους λουλούδια και κοσμήματα κάθε βράδυ – Έλληνες ρε παιδί μου, δεν ξέρω για εσάς εγώ πάντως πολύ διασκεδάζω με αυτά μας τα καμώματα ως λαός!! 

Ένα βράδυ, λοιπόν, ένας κτηματίας της Αττικής που παρακολούθησε την παράσταση της Ρίτα Μπάσσο ενθουσιάστηκε τόσο πολύ, που της έταξε ό,τι πιο πολύτιμο είχε- το αμπέλι του! Λέγοντας τη φράση: «Ας πάει και το παλιάμπελο για χάρη σου» - προφανώς δεν της έδωσε το αμπέλι, αλλά κάποιο πολύτιμο δώρο που κόστισε όσο και το αμπέλι του – πολύ «large» ο τύπος! Το τι έγραψαν οι φυλλάδες της εποχής, το τι σούσουρο και κουτσομπολιό συνέβη στην Αθήνα τις επόμενες μέρες το φαντάζεστε όλοι προφανώς. Και κάπως έτσι έμεινε στην ιστορία αυτή η φράση! Αξιοσημείωτο είναι ότι η ίδια έκφραση αποτέλεσε και τίτλο τραγουδιού που έγινε μάλιστα προσωπική επιτυχία της γνωστής, αγαπημένης και ταλαντούχας ηθοποιού Ρένας Βλαχοπούλου.

Με έναυσμα τους στίχους του τραγουδιού, οι οποίοι σαφώς είναι εμπνευσμένοι από την παραπάνω ιστορία μου προέκυψε ο εξής συσχετισμός: Πόσο πολύ αντιπροσωπεύει αυτή η φράση την ψυχολογία του νεοέλληνα. Την απερισκεψία του, το πάθος του, όπως θέλετε πείτε του. Ο κύριος της ιστορίας μας, τόσο πολύ ευχαριστήθηκε που δεν δίστασε να θυσιάσει ότι πιο πολύτιμο είχε – το μοναδικό του αμπέλι! Απερίσκεπτος; Μπορεί…  Δικό του το αμπέλι, δική του κι απόφαση!

Ως εδώ καλά όλα, αλλά και αυτός ο νεοέλληνας θα πρέπει να μάθει να αναλαμβάνει τις ευθύνες των απερίσκεπτων πράξεών του. Κι εδώ υστερούμε σαν λαός, γιατί; Μα γιατί πάντα φταίνε οι άλλοι!

Τα φιλιά μου! +Elena Alefantinou

Διαβάστε περισσότερα 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »