ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ όσα έμαθα το 2016

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Το 2016 ήταν μια «δύστροπη» - θα έλεγε κανείς- χρονιά. Έμαθα πολλά για τον εαυτό μου το 2016. Έμαθα αρχικά να υποστηρίζω τους άλλους σε ό,τι κι αν τους συνέβαινε... Σε δύσκολες στιγμές που χρειάζονταν κάποιον δίπλα τους γιατί εκείνοι ήταν ανήμποροι, σε νέα επαγγελματικά ξεκινήματα που ήθελαν να ξέρουν πως έχουν ένα δικό τους άνθρωπο που θα τους βοηθήσει ουσιαστικά.

Προχθές, παραμονή Πρωτοχρονιάς, ήπια στην υγεία των μεγάλων ερώτων που τελείωσαν και στην υγεία όσων ήρθαν στην πορεία και με έμαθαν πως η ζωή έχεις 100.000 αποχρώσεις. Άλλοτε πιο φωτεινές, άλλοτε πιο σκοτεινές. Όμως όλες αξίζουν και όλες έχουν σκοπό να σε διδάξουν.

Ήπια στην υγεία όσων είχαν σκοπό να με εξαπατήσουν αλλά δεν τα κατάφεραν. Τι κρίμα να μην μπορείς να εξαπατήσεις μια νεαρή δεσποινίδα και να ρεζιλεύεσαι...

Ήπια στην υγεία των νέων και σπουδαίων επαγγελματικών προτάσεων ελπίζοντας πως τα καλύτερα έρχονται με συστηματική και συνεπή δουλειά. Άλλωστε το να ξεχωρίζεις ανάμεσα στη μάζα είναι μια δύσκολη δουλειά που απαιτεί χρόνο και θυσίες.

Ήπια στην υγεία των δύο τελευταίων χρόνων που μου άλλαξαν τη ζωή, στους τόπους που είδα, στους ανθρώπους που γνώρισα, που με αγκάλιασαν και σε εκείνους που δε θα ξεχάσω ποτέ ακόμη κι αν δεν ξαναειδωθούμε σύντομα.
  

Χαιρετίζω λοιπόν το νέο έτος με αρκετή αισιοδοξία, με πολλή αγάπη και πολλά όνειρα. Παίρνω βαθιά ανάσα και ετοιμάζομαι να βουτήξω στη θάλασσα της ζωής. Σε εκείνη που το κολύμπι δε σταματά ποτέ!

Ακολουθεί το τραγούδι το τραγούδι που άκουσα πιο πολύ μέσα στο 2016 +NastaziaA

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ ποιες είναι οι επιδράσεις στις διακυμάνσεις του ανθρώπινου χαρακτήρα;

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Έχω στον μυαλό μου έναν αθλητή. Ας πούμε ποδοσφαιριστή που είναι το πιο δημοφιλές άθλημα στην Ελλάδα. Έναν καλό και αρκετά διάσημο ποδοσφαιριστή που λίγο-πολύ όλοι παραδέχονται και θαυμάζουν. Αυτό θα είναι το παράδειγμα μου μέχρι τα μέσα αυτού του κειμένου. Λοιπόν... πάμε;

Ο ποδοσφαιριστής, ξεπερνάει τραυματισμούς, βάζει πλάτη όταν η ομάδα του χάνει παίκτες από τραυματισμούς και παίζει και σε άλλες θέσεις, βάζει γκολ, γυρίζει πίσω στην άμυνα, όταν η ομάδα χάνει μιλάει με τον κόσμο ζητώντας υπομονή, όταν η ομάδα πάει καλύτερα είναι ο πρώτος που διακρίνεται, ενώ πολλές φορές έρχονται στο γήπεδο στελέχη άλλων ομάδων για να τον παρακολουθήσουν και να υποβάλλουν προσφορά αγοράς του και ναι, αυτός είναι ο ποδοσφαιριστής μας που επειδή θέλουμε να τον ονομάσουμε θα τον πούμε Ντιέγκο (άκρως ποδοσφαιρικό όνομα, δεν νομίζετε);

Και ξαφνικά, ο Ντιέγκο δεν παίζει καλά Δεν είναι ο πρώτος στην προπόνηση, αποφεύγει τους δημοσιογράφους και τον κόσμο και κάνει πολλά λάθη στον αγώνα. Στην αρχή, κόσμος και προπονητής του δίνουν χρόνο θεωρώντας πως κάνει "κοιλιά", όμως εκείνος συνεχίζει να ρίχνει στα τάρταρα την απόδοσή του και συνεχώς να χειροτερεύει. Ξεκινούν οι πρώτες γκρίνιες από τον κόσμο, ο προπονητής τον βάζει στον πάγκο ενώ με το πέρασμα του χρόνου ο πρόεδρος της ομάδας ψάχνει να τον ξεφορτωθεί σε μία μικρότερη ομάδα.

Ο καθένας από εμάς μπορεί να είναι ο Ντιέγκο. Όταν είμαστε κεφάτοι και γεμάτοι ενέργεια, όταν έχουμε λεφτά και όρεξη να τα ξοδέψουμε, να δανείσουμε, να διασκεδάσουμε, να γίνουμε η ψυχή της παρέας και να βάλουμε πλάτη στους άλλους, γινόμαστε η κορυφή όλων, οι πιο αποδεκτοί, οι πιο αγαπητοί. Και ναι, είναι πολύ ωραίο αυτό. Έτσι χτίζεις ένα "όνομα" έτσι αποκτάς γνωριμίες, έτσι διευρύνεις τον κύκλο σου και όλα αυτά είναι πραγματικά πολύ όμορφα, μέχρι που...

...σαν τον Ντιέγκο, αλλάζεις. Πέφτεις. Χάνεις την ενέργειά σου και την όρεξή σου. Έχεις λιγότερα να ξοδέψεις και ελάχιστη όρεξη για να κοινωνικοποιηθείς. Είναι η ώρα που εσύ έχεις ανάγκη από στήριξη ή ζητάς πίστωση χρόνου για να αποστασιοποιηθείς. Και... ποια είναι η ανταπόκριση του κόσμου τότε;

Είναι τότε που ο κύκλος μικραίνει και που οι γνωριμίες μας φιλτράρονται τόσο που καταλήγουν σε φίλους. Τους δύο, τον έναν ή και κανέναν... Κακή αλλά χρήσιμη περίοδος, γιατί τότε κάνεις και μία πολύ ενδιαφέρουσα εκκαθάριση σε πρόσωπα και καταστάσεις. Τότε βλέπεις ακόμα και τα πιο απίστευτα πρόσωπα να σου γυρνάνε την πλάτη, να μην έχουν υπομονή στο "νέο σου εγώ" να μην συμμερίζονται τις νέες σου σκέψεις ή απόψεις και να μην μπορούν να αντέξουν τα νέα σου δεδομένα. Αυτό δεν είναι τόσο εναντίον σου, γιατί, σκέψου: Εσύ είσαι εκείνος που άλλαξες. Οπότε ποιος σου χρωστάει να παραμείνει ο ίδιος μαζί σου; Αν πάλι ανήκεις σε σχέσεις μακροχρόνιες (όπως αυτή του συζύγου ή του γονέα) τότε μάλλον βρίσκεσαι μπροστά σε μερικά αδιέξοδα, ενώ υπάρχει και μια ακόμα κατηγορία, εκείνη των νέων γνωριμιών. Δύσκολη και σπάνια αφού ποιος γνωρίζει νέα άτομα σε αυτήν την φάση και αν το κάνει ποιος λέει ότι θα γίνει αποδεκτός όταν ακριβώς βρίσκεται σε αυτήν την φάση; Αφήνω τελευταία την υγεία. Έναν παράγοντα που δύσκολα μπορεί κανείς να διευθετήσει.

Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, όπως δεν είμαστε ίδιοι και για πάντα. Οι αλλαγές στον χαρακτήρα και τις συνήθειές μας εξαρτώνται από πολλά ερεθίσματα και άλλους παράγοντες. Ποια είναι η ανταπόκριση των άλλων σε αυτές τις αλλαγές είναι το πιο γλυκόξινο μυστήριο που καλείται να μάθει κανείς. Δεν θα σου αρέσει όπως και δεν θα αρέσει στους άλλους, αλλά εκεί είναι το παιχνίδι, όλο... Ποιοι θα μείνουν μαζί σου ως το τέλος;  +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ όταν το παρελθόν σε κατατρώει είναι γιατί...

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Παρακολουθούσα πρόσφατα την συνέντευξη ενός πολύ αγαπημένου μου αθλητή που εδώ και μερικά χρόνια έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Τον έβλεπα να μιλάει με περηφάνια για την πλούσια καριέρα του και για τα εμπόδια που κατά καιρούς υπερπήδησε και να καταλήγει με λίγο πίκρα στο τέλος της καριέρας του. Ξέρετε, ο αθλητής είναι σαν τον καλλιτέχνη. Όση δόξα, κοινωνική αποδοχή  και χρήματα κι αν έχει κερδίσει, πάντα θέλει κι άλλο. Δεν είναι απληστία, είναι αγάπη προς το αντικείμενο.

Αν και ομολογώ πως είμαι αρκετά μικρός για να θέσω τον σημερινό προβληματισμό, πρέπει να ομολογήσω πως έχω έρθει ουκ ολίγες φορές στο σημείο να αναπολήσω το παρελθόν με νοσταλγία. Ειδικά αν αυτό είναι γεμάτο από καλές στιγμές, από δυσκολίες στις οποίες διαχειρίστηκες ιδανικά τα δεδομένα σου, συμβάντα γεμάτα από εμπειρίες, ταξίδια που έκανες για να φορτωθείς με γνώσεις και  παραστάσεις, τότε ξέρεις ότι έχεις κάνει μια καλή ζωή. Το πόσο χρειάζεσαι για να την κάνεις είναι σχετικό. Κάποιοι χρειάζονται όλη τους την ζωή, άλλοι, τα καταφέρνουν σε μία δεκαετία και άλλοι... ποτέ.

Έρχεται όμως η στιγμή που βρίσκεις την βάση σου. Που αφήνεις το παρελθόν γιατί χτίζεις ένα παρόν. Και τότε το παρελθόν σε κατατρώει. Και μάλιστα όχι αμέσως, αλλά τη στιγμή που κάνεις όλες τις δεύτερες σκέψεις που μοιραία έρχονται σε κάθε δυσκολία που συναντάς και τότε ο απολογισμός είναι το ίδιο πικρός με αυτόν του αθλητή. Ποιος ήσουν και ποιος είσαι; Τι ήσουν και τι έγινες; Και στο τέλος ανοίγεις και πάλι τα μάτια και σκέφτεσαι πόσο ανόητα ρομαντικός είσαι για να μείνεις στο παρελθόν ακόμα κι αν κάτι σε κατατρώει να μοιραστείς εκείνες τις ένδοξες μέρες για να αναγνωριστείς κάπως, όπως και τότε...  +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ ψάξε, ψάξε... (δεν) θα το βρεις; (αφιέρωμα στα μυστικά)

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Απόψε, θα μιλήσουμε για μυστικά. Ω ναι, για μυστικά. Μυστικά που κρατάμε, μυστικά που μας κρύβουν, καθώς επίσης και μυστικά που θέλουμε να ανακαλύψουμε. Έτσι επειδή μας την έχει βαρέσει, ή, έτσι επειδή ξέρουμε ότι κάτι συμβαίνει. Προτού όμως φτάσουμε εκεί, ας δώσουμε μερικά παραδείγματα για αυτό για το οποίο μιλάμε σήμερα.

Μυστικό, λοιπόν, μπορεί να είναι πολλά πράγματα. Από κάτι πολύ απλό το οποίο θέλουμε να κρατήσουμε για τον εαυτό μας διότι για τους χ-ψ λόγους δεν θέλουμε να μαθευτεί, μέχρι κάτι πολύ προσωπικό ή υψίστης "μυστικότητας" το οποίο αν δεν είναι για τα αυτιά κανενός, είναι μονάχα για τα αυτιά λίγων και εκλεκτών. Νομίζω καταλαβαίνετε όλοι ανεξαιρέτως σε τι αναφέρομαι. Απιστίες που είναι κεκαλυμμένες, προδοσίες που έχουν θαφτεί όσο πιο βαθιά γίνεται, απόρρητες πληροφορίες κάθε φύσεως και γεγονότα τα οποία πρέπει πάση θυσία να παραμείνουν στο σκοτάδι.

Ας μιλήσουμε όμως για τον... "μυστικοκράτωρ". Οι λόγοι οι οποίοι κάποιος αποφασίζει να κρατήσει κάτι κρυφό, ποικίλοι. Θα μπορούσε κανείς να πει χαριτολογώντας ότι το φάσμα τους κυμαίνεται από καθαρό εγωισμό και προσωπικό συμφέρον εν γένει, μέχρι φόβο, ανασφάλεια ή ακόμα και βλακεία. Ανεξάρτητα από τα προηγούμενα όμως, το "πρόβλημα" παρουσιάζεται όταν τα εν λόγω μυστικά επηρεάζουν ή αφορούν και άλλα άτομα πέραν του αρχικού. Και εδώ είναι που αρχίζει να περιπλέκεται το θέμα και να... μπάζει από παντού. Τι συμβαίνει όταν αυτά τα άτομα υποψιαστούν ότι κάτι τρέχει;


Περνάμε γρήγορα-γρήγορα τώρα στην αντίπερα όχθη και στα δεύτερα, τρίτα, τέταρτα κλπ άτομα που ενδεχομένως εμπλέκονται στο εκάστοτε μυστικό. Η αλήθεια είναι πως στο 99% των περιπτώσεων (έτσι για να είμαι και λίγο ελαστικός), όταν αντιληφθεί κανείς ότι κάτι τρέχει, τότε... κάτι σίγουρα τρέχει. Θέλετε επειδή κάποιος έκανε κάτι λάθος; Θέλετε επειδή κάτι πήγε στραβά επειδή, έτσι, έτυχε να πάει; Θέλετε επειδή, τελικά, ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον; Δεν ξέρω. Δώστε εσείς την εξήγηση που θέλετε. 

Να πούμε και λίγο για το μετά όμως; Και λέγοντας μετά, εννοώ την στιγμή που ένα μυστικό αποκαλύπτεται και έρχεται στην επιφάνεια. Οι επιπτώσεις διάφορες και οι συνέπειες από καμία μέχρι πολλαπλές. Τόσο για τον "μυστικοκράτωρ", τόσο για τους υπόλοιπους. Το ξέρουμε όλοι πολύ καλά, το έχουμε περάσει, έχουμε βρεθεί μάρτυρες σε κάτι τέτοιο. Και εδώ θα ρωτήσω και το εξής, και μακάρι κάποιος να μπορέσει να δώσει απάντηση. Δεν θα ρωτήσω το γιατί κάποιος να κάνει κάτι ή γιατί κάποιος να μπει στην διαδικασία να το κρατήσει μυστικό, παρά θα αναρωτηθώ αν υπάρχει το οποιοδήποτε υπέρ στο να ανακαλύψει κάποιος κάτι μυστικό. Και αν υπήρχε λόγος που το μυστικό ήταν μυστικό; Και αν το μυστικό όντας "μυστικό" είναι καλύτερα για όλους; Και αν το μυστικό δεν ήταν ποτέ γραφτό να μην είναι κάτι άλλο πέρα από... μυστικό:

Πολύ φοβάμαι ότι αυτό είναι ένα μυστικό,, που δεν θα αποκαλυφθεί ποτέ.


Εις το επανιδείν...   +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ οι μέρες του χειμώνα θέλουν μια ζεστή αγκαλιά

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Η νέα τάση της σημερινής πραγματικότητας επιβάλλει μικρό budget και καμία γαμήλια δεξίωση προκειμένου να επισημοποιηθεί μια σχεσούλα; Μα για ποιες σχέσεις μιλάτε; Αυτές που στηρίζονται μονάχα στη σαρκική επαφή; Ε ναι, τι να επισημοποιήσεις από αυτό δηλαδή...

Ξέρω πολλές τέτοιες σχέσεις... Σε μια περίπτωση οι ερωτικοί σύντροφοι είναι εργένηδες και δεν επιθυμούν τίποτα πιο "σοβαρό" από αυτό. Σε άλλη περίπτωση είναι ο ένας από τους δύο, είτε και οι δύο έχουν παράλληλες σχέσεις και επιθυμούν λίγη αναζωογόνηση στη μίζερη ζωή τους.

Και ρωτάω... είναι αυτό σωστό να κοροϊδεύεις έτσι έναν άνθρωπο; Νομίζω πως δεν είναι, ανεξάρτητα αν πολλοί από εμάς έχουμε περάσει από μια τέτοια αχανή περίοδο στη ζωή μας.

Με αφορμή το θάνατο του Φιντέλ Κάστρο, ενός ηγέτη που έζησε στο κόκκινο, διαπίστωσα ότι όσο πολυτάραχη κι αν είναι η ζωή μας, τελικά μόνοι φεύγουμε, και το σύντομο ταξίδι μας μένει ως ανάμνηση.

Μας αγαπούν μετά το θάνατό μας; Πιστεύω πως συνεχίζουν να μας θαυμάζουν και να μας αγαπούν οι ίδιοι άνθρωποι που το έκαναν και όσο ζούσαμε. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Από τη μικρή μου πείρα διαπιστώνω ότι δεν αξίζει να κρατάμε κακίες σε ανθρώπους, εκτός αν πρόκειται για κάτι ακραίο που είναι αντικειμενικά ασυγχώρητο. Αλλά και πάλι δεν αξίζει. Μαυρίζει η ψυχή μας, κουμπώνουν τα συναισθήματά μας και γινόμαστε αγρίμια.

Σε μια συζήτηση που είχα πρόσφατα, ο συνομιλητής μου ισχυριζόταν ότι όλες οι σχέσεις κρύβουν κάποιο συμφέρον. Συμφωνώ ότι σε πολλές περιπτώσεις ισχύει αυτό αλλά είναι ανέφικτο ένας άνθρωπος να μας εκτιμά για απλά - καθημερινά πράγματα; Να το πω λαϊκά..., να γουστάρει την παρέα μας. Κι έτσι από κάτι τόσο απλό που είναι η αλληλοεκτίμηση ξεκινά ένα όμορφο ταξίδι στην αγάπη. Σχέση είναι να πλένεις τα ρούχα σου μαζί με του άλλου, να τους έχει φτιάξει πίτα όταν εκείνος έχει εξαντλητικά ωράρια και επιθυμεί να φάει κάτι νόστιμο. Σχέση είναι να μην κατακρίνεις τις πράξεις ενός ανθρώπου. Να μπορείς να μπεις στην ψυχοσύνθεσή του  και να καταλαβαίνεις αυτό που σου εκμυστηρεύεται. Μη φοβάστε την αγάπη και τη δέσμευση. όλοι έχουμε ανάγκη μια ασφαλή αγκαλιά στο χειμωνιάτικο τοπίο. +Nastazia A

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ βγάζοντας την μάσκα από πάνω σου

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Ένας τρόπος για να χαρακτηρίσεις κάποιον, είναι μέσα από τις επαφές του. Από τους ανθρώπους που γνωρίζει, τις κοινωνικές συναναστροφές του και τους δεσμούς που συνάπτει. Αυτό είναι καλό διότι εύκολα κάποιος μπορεί να βγάλει συμπέρασμα κρίνοντας όχι μόνο τον ίδιο, αλλά και τις συναναστροφές του και την ίδια ώρα κακό, αφού κάθε σχέση μπορεί να παρεξηγηθεί, δηλαδή να υπερτιμηθεί ή να υποβαθμιστεί.

Και μιλώντας για σχέσεις προφανώς είναι επικίνδυνο να κάνω μία κατηγοριοποίηση εδώ, όμως επιτρέψτε μου να αναφέρω πως μία σωστή σχέση πρέπει να δοκιμαστεί στον χρόνο και στις πράξεις, στις δυσκολίες και στα διλήμματα. Το ξέρω από προσωπική φιλοσοφία και εμπειρία.

Και ενώ είμαι κάθετος σε αυτό, υπάρχουν ορισμένες σχέσεις που έχουν κάτι μαγικό. Είναι σχεδόν ανεξήγητες. Είναι με ανθρώπους που δεν είχες φανταστεί ότι θα γνωρίσεις ή θα συσχετιστείς ή ακόμα είναι με ανθρώπους που φαινομενικά δεν πρέπει να συσχετιστείς για διάφορους λόγους.

Θυμάμαι να λέω σε κάποιον πριν καιρό πως είμαι κατά συνθήκη ψεύτης και υποκριτής. Ενώ ήμουν απόλυτα ειλικρινής(!) εκείνη τη στιγμή ο συνομιλητής μου δεν το εκτίμησε καθόλου. Δεν πρόσεξε ότι είπα "κατά συνθήκη" και άκουσε μόνο το "ψεύτης" και "υποκριτής". Όμως είναι κάποιοι από εμάς που έχουν τον άχαρο ρόλο να δωρίζουν ψεύτικα χαμόγελα και ψεύτικο ενθουσιασμό στους άλλους. Δεν το κάνουν για να τους βλάψουν. Το αντίθετο μάλιστα, το κάνουν για να τους ωφελήσουν, να τους διασκεδάσουν ή επειδή όλα ή τίποτα από αυτά είναι η δουλειά τους στο τέλος της ημέρας.

Αυτοί οι άνθρωποι παραμένουν άνθρωποι. Κάποια στιγμή έχουν ανάγκη να βγάλουν την μάσκα τους. Και όταν το κάνουν συνήθως δεν υπάρχει κανείς. Ποιος θέλει αλήθεια να δει κάτι τόσο φθαρμένο και πληγωμένο όταν έχουν συνηθίσει να είναι τόσο... όμορφο;

Συμβαίνει όμως καμιά φορά -πολύ σπάνια, μπορεί και ποτέ- δύο άνθρωποι, ακόμα και άγνωστοι μεταξύ τους, να βγάλουν την μάσκα τους την ίδια στιγμή! Και τότε τι γίνεται;
Ας το κάνουμε εικόνα:
Κοιτούν παράλληλα μεταξύ τους κάπου στο βάθος. Τα βλέμματα δεν συναντιούνται και οι λέξεις είναι κενές, σπάνιες και ψιθυριστές.

Είναι αρκετή αυτή η σπάνια διαδικασία να ταυτίσει τους δύο αυτούς ανθρώπους; Δεν ξέρω. Ίσως. Ίσως να μην αισθάνονται και οι δυο το ίδιο ή ίσως να είναι κακός ο συγχρονισμός. Όμως η μαγεία του να βγάζουν συγχρόνως τη μάσκα τους δύο άνθρωποι, είναι ανατριχιαστικά ερεθιστική.

Τι γίνεται μετά; Αλήθεια το λέω, δεν ξέρω. Δεν θέλω να προβώ σε εικασίες γιατί είναι μάλλον επικίνδυνο. Προτιμώ να απαντήσεις εσύ, όμως πρώτα θα μου επιτρέψεις να σημειώσω πως δύο άνθρωποι (σαν αυτούς) που μένουν χωρίς τη μάσκα τους είναι πολύ-πολύ σπάνιο φαινόμενο και είναι κρίμα να μείνει και μη εκμεταλλεύσιμο... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ αναζητώντας την κληρονομιά ενός ανθρώπου

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Κανονικά το σημερινό κείμενο θα έπρεπε να αρχίσει με ατάκες του είδους: "τι είναι η ζωή; τι είναι ο άνθρωπος" αλλά επειδή στο yannidakis δεν συνηθίζουμε αυτές τις κανονικότητες θα ήθελα να σας μιλήσω για μια προσωπική εμπειρία.

Μόλις χθες, βρέθηκα στο σημείο που έπρεπε να χαιρετίσω έναν άνθρωπο που "έφυγε". Ήταν ένας άνθρωπος μιας προχωρημένης ηλικίας, ιδιαίτερα αγαπητός, ενεργός και αποτελεσματικός. Χαρακτηρισμοί τυπικοί, που όμως θα εξηγήσω αργότερα στο κείμενο.

Στην διαδικασία αυτή, κλήθηκα να σκεφτώ τι άφησε αυτός ο άνθρωπος πίσω του. Να κάνω έναν απολογισμό εκ μέρους του, όπως ίσως θα έπρεπε όλοι να κάνουμε για τον εαυτό μας όσο είμαστε εν ζωή.

Μην με ρωτήσετε για τα περιουσιακά του. Ούτε ξέρω, ούτε είδα να απασχολεί κανέναν από τα κοντινά του μέλη. Η περιουσία του ήταν αδιάφορη σε όλους, όχι όμως και η κληρονομιά του...

Όταν τελείωσε η τελετή, έστρεψα το βλέμμα μου στους ανθρώπους γύρω μου, στην οικογένειά του. Αντίκρισα τα παιδιά του και τα εγγόνια του. Αντίκρισα αγαπημένους ανθρώπους που είναι δεμένοι, που ξεπερνούν μαζί τις δυσκολίες τους, που αγωνίζονται μαζί στην καθημερινότητα τους και στο τέλος της ημέρας γελάνε. Ω, ναι! Δεν ξέρεις από γέλιο αν δεν έχεις κάνει παρέα με αυτήν την οικογένεια!

Κανείς από την οικογένεια δεν έχει γίνει γιατρός, επιστήμονας ή ερευνητής. Κανείς τους δεν έχει καταθέσεις στην τράπεζα ή βλέψεις για πολιτική ή καλλιτεχνική σταδιοδρομία. Είναι άνθρωποι σαν αυτούς που προσπερνάς αδιάφορα στον δρόμο, με την διαφορά ότι αυτοί έχουν μέσα τους ένα μυστικό που οι περισσότεροι δεν έχουν: έχουν οικογενειακό δέσιμο, καλοσύνη και διάθεση για χαμόγελο. Στην δουλειά, στην παρέα, στην οικογένεια.

Και όχι. Αυτά τα υπέροχα χαρίσματα δεν είναι τυχαία ή έμφυτα. Τουλάχιστον όχι σε αυτήν την περίπτωση. Προέρχονται όλα από αυτόν τον άνθρωπο. Γιατί είχα την τιμή να τον γνωρίσω και να αναγνωρίσω όλες αυτές τις αξίες και τον υπέροχο και ευγενικό τρόπο με τον οποίο τις μεταλαμπάδευσε στην οικογένειά του.

Και όταν όλα τελειώσαν, έμειναν αυτοί οι άνθρωποι. Το γέλιο τους, η καλοσύνη τους και η συνέχεια τους. Και τότε έστρεψα πάλι το βλέμμα μου πάλι πίσω στο σημείο της τελευταίας του κατοικίας και σχεδόν χαμογέλασα: Αναγνώρισα τον πλούτο του και την σπουδαία κληρονομιά του. Και τον ευχαριστώ γι' αυτό. Όλοι θα έπρεπε να τον ευχαριστούμε... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ "αυτά" σκέφτομαι όταν ακούω την λέξη:

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Υπομονή.

Μια λέξη βαρέας σημασίας η οποία πολλές φορές παρεξηγείται, παρερμηνεύεται και χάνει την ουσία της. Άλλες φορές πάλι γίνεται ταυτόσημη με την λέξη επιμονή, ενώ πολλές από αυτές τις "άλλες φορές", η μια έννοια δεν μπορεί να υφίσταται χωρίς την άλλη. Στην πορεία, η... υπομονή, ενδέχεται να αποκτήσει στενές σχέσεις με το κουράγιο και τον ψυχικό ή σωματικό αγώνα που δίνει κάποιος έτσι ώστε να επιτύχει τους χ ή ψ στόχους του. Έπειτα, έρχονται και περισσότερες έννοιες οι οποίες συνυφάζονται μαζί της όπως το όνειρο και η ελπίδα, τα οποία δίνουν μια ακόμη πιο ιδιαίτερη χροιά. Το πρώτο αφορά όλους εκείνους τους στόχους οι οποίοι φαντάζουν μακρινοί, και ενδεχομένως άπιαστοι, που όμως είναι μονάχα στο χέρι μας να τους αγγίξουμε και να τους κατακτήσουμε. Το δεύτερο, η ελπίδα δηλαδή, είναι το απαραίτητο συστατικό που τροφοδοτεί το "ψυχοπνευματικό είναι" μας και το καθιστά ικανό να ανταπεξέρχεται στην οποιαδήποτε δυσκολία και εμπόδιο συναντούμε μπροστά μας. Σαν κύκλος όμως που είναι και όλο αυτό, "το τέλος συναντάει την αρχή και η αρχή το τέλος" και αφού ολοκληρωθεί η μια διαδικασία για την οποία επικαλεστήκαμε συνειδητά και υποσυνείδητα την πρώτη λέξη του κειμένου, αμέσως ακολουθεί η επόμενη. Και όταν, αργά ή γρήγορα, επανέλθει αυτή η στιγμή, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, για ακόμη μια φορά, είναι ένα.

Υπομονή.

Εις το επανιδείν...     +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ μάθε να αγαπάς τον εαυτό σου

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Λένε πως ο πλησιέστερος δρόμος για να αγαπήσεις τους άλλους, είναι να αγαπήσεις, πρωτίστως, τον εαυτό σου. Και με την λέξη "εαυτός", εννοούμε ολόκληρο το είναι σου και οτιδήποτε το απαρτίζει. Ψυχή, σώμα, νους, καθώς και όλα όσα συνεπάγονται. Αλήθεια, όμως, γιατί είναι τόσο σημαντικό να μάθουμε να αγαπάμε, αλλά και να εκτιμάμε, αυτό που είμαστε και, κατά μια έννοια, εκπροσωπούμε;

Αναμφισβήτητα, είναι αδύνατο κάποιο ανθρώπινο ον να μπει στην διαδικασία, συνειδητά ή μη, να ξεχωρίσει τις αρετές από τα ελαττώματα που διακρίνουν ένα άλλο, χωρίς πρώτα να μπορεί να ξεχωρίσει τα δικά του. Αυτό διότι το ίδιο, κατέχοντας έναν αριθμό και από τα 2 προηγούμενα (αρετές και ελαττώματα) όμως μη μπορώντας να τα διαχωρίσει όπως και να τα αναγνωρίζει, καταλήγει να στροβιλίζεται σε έναν κυκλώνα επισκίασης ο οποίος θολώνει (έως και τυφλώνει θα έλεγε κανείς) την κρίση και την ικανότητα του να εντοπίζει αυτά των υπολοίπων.

Η προσωπική αξιολόγηση η οποία τείνει να οδηγεί σε μια προσωπική επιβράβευση εν τέλει (με τον έναν ή τον άλλο τρόπο) αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι προς το επιθυμητό αποτέλεσμα το οποίο ακούει στην φράση "αγαπώ τον εαυτό μου". Ας μάθουμε λοιπόν να εκτιμάμε αυτό που είμαστε και ας μάθουμε, κυρίως, να αγαπάμε ότι αυτό πρεσβεύει. Και, εδώ, κλείνοντας, αξίζει να σημειώσουμε και το εξής πολύ σημαντικό:
"Δεν είναι μονάχα το να αγαπήσουμε τον εαυτό μας έτσι ώστε να μάθουμε να αγαπάμε και τους άλλους που θα έπρεπε να μας απασχολεί, αλλά και το γεγονός ότι αδυνατώντας να αγαπήσουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας, στερούμε αυτόματα και από τους άλλους την ευκαιρία όχι μόνο να μας αγαπήσουν και αυτοί, αλλά, ακόμα χειρότερα, να μας αγαπήσουν για αυτό που πραγματικά είμαστε."
Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ αν σε αγαπούσα...

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Αν σε αγαπούσα αληθινά

η μοναξιά θα ήταν χιόνι

θα βρισκόμουν μαζί σου συχνά

ο έρωτας να μας ενώνει.

Αν σε αγαπούσα αληθινά

η παρουσία σου θα ήταν χάδι,

θα περίμενα να μου αγγίξεις το κορμί

στο χειμωνιάτικο σκοτάδι.

Αν σε αγαπούσα αληθινά

το βλέμμα σου θα αναζητούσα

από τη χαραμάδα της ψυχής σου

κρυφά θα σε παρακολουθούσα.

Αν σε αγαπούσα αληθινά

θα ήμουνα κοντά σου

να νιώθω την ανάσα σου

όταν μιλάς για τα όνειρά σου.

Για τα ψεύτικα λόγια που ειπώθηκαν... +Nastazia A

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ αν νιώσω θλίψη θα τραγουδήσω

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

"Αν νιώσω θλίψη θα τραγουδήσω..

Αν νιώσω λύπη θα γελάσω..

Αν νιώσω άρρωστος θα διπλασιάσω την προσπάθεια μου..

Αν νιώσω φόβο θα προχωρήσω δυναμικά μπροστά..

Αν νιώσω υποδεέστερος θα φορέσω καινούργια ρούχα..

Αν νιώσω αβεβαιότητα θα υψώσω τη φωνή μου.. 

Αν νιώσω φτωχός θα σκεφτώ την ευημερία που έρχεται.. 

Αν νιώσω ελλιπής θα θυμηθώ παλιές μου επιτυχίες.. 

Αν νιώσω ασήμαντος θα θυμηθώ τους στόχους μου.. 

Όταν θα χαίρομαι με τις μέρες της επιτυχίας μου.. θα θυμάμαι και τις μέρες ντροπής μου. 

Όταν θα νιώθω γεμάτος δύναμη. .θα προσπαθώ να σταματήσω τον άνεμο.. 

Όταν θα έχω πολλά πλούτη.. θα θυμάμαι τα στόματα που πεινούν..

 Όταν θα νιώθω μεγάλη υπερηφάνεια.. θα θυμάμαι τις στιγμές αδυναμίας μου.. 

Όταν θα αισθάνομαι ότι τα χαρίσματα μου δεν βρίσκουν ταίρι.. θα κοιτάζω τα άστρα!!!"

Jorge Bucay

Το θέμα είναι όταν θα νιώθουμε ευτυχισμένοι, χαρούμενοι και πλήρεις να ευγνωμονούμε για τις δυσκολίες που περάσαμε γιατί χωρίς αυτές δεν θα τα είχαμε καταφέρει. Και στην ευτυχία μας να μην ξεχνάμε να ευγνωμονούμε όσους τυχών μας βοήθησαν για να τα καταφέρουμε..

Και το σημαντικότερο όλων, όταν εμείς τα έχουμε καταφέρει να βοηθάμε τους υπόλοιπους που ακόμα παλεύουν. Όταν κάνεις ένα καλό το σύμπαν σίγουρα θα στο ανταποδώσει διπλά.

Όταν η ζωή επιτέλους σας χαμογελάσει μην γυρίσετε την πλάτη σε εκείνους που ακόμα είναι κατσούφηδες γιατί ο τροχός πάντα γυρίζει. +maria karantai 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ (ξε)χωρίζοντας απ' το trend της ψυχής μας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Ας κάνουμε σήμερα μία ανατροπή. Ας κοιτάξουμε λίγο πίσω απ' όλα όσα φαίνονται, πίσω απ' όλα όσα μπορεί κανείς να αναγνωρίσει βλέποντάς μας. Δεν είναι εύκολο, αλλά καμιά φορά δεν είναι και δύσκολο, ε;

Όμως πρώτα ας είμαστε ειλικρινείς. Πρώτος απ' όλους εγώ, που δηλώνω ευθαρσώς πως πολύ πριν ασχοληθώ με κάποιον, δίνω μεγάλη σημασία στην εμφάνισή του. Το περιποιημένο ντύσιμο, χτένισμα, η μυρωδιά, οι κινήσεις, ο "αέρας" που έχει στις κινήσεις του(της). Αν αυτό με καθιστά κενό σαν άνθρωπο, τότε δεν θα διαφωνήσω. Αν με χαρακτηρίσεις έτσι όμως, σιγουρέψου ότι είναι αλήθεια πως δεν συμβαίνει και σε σένα. Άλλωστε το κείμενο αυτό, έχει δρόμο ακόμα και μου επιφυλάσσει περισσότερους χαρακτηρισμούς...

Συνεχίζοντας πρέπει να σου πω πως όταν γνωρίζεις κάποιον υπάρχει ένας άτυπος κώδικας γνωριμιών. Το ξέρεις γιατί έστω και υποσυνείδητα, τον εφαρμόζεις προωθώντας τις καλύτερες πτυχές του εαυτού σου, ωραιοποιώντας τις μέτριες και αποκρύπτοντας επιμελώς τις άσχημες. Δεν πειράζει που το κάνεις, γιατί είναι βέβαιο πως το ίδιο κάνει και η απέναντι μεριά, άρα το "λευκό ψέμα" της γνωριμίας είναι το εισιτήριο για να χτίσεις μια σχέση!

Τι θα λέγατε όμως αν δοκιμάζαμε μια γνωριμία βασισμένη σε αλήθειες; Να δοκιμάσουμε δηλαδή την ανατροπή που λέγαμε. Για να το τολμήσεις αυτό πρέπει εξ αρχής να γνωρίζεις εξ αρχής πως δεν έχεις να χάσεις τίποτα. Γιατί αν το επιχειρήσεις πηγαίνοντας να γνωρίσεις τους γονείς της κοπέλας σου, τότε μάλλον που είσαι χαμένος απ' το χαλάκι της εξώπορτας! Όταν όμως είσαι στο μηδέν, τότε το πολύ-πολύ να μείνεις εκεί!

Ξεκινάς μια γνωριμία με χαμόγελο γιατί κάπως πρέπει να πείσεις τον άλλο να σου μιλήσει. Ξεκινάς με μία αφορμή γιατί κάπως πρέπει να δείξεις ότι οι συνθήκες ήταν τέτοιες για να μιλήσεις στον άλλο. Τέτοια παραδείγματα ποικίλλουν και το μόνο που χρειάζεται είναι φαντασία, τέχνη και τόλμη. Μόνο τώρα που γράφω έχω άπειρα παραδείγματα, γι' αυτό αν θες ιδέες, απλά στείλε μου ένα μήνυμα!

Κι αφού καταφέρεις και έχεις συνομιλητή τότε αποφασίζεις να γίνεις και ειλικρινής. Αντί να αναφέρεις πόσο φοβερός είσαι στην δουλειά σου και τι ακριβό αμάξι που έχεις ή πόσα πολλά ταξίδια έχεις κάνει (που ok, μπορεί να είναι αλήθεια αν κρίνω από τον εαυτό μου), αποφασίζεις να ξεκινήσεις λίγο πιο θεωρητικά και φιλοσοφικά και να τολμήσεις να πεις ότι αρέσκεσαι στο ψέμα ακόμα κι αν με αυτό δεν βλάπτεις ποτέ κανέναν, τουναντίον προστατεύεις τον κόσμο γύρω σου. Αν περιμένεις πως με τον δρόμο που διάλεξες έκανες την διαφορά και κέρδισες το κορίτσι, τότε μάντεψε: δεν είναι έτσι! Είναι πολύ πιθανό να εισπράξεις έναν χαρακτηρισμό του στυλ "είσαι απατεώνας" τώρα το πως θα το πει ο απέναντι σου έχει μεγάλη σημασία για την συνέχεια της συζήτησης. Ας πούμε όμως πως δεν έφαγες "τσαντιά" στο κεφάλι και η λέξη απατεώνας εκφράστηκε τόσο γλυκά όσο στ' αλήθεια ήλπιζες πως θα ακούσεις απ' την συνομιλήτριά σου.

Και τώρα είσαι στο σταυροδρόμι που αν θες μιλάς για τα αστέρια και τα λουλούδια ή... απλά συνεχίζεις με μία συζήτηση που εσύ διάλεξες αλλά ξέρεις πως δεν σε συμφέρει. Δεν έχει σημασία τι θα πεις και τι θα ακούσεις, αλλά αν ακούσεις στο τέλος πως είσαι (και) "υποκριτής" ξέρεις καλά πως η ανατροπή σου προχωράει κανονικά! Στο τέλος της ημέρας το πολύ-πολύ να μην κερδίσεις ένα one night stand ή ούτε καν ένα τηλέφωνο, αλλά φεύγεις με ένα χαμόγελο ευτυχίας. "Τι ωραίο να είσαι ξεδιάντροπα ειλικρινής"!

Και ξέρεις έχει ενδιαφέρον να είσαι ειλικρινής, αλλά δεν είναι καθόλου της μόδας. Ποτέ δεν ήταν. Μπορεί λίγο-πολύ τα ρούχα μας να ακολουθούν μία δεδομένη τάση, όμως αν το ψάξετε, θα δείτε πως το ίδιο συμβαίνει και στην ψυχή μας, στην συμπεριφορά μας, στην φιλοσοφία μας. Αν και αυτό χρήζει περαιτέρω ανάλυσης και συζήτησης, εγώ δεν έχω καμία τέτοια όρεξη. Είναι τόσο ενδιαφέρον να σκέφτεσαι έξω από την "εικόνα" όμως την ίδια ώρα είναι τόσο μα τόσο απόμερα σ' εκείνο το μονοπάτι... 

Γιατί προσέξτε, είμαστε όλοι διαφορετικοί μεταξύ μας και είμαι σίγουρος πως ο καθένας βλέπει ξεκάθαρα την μοναδικότητα του εαυτού του, όμως γελιέστε αν νομίσετε πως αυτό σας κάνει πρωτότυπους. Είστε-είμαστε όλοι θύματα της μόδας της συμπεριφοράς. Λίγο-πολύ φτιαχνόμαστε όλοι από τα ίδια γεγονότα και χαλιόμαστε με παρόμοιους τρόπους.

Ναι, ναι ξέρω πως όλοι θα ορκιστείτε ξανά για την μοναδικότητα της δικής σας αντίληψης, όμως εγώ ξέρω. Και αν μπείτε στα μονοπάτια της αυτογνωσίας, θα ξέρετε κι εσείς. Ας είναι. Καμιά φορά αρκεί ένα υπέροχο χαμόγελο για να σκεφτείς πως άξιζε τον κόπο. Το χαμόγελο χάνεται μετά και φεύγει προς την Λάρισα, το Ρέθυμνο, την Βιέννη, τα Γιάννινα ή την Σκόπελο. Τι σημασία έχει; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ οι αποχρώσεις της μουσικής που ξυπνούν τις αισθήσεις

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Σας αρέσει να ακούτε μουσική; Εμένα πολύ! Και όταν λέω πολύ, εννοώ πως ακόμα και την Μεγάλη Παρασκευή θέλω να ακούσω μια μελωδία. Κάτι που θα μου αρέσει ιδιαίτερα και τότε θα ανέβει η ψυχολογία μου.

Τι γίνεται όμως όταν αναπάντεχα συναντάς ένα μουσικό ο οποίος είναι έτοιμος να απογειώσει τη μουσική σου φαντασία; Τότε τα πράγματα αλλάζουν. Ανακαλύπτεις πώς παράγεται η μουσική και μαθαίνεις να ακούς ένα τραγούδι ολόκληρο. Mαθαίνεις να κάνεις focus στα λόγια και την αρμονία της μουσικής που συνοδεύει τους στίχους.

Εκτιμώ τους ανθρώπους που γνωρίζουν μουσική. Κρύβουν ευαισθησίες που οι υπόλοιποι, που δεν έχουμε μουσικές γνώσεις, δεν διαθέτουμε (οκ, δεν είμαι απόλυτη σε αυτό). Πάντως παρατηρούν μικρές ηχητικές λεπτομέρειες που σε εμάς, τους απλούς, διαφεύγουν.

Όλοι έχουμε έναν μουσικό μέντορα και του επιτρέπουμε να μας ξεναγήσει σε άγνωστα μουσικά μονοπάτια εκεί που η τουρκο-μπαρόκ κουλτούρα και το κιτς δεν έχουν καμία απολύτως θέση. Η καρδιά μας πλημμυρίζει με εξαιρετικές μουσικές συνθέσεις που μετά από μια κοπιαστική ημέρα μας γαληνεύουν αναπάντεχα και αυτομάτως μας γεμίζουν με συναισθήματα και αναμνήσεις.

Η μουσική δεν ερεθίζει μόνο τα αυτιά μας αλλά και την ψυχή μας. Υπερέχει των άλλων τεχνών. Πώς θα υπήρχε ο χορός για παράδειγμα αν δε συνοδευόταν από μουσική. Τι αξία θα είχε μια ταινία αν δεν υπήρχε μουσική ταυτότητα, μια μουσική που θα εντείνει την αγωνία του θεατή... +Nastazia A

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ το φθινόπωρο του στοχασμού

Φθινόπωρο, φθορά, παρακμή, τα σχολεία σε λειτουργία, οι διακοπές τελείωσαν και μόνο οι καλοκαιρινές αναμνήσεις μένουν να μας συντροφεύουν στην επιστροφή της μελαγχολικής μας ρουτίνας. Το φως χάνεται γρήγορα πίσω από τις βουνοκορφές και οι νύχτες μακραίνουν σταδιακά καταπίνοντας τις όμορφες παραλίες και τα δροσερά λαγκάδια. Μια ψύχρα προμηνύει τον ερχομό του άπονου χειμώνα και τ’ αγιάζι αρχίζει να δαγκώνει τα ακροδάχτυλα. Τα πρωτοβρόχια δροσίζουν την ξεραμένη γη και τα ποτάμια αρχίζουν να βρίσκουν και πάλι ζωή.

Το φθινόπωρο σε αντίθεση με τον ψυχικό ενθουσιασμό της Άνοιξης είναι η εποχή του στοχασμού, της αυτοσυγκέντρωσης, της θύμησης όλων αυτών που το ανέμελο καλοκαίρι μας έκανε να αμελήσουμε. Καιρός για τάξη και προγραμματισμό, καιρός για ταξινόμηση των καθηκόντων και των αναγκών, καιρός για καινούριους στοχασμούς και πλάνα. Ο χειμώνας που πλησιάζει και πρέπει να μας βρει έτοιμους για τις βαριές και σκοτεινές του μέρες. Μα δεν είναι το φθινόπωρο μόνο μια εποχή προετοιμασίας και στοχασμού, είναι καιρός να θαυμάσουμε τη φύση, να κουρνιάσουμε κάτω από μια απαλή κουβέρτα και ν’ απολαύσουμε το αγαπημένο μας βιβλίο μέσα στη θαλπωρή αυτής της απίθανης εποχής. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι και η εποχή της ελπίδας μια που και το τέλος του χρόνου φέρνει τις προσδοκίες για ένα καλύτερο χρόνο και την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή.  

Ας αφήσουμε λοιπόν το φθινόπωρο να μας οδηγήσει σε κάτι καλύτερο και να μας προετοιμάσει για το νέο χρόνο με όλες τις χαρές και λύπες που πιθανόν θα μας φέρει. +Niko Spiridakis   

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ ζω ή απλά υπάρχω;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Είναι κάποιες φορές που με πιάνει το "φιλοσοφικό" μου και χάνομαι σε διαφόρων ειδών συλλογισμούς και προβληματισμούς, όπως και ο σημερινός. Και ενώ η... πικρή αλήθεια είναι ότι -πιθανόν- μάλλον και αυτό το ερώτημα ανήκει ξεκάθαρα στην στοίβα με τα υπόλοιπα αναπάντητα ερωτήματα, είναι ίσως ένα από αυτά που απασχολεί αρκετό κόσμο, τουλάχιστον εκείνο που τον διακρίνει ένας χ βαθμός αντίληψης. Ποιά είναι λοιπόν η εις βάθος διαφορά μεταξύ αυτών των δύο λέξεων;

"Υπάρχω" σημαίνει ότι υφίσταμαι σαν ον, κατέχω μια παρουσία στην αυτή καθαυτή πραγματικότητα, αλλά επίσης αποτελώ και μια ακόμη ανθρώπινη -ή μη- "μονάδα" σε αυτόν τον περίεργο κόσμο. Μια καρέκλα, υπάρχει. Ένα λεωφορείο, υπάρχει. Μια γυναίκα, υπάρχει. κλπ... Παράλληλα, το "υπάρχω" χρησιμοποιείται και για πιο ευρύτερες και όχι απτές έννοιες όπως οι ακόλουθες. Μια πιθανότητα, υπάρχει. Μια ιδέα, υπάρχει. Μια τάση, υπάρχει. κοκ....


"Ζω" σημαίνει ότι αποτελώ ένα από τα πολλά έμβια όντα, τα οποία διακρίνονται από κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί ένα μη έμβιο-άψυχο πράγμα-αντικείμενο να ζει, παρόλα αυτά μπορεί να υπάρχει. Ποτέ το ανάποδο. Όπως όμως και στην περίπτωση του "υπάρχω", το "ζω" ως έννοια ενδέχεται να χρησιμοποιηθεί και για παρόμοιες έννοιες ή σημασίες όπως π.χ. οι ακόλουθες: Η αγάπη μας ακόμα ζει. Η ελπίδα ζει. Ζει το όνειρο του. Και πολλά άλλα...

Καλά όλα αυτά. Το "πρόβλημα" όμως ξεκινάει (και το θέμα αρχίζει να περιπλέκεται ακόμα περισσότερο) όταν αυτές οι δύο έννοιες αρχίζουν να μπερδεύονται μεταξύ τους, να αποκτούν πιο μεταφορικές-γενικές σημασίες, με αποτέλεσμα να ξεθωριάζει το νόημα τους. Και με αυτήν την σκέψη θέλω να σας αφήσω σήμερα, να κάνετε τους δικούς σας στοχασμούς, καθώς και να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα:

Τι σημαίνει όταν κάποιος λέει σε κάποιον "εσύ παιδί μου δεν ζεις, απλά υπάρχεις!". Και μιας και αναρωτιόμαστε για αυτό, ας το πάμε και ένα βήμα παραπέρα. Θα είχε δίκιο αν αυτός ο κάποιος αναφερόταν σε εμάς;

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ~ αυτοπεποιθηση στο φουλ

 you've got to take this moment στο +yannidakis

Τι εστί κλάψα; Κλάψα εστί γρουσουζιά. Τουρλουμπούκι τα έκανες βρε Αναστασία με τα νέα και τα αρχαία.

Ζητώ συγγνώμη από τους αγαπητούς και φανατικούς μου αναγνώστες. ήρθε η ώρα να παραθέσω την αποψούλα μου για την αυτοπεποίθηση. Με θυμάμαι μικρή. Ήμουν ήρεμη δύναμη. Ήθελα να ξεχωρίζω διακριτικά κάτι που επιδιώκω μέχρι σήμερα. Δε μου αρέσει το γλείψιμο. Μικρή κρατούσα πολλά πράγματα μέσα μου. Ήμουν πολύ ήσυχη, ντροπαλή και πάντα αγχωμένη γιατί δεν ήθελα να επιβαρύνω κανέναν και πάντα ήθελα ό,τι μου ανέθεταν να το φέρνω εις πέρας όσο το δυνατόν πιο αξιοπρεπώς.

Μεγαλώνοντας, και συγκεκριμένα μετά τα 18, ήθελα να με αλλάξω. Ήθελα όσα έκρυβα μέσα μου να τα εκφράζω και να μην παραστρατώ. Έθεσα στόχους και ακόμη θέτω - άλλωστε είμαι νεαρή ακόμα. Μετά τα 18 ξεκίνησε μια νέα εποχή. Η εποχή που η Αναστασία εστίασε στον εαυτό της και τον αγάπησε. Με αγάπησα για να μπορούν και οι άλλοι να με αγαπούν και το κατάφερα επιτυχώς.

Όσο περνά ο καιρός διαπιστώνω ότι δε διαφέρω από τα υπόλοιπα κορίτσια της ηλικίας μου. Φροντίζω να καλλιεργώ τον εαυτό μου μέσα από διάβασμα και με τη συναναστροφή μου με διάφορες προσωπικότητες. Δε θέλω να είμαι τέλεια. Επιδιώκω ολοένα και περισσότερο να έχω το θάρρος της γνώμης μου και να μιλώ με επιχειρήματα για οτιδήποτε δε μου αρέσει.

Μη φοβάστε να λέτε όσα σας στοιχειώνουν. Μια ζωή την έχουμε!! Ξεχωρίστε με το δικό σας μοναδικό τρόπο. Να επαναφέρετε στο μυαλό σας συχνά πώς φτάσατε μέχρι εδώ που είστε σήμερα. Τις θυσίες που έχετε κάνει για είστε ένας αξιοπρεπής και πετυχημένος άνθρωπος. Η μοναδικότητά σας θα εκτιμηθεί, αν όχι "σήμερα" σίγουρα "αύριο!" +Nastazia A 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ πόσο ειλικρινής είσαι; (αν είσαι)

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Και μιας και ο σημερινός προβληματισμός ξεκινάει πολύ άμεσα και πολύ ευθέως από τον τίτλο κιόλας, θα ήθελα να ρωτήσω παράλληλα και τα εξής: "Τι σημαίνει ειλικρίνεια για εσένα;" "Θεωρείς ότι υφίσταται στις μέρες μας;" "Υπάρχει μερική ειλικρίνεια και ειλικρίνεια υπό όρους ή πρόκειται για ακόμα ένα θέμα που είναι/οφείλει να είναι ή άσπρο ή μαύρο;"

Δεν ξέρω γιατί ακριβώς (ψέματα, ίσως και να ξέρω) όμως το τελευταίο διάστημα ο λογισμός μου περιστρέφεται διαρκώς γύρω από αυτό το ερώτημα -την ύπαρξη αυθεντικής ειλικρίνειας στις μέρες μας ή όχι- αλλά και στον όρο αυτό καθαυτό, εν γένει. Έχω αρχίσει και αμφιβάλλω για το αν όντως ο κόσμος μπορεί να είναι απόλυτα ειλικρινής, παρά μόνο σε συγκεκριμένες περιπτώσεις όπου η οποιαδήποτε δόση αυθεντικότητας και διαύγειας λόγου είναι, απλά, περιττή. Και τότε τι να το κάνεις; Πώς να εκτιμήσεις κάτι το οποίο είναι τυπικό και ούτε καν αυθεντικό και "διάφανο"; Επαναλαμβάνω, υπάρχουν αδιαμφισβήτητα και οι εξαιρέσεις (οι οποίες όμως έρχονται να επιβεβαιώσουν τον κανόνα, εν τέλει) όμως η πραγματικότητα δεν αλλάζει από μεμονωμένες περιπτώσεις.

Ποιές περιπτώσεις είναι αυτές;

Στην πλειοψηφία τους, αφορούν λόγια και συναισθήματα που ανταλλάσσονται ή δημιουργούνται μεταξύ στενών συγγενικών προσώπων, φίλων ή συντρόφων. Και ενώ ορισμένες φορές δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ούτε και για αυτά ακόμα, θέλοντας και μη, βάζεις τον εαυτό σου σε μια διαδικασία να δεχθείς ή να αποδεχθείς αυτά που σου λένε ή σου προσφέρουν ως "είδη ειλικρίνειας". Φταίει η ιστορία; Φταίνε τα γεγονότα; Φταίνε οι συγκυρίες; Φταίει το γκαζόν; Κάνεις δεν ξέρει. Κανείς δεν ξέρει αν κάπου εκεί στην διαδρομή, χάθηκε και ο όρος ή η ύπαρξη της ειλικρίνειας. Κανείς δεν ξέρει αν κάπου εκεί στην διαδρομή χάθηκε και ο όρος ή η ύπαρξη της ειλικρίνειας, ή πολύ απλά δεν υπήρξε ποτέ. Τουλάχιστον όπως την έχουμε όλοι στο μυαλό μας.

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

... παρά για κάτι που δεν έκανες.

Πιο παλιά, συνήθιζα να χρησιμοποιώ αυτή την φράση, απλά λέγοντας την σε περιπτώσεις όπου χρειαζόταν να αναφερθεί ένα τέτοιου είδους... "γνωμικό". Δεν μπορούσα να αντιληφθώ στο 100% το νόημα και την ερμηνεία της, καθώς και το που ακριβώς επικεντρωνόταν, Πρόσφατα (πολύ πρόσφατα όμως) συνειδητοποίησα το πόσο σωστή και ορθή είναι, αλλά και το πόσο σημαντικό είναι να κάνεις αυτό που σε φοβίζει, σε τρομάζει και να μην τα παρατάς.

Γενικά, θεωρώ ότι είμαι άτομο το οποίο δεν το βάζει εύκολα κάτω και δεν παραδίδει τα όπλα με την πρώτη δυσκολία ή το πρώτο εμπόδιο, όμως παρόλα αυτά, έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου να λέει "ίσως, τότε, να έπρεπε να το είχα κάνει αυτό" ή "μάλλον θα έπρεπε να είχα κάνει εκείνη την κίνηση τελικά". Νομίζω ότι και οι περισσότεροι από εσάς το έχετε κάνει. Είναι περιπτώσεις που, κάποιος θα έλεγε ότι σκέψεις και λογισμοί μας εμφανίζονται ως... "απωθημένα". Περιπτώσεις που μας κάνουν να αμφιβάλουμε για τις επιλογές μας (ακόμα και το να μην κάνεις τίποτα θεωρείται επιλογή) και σκεφτόμαστε το πόσο αλλιώτικη θα ήταν η ζωή μας τώρα αν είχαμε πράξει διαφορετικά ή αντιδράσει εν γένει.

Και φτάνουμε γρήγορα-γρήγορα στο "τώρα" και στην στιγμή που συνειδητοποιώ την έννοια της έκφρασης που αναφέραμε στην αρχή. Έκφραση η οποία μπορεί να μην έχει απόλυτη ισχύ σε όλες τις καταστάσεις, όμως σε ορισμένες από αυτές (στις περισσότερες ίσως) είναι κάτι σαν χρυσός κανόνας. Στην δική μου περίπτωση νομίζω λειτούργησε και ως προσωπική μετάνοια-εξιλέωση, για όλα όσα δεν είχα πει και κάνει το διάστημα που προηγήθηκε πριν την "τόλμη" στην οποία -γενικολογώντας τόση ώρα- αναφέρομαι. Τι ακριβώς ήταν αυτό; Ένα απλό μήνυμα το οποία ένιωθα ότι έπρεπε/όφειλα/ήθελα να στείλω και που αν δεν το έκανα, θα το μετάνιωνα μια ζωή.

Αναμφίβολα, κάποιες φορές, θεωρούμε ότι με το να αποφεύγουμε κάποιες ενέργειες προστατεύουμε τον εαυτό μας και τα συναισθήματα μας, όμως καλό θα είναι να ρίχνουμε και μια κλεφτή ματιά στο κοντινό/μακρινό μέλλον που διαμορφώνεται, ανάλογα με την κάθε μας επιλογή. Προσωπικά, όταν το μέλλον μου γίνει παρόν μου, προτιμώ να βλέπω "πίσω" μου και να χαμογελάω. Θέλω να είμαι "ο πραγματικός Βαγγέλης που τόλμησε" (και που τελικά δεν μετάνιωσε). 

Εσείς;  

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ~ η αγάπη πρέπει να μπει ξανά στις ζωές μας

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Η αγάπη είναι το πολυτιμότερο συναίσθημα όλων. Και αυτό συμβαίνει γιατί από την καθαρή ανιδιοτελή αγάπη πηγάζουν τα πιο όμορφα και αγνά συναισθήματα.

Όταν νιώθουμε την αγάπη είτε αυτή είναι ερωτική είτε φιλική νιώθουμε στην ψυχή μας μια αγαλλίαση και ευγνωμοσύνη. Ο συνδυασμός θετικών σκέψεων με συναισθήματα αγάπης μπορεί να μας απογειώσει..

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη και ισχυρότερη δύναμη από αυτή της αγάπης,  μπορεί να καταφέρει τα πάντα, με την δύναμη της πίστης και της αγάπης ο Χριστός κατάφερε να θαυματουργίσει, η εντολή αγαπάτε αλλήλους είναι από τις πιο σημαντικές..

Αν μπορούσαμε έχουμε στη σκέψη μας μόνο την αγάπη και όχι το μίσος και την κακία πραγματικά η ζωές θα μεταμορφώνονταν κυριολεκτικά.. Αν κάνουμε φοβερές και άσχημες σκέψεις για τους άλλους βλάπτουμε μονάχα τον εαυτό μας  καθώς αυτά τα συναισθήματα που πηγάζουν από τέτοιες σκέψεις τελικά καταλήγουν να μας κάνουν το μεγαλύτερο κακό.

Όσο μεγαλύτερη αγάπη νιώθουμε τόσο μεγαλύτερη δύναμη συγκεντρώνουμε. Η αγάπη ενώνει το κόσμο και τον βοηθά να ξεπερνά τα δύσκολα. Δεν πουλιέται,  δεν μεταβιβάζεται, δεν στοιχίζει, απλά την νιώθεις. Κάντε το πράξη στη ζωή σας και πολλά καλά θα έρθουν ξαφνικά και αναπάντεχα στη ζωή σας.. +maria karantai 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠΕΜΠΤΗΣ ~ τι μένει από έναν νεκρό (υλικά και πνευματικά);

Καληνωρίσματα από το +yannidakis

Ας ξεφύγουμε λίγο σήμερα από την επικαιρότητα για να μιλήσουμε για μία πτυχή του θανάτου που δεν με είχε απασχολήσει ποτέ. Ούτε τώρα με απασχόλησε, απλά έτυχε να βρεθώ σε μία συζήτηση που δεν βρήκα καθόλου ενδιαφέρουσα, αλλά... με προβλημάτισε.

Πιο συγκεκριμένα, δύο άνθρωποι του περιβάλλοντος μου είχαν πρόσφατα μία πολύ σοβαρή συζήτηση αναφορικά με τον οικογενειακό τάφο των γονιών τους. Βλέπετε, για την εκπλήρωση του οικογενειακού τάφου, έπρεπε να γίνει μία εκταφή ενός παλαιότερου μέλους της οικογένειας και τέλος πάντων να θαφτούν όλοι μαζί.

Ο αρμόδιος υπάλληλος έκανε την εκταφή κατά την οποία είχαν περισσέψει ελάχιστα οστά τα οποία μάλιστα για να τα μεταφέρουν τα έβαλαν σε ένα τάπερ. Ξέρετε, αυτά που βάζουμε το φαγητό! Θα μπορούσα να είχα και εικόνα, αλλά ντράπηκα να την ζητήσω, ειδικά με τα όσα θα γράψω παρακάτω.

Με αφορμή αυτό, ακολούθησε μία συζήτηση στην οποία οι δύο άντρες εμφανώς συγκινημένοι ανέλυσαν τα περί του οικογενειακού τάφου τους, με ποια σειρά πρέπει να βρίσκονται οι ενταφιασμένοι, ενώ έφεραν παραδείγματα συγχωριανών τους οι οποίοι έχουν φτιάξει αντίστοιχους τάφους και μάλιστα ενώ οι ίδιοι είναι εν ζωή!

Σέβομαι τον νεκρό. Άλλωστε είμαι Ορθόδοξος Χριστιανός και πιστεύω πως τα καλά ξεκινούν μετά τον θάνατο. Σέβομαι και εκείνον που μένει πίσω. Το πόσο σημαντικό είναι να διατηρεί την μνήμη του νεκρού στο μυαλό, στην καρδιά, στις φωτογραφίες και... σε ένα τάπερ; Ώπα! Κάτι δεν πάει καλά εδώ. Βλέποντας το πόσο πολύ συγκινήθηκαν αμφότεροι στην θέα ενός τάπερ με λίγα κόκαλα, αναρωτήθηκαν αν αυτά ήταν τόσο πιο σημαντικά από μία φωτογραφία ή την ανάμνηση μιας υπέροχης στιγμής μαζί τους.

Ειλικρινά -πως να το πω- ξενέρωσα. Γιατί τόση σημασία, τόση προσοχή σε... ένα τάπερ; Γιατί τόση σημασία σε έναν σταυρό που από κάτω έχει ένα τεράστιο ξύλο στο οποίο σε λίγο καιρό θα υπάρχουν μια χούφτα κόκαλα; Και για να ισορροπήσω την άποψή μου, να ξεκαθαρίσω πως θεωρώ άκρως σημαντικό το θρησκευτικό μνημόσυνο του νεκρού και κάθε λογής τελετουργία ανάμνησης του. Αλλά ως εκεί. Δεν "ψήνομαι" με την υλική υπόσταση του ότι έχει μείνει από έναν νεκρό άνθρωπο. Προτιμώ να ασχοληθώ με την ηθική και πνευματική κληρονομιά του. Τα παιδιά του, το έργο του, την ζωή του και τις κοινές μας εμπειρίες.

Είμαι τόσο λάθος; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »