ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ ο παππούς, ο βενιζέλος, κι ένα νόμπελ...

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis 

"Είναι όλοι τους ψεύτες κορίτσι μου! Ψεύτες και προδότες! Πλακάκια τα κάνουνε με τους ξένους και μας δουλεύουνε όλοι μαζί!", μου είπε ο παππούς που καθόταν δίπλα μου στο λεωφορείο χαζεύοντας την εφημερίδα του. Στην αρχή χαμογέλασα με τη γραφικότητα της φράσης του. Καθώς όμως περνούσε η ώρα, κι όσο πιο πολύ το επεξεργαζόμουν, συνειδητοποιούσα ότι μέσα στη λαϊκότητα και την αγνότητά της, έκρυβε δύο ωρολογιακές βόμβες. Η πρώτη, η βραδυφλεγής, είναι η αγανάκτηση του λαού, η αίσθηση της προδοσίας και η απογοήτευση. Η δεύτερη, αυτή που η έκρηξη της μπορεί να ισοπεδώσει συθέμελα το πολιτικό σύστημα και τους παράγοντές του, είναι η συνειδητοποίηση πως, αυτή ακριβώς η αίσθηση απογοήτευσης, είναι διαχρονική. Ίσως όχι αδιάκοπη, σίγουρα πάντως διαχρονική.

Ήταν 29 Οκτωβρίου του 1930 όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Ισμέτ Ινονού (τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας) υπέγραψαν το "Ελληνοτουρκικό Σύμφωνο Φιλίας", το οποίο έθεσε οριστικό τέλος στην περιπέτεια που είχε προηγηθεί με τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1919-1922 και τη μικρασιατική καταστροφή. Οι όροι ήταν ευνοϊκοί προς την Τουρκία, όπως θα ήταν αναμενόμενο καθώς ήταν η νικήτρια του πολέμου, και προέβλεπαν ουδετερότητα, εμπορικές και ναυτικές συμφωνίες. Παράλληλα, τέσσερα χρόνια μετά, με επιστολή του ο Βενιζέλος προτείνει στη Σουηδική Ακαδημία τον Μουσταφά Κεμάλ για... το Νόμπελ ειρήνης!

Ψηλαφώντας όσο μπορούμε την κοινωνία της περιόδου, μπορούμε να διαπιστώσουμε πως οι αυτόχθονες, που βλέπουν το κράτος τους να μην μπορεί να ανταποκριθεί στις μεγάλες ανάγκες, απογοητεύονται όλο και περισσότερο από την κυβέρνησή τους. Στον αντίποδα, οι πρόσφυγες δεν έχουν ακόμη αφομοιωθεί, αντιμετωπίζουν ακόμη διαδικαστικές, κοινωνικές και ποικίλες δυσκολίες, ενώ ταυτόχρονα έχουν να αντιμετωπίσουν και τον αφόρητο πόνου του ξεριζωμού. Είδαν δικούς τους ανθρώπους να πεθαίνουν. Μαζί μ' αυτούς, στα παράλια της Μικράς Ασίας, έσβησαν κι οι ελπίδες των Ελλήνων της περιοχής για ενσωμάτωση στο ελληνικό κράτος, ελπίδες που τους δημιούργησε κάποιος.

Ποιος; Ο επίδοξος ελευθερωτής. Ο εμπνευστής της μικρασιατικής εκστρατείας (ωστόσο όχι διεκπεραιωτής του μεγαλύτερου τμήματός της). Ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Ο οποίος τώρα τόσο στενά έχει προσεγγίσει την Τουρκία και τον Κεμάλ, τον υπεύθυνο για τις αιματηρές αναμνήσεις των ανθρώπων αυτών. Αποτέλεσμα; Η πολιτική του αποκαθήλωση. Ανατρέπεται από το "κίνημα Πλαστήρα" το 1933, ενώ το 1935 επιχειρεί ο ίδιος πραξικόπημα! Αντιλαμβανόμαστε εύκολα λοιπόν, πως στο χορό συναισθημάτων των προσφύγων πολύ σύντομα ενεπλάκη η απογοήτευση, η οργή, η αγανάκτηση. Γνώριμα συναισθήματα, ε; Μοιάζουν μ' αυτά του παππού που ανέφερα πιο πάνω; Σίγουρα.

 Δεν είναι σκοπός μου να αναφερθώ στο Βενιζέλο ως πολιτική προσωπικότητα, να αξιολογήσω την κυβέρνησή του ή το έργο του, ή να κρίνω τις διπλωματικές του ενέργειες, οι οποίες για πολλούς μάλιστα ήταν ψύχραιμες και απαραίτητες. Σήμερα γράφω για να προσεγγίσω μαζί σας με ένα τρανταχτό παράδειγμα τα βιώματα που φέρει ο λαός. Για να συλλογιστούμε και να αναλογιστούμε την ευθύνη του να είσαι πολιτικός, του να υπόσχεσαι και να αθετείς υποσχέσεις, αλλά και του να δημιουργείς δεδικασμένο. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ σφηνάκι "τρομοκρατίας" με άρωμα βυζαντίου

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis 

Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που το Παρίσι, αλλά και σύσσωμη η παγκόσμια κοινότητα, συγκλονίστηκαν από την αιματηρή τρομοκρατική επίθεση που έμελλε να αλλάξει τα δεδομένα και να κινητοποιήσει καταστάσεις τόσο για τη Γαλλία, όσο και για άλλες χώρες της ευρωπαϊκής ένωσης. Παρά τις εκτεταμένες προσπάθειες που έχουν γίνει κατά καιρούς για να προκύψει ένας σαφής ορισμός για την έννοια της "τρομοκρατίας", αυτό δεν έχει καταστεί εφικτό, καθώς πάντα ανακύπτουν προβλήματα σχετικά με την ευρύτητα των φαινομένων που πρέπει να συμπεριληφθούν (είναι η υποστήριξη της τρομοκρατίας άραγε τρομοκρατία;).

Σε αδρές γραμμές, η τρομοκρατία περιλαμβάνει τη βία ως μέσο εξαναγκασμού ή αντίποινο, με ερείσματα κοινωνικά, θρησκευτικά, πολιτικά και κυριότερους αποδέκτες τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Σημαντικός παράγοντάς της και αδιαφιλονίκητος άσος στο μανίκι της είναι τα παιχνίδια ψυχολογίας. Το σοκ που προκαλεί η ξαφνική της εμφάνιση, ο θρήνος που αφήνει πίσω της όπου εμφανιστεί, και κυρίως η φθορά που προκαλεί ο φόβος γι' αυτήν και η αναμονή για ένα ακόμα χτύπημα, είναι οι κυριότεροι πόροι απ' τους οποίους αντλεί τη δύναμη και την επιρροή της. Όποιος ελέγχει την ψυχολογία των μαζών, διαθέτει στα χέρια ένα πανίσχυρο υπερόπλο.

Όπως όλοι φανταζόμαστε, δεν χρειάστηκε να φτάσουμε στον 21ο αιώνα για να γίνουν αυτά αντιληπτά. Ανάλογες τακτικές χρησιμοποιούνταν από πάρα πολύ παλιά, με προσωπικό αγαπημένο μου παράδειγμα αυτό που θα σας αναφέρω αμέσως τώρα.

Μεταφερόμαστε στο 1014 και στη μάχη στο Κλειδί, στην οποία και δόθηκε ένα τέλος (νικηφόρο για τους Βυζαντινούς) στη μακρά διαμάχη Σαμουήλ/Βουλγάρων και Βασιλείου Β'/Βυζαντινών. Τότε συνελήφθησαν 15.000 Βούλγαροι στρατιώτες (ο αριθμός αμφισβητείται από τους νεότερους ιστορικούς) οι οποίοι, με διαταγή του αυτοκράτορα Βασιλείου Β', τυφλώθηκαν με πυρωμένο σίδερο. Σε κάθε 100 στρατιώτες, ένας "τυχερός" έμενε μονόφθαλμος, ώστε να υπάρξει τρόπος να βρει το στράτευμα το δρόμο της επιστροφής. Το αποτρόπαιο θέαμα που αντίκρισε ο Σαμουήλ τον έκανε αρχικά να χάσει τις αισθήσεις του και, δύο μέρες μετά, την ίδια του τη ζωή από καρδιακή προσβολή, την οποία αποδίδουμε στο σοκ αυτού ακριβώς του θεάματος.

Ο Βασίλειος Β' "Βουλγαροκτόνος" (976-1025)

Αξίζει να αναφέρουμε, όχι για να "αθωωθεί" το Βυζάντιο και ο Βασίλειος, αλλά για να αποδοθεί η ιστορική πραγματικότητα, πως το μέτρο της τύφλωσης ναι μεν χαρακτηριζόταν από μεγάλη σκληρότητα, ωστόσο δεν αποτελούσε πρωτοτυπία για τα δεδομένα της εποχής. Έτσι αντιμετωπίζονταν όλοι οι στασιαστές στο βυζαντινό κράτος (τέτοιοι θεωρούνταν και οι Βούλγαροι), ενώ θεωρούνταν ποινή σαφώς προτιμότερη από την καταδίκη σε θάνατο.

Στην κίνηση αυτή του Βασιλείου, εντοπίζουμε εφαρμογή της ψυχολογίας ανάλογη με αυτήν που αναλύθηκε παραπάνω. Η εμφάνιση του τυφλωμένου πλήθους (προσπαθήστε να αναλογιστείτε την αγριότητα της κατάστασης) σίγουρα δεν καθήλωσε μόνο τον Σαμουήλ αλλά και ολόκληρο το σώμα του λαού. Κι ακόμη πιο σίγουρα, το πάθημα αυτό θα απέτρεψε αρκετές απόπειρες εναντίον του Βυζαντίου, από φόβο μίας ανάλογης αντίδρασης.

Στο τσουκάλι της ιστορίας που ποτέ δε σταματά να βράζει, όλα ενώνονται, διαχωρίζονται, συντίθενται κι αποσυντίθενται, αλλάζουν μορφές, μεταποιούνται. Η εξέλιξη, άλλοτε τόσο αργή που δεν μπορούμε να την αντιληφθούμε, κι άλλοτε τόσο γρήγορη που μας καθιστά έρμαια των καταστάσεων, είναι αναπόφευκτη. Το μόνο που δεν αλλάζει ποτέ, είναι η ανθρώπινη φύση. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ αποικιοκρατία: όρος αναχρονιστικός ή πάντα επίκαιρος;

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis 

Στις 4 Ιουλίου του 1776 υπογράφεται στη Φιλαδέλφεια η "Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας",  βασισμένη στις αρχές του διαφωτισμού, και το διάστημα 1775-1783 εκτυλίσσεται στην Αμερικανική ήπειρο ένας πόλεμος γνωστός ως ο "Πόλεμος της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας". Βλέπουμε ότι ο όρος ανεξαρτησία επαναλαμβάνεται στις αναφορές στα γεγονότα της περιόδου. Ανεξαρτησία όμως από τι; Από ποιόν;

Θα πρέπει, για να απαντηθεί το ερώτημά μας αυτό, να ανατρέξουμε στις αρχές της Ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας, όταν τα ισχυρά ευρωπαϊκά κράτη αναζήτησαν εδάφη προς εκμετάλλευση (πρώτες ύλες, εργατικά χέρια, εμπορικές βάσεις κ.τ.λ.) εκτός της ηπείρου. Την αποικιοκρατία αυτή έθρεψαν οι μεγάλες γεωγραφικές ανακαλύψεις  του 15ου και 16ου αιώνα. Έτσι λοιπόν, από το 1607 ως το 1732 υπήρχαν στη Β. Αμερική δεκατρείς αποικίες της Αγγλίας, οι οποίες πέρα από τις δεδομένες καταπιέσεις που υπέστησαν (πολιτισμική υποτίμηση, λεηλασία πλούτου) αναγκάστηκαν το 1763 να αντιμετωπίσουν και την παράλογη αύξηση του φόρου σε σειρά προϊόντων, όπως το τσάι και η ζάχαρη. Οι ταραχές που δημιουργήθηκαν με αφορμή τα μέτρα αυτά και επίκεντρο τη Βοστώνη, οδήγησαν στον πόλεμο που αναφέρω παραπάνω. Ο οποίος, σημειωτέον, έληξε νικηφόρα για τις αποικίες (οι οποίες τότε συγκρότησαν ένα νέο μεγάλο κράτος, τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής). Η αυτοπεποίθηση της νέας δύναμης γίνεται φανερή το 1823, όταν διατρανώνει την απόφασή της να κρατήσει μακριά της κάθε ευρωπαϊκή παρέμβαση (Δόγμα Μονρόε).

Η σημασία της "Αμερικανικής Επανάστασης" είναι αδιαμφισβήτητη, γιατί για πρώτη φορά στα χρονικά, η μητρόπολη ηττάται κατά κράτος από την αποικία! Ο θεσμός της αποικιοκρατίας, ο οποίος κορυφώθηκε με τις αποικιακές αυτοκρατορίες 19ου κι 20ου αιώνα, δέχεται το πρώτο και πολύ σημαντικό πλήγμα. Τί είναι όμως αυτό που δημιούργησε και κράτησε ζωντανή τη νοοτροπία αυτή; Οι οικονομικές πτυχές σίγουρα υπάρχουν και αποτελούν σημαντικό δέλεαρ, ωστόσο μπορούμε να αποκλείσουμε την πολιτισμική αλαζονεία του Δυτικού κόσμου; Την αίσθηση ανωτερότητας; Είμαστε σίγουροι ότι η επιβολή σε ένα αδύναμο κράτος δεν αποτελεί υπόθεση απόδειξης της ισχύος του δυνατού, σημάδι δίψας για κυριαρχία σε κάποιον που θεωρούμε υποδεέστερο, άρα ουσιαστικά δεν σεβόμαστε; Η αποικιοκρατία και ο άρρηκτα δεμένος μαζί της ιμπεριαλισμός εξυπηρετούν αποκλειστικά οικονομικούς και στρατιωτικούς σκοπούς;

Αποικιοκρατία. Όρος αναχρονιστικός ή πάντα επίκαιρος; Μεταφερόμενοι στο σήμερα, και εξετάζοντας τα νέα δεδομένα, θα έλεγε κανείς πως αναμφίβολα παρουσιάζονται συστηματικές οικονομικές (γκουχ γκουχ) και πολιτιστικές διεισδύσεις μεταξύ κρατών με συσχετισμούς δυνάμεων ανάλογους με τους παραπάνω, οι οποίες δεν μπορούν να αθωωθούν. Βιώματα που φέρουν οι λαοί, αλλά και η προαιώνια κυριαρχική τάση, η οποία παρά την πρόοδο δεν έχει ακόμα αποπεμφθεί από το DNA μας, συνιστούν επίσης στο μοντέρνο "αποικιακό" πρόσωπο, για το οποίο πιθανότατα οι ιστορικοί του μέλλοντος θα εφεύρουν έναν συγκεκριμένο όρο.

Για προβληματισμό και περαιτέρω περίσκεψη, αλλά και βαθύτερη κατανόηση του τρόπου σκέψης της εποχής ακμής του φαινομένου, σας παραθέτω κάποιους στίχους από το ποίημα "Το χρέος του λευκού ανθρώπου", του βρετανού Ρ. Κίπλινγκ,  το οποίο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1899:

"Επωμιστείτε το χρέος του λευκού ανθρώπου

Δώστε τροφή στα πεινασμένα στόματα

και σταματήστε την επιδημία.

Και μόλις πλησιάσετε το σκοπό σας,

Και κατορθώσετε ό,τι χάριν των άλλων επιδιώκετε,

Δείτε πως η τεμπελιά και η τρέλα των απίστων,

Καταστρέφουν όλη την ελπίδα σας

[...]

Επωμιστείτε το χρέος του λευκού ανθρώπου

Κι η ανταμοιβή σας θα είναι πάντα η ίδια:

Η κατάρα όσων σπλαχνίζεστε,

Το μίσος εκείνων που βοηθάτε,

Το παράπονο όσων οδηγείτε (δυστυχώς με αργό ρυθμό) προς το φως.." +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ ιστορικές επιλογές και ηθικά διλήμματα, γάμος ή διαζύγιο;

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας στο  +yannidakis

Το 431 ήταν μία χρονιά που σημάδεψε την ιστορία της αρχαίας Ελλάδας. Ήταν το έτος έναρξης του Πελοποννησιακού Πολέμου, ο οποίος μετέβαλλε τις ισορροπίες της εποχής, τόσο σε επίπεδο πολιτικής κατάστασης, όσο και σε επίπεδο ηγεμονίας. Ο πόλεμος χωρίζεται απ' τους ιστορικούς σε τρείς φάσεις (τις οποίες σκοπός του παρόντος άρθρου δεν είναι να αναλύσει) και κατέληξε, το 405, στη συντριβή του αθηναϊκού στόλου στους Αιγός Ποταμούς, έπειτα από δόλο του σπαρτιάτη Λυσάνδρου.

Η είσοδος του Λυσάνδρου στην Αθήνα, υπό τον ήχο αυλών που παίζονταν από Αθηναίους ολιγαρχικούς (πάντα θα υπάρχουν κάτι τέτοιες μορφές, να αμφιταλαντεύονται ανάμεσα στο φαιδρό και το λυπηρό), δεν ήταν απλά μια πράξη που σφράγισε την επικυριαρχία της Σπάρτης. Σηματοδότησε το τέλος μίας ολόκληρης εποχής. Μιας εποχής απόλυτης κυριαρχίας, δύναμης και πλούτου. Σηματοδότησε μία σελίδα που γύριζε για την ελληνική ιστορία. Στις τελευταίες σειρές της σελίδας αυτής, η ταπεινωμένη κι αποδυναμωμένη Αθήνα, αφού βλέπει τις διπλωματικές προσπάθειές της να ναυαγούν, αναγκάζεται να αποδεχθεί την κατεδάφιση των -εμβληματικών, πρέπει να δεχθούμε- Μακρών Τειχών της και να προσχωρήσει στην Πελοποννησιακή συμμαχία.

Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, πρώην σύμμαχοί της, με κυριότερους Θηβαίους και Κορινθίους, θέλησαν να την δουν να εξαφανίζεται από προσώπου γης, καθώς απαίτησαν την ολοκληρωτική της καταστροφή! Το αίτημα αυτό βέβαια δεν προχώρησε, καθώς η Σπάρτη θέλησε να σεβαστεί το ένδοξο παρελθόν της Αθήνας και τη συμβολή της στα Μηδικά, ή πολύ απλούστερα, έντεχνα προσπάθησε να αποκρύψει το γεγονός πως αντιμετώπιζε τη Θήβα με καχυποψία και σε καμία περίπτωση δε θα ήθελε να υποκύψει στις επιθυμίες της...

 

 Κάποιος θα έλεγε πως η στάση των πόλεων αυτών μετουσιώνει την έννοια της "μικροπρέπειας". Πως βρισκόμενες για πολύ καιρό και σε πολλούς τομείς -ας είμαστε ειλικρινείς- "υπό" των Αθηναίων, άδραξαν την ευκαιρία να εκφράσουν πάσης φύσεως συμπλέγματα. Όταν έρχεται η στιγμή του "ρόδα είναι και γυρίζει", όταν η ευκαιρία που περίμενες καιρό πεταρίζει μπροστά στα μάτια σου κι η ελπίδα κι η φιλοδοξία στήνουν χορό, πόσο εύκολο είναι να δείξεις μεγαλοψυχία και να σταθείς στο ύψος των περιστάσεων;

Κάποιος άλλος θα απαντούσε πως, ναι, σωστά αυτά, αλλά πρέπει να αναλογιστούμε και τη στάση της Αθήνας απέναντι στους συμμάχους τα τελευταία χρόνια της κυριαρχίας της. Από σύμμαχος-ηγέτης μετετράπη σε κυρίαρχος, και οι άλλες πόλεις από αυτόνομα μέλη μίας συμμαχίας σε αποικίες! Όταν μάλιστα η Αθήνα έπαψε τη λειτουργία του συνεδρίου των συμμάχων με αποτέλεσμα όλες οι αποφάσεις να επαφίενται στη βούληση των Αθηναίων, όταν μετέφερε το ταμείο της συμμαχίας στην Αθήνα, πολύ δύσκολα δε θα την κατηγορούσε κανείς για αυταρχισμό. Κι ο αυταρχισμός τείνει να τιμωρείται απ' τη ροή των πραγμάτων με τρόπο εμφατικό.

Σε διατυπώσεις όπως οι παραπάνω, κανείς δεν μπορεί να αποδώσει απόλυτα δίκαιο ή άδικο, καθώς το γκρι είναι ένα χρώμα που φοριέται πολύ στην ιστορία. Αποτελούν σκέψεις, αφορμές για προβληματισμό και κατ' επέκτασιν διανοητικό εμπλουτισμό. Μελετώντας ιστορία, μελετάς ζωή. Επιλέγεις δρόμο και πορεύεσαι. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ στην μέθη της εξουσίας με αφορμή τον καρλομάγνο

"Εγώ είμαι ποιητής ιστορικός", Κ.Π. Καβάφης

Προσωπικότητες περιλουσμένες με αίγλη. Επικές μάχες που μυθοποιήθηκαν με τα χρόνια. Φημισμένοι στρατηγοί που ανυψώθηκαν σε σύμβολα εθνών. Όλα αυτά λίγο ή πολύ, τα ξέρουμε. Μα είναι τέτοια η φύση της ιστορίας, που το άγνωστο είναι πάντα πολύ πιο γοητευτικό απ' το γνώριμο (αν θεωρηθεί ότι μπορεί να υπάρξει η έννοια της "γνώσης" στην ιστορία). Κι αν το κοινό διψά κι αγωνιά για τα παρασκήνια του θεάτρου και του κινηματογράφου, το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό συμβαίνει γιατί δεν έχει δοθεί αρκετή προβολή στα παρασκήνια της ιστορίας...

Καρλομάγνος (742-814). Μέγας κατακτητής, εκστράτευσε σε Ιταλία, Ισπανία, μονιμοποίησε τη

φραγκική κυριαρχία στις περιοχές της ανατολικά του Ρήνου Γερμανίας, έκαμψε την αντίσταση των Σαξόνων και κατόρθωσε να ενοποιήσει όλα αυτά τα τμήματα της κυριαρχίας του σε μία αυτοκρατορία που έμεινε στην ιστορία ως "Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους". Χάρη στη δράση του έχουμε νέα πρότυπα διακυβέρνησης, στη δυτική Ευρώπη εμφανίζεται για πρώτη φορά μία διακρατική υπερδύναμη μετά τη διάλυση της δυτικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας το 476 μ.Χ. (η ανατολική συνεχίζει ακέραιη και γιγαντώνει τη δύναμή της, μετατρεπόμενη σταδιακά σ' αυτό που σήμερα ονομάζουμε "Βυζάντιο"). Οι αιώνες του Καρλομάγνου σημαδεύτηκαν επίσης απ' αυτό που ονομάζουμε "Καρολίγγεια Αναγέννηση", την ξαφνική δηλαδή τόνωση της δημιουργικής παραγωγής (κυρίως μέσα στην αυλή), αλλά και της μέριμνας για τη μόρφωση του κλήρου.

Μία λαμπρή προσωπικότητα της εποχής, πρωτοπόρος, δυναμικός. Μα, απ' την άλλη, όπως μας πληροφορεί ο βιογράφος του Εϊνάρδος, μέθυσος, χωρίς κανένα μέτρο στο φαγητό, με πολυάριθμα τέκνα από συζύγους και παλλακίδες, πλήρως παραδομένος στις υλικές απολαύσεις, αντιμετώπιζε με αλαζονεία την ίδια τη ζωή. Δε δίσταζε να αψηφά τις εντολές των γιατρών του σχετικά με τις καταχρήσεις του και να επιμένει να συνεχίζει σε παρόμοιους ρυθμούς. Τόσο ήταν το υπερεγώ του, που δε δίστασε, το 782, μέσα σε μία μέρα, να εκτελέσει 4.500 Σάξονες ως απάντηση στις διαρκείς αποκηρύξεις της εξουσίας του απ' αυτούς.

Είμαι όμως σίγουρη πως δε σας ξαφνιάζει αυτό, καθώς σχεδόν κάθε μεγάλος άνδρας στοιχειώνεται απ' τα σκοτεινά σημεία της προσωπικότητάς του. Τι είναι αυτό που οδηγεί τις μεγάλες προσωπικότητες στην αλαζονεία και τις ακραίες συνήθειες; Η αίσθηση της απόλυτης και αδιαμφισβήτητης κυριαρχίας, το υπερδιογκωμένο "εγώ" (το οποίο στην προκειμένη βρίσκεται στη νιοστή καθώς φρόντιζαν να το θρέφουν αυλές και βασιλοκόλακες) ή η μοναξιά της εξουσίας; Μήπως πρόκειται για μία ψυχολογική ανάγκη ορισμένων φαινομενικά ακλόνητων και άφθαρτων ανδρών να υποκύψουν στην "ανθρωπινότητα" της ύπαρξής τους;

Υ.Γ: στην ενότητα ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ μπορείτε να βρείτε το e-mail της γράφουσας και να επικοινωνήσετε μαζί της για πηγές/βιβλιογραφία/γόνιμο ιστορικό διάλογο. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΙΣTOΡΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΙΟΥΝΙΟΥ ~ στο κυνήγι του χαμένου θησαυρού στο oak island

πίσω από το φυσικά προφανές, διεισδύουμε σε ανεξήγητα παραφυσικά μυστήρια της ιστορίας

Αυτόν τον μήνα μεταφερόμαστε στον Καναδά και τη Νέα Σκωτία. Εκεί βρίσκεται το νησάκι Oak το οποίο κρύβει έναν μύθο τόσο καλά (απο)κλεισμένο που κανείς δεν μπορεί να τον εξερευνήσει επαρκώς. Ουσιαστικά όλα ξεκίνησαν εξαιτίας της παρατηρητικότητας δύο νεαρών χωρικών που είδαν κάτι παράξενα πράσινα φώτα σε ένα σημείο πάνω στο νησάκι.

Η πρώτη απόπειρα έρευνας έγινε από τους ίδιους, όμως αργότερα συμμετείχαν και μεγάλοι ερευνητές και μεγάλοι χρηματοδότες που φτάνουν ακόμα και τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Rousevelt! Ουσιαστικά αυτό που όλοι κατάφεραν να βρουν είναι μία κάθετη προς την θάλασσα κατασκευή που φτάνει έως τον πυθμένα της. Αν και υπολογίζεται ότι η κατασκευή αγγίζει τα εξήντα μέτρα, εντούτοις ουδείς έχει καταφέρει να φτάσει ως εκεί, αφού η κατασκευή είναι φτιαγμένη σε επίπεδα με ξύλα τα οποία δεν μπορεί να βρει κανείς στην περιοχή(...) και ανάμεσα στα ξύλα υπάρχουν πολλές πέτρες που εμποδίζουν την διέλευση του νερού. Αυτό δεν θα ήταν αρκετό από το να εμποδίσει τους ερευνητές να συνεχίσουν, αν στην ιστορία των ερευνών δεν μετρούσαμε έξι θύματα. Αντιλαμβάνεται κανείς πως μετά από κάτι τέτοιο, οι έρευνες σταματούσαν κάθε φορά.

Το μυστήριο με το νησί Oak μπερδεύει αφού βρέθηκε εκεί μία πέτρινη επιγραφή της οποία η γραφή δεν έχει γίνει ακόμα γνωστή. Τι να λέει; Τι να προειδοποιεί; Το μυστήριο συμπληρώνουν μύθοι και παλιές ιστορίες που λένε πως πειρατές έφεραν εκεί έναν τεράστιο θησαυρό και τον έθαψαν για να τον γλιτώσουν με ξύλα που είχαν μεταφέρει από τις περιοχές που ταξίδεψαν. Προφανώς κανείς δεν έχει καταφέρει να επιβεβαιώσει τον μύθο. Όμως όσο κανείς δεν έχει μπορέσει να τον διαψεύσει κιόλας... +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΙΣTOΡΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΜΑΙΟΥ ~ αυτόματη ανθρώπινη ανάφλεξη

πίσω από το φυσικά προφανές, διεισδύουμε σε ανεξήγητα παραφυσικά μυστήρια της ιστορίας

χαιρετώ τα science nerds του +yannidakis 

Δεν ήξερα αν έπρεπε να συμπεριλάβω το σημερινό θέμα στα Ιστορικά Μυστήρια, μιας και είναι ένα καθαρά επιστημονικό θέμα. Από τη στιγμή όμως που επιστημονικά δεν έχει αποδειχθεί τίποτα σχετικά με αυτό, νομίζω πως άνετα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μυστήριο.

Η Αυτόματη Ανθρώπινη Ανάφλεξη (Spontaneous Human Combustion, SHC) παραμένει ένα από τα διαπρεπέστερα μυστήρια της σύγχρονης επιστήμης. Η μη προκαλούμενη από εξωτερικούς παράγοντες καύση του ανθρώπινου σώματος μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας, η πραγματικότητα ωστόσο μόνο έτσι δεν είναι. Παρά το γεγονός λοιπόν ότι η ιατροδικαστική έχει καταλήξει σε μια σειρά από πιθανές εξηγητικές θεωρίες για το πώς συμβαίνουν οι αιφνίδιοι αυτοί θάνατοι, οι ανεξήγητες απώλειες συνεχίζουν να αψηφούν τη λογική και τα όσα ξέρουμε για τον κόσμο μας.

Τα περισσότερα περιστατικά αυτόματης ανθρώπινης ανάφλεξης έχουν πολλά κοινά, καθώς πολλά από θύματα ήταν προχωρημένης ηλικίας και παχύσαρκα, την ίδια στιγμή που και ο αλκοολισμός ήταν μεταξύ των κοινών χαρακτηριστικών.

Το φοβερό είναι ότι παρά τις 200 ανεξήγητες υποθέσεις που έχουν καταχωριστεί στην κατηγορία θανάτων από αυτόματη ανάφλεξη, δεν ξέρουμε τι πραγματικά την προκαλεί, ενώ ακόμα και η ύπαρξη της αμφισβητείται από πολλούς επιστήμονες, οι οποίοι όμως δεν έχουν κάτι να αντιπροτείνουν στη θέση της.

Οι σύγχρονες τεχνικές σήμανσης έχουν αποδείξει κατά τις αυτοψίες του χώρου ότι τα σώματα έχουν καεί επιτόπου, ενώ η ανάφλεξη και η καύση, που αποτελούν σαφώς δύο διαφορετικά φαινόμενα, ακολουθούν παρόμοιο μοτίβο στις περισσότερες των περιπτώσεων: οι σοροί εντοπίζονται ολοσχερώς καμένες με ανέπαφα τα κάτω άκρα ή ακόμα και τα ρούχα τους.

Υπάρχουν πολλές γνωστές περιπτώσεις ανθρώπων, οι οποίοι βρήκαν φρικτό θάνατο από το συγκεκριμένο φαινόμενο.

Ο 92χρονος John Irving Bentley βρέθηκε νεκρός στην Πενσιλβάνια  των ΗΠΑ. Από το πτώμα του είχε απομείνει μόνο το δεξί του πόδι, καθώς το υπόλοιπο σώμα του αποτεφρώθηκε ολοσχερώς. Ο ιατροδικαστής ανέφερε «καύση του 90% του σώματος» ενώ καμία προφανής αιτία για την πυρκαγιά δεν εντοπίστηκε από τις αρχές.

Τα αποτεφρωμένα απομεινάρια του 73χρονου Henry Thomas βρέθηκαν στο σπίτι του στην Ουαλία. Όλο του το σώμα είχε μετατραπεί σε στάχτη, εκτός από το κρανίο του και τα κάτω τμήματα των ποδιών του. Σύμφωνα με τους αστυνομικούς που κατέφτασαν πρώτοι στη μακάβρια σκηνή, το δωμάτιο κατακλυζόταν από ένα νέφος ανθρώπινου λίπους, που είχε καλύψει όλες τις επιφάνειες του χώρου. Ο ιατροδικαστής κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο θάνατος πρέπει να είναι αποτέλεσμα εκδήλωσης ανθρώπινης ανάφλεξης, καθώς και οι έρευνες της σήμανσης δεν έδειξαν άλλη αιτία.

Η ιστορία του μυστηριώδους θανάτου της 67χρονης Mary Hardy Reeser ξεκινά όπως και κάθε άλλη: το σώμα της Mary τυλίχθηκε αναπάντεχα στις φλόγες την ώρα που καθόταν στην πολυθρόνα της. Το μόνο που απέμεινε από την άτυχη γυναίκα ήταν το κάτω τμήμα του δεξιού ποδιού της και το κρανίο της, το οποίο ωστόσο είχε συρρικνωθεί στο μισό σχεδόν του αρχικού μεγέθους του, σύμφωνα πάντα με την ιατροδικαστική έκθεση. Κάτι που αποτέλεσε άλυτο γρίφο στο συγκεκριμένο μυστήριο.

Τα απανθρακωμένα απομεινάρια της Helen Conway εντοπίστηκαν στο διαμέρισμά της σε πόλη της Πενσιλβάνια, κάνοντας την ανθρώπινη ανάφλεξη ακόμα πιο περίεργη απ’ όσο ήδη είναι. Κι αυτό γιατί σε όλες τις υπόλοιπες υποθέσεις το θύμα φέρεται να καίγεται για ώρα, ενώ η Conway εκτιμάται ότι κάηκε και μετατράπηκε σε στάχτη σε λιγότερο από 20 λεπτά, μπορεί και μόλις σε 6 λεπτά της ώρας. Στα απομεινάρια της εντοπίστηκαν ίχνη ανθρώπινου λίπους, κάτι που έκανε τον ιατροδικαστή να καταλήξει ότι το σώμα της κάηκε γρηγορότερα μέσα στο λίπος, αφού έτσι δυνάμωσαν οι φλόγες αλλά και η τελική θερμοκρασία. Χωρίς εμφανή αιτία για την πρόκληση της πυρκαγιάς, η υπόθεσή της θεωρήθηκε άλλο ένα τρανό παράδειγμα αυτόματης ανθρώπινης ανάφλεξης.

Το γεγονός ότι τα περισσότερα θύματα της αυτόματης ανάφλεξης έπασχαν από αλκοολισμό ή έστω κατανάλωσαν κάποια ποσότητα αλκοόλ πριν το θάνατό τους, φαίνεται ότι είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό σε αυτούς τους βίαιους θανάτους. Οι σωματικοί χυμοί των ανθρώπων αυτών, φορτωμένοι με εύφλεκτο υλικό, πρέπει να συνέβαλαν κατά μεγάλο βαθμό στην απανθράκωση τους. Η παχυσαρκία είναι και αυτή υπεύθυνη, μιας και το λίπος του ανθρώπινου σώματος σίγουρα θα βοήθησε στη γρηγορότερη καύση.

Παρόλα αυτά, πολλές θεωρίες έχουν διατυπωθεί σχετικά με το φαινόμενο αλλά καμία δεν μπορεί να αποδειχθεί πλήρως. Ας γίνει ξεκάθαρο το γεγονός ότι ένα φαινόμενο σαν αυτό δεν μπορεί να μελετηθεί σε βάθος λόγω της φύσης του και της ιδιότροπης μορφής εκδήλωσης του. Η επιστήμη θεωρεί πως μπορεί να ερμηνεύσει τα πάντα αρκεί να της παρέχονται τα απαραίτητα στοιχεία και δεδομένα. Η ανεξήγητη καύση όμως είναι ένα ακόμα μυστήριο του ανθρώπινου θαύματος, που θα συνεχίσει για καιρό να αποτελεί αγκάθι της επιστήμης. +el. gk. 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΙΣTOΡΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ~ πλοία-φαντάσματα

πίσω από το φυσικά προφανές, διεισδύουμε σε ανεξήγητα παραφυσικά μυστήρια της ιστορίας

χαιρετώ τα science nerds του +yannidakis 
Προσωπικά δεν είμαι λάτρης της θάλασσας από την άποψη ότι την φοβάμαι. Μετά την έρευνα για το σημερινό θέμα τη φοβάμαι ακόμα περισσότερο.

Πλοία-φαντάσματα. Οι 6 πιο γνωστοί μύθοι με τα πιο στοιχειωμένα πλοία της παγκόσμιας ιστορίας. Τα πλοία-φαντάσματα, αποτελούν ένα μεγάλο μέρος της ναυτικής λαϊκής παράδοσης που έχει περάσει από γενιά σε γενιά στους ναυτικούς και στους ψαράδες ανά τους αιώνες. Τέτοια πλοία λέγεται πως πραγματοποιούν φασματικές εμφανίσεις πριν εξαφανιστούν γρήγορα, και πιστεύεται ότι αποτελούν κακό οιωνό. Ο όρος χρησιμοποιείται επίσης και για εγκαταλελειμμένα πλοία που βρέθηκαν χωρίς πλήρωμα ή επιβάτες, συχνά κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες.

Στη θαλάσσια λαογραφία, κανένα πλοίο-φάντασμα δεν είναι πιο διάσημο από τον Ιπτάμενο Ολλανδό. Ο Ιπτάμενος Ολλανδός είναι το γνωστότερο πλοίο-φάντασμα που λέγεται ότι στοιχειώνει τα νερά κοντά στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας στη Νότια Αφρική. Ο όρος Ιπτάμενος Ολλανδός δεν αποτελεί την ονομασία του πλοίου αλλά αναφέρεται στον καπετάνιο Χέντριχ Βαντερντέκεν, ο οποίος έζησε τον 17ο αιώνα και υπηρέτησε με την Ολλανδική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών. Πολλές είναι οι παραλλαγές της ιστορίας γύρω από τον συγκεκριμένο ναυάγιο. Η πιο γνωστή από αυτές αναφέρει ότι το πλοίο βρέθηκε σε μια καταιγίδα στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας και ο καπετάνιος ορκίστηκε ότι παρά την οργή του Θεού, θα πάει το πλοίο του στο Table Bay, αψηφώντας τη μανία της φύσης. Ωστόσο το πλοίο χτύπησε σε ένα βράχο και βυθίστηκε, μαζί με όλο του το πλήρωμα. Ως τιμωρία για την ύβρη του, ο καπετάνιος και το πλήρωμα γίνανε φαντάσματα και λέγεται ότι πλέουν στα νερά για όλη την αιωνιότητα, ελπίζοντας πως μια μέρα θα συγχωρεθούν. Η ιστορία του Ιπτάμενου Ολλανδού έχει εμπνεύσει πίνακες ζωγραφικής, ταινίες τρόμου, αλλά έγινε και έργο όπερας από τον Ρίχαρντ Βάγκνερ.

Το εγκαταλελειμμένο πλοίο Mary Celeste βρέθηκε να περιφέρεται στον Ατλαντικό Ωκεανό από το βρετανικό ιστιοφόρο Dei Gratia στις 4 Δεκεμβρίου 1872. Από τα 10 άτομα που αποτελούσαν το πλήρωμα του Mary Celeste, δεν βρέθηκε ποτέ κανένας. Μία σωσίβια λέμβος έλειπε, αλλά το ημερολόγιο του Mary Celeste δεν ανέφερε τίποτα για εγκατάλειψη του πλοίου. Η ομάδα που το εντόπισε διαπίστωσε πως υπήρχαν κάποιες διαρροές. Το πλοίο μετέφερε πάνω από 1.700 βαρέλια με αλκοόλ, μερικά από τα οποία είχαν χυθεί. Το πλήρωμα του Dei Gratia άδειασε το νερό και ρυμούλκησε το Mary Celeste στο Γιβραλτάρ, όπου οι βρετανικές αρχές ξεκίνησαν έρευνα για το τι συνέβη. Ωστόσο δεν ήταν σε θέση να καταλήξουν σε μια οριστική απάντηση, και το μυστήριο του Mary Celeste έχει παραμείνει μέχρι σήμερα άλυτο. Διαφορετικές εκδοχές έχουν ακουστεί. Είτε ότι το πλήρωμα εγκατέλειψε το πλοίο, γιατί οι άνθρωποι φοβήθηκαν ότι θα εκραγεί όταν άδειασαν τα βαρέλια με το αλκοόλ, είτε γιατί νόμιζαν ότι το πλοίο βυθιζόταν. Ωστόσο, άλλες πιο ακραίες ιστορίες αναφέρουν την περίπτωση αποστατών, πειρατών, ή ακόμα και θαλάσσιων τεράτων!

Το εκπαιδευτικό πλοίο του Βασιλικού Ναυτικού, HMS Ευρυδίκη, χάθηκε το 1878 ενώ έπλεε κοντά στο Isle of Wight. Ήταν μία αρχικά ήρεμη μέρα, όταν ξαφνικά μια φοβερή καταιγίδα ξέσπασε χωρίς το πλήρωμα του πλοίου να προλάβει να αντιδράσει, βυθίζοντας το πλοίο και σκοτώνοντας και τους 364 επιβάτες του. Το πλοίο, αφού βγήκε ξανά στην επιφάνεια, συνέχισε να πλέει στα ανοιχτά πριν εξαφανιστεί στη μέση της καταιγίδας. Από τότε, λέγονται ιστορίες ότι το φάντασμα του HMS Ευρυδίκη στοιχειώνει την περιοχή που βυθίστηκε. Ναυτικοί και επισκέπτες αναφέρουν ότι έχουν γίνει αυτόπτες μάρτυρες ενός πλοίου φαντάσματος στο Isle of Wight. Στη δεκαετία του 1930 μάλιστα, ένα βρετανικό υποβρύχιο αναφέρει ότι εντόπισε το πλοίο φάντασμα, ενώ συντελεστές στα γυρίσματα ενός ντοκιμαντέρ του ΙTV το 1998 στην περιοχή, αναφέρουν ότι είδαν και αυτοί το μυστηριώδες πλοίο.

Το Κόμπενχαουν, το πλοίο μίας δανέζικης και ασιατικής εταιρείας, αναχώρησε από το Ρίο ντε λα Πλάτα (μια περιοχή ανάμεσα στην Ουρουγουάη και την Αργεντινή) για την Αυστραλία. στις 14 Δεκεμβρίου 1928. Ήταν αξιοσημείωτο το γεγονός ότι είχε πέντε κατάρτια. Ήταν ένα γερό σκάφος, εξοπλισμένο με ασύρματο, με βοηθητική μηχανή και άφθονες σωσίβιες λέμβους. Ένα εκπαιδευτικό πλοίο, που είχε πλήρωμα 60 ανδρών, πολλοί από τους οποίους ήταν δόκιμοι, μερικοί από πολύ επιφανείς οικογένειες της Δανίας. Το πλοίο ήταν σε επαφή, μέσω του ραδιοφώνου, με το νορβηγικό ατμόπλοιο William Blumer στις 21 Δεκεμβρίου, αλλά ξαφνικά η επαφή διακόπηκε και το πλοίο δεν ξαναέδωσε σημεία ζωής. Μετά την εξαφάνισή του Κόμπενχαουν, πολλές θεωρίες και ιστορίες ειπώθηκαν για την απώλειά του, αλλά το πιο πιθανό φαίνεται να είναι ότι χτύπησε κάποιο παγόβουνο στο σκοτάδι ή την ομίχλη. Ωστόσο, το 1930, υπήρξαν αναφορές για εμφάνιση ενός πλοίου φαντάσματος με πέντε κατάρτια. Το 2012, ένα ναυάγιο βρέθηκε στο νησί του Τριστάν ντα Κούνια και είναι πιθανόν να πρόκειται για το Κόμπενχαουν.

Το ναυάγιο του HMS Erebus.

Τα πλοία HMS Erebus και HMS Terror, αναχώρησαν από την Αγγλία και απέπλευσαν για την καναδική Αρκτική στις 19 Μαΐου 1845. Ο στόχος τους ήταν να ταξιδέψουν μέσα από τα επικίνδυνα νερά του Βορειοδυτικού Περάσματος, που χωρίζονται από τον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό. Με επικεφαλής τον Σερ Τζον Φράνκλιν, τα πλοία επρόκειτο να συλλέξουν δείγματα για επιστημονικές μελέτες καθ'οδόν. Όμως από τους 134 άνδρες της αποστολής κανείς δεν επέστρεψε ποτέ. Μηνύματα που ανακαλύφθηκαν αργότερα από κάποια αποστολή διάσωσης, δείχνουν ότι τα πλοία παγιδεύτηκαν στον πάγο μακριά από το νησί Κίνγκ Γουίλιαμ στην καναδική Αρκτική. Ο Φράνκλιν πέθανε στις 11 Ιουνίου 1847, και τα πλοία εγκαταλείφθηκαν στις 22 Απριλίου 1848. Οι πρώτοι επιζώντες προσπάθησαν να διασχίσουν τον πάγο και να φτάσουν με ασφάλεια στην ηπειρωτική χώρα του Καναδά. Πρόσφατα, αρχαιολόγοι από τον Καναδά ανακάλυψαν το ναυάγιο του HMS Erebus , ενώ το κουφάρι του HMS Terror ακόμα αγνοείται.

Το El Caleuche είναι ένα πλοίο-φάντασμα που λέγεται ότι πλέει στα ύδατα ανοικτά των ακτών της Χιλής. Σύμφωνα με το θρύλο, εμφανίζεται πάντα τη νύχτα  περικυκλωμένο από φως, και ξεπροβάλει μέσα  από την ομίχλη. Το πλοίο φυλάει τα νερά και τιμωρεί εκείνους που προκαλούν τη δυστυχία στη θάλασσα ή στα πλάσματα που ζουν σε αυτή. Ο μύθος αναφέρει ότι το πλήρωμα του πλοίου αποτελείται από νεκρούς ναυαγούς και ναύτες. Στις ήρεμες βραδιές, λέγεται, ότι μπορεί κανείς να ακούσει τη μουσική και τα γέλια που προέρχονται από το πλοίο.

Σε κάθε περίπτωση άνθρωποι χάθηκαν, ολόκληρα πλοία εξαφανίστηκαν ή βυθίστηκαν και διάφορα σενάρια ειπώθηκαν... Το πιο ανατριχιαστικό της υπόθεσης είναι πως πολλοί άνθρωποι έχουν αναφέρει κατά καιρούς ότι είδαν μερικά από τα ναυάγια να ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια τους! Ευτυχώς στην Ελλάδα δεν ανησυχούμε για τέτοια!+el. gk. 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΙΣTOΡΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΜΑΡΤΙΟΥ ~ θεός σχωρέσ'τον... και ο θεός τελικά δεν τον συγχώρεσε

πίσω από το φυσικά προφανές, διεισδύουμε σε ανεξήγητα παραφυσικά μυστήρια της ιστορίας

χαιρετώ τα science nerds του +yannidakis 

Η σχετικά πρόσφατη αναφορά του συνεργάτη Γιάννη Σπυριδάκη στο θάνατο με το Ερώτημα Μαρτίου, με έκανε να πάω το θέμα ένα βήμα παραπέρα και να προβληματιστούμε σήμερα παρεούλα σχετικά με το τι γίνεται μετά το θάνατο.

Σίγουρα δεν είμαι το κατάλληλο άτομο να μιλήσω γι'αυτό, μιας και έχω δηλώσει τις απόψεις μου περί Θεού και τα σχετικά. Δεν παύει όμως αυτό το ερώτημα να μου κινεί την περιέργεια και να που το θέμα μου σήμερα έχει θρησκευτικό χαρακτήρα! Τι γίνεται μετά το θάνατο; Πεθαίνουμε όντως ή συνεχίζουμε να ζούμε κάτω από άλλες συνθήκες; Υπάρχουν πολλές διαφορετικές εκδοχές της ίδιας ιστορίας. Παράδεισος και Κόλαση, μετενσάρκωση, παγιδευμένες ψυχές μεταξύ ζωής και θανάτου...Για να δούμε τι θα δούμε!

Στον Παράδεισο ή στην Κόλαση;

Ο γνωστός κοσμολόγος Στίβεν Χώκινγκ (Stephen Hawking) έχει δηλώσει πως "ο Παράδεισος είναι το παραμύθι για τους ανθρώπους που φοβούνται το σκοτάδι". Πολλοί είναι εκείνοι που συμφωνούν μαζί του, αλλά επίσης πολλοί είναι εκείνοι που αντιδρούν στις απόψεις του και υποστηρίζουν πως ο Παράδεισος είναι πραγματικό μέρος, στο οποίο "πάνε" οι αγαθοί άνθρωποι που κερδίζουν με τον ταπεινό τρόπο ζωής τους την άμεση επαφή με το Θεό... εκεί πάνω. Οι κακοί αυτής της ζωής, αντιθέτως, καίγονται αιωνίως στα καζάνια της Κολάσεως. Δεν μπορεί να είναι λάθος αφού το αναφέρει στις Γραφές, θα πουν κάποιοι. Και για του λόγου το αληθές: Αυτό που ο περισσότερος κόσμος αποκαλεί “παράδεισο” είναι στην πραγματικότητα μια αιώνια πόλη που η Αγία Γραφή την αποκαλεί “Νέα Ιερουσαλήμ” (Αποκάλυψη 21:2). Αυτή η αιώνια πόλη περιγράφεται ως εξής:

“Άκουσα και μια δυνατή φωνή απ’ τον ουρανό να λέει: “Τώρα πια η κατοικία του Θεού είναι μαζί με τους ανθρώπους. Θα κατοικήσει μαζί τους, κι αυτοί θ’ αποτελούν το λαό του. Ο ίδιος ο Θεός θα είναι μαζί τους. Θα διώξει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, κι ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια. Oύτε πένθος ούτε κλάμα, ούτε πόνος θα υπάρχει πια, γιατί τα παλιά πέρασαν”. (Αποκάλυψη 21:3-5)

Η νέα Ιερουσαλήμ θα είναι το αιώνιο σπίτι των ανθρώπων του Θεού. Γι’ αυτό το μέρος, η Αγία Γραφή λέει ότι “Δε θα μπει όμως σ’ αυτήν τίποτα μολυσμένο, μήτε όσοι κάνουν βδελυρά και ψεύτικα πράγματα, παρά μονάχα όσοι είναι γραμμένοι στο βιβλίο της ζωής του Αρνίου”. (Αποκάλυψη 21:27)

Επίσης είναι γραμμένο ότι όλοι οι άνθρωποι θα αναστηθούν σωματικά από τους νεκρούς και όλοι θα σταθούν μπροστά στο φοβερό βήμα της κρίσης του Χριστού (Αποκάλυψη 20:11-13). Παρόλο που ο Ιησούς ήρθε αρχικά στη γη σαν Σωτήρας, τώρα θα ενργήσει ως δικαστής. Αυτοί που τα ονόματά τους δε θα βρεθούν γραμμένα μέσα στο βιβλίο της ζωής, θα ριχτούν στην λίμνη του πυρός (Αποκάλυψη 20: 14-15).

Η ιδέα ότι όλοι θα πάνε στον παράδεισο και θα μπορέσουν να δουν τους συγγενείς τους, δεν υπάρχει πουθενά μέσα στην Αγία Γραφή. Ο Ιησούς είπε ότι μόνο αυτοί που πιστεύουν σ’ Αυτόν θα βρουν ζωή, διότι “κανείς δεν πηγαίνει στον Πατέρα παρά μόνο αν περάσει από μένα” (κατά Ιωάννην 14:6). Στην Αποκάλυψη 7:9 είναι γραμμένο ότι, στον παράδεισο, θα υπάρχει ένα πλήθος ανθρώπων από κάθε φυλή, γλώσσα, λαό και έθνος, που θα λάβει αιώνια ζωή εξαιτίας της πίστης τους στον Ιησού. Αυτοί που απέρριψαν τον Θεό, δεν θα είναι μαζί Του.

Τρομερή αντικειμενικότητα έχω να πω εγώ!

Αναδρομή σε προηγούμενες ζωές.

Η ιδέα της μετενσάρκωσης είναι κυρίαρχη σε αρκετές θρησκείες, και κυρίως της Ινδίας, ενώ ήταν μέρος και της φιλοσοφίας του Πυθαγόρα. Με τον όρο "μετενσάρκωση" εννοείται η ιδέα ότι η ψυχή μετά τον θάνατο δεν πεθαίνει αλλά αναγεννάται σε νέο σώμα. Όσοι πιστεύουν στην μετενσάρκωση, θεωρούν ότι ένας άνθρωπος έχει ζήσει άπειρες προηγούμενες ζωές και θα ζήσει άλλες τόσες. Από πολλές θρησκείες πιστεύεται ότι όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει, εκτός από την μετενσάρκωση του σε άνθρωπο, υπάρχει περίπτωση να αναγεννηθεί σαν ζώο, έντομο ή ακόμα και φυτό, ανάλογα με τις πράξεις που διέπραξε στην ζωή του. Οπότε, επειδή κανείς δεν μπορεί να θεωρηθεί άγιος, με βάση την παραπάνω λογική, προβλέπω πως στο μέλλον ο κόσμος θα κατοικείται από μικρά χαριτωμένα σκουληκάκια!

Μπου!

Τα φαντάσματα είναι μια άλλη (πικρή κατά τη γνώμη μου) ιστορία. Στο μυαλό μου είναι απλά ένα λευκό σεντόνι που κινείται μόνο του, όπως παρουσιάζεται στα κινούμενα σχέδια! Στην παραδοσιακή όμως πίστη και φαντασία, ένα φάντασμα είναι η ψυχή ή το πνεύμα ενός πεθαμένου ανθρώπου του οποίου η ψυχή παγιδεύτηκε στη γη, και μπορεί να εμφανιστεί, σε ορατή μορφή ή άλλη εκδήλωση, στους ζωντανούς.  Οι περιγραφές για εμφάνιση φαντασμάτων ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό, από μια αόρατη παρουσία ή ένα ελάχιστα ορατό ημιδιαφανές σχήμα, σε ρεαλιστικά και ζωντανά οράματα. Το λέω και... δεν ανατριχιάζω.

Ποιος είναι τελικά αυτός που θα αποφασίσει ποιος είναι καλός και ποιος κακός άνθρωπος και ποια είναι η θέση που αξίζει στον καθένα; Σίγουρα κανένας από εμάς. Ας μην είμαστε, λοιπόν, στενόμυαλοι και ας μην βιαστούμε να κρίνουμε τους ανθρώπους με βάση τις επιλογές και τα λάθη που έκαναν στη ζωή τους. Κανείς μας δεν είναι τέλειος ή αλάνθαστος, κι αυτό ας το θυμόμαστε. Όσο για το τι γίνεται τελικά αφού πεθάνουμε, νομίζω πως δεν υπάρχει απάντηση. Και ίσως είναι καλύτερα έτσι. Πως αλλιώς θα προβληματιζόμασταν; +el. gk. 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΙΣTOΡΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ~ η κατάρα του hollywood

πίσω από το φυσικά προφανές, διεισδύουμε σε ανεξήγητα παραφυσικά μυστήρια της ιστορίας

χαιρετώ τα science nerds του +yannidakis 
Το σημερινό θέμα το βρήκα πολύ ενδιαφέρον και θέλησα να το μοιραστώ οπωσδήποτε μαζί σας. Αφορά την "κατάρα του Χόλιγουντ", δηλαδή τα περίεργα και ανεξήγητα φαινόμενα, όπως θάνατοι και ασθένειες, που συνέβησαν κατά τα γυρίσματα γνωστών ταινιών με αποτέλεσμα να χαρακτηριστούν... στοιχειωμένες.

Για τους περισσότερους ανθρώπους που δεν είναι ηθοποιοί, το να βρεθούν σε ένα κινηματογραφικό πλατό είναι όνειρο ζωής. Το να βλέπει κανείς μπροστά στα μάτια του φανταστικές ιστορίες να παίρνουν σάρκα και οστά είναι το λιγότερο εντυπωσιακό. Όταν όμως στο πλατό η κατάσταση αρχίσει να γίνεται περίεργη, το όνειρο μπορεί πολύ εύκολα να μετατραπεί σε εφιάλτη!

Το να υποδυθεί κανείς το Χριστό είναι από μόνο του πολύ δύσκολο. Ακόμα πιο δύσκολο το κάνει η κατάρα που κυνηγά τον συγκεκριμένο ρόλο. Πολλοί προσπάθησαν, όλοι σακατεύτηκαν. Πρώτος στη λίστα ο Έλληνας «Χριστός». Ο Αλέξης Γκόλφης, που πρωταγωνίστησε στο σίριαλ του Γεωργιάδη, «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», είδε την καριέρα του να εξαφανίζεται λίγα μόλις χρόνια μετά την προβολή της ταινίας. Μετά την ταινία, αρρώστησε, εθίστηκε στα ναρκωτικά και το αλκοόλ και βρέθηκε ρακένδυτος και νεκρός ένα απόγευμα Αυγούστου στην πλατεία Κολιάτσου. Κανείς δεν τον αναζήτησε...

Τα «Πάθη του Χριστού» του Mel Gibson είναι αδιαμφισβήτητα η δημοφιλέστερη κινηματογραφική ταινία που αναφέρεται στον Εσταυρωμένο. Ο ηθοποιός James Caviezel δέχθηκε την πρόκληση να ενσαρκώσει τον Χριστό, πράγμα που πυροδότησε μία σειρά από κακότυχα γεγονότα. Τον χτύπησε δύο φορές κεραυνός, έπαθε εξάρθρωση του ώμου του καθώς κουβαλούσε τον κινηματογραφικό σταυρό, υπέφερε αργότερα από υποθερμία και τραυμάτισε σοβαρά το χέρι του. Σε πόσες συμπτώσεις να πιστέψει κανείς;

Στα 33 του χρόνια πέθανε ο Ιησούς Χριστός, στα 33 του χρόνια τον ενσάρκωσε ο Jeffrey Hunter στην επανέκδοση της ταινίας «Ο Βασιλεύς των Βασιλέων» του Sesil de Mille το 1961.Ο ίδιος θεωρεί τον συγκεκριμένο ρόλο "καταραμένο", αφού από πρώτο όνομα της υποκριτικής υποβιβάστηκε σε ηθοποιό Β΄κατηγορίας. Aποφάσισε να ρίξει το βάρος στην προσωπική του ζωή όμως απέτυχε παταγωδώς και εκεί. Εννιά χρόνια μετά το φιλμ παντρεύεται την αγαπημένη του αλλά ο γάμος του δεν στεριώνει για πολύ. Παθαίνει δύο εγκεφαλικά επεισόδια και πεθαίνει από εσωτερική αιμορραγία μέσα στο ίδιο του το σπίτι στα 42 του χρόνια.

Το 1988 ήταν η χρονιά του Williem Dafoe, που υποδύθηκε τον Χριστό στον «Τελευταίο Πειρασμό» του Martin Scorsese, βασισμένο στο βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ο πρωταγωνιστής τυφλώθηκε εντελώς από το ένα του μάτι, μετά από αλλεργία που παρουσίασε. Ο ίδιος έπειτα από χρόνια και αφού ανέκτησε πλήρως την όρασή του, εξομολογήθηκε: «Ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να πιστέψω ότι είχα το θράσος να πιστέψω ότι μπορούσα να ενσαρκώσω τον ίδιο τον Χριστό».

Από τα γνωστότερα ίσως περιστατικά αφορούν την ταινία του θρυλικού Superman το 1978. Ο Christopher Reeves, ο οποίος ενσάρκωσε με επιτυχία τον δημοφιλή σούπερ ήρωα, είχε ένα φρικτό ατύχημα όταν έπεσε από ένα άλογο, με αποτέλεσμα να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του ως τετραπληγικός. Η συμπρωταγωνίστρια του, Margot Kidder, που υποδύθηκε την Lois Lane, χτυπήθηκε από βαριά ψυχική ασθένεια και βρέθηκε να τριγυρνά άσκοπα στο Λος Άντζελες το 1994.

Στην ταινία The Crow, ο ηθοποιός Brandon Lee πέθανε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, όταν η μεταλλική άκρη ενός ψεύτικου όπλου καρφώθηκε πάνω του. Τραγική ειρωνεία αποτελεί το γεγονός ότι ο πατέρας του ηθοποιού πρωταγωνιστούσε σε ένα  φίλμ με τίτλο Game of Death, το σενάριο του οποίου αφορά έναν ηθοποιό που πεθαίνει όταν η ψεύτικη σφαίρα στο όπλο του αντικαθίσταται με μία αληθινή.

Στην ταινία τρόμου The Exorcist, εκτός του ότι το σκηνικό πήρε φωτιά, ένας νυχτοφύλακας και ένας ειδικός στα special εφέ σκοτώθηκαν σε δύο διαφορετικά περιστατικά.

Το Rosemary's Baby, μία από τις κλασσικές ταινίες τρόμου, είχε και αυτή τα παρατράγουδα της. Ο παραγωγός της ταινίας είχε λάβει ένα εξοργισμένο e-mail, στο οποίο του έλεγαν ότι πρόκειται να πεθάνει από αρρώστια εξαιτίας της εμπλοκής του στην ταινία. Επιπλέον, ένα χρόνο μετά το τέλος των γυρισμάτων, η οικογενειακή συμμορία Manson, δολοφόνησε την έγκυο γυναίκα του σκηνοθέτη Roman Polanski.

Για την ταινία Atuk δεν έχω να πω πολλά, πέρα από το ότι δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί ποτέ, αφού όποιος παίρνει έναν συγκεκριμένο ρόλο στο έργο καταλήγει νεκρός.

Αλλά και οι συντελεστές της ταινίας The Omen του 1976 δεν φαίνεται πως πέρασαν λίγα. Ο γιος του πρωταγωνιστή Gregory Peck, αυτοκτόνησε πριν καν ξεκινήσουν τα γυρίσματα, ενώ το αεροπλάνο στο οποίο βρισκόταν ο Gregory Peck καθώς και οι δυο σεναριογράφοι της ταινίας, χτυπήθηκε από κεραυνό. Επιπλέον, ο IRA (Irish Rebublican Army) βομβάρδισε το ξενοδοχείο που διέμεναν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Τίποτα πιο περίεργο, βέβαια, από το θάνατο ενός μέλους του κάστ που κατασπαράχθηκε από μία τίγρη!

Η "κατάρα του Χόλιγουντ" χτύπησε και θα συνεχίσει να χτυπάει πολλά ανερχόμενα και μη αστέρια στο χώρο του κινηματογράφου για κάποιον τελείως ανεξήγητο λόγο. Αυτό βέβαια δεν αποκλείει το γεγονός πως όλα αυτά μπορεί να είναι απλές συμπτώσεις ή ακόμα και το τίμημα για μια ζωή γεμάτη φιλοδοξίες. Ας μαθαίνουν οι επόμενοι! +el. gk. 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΙΣTOΡΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ~ πίσω μου σ' έχω σατανά...

πίσω από το φυσικά προφανές, διεισδύουμε σε ανεξήγητα παραφυσικά μυστήρια της ιστορίας

χαιρετώ τα science nerds του +yannidakis 
Σήμερα θα ήθελα να διηγηθώ μερικές ιστορίες οι οποίες δεν χωράνε επιπρόσθετες "σάλτσες" και φαντασία, αφού από μόνες τους αποτελούν πραγματικά μυστήρια.

Πάντα υπήρχαν άνθρωποι που αναζητούσαν δόξα, πλούτη ή απλά προσωπική ευχαρίστηση. Κατά μία έννοια, είναι συναρπαστικό το που μπορεί να φτάσει κανείς για να αποκτήσει αυτό που επιθυμεί περισσότερο. Τι γίνεται όμως όταν οι άνθρωποι παίρνουν "τον κακό τον δρόμο" και ποιες είναι οι συνέπειες;

Προσωπικά δεν πιστεύω σε θεούς και δαίμονες. Έχω όμως ακούσει (όπως είμαι σίγουρη πως έχετε ακούσει κ εσείς) κάποιους μύθους σχετικά με ανθρώπους που έχουν πουλήσει την ψυχή τους στο διάβολο. Θεώρησα λοιπόν πως είναι ενδιαφέρον να το ψάξω, και να σας παρουσιάσω τις πέντε πιο γνωστές περιπτώσεις ανθρώπων που στράφηκαν στο κακό για να γίνουν οι επιθυμίες τους πραγματικότητα.

Θα ξεκινήσω με τον γνωστό σε όλους δόκτορα Γιόχαν Φάουστ, πλανόδιο αλχημιστή, αστρολόγο και

μάγο της γερμανικής Αναγέννησης. Ο θρύλος αναφέρει πως ο Φάουστ ήθελε μια άνετη ζωή γεμάτη απολαύσεις. Έχοντας αναμειχθεί με τον αποκρυφισμό έμαθε πως να καλεί το διάβολο και έκλεισε μάλιστα μαζί του συμφωνία, για 24 χρόνια ευημερίας από μεριάς του σατανά και την ψυχή του ίδιου του Φάουστ ως αντάλλαγμα. Ο Φάουστ όμως μετά το πέρας 16 χρόνων ήθελε να σπάσει τη συμφωνία, κάτι που δυσαρέστησε το σατανά ο οποίος τον σκότωσε με βάναυσο τρόπο.

Ο Νικολό Παγκανίνι είναι ο δεύτερος στον οποίο θα αναφερθώ. Ήταν και είναι μέχρι σήμερα ένας από τους μεγαλύτερους βιρτουόζους του βιολιού. Είχε την ικανότητα να παίζει τρεις οκτάβες σε τέσσερις χορδές με μία έκταση του χεριού, κατόρθωμα που έως και σήμερα είναι σχεδόν αδύνατο. Λέγεται πως κανένας μουσικός δεν μπορούσε να παίξει τα κομμάτια του λόγω δυσκολίας και πως το κοινό δάκρυζε στο άκουσμα της μουσικής του. Όλα αυτά δημιούργησαν τη φήμη πως ο εξαίρετος εκείνος βιολιτζής είχε κάνει συμφωνία με το διάβολο, πράγμα που αποτέλεσε λόγο για μην επιτραπεί η ταφή του σώματος του όταν πέθανε. Τα λείψανα του μεταφέρθηκαν τελικά το 1876 σε ένα νεκροταφείο στην Πάρμα.

Τρίτος στη σειρά είναι ο Ρόμπερτ Τζόνσον. Αμερικάνος μουσικός των blues με τεράστιο ταλέντο και

μεγάλη φήμη, που όπως λέει ο μύθος την απέκτησε μετά από συμφωνία με τον σατανά. Ο Τζόνσον δεν προσπάθησε να διαψεύσει τις φήμες που ήθελαν να έχει πουλήσει την ψυχή του αλλά έγραφε και τραγούδια πάνω σε αυτές. Βρέθηκε νεκρός στα 27 του. Πολλοί λένε πως ο διάβολος πήρε την ζωή του Τζόνσον ξεπληρώνοντας το ταλέντο που του είχε δανείσει. Θάφτηκε σε έναν ανώνυμο τάφο, η θέση του οποίου ακόμα ερευνάται.

Ο Άγιος Θεόφιλος των Αδάνων ήταν κληρικός του 6ου αιώνα και η ιστορία του είναι μία από τις σημαντικότερες, μιας και είναι η παλαιότερη ιστορία ανθρώπου που πούλησε την ψυχή του.Ο Θεόφιλος ήταν ο αρχιδιάκονος των Αδάνων της Κιλικίας στη σημερινή Τουρκία. Εκλέχθηκε παμψηφεί ως επίσκοπος, αλλά αρνήθηκε τη θέση λόγω της ταπεινοφροσύνης του και έτσι κάποιος άλλος εξελέγη στη θέση του. Όταν ο νέος επίσκοπος στέρησε άδικα τη θέση του αρχιδιάκονου από τον Θεόφιλο, ο Θεόφιλος εξέφρασε τη δυσαρέσκεια του για την ταπεινοφροσύνη που τον διέκρινε και έψαξε να βρει ένα μάγο για να τον βοηθήσει να επικοινωνήσει με το σατανά. Σε αντάλλαγμα ο σατανάς του ζήτησε να αποκηρύξει τον Χριστό και την Παναγία σε ένα συμβόλαιο που θα υπέγραφε με το ίδιο του το αίμα. Ο Θεόφιλος έκλεισε τη συμφωνία και ο διάβολος τον έκανε επίσκοπο. Ο Θεόφιλος, χρόνια αργότερα και μετανιωμένος, προσευχήθηκε στην Παναγία η οποία, μετά από τις πολλές προσπάθειες του Θεόφιλου, του έδωσε τελικά άφεση. Ωστόσο, ο σατανάς δεν ήταν πρόθυμος να παραιτηθεί από τον Θεόφιλο, και μετά από 3 ημέρες όταν ο Θεόφιλος ξύπνησε βρήκε στο στήθος του το συμβόλαιο. Πήγε τότε το συμβόλαιο στο νόμιμο επίσκοπο και ομολόγησε όλα όσα είχε κάνει. Ο επίσκοπος έκαψε το έγγραφο, και ο Θεόφιλος ήταν πλέον απαλλαγμένος από το βάρος του συμβολαίου του.

Άφησα για το τέλος τον μεγαλύτερο συγγραφέα της Αναγέννησης, τον Κορνήλιο Αγρίππα. Αν και ήταν μορφωμένος άνθρωπος θεωρούνταν μάγος και αποκρυφιστής, ενώ παράλληλα είχε τις ιδιότητες του θεολόγου, του αλχημιστή και του αστρολόγου. Ήταν ηγέτης του φεμινιστικού κινήματος και συχνά υπερασπίστηκε γυναίκες που κατηγορήθηκαν για μαγεία. Έγραψε τρία βιβλία για τον αποκρυφισμό που χρησιμοποιούνται έως σήμερα. Το 1535 χαρακτηρίστηκε αιρετικός και καταδικάστηκε σε θάνατο. Κατάφερε όμως να δραπετεύσει και καθώς πήγαινε στο σπίτι του, αρρώστησε και πέθανε. Μετά το θάνατό του κυκλοφόρησαν φήμες ότι καλούσε δαίμονες. Ειπώθηκε πως στο νεκροκρέβατο του εμφανίστηκε από το πουθενά ένα μαύρο σκυλί.

Οι ιστορίες αυτών των ανθρώπων που ταξιδεύουν ακόμα ως θρύλοι μέσα στις δεκαετίες, προκαλούν είτε δέος σε όσους τις πιστεύουν, είτε φέρνουν στα χείλη ένα αχνό χαμόγελο ειρωνείας σε όσους τις θεωρούν καλοφτιαγμένα παραμύθια. Το τι είναι αλήθεια και τι ψέματα δεν θα μαθευτεί. Αυτή είναι η ομορφιά των μυστηρίων! +el. gk. 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »