ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ λίγα λόγια για τις δεύτερες "ευκαιρίες"...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Λένε οι του... εξωτερικού: "Fool me once, shame on you. Fool me twice, shame on me..." το οποίο λίγο-πολύ ελληνιστί μεταφράζεται σε: "Ντροπή σου αν με κοροϊδέψεις μια φορά, ντροπή μου αν με κοροϊδέψεις δύο...".

Και ενώ το συγκεκριμένο "απόφθεγμα" είναι στο νόημα, την σημασία και σε αυτό που θέλει να περάσει σχετικά ορθό, αν κανείς πάει στο λίγο πριν, καθώς και στο λίγο μετά, της χρονικής στιγμής που ειπώνεται μια τέτοιου είδους φράση, δίχως έκπληξη θα αντιληφθεί ότι οι παράγοντες και οι παράμετροι που θα συνυπολογιστούν παρέα με αυτήν, θα επηρεάσουν αρκετά την "αμφιλεγόμενη σοφία" που φέρει. Ας μην γελιόμαστε. Το "ρητό" αυτό αναφέρεται σε περιπτώσεις όπου δίνουμε δεύτερες ευκαιρίες σε κάποιον ή κάτι, όταν κάνουμε τα γνωστά "πισωγυρίσματα", αλλά και στο κατά πόσο η κρίση μας (στην οποία οφείλονται και τα δύο προηγούμενα) είναι σωστή, εν τέλει. Παράλληλα, αφήνει και να εννοηθεί (ή το λέει και κατάμουτρα -μεταξύ μας-) ότι είμαστε οι μόνοι υπαίτιοι αν την "πατήσουμε" και την δεύτερη φορά.

Όμως, αναφέραμε κάποιους παράγοντες-παραμέτρους πιο πάνω. Τι συμβαίνει με αυτούς; Αυτοί/ες λοιπόν, έχουν να κάνουν με τις "δεύτερες ευκαιρίες" και για το αν πρέπει να τις δίνουμε. Αξίζει να τις δίνουμε ακόμα και με τον φόβο ότι θα πάνε χαμένες; Είναι θεμιτό να προσφέρονται ή είναι απαραίτητο να διεκδικούνται; Αξίζει μια ενδεχόμενη δεύτερη απογοήτευση την πιθανότητα να πιάσουν τόπο; 

Προσωπικά, πιστεύω ότι οι δεύτερες ευκαιρίες πρέπει να κερδίζονται ή να έχουν ήδη κερδηθεί. Πρέπει να αποδειχθεί ότι αξίζουν ή να έχει φανεί ήδη η αξία τους. Βάζοντας στην άκρη, στον βαθμό που είναι εφικτό την, μάλλον θολωμένη για την στιγμή, κρίση μας, ο καθένας μας μέσα του "ξέρει" τι είναι αυτό στο οποίο αξίζει να (ξανά)ποντάρει και τι είναι αυτό που θα πρέπει απλώς να προσπεράσει.

Οι προβληματισμοί, βέβαια, ξεκινάνε όταν συμπεριλάβουμε και αυτήν την θολωμένη κρίση που βάλαμε στην άκρη λίγο πιο πριν...

ΥΓ: Και για να μην το ξεχάσω, αν βρεθούμε εμείς στην απέναντι όχθη και μας χαριστεί μια δεύτερη ευκαιρία, ας μην την χαραμίσουμε. Είτε σκεφτόμαστε να εκμεταλλευτούμε, είτε να την απορρίψουμε. Ίσως κάποιος άλλος την αξίζει περισσότερο...

Εις το επανιδείν...+Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ ζω ή απλά υπάρχω;

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Είναι κάποιες φορές που με πιάνει το "φιλοσοφικό" μου και χάνομαι σε διαφόρων ειδών συλλογισμούς και προβληματισμούς, όπως και ο σημερινός. Και ενώ η... πικρή αλήθεια είναι ότι -πιθανόν- μάλλον και αυτό το ερώτημα ανήκει ξεκάθαρα στην στοίβα με τα υπόλοιπα αναπάντητα ερωτήματα, είναι ίσως ένα από αυτά που απασχολεί αρκετό κόσμο, τουλάχιστον εκείνο που τον διακρίνει ένας χ βαθμός αντίληψης. Ποιά είναι λοιπόν η εις βάθος διαφορά μεταξύ αυτών των δύο λέξεων;

"Υπάρχω" σημαίνει ότι υφίσταμαι σαν ον, κατέχω μια παρουσία στην αυτή καθαυτή πραγματικότητα, αλλά επίσης αποτελώ και μια ακόμη ανθρώπινη -ή μη- "μονάδα" σε αυτόν τον περίεργο κόσμο. Μια καρέκλα, υπάρχει. Ένα λεωφορείο, υπάρχει. Μια γυναίκα, υπάρχει. κλπ... Παράλληλα, το "υπάρχω" χρησιμοποιείται και για πιο ευρύτερες και όχι απτές έννοιες όπως οι ακόλουθες. Μια πιθανότητα, υπάρχει. Μια ιδέα, υπάρχει. Μια τάση, υπάρχει. κοκ....


"Ζω" σημαίνει ότι αποτελώ ένα από τα πολλά έμβια όντα, τα οποία διακρίνονται από κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί ένα μη έμβιο-άψυχο πράγμα-αντικείμενο να ζει, παρόλα αυτά μπορεί να υπάρχει. Ποτέ το ανάποδο. Όπως όμως και στην περίπτωση του "υπάρχω", το "ζω" ως έννοια ενδέχεται να χρησιμοποιηθεί και για παρόμοιες έννοιες ή σημασίες όπως π.χ. οι ακόλουθες: Η αγάπη μας ακόμα ζει. Η ελπίδα ζει. Ζει το όνειρο του. Και πολλά άλλα...

Καλά όλα αυτά. Το "πρόβλημα" όμως ξεκινάει (και το θέμα αρχίζει να περιπλέκεται ακόμα περισσότερο) όταν αυτές οι δύο έννοιες αρχίζουν να μπερδεύονται μεταξύ τους, να αποκτούν πιο μεταφορικές-γενικές σημασίες, με αποτέλεσμα να ξεθωριάζει το νόημα τους. Και με αυτήν την σκέψη θέλω να σας αφήσω σήμερα, να κάνετε τους δικούς σας στοχασμούς, καθώς και να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα:

Τι σημαίνει όταν κάποιος λέει σε κάποιον "εσύ παιδί μου δεν ζεις, απλά υπάρχεις!". Και μιας και αναρωτιόμαστε για αυτό, ας το πάμε και ένα βήμα παραπέρα. Θα είχε δίκιο αν αυτός ο κάποιος αναφερόταν σε εμάς;

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ~ το μωρό με τους τρεις γονείς

πως οι εφαρμογές της επιστήμης & της τεχνολογίας επιδρούν στην κοινωνία του σήμερα

χαιρετώ τα science nerds του +yannidakis 

Από χθες η είδηση κάνει το γύρο του κόσμου: γεννήθηκε το πρώτο μωρό με τρεις βιολογικούς γονείς!

Το μωρό με τους τρεις βιολογικούς γονείς -δύο μητέρες και έναν πατέρα- ήρθε στον κόσμο μέσω μιας αμφιλεγόμενης τεχνικής, η οποία επιτρέπει στους γονείς με σπάνιες γενετικές μεταλλάξεις να αποκτούν υγιή μωρά. Κι αυτό γιατί η μητέρα του παιδιού φέρει γονίδια του συνδρόμου Leigh, μιας θανατηφόρας διαταραχής που επηρεάζει την ανάπτυξη του νευρικού συστήματος, με το 1/4 των μιτοχονδρίων της να παρουσιάζονται μεταλλαγμένα. Έτσι, οι επιστήμονες αφαίρεσαν τον πυρήνα του ωαρίου της και τον εισήγαγαν στο ωάριο της δότριας, από το οποίο είχε αφαιρεθεί ο πυρήνας, με αποτέλεσμα το πυρηνικό DNA να ανήκει στη μητέρα του παιδιού και το μιτοχονδριακό DNA να ανήκει στη δότρια. Το ωάριο που προέκυψε γονιμοποιήθηκε από το σπέρμα του πατέρα.

Αν και αυτή η αμφιλεγόμενη τεχνική έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις, η γέννηση του παιδιού θεωρείται επαναστατικό γεγονός για τα ιατρικά δεδομένα, αλλά και μεγάλη είδηση, η οποία θα μπορούσε να επιταχύνει τις εξελίξεις στον τομέα της εμβρυολογίας.

Και κάπου εδώ παίζουμε κορώνα-γράμματα: ο άνθρωπος θέλοντας να αυτοανακηρυχθεί υπεράνθρωπος, παριστάνει τον δημιουργό νομίζοντας ότι μπορεί να διορθώσει ή να παραπλανήσει τη Φύση, και κάνει μεγάλο λάθος σ'αυτό. Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Στην άλλη πλευρά, ο άνθρωπος παρουσιάζεται ως το πλάσμα εκείνο που κρατά το κλειδί της εξέλιξης του στα χέρια του, και το χρησιμοποιεί τις περισσότερες -τουλάχιστον- φορές συνετά. Το θέμα είναι σε ποια μεριά θα σταματήσει το νόμισμα. +el. gk. 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ πόσο ειλικρινής είσαι; (αν είσαι)

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Και μιας και ο σημερινός προβληματισμός ξεκινάει πολύ άμεσα και πολύ ευθέως από τον τίτλο κιόλας, θα ήθελα να ρωτήσω παράλληλα και τα εξής: "Τι σημαίνει ειλικρίνεια για εσένα;" "Θεωρείς ότι υφίσταται στις μέρες μας;" "Υπάρχει μερική ειλικρίνεια και ειλικρίνεια υπό όρους ή πρόκειται για ακόμα ένα θέμα που είναι/οφείλει να είναι ή άσπρο ή μαύρο;"

Δεν ξέρω γιατί ακριβώς (ψέματα, ίσως και να ξέρω) όμως το τελευταίο διάστημα ο λογισμός μου περιστρέφεται διαρκώς γύρω από αυτό το ερώτημα -την ύπαρξη αυθεντικής ειλικρίνειας στις μέρες μας ή όχι- αλλά και στον όρο αυτό καθαυτό, εν γένει. Έχω αρχίσει και αμφιβάλλω για το αν όντως ο κόσμος μπορεί να είναι απόλυτα ειλικρινής, παρά μόνο σε συγκεκριμένες περιπτώσεις όπου η οποιαδήποτε δόση αυθεντικότητας και διαύγειας λόγου είναι, απλά, περιττή. Και τότε τι να το κάνεις; Πώς να εκτιμήσεις κάτι το οποίο είναι τυπικό και ούτε καν αυθεντικό και "διάφανο"; Επαναλαμβάνω, υπάρχουν αδιαμφισβήτητα και οι εξαιρέσεις (οι οποίες όμως έρχονται να επιβεβαιώσουν τον κανόνα, εν τέλει) όμως η πραγματικότητα δεν αλλάζει από μεμονωμένες περιπτώσεις.

Ποιές περιπτώσεις είναι αυτές;

Στην πλειοψηφία τους, αφορούν λόγια και συναισθήματα που ανταλλάσσονται ή δημιουργούνται μεταξύ στενών συγγενικών προσώπων, φίλων ή συντρόφων. Και ενώ ορισμένες φορές δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ούτε και για αυτά ακόμα, θέλοντας και μη, βάζεις τον εαυτό σου σε μια διαδικασία να δεχθείς ή να αποδεχθείς αυτά που σου λένε ή σου προσφέρουν ως "είδη ειλικρίνειας". Φταίει η ιστορία; Φταίνε τα γεγονότα; Φταίνε οι συγκυρίες; Φταίει το γκαζόν; Κάνεις δεν ξέρει. Κανείς δεν ξέρει αν κάπου εκεί στην διαδρομή, χάθηκε και ο όρος ή η ύπαρξη της ειλικρίνειας. Κανείς δεν ξέρει αν κάπου εκεί στην διαδρομή χάθηκε και ο όρος ή η ύπαρξη της ειλικρίνειας, ή πολύ απλά δεν υπήρξε ποτέ. Τουλάχιστον όπως την έχουμε όλοι στο μυαλό μας.

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

... παρά για κάτι που δεν έκανες.

Πιο παλιά, συνήθιζα να χρησιμοποιώ αυτή την φράση, απλά λέγοντας την σε περιπτώσεις όπου χρειαζόταν να αναφερθεί ένα τέτοιου είδους... "γνωμικό". Δεν μπορούσα να αντιληφθώ στο 100% το νόημα και την ερμηνεία της, καθώς και το που ακριβώς επικεντρωνόταν, Πρόσφατα (πολύ πρόσφατα όμως) συνειδητοποίησα το πόσο σωστή και ορθή είναι, αλλά και το πόσο σημαντικό είναι να κάνεις αυτό που σε φοβίζει, σε τρομάζει και να μην τα παρατάς.

Γενικά, θεωρώ ότι είμαι άτομο το οποίο δεν το βάζει εύκολα κάτω και δεν παραδίδει τα όπλα με την πρώτη δυσκολία ή το πρώτο εμπόδιο, όμως παρόλα αυτά, έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου να λέει "ίσως, τότε, να έπρεπε να το είχα κάνει αυτό" ή "μάλλον θα έπρεπε να είχα κάνει εκείνη την κίνηση τελικά". Νομίζω ότι και οι περισσότεροι από εσάς το έχετε κάνει. Είναι περιπτώσεις που, κάποιος θα έλεγε ότι σκέψεις και λογισμοί μας εμφανίζονται ως... "απωθημένα". Περιπτώσεις που μας κάνουν να αμφιβάλουμε για τις επιλογές μας (ακόμα και το να μην κάνεις τίποτα θεωρείται επιλογή) και σκεφτόμαστε το πόσο αλλιώτικη θα ήταν η ζωή μας τώρα αν είχαμε πράξει διαφορετικά ή αντιδράσει εν γένει.

Και φτάνουμε γρήγορα-γρήγορα στο "τώρα" και στην στιγμή που συνειδητοποιώ την έννοια της έκφρασης που αναφέραμε στην αρχή. Έκφραση η οποία μπορεί να μην έχει απόλυτη ισχύ σε όλες τις καταστάσεις, όμως σε ορισμένες από αυτές (στις περισσότερες ίσως) είναι κάτι σαν χρυσός κανόνας. Στην δική μου περίπτωση νομίζω λειτούργησε και ως προσωπική μετάνοια-εξιλέωση, για όλα όσα δεν είχα πει και κάνει το διάστημα που προηγήθηκε πριν την "τόλμη" στην οποία -γενικολογώντας τόση ώρα- αναφέρομαι. Τι ακριβώς ήταν αυτό; Ένα απλό μήνυμα το οποία ένιωθα ότι έπρεπε/όφειλα/ήθελα να στείλω και που αν δεν το έκανα, θα το μετάνιωνα μια ζωή.

Αναμφίβολα, κάποιες φορές, θεωρούμε ότι με το να αποφεύγουμε κάποιες ενέργειες προστατεύουμε τον εαυτό μας και τα συναισθήματα μας, όμως καλό θα είναι να ρίχνουμε και μια κλεφτή ματιά στο κοντινό/μακρινό μέλλον που διαμορφώνεται, ανάλογα με την κάθε μας επιλογή. Προσωπικά, όταν το μέλλον μου γίνει παρόν μου, προτιμώ να βλέπω "πίσω" μου και να χαμογελάω. Θέλω να είμαι "ο πραγματικός Βαγγέλης που τόλμησε" (και που τελικά δεν μετάνιωσε). 

Εσείς;  

Εις το επανιδείν...  +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ έλληνες, καλωσορίστε τα εκθέματα του ερμιτάζ

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

"Κρατικό Μουσείο Ερμιτάζ: Πύλη στην Ιστορία" τιτλοφορείται η έκθεση που θα λάβει χώρα το διάστημα 2/11/2016-26/2/2017 στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο. Ο τίτλος φαίνεται να της ταιριάζει γάντι, καθώς ανάμεσα στα 160 έργα συγκαταλέγονται αριστουργήματα της παγκόσμιας κληρονομιάς από κάθε ιστορική περίοδο, έργα που φέρουν την υπογραφή εμβληματικών καλλιτεχνών όπως o El Greco, ο Rubens, o Poussin, ο Murillo, έργα από την αρχαιότητα όπως σκυθικά αγγεία, ευρήματα από το ελληνορωμαϊκό παρελθόν και την ανατολή αλλά και ελαφρώς πιο σύγχρονα, όπως αυτά των Canova και Rodin. "Πρόκειται για ένα μείζον πολιτιστικό γεγονός. Τα εκθέματα ανήκουν σε ένα ευρύ χρονικό φάσμα, από την αρχαιότητα ως τους νεότερους χρόνους, και αφορούν θησαυρούς από ένα απ' τα σημαντικότερα μουσεία του κόσμου, το Ερμιτάζ", δηλώνουν τα μέλη του ΚΑΣ. Και δεν έχουμε παρά να συμφωνήσουμε.

Ως αντάλλαγμα, το δρόμο τους για τη Ρωσία, και συγκεκριμένα τη Μόσχα, θα ξεκινήσουν 21 επιλεγμένα έργα από το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, την Ιδιωτική Συλλογή Μαργαρίτη καθώς και το Μουσείο Μπενάκη, για την έκθεση "Βυζαντινή Τέχνη από την Ελλάδα" που θα φιλοξενηθεί στην Κρατική Πινακοθήκη Tretyakov.

Το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο επί της Βασιλίσσης Σοφίας

Τι θα λέγατε λοιπόν ένα απόγευμα, αντί για τον καθιερωμένο καφέ, να...ζορίσετε λίγο την παρέα σας και να επισκεφθείτε την συγκεκριμένη (και όχι μόνο βέβαια) έκθεση; Σας εγγυώμαι προσωπικά πως δεν θα το μετανιώσετε. Όχι μόνο θα έρθετε σε επαφή με μοναδικά έργα, θα αποκομίσετε μία όμορφη εμπειρία και θα ξεφύγετε απ' τα συνηθισμένα και τα καθημερινά, θα συνεισφέρετε παράλληλα και στις προσπάθειες των ελληνικών μουσείων, τα οποία εν μέσω κρίσης και ενώ η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό, ε, δεν είναι και η πλέον λαμπρή, καταφέρνουν ακόμα να βρίσκονται στα κορυφαία του κόσμου. Το τερπνόν μετά του ωφέλιμου. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ υπάρχουν εκείνα τα βράδια...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

"Υπάρχουν εκείνα τα βράδια που ξενυχτάς φορτωμένος παρέα με τις σκέψεις που βασανίζουν το κεφάλι σου συσσωρευμένες από την ημέρα που πέρασε. Προβλήματα καρδιάς, προβλήματα ψυχής, προβλήματα ύπαρξης, προβλήματα νου. Κάθε ένα από αυτά διαφορετικό και μοναδικό, κάθε ένα από αυτά ξεχωριστό και..."χρήζειν" ειδικής μεταχείρισης και αντιμετώπισης. Αισθηματικά, επαγγελματικά, οικονομικά, όλες οι κατηγορίες "παίζουν, με κάθε μία από αυτές να κυριαρχεί σε διαφορετικό βαθμό και σε αντίστοιχο επίπεδο.

Υπάρχουν εκείνα τα βράδια. ακόμα, που σε βρίσκει το ξημέρωμα με ένα μισοσβησμένο τσιγάρο στο ένα χέρι και με ένα ποτήρι ουίσκι στο άλλο, να καρτερείς το πότε θα ανατείλει ο ήλιος έτσι ώστε να βρεις τον ρυθμό που προστάζει η "νέα" καθημερινότητα σου για την νέα εξέλιξη. Ποτήρι που αν το ρωτούσες θα εξομολογούταν πολύ καημό, τσιγάρο που αν σου ψιθύριζε θα σου εκμυστηρευόταν πολλά παράπονα. Μα ποιος τα ακούει όμως:

Υπάρχουν, τέλος, ίσως και εκείνα τα βράδια, που ανάθεμα και αν ξέρεις τι περιμένεις και για ποιο λόγο ξενυχτάς. Ανάθεμα και αν υπάρχει κάτι να περιμένεις, αναρωτιέσαι, ανάθεμα και αν γνωρίζεις ή αγνοείς ότι η "Ελένη" σου είναι και αυτή απλά μια σκιά."  

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ "ντύνοντας" στίχους

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Διαβάζοντας πρόσφατα για τη μελοποίηση της ποιητικής συλλογής "Καντάδες για ένα Δαίμονα" του Γιώργου Δάγλα, κι έπειτα ακούγοντας ένα δείγμα της -αξιόλογης- δουλειάς που έγινε πάνω σ' αυτή από το μουσικό Βασίλη Λαγό (περισσότερα εδώ), αναγνώρισα για μία ακόμη φορά τόσο το απολαυστικό για τις αισθήσεις αποτέλεσμα που μπορεί να προσφέρει ο συγκερασμών δύο (ή και περισσοτέρων) τεχνών, όσο και την αξία της μελοποιημένης ποίησης. Αξία που από κάποιους αμφισβητείται, καθώς η παρέμβαση του μουσικού μπορεί να οδηγήσει σε αποτέλεσμα που δεν ταιριάζει στα εκάστοτε υποκειμενικά κριτήρια, αφαιρώντας πόντους από την εικόνα που αποκτά το κοινό για το ποίημα.

Απορρίπτοντας τις παραπάνω θέσεις ως υπεραναλυτικές, θα προτιμήσω να σταθώ στον ιερό σκοπό που έχει επιφορτιστεί η μελοποιημένη ποίηση: να βάλει την ποίηση στα σπίτια του ευρέος κοινού. Όχι τόσο του εξοικειωμένου, όσο του ξένου προς την τέχνη αυτή. Με "δούρειο ίππο" τη δύναμη της μουσικής και την επιρροή της στους ανθρώπους, η ποίηση μπορεί να εισβάλει στις άγουρες συνειδήσεις και να τις διαμορφώσει, αλλά και να τις κατευθύνει προς τα τερτίπια της... Γι' αυτό η μελοποιημένη ποίηση οφείλει σταδιακά να αναβαθμίσει τη θέση της τα πολιτιστικά του τόπου και νέοι συνθέτες πρέπει να παροτρύνονται να πάρουν το ρίσκο και να ενασχοληθούν μ' αυτήν (με άπλετο σεβασμό βέβαια στο κείμενο που επεξεργάζονται).

Δεν θα μπορούσα βέβαια να κλείσω χωρίς να σας παραθέσω μερικά σπουδαία ονόματα που μελοποιήθηκαν χαρίζοντάς μας θησαυρούς: Οδυσσέας Ελύτης, Γιάννης Ρίτσος, Κώστας Καρυωτάκης, Ναπολέων Λαπαθιώτης, Κώστας Βάρναλης, Νίκος Καββαδίας... και πάρα πολλοί άλλοι, με επίσημες και ανεπίσημες μουσικές φορεσιές, με εμπνεύσεις ερασιτεχνών και επαγγελματιών... Σε οποιαδήποτε περίπτωση, όταν η τέχνη γεννά τέχνη, οφείλουμε αφενός να αναγνωρίσουμε το μεγαλείο της, αφετέρου να αποδώσουμε τα δέοντα στους φορείς της.

Εσάς; Ποιο είναι το αγαπημένο σας μελοποιημένο ποίημα;  +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ από "όλους" μπορείς να "πάρεις" κάτι...

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Κάθε ημέρα που περνά είναι διαφορετική με τον δικό της τρόπο. Ακόμα και εκείνη η ημέρα που μας φαίνεται ανιαρή, παρόμοια ή και ίδια με εκείνη που είχαμε πρόσφατα, κρύβει κάτι καινούργιο και ξεχωριστό το οποίο έρχεται στην ζωή μας για να επηρεάσει έστω και στον ελάχιστο βαθμό την καθημερινότητα μας. Κύριος παράγοντας και αιτία για αυτό; Τα άτομα τα οποία γνωρίζουμε, συναντούμε και ερχόμαστε σε επαφή, ίσως και για πρώτη φορά.

Πότε δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το τι θα αποκομίσεις από το εκάστοτε άτομο με το οποίο έρχεσαι σε επαφή, σε οποιοδήποτε επίπεδο. Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι εμπειρία θα αποκομίσεις , αλλά και που θα χρησιμέψει μετέπειτα η εν λόγω εμπειρία. Νέος, γέρος, μεγαλύτερος, μικρότερος, συνομήλικος, άντρας, γυναίκα· ο άνθρωπος που έχεις απέναντι σου (ανεξαρτήτως χαρακτηριστικών) καθιστά το νεότερο κομμάτι στο Puzzle που συμπληρώνεις βιωματικά και αποτελεί το πατρόν της προσωπικότητας σου. Είναι η πινελιά η οποία έρχεται και δίνει έναν διαφορετικό τόνο στον πίνακα της ζωής που μέρα με την μέρα συνθέτουμε, και που ολοκληρώνεται μονάχα όταν εισαχθεί η υπογραφή του "κύκνειου" άσματος μας.

Μην αφήσεις πότε την ευκαιρία να γνωρίσεις ένα καινούργιο άνθρωπο ανεκμετάλευτη. Μην αγνοήσεις ποτέ το κάλεσμα της -θέλοντας και μη- κοινωνικής φύσης που μας διακρίνει χωρίς να το ακολουθήσεις. Μην απορρίψεις ποτέ την ιδέα του να αφήσεις να σε εξερυνήσουν και παράλληλα να εξερευνήσεις, έστω και στιγμιαία. Θα αντιληφθείς ότι και εσύ ο ίδιος ανακάλυψες με την σειρά σου μια πτυχή του εαυτού σου που μέχρι τώρα δεν γνώριζες. Ειλικρινά, θα εκπλαγείς απρόσμενα ευχάριστα με ότι και αν ακολουθήσει, ακόμα και αν αυτό το ότι είναι, εν τέλει, μια χειραψία και ένα "χάρηκα πολύ για την γνωριμία", ένα γέλιο αμηχανίας και λίγες στιγμές σιωπής, ή και μια... "απλή" (ή μήπως όχι;) βόλτα στην βροχή.

  
Εις το επανιδείν...    +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ το show στο λεωφορείο του ΟΑΣΘ ήρθε για να μας θυμίσει ποιοι είμαστε...

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Το λεωφορείο του ΟΑΣΘ για λίγα λεπτά θύμισε θέατρο, στο σανίδι του οποίου παιζόταν έργο τόσο παράλογο, που θα 'κανε τον Ιονέσκο να νιώσει μειονεκτικά. Ελεγκτής να στριμώχνει και να τραβάει επιβάτιδα για να την κρατήσει στο λεωφορείο κι εκείνη να προσπαθεί να βγει από το παράθυρο ουρλιάζοντας... Ιδού η σκηνή για όσους δεν την έχουν δει:

Τα πράγματα, τουλάχιστον κατ' εμέ, είναι σχετικά απλά. Ακόμη κι αν η κοπέλα δεν είχε εισιτήριο (για τον Α ή Β λόγο, ιδεολογικό, οικονομικό, οποιασδήποτε φύσης, δεν μας αφορά) μπορούσε να της κοπεί απλά το πρόστιμο, σύμφωνα με το νόμο, και να τελειώσει εκεί το θέμα. Κι αν δεν έδινε τα στοιχεία της, θα μπορούσε να ακολουθηθεί η ορισμένη διαδικασία χωρίς κανείς να απλώσει το χέρι του πάνω της εκμεταλλευόμενος τη θέση του, χωρίς να χρειαστεί να την στριμώξει ο ελεγκτής για να μην φύγει, χωρίς να αναγκαστεί να σκαρφαλώσει στο παράθυρο κι έπειτα να την τραβάνε μέσα... Η συμπεριφορά αυτή ήταν λάθος όχι μόνο για την διατήρηση των τύπων, αλλά και από ανθρώπινη πλευρά.

Κι αυτό φυσικά το περιστατικό προστίθεται στη λίστα με τα στοιχεία για το που έχουμε φτάσει ως κοινωνία. Το ίδιο το συμβάν αλλά και οι παραφυάδες του. Μια βόλτα στα σχόλια του βίντεο αρκεί για να πάρετε μία ιδέα για το πόσο γρήγορα μπορούμε να διχαστούμε, να πολωθούμε, να πάρουμε μία θέση και να την υποστηρίξουμε περιπαθώς μόνο κ μόνο γιατί δεν μπορούμε να ακούσουμε και να καταλάβουμε τι μας λέει ο άλλος, είμαστε πλέον ανίκανοι να συζητήσουμε...! Κι αν αυτός ο διχασμός είναι μέρος αδιάσπαστο της ιστορικής μας ταυτότητας, τι γίνεται με την οργή; Την οργή που είναι ολοφάνερη και πλέον δεν σιγοβράζει, έχει ξεχειλίσει. Έχουμε περάσει, περνάμε και θα περάσουμε πολλά... Και καμία αφορμή για κριτική και στηλίτευση του κράτους και του συστήματος που μας έφερε ως εδώ δεν πάει χαμένη. Όμως άραγε ακούει κανείς; Ή πολιτικοί και πολίτες (το κράτος είμαστε εμείς...) εθελοτυφλούν, και πάντα φταίει κάποιος άλλος, κάτι άλλο;

Δεν ξέρω αν μία έκκληση να σκεφτούμε και να αλλάξουμε θα ήταν χρήσιμη. Αν θα είχε αποτέλεσμα ή θα έμοιαζε ειρωνεία μέσα στους απογοητευτικούς καιρούς που ζούμε ή θα σας έκανε να αναγουλιάσετε από το πόσο τετριμμένο θα έμοιαζε κάτι τέτοιο. Γι' αυτό θα προτιμήσω να κλείσω με μία ευχή: επιβιώστε στους χαλεπούς καιρούς... κι αρχίστε να ονειρεύεστε και να εργάζεστε για τους καλύτερους. Για να ξεκινήσουμε σιγά σιγά να τους δίνουμε σάρκα και οστά. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ "η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να'ρθει"

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

"Όλοι περιμένουν... "κάτι"." 

Ακόμα και εκείνοι οι οποίοι υποστηρίζουν το αντίθετο, αν ψάξουν βαθιά μέσα τους και περιπλανηθούν στα ενδότερα της ψυχής τους σκαλίζοντας τα απόκρυφα του εσωτερικού τους κόσμου, με έκπληξη θα ανακαλύψουν ότι το υποσυνείδητο τους διαρκώς διαμαρτύρεται για τις συνεχόμενες προσδοκίες και μυστικές επιθυμίες τους. Τι είναι όμως αυτό που μας κάνει να αναζητούμε συνεχώς ένα "κάτι" που θα μας γεμίσει και θα μας κάνει να αισθανθούμε πλήρεις: Εδώ θα μπορούσαν να αποδοθούν κάθε λογής ορισμοί και ετικέτες, όμως εγώ θα προτιμήσω να αποδώσω, απλά, μονάχα μια φράση η οποία είναι: "η αναζήτηση της ευτυχίας". Με ότι και αν συνεπάγεται αυτό.

Και ενώ θα μπορούσε ο καθένας να υποστηρίξει ότι: "Ναι αλλά έχει παραγίνει λίγο το κακό με αυτό το υποτιθέμενο... κυνήγι της ευτυχίας και πλέον έχουμε περάσει σε άλλο επίπεδο!", η αλήθεια είναι πώς, αφενός, αυτό που κάνει έναν άνθρωπο ευτυχισμένο διαφέρει έστω και απειροελάχιστα από εκείνο που κάνει ευτυχισμένο κάποιον άλλο, και, αφετέρου, δεν διαθέτουν όλοι την ιδιότητα να αντιλαμβάνονται τους λόγους για τους οποίους κάποιος αναζητά "κάτι". Αν με ρωτάτε, ακόμα και η ψευδαίσθηση της -προσωρινής- ευτυχίας που προέρχεται από αυτό το "κάτι" που κάποιος αναζητεί (έστω και μάταια), καλώς ή κακώς, είναι ένα πολύ δυνατό κίνητρο για να το επιδιώξει και να το επιθυμήσει.

Έπειτα είναι και το άλλο. Αξίζει άραγε να κυνηγάς κάτι συστηματικά ή μήπως πρέπει να αφήσεις τα πράγματα να έρθουν από μόνα τους; Ας πούμε ότι συμφωνούμε να τα αφήσουμε στην τύχη τους. Τι απαντάμε σε αυτούς που υποστηρίζουν ότι "συν Αθηνά και χείρα κίνει"; Αν και πάλι με ρωτάτε, σας απαντάω ότι, ειλικρινά, δεν γνωρίζω. Και εγώ όπως και εσείς την ίδια απάντηση ψάχνω. Αν επιμένετε όμως, θα σας πω ότι. κατ' εμέ, οι... "ευτυχίες", μάλλον, χωρίζονται σε 2 κατηγορίες. Η πρώτη αφορά τους στόχους και τα θέλω μας που -θέλοντας και μη- αν δεν βάλουμε και εμείς το χεράκι μας. το πιθανότερο είναι να μην έχουμε ποτέ κάποιο θετικό αποτέλεσμα. Η δεύτερη, περιλαμβάνει όλα εκείνα τα οποία θα μπορούσαν να στεγαστούν κάτω από μία επιγραφή που να λέει: "τα τυχαία είναι και τα καλύτερα". Είναι ίσως εκείνα που όσο πιο πολύ τα κυνηγάς και τα αναζητάς, τόσο πιο μακρινά και άπιαστα φαίνονται, με αποτέλεσμα όλο αυτό τον συρφετό αρνητικών συναισθημάτων. 

 
Συμπέρασμα; To ατέρμονο (;) κυνήγι της ευτυχίας συνεχίζεται.

Για τους πραγματικά ευτυχισμένους, που ειλικρινά δεν αναζητούν κάτι άλλο γιατί αυτό που ήθελαν το βρήκαν και το έχουν, θα πω: "Μπράβο! Μακάρι να το έχουν μια ζωή και να ακολουθήσουν και άλλοι". Για εκείνους που συνεχώς αναζητούν κάτι και αγχώνονται που δεν το βρίσκουν, θα αναφέρω μια πολύ ωραία φράση που μου θύμισε ένας γνωστός μου πρόσφατα, σε μια συζήτηση που είχαμε: "H ευτυχία είναι σαν την βροχή. Αν την αποζητάς συνεχώς δεν θα έρθει ποτέ. Όταν είναι η ώρα της, πρώτες ψιχάλες θα πέσουν εκεί που δεν το περιμένεις." Τέλος, θα καθησυχάσω αυτούς που φοβούνται επειδή αναζητούν αυτό το "κάτι" που θα τους γεμίσει πραγματικά, λέγοντας τους πώς:

"Όλοι περιμένουν..."κάτι"".
Εις το επανιδείν...+Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ σκόρπιες σκέψεις για την ευθανασία

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

 Όπως καταλάβατε κι απ' τον τίτλο, δεν ξέρω αν θα κατορθώσω να βάλω σε τάξη στο κείμενό μου (πόσο μάλλον στο μυαλό μου) τις σκέψεις που περιστρέφονται γύρω απ' αυτό το δαιδαλώδες και άκρως φιλοσοφικό θέμα. Σκοπός μου είναι απλά να σας συμπαρασύρω στην κατάσταση που βρίσκομαι κι εγώ (ναι, ξέρω, όχι κι ο ορισμός του fair play), μήπως και καταφέρουμε να βγάλουμε κάποιο συμπέρασμα.

Τον τελευταίο καιρό ερεθίσματα σχετικά με την ευθανασία τείνουν να έρχονται επίμονα στην επικαιρότητα. Αρχικά η απόφαση του δημοσιογράφου Α. Βέλιου, που συζητήθηκε πολύ από τα μέσα, να θέσει τέρμα στη ζωή του έπειτα από μάχη με τον καρκίνο, έπειτα η πρόσφατη ταινία "Me Before You", της οποίας ένα από τα κεντρικά θέματα είναι ακριβώς αυτό και τέλος η ιστορία και το γλυκόπικρο πάρτυ της Μπέτσι Ντέιβις που ήρθε πριν λίγες μέρες στο φως της δημοσιότητας αποτελούν τα πιο τρανταχτά παραδείγματα. Τα πράγματα απ' τη μεριά των πρωταγωνιστών φαίνεται να είναι αρκετά ξεκάθαρα και η λογική που τους οδηγεί σ' αυτήν την απόφαση αρκετά σαφής. Η διχογνωμία και η αμηχανία όμως που προκαλείται στους τρίτους, στους θεατές, στους αποστασιοποιημένους μάρτυρες των γεγονότων, αυτά ναι, χρίζουν προβληματισμού.

Οι αντίθετοι με την ευθανασία την κατηγορούν για αναλγησία, χαρακτηρίζουν τη συστηματοποίησή της "κίνδυνο" για ορισμένες κοινωνικές ομάδες και καταλογίζουν στους γιατρούς ότι αναιρούν τον όρκο τους. Σε πολλές περιπτώσεις ανακύπτει και το θρησκευτικό ζήτημα, καθώς η εκκλησία θεωρεί ύβρη την αφαίρεση της ζωής. Στον αντίποδα, οι υπέρμαχοι προβάλλουν τα επιχειρήματα της ελεύθερης βούλησης του ατόμου καθώς και της απαλλαγής από μία ζωή γεμάτη πόνο, δυστυχία και αυτολύπηση. 

Εμβαθύνοντας λίγο περισσότερο, δεν θα αργήσουμε να φτάσουμε ίσως στο κατεξοχήν κομβικό σημείο της ανθρώπινης ύπαρξης: τη σχέση μας με το θάνατο. Ο φόβος του υπήρξε προαιώνιο ορμέμφυτο, κι όσο ο άνθρωπος απομακρυνόταν από τη φύση (γιατί μην ξεχνάμε ότι κι ο θάνατος είναι κομμάτι της φύσης, κι απ' τα πιο σημαντικά μάλιστα), τόσο δυσκολευόταν να χωνέψει το γεγονός πως ναι, αναπόφευκτα, χωρίς να μπορεί να το εμποδίσει παρά μόνο να το αναβάλλει, κάποια στιγμή θα πεθάνει. Όμως αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Έχει δικαίωμα λοιπόν, με την προϋπόθεση ότι έχει σώας τα φρένας και βρίσκεται σε πλήρη διαύγεια, να επισπεύσει τη διαδικασία αν κρίνει ότι η ζωή του έχει γίνει βασανιστική και δεν μπορεί να ανταπεξέλθει άλλο. Κι όλα αυτά, χωρίς να είναι αναγκασμένος να μεταβεί σε οποιαδήποτε χώρα του εξωτερικού, οδηγώντας σε εξάντληση τον εαυτό αλλά και τους δικούς του ανθρώπους. Είναι ζήτημα ανθρωπισμού. Ωστόσο, δεν γίνεται να αγνοήσουμε και τις φωνές ανησυχίας. Ίσως λύση λοιπόν θα αποτελούσε η υιοθέτηση μίας φόρμουλας που να εξασφαλίζει τις προαναφερθείσες προϋποθέσεις για τον ασθενή και την προφύλαξή του.

Φυσικά, όλα αυτά αποτελούν μία θεωρητική προσέγγιση του θέματος, για κάποιους πιθανώς και απλοϊκή. Θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για επιτυχημένες και ουσιαστικές απόπειρες μόνο όταν θα έχουμε καλύψει στοιχειωδώς και τις δύο αντικρουόμενες πλευρές, χωρίς όμως να χάνουμε το νόημα: το δικαίωμα στην ευζωία που διαθέτει ο καθένας από μας.   +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ υλιστής και υπολογιστής

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

"Ξυπνάς το πρωί και ετοιμάζεσαι να πας στην δουλειά (εάν είσαι από τους τυχερούς), στην σχολή, στο σχολείο. Αφού έχεις "σιχτιρήσει" λίγο που πρέπει να σηκωθείς νωρίς το πρωί και να πάρεις σιγά-σιγά το δρόμο για τον προορισμό σου, μετά τις πρώτες γουλιές καφέ ή τις πρώτες μπουκιές του πρωινού γεύματος συνέρχεσαι και ο λογισμός σου εκπέμπει σε άλλες συχνότητες. Αρχίζεις να σκέφτεσαι για τις διακοπές που πρέπει να οργανώσεις, για τα ψώνια που πρέπει να κάνεις για το γάμο εκείνου του γνωστού σου, αλλά και για εκείνο το εστιατόριο που είχες περάσει τις προάλλες από έξω και σου είχε τραβήξει την προσοχή.

Fast forward μετά το πέρας της ολοκλήρωσης των υποχρεώσεων σου για την συγκεκριμένη ημέρα, και βρίσκεσαι είτε στο σπίτι σου ξαπλωμένος στον καναπέ κάνοντας "ταβανοθεραπεία"¨, είτε σε κάποιο καφέ-μπαρ για ένα απογευματινό ποτό. Νικοτίνη και αλκοόλ (και κάθε είδους δηλητήριο) είναι η διέξοδος από το καθημερινό άγχος και την ρουτίνα που σε τρώει σταδιακά, χωρίς όμως να αντιλαμβάνεσαι ότι η ψευδαίσθηση που δημιουργείς στιγμιαία στον εαυτό σου -το ότι επιτέλους αισθάνεσαι κάπως καλά- δεν θα κρατήσει δυστυχώς για πολύ. Ξαπλώνοντας στο κρεβάτι περιμένοντας να σε πάρει ο ύπνος, αρχίζεις να συλλογίζεσαι και να φτιάχνεις το πρόγραμμα της επόμενης ημέρας, ενώ δεν περνάει στιγμή από το μυαλό σου ότι δεν απόλαυσες και δεν χάρηκες τίποτα από την σημερινή.

Στο επόμενο ξύπνημα κοιτάζεις την ώρα στο κινητό σου και συνειδητοποιείς ότι έχεις ξυπνήσει 15 λεπτά πριν από το ξυπνητήρι που έχεις βάλει. Προσπαθείς να κερδίσεις λίγα λεπτά ύπνου ακόμα (το χουζούρι του τετάρτου που κάνουμε και αφού έχουμε ξυπνήσει), όμως μέχρι να κλείσεις τα μάτια σου ακούς και τον ήχο αφύπνισης που σε ξυπνάει κάθε μέρα, την ίδια ώρα. Έπειτα, πάλι τα ίδια. Διαφημίσεις, αγορές, βιτρίνες και δώρα.


Και ούτω καθεξής..."

Αλήθεια, πού πήγε η εκείνη η πλευρά της ζωής που απλά απολαμβάνεις στιγμές, χωρίς να σκέφτεσαι τι θα αποκτήσεις έτσι ώστε να σε γεμίσει; Που βρίσκεται τελικά η ωμή απόλαυση που σου χαρίζει το συναίσθημα του τώρα και χωρίς πολλά-πολλά; Πόσο πρέπει να ψάξεις για να βρεις αυτό που πραγματικά θα σε γεμίσει, χωρίς όμως να μπορεί να γεμίσει στο ελάχιστο τα χέρια σου; Μήπως...ψάχνεις λάθος τόσο καιρό;

Εις το επανιδείν...   +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ ολυμπιακοί αγώνες 2016: όσα πρέπει να ξέρετε

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Όπως και να το κάνουμε οι Έλληνες συγκινούμαστε ελαφρώς παραπάνω με τους Ολυμπιακούς Αγώνες από τον υπόλοιπο πλανήτη, κατά τον ίδιο τρόπο που συγκινείται μία μητέρα όταν το καμάρι της να χαίρει εκτιμήσεως και αποδοχής. Την Παρασκευή που μας έρχεται ξεκινούν και επίσημα οι Αγώνες του Ρίου, οι πρώτοι της Νοτίου Αμερικής και ίσως οι πιο ιδιαίτεροι των τελευταίων χρόνων.

Οι μασκότ των Αγώνων του 2016

Οι παραμονές τους βρήκαν τη Βραζιλία βυθισμένη σε κρίση. Τον Ιούνιο η χώρα κηρύχθηκε σε κατάσταση έκτακτης οικονομικής ανάγκης καθώς στα ήδη βεβαρυμμένα οικονομικά της προστέθηκαν τα βάρη των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, η κοινωνία - ο αποδέκτης δηλαδή όλων των κραδασμών- βρίσκεται αναμφίβολα σε έκρυθμη κατάσταση, με τους μισούς Βραζιλιάνους να δηλώνουν σε πρόσφατη έρευνα αντίθετοι στη διεξαγωγή των Αγώνων στη χώρα τους -και το συμβάν με την επίθεση στο λαμπαδηδρόμο να το επιβεβαιώνει, ενώ πονοκέφαλο για όλους, αρχές, πολίτες και επισκέπτες αποτελεί η καλπάζουσα εγκληματικότητα. Χαρακτηριστική είναι η έκκληση του Ριβάλντο, ο οποίος χαρακτηρίζει "ρίσκο για τη ζωή" την επίσκεψη στη Βραζιλία και συμβουλεύει τους φιλάθλους να μείνουν στις πατρίδες τους!

Παρά τις τροχοπέδες αυτές, καταφέρνουμε σήμερα να μιλάμε για τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στη Βραζιλία, οι οποίοι φαίνεται πως θα γράψουν τη δική τους ιστορία χάρη στις ιδιαιτερότητές τους. Στο πρόγραμμα επιστρέφουν τόσο το γκολφ, όσο και το ράγκμπι σέβενς έπειτα από χρόνια απουσία, ενώ για πρώτη φορά στα χρονικά θα διαγωνιστεί μία ομάδα η οποία θα αντιπροσωπεύει τους πρόσφυγες, απαρτιζόμενη από αθλητές με ανάλογα βιώματα (λέτε να ευαισθητοποιηθεί τελικά η παγκόσμια κοινότητα...;).

Όσον αφορά τα καθ' ημάς, είμαι σίγουρη πως οι αθλητές μας θα καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για διάκριση, ακόμη κι αν το κράτος (κι ίσως κι οι φίλαθλοι για να είμαστε ακριβοδίκαιοι) τους έχουν κάπως λησμονήσει. Πιο κοντά στο μετάλλιο φαίνεται να βρίσκονται οι άλτριες Κατερίνα Στεφανίδη και Νικόλ Κυριακοπούλου, ο Λευτέρης Πετρούνιας στη γυμναστική,  καθώς και η ομάδα Πόλο των ανδρών. Ωστόσο σημαντικές ελπίδες για διάκριση υπάρχουν και σε άλλα αθλήματα όπως η κωπηλασία, η σκοποβολή, το τζούντο κτλ. Εμείς δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε στους αθλητές μας καλή επιτυχία. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ πάντα να αναμένεις το απροσδόκητο

Περί... προβληματισμού "Ευαγγέλιον" στο +yannidakis

Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο και συνάμα τρομακτικό, το πόσο εύκολα μπορεί να αλλάξει η ζωή κάποιου από την μια στιγμή στην άλλη. Φως και σκοτάδι, ευτυχία και δυστυχία, μοναξιά και συντροφικότητα, τύχη και ατυχία· όλα παράγοντες-συγκοινωνούντα δοχεία τα οποία αλλάζουν στάθμη σύμφωνα με το τι προστάζουν άγνωστης προέλευσης και φύσης σταθερές.

Ξυπνάς ένα πρωί και σου παρουσιάζεται μια ευκαιρία (ανεξαρτήτου τομέα) και σου αλλάζει όλη την μέχρι τώρα πορεία σου. Ξυπνάς ένα άλλο, και εκεί που έχεις την εντύπωση ότι όλα έχουν μπει σε μια σειρά και είναι σχετικά προγραμματισμένα ανάλογα με τα -δεν- θέλω και τα -δεν- πρέπει σου, ένα κοσμικό γρανάζι αποφασίζει να αλλάξει τροχιά, με αποτέλεσμα όλος ο μηχανισμός του είναι σου να καταρρεύσει. Τετριμμένο συμπέρασμα, που όμως όλοι πάντα ξεχνάμε: τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο και κανείς δεν πρέπει να αντιμετωπίζει μια κατάσταση ως απόλυτη. Είναι αυτές οι απρόσμενες εξελίξεις για τις οποίες όλοι ακούμε, που όμως, παράλληλα, κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει και να ερμηνεύσει τους λόγους που προκαλούνται, που φέρνουν τα πάνω-κάτω και που αποτελούν και το τελευταίο σκαλοπάτι στην στενή, σύντομη και μετέωρη ανεμόσκαλα που οδηγεί στον σημερινό προβληματισμό...

Έπειτα, όμως, είμαστε όλοι εμείς. Και εμείς, άραγε, τι ρόλο παίζουμε σε αυτήν την παράσταση βιωματικών εμπειριών και τι λόγος μας πέφτει; Ξεφυλλίζουμε ένα προδιαγεγραμμένο σενάριο που απλά μας έχει δοθεί ή μήπως έχουμε και την ευχέρεια να κάνουμε (μικρο)αλλαγές στην υπόθεση; Ειλικρινά, δεν έχουμε σαφή απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Ακόμα πιο ειλικρινά; δεν νομίζω ότι θέλουμε να έχουμε μία.

Εις το επανιδείν... +Vaggelis Episkopou

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ η τέχνη του να ζεις σε δύσκολους καιρούς

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Κόκκινα δάνεια, "καταδρομείς" κοπής ρεύματος (γνωστοί ως "ΔΕΗ"), χρέη, ανεργία αλλά και προσωπικά προβλήματα, προβλήματα αγαπημένων μας ανθρώπων είναι κομμάτια μιας καθημερινότητας της οποίας η διαμόρφωση, σε πολύ μεγάλο βαθμό, δεν είναι στο χέρι μας. Τι κάνεις λοιπόν όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα; Όταν αισθάνεσαι εγκλωβισμένος και βαλλόμενος από παντού;

Αρχικά διατηρείς την ψυχραιμία σου, εξετάζεις τις υφιστάμενες καταστάσεις και ενεργείς όσο σου επιτρέπεται. Η παθητικότητα ρίχνει ακόμη περισσότερο την ψυχολογία σου, σε κάνει να αισθάνεσαι άβουλος και αδύναμος. Αντίθετα, μέσα σε όλη αυτή τη μαυρίλα μία επιτυχής κίνηση μπορεί να σε βγάλει όχι μόνο δυνατότερο, όχι μόνο σοφότερο αλλά και να διευκολύνει τη λύση του εκάστοτε προβλήματος που σε απασχολεί. Έπειτα, κλειδί για την ομαλότερη πάροδο των δυσκολιών, είναι το να μένουμε κοντά στους δικούς μας ανθρώπους: με το να κλειστεί στον εαυτό του δεν βοηθήθηκε κανείς. Είναι τώρα η ευκαιρία να επικοινωνήσουμε ουσιαστικά, να αντιληφθούμε ποιος αξίζει και ποιος όχι και να διεισδύσουμε κάπως βαθύτερα στις έννοιες "άνθρωπος", "συνάνθρωπος", "φιλία", "αγάπη", "αλληλεγγύη". Η ισχύς εν τη ενώσει.

Εξίσου σημαντικό είναι να αντιληφθεί κανείς την απλότητα της ζωής. Τι είναι αυτό που εν τέλει τη νοηματοδοτεί και την καθιστά "ζωή" και όχι απλά "επιβίωση". Γαλουχημένοι σε ένα δυτικό περιβάλλον καταναλωτισμού και επίπλαστων αναγκών, χάσαμε προοδευτικά το όλο νόημα. Επειδή όμως αυτό για τον καθένα είναι διαφορετικό, απαιτεί δουλειά με τον εαυτό μας. Spoiler alert: ψάξτε το κάπου στα απλά: η δουλειά που αγαπάτε, μια Κυριακή για μπάλα με τους φίλους σας, η αγάπη του σκύλου σας κτλ.

Τέλος, ποτέ μα ποτέ, μην ξεχνάτε πως υπάρχουν και χειρότερα. Τα ζούμε, τα βλέπουμε, τα έχουμε δίπλα μας καθημερινά. Το να χαίρεσαι με όσα έχεις είναι το πρώτο βήμα αισιοδοξίας, που αυξάνει τις πιθανότητες να αντιμετωπίσεις όσα σε δυσαρεστούν. Η υπομονή κι η επιμονή, το δίδυμο-κλειδί πασπαρτού, είναι εν τέλει αυτές που θα μας βγάλουν απ' όλα τα αδιέξοδα. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ~ πρωτότυπο vs αντίγραφο

χαιρετώ τα science nerds του +yannidakis

Με τη μόδα δεν είμαι πολύ σχετική. Αρκούμαι στο να φοράω ότι μου ταιριάζει και με κάνει να νιώθω άνετα. Παρόλα αυτά ξέρω τι κυκλοφορεί στην αγορά, και δεν θα έλεγα ότι είμαι ενθουσιασμένη. Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι όλοι μοιάζουν με όλους, και εννοώ εξωτερικά. Βλέπεις σε όλες τα ίδια παπούτσια, τα ίδια μαγιό, τα ίδια μαλλιά, τα ίδια νύχια! Δεν μπορώ να καταλάβω πως κάποια πράγματα τόσο κοινά, όπως ένα ζευγάρι παπούτσια, να καταλήξουν τελικά να φαντάζουν τόσο ξεχωριστά που όλοι πρέπει να τα αποκτήσουμε!

Σίγουρα όλες θεωρούμε τον εαυτό μας ξεχωριστό. Μπορεί να μην το δηλώνουμε ανοιχτά, αλλά σίγουρα το πιστεύουμε, και με κάθε ευκαιρία φροντίζουμε να το δείχνουμε. Και αυτό είναι γεγονός. Είμαστε όντως ξεχωριστές, κάθε μία από εμάς με τον δικό της τρόπο, και αυτή ακριβώς είναι η ουσία. Και για να μιλήσω με βάση την επιστήμη, η πιθανότητα να γεννηθεί ένας άνθρωπος σαν τον εαυτό μας, με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, τον συγκεκριμένο σωματότυπο και το συγκεκριμένο dna είναι 1 στα 400 τρισεκατομμύρια! Βέβαια, το πήγα πολύ μακριά, αλλά θέλω μέσα από όλα αυτά να καταλήξω στο εξής: γιατί εφόσον η σοφότερη όλων μητέρα Φύση μας έκανε τόσο ξεχωριστούς, εμείς να προσπαθούμε να είμαστε ίδιοι;

Που χάθηκε η διαφορετικότητα μας; Την πετάξαμε πάνω σε μια κρίση ανωριμότητας; Την φυλάξαμε για κάποιον ξεχωριστό, ή μήπως μας την πάτησε το τρένο; Οεο;;;+el. gk. 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ αθήνα: μία πόλη-ακροβασία ανάμεσα στην ομορφιά και την ασχήμια

Χαίρεται εραστές (και μη) της Ιστορίας +yannidakis

Πρόσφατα είχα με φίλους μία συζήτηση σχετικά με το αν τελικά η Αθήνα έχει τη δική της ομορφιά, ή απλά την συνηθίσαμε ζώντας σ' αυτήν και πλέον η αίσθηση του οικείου είναι αυτή που μας γεννά συμπάθεια. Πριν βιαστείτε να απαντήσετε, ελάτε να προβληματιστούμε μαζί πάνω σε κάποιες σκέψεις.

Αναμφίβολα η Αθήνα έχει τεράστια προβλήματα. Άναρχη δόμηση, εγκαταλελειμμένα παλιά κτίρια (που αν βρίσκονταν σε άλλες χώρες τώρα θα ήταν συντηρημένα ως αρχιτεκτονικοί θησαυροί...),  αφόρητη κίνηση, εκτεταμένη βρωμιά. Αυτά όλοι τα έχουμε ζήσει, κι όλοι τα έχουμε καταραστεί. Αρκούν όμως για να την κάνουν άσχημη; Μπορούν να υπερνικήσουν το επιβλητικό ιστορικό της υπόβαθρο; Το να φτάνεις κάθε μέρα στη διασταύρωση Βασιλίσσης Σοφίας και Πανεπιστημίου (βρίζοντας, οκ, δεκτό), να σηκώνεις το βλέμμα σου και να βλέπεις την Ακρόπολη; Τις δεκάδες πολιτιστικές και αρχαιολογικές κοιτίδες που φιλοξενεί στους κόλπους της;

Πλάκα

Τα στενά της Πλάκας, το Μοναστηράκι και το Θησείο με το νεαρόκοσμο και τα στέκια τους, τα Εξάρχεια με τη δική τους χάρη, τα "χύμα" μαγαζιά στο Μεταξουργείο: οι εναλλακτικές για κάθε γούστο και σε κάθε τομέα είναι κάτι που μπορεί κανείς να πάρει αψήφιστα;  Η όαση του Εθνικού Κήπου μέσα στο χάος, τα νεοκλασικά, η μαγεία μιας πόλης που δεν περιορίζεται σ' αυτά που βλέπουν όλοι: Αθήνα δεν είναι μόνο η Σταδίου, η Πανεπιστημίου κι η Ακαδημίας. Είναι και τα μικρά στενάκια με τα παλιά βιβλιοπωλεία, τα θέατρα που κάθε λίγο και λιγάκι εμφανίζονται σ' όποιον πάρει την απόφαση να την περπατήσει, ταράτσες και κήποι που δεν σου περνάει απ' το μυαλό ότι θα μπορούσαν να' ναι μαγαζιά.

Ξέρετε λοιπόν ποιο είναι το πρόβλημα της Αθήνας; Ότι δεν βρέθηκε κανείς τόσα χρόνια, έπειτα από τόσες κυβερνήσεις, που να αποφασίσει να αναδείξει την ομορφιά της. Να επενδύσει σ' αυτήν, να διορθώσει τα στραβά της και να διεκδικήσει την αναγνώριση που της αξίζει. +Κωνσταντίνα Πορφυρού

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »