προβληματισμός σαββάτου ~ ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΣΚΛΗΡΑΙΝΩ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ (Harden My Heart)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Θυμάμαι τον εαυτό μου να τρέχει πάντα από πίσω σου. Κι όταν το σκοτάδι έπεφτε να τρέχουν δάκρυα τα μάτια μου που για μία ακόμη φορά έμενα μόνη χωρίς εσένα να περιμένω αφού ήταν φανερό πως δε θα έρθεις. Κάθε φορά προσπαθούσες να με πείσεις με όρκους κι άλλα όμορφα λόγια όμως ο λόγος σου είναι ένα ψέμα και κάθε φορά προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου πως δε θα αργήσει η επόμενη φορά που θα με κοροϊδέψεις. Όσο πίσω κι αν φτάσω θυμάμαι να περιμένω το άγγιγμα σου, έστω μια ματιά σου. Αν το τηλέφωνο χτυπήσει ή αν απαντήσεις το βραδινό μου μήνυμα. Μια ζωή να περιμένω εσένα…

Και δεν το πίστευα πως θα ερχόταν αυτή η ώρα, όμως πήρα τη μεγάλη απόφαση και θα σκληρύνω την καρδιά μου! Θα πνίξω τα επόμενα δάκρυα μου και θα γυρίσω νέα σελίδα στη ζωή, αφήνοντάς σε πίσω. Ξέρω πως κανείς δε θα με πιστέψει, όμως αυτή τη φορά θα τα καταφέρω. Δε θα λυγίσω και δε θα είμαι ο ίδιος άνθρωπος που ευκολόπιστα λύγιζε ως τώρα.

Όταν ανακαλώ τα βράδια που σε περίμενα μέσα στη βροχή με την προσμονή να κάνει το νερό να στεγνώνει στο γεμάτο πάθος κορμί μου αναρωτιέμαι αν τελικά άξιζε. Κι όταν γυρνάω πίσω στις μέρες γεμάτες αγωνία και ρίγος για την παρουσία σου, αναρωτιέμαι αν ποτέ ένοιωσα όλα αυτά που μέσα μου ήθελα να νοιώσω. Συναισθήματα που νομίζω πως όταν πλησίαζαν στην καρδιά μου με ένα απότομο τίναγμα εξαφανιζόντουσαν. Για ποιο λόγο όλες αυτές οι θυσίες; Σε τι άξιζαν;

Και είμαι σίγουρη πως ποτέ δε θα το περίμενες από μένα, όμως τώρα θα το ζήσεις και ξέρω πως θα σε κάνει να αναθεωρήσεις. Γιατί εγώ θα σκληρύνω την καρδιά μου, θα πνίξω τα δάκρυα της νοσταλγίας και στην τελική μου μάχη με εσένα, θα βγω νικήτρια εγώ :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου - ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΠΑΙΔΙ (The Nutcracker)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Δεν έχει περάσει πολύ ώρα που ξάπλωσα για να επισπεύσω το επόμενο πρωί μέσω του βραδινού μου ύπνου κι όμως (με) βλέπω να σηκώνομαι απ’ το κρεβάτι, παραμερίζοντας στο πλάι τα σκεπάσματα. Για, μια στιγμή… Δεν είμαι εγώ αυτός. Είναι ένα μικρό αγοράκι που μου μοιάζει. Όχι-όχι, πρέπει να είμαι εγώ, αφού υπακούει στο κούνημα του χεριού μου ή στο σήκωμα του φρυδιού μου.

Μας πως γίνεται να μοιάζω με ένα μικρό παιδάκι; Αρχίζω να περπατάω στα σκοτάδια στηριζόμενος στις μύτες των ποδιών μου και ακολουθώ φωτάκια από σβησμένες ηλεκτρικές συσκευές. Κάπου εκεί στο βάθος του σκοτεινού δωματίου βλέπω μια πόρτα να ξεχωρίζει απ’ το μικρό της περίγραμμα που είναι από νέον. Τώρα κατάλαβα! Αν ήμουν μεγαλόσωμος δεν θα χωρούσα απ’ αυτήν την πόρτα.

Χώνομαι γρήγορα και συνεχίζω να βαδίζω σχεδόν στο απόλυτο σκοτάδι. Ξαφνικά μια πυγολαμπίδα αρχίζει να χορεύει περίτεχνα λαμπαδιάζοντας το έντονο φως της. Ακολουθώ το λαμπερό ζουζούνι και οδηγούμαι σε ένα τεράστιο δωμάτιο με χαμηλό φως που μοιάζει με τις εικόνες που έβλεπα παλιά απ’ το διάστημα: Σκούρο μπλε με αμέτρητα μικρά λαμπιόνια. Παντού ολόγυρα, παιχνίδια για μικρά παιδιά. Λούτρινες κούκλες, πάνινες μπάλες, πλαστικές φιγούρες από στρατιωτάκια και ένα αριθμητάρι πολύχρωμο. Δεν υπάρχει τίποτα με καλώδια ή μπαταρίες. Κανένα παιχνίδι δεν βγάζει μη φυσικούς ήχους.

Στην αρχή κοιτάζω με δέος χωρίς να αγγίζω τίποτα, όμως σύντομα η πυγολαμπίδα με τα αδύναμα φτερά της προσπαθεί να σπρώξει τα αμέτρητα παιχνίδια σα να μου κάνει νόημα να συμμετέχω στο παιχνίδι. Δειλά-δειλά αρχίζω να πειραματίζομαι με ορισμένα παιχνίδια και σύντομα να κυλιέμαι και να γελάω ξεκαρδιστικά ξέγνοιαστος ανάμεσα στα αρκουδάκια, τους στρατιώτες και τα ψεύτικα ζωάκια. Κοίτα πόσο πλήρης δείχνω. Δεν έχω ανάγκη κανέναν άλλο. Για μια στιγμή δεν σκέφτομαι λογαριασμούς, δόσεις ή υποχρεώσεις.

Μετά από ώρες η πυγολαμπίδα στέκεται πάνω στο μάγουλό μου για να μου τραβήξει την προσοχή. Με το φτερούγισμά της μου κάνει νόημα να την ακολουθήσω και προσπαθεί να με επιστρέψει στην μικρή πόρτα. Εγώ αρνούμαι να ακολουθήσω, όμως η πόρτα με το πέρασμα του χρόνου μικραίνει. Μήπως πρέπει να προλάβω να περάσω όσο χωράω ακόμα;

Ξαφνικά με ξυπνάει. Είναι μέρα και είμαι… εγώ. Πάλι :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου - ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΘΛΙΨΗ ΤΩΝ ΚΑΛΩΝ (The Good Die Young)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Μια νέα μέρα μόλις ξεκινά κι όσο κι αν το σώμα διαμαρτύρεται, εσύ πρέπει να σηκωθείς να γίνεις μέρος αυτού του κόσμου που κυλά χωρίς να περιμένει κανέναν. Δεν έχει σημασία αν σήμερα δεν είναι η μέρα σου και θα ήθελες για μία μέρα να εξαιρεθείς απ’ τη ζωή. Η καρδιά σου χτυπάει δυνατά σαν καταναγκαστικά. Μία ακόμη ημέρα που θα πρέπει να παλέψεις ως το τέλος με όπλο μια γνωστή προσευχή κόντρα στο φως που τυφλώνει και στον κόσμο που σκοτώνει. Λίγο πριν ξεκινήσεις θυμάσαι όταν οι γονείς σου σε συμβούλευαν να μην τα βάζεις με τους ανθρώπους γιατί είναι ψεύτικοι. Αλήθεια εσύ πόσο αληθινός είσαι; Ίσως κρύβεις την πικρή αλήθεια σου πίσω από τα συνήθη της ζωής όπως το να μεγαλώσεις, να ξεκινήσεις να δουλεύεις σαν σκυλί για να βγάλεις λίγα λεφτά που θα χαλάσεις σε μια οικογένεια που πρέπει να αναθρέψεις. Αν τα καταφέρεις, τότε ξέρεις πως η ζωή σου πάει καλά. Κανείς όμως δεν ξέρει για πόσο, γιατί οι καλοί πεθαίνουν νέοι και το αύριο δεν είναι ποτέ σίγουρο για αυτούς. Μέσα από τον πόνο και τη θλίψη της καθημερινότητας ότι καλό υπάρχει μέσα τους σβήνει και ένας αργός θάνατος επέρχεται χωρίς κανείς να μπορεί να αντιδράσει. Άλλωστε ποιος είσαι εσύ; Ποιος σε ξέρει;

Και σε μια ήσυχη ημέρα σαν αυτή προσπαθείς να επανεκκινήσεις τη ζωή σου βαδίζοντας σε ήσυχα και σίγουρα μονοπάτια, όμως λογαριάζεις χωρίς τον ξενοδόχο ξανά. Κάπου εκεί στην άκρη μια είδηση σκάει σαν βόμβα και όλα αλλάζουν και πάλι. Ένας θάνατος, μία απόλυση, μία αποτυχία. Ψάχνεις τον δράστη, μα κανέναν εχθρό δεν μπορείς να εντοπίσεις και ξέρεις πως οι καλοί πεθαίνουν νέοι χωρίς καμία ελπίδα για το αύριο, μέσα από πόνο και θλίψη. Χωρίς ελπίδα, προοπτική ή όρεξη, θυμάσαι και πάλι τα λόγια τους γονείς σου ξανά που σε συμβούλευαν να είσαι αληθινός, με αρχές και το κεφάλι κάτω. Μήπως ήταν λάθος που υπάκουσες τους γονείς σου; Μήπως ήταν λάθος που δεν έγινες ένα με την τερατώδη κοινωνία του υποκόσμου; Ίσως είχες μέλλον. Όμως έκανες την επιλογή σου. Έγινες καλός και οι καλοί πεθαίνουν με πόνο και θλίψη :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου - ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΖΩΗ ΣΕ ΜΙΑ ΣΕΛΙΔΑ (Pages)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Γνώρισε έναν τύπο που όλη του η ζωή είναι μία σελίδα. Την γράφει για πάντα, κάνει διορθώσεις, την ανταλλάσει, την μεταδίδει, την δέχεται πίσω, την επεξεργάζεται και την αλλάζει. Παίρνει τις λέξεις της και παίζει με τα γράμματά της. Μέσα από αυτή τη σελίδα μπορεί να κρύβει τα συναισθήματα του και να γράφει την αλήθεια του μέσα σε λέξεις που περιμένουν να διαβαστούν από κάποιον που θα ενδιαφερθεί να τις “διαβάσει”, που θα έχει την ικανότητα να “ανοίξει” τα μάτια του για να τις δει και ίσως κάποιος μπορεί ή θελήσει να τις υιοθετήσει. Μέσα από αυτή τη σελίδα, ο τύπος διαπιστώνει πως η ζωή δεν είναι τέλεια και η συνήθεια του ίσως τον φθείρει και τελικά μπορεί να μην αξίζει τον κόπο.

 

Αν μπορέσεις να διαβάσεις, θα δεις μία ματωμένη πληγή στην ψυχή του και το αίμα θα είναι κρυστάλλινο ώστε να καθρεφτίζει τα δικά σου συναισθήματα και να σε ωθήσει να προβληματιστείς κοιτώντας μέσα από την δική του διάλυση και που ξέρεις, ίσως ξεχάσεις έτσι τον πόνο σου.

 

Τώρα γνώρισε μια ψυχή που ακροβατεί ανάμεσα σε εμπειρίες, αναμνήσεις, σκέψεις, συναισθήματα, προβληματισμούς και σκέψεις για το μέλλον και τότε προσπαθεί να γράψει σε μια σελίδα για να τα αποτυπώσει όλα και να τα ξεκαθαρίσει, αφήνοντας όλα όσα τον δέσμευσαν από μια ζωή που παραμέρισε. Τώρα, σε κάθε νέο του βήμα, έμαθε να βλέπει το κίνδυνο και το ρίσκο που περιέχει και καθώς το τολμά, θυμάται όλα τα όνειρα που ακόμα δεν έχει σχηματίσει. Και ξέρει πως ίσως η ζωή του να μην είναι τέλεια ή να μην αξίζει να ασχοληθεί κανείς με αυτή, όμως κανείς δεν μπορεί να του στερήσει το συναίσθημα της ματωμένης του ψυχής. Τότε είναι που γράφει στη σελίδα αποτυπώνοντας όλη αυτή την εμπειρία. Σκέφτεται πως κάποιος θα ταυτιστεί, κάποιος θα δει τα δικά του συναισθήματα μέσα από τις λέξεις του. Εξαθλιώνεται, κόβει μικρά κομμάτια του εαυτού του ένα-ένα, όσο πιο επίπονα γίνεται, παραδίδοντας τον εαυτό του ώστε κάποιος να μπορέσει να ξεχάσει τον πόνο του διαβάζοντας τις αράδες.

 

Θα αξίζει όμως τον κόπο; Θα καταναλωθεί ουσιαστικά; Θα μπορέσει να τον διαβάσει κάποιος αναγνωρίζοντας κάθε σημασία από τις λέξεις του; Ίσως αναγνωρίσει δικά του συναισθήματα και ίσως κάποιον τρόπο να σωθεί. Για εκείνον και τη σελίδα δεν υπάρχει πλέον μέλλον. Διαλύονται σε κάθε λέξη που γράφεται. Ας επωφεληθεί τουλάχιστον κάποιος :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου - ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΞΕΘΩΡΙΑΖΟΥΝ ΞΑΝΑ (Street Spirit)

Ξεκίνησα πρωί, μπροστά στους άδειους δρόμους και κόντρα στον νοτιά που ανακάτευε τα σκουπίδια της πόλης. Στοιβαγμένες στη σειρά, άχαρες πολυκατοικίες που φαίνονται τόσο άψυχες κι όμως τι θα έχουν να διηγηθούν. Κάποτε. Συνεχίζω πάνω στον δρόμο αφού σήμερα ελάχιστα αυτοκίνητα βρίσκονται σε κίνηση στην άδεια πόλη. Πεταμένα χαρτιά με πολλά χρώματα, φυλλάδια υποσχέσεων και τεράστιες αφίσες γεμάτες με όνειρα κρέμονται σκισμένες από τους στύλους. Περπατάω ανάμεσα τους χωρίς να νοιάζομαι που ένα τέτοιο χαρτί έχει κολλήσει στο παπούτσι μου από μια τσίχλα που πάτησα. Είμαι μόνος εγώ και η μονότονη χροιά στ’ αυτιά μου που αργά αρχίζει να ξεθωριάζει απ’ τις αισθήσεις μου.

Βγάζω απ’ την τσέπη το πανάκριβο μηχάνημα που είχα για να επικοινωνώ, όμως συνειδητοποίησα πως ποτέ δεν μου χρησίμευσε για αυτόν τον λόγο. Ετοιμάζομαι να διαβάσω κι άλλες ειδήσεις για τους νικητές και αυτούς που δεν κέρδισαν αλλά πάλι νικητές αισθάνονται. Λόγια που ακούγονται ίδια κάθε φορά και γράφονται με άλλες λέξεις, που διαβάζω με το ίδιο ενδιαφέρον σαν η σκέψη μου να εθίζεται κάθε φορά και περισσότερο. Το κρατάω σφιχτά και το πετάω κάτω προσποιούμενος πως μου έπεσε. Πριν το προσπεράσω φροντίζω να το πατήσω δυνατά (όμως αυτό δεν έπαθε μάλλον τίποτα). Γυρνάω να το κοιτάξω για τελευταία φορά όμως η όψη του ξεθωριάζει καθώς απομακρύνομαι.

Τώρα περνάω από μια βιτρίνα ηλεκτρονικών. Μία τεράστια τηλεόραση δείχνει τους νικητές και τους άλλους που νοιώθουν νικητές να μιλούν έντονα, να μαλώνουν και να εξαγριώνονται. Δεν περνά ο ήχος απ’ το τζάμι κι έτσι βλέπω ζωγραφιές αθλιότητας πάνω σε πρόσωπα που αποτυπώνουν έναν ανελέητο πόλεμο που πάντοτε εμένα σκοτώνει. Δεν βλέπω καινούρια αρχή, δεν βλέπω κάτι υπέρ μου. Βλέπω να έχω την ίδια πικρή γεύση που είχα και χθες κι αυτή να ξεθωριάζει καθώς βλέπω τα αγριεμένα πρόσωπά τους. Νοιώθω το τέλος μου και μοιάζει με λύτρωση. Νοιώθω την ελπίδα να φοράει μαύρο μαντήλι και συνεχίζω να περπατάω ανάμεσα στα σκουπίδια, συνέπεια κάποιου ενθουσιασμένου πλήθους που τώρα ξεθωριάζει ξανά, μέχρι την επόμενη φορά :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου - ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΩΝ (Gangsta's Paradise)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Όπως βαδίζω το δρόμο στη ζωή βλέπω μπροστά μου σκιές και από τέρατα και παραμορφωμένες σιλουέτες ανθρώπων να ουρλιάζουν σιωπηρά. Τότε γυρνάω πίσω να σιγουρευτώ πως αυτή είναι η ζωή μου, η ζωή όλων μας και διαπιστώνω πως δεν έχει απομείνει τίποτα. Τέρμα οι ευκαιρίες, τέρμα τα γέλια και η καλοπέραση, τώρα βλέπεις ανθρώπους αφηρημένους, εκνευρισμένους και στο μυαλό παιδεμένους. Δεν ακούς τι λέει ο καθένας κι αν προσέξεις, τα λόγια έχουν αλλάξει και τίποτα καλό δεν θα εκστομιστεί. Σα διέξοδο απ’ το χάος βλέπω τον καπνό απ’ το πιστόλι που άδειασα πάνω μου, όμως καθώς συνεχίζω το βάδισμα, μια μικρή αχτίδα φωτός μου αλλάζει πάλι γνώμη.

Οι ζωές μας έχουν μεταφερθεί σε έναν παράδεισο εκμεταλλευτών που ελέγχουν τα πάντα που θα βρεθούν στο διάβα μου. Διαμαρτύρομαι πως δεν ζω μια φυσιολογική ζωή, αλλά νομίζω πως ξέχασα τι είναι το φυσιολογικό. Ο μόνος τρόπος να ξεφύγω από δαύτους είναι να διαφύγω, όμως, πως; Μεγάλωσα εδώ και όλοι λένε πως τους χρωστάω κιόλας. Δεν ξέρω αν έχω κάτι να τους δώσω, οπότε ίσως τους χρωστάω την ίδια μου τη ζωή. Αυτή που με έβαλαν να ζήσω για να μορφωθώ και να εκπαιδευτώ στο πως να ζω εξαρτημένος απ’ το χρήμα. Τώρα έμαθα. Είμαι ενήλικας μα και μικρός ακόμα και γι’ αυτό αναρωτιέμαι αν ποτέ θα δω τον εαυτό μου να μεγαλώνει κι αν ναι, πως θα είναι αυτός; Με την κατάσταση που ζω, δε ξέρω. Δεν θέλω να ξέρω.

Μα είμαστε τόσο τυφλοί που δεν μπορούμε να δούμε πως μόνο τους εαυτούς μας φθείρουμε; Συσχετίζουμε τη δύναμη με το χρήμα, το χρήμα με την εξουσία και όλα στριφογυρίζουν στις συνειδήσεις μας, κάθε ώρα και λεπτό. Όλοι πορευόμαστε στα τυφλά βαδίζοντας τον δρόμο της ζωής στον παράδεισο των εκμεταλλευτών κι ύστερα όλοι με πιέζουν να κάνω κουράγιο και να έχω κατανόηση, όμως κανείς δεν θέλησε ποτέ να καταλάβει εμένα. Μάλλον δεν μπορούν, δεν θέλουν και δεν πρόκειται γιατί βρισκόμαστε στον παράδεισο τους, στον παράδεισο των εκμεταλλευτών :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου - ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΒΡΕ ΒΡΕ ΠΩΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΕΡΝΑ (My! My! Time Flies!)

Βρε, βρε πως ο χρόνος περνά! Εγώ πάντα το έλεγα όμως κανείς δεν καταλάβαινε από που περνά. Όταν δεν είχαμε καν ηλεκτρικό, ποιος θα φανταζόταν πως θα έρθει η μέρα να πατήσουμε στο φεγγάρι και βήμα-βήμα ίσως φτάναμε να κυνηγάμε τ’ άστρα. Και τότε έφτασε ο καιρός που φτάσαμε και στον Άρη σε ταξίδια χωρίς επιστροφή. Για κάποιους αυτό σημαίνει πολλά χρόνια, για κάποιος όχι και τόσα.

Βλέπεις, είχε προηγηθεί ένα δέντρο, ένα μήλο και το κεφάλι του Νεύτωνα που άρχισε να πονάει όταν κατάλαβε τη βαρύτητα. Ποιος θα το έλεγε πως ο νόμος της βαρύτητας θα γραφόταν από τη βιαιότητα ενός μήλου το 1812 δηλαδή 100 χρόνια πριν. Βρε, βρε πως περνάει ο καιρός και κάποια πλέον θεωρούνται δεδομένα και κάποια άλλα που ίσως εν καιρώ ανακαλύψουμε θα θεωρούνται δεδομένα στις επόμενες γενιές.

Μα τα χρόνια πέρασαν και άνθρωποι άρχισαν να γίνονται διάσημοι για αυτό που μπορούσαν να εκφράσουν. Τέσσερις τύποι με αστείο όνομα και παράξενα μαλλιά έκαναν ένα ολόκληρο κοινό να παραληρεί απλά και μόνο σε λίγες μόνο νότες. Οι Beatles έμειναν στην ιστορία και κάπου εκεί ένας βασιλιάς γεννήθηκε φτιάχνοντας ρίμες σαν ραψωδίες χάρη στην πιο εμπνευσμένη φωνή, όπως αυτή του BB King. Και βρε πως πέρασε ο καιρός και οι άνθρωποι έκαναν πόλεμο για να αποδείξουν ποιος είναι ο πιο δυνατός. Μα να που ένας άντρας ετοιμοθάνατος “απολαμβάνει” τις τελευταίες του στιγμές στη ζωή σβήνοντας όπως το λευκό χιόνι, μέσα σε στολή παραλλαγής και μακριά απ’ ότι αγαπούσε.

Άκουσε με. Το ταξίδι στην ιστορία δεν τελειώνει, όμως ο χρόνος είναι αμείλικτος με όλους μας. Ο χρόνος φεύγει. Πετά και πριν σου ξεφύγει να θυμάσαι πως ότι κι αν συμβεί, πάντοτε μία νέα ημέρα θα ξημερώνει και να ξέρεις πως αυτό είναι η κατάλληλη αφορμή για να αφήσεις το παρελθόν να φύγει μακριά. Άλλωστε πάντα θα έχουμε αφορμές να γραπωθούμε από μια σκαλωσιά του χρόνου και να επιστρέψουμε στη ζωή και πάντα θα έχουμε τη δυνατότητα να αφήνουμε το παρελθόν μακριά μας. Τότε, τώρα, μετά, εν καιρώ. Τι σημασία έχει; Ο χρόνος πετά :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου - ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΣΤΗ ΖΟΥΓΚΛΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ (Welcome To The Jungle)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Τους ξέρω τους τύπους του σιναφιού σου. Μεγαλώνουν σε έναν ωραίο τόπο με λίγα αλλά αρκετά, όμως ποτέ δεν τους φτάνουν. Ποτέ δε μένουν ικανοποιημένοι και θέλουν συνεχώς να φεύγουν. Θέλουν να το σκάνε για το μεγαλύτερο, το ωραιότερο, το πιο πλούσιο. Σας μέρος της μάζας που είσαι ταξιδεύεις αγνώμονας στο μεγάλο χωριό. Πήρες την απόφαση σου; Όλα έτοιμα; Ωραία!

 

Καλώς όρισες στη ζούγκλα της πόλης. Εδώ όπου θα βρεις λύσεις πολλές. Θα έχεις επιλογές διασκέδασης και πολλά για να γεμίσεις την ώρα σου. Πες μου τι θέλεις; Εδώ θα το βρεις γιατί εδώ υπάρχουν τα πάντα, αρκεί να έχεις να τα πληρώσεις. Κι αν δεν έχεις μπορούμε να σου πουλήσουμε κι ελπίδα, έχουμε κι απ’ αυτή. Μην θολώνεις από τα έντονα χρώματα, τα εκθαμβωτικά φώτα και τους εκκωφαντικούς θορύβους, πίσω απ’ όλα αυτά κρύβεται ο (κοινωνικός) θάνατος σου και θα φροντίσει (η πόλη) να σε ταπεινώσει, θα το δεις.

 

Αλλά είναι ακόμα αρχή. Καλώς όρισες λοιπόν στη ζούγκλα της πόλης. Έχεις πολλά να δεις κι αν θέλεις στ’ αλήθεια να πετύχεις θα πρέπει να θυσιαστείς για να πληρώσεις το τίμημα της δόξας και της επιτυχίας. Κι αν είσαι όμορφη καλό θα είναι να μην είσαι δύσκολη και θα με θυμηθείς. Κι αν είσαι άντρας και σ’ αρέσουν οι γυναίκες, ήρθες στο κατάλληλο μέρος. Όλα εδώ είναι, όλα τόσο κοντά, μα τίποτα δε θα σου δοθεί δωρεάν, πρέπει να πληρώσεις το τίμημα και να ουρλιάζεις απ’ τον πόνο. Πρέπει να ικανοποιήσεις τελικά εμένα και αν εγώ το αποφασίσω, θα έχεις μια καλή θέση στη ζούγκλα, γιατί έτσι είναι οι νόμοι εδώ.

 

Κι αν συνήθισες πια, θα παρατηρείς πως ολοένα και χειροτερεύει εδώ η ζωή. Δεν είναι τυχαίο το όνομα της ζούγκλας, γι’ αυτό μάθε να ζεις και να φέρεσαι σαν ένα ζώο. Όλα όσα βλέπεις είναι αληθινά. Λεφτά, έρωτας, δόξα. Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να πληρώσεις το τίμημα κι όχι να το “παίξεις” τίμιος. Τώρα που αρχίζεις να (πετυχαίνεις) δοκιμάζεις λίγο από αυτήν την δόξα, έχεις εθιστεί. είσαι φτιαγμένος και δε θες να χάσεις ετούτη τη ζωή. Όμως εδώ στη ζούγκλα υπάρχει ένας ρυθμιστής. Θα πεθάνεις, θα ταπεινωθείς, θα μετανιώσεις σύντομα αλλά για όλα εσύ φταις. Εσύ ζήτησες να έρθεις στην ζούγκλα της πόλης :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου - ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΝΙΚΗΣΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΣΤΑΥΡΟ (1812 Overture Finale)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

0:00-1:38 Υπάρχει κάποιος λόγος στη ζωή για να έχεις θάρρος. Δεν πρέπει να το βάζεις κάτω και ίσως μια δύναμη μέσα σου να το αισθάνεσαι. Ως άνθρωπος δεν μπορείς να τα παρατήσεις. Δεν είναι λύση αυτό ή να δώσεις τέλος στη ζωή σου. Σήκωσε το κεφάλι για να διαπιστώσεις πως η μέρα συνεχίζει να ξημερώνει κι απλά πρέπει να βρούμε το θάρρος να την κάνουμε δική μας.

 

1:39-3:05 Κάποιος κάποτε και από τότε πάσχισε γι’ αυτό περισσότερο από τον οποιονδήποτε. Εκείνος δίδαξε πως η αγάπη και η πίστη του ανθρώπου μπορεί να μετακινήσει βουνά. Εκείνος με την πραότητα και το χαμόγελο του λύγισε καρδιές με έχθρα, κατάφερε να φέρε τη σοφία στις ψυχές των αμόρφωτων και Εκείνου τα λόγια μπόρεσαν να λυγίσουν νομοθέτες, βασιλιάδες, αποικιοκράτες και να στρέψουν το δεδομένο σε μια καινούρια πιο απλή οπτική. Ήταν Εκείνος που όταν έφτασε η ώρα αποφάσισε να αποσυρθεί με τέτοιο τρόπο που για εκατοντάδες χρόνια μετά θα γιόρταζαν το δικό Του θάρρος προς την ελευθερία του πνεύματος. Δεν δίστασε να βασανιστεί, να ταπεινωθεί και να εξευτελιστεί περισσότερο απ’ τον καθένα. Δεν άφησε κανέναν να Τον προστατεύσει θέλοντας να αναδείξει το θάρρος και τη θέλησή Του. Θέλοντας να αποδείξει πως με πίστη, αγάπη και πραότητα δεν υπάρχει τίποτα που δεν μπορείς να υπομείνεις, να υποστείς και τελικά να κερδίσεις!

 

3:06-4:09 Έλα λοιπόν κι εσύ και ακολούθησε τα βήματα Του. Πρέπει να αντέξεις τις θυσίες και να υποστείς τους βασανισμούς που καθημερινά δέχεσαι στην καθημερινότητα σου. Κι όταν κάνεις σκέψεις για να τα παρατήσεις και να νικηθείς από τον πιο δυνατό, τότε θυμήσου Εκείνον. Πίστεψε Τον και αναθάρρησε. Αν ένας άνθρωπος άντεξε όσα αυτός, κι εσύ, κι εγώ, όλοι μας μπορούμε να αντέξουμε το καθετί. Νίκησε τον δικό σου Σταυρό :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου - ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΤΑΞΙΔΙ ΓΥΡΩ ΑΠ’ ΤΟ ΕΓΩ ΜΟΥ (Greensleeves)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Μου είπαν πως θα βρω την ηρεμία σε έναν τόπο μακρινό, αρκεί να βρισκόμουν μόνος ως εκεί ψάχνοντας την ηρεμία που αποζητά η γαλήνη. Και ύστερα μου υποσχέθηκαν πως θα βρω την παντοτινή σοφία που διακαώς έψαχνα. Δεν μου έδωσαν χάρτη ή πυξίδα, δεν μου είπαν ποια μεριά του ορίζοντα να κοιτώ στο διάβα μου, μόνο τις αισθήσεις μου προς την πλήρωση της αιωνιότητας να λογίζομαι.

 

Ο δρόμος ήταν μακρινός και ο ίδιος δεν φανταζόμουν πως έφτασε στο τέλος του. Όσο οι μέρες περνούσαν δεν ήμουν καν σίγουρος για το τι έψαχνα. Δεν ένοιωθα πόνο κι ούτε η κούραση μπορούσε να με καταβάλλει. Ένας σκοπός ηχούσε στ’ αυτιά μου που μου έδινε κουράγιο και μια προσευχή μου μάθαινε την εξιλέωση. Μοναξιά δεν ένοιωσα γιατί αισθανόμουν συνέχεια μια παρουσία που μου έδινε θάρρος να συνεχίζω και σιγουριά πως δεν βρισκόμουν στο λάθος μονοπάτι. Ακόμα και τα άγρια μεσάνυχτα που τα τσακάλια ούρλιαζαν με φόντο το φεγγαρόφωτο η παρουσία μου ήταν τόσο διακριτική όπως το πνεύμα του ανθρώπου που δε ζυγίζεται. Κι όταν η βροχή και ο αέρας ξέσκιζαν τα στάχυα απ’ τα χωράφια ή λάξευαν τα βράχια απ’ τα βουνά, το σώμα μου γινόταν ένα με τη φύση σαν μια ομπρέλα να πότιζε το δρόμο μου ώστε ποτέ να μην μαραθεί.

 

Και κάπως έτσι μετά από μέτρα πολλά, μέρες περισσότερες και εποχές αμέτρητες έφτασα σε έναν τόπο μακρινό μα τόσο οικείο. Δεν το πίστευα πως έβλεπα τα αγαπημένα μου πρόσωπα ξανά σαν σε παραίσθηση. Εκείνοι μου φαίνονταν τόσο γαλήνιοι και τα πρόσωπα τους έδειχναν αιφνιδιασμένα. Κάποιος με ρώτησε που βρισκόμουν κι αν έφτασα κι εγώ δεν ήξερα τι να του απαντήσω. Περιδιάβηκα τον δρόμο που μαθαίνεις να συγχωρείς, που μαθαίνεις να είσαι δίκαιος και φιλότιμος. Έφτασα στις κορυφές τις γνώσεις μα γρήγορα έπεσα από εκεί για να ταπεινωθώ. Έμαθα πως είναι να προσεύχεσαι με την αθωότητα ενός παιδιού και να κρίνω μονάχα τον εαυτό μου αγαπώντας αλλήλους. Ήμουν εγώ και ήμουν εδώ :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου - ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΟΣΟ ΔΙΑΡΚΕΙ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ (Requiem For A Dream)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

0:00-0:30 Λένε πως τα όνειρα διαρκούν ελάχιστα μα είναι αρκετά για να πλάσουν μια ολόκληρη ψεύτικη ιστορία. Έτσι κι εγώ ήξερα πως δεν έχω πολύ χρόνο και αφού τελείωσα(…) ξάπλωσα για να ξεκινήσω το ταξίδι (μου).

0:30-2:16 Τα μάτια μου έκλεισαν γρήγορα και ένα απαλό πέπλο πήρε την ψυχή μου ψηλά. Εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε τίποτα άλλο γύρω και μέσα μου. Πέταξα σε μια ζωή όπως την σχεδίαζα. Έβλεπα τον εαυτό μου όπως τον φανταζόμουν, μέσα σε ένα γραφείο μιας πολύ καλής δουλειάς που του επέτρεπε να ζει σε ένα ευχάριστο περιβάλλον με ανέσεις και χωρίς άγχη. Τα όνειρα κανείς δεν μπορεί να τα λογοκρίνει κι έτσι συνέχισα χωρίς ενοχές σε μια ζωή με ωραίες γυναίκες, ακριβά αυτοκίνητα και δόξα. Σαν να ήμουν κάποιος που για κάποιο λόγο είχε καταφέρει κάτι πολύ σημαντικό. Μια ζωή με ελεύθερο χρόνο για να ζει οικογενειακές στιγμές και ξέγνοιαστα μεσημέρια κάτω απ’ τον ήλιο.

2:17-5:12 Ο ήλιος ήταν εκτυφλωτικός. Τόσο, που παραλίγο να με ξυπνήσει. Όμως το όνειρο δεν είχε προλάβει να τελειώσει ακόμα και συνέχισε διαφορετικά. Αυτή τη φορά το πέπλο σταμάτησε να με ανυψώνει και μια άνευ προηγουμένου πίεση άρχισα να νοιώθω στο στομάχι. Έπεφτα. Γρήγορα, απότομα και χωρίς σταματημό. Ένοιωσα να πέφτω, να πέφτω απ’ το μέλλον, να περνώ ακόμα κι απ’ το παρόν και να γκρεμίζομαι στο παρελθόν. Είδα τον εαυτό μου να αισθάνεται πως κανείς δεν τον καταλαβαίνει και πως θα μου δινόταν η ευκαιρία να αποδείξω τι μπορώ να καταφέρω, είδα παιδικά γέλια και εφηβικά χαμόγελα. Είδα ξεγνοιασιά, μα και αγωνία για το πότε θα γίνω κύριος του εαυτού μου. Είδα μια ζωή που άρχισα να χτίζω μόνος μου και που ήταν τόσο αποθεωτική που φάνταζε σαν την απαρχή μιας πολύ μεγάλης ζωής. Για κάποιο λόγο το παρελθόν ήταν ονειρικό κι όμως δεν ήταν πλάσμα της φαντασίας του ονείρου μου.

5:13-5:25 Απότομα άρχισα να αισθάνομαι μια ώθηση προς τα πάνω. Επέστρεφα στο παρόν; Τελείωνε το όνειρο; Μια φωνή διέκοψε τα πάντα. Ήμουν; Είμαι; Θα ‘μαι; Τι;  :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου - ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΔΕΣ ΤΗ ΖΩΗ ΑΛΛΙΩΣ (The Black Pearl)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

0:00-2:29 Η μέρα έχει μόλις ξεκινήσει και είναι στο χέρι σου αν θέλεις να είσαι ο ίδιος μίζερος άνθρωπος με χθες ή αν θες να δεις τη ζωή αλλιώς. Βγες έξω και δες πως ο ήλιος ψεκάζει με ζέστη την αδέσποτη γάτα που συμβιβάζεται και πάνω στο βρώμικο λάστιχο του αυτοκινήτου. Κατηφόρισε τον δρόμο παρατηρώντας το σπουργίτι που θα χορτάσει με μερικά ψίχουλα που βρήκε στον δρόμο. Και τώρα, φτάνοντας στο λιμάνι, έλα. Έλα για μια βόλτα που θα σου αλλάξει για πάντα (τον τρόπο σκέψης σ)τη ζωή. Άσε να λυθεί το καραβόσκοινο και νοιώσε για πρώτη φορά το βήμα σου να μην είναι απόλυτα σταθερό. Εδώ θα μάθεις πολλά μα κυρίως θα εκτιμήσεις περισσότερα. Καλώς όρισες στη θάλασσα!

2:30-4:13 Τα πανιά ανοίγουν και η πρώτη φουρτούνα έφτασε. Νομίζεις πως η ζωή σου είναι δύσκολη, ξεχνάς όμως πως εσύ την κάνεις έτσι αποζητώντας ολοένα και περισσότερα τα οποία η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν είχες τους πόρους να αποκτήσεις. Θέλεις μια ζωή που να μοιάζει με αυτήν των διασήμων, χωρίς όμως ποτέ να τους ρωτήσεις αν αυτοί είναι στ’ αλήθεια ευτυχισμένοι. Κοίτα τώρα πως οι γλάροι μας δείχνουν τον δρόμο για την νηνεμία. Εδώ, λίγο πιο ήρεμα μπορείς να πάρεις μια ανάσα. Να απολαύσεις το παιχνίδι του ήλιου με τα απλωμένα πανιά και πως η σκιά τους καθρεφτίζεται πάνω στη θάλασσα. Μείνε για λίγο στην άκρη της πρύμνης και νοιώσε πως είναι να είσαι ελεύθερος και χωρίς δεσμεύσεις που δεν μπορείς να αναλάβεις. Στη θάλασσα όλοι οι άνθρωποι είμαστε γυμνοί. Το νερό δεν κάνει διακρίσεις σε φτωχούς και πλούσιους, δεν ευνοεί, δεν αδικεί. Σου μαθαίνει να διασκεδάζεις με τη φύση και με ανθρώπους που αγαπάς. Χωρίς ακριβά αγαθά. Σου μαθαίνει να δέχεσαι τα απρόοπτα της ζωής χωρίς παράπονα ή γκρίνιες, να όπως αυτή η θαλασσοταραχή που μας βρήκε τώρα ξανά. Σήκω μαζί μου και σκαρφάλωσε στο κατάρτι. Νοιώσε τον αέρα να σε στριφογυρίζει χωρίς να μπορείς να κάνεις κάτι ενώ η βροχή μπερδεύεται με τα κύματα και σε καταβρέχει αλύπητα. Μόλις αυτό τελειώσει σου υπόσχομαι πως θα είσαι τόσο κουρασμένος και τόσο γεμάτος απ’ τη ζωή σου που δε θα χρειάζεσαι άλλο τίποτα.

4:14-5:59 Και τώρα ηρέμησε. Άκου και πάλι τους γλάρους. Κάποιο λιμάνι θα βρίσκεται εδώ κοντά. Να, κοίτα πως ξεπροβάλλει στο βάθος γαλήνιο και στάσιμο. Μην ξεχάσεις τις διδαχές της θάλασσας και να θυμάσαι πως πάνω στο κατάρτι είσαι πάντα μόνος σου. Όταν θα ξεπερνάς τα προβλήματα θα σε περιμένει πάντα μια πρύμνη για να χαράξεις τον δρόμο σου και να σκίσεις εκ νέου τα κύματα. Το ξέρεις πως όταν φτάσουμε θα αντιμετωπίσεις την ίδια ζωή. Η δουλειά θα έχει πάντα εκκρεμότητες και τα χρήματα θα εξακολουθούν να μην φτάνουν. Ίσως η γυναίκα σου σε χωρίσει και ο φίλος σου σε προδώσει. Ίσως οι γονείς σου πεθάνουν και η τράπεζα σου πάρει το αυτοκίνητο. Ίσως η αγαπημένη σου ομάδα να χάσει και κάποιος κριτής σε αδικήσει. Όμως εσύ να μάχεσαι, να μάχεσαι χωρίς φόβο, χωρίς δειλία, χωρίς μιζέρια και απαισιοδοξία. Η θάλασσα πάντοτε προσφέρει μια απλούστερη ζωή :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου - ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΠΟΛΕΜΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ (Battle of the Heroes)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

0:10-0:35 Δε θα έχει τέλος, θα είναι χωρίς διάλειμμα, με μία ανάσα και κανείς δε θα λυπηθεί τον άλλο. Μια μάχη μέχρις εσχάτων, μια αναμέτρηση ανάμεσα σε δύο άντρες που η ιστορία θα επιβραβεύσει τον νικητή σαν ήρωα. Ο θάνατος είναι το μέλλον (σου) και το ίδιο πιστεύεις κι εσύ (για μένα).

0:36-2:00 Δεν υπακούω στον κίνδυνο και ρίχνομαι στη μάχη χωρίς έλεος. Στα πρώτα κιόλας χτυπήματα ο ιδρώτας στάζει μαζί με σταγόνες από αίμα στα αδύνατα σημεία μας, καθώς τα σώματά μας τεντώνονται για να αντέξουν τον πόνο και οι μύες να χτυπήσουν πιο δυνατά. Σε μια μάχη δίχως προηγούμενο δεν υπάρχουν στάσεις κι έτσι τα άκρα μας διασταυρώνονται συνεχόμενα σα να είμαστε ένα. Το αίμα και ο ιδρώτας τώρα έχουν ποτίσει το δάπεδο που γλιστράει και εμείς δείχνουμε σα να χορεύουμε μαεστρικά πάνω του.

2:01-2:50 Η μάχη εκτυλίσσεται με τρόπο που τα βλέμματα μας διασταυρώνονται. Και ο ένας κοιτάει τον άλλο πολύ βαθιά. Τα μάτια τεντώνονται και γουρλώνουν από μίσος και φανατισμό. Όλο το πρόσωπο σουφρώνει τους μύες του. Η δύναμη για μια στιγμή έχει συσσωρευτεί στις εκφράσεις του προσώπου μας και θαρρείς πως είμαστε ικανοί να πολεμήσουμε ισάξια μόνο και μόνο με τα μάτια και την έκφραση.

2:51-3:43 Η μάχη συνεχίζεται και κατάφορα πλήγματα φέρει ο ένας στον άλλο. Οι αντοχές μειώνονται μα όχι από την κούραση ή τον πόνο, αλλά από το αίμα που και οι δύο χάνουμε και φθείρει τα ζωτικά μας όργανα. Δε θα κρατήσει για πολύ, καθώς κάθε χτύπημα τώρα μας φέρνει κοντά στον θάνατο. Πέφτεις! Σωριάζεσαι στο έδαφος και κρατάω την υπόσχεση μου φέροντας σου το τελικό και μοιραίο χτύπημα. Σε αποτελειώνω όπως είχαμε συμφωνήσει. Και τώρα, ετοιμοθάνατος κι εγώ πάνω στο νεκρό σου κορμί, συνειδητοποιώ πως είμαι μόνος και νοιώθω ένα τεράστιο κενό. Το μίσος εξαργυρώθηκε με έναν θάνατο, όμως η νίκη δεν με κάνει να αισθάνομαι καλά. Η απόλαυση της μάχης δεν καταξιώθηκε και τώρα αισθάνομαι περισσότερο μίσος, περισσότερη οργή, τώρα διψάω για περισσότερο αίμα ακόμα κι αν δεν έχω στόχο ή προορισμό πια στη ζωή. Δε θα σταματήσω ποτέ, άλλωστε είμαι ήρωας :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου - ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ (Canon)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Δεν πρόκειται να σε πείσω πως η ζωή είναι ωραία ούτε πως πρέπει να παραβλέπεις τα αρνητικά στη ζωή για να ζεις από τα καλά. Είναι δύσκολο να απαιτήσω κάτι τέτοιο, όμως άσε με να σου δείξω πως υπάρχει και καλό εκεί έξω και πηγάζει όλο από το μέσα σου, μου, όλων μας. Είναι το πως νοιώθεις στην καρδιά που καθορίζει τη διάθεση σου. Δεν σε κατηγορώ ως κακό άνθρωπο, όμως προσπαθώ να σκαλίσω για να ανακαλύψω την καλοσύνη σου και βλέπω μόνο χαμόγελα σε ανθρώπους που αγαπάς, μόνο εκεί που σε συμφέρει. Ποιος είσαι και που πας; Αν όλοι χαμογελούσαμε μεταξύ μας σκεπάζοντας τα προβλήματα μας έτσι, θα φτάναμε πιο εύκολα στις λύσεις τους.

 

Πολλές φορές τα παιδιά βλέπουν απλές λύσεις στην πολυπλοκότητα των ζητημάτων που μας ταλανίζουν. Είναι γιατί έχουν καθαρή ψυχή και γιατί δεν έμαθαν να ζουν με βάση την κατάθλιψη. Μπορούμε όλοι να το κάνουμε, μια φιλοφρόνηση στην ηλικιωμένη κυρία που ποτέ δεν συμπάθησες, μία καλημέρα σε κάποιον που στοιχηματίζεις πως ποτέ δε θα κάνει την πρώτη κίνηση, δώσε προτεραιότητα στον οδηγό της μηχανής με το απρόσωπο κράνος και κόψε λίγο απ’ το ψωμί σου για το αδέσποτο που σε κοιτά βαθιά στα μάτια. Πες πως τα ψώνια σου δεν έκαναν δεκαεφτά και εξήντα. Πες πως ήταν είκοσι ευρώ και δώσε τα ψιλά στον ζητιάνο που ποτέ δε σου γέμιζε το μάτι, όμως πόσο σημαντικό είναι να ακούσεις ένα ευχαριστώ από εκείνον! Κάνε αυτό ακριβώς που δεν θα έκανες ποτέ και κάνε το σε εκείνον που ποτέ δε θα στο έκανε εκείνος πρώτος.

 

Οι μέρες θα συνεχίζουν να ξημερώνουν, οι νύχτες να τις διαδέχονται και κάπου εκεί ανάμεσα τα προβλήματα θα συνεχίσουν για πάντα, οι απογοητεύσεις, οι αποτυχίες. Γιατί όμως θα πρέπει να χάνεις τον ενθουσιασμό για τη ζωή όταν ξέρεις πως μπορείς να προσθέσεις στο μουντό μοτίβο και χαμόγελα, καλοσύνη, χαρά μα πάνω απ’ όλα προσδοκία και ελπίδα. Βγες για ένα λεπτό και κοίταξε το φως της ημέρας, κοίταξε το ανάλαφρο σύννεφο ή το απαλό σκούρο της νύχτας. Είναι οι σταθερές σου για να ξέρεις πως θα υπάρχουν ότι κι αν γίνει. Έχεις όλο το χρόνο να γίνεις καλύτερος άνθρωπος και αν το καταφέρεις σε αυτήν την εποχή θα έχεις καταφέρει κάτι ακόμα πιο δύσκολο και σημαντικό. Αυτός είναι ο κανόνας της ζωής :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου - ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΜΟΥ ΑΝΗΚΕΙΣ (Phantom of the Opera)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

(0:00-0:39) Από την πρώτη στιγμή που ήρθες σε παρατήρησα. Κοίταξα μέσα σου βαθιά εκείνο το δευτερόλεπτο που τα βλέμματά μας διασταυρώθηκαν. Δεν μιλήσαμε. Δε χρειάστηκε.

(0:40-2:19) Από τότε έγινα η σκιά σου. Σκοτεινή, γεμάτη παράνοια να σε ακολουθεί παντού. Δεν το ήξερες, δεν μπορούσες να το καταλάβεις ακόμη, όμως αυτό κουβαλούσες μαζί σου όλο τον καιρό. Αν ψάξεις βαθιά μέσα σου, θα δεις πως αυτό ήθελες τόσο καιρό. Στην πραγματικότητα υποκρίνεσαι. Ολόκληρη η ζωή σου είναι ένα ψέμα, γεμάτο καθωσπρεπισμούς και ψεύδη στην ψυχή και τις πράξεις. Τώρα όμως μπορείς να με νοιώσεις. Δεν με έχεις δει ακόμα, αλλά ξέρεις. Ακούς τους θορύβους στα δωμάτια και τους τοίχους, ακούς τον χτύπο της καρδιάς σου και αρχίζεις να επιβεβαιώνεσαι.

(2:20-3:57) Φέρεσαι παράξενα και αυτό γίνεται αντιληπτό από όλους. Κανείς δεν μπορεί πια να εξηγήσει την παράξενη συμπεριφορά σου. Έχεις αναστατωθεί και μόνο εγώ μπορώ να σου προσφέρω αυτό που χρειάζεσαι. Μια ζωή αβεβαιότητας ακροβατώντας στην ζωή και τον θάνατο. Σε μια τέτοια ανύποπτη φάση, μπροστά σε δεκάδες κόσμου, έρχομαι και σε αγγίζω κοιτώντας σε διαπεραστικά. Έχεις καταλάβει στιγμιαία πως είμαι εγώ. Το νοιώθω από το ανατριχιασμένο σου κορμί. Μα πως είναι δυνατό να υπάρχω; Νόμιζες πως ήμουν μόνο μέσα στο μυαλό σου και πάλι όμως δεν έχεις σιγουριά γιατί ξαφνικά με χάνεις. Δεν έφυγα (και το ξέρεις), μόνο κάνω την τελευταία στάση πριν την μεγάλη μου είσοδο κι τώρα να, έρχομαι για να σε πάρω.

(3:58-4:11) Μην ανησυχείς. Δεν θα το καταλάβει κανείς. Κανείς δεν μπορεί να με αντικρύσει, ίσως ούτε εσύ η ίδια τώρα, καθώς νοιώθεις ζαλισμένη. Έρχομαι και σε παίρνω σιωπηλά, χαϊδεύοντας το μεταξένιο ύφασμα που καλύπτει το γυμνό κορμί σου. Είμαι ο μόνος που δεν σου είπα ποτέ ψέματα, ο μόνος που σου έδειξε την απόκρυφη αλήθεια και εκείνος που σε αφύπνισε από τον λήθαργο των πραγματικών σου παθών.

Τώρα όμως μου ανήκεις και βγάζοντας το μαχαίρι της ψυχής, σου ρίχνω, Μία, Δύο, Τρεις, Τέσσερις και για το τέλος Πέντε …Κατακτώντας σε για πάντα. Τώρα μου ανήκεις :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου - ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΘΛΙΨΗ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ (Rain And Tears)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Ένα ακόμη βροχερό βράδυ έφτασε στη ζωή σου κι εσύ σκυθρωπή όπως πάντα κλείνεις το κεφάλι χωρίς να μιλάς. Θέλω να σε βοηθήσω μα δείχνεις τόσο απρόσιτη! Όπως οι στάλες της βροχής κατακλύζουν το θολό παράθυρο, έτσι και τα δάκρυα σου κυλούν στο δέρμα σου χωρίς να ξεχωρίζουν απ’ τη βροχή καθώς είναι όλα ίδια.

Μου λες πάντα πως προτιμάς τον χειμώνα απ’ το καλοκαίρι και τώρα καταλαβαίνω πως θέλεις να υποκρίνεσαι σκεπάζοντας την θλίψη σου με τη χειμωνιάτικη κρύα βροχή. Όμως τα γαλανά σου μάτια σε προδίδουν καθώς θαμπώνουν απ’ τα καυτά σου δάκρυα που κρυσταλλώνουν στο ψύχος του χειμώνα. Είναι εκείνες οι στιγμές που προσπαθώ να σε προσεγγίσω και να μάθω αν την ψυχή σου πλήγωσε ο έρωτας ή η ζωή.

Όμως πάντοτε παραμένεις κλειστή χωρίς να θέλεις να μιλήσεις, άλλοτε σιωπώντας, άλλοτε αλλάζοντας το θέμα ή απλά απαντώντας μονολεκτικά. Αναρωτιέμαι, δεν βλέπεις πως είμαι δίπλα σου και θέλω να σε βοηθήσω; Κλείσε τις άμυνες που ο εγωισμός σου έχει βάλει για να σε προστατεύσει. Δεν είμαι εγώ ο εχθρός. Κοίταξε με βαθιά στα μάτια. Ξέρω πως αν το θέλεις και μέσα στο σκοτάδι μπορείς να διακρίνεις τις προθέσεις μου.

Έρχομαι μαζί σου και σε αγκαλιάζω από πίσω. Όρθιοι όπως είμαστε, σε οδηγώ στο τζάμι ανοίγοντας την κουρτίνα. Εσύ ακούς τη βροχή να πέφτει ακατάπαυστα και τις στάλες να γρατζουνούν το τζάμι κι εγώ σου σκουπίζω τα δάκρυα και ανοίγω περισσότερο την κουρτίνα για να δεις πως έξω έχει ήλιο και ο χειμώνας έφυγε. Ξέρω πως βαθιά μέσα σου νοιώθεις τις ακτίνες απ’ το ουράνιο τόξο να πλημμυρίζουν την καρδιά σου. Να, κοίτα! Ο ήλιος ήδη σου στέγνωσε τα δάκρυα και τώρα σου υπόσχομαι πως μαζί θα αντέξουμε κάθε θλίψη :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου - ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΦΤΙΑΧΝΟΝΤΑΣ ΟΝΕΙΡΑ (Dream On)

Μόνος μου προσπαθώ να σκεφτώ τη ζωή μου μήπως καταφέρω να ορίσω νέους ορίζοντες, να ζωντανέψω ξανά την ελπίδα. Σε ένα σκοτεινό και κρύο δωμάτιο κοιτάζομαι απ’ τον καθρέφτη και βλέπω κάποιον που αμυδρά μου θυμίζει κάτι. Το παρελθόν μου έμεινε πίσω όπως το σκοτάδι πνίγει τις ακτίνες του ηλίου και τώρα αναζητώ μια ευκαιρία να ξεχρεώσω όλες μου τις εκκρεμότητες. Μέσα στον βαθύ συλλογισμό μου ανακαλύπτω πράγματα για μένα σα να γνωρίζω τη ζωή και τον εαυτό μου από την αρχή. Μαθαίνω πως η ζωή είναι γεμάτη παραπτώματα και συναπάντημα από λάθη που κάποτε μετανιώνεις. Ξέρω. Έπαιξα και έχασα στη ζωή. Έχασα μα έμαθα την αξία της νίκης. Το αμαρτωλό παρελθόν μου δίδαξε πως είναι να ταπεινώνεσαι και να μην έχεις καμία ελπίδα στη ζωή. Τώρα, μόνος στον σκοτεινό μου τάφο βλέπω τη ζωή μου να ξετυλίγεται σε αργά στιγμιότυπα δίνοντας μου τον χρόνο να τιμωρήσω τον εαυτό μου για τις λάθος μου επιλογές. Τους λάθος ανθρώπους που εμπιστεύτηκα και εκείνους που κακώς άφησα να με διδάξουν. Μου άξιζε να μου γυρίσουν όλα πίσω, άλλωστε μόνο όταν χάσεις μαθαίνεις να κερδίζεις στη ζωή.

Ταπεινωμένος και αλλαγμένος, δηλώνω έτοιμος να ξαναβγώ στον κόσμο, να βγω απ’ το σκοτάδι, να βρω συνοδοιπόρους και να προκαλέσω μια αιτία να γελάσω ξανά, να δακρύσω από συγκίνηση κι αν δεν τα αντέξω όλα αυτά, ας κρατήσουν μόνο για μια μέρα. Όμως τότε θα επιμείνω, θα κάνω όνειρα, θα βάλω στόχους και θα βασιστώ στον εαυτό μου. Δε θα απογοητεύσω ποτέ ξανά κάποιον και δε θα στηριχτώ στα ψέματα. Από σήμερα χαράζω το μέλλον μου φτιάχνοντας όνειρα και θα δώσω όλες μου τις δυνάμεις για να τα πετύχω. Πρέπει να αξίζω μια ευκαιρία να φτιάξω όνειρα κι αν κάποια δεν τα πραγματοποιήσω, εσύ άσε με να εξακολουθώ να ζω φτιάχνοντας όνειρα μέχρι να έρθει η στιγμή που ο Θεός θα αποφασίσει για την κατάληξη μου :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου - ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΑΡΚΕΙ Η ΑΓΑΠΗ (Don't Know Much)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Σε κοιτάω όπως είσαι ξαπλωμένη, αθώα και γαλήνια μέσα στα ζεστά σου σκεπάσματα. Έχω μόλις γυρίσει από τη δουλειά και όλη η μυρωδιά της φθοράς είναι κολλημένη πάνω στα ρούχα μου. Ξέρω πως δεν μπορείς ακόμα να κάνεις τίποτα, όμως δεν έχεις πλήρη επίγνωση της επίδρασης πάνω μου κι εγώ πορεύομαι με την αγάπη μου για σένα. Μπορεί να μην ξέρω τι μου επιφυλάσσει το μέλλον, ξέρω όμως πόσο σ’ αγαπώ και προς το παρόν αυτό μου αρκεί.

Τώρα σε βλέπω να ξυπνάς σιγά-σιγά. Ανοίγεις τα μάτια σου και βλέποντας με, χαμογελάς. Σε κοιτάω κι εγώ και ξέρω πως έχεις δει πολύ λίγα πράγματα ως τώρα όμως τι σημασία έχει; Αμέτρητα όνειρα ανθρώπων που κατάφεραν να δουν και να ζήσουν πολύ περισσότερα από εσένα, καταστράφηκαν, ποδοπατήθηκαν από την ίδια τη ζωή που δεν ήταν τόσο ευγενική μαζί τους. Δεν έχει σημασία λοιπόν το τι έχεις νοιώσει και τι μπορείς από τώρα να αναγνωρίσεις, άλλωστε ο ερχομός σου δεν έλυσε τα προβλήματα του κόσμου. Χιλιάδες ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα και ακόμα και σήμερα είναι τόσα πολλά αυτά που πρέπει να κάνω στη ζωή μου, όμως πλέον ο σκοπός μου είναι πιο δυνατός, γιατί θα είμαι για πάντα δίπλα σου κι αν όλα στη ζωή (μου) αλλάξουν, ξέρω πως το μόνο δεδομένο θα είναι η σχέση μας.

Τώρα έχεις ξυπνήσει και η οπτική μας επαφή είναι απίστευτα δυνατή. Τώρα όλοι αντιλαμβάνονται πως η ύπαρξή σου με πλημμυρίζει με έμπνευση και η ψυχή μου βρήκε επιτέλους στο πρόσωπο σου την λύτρωση. Τώρα είσαι η αιτία και η αφορμή να προσπαθώ, να πετυχαίνω και να δημιουργώ. Μπορεί να μην έχει έρθει η ώρα να απαντήσω σε όλα τα ερωτήματα και σίγουρα να μην μπορώ να γνωρίζω ποιο θα είναι το αύριο για μένα και για σένα, μπορώ όμως να σε αγαπώ και αυτό είναι για τώρα, αρκετό :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου - ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ (For My Fallen Angel)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Περίμενα καρτερικά το βράδυ να σκεπάσει κάθε ακτίνα του ήλιου και το σκοτάδι να καλύψει τις ψυχές των ανθρώπων. Έκατσα λίγες ακόμα ώρες ώστε ακόμα και τα φώτα των ανθρώπων να σβήσουν. Τότε μόνο βγήκα έξω και γρήγορα απομακρύνθηκα από την πόλη των πολλών. Αφού πέρασα δρόμους και μυστήρια μονοπάτια, έφτασα στο μέρος που θα σε έβλεπα ξανά.

Το βρεγμένο χώμα έκανε τα βήματα μου πιο ανάλαφρα και η αγωνία μου να έρθω δίπλα σου, τα έκανε ακόμα πιο γρήγορα. Σε λίγες στιγμές έφτασα κοντά σου. Σε κοιτούσα ήδη από μακριά, όμως εσύ δεν μου απάντησες κανένα βλέμμα μου. Γονάτισα στο μαλακό έδαφος και έσκυψα πάνω σου. Οι σκόρπιες στάλες από τον ουρανό έπεφταν αδιάκριτα στο καπέλο που με σκέπαζε κι αν σταγόνες βρισκόντουσαν στο πρόσωπό μου, ποιος θα επέμενε πως ήταν δάκρυα; Γύρω μου σκοτάδι και σιωπηλοί ψίθυροι ακούγονται σαν στοιχειωμένες γρατζουνιές πάνω σε ένα βιολί που παίζει τον ίδιο σκοπό ξανά και ξανά.

Η ώρα περνάει και εγώ ακόμα δεν έχω βγάλει ούτε λέξη. Δεν ξέρω τι να σου πω που να έχει νόημα για σένα. Ξέρω πως εσύ θέλεις να ακούσεις οτιδήποτε και θα προσποιηθείς πως σε ενδιαφέρει όπως έκανες πάντα. Ένας απαλός άνεμος τινάζει τις χορδές του βιολιού και οι ψίθυροι τώρα γίνονται μια μελαγχολική μελωδία. Κοιτάω ψηλά τον ουρανό και κανένα από τ’ αστέρια του δεν έχουν όρεξη να φανερωθούν. Τότε, πιάνω ένα μαραμένο φύλο που έχει πέσει πάνω σου και το βάζω στην χούφτα μου απαλά να μην σπάσει. Μια νυχτερίδα περνάει από πάνω μου βιαστική για να κρυφτεί. Ίσως φοβήθηκε την πρώτη ακτίνα του ήλιου που πλησιάζει.

Είναι ώρα να φύγω και να γυρίσω στη μιζέρια της ζωής. Σε λίγες ώρες κανείς δεν θα καταλάβει τη διαφορά, όμως εμείς θα ξέρουμε. Έτσι δεν είναι; Καλημέρα :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου - ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: Η ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΧΑΣΑΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ (The Temple Of The King)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Τώρα θυμάμαι έναν περίεργο τύπο εκείνες τις πονηρές εποχές σε εποχές που δεν είναι δυνατό να σβηστούν από τη μνήμη. Ήταν ένας νεαρός άντρας που ήρθε από εκεί που ανατέλλει ο ήλιος και ίσως και η ελπίδα. Είχε περάσει μέσα από ένα κρυφό και οδυνηρό πέρασμα για να χτυπήσει την τελευταία μαύρη καμπάνα. Μια μέρα σε εκείνη την εποχή όταν εκείνη η καμπάνα χτυπούσε κανείς δεν μπορούσε να αντιληφθεί πως ήταν επειδή στ’ αλήθεια ο καιρός είχε έρθει για να αλλάξει για πάντα η ζωή και κάποιος έπρεπε να θυσιαστεί στον ναό Του Βασιλιά.

Κάπου εκεί μας έδειξε πως βρισκόμαστε στο κέντρο του κύκλου και μας έδειξε πως να ψάχνουμε, να ερευνούμε. Όλοι βλέπαμε το ταλαιπωρημένο του χέρι να μας διδάσκει πως να πράττουμε για να βρούμε την αλήθεια. Ο ήλιος ήταν ακόμα ψηλά όταν ο ταλαιπωρημένος γέρος άρχισε να τραγουδάει επικλήσεις στον παράδεισο να στείλει βοήθεια. Εμείς τον κοροϊδεύαμε και τότε ένας κεραυνός που μετέφερε πλάσματα με αμέτρητα φτερά άστραψε ακριβώς από πάνω του, δείχνοντας πως τώρα όλα άρχιζαν.

Ήταν εκείνη η εποχή που κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει, όταν ο δυνατός άντρας έφερε μαζί του τη μαύρη δυνατή καμπάνα που άρχισε να χτυπάει δυνατά. Η καμπάνα χτυπούσε τόσο δυνατά και ρυθμικά που ήταν σαν ένα μουσικό όργανο που υποδείκνυε πως η ώρα είχε επιτέλους φτάσει ώστε κάποιος να θυσιαστεί για τον ναό Του Βασιλιά.

Και ακριβώς εκεί, ανάμεσα στο πλήθος, στεκόταν όρθιος, διαλυμένος, με μεγάλη επιμονή όμως στο να μας κοιτάξει, να μας αισθανθεί προσπαθώντας να μας μεταδώσει ότι είχε μέσα του. Δεν κράτησε όμως πολύ. Δεν άντεξε. Ένα χέρι δυνατό και θεόρατο σαν ένα τεράστιο παλιρροιακό κύμα ήρθε με ταχύτητα και τον πήρε στον ναό Του Βασιλιά, μακριά από τον κολασμένο κύκλο της άκρης της Γης. Καθώς εκείνος έφευγε μακριά μας κοιτούσε επίμονα με αγωνία ελπίζοντας και αναρωτώμενος, σκεφτόμενος όλα εκείνα τα παράλογα που είχε αντικρύσει όσο βρισκόταν κοντά μας και προσπαθώντας να συμπεράνει που θα καταλήξουμε. Ακόμα κι όταν βρισκόταν κοντά μας, μας καλούσε να προσευχηθούμε στον παράδεισο, εμείς όμως τον χλευάζαμε και τον κατηγορούσαμε ως ψεύτη, όμως τώρα είναι πολύ μακριά και κανείς δεν τον προσεγγίσει καθώς απομακρύνεται καθώς το φως που εκπέμπεται από αυτόν είναι τόσο δυνατό.

Μένοντας (λοιπόν) πίσω στον κύκλο με τον υπόλοιπο κόσμο, σκεφτόμουν πως στεκόταν και μας προέτρεπε να βρούμε τις απαντήσεις μας, πως αισθανόταν το περιβάλλον, πως ήθελε να μας δείξει πως να διορθώσουμε τον στραβό δρόμο που εμείς διαλέξαμε και τότε ξαφνικά, με μία απλή κίνηση ενός θεόρατου χεριού όλοι έμαθαν το Ναό Του Βασιλιά (υπάρχει ελπίδα;) :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »