ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΜΑΙΟΥ ~ ένα διάλειμμα ψευδαίσθησης (Alcohol Is Free)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Θυμάσαι πόσο ήρεμα ήταν όλα; Πόσο ωραία περνούσαμε στα καινούρια μας ρούχα, με τα καινούρια μας αμάξια στα καινούρια μας γυαλιά ηλίου; Και ξαφνικά όλα άλλαξαν! Μία καινούρια κατάσταση σαν μία φουρτούνα που φέρνει τσουνάμι πριν καν μάθεις να κολυμπάς. Κι εκεί που νομίζαμε πως όλα είναι υπέροχα η πλημμύρα ανέδειξε την λάθος πορεία μας για τόσα χρόνια.

Μα ήταν λογικό. Σε μια κοινωνία ναρκωμένη από αλήθειες, αξίες και χωρίς ηθικούς φραγμούς, που μεγάλωνε σαν μεθυσμένη από την λογική και τον ρεαλισμό, ο πικρός καφές της αλήθειας προκάλεσε σεισμό σε εμάς και σε πολλούς από τους άλλους. Και ξαφνικά θεοί αποκαθηλώθηκαν, ηγέτες καθαιρέθηκαν, καπετάνιοι εγκατέλειψαν το πηδάλιο κι εμείς μείναμε να αναρωτιόμαστε ποιος οδηγούσε το ναυάγιο για τόσο καιρό.

Σε λίγο ξένοι έφταναν στην χώρα και ρωτούσαν που πήγαν όλοι; Πως και άλλαξαν ξαφνικά. Γιατί δεν σπάνε τα πιάτα και γιατί δεν βγαίνουν κάθε βράδυ ως το πρωί. Τότε οι ντόπιοι τους δείχνουν με το δάχτυλο το πέλαγος και τους λένε πως μας πήραν το σπιτάκι μας μακριά, μακριά. Τους λένε πως προσπαθούν να οδηγήσουν στον στέρεο τον δρόμο, όμως όταν πιάνει η κατηφόρα εκείνοι ασυναίσθητα αρχίζουν να κολυμπούν προς τα πίσω.

Βρεγμένοι απ’ το κρύο και άρρωστοι από την έλλειψη της χαμένης εξουσίας αναζητούμε απεγνωσμένα μία ένεση ψεύδους για να θυμηθούμε τα παλιά. Που μπορούμε να στραφούμε έστω και για λίγο ώστε να ξεφύγουμε απ’ την πραγματικότητα; Τι μπορεί να μας προσφέρει ένα μικρό διάλειμμα; Λίγες στιγμές της παλιάς ζωής; Μα ναι! Αυτό είναι! Αλκοόλ! Στην χώρα που πίνουνε και τα βρέφη, το αλκοόλ είναι η λύση. Θα έπρεπε να υπάρχει στις δημόσιες βρύσες και να προσφέρεται δωρεάν στους περαστικούς. Όλοι έχουν ανάγκη από ένα διάλειμμα ψευδαίσθησης από την σημερινή πραγματικότητα. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ~ το τέλος της υποκρισίας (Supernatural Superserious)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Την επόμενη φορά που θα βγεις στον δρόμο, μην κοιτάς στο πλακάκι του πεζοδρομίου. Ίσως πατήσεις σε κάποια ακαθαρσία, όμως αξίζει αυτή τη φορά να δεις τους περαστικούς στα μάτια όντας κι εσύ ένας από αυτούς. Όλοι έρχονται από κάπου και νομίζουν πως έχουν συγκεκριμένο προορισμό. Θα δεις πόσο προσηλωμένοι είναι στον διάβα τους κι ακόμα αν βλέπεις ανθρώπους να περπατούν χαλαροί γλύφοντας ένα παγωτό-χωνάκι, δεν αρκεί να καθησυχαστείς αν πρώτα δεν αναλογιστείς την μεταμφίεση τους. Όλοι οι άνθρωποι φοράμε μάσκες, ειδικά εκεί έξω. Κρύβουν την αλήθεια ή μήπως τον φόβο τους; Μήπως και τα δύο, δηλαδή να φοβούνται την αλήθεια τους; Ίσως αν τους κοιτάξεις βαθιά στα μάτια να μπορέσεις να καταλάβεις.

Αν μια τέτοια μάσκα πέσει υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, τότε μένει η ταπείνωση. Σκέψου έναν άνθρωπο που περπατάει με βρώμικα παπούτσια ή εκείνον που του έπεσε το παγωτό στην μπλούζα. Νοιώθει ταπεινωμένος; Το πιθανότερο είναι πως δεν ενδιαφέρει κανέναν από τους υπόλοιπους, διότι γενικά τίποτα πια δεν ενδιαφέρει κανέναν από τους υπόλοιπους! Οπότε αρκεί να το πιστέψεις. Και ύστερα να αποκτήσεις την αυτοπεποίθηση να θωρακίσεις τον εαυτό σου από μια εικονική ταπείνωση. Αν το κάνεις, θα φύγω. Αν όχι, πρέπει να σε πείσω κι άλλο. Σκέψου απλά πως καθένας από αυτούς που περπατούν στον δρόμο έχουν έναν λόγο να αισθάνονται άβολα. Και η ζωή συνεχίζεται…

[2:03-2:10] Και ξαφνικά στέκεσαι στην μέση του πεζοδρομίου, παίρνεις φόρα και φτερνίζεσαι δυνατά. Ακούς την τρύπα στο παλτό να σκίζεται πιο πολύ, το παγωτό να πασαλείφεται στο πηγούνι σου και σταγόνες από την μύτη σου να πέφτουν κάτω και να λερώνουν τον μπροστινό περαστικό. (αρκετά πια με την ταπείνωση) Γελάς! Γελάς δυνατά, ξεκαρδιστικά και αποφασίζεις πως έχει πλάκα να απογυμνώνεσαι. Αποφασίζεις πως ήρθε η ώρα να ζήσεις μία φαντασίωση χωρίς να υποκρίνεσαι.

Κι έτσι αποφασίζεις να ονειρευτείς. Δηλαδή να περπατάς με το φτηνό σου τζιν και το παλτό με τις σκισμένες εσωτερικές τσέπες και να σκέφτεσαι πως φοράς κουστούμι με μεταξωτή γραβάτα ή γόβες με την υπογραφή του σχεδιαστή στον πάτο που αγγίζει η βρώμικη κάλτσα! Τώρα απόλαυσε τη στιγμή χωρίς να μετανιώνεις για το ψέμα (σιγά το ψέμα!). Μην ξεχνάς πως όλοι εδώ είναι σαν εσένα: στην μεταμφίεση, στο ψέμα, στην φαντασίωση. Στην φαντασίωση σου όλα είναι απλά. Δεν υπάρχει σκοτάδι ή φόβος, είναι όλα φυσιολογικά. Μάλιστα θα είναι ωραία μόλις αισθανθείς όμορφα με τον εαυτό σου να πας εκεί που σε πρόδωσαν για πρώτη φορά. Έχει σημασία. Φτάσε ακριβώς στο σημείο και άρχισε να χορεύεις. Κάτι σαν ιεροτελεστία, σαν ένα χορό εξιλέωσης, εκδίκησης του πόνου και της τότε ταπείνωσης. Κάτι σαν εορτασμός του καινούριου σου “εγώ”. Στο τέλος δεν θα ξέρεις αν εξακολουθείς να ζεις την φαντασίωση σου ή απλά μία νέα υπέροχη μέρα ξεκίνησε.

Ζήσε την εμπειρία. Είναι γλυκιά, μοναδική, ερεθιστική! Είναι αλλοπρόσαλλη, υπερφυσική και μοναδικά νοητική. Ζήσε μια εμπνευσμένη έμπνευση μόνο για σένα. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΣΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΜΑΡΤΙΟΥ ~ ο χρόνος μου τελειώνει (Time Is Running Out)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως .

Είχα όρεξη, είχα ελπίδες, είχα πρόγραμμα και όνειρα. Θα έκανα το παν και θυσίαζα ότι είχα για να πετύχω, να φτάσω ψηλά, εκεί που ανήκα δηλαδή.

Όμως γνωρίστηκα με σένα χωρίς να δώσω σημασία στην αρχή. Ήταν το πάθος της αρχής, ο ενθουσιασμός στο ξεκίνημα. Ήταν η θολούρα της πρώτης μέρας και η γλύκα του χαπιού πριν το γλύψεις.

Τώρα πνίγομαι και ασφυκτιώ. Ξέρω πως κάνω λάθος μα δηλώνω εθισμένος. Μπορεί να μου έκανες μάγια αλλά δεν ξέρω από ξόρκια. Όταν σε βλέπω σε μισώ τόσο πολύ που θυμάμαι πόσο αντιφατικά είναι τα πάντα πάνω σου. Η ομορφιά σου με θαμπώνει και διαλέγω να βγάλω τα παπούτσια μου ξεκινώντας να περπατάω στο χαλί του παιχνιδιού που έστησες. Ερεθίζομαι στην θέα των δοκιμασιών που υπό την επήρεια σου αναγκάζομαι να ξεπερνάω. Κι όσο οι πίστες προχωράνε, οι δοκιμασίες δεν έχουν πέπλο ασφαλείας. Μπορεί να καταλήξω στη φυλακή ή ένα στατιστικό του θανάτου. Το πράγμα έχει χοντρύνει πολύ και εσύ είσαι η αιτία της κατρακυλάς.

Έχεις την ικανότητα να υποβαθμίζεις την σοβαρότητα και την επικινδυνότητα. Όχι! Δε θα σ’ αφήσω να θάψεις ξανά την θυσία μου. Δε θα σ’ αφήσω να με αφήσεις χωρίς ανταμοιβή. Δε θέλω να με φτάσεις πιο κοντά στο θάνατο χωρίς αντάλλαγμα. Δώσε τη δόση μου, θέλω λίγο από εσένα για λίγο ακόμα. Ξέρω πως δε θα κρατήσει για πάντα γιατί ο χρόνος τελειώνει. Για μένα. Εσύ φαντάζεις στα μάτια μου ως ατελείωτη και αιώνια αρρώστια που καίει τα σωθικά. Λίγο πριν το τέλος μπορώ να συνετιστώ(;) δίνοντας μια μικρή παράταση στο τέλος, δεν μπορώ όμως να κρύψω το τι είσαι για μένα.

Για μια ζωή ονειρευόμουν την απόλυτη ελευθερία και τον αυτοέλεγχο, μα το μόνο που κατάφερα είναι να περιορίζονται μέχρι τον απόλυτο εθισμό μου σε σένα όπου και τα έχασα πλήρως. Ακόμα κι αν κατά καιρούς προσπάθησα να σε παρατήσω, ο εθισμός μου με τύφλωνε και πλέον πλήρως παγιδευμένος στην επιρροή σου, δεν έχω περιθώρια ελιγμού ή σωτηρίας. Κάθε μέρα απορροφάς ότι –λίγη, ελάχιστη- ζωή μου έχει απομείνει. Πως έφτασα εδώ; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΣΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΩΔΙΚΟ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ~ ο ένας δίπλα στον άλλο (Someone Like You)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Κοιτάω φωτογραφίες από παλιά και έτυχε να βρω ένα παλιό μου ημερολόγιο. Έζησα σε δυο στιγμές όλα τα χρόνια ξεγνοιασιάς μας. Εγώ, εσύ και μια παρέα που προσπαθώ να θυμηθώ αν κατάφερνε να μιλήσει πάνω από πέντε λεπτά χωρίς να ξεσπάσει σε γέλια. Για δυο στιγμές έκλεισα τα κουρασμένα μάτια μου και χάθηκα σε εκείνη την εποχή.

Όταν τα άνοιξα ξανά, ένα χαμόγελο φάνηκε από μια μικρή λυγισμένη σχισμή στο στόμα μου. Σκέφτηκα το σήμερα. Πως επιτέλους βρήκες τον δρόμο σου. Πως τα όνειρα για μια καλύτερη μέρα άρχισαν να πραγματοποιούνται. Για τον καθένα με έναν διαφορετικό τρόπο. Σε είδα μέσα σε ένα λευκό νυφικό που έδειχνε σκοτεινό μπροστά στην λάμψη της χαράς εκείνης της ημέρας. Όταν με τις σκέψεις η σχισμή στο στόμα έκλεισε, έκανα μια προσευχή, να βρήκες πράγματα που είχες ανάγκη και που ποτέ άλλοτε δεν βρήκες.

Για χρόνια σου ζητούσα να κάνεις το παραπάνω βήμα στην ζωή σου. Να τολμήσεις εκείνο που ως τότε δεν μπορούσες. Όπως ήλπιζα ο καθένας να τολμήσει να κυνηγήσει ένα όνειρο, μια καλύτερη ζωή μακριά απ’ το σπίτι του ή ένα νέο σπίτι ακριβώς εκεί. Σου ζητούσα να δεις την αλήθεια και να μην κρύβεσαι από τα συναισθήματα σου. Όταν θα έρθει εκείνη η μέρα θα με δεις εκεί με ένα λαμπερό πρόσωπο γιατί θα ξέρεις πως ίσως εγώ θα είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος για σένα. Θα ξέρεις πως σε αυτή τη νέα σελίδα της ζωής σου θα θέλω να είμαι εκεί είτε ως πρωταγωνιστής, είτε ως ο τύπος στο παρασκήνιο που κανείς δεν αντιλαμβάνεται παρά μόνο αυτός που πρέπει.

Κι όταν όλα πάρουν τον δρόμο τους, θα συνεχίζουμε τις νέες ή παλιές ζωές μας προσπαθώντας να πάρουμε ότι καλύτερο από αυτό που μας δίνεται. Κι όταν δεν πάρουν όλα την τροπή που θα θέλαμε, ξέρεις πως ο ένας θα έχει τον άλλο όπως τόσα χρόνια, γιατί η αγάπη μπορεί να κρατήσει για πάντα ή μπορεί να πληγώσει αφήνοντας ένα ανεξίτηλο σημάδι. Όμως δεν πρέπει να είμαστε ξανά άτολμοι. Ο χρόνος φεύγει και δεν πρέπει να μείνουμε στο υπέροχο παρελθόν μας. Ας μην συγκρίνουμε καν αυτές τις εποχές. Χωρίς ανησυχίες και δάκρυα, με λάθη, αναμνήσεις και αποφάσεις που προλαβαίναμε να μετανιώσουμε. Ας εγκαινιάσουμε αυτή την νέα εποχή με μια υπόσχεση για εφόδιο στις κακές μέρες: Θα είμαστε πάντα ο ένας δίπλα στον άλλο. +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΩΔΙΚΟ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ~ χάνοντας τον έρωτα από δίπλα μου (Living Next Door To Alice)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως  

 

Με την Αλίκη μεγαλώσαμε μαζί, ακριβώς στο διπλανό σπίτι. Θυμάμαι μικροί να τρέχουμε στο κοντινό πάρκο όπου παίζαμε στην παιδική χαρά, να χαράζουμε με μία πέτρα τα ονόματα μας πάνω στους χοντρούς κορμούς των δέντρων και να πέφτουμε ατέλειωτες φορές μαθαίνοντας ποδήλατο μέχρι τα γόνατά μας να ματώσουν. Η Αλίκη κι εγώ βλεπόμασταν κάθε μέρα μέχρι που τελειώσαμε το Δημοτικό. Στο Γυμνάσιο οι παρέες μας άλλαξαν και μαζί οι συνήθειες μας. Είχα άραγε χάσει την ευκαιρία να της πω ότι την αγαπώ; Ότι είμαι τόσο ερωτευμένος; Όχι, ήμουν σίγουρος πως κάποτε, πιο μεγάλος, ύστερα από μερικά χρόνια θα ξεπερνούσα τις ντροπές μου και θα έβρισκα το θάρρος να το ομολογήσω. Στο μεταξύ ίσως ήλπιζα να το ανακαλύψει μόνη της.

Μια μέρα όμως, με πήρε τηλέφωνο η Σούλα (η Σούλα έμενε ακριβώς απέναντι) και με ρωτούσε αν γνωρίζω τα νέα για την Αλίκη. Εγώ όμως δεν είχα ιδέα κι έτσι μου ζήτησε να βγω στο παράθυρο να δω. Έξω απ’ το σπίτι της Αλίκης είχε μόλις αράξει ένα φορτηγό και μεγάλες κούτες γέμιζαν ως το βάθος. Κάπου πίσω από τις κούτες και τους μεταφορείς, την διέκρινα απ’ τα χρυσαφένια της μαλλιά. Ήταν εκεί. Το ίδιο όμορφη, η δική μου Αλίκη που ποτέ δεν της εκμυστηρεύτηκα την αλήθεια για εμένα. Τώρα φεύγει και δεν ξέρω τον λόγο, δεν ξέρω που θα πάει. Σίγουρα θα έχει βρει ένα νέο νόημα στην ζωή της και δεν έχει σημασία να μάθω. Για τόσα χρόνια μέναμε δίπλα-δίπλα και ποτέ δεν τόλμησα να της πω πως νοιώθω. Τώρα θα υποστώ τις συνέπειες μαθαίνοντας να ζω χωρίς εκείνη δίπλα μου.

Η Σούλα ήξερε. Και μου ζήτησε να την ξεπεράσω γρήγορα. Μου υποσχέθηκε πως θα με βοηθήσει και πως αφού έφυγε εκείνη, πρέπει να ξέρω πως έχω αυτήν που με περίμενε για τόσα χρόνια και τότε το φορτηγό έφυγε και μέσα σε αυτό και η Αλίκη. Όπως οι ρόδες κυλούσαν στον δρόμο ένοιωσα στιγμιαία την ζωή μας να κυλάει μπροστά στα μάτια μου. Τα γέλια, τα πειράγματα, τα δικά μου πρώτα ερωτικά σκιρτήματα. Είχαν όλα εξελιχθεί σε αυτόν τον δρόμο που τσαλαπατούσε η βροχή ακριβώς όπως και τα όνειρα και τις ελπίδες μου. Που να πηγαίνει και γιατί, κανείς δεν ξέρει, όμως αυτή ήταν η νέα της επιλογή και εγώ θα μείνω να να μετανιώνω που για τόσα χρόνια δεν έβρισκα το θάρρος να της πω πως νοιώθω. Τώρα ξέρω… ποτέ δε θα συνηθίσω να ζω χωρίς την Αλίκη :[ 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΣΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΩΔΙΚΟ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ~ η συνωμοσία των ολίγων (Conspiracy Of One)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως 

Θαρρείς πως πρόκειται (η ζωή) για μία μάχη με ίσους όρους όμως σύντομα βλέπεις πως το ένα επικρατεί του άλλου. Το κόκκινο του λευκού και το μαύρο όλων. Είναι ο δυνατός ενάντια στον αδύναμο, μόνο που στην πραγματικότητα νικάει πάντα ο πιο δυνατός. Άλλωστε δεν μένουν πολλά για να δεις. Δεν μένουν πολλά για να ζήσεις. Λίγο ακόμα όμως πρέπει να κρατηθείς για να τελειώσει η παράσταση αυτού που πρέπει να υποφέρεις. Ένα αίσθημα ή ένα βίωμα εξαναγκαστικό από πολιτικές, από φιλοσοφίες ή από κάτι αόρατο που βλέπεις μόνο τις συνέπειες των πράξεων του. Σύντομα βλέπεις πως το σκοτάδι σκεπάζει με το παχύ πέπλο του κάθε ακτίνα φωτός που κάποτε ορκιζόσουν κι ύστερα ήλπιζες πως υπήρχε. Αν ανήκεις στους αδύναμους (το ξέρω πως εκεί ανήκεις) θα λυγίζεις, θα γονατίσεις και θα υποστείς τις συνέπειες και τα λάθη που ακόμα κι αν εσύ δεν έκανες –σαν αόρατος άνθρωπος- ανέχτηκες τόσα χρόνια.

 

Οι αποφάσεις έχουν παρθεί και τα γεγονότα είναι δεδομένα. Σε αυτά, κανείς δεν κερδίζει κι αν κάποιοι έχουν επιβιώσει, δε θα προσφερθούν να μας βοηθήσουν, θα προσποιηθούν πως δεν ακούν καν τις φωνές βοήθειας που βγαίνουν σαν βουητά από την πτώση μας και θα απολαύσουν την επιβίωση τους όντας στην ομάδα των ισχυρών. Όταν όμως όλα θα έχουν τελειώσει, όλοι θα δουν πως κανείς δεν θα έχει κερδίσει, κανείς δεν θα βγει ωφελημένος και όλοι πια θα μιλούν για την συνωμοσία των ολίγων.

 

Η ιστορία όμως γράφει και κανείς δεν μπορεί να ανακόψει την πορεία της. Εμείς θα γονατίσουμε, όπως το κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια, μέρα με την ημέρα, στην τσέπη και τα συναισθήματά μας, στον εγωισμό και την ταπείνωση μας. Αυτοί που καθορίζουν το κόκκινο έναντι του άσπρου, τη νίκη έναντι της ήττας, αυτοί που διαμορφώνουν τις συνθήκες, που παίρνουν τις αποφάσεις για την τελική ευθεία (της ζωής μας). Πολλοί προσπάθησαν να τους νικήσουν, μα πουθενά στον κόσμο δεν τα κατάφεραν την ίδια ώρα που το σχέδιο διάλυσης του κόσμου συνεχίζεται απτόητο στις πλάτες μας. Όταν όμως κάποτε όλα αυτά τελειώσουν, θα δεις πως κανείς δεν θα έχει κερδίσει (ούτε  αυτοί) κι ας σκάλιζαν τόσο καιρό την συνωμοσία των ολίγων :[ 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΩΔΙΚΟ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ~ ΜΕΝΟΝΤΑΣ ΟΡΘΙΟΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΤΩΣΗ (Skyfall)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Κάθε μέρα που ξυπνάς φοβάσαι ή εύχεσαι πως μπορεί να είναι η τελευταία. Τι άλλες ενδείξεις να αναζητάς πια σε αυτή τη ζωή; Τα έζησες όλα. Γεύτηκες την δόξα και ύστερα βυθίστηκες στο απόλυτο κενό σε μια ελεύθερη πτώση χωρίς βάθος. Αυτό μοιάζει πολύ με το τέλος, σκέφτεσαι και συνεχίζεις μία ακόμα ημερολογιακή ημέρα κρατώντας την ανάσα σου για όσα λεπτά, όσες μέρες, όσα χρόνια μπορείς. Ξέρω πως κάθε σου δραστηριότητα είναι σχεδόν καταναγκαστική. Σαν να κινείται η Γη πολύ αργά πια για σένα και η καρδιά σου να καίγεται καθώς χτυπά. Ναι, κάπως έτσι φαίνεται να είναι το τέλος. Δεν το είχες προβλέψει, δεν το είχες ονειρευτεί έτσι, όμως ποιος σου είπε πως σου πέφτει λόγος; Πως ξέρεις πως δεν χρωστάς; Πως δεν πληρώνεις εδώ το τίμημα για κάτι άλλο, πολύ μεγάλο; Πως μπορείς να κρίνεις εσύ την ψυχή με τα δικά σου κριτήρια;

Ξέρεις πως δεν μπορείς να τα βάλεις με την ροή της ζωής, γι’ αυτό μην την περιμένεις. Άσε την Γη να γυρίσει στον ρυθμό της και τον Ουρανό να πέσει. Κοίτα τα θρύψαλα πως απλώνονται στα πόδια σου. Βλέπεις φωτιές, αίμα, πόνο και θλίψη. Βλέπεις προδοσία και υποκρισία κι όμως στα γυάλινα συντρίμμια καθρεφτίζεται το σώμα σου όρθιο. Ναι, αντέχεις από την ελεύθερη πτώση. Είσαι ακόμα εκεί, επιζώντας από κάθε τραγωδία που στην μάχη που δώσατε νίκησες ξανά!

Τώρα κάνε μια αναδρομή. Κάπως έτσι δεν ξεκίνησες; Από μία ζωή γεμάτη χαμόγελα, έπεσες στο υπόγειο της γης των ευκαιριών. Εκεί μόχθησες, ονειρεύτηκες (την επιστροφή ή την νίκη στη ζωή) και γεύτηκες (και τότε) πως είναι να επιβιώνεις. Χιλιάδες μίλια μακριά, χωρίς κανέναν κοντά σου από αυτούς που μπορείς να βασιστείς, εκεί όπου οι κόσμοι, τα συμφέρονται και τα συναισθήματα συγκρούονται, εκεί που όταν ξυπνάς βλέπεις ένα μαύρο. Εκεί έδωσες το πρώτο δείγμα της αντοχής σου. Δεν ήσουν ένα πιόνι της ζωής. Δεν κατάφερες να γίνεις ένας από αυτούς. Όχι στην καρδιά.

Και κάπως έτσι ζεις την ζωή σου, βγαλμένη μέσα από μια κινηματογραφική περιπέτεια όπου ο πρωταγωνιστής δοκιμάζεται όταν δεν ξέρει ποιον να εμπιστευτεί, όταν ο κίνδυνος παραμονεύει πίσω από ψεύτικα χαμόγελα, εύγευστα martini και πολυτελείς περιουσίες. Σε μια περιπέτεια που η μεγάλη του αγάπη αποδεικνύεται σύμμαχος του κακού και ο πρωταγωνιστής με ένα ατσαλάκωτο χαμόγελο ξεπερνά τα εμπόδια αφήνοντας τον Ουρανό να πέσει. Όταν πια θρυμματιστεί θα ξέρει πως εκείνος θα στέκεται ακόμα όρθιος και δυνατός θα αντιμετωπίσει την επόμενη πρόκληση. Και στο τέλος… θα είναι εκεί, χαλαρός, απολαμβάνοντας απλές στιγμές παρέα με τα αγαπημένα του πρόσωπα. Στον κόσμο της ελεύθερης πτώσης :[ 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΣΤΟΝ ΗΡΩΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ

αφιερωμένο

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜOYΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ~ τι σημαίνει να έχεις επιλογές (I Choose)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως  

Η ζωή είναι γεμάτη επιλογές και πάντοτε τις αντιμετώπιζες με τον δικό σου διαφορετικό τρόπο. Ακόμα θυμάμαι το “μη! μη! μη!” της μάνας μου όταν σκαρφάλωνα τον φράχτη και έπεφτα με τα μούτρα. Αίματα, μελανιές και κλάματα. Ναι, η μάνα μου είχε δίκιο, όμως πως θα ικανοποιούσα την περιέργεια μου; Επέλεξα να πέσω!

Τότε ήμουν μικρός και δεν ήξερα, όμως σήμερα τι ξέρω αλήθεια; Ποτέ δε θα ξέρω αρκετά ή μήπως πάντα θα ξέρω όσα χρειάζομαι για να κάνω την δική μου επιλογή; Γιατί αυτό είναι η ζωή: Μια σειρά από επιλογές που συχνά βγαίνουν τόσο λάθος, ένας εφιάλτης που γίνεται πραγματικότητα ή –αν θες- ένα γήπεδο που παίζεις το μέλλον σου κάνοντας την κάθε σου επιλογή.

Υπάρχει βέβαια πάντοτε η επιλογή του να μην επιλέγεις. Σκέψου πως μπορείς να ζήσεις μέσα στην αδράνεια και να αφήσεις τα πράγματα να έρθουν μόνα τους σε σένα. Τι θα έχεις καταφέρει; Θυμήσου στο παρελθόν όταν με την παρέα σου συζητούσατε τι θα γίνετε όταν μεγαλώσετε και τώρα μετράς ζωντανούς-νεκρούς μιας εξαθλίωσης βγαλμένη από την αδράνεια και όχι μόνο. Οι περισσότεροι δεν τα κατάφεραν, δεν ξέρω καν αν εγώ τα κατάφερα, όμως έτσι είναι η ζωή όπου ορίζουμε τις τύχες μας και συνήθως τα κάνουμε μούσκεμα, ζούμε ένα όνειρο προσδοκώντας το ξύπνημα και παίζουμε στο γήπεδο των ζωών με μπάλα τις επιλογές

Δεν ξέρω πως ορίζεται το σωστό και λάθος σε κάθε ζήτημα που προκύπτει, όμως μέσα στην αρένα απλά παλεύεις. Κάνε λοιπόν ότι καταλαβαίνεις και πάρε μιαν απόφαση επιτέλους. Όσο κρεμόμαστε από τις επιλογές μας, να είμαστε προετοιμασμένοι για μία (ελεύθερη) πτώση δίχως τέλος και έτσι ανάλαφρα όπως πέφτουμε και πέφτουμε, ρίξε μια ματιά προς τα πάνω θα δεις όλα τα “μη! μη! μη!” να γίνονται ολοένα πιο μικρά. Ναι! Αυτό σημαίνει πως έκανες την επιλογή σου, απλά μπορείς να φας τα μούτρα σου… πάλι :[ 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΚΑΙ ΓΡΑΨΕ ΠΩΣ ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΣΟΥ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ~ ΕΝΩΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΑΓΑΠΕΣ ΜΑΣ (My Love Is Your Love)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Αναρωτιέσαι πόσο δυνατά μπορεί να νοιώσει ένας άνθρωπος, αγνοώντας το μεγαλείο της ψυχής. Και προσπαθώντας να σου απαντήσω διαλέγω το πιο έντονο απ’ όλα τα συναισθήματα κι αυτό είναι η αγάπη. Ακόμα κι αν αύριο γινόταν η Δευτέρα Παρουσία θα είχα πρόβλημα να είμαι απ’ τους πρώτους που θα κριθούν; Και όταν θα πρέπει να υπερασπιστώ τον εαυτό σε Εκείνον, να ομολογήσω πως επέλεξα να ζήσω όλη μου τη ζωή μαζί σου;

Άσε με να σε βοηθήσω κι άλλο. Σκέψου πως αύριο ξυπνούσα και βόμβες παντού γύρω μου έπεφταν. Έξω ταραχές από διαδηλωτές που λεηλατούν οτιδήποτε βρίσκουν στον διάβα τους, πιο κάτω στρατιώτες να πολεμούν σκορπώντας την ζωή και τα όνειρα τους μέσα σφαίρες και βόμβες του τρίτου παγκοσμίου πολέμου. Θλιμμένα πρόσωπα και καταστροφή παντού θα βλέπεις, όμως θα ξέρεις πως η καρδιά μου σου ανήκει, πως θέλω να γίνω ήρωας για να έρθω γρήγορα να εξαργυρώσω την αγάπη μου για σένα. Ξέρω πως κι εσύ μ’ αγαπάς όμως δεν ξεχωρίζω τις αγάπες μας, τις ενώνω για να αντλώ δύναμη στις δύσκολες ημέρες.

Σε έναν άλλο κόσμο, είμαι πλούσιος και διάσημος ή άστεγος και φτωχός. Περνάω τις νύχτες μου στα πιο ακριβά ξενοδοχεία ή στα παγκάκια στις στάσεις των λεωφορείων, θα μου αρκούσε –ξέρεις- απλά να κοιμάσαι δίπλα μου. Δεν είναι το στρώμα ή το περιβάλλον που θα με κρατήσουν ζεστό τη νύχτα, αλλά η αγκαλιά σου. Εμένα αυτό θα μου αρκούσε αν είχα εξασφαλισμένη την αγάπη σου, εσένα;

Και κάπως έτσι ο χρόνος περνάει. Κι εμείς βλέπουμε την ζωή μας να αλλάζει και αυτά που φτιάξαμε να αλλάζουν μέσα στο χρόνο. Το δέρμα μας ζαρώνει και το σώμα μας δεν είναι πια ελκυστικό, όταν όμως σε κοιτάω στα μάτια θα βλέπω πάντα εκείνο το κορίτσι που αγάπησα και ερωτεύτηκα. Κι όταν κλείνουμε τα μάτια θα αγκαλιαζόμαστε και η αίσθηση θα είναι η ίδια στο πέρασμα των χρόνων. Αυτό είναι η αγάπη που μας ενώνει.

Δεν ξέρω αν σε έπεισα. Αν όχι, ψάξε μέσα σου ή μέσα μου αν θέλεις, δεν θα βρεις διαφορά γιατί η αγάπη σου είναι δική μου και η αγάπη μου δική σου κι έτσι όπως τις ενώνουμε ούτε μία αιωνιότητα και καμία αλυσίδα δε θα αρκούσε για να μας χωρίσει κι αν ακόμα εγώ πεθάνω πριν από εσένα μην στεναχωριέσαι γιατί το σώμα ίσως χωρίσει, όμως η αγάπη όχι. Θα είναι εκεί να σε περιμένει :[

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου ~ ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΦΙΛΙΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ (Friends Will Be Friends)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Υπάρχουν ημέρες που η ζωή (σου) είναι σαν ένα κόκκινο φανάρι. Εκεί που όλα μοιάζουν να είναι απαγορευτικά και κάθε σου προσπάθεια ή σκέψη συντρίβεται σε σκληρά τείχη από εμπόδια. Κάπου πιο πέρα ένα παιδί προσπαθεί να εκφράσει την δημιουργικότητά του και ένας ενήλικας ατενίζει με απαισιοδοξία μόνος του το μέλλον, όταν τα εφόδια για μια καλύτερη ζωή έγιναν απομεινάρια μίας ένδοξης επιθυμίας. Νοιώθεις έναν πόνο στο στήθος που προσπαθείς να γιατρέψεις στον γιατρό που έχει απεργία ή με ένα χάπι από το φαρμακείο που κι αυτό απεργεί, όμως αν ψάξεις μέσα σου, θα δεις πως αυτό που πραγματικά έχεις ανάγκη είναι λίγη ξεκούραση, ηρεμία και πάνω απ’ όλα να δεις πως όσο και αν δεν το καταλαβαίνεις, εξακολουθείς να έχεις κάτι για να κρατηθείς από τη ζωή.

Δεν είναι εύκολη η ζωή, όμως έχεις δίπλα σου φίλους που μπορείς να εμπιστευτείς. Φίλους με όλη τη σημασία της λέξης που όταν έχεις ανάγκη από αγάπη θα είναι εκεί για να σου δώσουν προσοχή και θα νοιαστούν για ότι κι αν σε απασχολεί. Οι φίλοι που όταν νοιώθεις πως εσύ και η ζωή έχετε πια τελειώσει κι όταν η ελπίδα έχει τελειώσει, θα σου κρατήσουν το χέρι και θα σε σηκώσουν με ένα γλυκό χαμόγελο που διαρκεί για πάντα. Το πιο γλυκό χαμόγελο! Έτσι είναι οι φιλίες που τελειώνουν με το τέλος της ζωής.

Κοίταξε τώρα πόσο όμορφη ημέρα είναι έξω, ξυπνάς και ένα μήνυμα σε περιμένει που είναι από τον αγαπημένο σου! Ενθουσιασμένα το διαβάζεις όμως η εξέλιξη δεν είναι αυτή που περίμενες, γιατί σου ανακοινώνει πως δεν θα είστε ξανά μαζί και τώρα πρέπει να πορευτείς στην μοναξιά, όμως είναι εύκολο όσο ποτέ γιατί έχεις την φιλία που μπορείς να εμπιστευτείς. Ένα χέρι με φροντίδα και αγάπη όταν το χρειαστείς. Όχι στα εύκολα, αλλά στα δύσκολα, στα μακρινά που αποδεικνύουν πως τα χιλιόμετρα δεν μετράνε, ο χρόνος δυναμώνει αντί να ξεθωριάζει και η επικοινωνία γίνεται πλέον τόσο αυτοματοποιημένα! Έτσι είναι οι φιλίες που τελειώνουν με το τέλος της ζωής :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου ~ ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΝΟΙΩΘΩ ΠΩΣ ΔΙΑΛΥΟΜΑΙ (Basket Case)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Μία ακόμα μέρα προς την παράνοια προχώρησα και επειδή το φως δεν γνώρισα, απευθύνθηκα σε σένα, μήπως βγάλω άκρη. Μπλέχτηκα λοιπόν πάνω σου κι εσύ αν θες άκου με να κλαψουρίζω για όλα και για τίποτα συγχρόνως αφού δεν υπάρχει τίποτα που να λειτουργεί καλά πάνω μου. Ξέρω, το έχω ρίξει στο μελόδραμα και σε μια κρίση κυκλοθυμίας γίνομαι ξαφνικά νευρωτικός μέχρι αηδίας, αλλά δέξου με όπως είμαι, τώρα που σε έχω ανάγκη.

Όταν μένω μόνος μου έχω καταθλιπτικές τάσεις και πολλές φορές ορκίζομαι πως έχω παραισθήσεις αφού βλέπω πράγματα μπροστά μου που δεν υπάρχουν, τα μαλλιά μου ασπρίζουν και το δέρμα μου μυρίζει άσχημα, γίνομαι αντικοινωνικός κι όλα αυτά μαζεύονται και νομίζω πως με ένα… “μπαμ” θα διαλυθώ! Λες να είναι παράνοια ή παρατεταμένη επήρεια; Οπότε κι εγώ πήγα στον ψυχίατρο που κούνησε το κεφάλι του προβληματισμένος. Μου είπε να πάω για ψυχανάλυση σε έναν άστεγο, μία ιερόδουλη, έναν ξερόλα, έναν εξομολόγο ή έναν οδοντίατρο. Όλοι μου είπαν πως είμαι βαρετός (πια) και πως πρέπει να κόψω την κλάψα.

Όμως εγώ συνεχίζω την κατάθλιψη και οι παραισθήσεις με χτυπούν αλύπητα κι όσο καθημερινά αυξάνονται νομίζω πως διαλύομαι. Λες να είμαι παρανοϊκός και οι προσπάθειες μου να βρω έναν τρόπο να ελέγξω τη  ζωή (μου) να είναι άκαρπες και να πέφτουν στο κενό ή απλά θα πρέπει να περιμένω μέχρι όλος ο κόσμος να αλλάξει και να έρθει στα μέτρα μου; Όσο περνάει πάντως ο καιρός (φωνάζω πως) διαλύομαι :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου ~ ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΚΑΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ (Shadow Of The Moon)

Ένα ακόμα βράδυ όπου η σκιά του φεγγαριού σκεπάζει την πύρινη λαίλαπα που κατακαίει τη γη και το δάσος που απέμενε από καταβολές του χρόνου. Λίγο πιο πάνω η λάμψη της Σελήνης φτιάχνει μία μικρή πίστα όπου καθρεφτίζεται ο χορός της φωτιάς σα μια γυναικεία παρουσία που διαλύει τα πάντα στο πέρασμα της. Όπως τα ξύλα καίγονται ακούς ψιθύρους από τα κλαδιά που σπάνε υποκύπτοντας στο κυνήγι της γυναίκας-φωτιάς. Και κάπως έτσι η νύχτα απλώνεται σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Βλέπεις πανικόβλητες φιγούρες ανθρώπων κι άλλους που απλά δε νοιάζονται. Και κάπου εκεί ψηλά κρεμασμένος σε μια χαμηλή βουνοκορφή βρίσκεσαι κι εσύ απολαμβάνοντας το σκοτάδι και την ησυχία του βρίσκεσαι σε έναν δικό σου κόσμο, αποκομμένος από την κοινωνία όπου σκέφτεσαι μια χαμένη αγάπη ή μια χαμένη ευκαιρία, μακρινές σκέψεις που ανήκουν στο παρελθόν. Εκεί ψηλά τώρα… αισθάνεσαι μόνος, θλιμμένος, σαν κανείς να μην σε κατανοεί και το κλάμα σου είναι τόσο βαθύ που δεν αρκεί ώστε να βρέξει τα αποκαΐδια από κάτω σου. Τώρα ο μόνος λόγος που κοιτάς χαμηλά είναι για να παρακαλέσεις την φλόγα να αναζωπυρωθεί μήπως και καταφέρει να φτάσει ως εκεί πάνω.

Μα μην καις, μην νοιώθεις θλίψη, μην νοιώθεις πόνο, δεν ξέρεις πως δεν υπάρχει λογική σε έναν κόσμο γεμάτο από τρέλα και παραλογισμούς; Σε έναν τέτοιο κόσμο γιατί να πονάς όταν τίποτα τελικά δεν έχεις κερδίσει! Σταμάτα να κρύβεσαι από την αλήθεια και τον ρεαλισμό. Η σκιά του μπλε φεγγαριού δε θα σε λυτρώσει. Αναζήτα την κάπου ανάμεσα στην ομίχλη για να δεις αέρια καπνού και ασωμάτων ψυχών να αιωρούνται τρέμοντας σε έναν νέο χορό. Αν συνεχίσεις να κοιτάς, ίσως δεις και την δική της την ψυχή μέσα από το σκοτάδι. Μην παρασυρθείς όμως… Ίσως είναι ψεύτικη. Ίσως είναι μια οφθαλμαπάτη από τη σκιά του φεγγαριού, ίσως ποτέ να μην σου είπα τίποτα από αυτά :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου ~ ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΔΕ ΝΙΚΑΜΕ ΑΙΩΝΙΑ (The Everlasting)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Είμαστε πολύ μικροί για να γεφυρώσουμε το χάσμα με το παρελθόν. Και σύντομα θα έχουμε μεγαλώσει υπερβολικά για να ακολουθήσουμε το μελλοντικό παρόν. Στο μεταξύ βλέπεις να χάνεται μια ακατέργαστη αυθεντικότητα που χαρακτήριζε εκείνους τους παλιούς. Σήμερα υπάρχει ένα θεόρατο κενό ανάμεσα μας που με το πέρασμα του χρόνου μεγαλώνει. Δεν ξέρω πως άρχισε, ξέρω όμως πως κάποτε δεν υπήρχε. Τώρα παρατηρώ νέους να χλευάζουν το παρελθόν επειδή δήθεν οι δυνατότητες ήταν περιορισμένες. Κανείς τους  όμως δεν μπορεί να μπει μέσα στη δικές μας τις ζωές, στις δίκες προσδοκίες και όνειρα. Τότε που ήμασταν εμείς οι κυρίαρχοι του κόσμου, πριν τα μαλλιά ασπρίσουν και το δέρμα ζαρώσει και τεθούμε στο περιθώριο. Στις αρχές νοιώθαμε πως νικούσαμε (τη ζωή) και στο πρόσωπο μας ανάβλυζε γνήσια η ελπίδα για το καλύτερο.

Βλέπω παντού τριγύρω πρόσφυγες. Εσένα, εμένα και όλους, αφού κανείς μας δεν ήταν για πάντα εδώ και κάποτε σίγουρα θα φύγει. Σύντομα όμως οι μεταξύ μας μικρο-διαφορές μας απομακρύνουν και μας φανατίζουν. Με την δύναμη της θέλησης θα μπορούσαμε να απαλείψουμε όλες μας τις διαφορές, όμως δεν υπάρχει (αυτή η θέληση). Και όσο ο καιρός περνάει, οι διαφορές μεγαλώνουν και η καταστροφή εντείνεται. Ύστερα μένει η επιλογή του να προσποιούμε πως όλα γύρω μου είναι καλά και φυσιολογικά ή απλά να προσπαθώ να ξεχάσω την αλήθεια. Στο τέλος της (ζωής) διαπιστώνω πως όσο το τέλος πλησιάζει, βιώνω ακόμα περισσότερο τη φθορά σε μια εμπειρία ζωής πολύ διαφορετική από αυτή που κάποτε σχεδίαζα και ήλπιζα. Τώρα οι μέρες μου έχουν καταστραφεί και οι νύχτες μου είναι στοιχειωμένες από ανεκπλήρωτα όνειρα. Θυμάμαι στην αρχή που νοιώθαμε πως κερδίζαμε. Που τα χαμόγελα μας φανέρωναν σιγουριά για το μέλλον μας, όμως τίποτα δεν είναι αιώνιο κι έτσι κι εμείς πήραμε σειρά για να λυγίσουμε από τον κανόνα αυτό. Δε θα μου συγχωρέσω ποτέ πως δεν πρόλαβα αφού δεν είμαι αιώνιος για να προσπαθώ :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου ~ ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ (Wild World)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Σήμερα θέλω να σου πω πως ξέρω πως νοιώθεις. Όταν το μακρύ αυτό ταξίδι ξεκινά, όλα φαίνονται ιδανικά. Ξέρεις πως θα συναντήσεις δυσκολίες όμως σε βάθος χρόνου θα είσαι κερδισμένος. Αυτό δεν γίνεται με τις επενδύσεις; Έτσι κι εσύ επένδυσες σε εκείνη όσο ήσασταν σε μικρή ηλικία. Ποτέ δεν σκέφτηκες το ενδεχόμενο της οικογένειας όμως της έμαθες τη ζωή. Της έμαθες να γελά, να σκέφτεται, να κρίνει, της έμαθες να ζει!

Και τώρα σε μια μέρα χωρίς καμία προειδοποίηση σου λέει πως ήρθε η ώρα να προχωρήσει. Εσύ έχεις χάσει τα πάντα σε εκείνη. Τον χρόνο σου, τις οικονομίες σου, τις ελπίδες σου κι εκείνη τολμά να σου ζητήσει πως θέλει να αρχίσει απ’ την αρχή. Σε πληγώνει, σε αφήνει θλιμμένο να θυμάσαι όλα όσα περάσατε μαζί. Τα όνειρα, τις ελπίδες, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες σας. Θα μπορούσε να ήταν η απόλυτη σχέση και ήταν, όμως τώρα μένει να θρηνείς την μοίρα σου και την απόφασή της.

Όμως τα συναισθήματα δεν σβήνουν έτσι απλά. Την αγαπάς ακόμα και αυτό δε θα σταματήσει ποτέ. Ξέρω πως της ευχήθηκες να πετύχει σε ότι κάνει και πως την συμβούλεψες να προσέχει σε αυτόν τον κόσμο τον δύσκολο που πάει να βγει. Δεν είναι πια εκείνο το κοριτσάκι που γνώρισες, όμως για πρώτη φορά είναι μόνη της σε αυτόν τον κόσμο. Και τώρα πρέπει να ξέρει πως να προσαρμόσει τη συμπεριφορά της σε κάθε περίσταση. Αυτό είναι το μυστικό. Και πάλι όμως, δε θα αποφύγει την απογοήτευση, ακόμα και από πράγματα που θα δείχνουν υπέροχα στην αρχή. Άλλωστε είναι πολύ σκληρός ο κόσμος που επέλεξε να πορευτεί μόνη της σε αυτόν και όσο κι αν είναι πια η γυναίκα που μπορεί να τον αντιμετωπίσει, ξέρω πως εσύ θα την βλέπεις πάντα σαν ένα μικρό κοριτσάκι, το δικό σου κοριτσάκι!

Γι’ αυτό και δεν την εμπόδισες. Θέλεις πάντα να είναι ευτυχισμένη και ποτέ δε θα δεχόσουν να είσαι εσύ εκείνος που θα την στεναχωρήσει. Το μόνο που άφησες για το τέλος είναι μερικές συμβουλές για να προσέχει και ευχές να γνωρίσει τους σωστούς ανθρώπους για να επιβιώσει σε αυτόν τον δύσκολο κόσμο όπου το κακό καραδοκεί. Για εσένα είναι στον άγριο κόσμο ένα κοριτσάκι. Το δικό σου κοριτσάκι :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου ~ ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΗ ΜΟΥ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ (My Melancholy Blues)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Εξερχόμενος από μία ακόμα συνεύρεση με ακριβά ρούχα, λεκτικές και εικονικές φιγούρες, επίδειξη ακριβών κινητών και σπάνιων γεύσεων κρασιού υπό τον ήχο εκλεπτυσμένης μουσικής που ενίοτε κάποιοι χόρευαν, ανοίγω τα κουμπιά του κουστουμιού, ξεσφίγγω τη γραβάτα και κοιτώ προς τον μαύρο γυμνό ουρανό. Είμαι (επιτέλους;) μόνος. Πριν μερικά λεπτά χώρισα από την κόρη του αφεντικού. Αν συνεχίζαμε θα ήταν ένας γάμος – μια επένδυση. Εκείνη όμως δεν άντεχε την κριτική μου για το σινάφι της και με παράτησε για έναν ομοειδή της. Δε θέλω να μιλήσω άλλο γι’ αυτό, θα ήθελα τώρα να το ξεχάσω.

Κατευθύνομαι στο περίπτερο αγοράζοντας καμπόσα γραμμάρια αλκοόλ και προσεγγίζω το μοναχικό παγκάκι πάνω από τη θάλασσα. Την ονειρική μου ησυχία διακόπτει η παρουσία σου. Θέλω να σου ζητήσω να με αφήσεις αλλά κάτι μέσα μου απαιτεί να σε προσεγγίσω οπότε αποφασίζω να σε δοκιμάζω αν μπορείς να με ακολουθήσεις σε αυτό το συναίσθημα που νοιώθεις όταν πατώνεις. Δείχνεις να ανταποκρίνεσαι, όμως ψάχνω τον τρόπο να σε προειδοποιήσω πως η καρδιά μου δεν έχει αντοχές για ισχυρές συγκινήσεις αυτήν την περίοδο. Γι’ αυτό μπορεί να προσπαθήσεις να με παρηγορήσεις όμως να θυμάσαι πως μια αληθινή φιλία έχει αντοχές, οπότε μη μου ζητήσεις να είμαι ή να δείχνω καλά. Η καταπίεση είναι το τελευταίο πράγμα που ζητάω από τη ζωή μου. Όσο σκέφτομαι πως θα πρέπει να φορέσω το πρωί στη δουλεία και το απόγευμα στο σπίτι, αυτό το ψεύτικο ηλιόλουστο χαμόγελο! Τώρα κρατάω το συννεφιασμένο νεφελώδεις τοπίο που διασκορπίζεται στο πρόσωπό μου που εισέρχεται σε μια συναισθηματική καταιγίδα.

Μπορείς να με παρατηρείς όσο θα ελαφρώνω την ένταση των συναισθημάτων μου με αφορμή τη νέα δραστηριότητα που είναι η νέα μας επικοινωνία σε αυτήν την εξαιρετική μεταξύ μας ατμόσφαιρα που δεν έχει απαιτήσεις και δεσμεύσεις αφού οποτεδήποτε μπορείς να μου κάνεις παρέα στην μελαγχολική μου κατάθλιψη. Και όσο αυτό συμβαίνει μέσα και γύρω μου, πρέπει να συνηθίσω τα νέα δεδομένα και να αντικρύσω με αντρεία αυτήν την μελαγχολική μου κατάθλιψη :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου ~ ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΜΟΥ (One Way Home)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Σε μια συνηθισμένη μου βραδιά ανάμεσα σε καυτά τσιγάρα, μεθυστικό αλκοόλ και ζαλιστικό χορό έπεσα πάνω σε έναν τύπο που έδειχνε ατάραχος και δεν είχε διάθεση να με βρίσει ή να με χτυπήσει. Με κοίταξε με βλέμμα που τρύπησε τα σωθικά και έγνεψε απογοητευμένος παρακινώντας με να βρω τον δρόμο μου στο μεγάλο ταξίδι. Κοφτός και απότομος, γύρισε απότομα από την άλλη και εξαφανίστηκε στο πλήθος. Κι εγώ παράτησα τις γυναίκες και τους ανώμαλους φίλους και κίνησα από την άλλη μεριά φορώντας το σκισμένο μου τζιν, τα μποτάκια με τα λυμένα κορδόνια και το ιδρωμένο μου πουκάμισο που κρεμόταν ανέμελο.

 

Ξεκίνησα έναν δρόμο μακρύ. Έναν δρόμο βρώμικο, με λακκούβες και δύσκολες στροφές. Πέρασα από σταυροδρόμια χωρίς αμφιβολίες. Ήξερα πως ο δικός μου ο δρόμος θα είναι ο χειρότερος. Θα το ορκιζόμουν αυτό. Μέχρι που κάποια στιγμή συνάντησα έναν γέρο στις ρυτίδες και τα μαλλιά μα με λαμπερά και ζωντανά μάτια. Με ρώτησε που πάω κι εγώ δεν ήξερα να του πω. “Έλα μαζί μου γιατί εγώ ξέρω τον δρόμο” είπε κι έτσι τον ακολούθησα ξέροντας πως θα κουραστεί στην πορεία και πάλι μόνος θα συνεχίσω. Ο γέρος στη διαδρομή μετρούσε αντίστροφα ψιθυριστά για κάποιο γεγονός μα καμία σημασία δεν του έδινα. Ο δρόμος με οδήγησε σε ένα υπέροχο μέρος όπου η διαδρομή συνεχιζόταν. Τώρα ήξερα πως είμαι χαμένος, μα δεν ήμουν μόνος κι έτσι αν και αμφέβαλλα για την σωστή πορεία, συνέχισα.

 

Ο δρόμος ήταν ακόμα μακρύς, χωρίς καμία ένδειξη για το πόσο ακόμα χρειάζεται ως την άκρη του. Κάποια μόνο στιγμή έφτασα μπροστά σε κάποιο κτίριο, χτισμένο πριν αιώνες μα στην σημερινή εποχή. Σκέφτηκα να προχωρήσω μιας και δεν υπήρχε άλλο πέρασμα δεξιά ή αριστερά. Σκαρφάλωσα το συρματόπλεγμα και από το ύψωμα αντίκρισα στο βάθος όλη μου τη ζωή που φάνταζε πλέον σαν μινιατούρα. Αποφάσισα να συνεχίσω και είδα μπροστά μου αμέτρητα αγάλματα φτιαγμένα από ανθρώπους του παρελθόντος να μου φωνάζουν μαζί πως ήρθα πάνω στην ώρα για να βρω τον δρόμο μου.

 

Εσύ σε ποιον δρόμο θα αποφασίσεις να τρέξεις στο μονοπάτι που θα επιλέξεις; :[ 

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου ~ ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ (39)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Ένα ταξίδι μακρινό στη χώρα των προγόνων, βάλθηκα απόψε να σαλπάρω. Έλα μαζί μου να βρεις κι εσύ τις ρίζες σου και να συγκινηθείς στο δέος του κάποτε.

 

Όπως όλα τα μακρινά ταξίδια ξεκινάμε νωρίς σε ένα πρωινό που ο ήλιος ξεθωριάζει τον γαλάζιο ουρανό πέρα εκεί στο βάθος, στο πιο όμορφο τοπίο που θα δεις ποτέ. Κι όπως οι μέρες του ταξιδιού κυλούσαν, τα βράδια περνούσαμε τραγουδώντας και γράφοντας τις ιστορίες της ημέρας για να τις βρουν οι μεταγενέστεροι. Ποιος αλήθεια θα τολμούσε ένα τέτοιο ταξίδι στο παρελθόν που αλήθεια ποιος ξέρει, τι θα βρεις εκεί κρυμμένο. Γενναίοι όμως εκεί, εμείς τολμούμε να χαράξουμε τις ημέρες με αποτυπωμένες σελίδες της ιστορίας. Όταν όμως αναζητάς το παρελθόν (σου) δείξε χαρακτήρα. Μην κοιτάς πίσω και μην δειλιάσεις ότι κι αν συναντήσεις. Στο παρελθόν οι πρωταγωνιστές γίνονται κομπάρσοι με το πέρασμα του χρόνου και γι’ αυτό κι εσύ άκου τις φωνές τους, όσο μακριά (χρονικά) κι αν βρίσκονται γιατί κάτι έχουν να πουν που θα το μάθεις στο ταξίδι αυτό. Δεν είναι μηνύματα στην άμμο, αλλά χαραγμένες δηλώσεις με μακρινό προορισμό το μέλλον με την ελπίδα ότι κάποτε εμείς θα φτάσουμε στις σκέψεις των προγόνων (μας) σε ένα ταξίδι που οι απόγονοι μας θα τελειώσουν σε τούτη τη γη για εμάς.

 

Το ταξίδι (της ζωής) συνεχίζεται και γράφει ιστορία χωρίς πια να μπορώ να ξεχωρίσω την χρονική διάσταση, αφού το απέραντο της θάλασσας έσβησε την έννοια του χωροχρόνου. Βλέπω όμως στο βάθος σκηνές από πολεμιστές που μάτωσαν για την πατρίδα, πατεράδες που έκλαψαν που ήταν αργά όταν αποδείχτηκε πως είχαν δίκιο, γυναίκες που καταπιέστηκαν για μια ζωή στο όνομα του “πρέπει” και σοφούς να σκοτώνονται για τις απόψεις που αναγνωρίστηκαν μετά το θάνατο τους. Κάποιοι με ανθοδέσμες και τιμές, άλλοι με αίματα και ακρωτηριασμένοι κι άλλοι αφανισμένοι από την μπροστινή σκηνή της ιστορίας. Όλοι είναι νεκροί κι όμως σήμερα τους βλέπω χαμογελαστούς να μου κλείνουν το μάτι στο κομμάτι της ιστορίας που έγραψαν. Δεν μπορώ να τους πιάσω μα ακούω τον βαρύ χτύπο της καρδιάς τους. Άκου το κάλεσμα τους σε αυτό το ταξίδι. Ακόμα και τόσα χρόνια μακριά τα μηνύματα τους είναι ξεκάθαρα και δεν πρόκειται να σβήσουν ποτέ. Μένει σε εμάς να ξέρουμε που θα κοιτάξουμε. Ας μην είναι πάνω στην άμμο που σβήνει στο επόμενο κύμα. Ας δώσουμε τα χέρια μας να ενώσουμε το πνεύμα, γιατί εμείς είμαστε οι συνεχιστές τους, η ζωή μας είναι μπροστά κι αλλοίμονο αν δεν κάνουμε τα πάντα για να την τιμήσουμε. Ποιος θα ταξιδέψει στο παρελθόν για να βρει εμάς;

 

Τώρα βλέπω τα δάκρυα συγκίνησης της μάνας σου μέσα απ’ τα δικά σου :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου ~ ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΑΠΛΑ ΜΗΝ ΡΩΤΑΣ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΠΩΣ (Luka)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Δεν είναι καιρός που μετακόμισα σε αυτήν την πολυκατοικία. Ένα μικρό διαμέρισμα για να βγαίνει η μέρα. Δεν έχω μέρες που δεν δουλεύω. Χωρίς ρεπό, χωρίς ξέγνοιαστες στιγμές και ελεύθερο χρόνο, γυρνάω σπίτι για να ξεκουράζομαι. Όμως απόψε δεν είναι έτσι. Από το πάνω διαμέρισμα ακούγονται φωνές. Γυναικείος πόνος και ξύλο. Την πονάει, είναι πασιφανές. Τι να έκανε; Σε τι να έφταιξε; Δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ. Πρέπει να κοιμηθώ λίγο. Δεν είναι η πρώτη ή η τελευταία κι έτσι κλείνω τ’ αυτιά μου στις κραυγές πόνου της.

Το επόμενο πρωί βλέπω στον ανελκυστήρα μία όμορφη κοπέλα να πατάει το κουμπί του τέταρτου ορόφου. Μισό λεπτό. Παρατηρώ μελανιές στο πλάι του προσώπου της και ξέρω. Αμήχανα της χαμογελώ κι εκείνη το ίδιο. Το ίδιο βράδυ συμβαίνει το ίδιο και όσο κι αν προσπαθώ δεν μπορώ να κλείσω τα αυτιά μου. Το επόμενο πρωί επιδιώκω να την συναντήσω για να την ρωτήσω αν θέλει βοήθεια. “Μη με ρωτάς αν ακούς φασαρία, συγχώρεσε με αν φωνάζω. Υπόσχομαι να κλαίω πιο γρήγορα. Τότε είναι που σταματάει να με δέρνει και εκεί τελειώνει η νύχτα. Είμαι καλά, μην ανησυχείς. Είσαι καινούριος και θα συνηθίζεις. Απλά μην ρωτάς γιατί και πως”.

Την άφησα να φύγει χωρίς να καταφέρω να της αντιμιλήσω, χωρίς να προλάβω να την βοηθήσω. Γιατί είμαι τόσο δειλός και γιατί να είναι συμβιβασμένη με αυτόν τον θάνατο; Σε τι να φταίει; Τι να το προκαλεί αυτό; Ερωτήματα που άρχισα να μοιράζω στους γείτονες όταν όλοι έβαζαν το δάχτυλο μπροστά στο στόμα και μου έλεγαν “απλά μην ρωτάς γιατί και πως”. Σε ένα τέτοιο βράδυ, κάλεσα την αστυνομία. Έπρεπε κάτι να κάνω, όμως... “στον τέταρτο όροφο είπατε; Αφήστε το κύριε. Απλά μην ρωτάτε γιατί και πως”.

Κι έτσι η αστυνομία δεν ήρθε κι εγώ έμεινα μόνος μου να αναρωτιέμαι τι συμβαίνει στ’ αλήθεια. Ποτέ δεν ανέβηκα όμως μέχρι τον τέταρτο όροφο, ποτέ δεν χτύπησα εκείνη την πόρτα, ποτέ δεν ξαναείδα την κοπέλα. Έμεινα να την ακούω τα βράδια και να πνίγομαι στα μαξιλάρια κοροϊδεύοντας τον εαυτό μου προσπαθώντας να κοιμηθώ. Από τότε απλά δεν ρώτησα ξανά γιατί και πως :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου ~ ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΔΥΟ ΤΥΧΑΙΟΙ ΓΝΩΣΤΟΙ (Somebody That I Used To Know)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Όταν ο περνάει ο καιρός βλέπω τα πράγματα πιο καθαρά. Σκέφτομαι αυτή τη δυνατή σχέση που είχαμε. Τι δυνατά συναισθήματα! Ακόμα θυμάμαι το σκίρτημα της καρδιάς μου κάθε φορά που με πλησίαζες, κάθε φορά που μιλούσαμε ή κατέληγες στην αγκαλιά μου. Τότε πίστευα πως θα μπορούσαμε να είμαστε μαζί ως το τέλος. Τι ανόητος, Θεέ μου! Ζούσα έναν έρωτα και ο έρωτας έχει ημερομηνία λήξεως. Με το πέρασμα του χρόνου και όταν το σκίρτημα δεν υπήρχε πια, δεν έβρισκα κάτι ιδιαίτερο στην παρέα ή τα αναγκαστικά φιλιά σου. Είναι όμως κι αυτή μια συνήθεια που δύσκολα μπορείς να χαλάσεις ξέροντας πως όλοι θα ρωτούν γιατί το έκανες ή πως όντως έχεις κάνει λάθος.

Κάποια στιγμή όμως έρχεται η στιγμή που ο χρόνος και τα γεγονότα κυλούν υπέρ σου και κάποιο γεγονός κάνει τόσο προφανές πως δεν υπάρχει μέλλον που και οι δυο το παραδεχτήκαμε συγχρόνως. Κι όταν μου είπες πως μπορούμε να μείνουμε φίλοι, κατάλαβα πως κι εσύ το είχες πολύ δουλεμένο το σκηνικό και ξενέρωσα ανεπανόρθωτα, έστω κι αν μέσα μου ήθελα να έρθει αυτή η μέρα.

Ο χωρισμός ήρθε σα να μην υπήρχε άλλη επιλογή. Όμως εσύ πέρασες στο άλλο άκρο και με διέγραψες παντοτινά από οπουδήποτε υπήρχα κάποτε. Άρχισες να ζεις σαν να μην υπήρξε ποτέ οτιδήποτε άλλο και διέκοψες την αγάπη σου σε μένα σαν το ηλεκτρικό στο σπίτι μου. Μου φέρθηκες σαν έναν κοινό ξένο και αυτό ήταν πολύ σκληρό. Δεν ήταν ανάγκη να φτάσεις στο άλλο άκρο του χωρισμού. Κάθε φορά που έστελνες την Τασία να μαζέψει κάτι που είχες ξεχάσει σπίτι, η καρδιά μου αιμορραγούσε κι όταν σε πήρα τηλέφωνο να στο πω είδα πως είχες αλλάξει αριθμό! Φανταζόμουν πως άξιζα κάτι καλύτερο… όμως εσύ κι εγώ πλέον, είμαστε σαν δυο τυχαίοι γνωστοί.

Και περνάω νύχτες στο κρεβάτι στριφογυρνώντας, προσπαθώντας να χωνέψω την αντίδρασή σου. Είναι άραγε ένα ξέσπασμα; Μα τόσο πολύ σε καταπίεζα και αλήθεια, τόσο πολύ γινόταν το δικό μου; Νόμιζα πως με θαύμαζες και όχι πως με ακολουθούσες με το ζόρι. Ύστερα θυμάμαι πως είχα υποσχεθεί να κρατήσω τη σχέση μας ότι κι αν γίνει. Μήπως τελικά αυτό σε πείραξε; Κι αλήθεια; Έχει νόημα να το σκέφτομαι πια; Αφού πλέον είμαστε δυο τυχαίοι γνωστοί :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός σαββάτου ~ ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ: ΣΕ ΘΕΛΩ ΕΚΤΟΣ ΕΛΕΓΧΟΥ (Hysteria)

ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως

Δεν είμαι καλά. Δεν με ενδιαφέρει ποιοι είναι μπροστά μου και ποιοι θα με κακολογήσουν γιατί δεν έχω κανένα έλεγχο. Σαν κάτι να με γαργαλάει βασανιστικά και να μην μπορώ να αντισταθώ σε αυτό το τίναγμα του ηλεκτρισμού που διαπερνά το σώμα μου. Είναι γιατί το θέλω τώρα, χωρίς λεπτομέρειες. Θέλω την καρδιά και όλο σου το είναι. Εγώ έχω ξεφύγει ήδη, δεν έχει απομείνει τίποτα από εμένα. Σε καλώ και είναι η τελευταία ευκαιρία σου να ξεφύγεις χάνοντας κι εσύ τον έλεγχο.

 

Όσο ο χρόνος περνάει χωρίς να παραδίνεσαι, αισθάνομαι χίλια μπράτσα να με κρατούν πίσω ενώ εξαγριωμένος τεντώνω τις φλέβες μου για να απελευθερωθώ. Αναζητώ φάρμακο που θα με κρατήσει πίσω όμως όλες οι δυνάμεις που υπήρξαν διαπερνούν το κορμί μου σαν να τινάζομαι ολόκληρος προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω μια πραγματικότητα που δεν τελειώνει όσο η εκκρεμότητα μας παραμένει. Μέσα σε αυτήν την πραγματικότητα ονειρεύομαι πως είμαι ζωντανός, όμως μόνο εσύ μπορείς να δώσεις το θανάσιμο φιλί που θα με ξυπνήσει στον επίγειο θάνατο. Μην αργείς άλλο γιατί σε θέλω τώρα. Το τώρα μου είναι υπερβολικά σύντομο. Σε θέλω ολοκληρωτικά και παρότι η υπομονή μου νεκρώνει την ζωή μου, αντέχω, δεν σπάσω και σου δίνω την τελευταία ευκαιρία να χάσεις τον έλεγχο μαζί μου.

 

Καθώς σε βλέπω να μου παραδίνεσαι (τελικά) φωνάζω πόσο σε θέλω και μη αντέχοντας άλλο η καρδιά μου εκρήγνυται!  Τώρα διαλύομαι, λυγίζω όμως μπορώ να δραπετεύσω ξέροντας πως η απόφασή σου διαβρώνει την πίστη σε κάθε τετριμμένο :[

 Διαβάστε περισσότερα.. »