MYΘΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ~ ζωντανεύοντας το τέρας της μυθολογίας

Μια φορά σε έναν καιρό μια μεγάλη ομάδα από τουρίστες είχαν εισέλθει στο διάσημο Δικταίο Άντρο σε ένα βουνό στην ανατολική Κρήτη. “Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα” ξεκίνησε να περιγράφει η ξεναγός όταν απότομα την διέκοψαν οι επισκέπτες που προηγούνται στο στενό μονοπάτι που είναι προσβάσιμο για τους επισκέπτες. “μα είναι φυσιολογικό να μυρίζει τόσο άσχημα”; διαμαρτυρήθηκαν δυνατά κάποιοι κι όσο προχωρούσαν, η δυσοσμία γινόταν απαγορευτική. Η ξεναγός ήξερε πως η μυρωδιά αυτή δεν ήταν φυσιολογική κι έτσι παρακάλεσε τους επισκέπτες να επιστρέψουν στην έξοδο της σπηλιάς. Η επίσκεψη ακυρώθηκε και η ίδια ενημέρωσε τον φύλακα για το γεγονός κι εκείνος με τη σειρά του ειδοποίησε την υπηρεσία της αρχαιολογίας.

Σε λίγες ώρες ο Σπύρος Θαλασσινός και ο Οδυσσέας Κανόμπης βρισκόντουσαν στον χώρο όπου αναγκαστικά ακολουθούσαν την δυσοσμία, όταν βρέθηκαν μπροστά στο θέαμα ενός κατακρεουργημένου ταύρου! Εξερχόμενοι από το σημείο, βρήκαν δίπλα στον φύλακα μία γυναίκα στα περασμένα τριάντα, με όμορφα χαρακτηριστικά και βαθύ σοβαρό βλέμμα, καθώς και πολύ περιποιημένη:

- “Πρέπει να είστε της Μ.Α.Ε.Κ. Ονομάζομαι Αντιγόνη Επιστόλου και είμαι υπεύθυνη του τμήματος Απροόπτων της Αρχαιολογίας” είπε με ένα σκιστό χαμόγελο.

- “Σπύρος Θαλασσινός και ο συνεργάτης μου, Οδυσσέας Κανόμπης. Ανταποκριθήκαμε στο κάλεσμά σας δεδομένης της ευαισθησίας μας στον αρχαιολογικό πλούτο της περιοχής, όμως εμείς βρήκαμε έναν… ταύρο μέσα! Καλέστε την φιλοζωική κυρία μου” δήλωσε αγανακτισμένος.

- “Κοιτάξτε κύριε Θαλασσινέ. Δεν είναι τυχαίο που στην Υπηρεσία αποφασίσαμε να καλέσουμε εσάς κι όχι την αστυνομία. Ζητούμε διακριτικότητα και λεπτούς χειρισμούς και ξέρουμε και οι δύο πως η αστυνομία θα μας έκανε ρεζίλι διεθνώς. Είτε ήταν πτώμα ανθρώπου εκεί μέσα είτε ταύρου, όπως μου λέτε, η ουσία είναι πως κάποιος σκότωσε κάτι τόσο μεγάλο μέσα σε έναν προστατευόμενο χώρο κι αυτό είναι σοβαρό” απάντησε με έντονο ύφος εκείνη.

- “Θα χρειαστούμε χρόνο μέσα τότε και πολλά φώτα καθώς και τεχνολογικά μέσα. Αν μας εμποδίσετε να τα χρησιμοποιήσουμε, απλά φεύγουμε. Σας το λέω γιατί ξέρω πως αν κανένα έργο δεν προχωράει στην Ελλάδα είναι επειδή εσείς βρίσκετε συνέχεια προβλήματα”.

Λόγω της μορφολογίας του χώρου, ήταν αδύνατο να βρεθούν είτε αποτυπώματα, είτε άλλες ενδείξεις για το γεγονός. Ο χώρος είναι ανοιχτός όλες τις ώρες και φυλάσσεται από φύλακα ενώ το βράδυ υπάρχει κλειδωμένος φράχτης. Ποιος λοιπόν μπορεί να έχει κλειδί του φράχτη; Μα υπάλληλος της αρχαιολογίας φυσικά!

Πριν οι ερευνητές κοινοποιήσουν την διαπίστωσή τους, φρόντισαν να μελετήσουν την Μυθολογία.

- “Ουρανία; Μίλησε μας για το Δικταίο Άντρο. Κάτι που ίσως μας διαφεύγει” άρχισαν να συνομιλούν μέσω τηλεφώνου.

- “Είναι δύσκολο να ξέρουμε λεπτομέρειες για μια ιστορία οχτώ χιλιάδων ετών, όμως η γενική ιδέα είναι πως ο Δίας έφερε εδώ την Ευρώπη όταν την άρπαξε από τη Στερεά Ελλάδα και συγκεκριμένα τη σημερινή Θήβα. Εκείνος επειδή δεν τον ήθελε η Ευρώπη, μεταμορφώθηκε σε ταύρο, την άρπαξε και την μετέφερε στο Δικταίο Άντρο. Πολλοί βέβαια λένε πως το Δικταίο Άντρο και όχι το Ιδαίο Άντρο στον Ψηλορείτη, είναι ο τόπος γέννησης του Δία” εξιστόρησε περιγραφικά η Ουρανία.

- “Αυτό είναι! Σαν ταύρος. Ο τύπος σκότωσε ταύρο στέλνοντας ένα μήνυμα. Αναφέρεται στον εαυτό του και κάτι θέλει να πει. Ίσως ότι παντρεύτηκε με το ζόρι κάποια; Ουρανία βρες μας τους υπαλλήλους της Αρχαιολογίας στην Κρήτη και ψάξε αν κάποιος παντρεύτηκε πρόσφατα”.

Σε λίγο ο Κανόμπης έλαβε μήνυμα από την Ουρανία. Ο Άρης Λιακάκης είχε παντρευτεί πρόσφατα και το πόστο του βρισκόταν στο Ηράκλειο. Καθόλου μακριά από το Οροπέδιο όπου το Δικταίο Άντρο, βρίσκεται.

Οι έρευνες τώρα επικεντρώθηκαν στο Λιακάκη και στο περιβάλλον του. Όπως διαπιστώθηκε ο Λιακάκης ήταν χρόνια στην υπηρεσία και είχε παντρευτεί πρόπερσι την έγκυο γυναίκα του με την οποία απέκτησαν ένα παιδί. Προσπάθησαν μάλιστα να πλησιάσουν τον κύκλο του με πολύ διακριτικό τρόπο, όμως το μόνο που κατάφεραν να εκμαιεύσουν ήταν πως ο Άρης είχε δύσκολα παιδικά χρόνια. Ήταν αυτό αρκετή δικαιολογία για να σφάξει έναν ταύρο; Ένας οικογενειάρχης με σταθερή εργασία; Ο χρόνος περνούσε κι αν όντως η θυσία ήταν ένα μήνυμα, δεν θα είχαν πολύ ακόμα.

Έτσι τόλμησαν μια επίσκεψη στη γυναίκα του όταν αυτός έλειπε.

- “Γεια σας, ερχόμαστε από μια δημόσια εσωτερική υπηρεσία που κάνει ενός είδους εκτίμησης των δημοσίων υπαλλήλων. Το σημερινό μας δείγμα σχετίζεται με τον σύζυγο σας και θα θέλαμε να ρωτήσουμε μερικά τυπικά καθημερινά πράγματα. Ας πούμε βρίσκετε τον σύζυγο σας πιεσμένο ίσως τελευταία”;

- “Ο Άρης μου είναι κλειστός τύπος, οπότε με δυσκολία εντοπίζω τα προβλήματα του. Πολλές φορές είναι κυκλοθυμικός ή λίγο επιθετικός μαζί μου. Όχι όμως με την κόρη μας” απάντησε διστακτικά.

- “Αλήθεια πως γνωριστήκατε”:

- “Σπουδάζαμε μαζί κι εκείνος ήθελε τελειώνοντας να παντρευτούμε, ενώ εγώ όχι. Βλέπετε, δεν είμαι από εδώ. Προέκυψε όμως μια εγκυμοσύνη και δεν είχα επιλογή. Κάναμε μαζί έναν υπέροχο γιο”!

- “Ποιες είναι οι σχέσεις του με τους γονείς του”;

- “Αυτό τι σχέση έχει με την αξιολόγηση του; Με συγχωρείτε, αλλά δεν ξέρω καν αν είστε αυτοί που λέτε ότι είστε” απάντησε λίγο απότομα αυτή τη φορά.

Γιατί δεν απάντησε στην συγκεκριμένη ερώτηση; Μήπως ο πατέρας του Άρη έκρυβε κάποιο μυστικό; Αυτό ακριβώς σκόπευαν να μάθουν επισκεπτόμενοι τον ίδιο. Όταν τον επισκέφτηκαν με την ίδια δικαιολογία, εκείνος ήταν μόνος αφού η γυναίκα του είχε πάει για ψώνια, όπως τους ενημέρωσε. Στις ερωτήσεις τους ήταν πολύ τυπικός απαντώντας σχεδόν μονολεκτικά και χωρίς να αποκαλύπτει απολύτως τίποτα. Ήταν πολύ ιδιαίτερος και απότομος, όμως ουσιαστικά δεν τους έδωσε τίποτα, οπότε έφυγαν. Περίμεναν για λίγο μέχρι να βεβαιωθούν πως όντως η γυναίκα του θα επέστρεφε από ψώνια και ετοιμάστηκαν να ρισκάρουν, προσάγοντας τον ίδιο το Λιακάκη.

Στο δωμάτιο ανακρίσεων, του έκαναν τις ίδιες περίπου ερωτήσεις και πήραν τις ίδιες απαντήσεις απλά αυτή τη φορά από έναν πολύ άνετο, συνεργάσιμο και φιλικό ύποπτο. Μη έχοντας κάτι να του προσάψουν, αναγκάστηκαν να τον αφήσουν ελεύθερο. Όταν ο Άρης έφευγε από τα γραφεία της Μ.Α.Ε.Κ. έκανε εκείνος μια ερώτηση: “Γιατί με φέρατε εδώ κύριοι; Γιατί εμένα”; Οι ερευνητές δεν είχαν έτοιμη μιαν απάντηση και μόνο η Ουρανία κατάφερε να δώσει μια πεταχτή απάντηση λέγοντας: “Ένας τυπικός εσωτερικός έλεγχος στο δημόσιο είναι, μην ανησυχείτε”.

Με τον Λιακάκη ελεύθερο, η ομάδα ήξερε πως οποιαδήποτε στιγμή θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα νέο τραγικό συμβάν και μη έχοντας αρκετά στοιχεία αποφάσισαν να γίνουν πιο επιθετικοί στις έρευνες τους ξεκινώντας με τον πατέρα του. Αν ο Άρης είχε δύσκολα παιδικά χρόνια θα έπρεπε να πείσουν τον πατέρα του να τα παραδεχτεί τουλάχιστον. Πηγαίνοντας στο σπίτι συνάντησαν την μητέρα του που δεν είχε ξαναδεί τα μέλη της ομάδας και από την οποία ζήτησαν αρχικά τον σύζυγο της. Εκείνη με απόλυτο ύφος εξήγησε πως ο σύζυγός της λείπει σε διακοπές. Όταν οι ερευνητές ετοιμάστηκαν να καληνυχτίσουν την κυρία Λιακάκη άκουσαν στο βάθος μία παιδική φωνή.

- “Έχετε παιδάκια κυρία Λιακάκη”; ρώτησε σχεδόν ειρωνευόμενος ο Θαλασσινός.

- “Όχι είναι το εγγονάκι μου. Θα το προσέχω εγώ απόψε” απάντησε φυσιολογικά εκείνη και οι ερευνητές έφυγαν.

Ο επόμενος σταθμός ήταν το σπίτι του Άρη. Τα φώτα ήταν σβηστά και το αυτοκίνητο της οικογένειας σταθμευμένο ακριβώς απ’ έξω. “Που είναι ο Άρης και η γυναίκα του χωρίς το αυτοκίνητο τους”; αναρωτήθηκε ύποπτα ο Κανόμπης. Τον προβληματισμό συνέχισε η Ουρανία που ενημέρωσε πως μετά από έρευνες της δεν προκύπτει κανένα ταξίδι για τον πρεσβύτερο Λιακάκη. Οι ερευνητές επέστρεφαν στο αρχηγείο με το αυτοκίνητο όταν μία κλήση από την Ουρανία τους άλλαξε την πορεία: “Όταν βρίσκεις αδιέξοδο στη ζωή σου, γύρνα στο σχολείο! Έριξα μια ματιά σε σχολικά βιβλία βασιζόμενη στην υπόθεση σας πως ο ταύρος ήταν ένα μήνυμα. Μπορεί ο Δίας να πήγε στο Δικταίο Άντρο την γυναίκα του Ευρώπη, αλλά ο ίδιος γεννήθηκε στο Ιδαίον Άντρο, στον Ψηλορείτη. Και ξέρεις γιατί, ε; Η μάνα του τον έκρυβε από τον Κρόνο, τον πατέρα του που ήθελε να τον σκοτώσει για να μην χάσει το βασίλειο του. Ο Δίας και η μητέρα του η Ρέα, κατάφεραν να σκοτώσουν τον Κρόνο κι έτσι ο Δίας μεγαλούργησε στη συνέχεια”. Η Ουρανία απόλυτα ικανοποιημένη από την μελέτη της συνέχισε: “Ο Άρης δεν είναι ο Δίας, αλλά ο πατέρας του έχει μεγάλη περιουσία που δεν προκύπτει να του την έχει μεταβιβάσει”.

Ο Κανόμπης, ο Θαλασσινός και ο Πρώτο, άλλαξαν κατεύθυνση προς το Ρέθυμνο και μετέβησαν προς τον Ψηλορείτη. Φτάνοντας στο Ιδαίον Άντρο άφησαν τον Πρώτο για να ψάξει για οτιδήποτε μπορούσε να τους οδηγήσει στον Λιακάκη, όμως η έρευνα δε θα κρατούσε για πολύ. Ο σκύλος άρχισε να γαυγίζει με μανία και οι δύο άντρες φτάνοντας στο σημείο που ο σκύλος στεκόταν, αντίκρισαν το πτώμα ενός άντρας που είχε σφαγιαστεί. Ήταν ο πατέρας Λιακάκης και οι ερευνητές… είχαν καθυστερήσει υπερβολικά.

Επιστρέφοντας, αυτό που τους προβλημάτιζε ήταν το ότι νωρίτερα η μητέρα του Άρη είχε καλύψει τον γιο της λέγοντας πως ο άντρας της ήταν σε διακοπές. Δε θα ήταν αλήθεια. Δεν θα μπορούσε να το πιστεύει. Κάνοντας αυτήν την αναδρομή στην επίσκεψη τους εκεί, θυμήθηκαν το κλάμα του μωρού στο βάθος του σπιτιού. Ο Άρης σκότωνε τον πατέρα του στο Ιδαίον Άντρο στο Ρέθυμνο, η μάνα κρατούσε το παιδί. Η σύζυγος του Άρη που ήταν; Επιστρέφοντας στο Ηράκλειο, οι ερευνητές σταμάτησαν στο πατρικό του Άρη οπού ξαναεπισκέφθηκαν την κυρία Λιακάκη. Εκείνη έλειπε κι έτσι διέρρηξαν την πόρτα ψάχνοντας τα δωμάτια με μεγάλη προσοχή. Στην έρευνα βρέθηκε μία αλυσίδα πρόχειρα παρατημένη κάτω. Οι ερευνητές προσπάθησαν να βρουν κάτι σχετικό, όμως όσο η ώρα περνούσε ήξεραν πως είναι εις βάρος τους και η όλη διαδικασία θύμιζε χάσιμο χρόνου. Αφού κάλεσαν συνεργείο για να εξετάσει αποτυπώματα από την αλυσίδα, ήξεραν πως η τρέλα θα λάμβανε κάπου αλλού παράσταση. Αν ο Δίας έφερε με το ζόρι την Ευρώπη στην Κρήτη, τότε ίσως ο Λιακάκης να ήθελε να κάνει κάτι ακόμα και αυτή τη φορά όχι σε ταύρο… Όπως η Ρέα βοηθούσε τον Δία, ίσως και η μητέρα του να έκανε το ίδιο στον Άρη. Όταν ο Δίας κυρίευσε το νησί έδωσε τα ηνία της βασιλείας του στον γιο του Μίνωα. Ο γιος του έλειπε από το σπίτι. Μήπως ο Άρης ήθελε να ετοιμάσει τον θρόνο του;

- “Που είναι ο θρόνος του Μίνωα, Σπύρο”; ψιθύρισε αινιγματικά ο Κανόμπης.

- “Στην Κνωσό! Φύγαμε” απάντησε εκείνος.

Σε λίγα λεπτά ήταν έξω από τον αρχαιολογικό χώρο της Κνωσού όπου υπήρχε ένα άγνωστο αυτοκίνητο σταθμευμένο και η πόρτα εισόδου των επισκεπτών  ήταν ανοιχτή στη μία της πλευρά. Οι ερευνητές πλησίασαν προσεκτικά. Κυριαρχούσε το απόλυτο σκοτάδι και κανένας θόρυβος δεν μαρτυρούσε το παραμικρό. Κράτησαν τον Πρώτο μακριά ώστε να μην διακινδυνέψουν κάποιον θόρυβο και με φακούς άρχισαν να διεισδύουν στα ενδότερα του ανακτόρου. Χωρίς να ακούν φωνές ή να βλέπουν φώτα, άκουγαν κάτι σαν ένα ρυθμικό χτύπημα που τους έδωσε τη δυνατότητα να κατευθυνθούν προς μία συγκεκριμένη πλευρά. Λίγο πιο κάτω οι ερευνητές αντίκρισαν ένα τρομακτικό θέαμα. Ο Λιακάκης είχε δέσει γυμνή τη γυναίκα του στην ρίζα μιας κατεστραμμένης προϊστορικής κολώνας και λίγο πιο κάτω βρισκόταν όρθια και γυμνή η Αντιγόνη Επιστόλου. Πάνω στον βασιλικό θρόνο βρισκόταν ο μικρός γιος του Λιακάκη και δίπλα του η γιαγιά του. Οι ερευνητές κέρδισαν το όπλο του αιφνιδιασμού όταν άρχισαν να παρατηρούν χωρίς να έχουν γίνει αντιληπτοί.

Ο Λιακάκης άρχισε να κάνει έρωτα στην Επιστόλου η οποία έδωσε τέλος στην νεκρική σιγή που επικρατούσε αρχίζοντας να βγάζει ερωτικούς ήχους απόλαυσης. Την ίδια ώρα η γιαγιά του παιδιού του ψιθύριζε για ώρα σαν κάτι να του εξηγούσε. Όταν ο Λιακάκης ολοκλήρωσε την συνουσία πλησίασε τον γιο του ο οποίος κρατούνταν από την γιαγιά του και τον έφερε πάνω από την ξαπλωμένη μητέρα του δίνοντάς του ένα μαχαίρι: “Τώρα θα γίνει αυτό που λέγαμε. Κάρφωσε το πάνω της. Ένα τεράστιο βασίλειο και μια νέα ζωή είναι δική σου μετά από αυτό. Κάρφωσε το ακόμα και χωρίς να κοιτάς”. Το αγόρι κρατούσε το μαχαίρι όμως αδυνατούσε να κάνει την κίνηση, ενώ δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια του.

“Λιακάκη ακίνητος! Συλλαμβάνεσαι. Άσε ήσυχο το παιδί” φώναξε απότομα ο Κανόμπης. Η Επιστόλου σηκώθηκε όρθια καλύπτοντας με το γυμνό της κορμί το σκηνικό και δίπλα της ήρθε η μητέρα του Άρη. Τότε οι δύο ερευνητές πλησίασαν, όμως ο Λιακάκης άρπαξε το χέρι του γιου του σπρώχνοντας το μαχαίρι στο σώμα της γυναίκας του. “Αν πλησιάσετε άλλο θα το καρφώσω” απείλησε. Ο Κανόμπης έκανε μερικά βήματα πίσω.

- “Που πάει αυτός; Θέλω να τον βλέπω” φώναξε ο Λιακάκης.

- “Μην ανησυχείς. Καλεί ενισχύσεις. Σε πέντε λεπτά ολόκληρη η Κνωσός θα είναι περιτριγυρισμένη από αστυνομικούς” απάντησε ειρωνικά, όμως ο Κανόμπης γύρισε σχεδόν αμέσως κάνοντας ένα νόημα με τα μάτια στον συνεργάτη του. Λίγο πιο πέρα ο Πρώτο άρχισε να κατεβαίνει από απόσταση και χωρίς να γίνει αντιληπτός. Ο Κανόμπης κάνοντας λίγα βήματα μπροστά άρχισε να μιλάει στον γιο του Άρη. “Άσε το μαχαίρι και φύγε. Μην ανησυχείς για τη μαμά σου”. Το αγόρι φοβόταν και σε μία στιγμή αδράνειας ο Πρώτο όρμησε από την άλλη πλευρά και δάγκωσε το χέρι του Λιακάκη και του γιου του. Οι ερευνητές πετάχτηκαν πάνω τους και ακινητοποίησαν τον ίδιο και την μητέρα του, ενώ ο Πρώτο σταμάτησε και την Επιστόλου που προσπάθησε να διαφύγει γυμνή. Οι ερευνητές έλυσαν την μητέρα του παιδιού και αργότερα τους οδήγησαν στο σπίτι τους.

Όπως έγινε αργότερα γνωστό, ο Λιακάκης καταδικάστηκε δις ισόβια, η μητέρα του καταδικάστηκε για την συγκάλυψη που παρείχε στον γιο της ενώ η Επιστόλου απολύθηκε από την υπηρεσία και καταδικάστηκε για προσβολές σε αρχαιολογικούς χώρους και κατάχρηση καθήκοντος. Ο νεαρός γιος του Λιακάκη, δώρισε όλη την περιουσία του παππού του στην αρχαιολογία ενώ όπως έγινε γνωστό μεγαλώνοντας σπούδασε αρχαιολόγος και ακολούθησε λαμπρή καριέρα στην αρχαιολογία φτάνοντας να έχει πρόσβαση στα σημαντικότερα μνημεία οποιαδήποτε ώρα και μέρα :[ 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΜΥΘΟ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

MYΘΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ~ θυσιάζοντας το στέρεο έδαφος

Μια φορά σε έναν καιρό κάπου στις κοσμικές γειτονιές της πόλης, μία δεξίωση γνωστού δημοσίου προσώπου αποτελούσε το γεγονός των ημερών. Δεκάδες καλεσμένοι θα κατέκλειναν την έπαυλη στην οποία ήταν καλεσμένοι και όπου η είσοδος επιτρεπόταν μονάχα σε όσους είχαν πρόσκληση ή διαπίστευση σε όσους είχαν επαγγελματικές υποχρεώσεις στον χώρο.

Πράγματι, όλα ήταν σε απόλυτη τελειότητα. Οι κυρίες φορούσαν τα εντυπωσιακά φορέματα, οι άντρες τα πιο ακριβά κουστούμια, η απαλή μουσική ερχόταν από την ζωντανή ορχήστρα και τα πιάτα και ποτά του μπουφέ ήταν αρίστης ποιότητας ώστε να ικανοποιήσουν τους εκλεκτούς καλεσμένους.

Ανάμεσα τους, ένας νεαρός που από τις κινήσεις του καταλαβαίνεις πως είναι λίγο άγαρμπος και το κουστούμι του δεν είναι εφάμιλλο των υπολοίπων καλεσμένων σε γούστο και ποιότητα. Ο νεαρός φορούσε στον λαιμό μία διακριτική διαπίστευση δημοσιογράφου και το ίδιο διακριτικά προσπαθούσε να πλησιάσει τους πιο καταδεκτικούς και να ανταλλάξει μαζί τους μερικές φιλικές κουβέντες. Με τους άντρες προσπαθούσε να μιλήσει για αθλητικά θέματα, αποφεύγοντας πολιτικές συζητήσεις, ενώ μπροστά στις γυναίκες μιλούσε για καινούρια εστιατόρια ή κάτι παρόμοιο.

Ο σκοπός του ήταν να έχει κερδίσει την εύνοια των συνομιλητών του μέχρι το δεύτερό τους ποτό. Μετά ξεκινούσε κάτι τελείως διαφορετικό για εκείνον. Έτσι σε ένα από τα μεγάλα πηγαδάκια με μέτρια θεματολογία, βρήκε την πρώτη ευκαιρία:

- “Θα συμφωνήσετε πως η αύξηση της ανεργίας και τα νέα μέτρα έχουν δημιουργήσει συνθήκες ανασφάλειας με τα φαινόμενα έξαρσης της βίας και της εγκληματικότητας να μας αναγκάζουμε να κοιμόμαστε με τις πόρτες κλειδωμένες” μονολόγησε κυρίως μπροστά σε κυρίες.

- “Είναι τραγικό! Βρίσκεται τόσο μακριά από εμάς κι όμως στην ίδια μας την πόλη” απάντησε μία φαινομενικά τρομοκρατημένη κυρία.

- “Σε μία φίλη της ανιψιάς μου έσπασαν το αυτοκίνητο κλέβοντας την καινούρια της louis vuitton” συνέχισε μία άλλη.

- “Σε κάθε περίπτωση κυρίες μου, οι κίνδυνοι μεγαλώνουν και οφείλουμε να ενισχύσουμε την ασφάλεια. Η αστυνομία και άλλες τοπικές μονάδες ασφαλείας χρειάζονται επιδοτήσεις για να έχουν περισσότερα άτομα στους δρόμους, εκεί που νοιώθουμε απροστάτευτοι”. Ο διάλογος συνεχίστηκε για πολύ λίγο ακόμα, όταν μία από τις κυρίες αποφάσισε:

- “Νομίζω πως από την πλευρά μου μπορώ να διαθέσω εκατό χιλιάδες ευρώ για να αισθάνομαι ασφαλής τα βράδια”.

Σε λίγο βρισκόταν σε άλλο τραπέζι μιλώντας και πάλι περισσότερο με κυρίες:

- “Ξέρετε… είναι τραγικό να φέρνεις στην ζωή παιδιά και να τα αφήνεις στον δρόμο ή σε κάποιο ορφανοτροφείο επειδή δεν μπορείς να τους δώσεις ούτε καν το γάλα που έχουν ανάγκη. Ύστερα, στο ορφανοτροφείο, τα παιδιά αυτά έχουν ένα πιάτο φαΐ και στέγη, όμως είναι παιδιά. Θέλουν ένα παιχνίδι, ένα βιβλίο, πρόσβαση στο διαδίκτυο. Δεδομένα και αυτονόητα πράγματα για όλους εμάς που αν για κάποιο λόγο τα στερούσαμε από τα δικά μας παιδιά, θα μας κακοχαρακτηρίσουν”.

- “Ο κύριος έχει δίκιο. Νομίζω πως αν βάλει η κάθε μια μας από δέκα χιλιάδες ευρώ για τα ορφανοτροφεία και τα ιδρύματα που φιλοξενούν παιδάκια, δε θα αποτελούσε ιδιαίτερη θυσία. Τι λέτε”;

Τη συζήτηση διέκοψε ένας άντρας της υπηρεσίας ασφαλείας της δεξίωσης. “Ο κύριος Γιάννης Μπλέσης; Παρακαλώ ακολουθήστε με για μία διευκρίνηση”. Ο νεαρός ακολούθησε τον ασφαλίτη κι όταν βρέθηκαν οι δυο τους εκείνος του είπε: “η διαπίστευση σας είναι πλαστή. Ας μην δημιουργήσουμε θέμα και εντυπώσεις. Απλά αποχωρήστε”. Ο Γιάννης έφυγε, όμως είχε πετύχει ότι ήθελε.

Η αλήθεια είναι ότι ο Μπλέσης είχε τον τρόπο να βρίσκεται σε κάθε συνάθροιση πλουσίων της περιοχής. Το εντυπωσιακό όμως ήταν πως τα κατάφερνε σχεδόν πάντα χωρίς να ενοχλήσει. Αντίθετα ήταν πάντοτε ευχάριστος στην παρέα και με ενδιαφέρουσες απόψεις πάνω σχεδόν σε όλα τα ζητήματα!

Κατά την έξοδο του από ένα γνωστό μπαρ της πόλης που ‘τυχαία’ βρέθηκε με κάποιους επιχειρηματίες, είχε μία απρόσμενη έκπληξη. “Ξέρω το μυστικό σου” του ψιθύρισε μία γοητευτική συνομήλικη γυναίκα που μάλλον τον περίμενε απ’ έξω. “Δεν ξέρω ποιος είσαι, ξέρω όμως πως με κάποιο τρόπο καταφέρνεις να κάνεις τους πλούσιους να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για κοινωφελείς σκοπούς. Αυτό που δεν ξέρω, είναι σε τι ωφελείσαι εσύ από αυτό” συνέχισε η κοπέλα.

- “Δε θέλεις να μάθεις για μένα. Είμαι αλήθεια ένας βαρετός τύπος! Δεν έχω κάτι που να μπορεί να θεωρηθεί ενδιαφέρον και για να είμαι ρεαλιστής δεν έχω την οικονομική ή χρονική άνεση για να έχω μία κοπέλα” απάντησε αμήχανα αλλά απόλυτα.

- “Θα εκπλαγείς” του απάντησε η κοπέλα και χάθηκε. Μόνο στο σπίτι του ο Γιάννης κατάλαβε πως στην τσέπη του σακακιού του είχε ένα χαρτάκι με το όνομα Ελίνα και έναν αριθμό τηλεφώνου. Χαμογέλασε αλλά δεν ήταν σίγουρος αν θα το χρησιμοποιούσε.

Τελικά το έκανε. Ο Γιάννης και η Ελίνα βγήκαν αρκετές φορές γα φαγητό, πήγαν στον κινηματογράφο, για ποτό και οι δύο έδειχναν να περνούν καλά. Το καλά μεταφέρθηκε στο κρεβάτι του ενός και του άλλου. Εκεί, κάποια βράδια οι δυο τους μιλούσαν για το παρελθόν, αλλά και για το μέλλον τους.

- “Μ’ αρέσει πολύ το σχέδιο. Είχα κάνει κάτι σπουδές παλαιότερα, όμως δεν κατάφερα να συνεχίσω λόγω οικονομικών. Έκανα διάφορες δουλειές, αλλά μια μέρα πιστεύω πως θα σχεδιάζω όμορφα ρούχα” μονολογούσε εκείνη για ώρα. “Πες μου για σένα”.

- “Εγώ έχασα τους γονείς μου σε πολύ μικρή ηλικία. Νομίζω πως θυμάμαι το χαμόγελο της μητέρας μου, αλλά πολλές φορές δεν ξέρω αν είναι στη φαντασία μου. Επειδή δεν είχα άλλους συγγενείς κατέληξα σε ένα δημοτικό ορφανοτροφείο, όπου η τηλεόραση είχε χαλάσει και τα μπλοκ ζωγραφικής ήταν ήδη γεμάτα από τα προηγούμενα παιδιά. Οι παιδαγωγοί δεν ήταν κακοί, όμως η αθλιότητα του τόπου τους ανάγκαζε να μην είναι και καλοί. Στα δεκαοχτώ σου πρέπει να φύγεις και τα εφόδια είναι μηδαμινά για τον έξω κόσμο. Ουσιαστικά οι περισσότεροι καταλήγουν ναρκομανείς ή σερβιτόροι”.

- “Εσύ όμως; Εσύ δεν έγινες κάτι από αυτά” διαπίστωσε με θαυμασμό η Ελίνα.

- “Όχι. Μην γελάσεις, όμως μεγαλώνοντας μου άρεσε να διαβάζω. Διάβαζα για ανθρώπους που θυσιάστηκαν για την πατρίδα τους, στο βιβλίο της ιστορίας, διάβασα για ανθρώπους που θυσίασαν την ζωή τους για την κοπέλα τους από κάποιες μέτριες ερωτικές νουβέλες που είχαν πέσει στα χέρια μου, διάβασα για ήρωες που σώνουν με τις δυνάμεις τους ολόκληρες πόλεις. Ονειρεύτηκα να γίνω ένας σαν αυτούς, όμως δεν ανήκω σε αυτά τα ιστορικά πρόσωπα, δεν έχω το θάρρος να τα βάλω με τους κακούς και δεν είμαι πλούσιους ή με υπερδυνάμεις για να παλέψω την εγκληματικότητα. Έχω όμως κάτι που ελάχιστοι διαθέτουν: Τίποτα! Η ζωή μου έμαθε πως αυτοί που δεν έχουν να χάσουν τίποτα, δεν φοβούνται και τίποτα. Έτσι, ότι μπορώ να προσφέρω με την πειθώ μου και την ευχάριστη παρέα μου σε ομάδες ανθρώπων που έχουν ανάγκη, το κάνω χωρίς να κοιτάω το κόστος”.

- “Το ξέρεις ότι χάνεσαι; Οι πρώτοι που ανέφερες, γράφτηκαν στο βιβλίο της ιστορίας και οι άλλοι είναι διάσημοι ήρωες που διαβάζουν τα  παιδιά εδώ και δεκαετίες. Εσύ; Ποιος θα μιλήσει για έναν αληθινό ήρωα; Ποιος θα τον δοξάσει όπως του πρέπει”; ρώτησε η Ελίνα φιλώντας τον. Εκείνος σπρώχνοντας την απαλά αλλά πολύ σοβαρά, απάντησε:

- “Κανείς! Αυτό είναι το μυστικό μου. Όσο δεν είμαι γνωστό άτομο, μπορώ να αγγίζω τις ψυχές τους. Ένας μυστηριώδης τύπος που δείχνει ένας από εκείνους και μπορεί ακόμα να τους επηρεάζει. Αυτό δεν πρέπει να χαλάσει με τίποτα” ξεκαθάρισε με αυστηρότητα.

Το επόμενο διάστημα ο Γιάννης συνέχιζε να κάνει αυτό που ήξερε καλύτερα και ο νέος έρωτας με την Ελίνα αποδείκνυε πως βρισκόταν στην καλύτερη φάση της ζωής του, ένα πρωινό όμως δεν ήταν ακριβώς ότι περίμενε. Κατεβαίνοντας από το σπίτι του, έφτασε στο κοντινό του περίπτερο για να χαζέψει τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων όπως συνήθιζε, ώσπου αντίκρισε σε ένα από αυτά είδε τον εαυτό του με μία τεράστια λεζάντα να αναγράφει: “Ο ΗΡΩΑΣ ΤΟΝ ΦΤΩΧΩΝ” και λίγο πιο κάτω σε υπότιτλο: “αυτός είναι ο άνθρωπος που αποσπά τεράστια ποσά από τους πλούσιους για κοινωφελείς σκοπούς. Ποιο το κέρδος του”. Κρύος ιδρώτας έλουσε τον Γιάννη που αγόρασε μία φυλλάδα και έτρεξε πίσω στο σπίτι του για να διαβάσει το άρθρο. Στην αρχή έψαξε για τον δημοσιογράφο, όμως δεν βρήκε κανένα όνομα. Έψαξε στην δημοσιογραφική ομάδα της εφημερίδας μα και πάλι δεν διάβασε κάποιο γνωστό όνομα. Ύστερα διάβασε το κείμενο. Τρίζοντας τα δόντια του και σφίγγοντας την γροθιά του απ’ τα νεύρα διάβαζε λεπτομέρειες για την ζωή του, όπως τον θάνατο των γονιών του, τη ζωή στο ορφανοτροφείο, γενικότερα για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν αυτοί οι χώροι σήμερα, με συνεντεύξεις από τους τότε εργαζόμενους σε αυτό και άλλες λεπτομέρειες για την δράση του με τους πλουσίους.

Ο Γιάννης είχε θολώσει. Δεν ήξερε τι να σκεφτεί. Τηλεφώνησε στην Ελίνα για παρηγοριά.

- “Μην πανικοβάλλεσαι. Έγινε και δεν μπορείς να το αλλάξεις. Ίσως η ιστορία αυτή συγκινήσει πολλούς να συμβάλλουν ακόμα περισσότερο στις προσπάθειες σου. Ίσως τελικά σου βγει σε καλό” τον παρηγόρησε εκείνη.

Το θέμα όμως είχε πάρει μεγάλη έκταση στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και στους κύκλους των πλουσίων. Κάποιοι μιλούσαν για απατεώνα και άλλοι για ήρωα! Πολλοί δημοσιογράφοι προσπάθησαν να τον προσεγγίσουν όμως δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα. Για όλο εκείνο το διάστημα ο Γιάννης δεν είχε προσεγγίσει ξανά κάποιον για χρηματοδότηση ελπίζοντας πως σύντομα το θέμα θα ξεχαστεί, όμως στο μεταξύ ένα αφιέρωμα τηλεοπτικού σταθμού άλλαξε κάπως τα δεδομένα, αφού ανέλυσε τις φορολογικές εκπτώσεις που είχαν οι πλούσιοι στην εφορία από τις δωρεές τους. Τα ποσά που βγήκαν στην επιφάνεια θορύβησαν το Υπουργείο Οικονομικών που διεξήγαγε έρευνα κατά την οποία ο Γιάννης έπρεπε να καταθέσει στην ομάδα έρευνας του κράτους. Εξερχόμενος ο Γιάννης από το κτίριο που κατέθετε νωρίτερα, είδε πλήθος δημοσιογράφων να τον βομβαρδίζουν με ερωτήσεις. Ήταν η πρώτη φορά που ο Γιάννης έκανε δηλώσεις: “Όλοι γνωρίζουν πως δεν κέρδισα ποτέ τίποτα. Βοήθησα αδύναμους συνανθρώπους μας και έδωσα την ευκαιρία σε πλούσιους να μοιραστούν τα λεφτά τους.  Το μόνο που ζητάω είναι να μάθω τον δημοσιογράφο του δημοσιεύματος”.

Η εφημερίδα είχε το δικαίωμα να αρνηθεί την δημοσίευση του ονόματος του δημοσιογράφου, όμως κάποιος είχε ανοίξει το στόμα του άτυπα κι έτσι τις επόμενες ημέρες ένα νέο δημοσίευμα άλλαξε για πάντα τη ζωή του Γιάννη. Ο τίτλος έγραφε: “Η ΙΝΑ ΚΑΪΛΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΜΑΧΟΥ ΑΡΘΡΟΥ – ΠΟΙΑ Η ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΛΕΣΗ”; Ο Γιάννης είδε δίπλα στο όνομα, την φωτογραφία της Ελίνας. Απογοητεύτηκε. Τόσο καιρό μαζί και δεν ήξερε καν το αληθινό της όνομα! Εκείνη τον πρόδωσε. Πόσο ανόητος αισθανόταν που δεν το είχε καταλάβει από την πρώτη στιγμή!

Ο Γιάννης δεν ξαναμίλησε στην Ελίνα ή… Ίνα όσο κι αν αυτή προσπάθησε να τον συναντήσει, όμως το πρόβλημα του δεν ήταν αυτό. Άγνωστα τηλεφωνήματα άρχισαν να τον απειλούν: “Τώρα ξέρουμε ποιος είσαι και πως θα σε βρούμε. Σταμάτα να παίρνεις λεφτά από τους πλούσιους, γιατί θα τα πληρώσεις με την ζωή σου”. Ο Γιάννης θυμήθηκε τότε την βασική του αρχή: 'ως άγνωστος δεν έχεις τίποτα να χάσεις. Και αυτός που δεν έχει να χάσει δεν είναι δύσκολο να θυσιαστεί’. Τώρα όμως που είναι ο πρωταγωνιστής της επικαιρότητας;

H αποχή του Γιάννη από την δραστηριότητα που τον έκανε διάσημο είχε όμως αντίκτυπο και σε άλλα κοινωνικά στρώματα της περιοχής. Εκτός από τον θόρυβο στις τάξεις του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης και σε ομάδες του υποκόσμου που ήθελαν τους πλούσιους πλουσιότερους, ήταν κι άλλοι εκείνοι που αντέδρασαν. Ξαφνικά η κεντρική πλατεία γέμισε με πολίτες που ζητούσαν αναδιανομή του πλούτου, τα ιστολόγια απαιτούσαν αλληλεγγύη στους φτωχούς, ενώ πολλοί επισκέπτονταν πλούσιους στην εργασία τους και σε κοινωνικές εκδηλώσεις ζητώντας επίμονα χρήματα για τους φτωχούς. Το αποτέλεσμα ήταν μάλλον αντίθετο, αφού αν κάπου ξόδευαν οι πλούσιοι τα χρήματά τους, ήταν σε μέτρα ασφαλείας και προσωπικούς σωματοφύλακες, ειδικά μετά από διάφορα κρούσματα ένοπλων ληστειών σε σπίτια και καταστήματα πλουσίων.

Ο Γιάννης παρακολουθούσε τα πάντα αμέτοχος. Δεν ήταν αυτό που ονειρευόταν. Ήταν άθελα του ένα ίνδαλμα ενός λάθος κινήματος! Έτσι, πήρε μια σημαντική απόφαση. Κάλεσε την Ίνα. “Έλα από το σπίτι. Σαν δημοσιογράφος. Σε παίρνω για δουλειά”. Εκείνη, έφτασε αμέσως στο σπίτι του κι ενώ προσπάθησε να του μιλήσει για την σχέση τους, εκείνος αυστηρά την διέκοψε. “Θέλω απλά να κάνω κάποιες δηλώσεις. Γράψε ότι έχω να πω και δημοσίευσέ τα αύριο”. Ο Γιάννης ουσιαστικά της υπαγόρεψε μία δήλωση στην οποία διατύπωνε το όραμα του για μια αλληλέγγυα κοινωνία όπου οι ισχυροί βοηθούν εθελοντικά τους ανίσχυρους, χωρίς πιέσεις, χωρίς βία, χωρίς υποχρεώσεις. Αλληλεγγύη και αγάπη για το κοινό καλό. Ήλπιζε έτσι να καταφέρει να διορθώσει την απαράδεκτη κατάσταση.

Η Ίνα αποχώρησε από το σπίτι του το βράδυ και λίγο αργότερα χτύπησε το κουδούνι του. Από την μπλούζα του επισκέπτη φαινόταν πως πρόκειται για μέλος του κινήματος που άθελά του είχε δημιουργήσει.

- “Τι θέλεις”; ρώτησε ανέκφραστος.

- “Κύριε Μπλέση, θέλω να ξέρετε πως είστε ένα ίνδαλμα. Ο άνθρωπος που γεννήθηκε για να δώσει ελπίδα στους φτωχούς. Δεν χρειάζεται να μιλάτε με τον λαό μέσω των δημοσιογράφων που ξέρουμε όλοι πως είναι διεφθαρμένοι. Η θέση σας είναι στις πλατείες με τον λαό που διαδηλώνει. Ελάτε εκεί να μιλήσετε”.

- “Με παρακολουθείτε κιόλας; Έκανα κάποιες δηλώσεις που θα δώσουν κατευθυντήριες γραμμές στο κίνημά σας. Θα βοηθήσουν. Θα κατευνάσουν τα πνεύματα. Περιμένετε ως αύριο για να διαβάσετε”.

- “Μα ο σκοπός δεν είναι να κατευναστούν τα πνεύματα. Έχουμε επανάσταση! Ο λαός πρέπει να εξεγερθεί ενάντια του συστήματος των πλουσίων. Εσείς το ξεκινήσατε αυτό”!

- “Λυπάμαι, όμως αυτό που έκανα εγώ δεν έχει καμία σχέση με εξεγέρσεις, επαναστάσεις και βία. Δεν ανήκω στο κίνημα σας, δεν θέλω καν να με αναφέρετε. Αυτό που κάνετε είναι εκβιαστικό και επικίνδυνο. Αυξάνει τα κρούσματα βίας και αφήνει θύματα” δήλωσε επιτακτικά.

- “Τότε δεν υπάρχει άλλη λύση κύριε Μπλέση. Είναι μονόδρομος. Είναι γραφτό σας, να μείνετε στην ιστορία ως ο άνθρωπος που ξεκίνησε την εξέγερση των λαών. Δεν υπάρχει επιστροφή σε αυτό. Ο λαός περιμένει το ξέσπασμα” απάντησε και βγάζοντας με αστραπιαίες κινήσεις ένα μαχαίρι, το έμπηξε βαθιά κοντά στην καρδιά του.

Ο Γιάννης σωριάστηκε στο πάτωμα και σε μια λίμνη αίματος, άφησε την τελευταία του πνοή ενώ ο δράστης διέφυγε.

Το επόμενο πρωί η εφημερίδα της Ίνας κυκλοφόρησε με την σπουδαία τοποθέτηση του Γιάννη που έφτασε στο εξώφυλλο και η οποία έγινε ανάρπαστη, όμως ως το μεσημέρι τα τηλεοπτικά κανάλια μετέδιδαν σε ζωντανή μετάδοση το τραγικό συμβάν της δολοφονίας του Γιάννη. Οι δηλώσεις του Γιάννη σύντομα επισκιάστηκαν από το γεγονός του θανάτου του και πολύ γρήγορα ξέσπασαν αναταραχές στις πλατείες από εξαγριωμένες λαϊκές ομάδες. Σε λίγες ώρες η αστυνομία άρχισε την καταστολή και συνέλαβε δεκάδες άτομα.

Στο μεταξύ στις έρευνες για την δολοφονία του Γιάννη, σύμμαχος της αστυνομίας ήταν μία κάμερα ασφαλείας ενός καταστήματος απέναντι από την πολυκατοικία στην οποία έμενε ο Γιάννης η οποία είχε καταγράψει τον νεαρό που φορούσε το μπλουζάκι του κινήματος, να παρακολουθεί το διαμέρισμα του Γιάννη και να μπαίνει μέσα αφού έφυγε η Ίνα. Σύντομα η αστυνομία συνέλαβε τον δράστη και περιόρισε τις αντιδράσεις του κόσμου.

Ο Γιάννης σκοτώθηκε και μαζί του σκοτώθηκε και το κίνημα. Ο λαός γύρισε στην καθημερινότητά του σα να μην είχε συμβεί ποτέ τίποτα από όλα αυτά, σαν να μην υπήρξε ποτέ ο Γιάννης. Ήταν όμως ένα πρόσωπο που κάποιος του χρωστούσε πολλά. Η Ίνα. Όταν τα γεγονότα ξεχάστηκαν και άλλα θέματα βρέθηκαν στην επικαιρότητα, η Ίνα με οδηγό τις τελευταίες λέξεις του Γιάννη που είχαν δημοσιευτεί στην εφημερίδα, ξεκίνησε επαφές με ομάδες πλουσίων εκμεταλλευόμενη την ευρεία λίστα γνωριμιών της λόγω της επαγγελματικής της ιδιότητας και σύντομα ξεκίνησε να δεσμεύει πολλούς επιφανείς πλουσίους να προσφέρουν σημαντικά χρήματα σε κοινωφελή ιδρύματα. Κάθε τέτοια συμφωνία που η Ίνα κατάφερνε να πετύχει, τελείωνε με μία επίσκεψη της στο νεκροταφείο, ένα τριαντάφυλλο, ένας φόρος τιμής για έναν ήρωα που θυσίασε το στερεό έδαφος για το κοινό καλό.

:[

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΣΤΟΝ ΜΥΘΟ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

ΜΥΘΟΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ~ το φάντασμα της αδελφότητας

Μια φορά σε έναν καιρό το πλοίο αγκυροβολούσε στο λιμάνι σε μια ζεστή ηλιόλουστη μέρα. Οι γλάροι καλωσόριζαν το τεράστιο μηχανοκίνητο πλεούμενο και οι τσιριχτές φωνές τους, έδιναν το σύνθημα για την μπουκαπόρτα που σε λίγο θα κατέβαινε δίνοντας το έναυσμα στους εκατοντάδες επιβάτες να ξεχυθούν στην καυτή άσφαλτο. “Α! Ρέθυμνο. Η παραδεισένια πολιτεία” αναφώνησε ένας μεσήλικας καθώς έβγαινε δίπλα από έναν νεαρό.

Ο νεαρός ήταν μέσου ύψους με περιποιημένα ρούχα και ελαφρώς ατημέλητα μαλλιά και γένια. Μαζί του είχε δύο βαλίτσες και μία τσάντα στην πλάτη του. Κατευθύνθηκε σε ένα από τα λευκά ταξί που περίμεναν στην μακριά ουρά για την επόμενη κούρσα.

- “Που πάμε φιλαράκο”; ρώτησε πεταχτά ο οδηγός.

- “Στο Πανεπιστήμιο” απάντησε με αυτοπεποίθηση ο νεαρός.

- “Α! Φοιτητής έτσι; Και αν κρίνω από τις αποσκευές πρέπει να είσαι και καινούριος. Φίλε θα το λατρέψεις εδώ. Όταν με το καλό τελειώσεις, θα έρχεσαι μετά κάθε χρόνο για διακοπές. Εδώ θα βρεις την καλύτερη διασκέδαση, την καλύτερη ζωή και ότι άλλο θέλεις. Πως σε λένε μικρέ”;

- “Τίμη. Είμαι από τη Θεσσαλονίκη και ξέρω, έχω διαβάσει για εδώ. Η καλύτερη φοιτητική ζωή είναι στο Ρέθυμνο”!

Το αυτοκίνητο έφτασε στις εγκαταστάσεις του Πανεπιστημίου όπου ο Τίμης θαύμασε την θέα της πόλης και της θάλασσας από εκεί ψηλά που βρισκόταν. Αμέσως μετά κατευθύνθηκε στα γραφεία του Πανεπιστημίου για να του δοθεί το δωμάτιο που του αντιστοιχούσε στις φοιτητικές εστίες, αφού ο Τίμης είχε ήδη κάνει τα δικαιολογητικά του και είχε κερδίσει μία από τις θέσεις.

Είχε περάσει ήδη ένας μήνας από τότε που ξεκίνησαν τα μαθήματα, είχε εγκλιματιστεί στην πόλη του Ρεθύμνου και είχε κάνει τις πρώτες του παρέες. Ο Τίμης βέβαια ήταν ανήσυχο πνεύμα, είχε ακούσει τόσα πολλά για την φοιτητική ζωή στο Ρέθυμνο και ήθελε να επιβεβαιώσει πως δεν θα έχανε τίποτα. Σε αυτό συνέβαλε και ο συγκάτοικος του στο δωμάτιο, ο οποίος ήταν μεγαλύτερος και σίγουρα θα μπορούσε να του δώσει μερικές συμβουλές ακόμα κι αν λόγω ηλικίας δεν έκαναν παρέα.

- “Γιώργο, εσύ είσαι σε κανένα κόμμα; Με βρήκανε κάτι παιδιά από τους ‘Ελεύθερους’. Μου φάνηκε σαν να τα έλεγαν καλά. Εμένα δε με ενδιαφέρουν τα πολιτικά, όμως έχω ακούσει πως αν ασχοληθείς με τα πολιτικά, μπορείς να συμμετέχεις στις καλύτερες παρέες, στα καλύτερα πάρτι και να μαθαίνεις για ότι καλύτερο συμβαίνει εδώ και στην πόλη” έλεγε στον συγκάτοικο του με σιγουριά και ενθουσιασμό.

- “Κάπως έτσι είναι, αλλά όλοι στα φοιτητικά κόμματα είναι τσιράκια των μεγάλων κομμάτων. Μπορεί να έχουν καλή ζωή, όμως τρέχουν όλη την ώρα και είναι όλοι κομματόσκυλα. Αν θες να έχεις τα χαρακτηριστικά που έχουν αυτοί και πολύ περισσότερα καλά στην ζωή σου εδώ, έλα μαζί μας. Εμείς έχουμε φτιάξει μία αδελφότητα που είναι κλειστή. Δεχόμαστε μέλη μόνο αφότου περάσουν μια σειρά από δοκιμασίες, όμως τα μέλη μας έχουν την δική μας προστασία και έχουν πολλές παροχές και σε παρέες και σε πάρτι και σε γυναίκες και...”

- “…Ωπα φίλε! Βάλε με μέσα. Θέλω κι εγώ” είπε χωρίς να το σκεφτεί πολύ.

Πράγματι οι δυο τους βρέθηκαν λίγο έξω από το Ρέθυμνο σε μια ορεινή περιοχή όχι κοντά σε κάποιο χωριό. Ο Γιώργος είχε κάνει μερικά τηλεφωνήματα στην διαδρομή και πολύ σύντομα ήταν αρκετοί νέοι σε εκείνο το μέρος. Ένας από αυτούς, φορούσε γυαλιά ηλίου, είχε ξυρισμένο κεφάλι και παράξενο σχέδιο στα γένια του, όπως και ένα τατουάζ.

- “Ο Τίμης έτσι; Εδώ φίλε δεν παίζουμε. Έχουμε πολλούς τρόπους να περνάμε καλά και ποτέ δεν αντιμετωπίζουμε κανένα πρόβλημα επειδή είμαστε φαντάσματα. Δεν έχουμε γραφεία, δεν έχουμε υπογραφές, δεν έχουμε όνομα. Είμαστε μία αδελφότητα φοιτητών και τα μέλη μας έχουν λόγο. Και ο λόγος ποτέ δεν προδίδεται σ’ εμάς, γιατί ο ένας παρακολουθεί τον άλλο κι έτσι κανείς δεν προλαβαίνει να λοξοδρομήσει…” είπε ο τύπος με αυστηρό ύφος.

Ο Τίμης έγνεψε θετικά και σύντομα ξεκίνησε μια διαδικασία δοκιμασιών που σίγουρα δεν περίμενε.

Οι υπόλοιποι της παρέας τον έβαλαν να κάνει διάφορα πράγματα, όπως το να περάσει μέσα από φωτιές, να κόψει ένα δέντρο, να μονομαχήσει με ένα άλλο μέλος της ομάδας, να κατέβει στην πόλη και να σταματήσει αυτοκίνητα για να περάσουν γυναίκες με μωρά ή άνθρωποι με κινητικά προβλήματα, πράγματα που ο Τίμης έκανε μάλλον εύκολα. Όταν ήρθε το βράδυ ο Τίμης ήταν εξουθενωμένος και η παρέα του, τον οδήγησε ξανά στο βουνό. Εκεί είδε διαφορετικό σκηνικό, αφού οι υπόλοιποι είχαν φροντίσει να στήσουν σκηνές και πάγκους με ποτά, ενώ για πρώτη φορά ο Τίμης έβλεπε και γυναίκες και μάλιστα ωραίες γυναίκες. “Τίμη τώρα χαλαρώνουμε, όμως και αυτά είναι μέρος της δοκιμασίας”, του φώναξε κάποιος και του έκλεισε το μάτι δείχνοντας του μία ωραία κοπέλα. Ο Τίμης προσέγγισε την κοπέλα όμως λίγο πριν την φτάσει ένα άλλο μέλος τον σταμάτησε: “Περίμενε. Πρέπει να πιεις πρώτα απ’ το ποτό της αδελφότητας” του είπε και του έδωσε ένα μικρό διάφανο μπουκαλάκι με ένα ποτό σε πράσινο χρώμα. Ο Τίμης δεν το σκέφτηκε. Το ήπιε πολύ γρήγορα και πολύ σύντομα άρχισε να ζαλίζεται μεν, με ένα αίσθημα ευφορίας όμως. Ήταν πολύ κουρασμένος για ερωτήσεις κι έτσι απλά πλησίασε την κοπέλα. Εκείνη του χαμογέλασε και χωρίς να χάσουν χρόνο βρέθηκαν σε μία από τις σκηνές όπου ο Τίμης πέρασε πολύ, πολύ ωραία!

Η νύχτα δεν είχε τελειώσει ακόμα και ούτε και οι δοκιμασίες για τον Τίμη. Ο Γιώργος και κάποιοι άλλοι έφεραν τσιγάρα τα οποία άναψαν και προσέφεραν σε όλους.

- “Δεν καπνίζω, ευχαριστώ” είπε ο Τίμης.

- “Δεν έχεις επιλογή φίλε. Είναι μέρος της μύησης. Απλά κάνε το” του απάντησε επιτακτικά ένα από τα μέλη.

- “Όχι-όχι. Αυτό δεν χρειάζεται” επέμενε ο Τίμης, όταν από του πουθενά ήρθε μπροστά του ο αρχηγός της αδελφότητας.

- “Τίμη σήμερα τα πήγες καλά. Όμως έχεις ένα τελευταίο βήμα που δεν μπορείς να αρνηθείς. Ξέρω πως δεν το έχεις δοκιμάσει, όμως αυτό εδώ είναι ξεχωριστό. Το φτιάχνουμε μόνοι μας και θα σου αρέσει” προσπάθησε να τον πείσει.

- “Όχι φίλε αυτό δεν το κάνω. Δεν είναι ότι δεν μπορώ…” είπε παίρνοντας το τσιγάρο από το διπλανό μέλος και ρουφώντας το πεταχτά και συνέχισε: “…απλά δεν θέλω”.

- “Ξεχωρίζεις το πρόσωπο σου από τα άλλα μέλη και αυτό δεν είναι σωστό. Είμαστε όλοι ισότιμοι. Όμως αν το θες έτσι, ας είναι. Απλά θέλω να ξέρεις και το φωνάζω για να το ακούσεις καλά. Αυτά είναι ναρκωτικά και τα καλλιεργούμε εμείς, κάπου εκεί στα βουνά. Τα δίνουμε στους φοιτητές που τα ζητούν και το ίδιο θα κάνεις κι εσύ όταν χρειάζεται. Τώρα συνέχισε την βραδιά σου”. Ο αρχηγός ήταν σαφής και ο Τίμης δεν αρνήθηκε τη νέα συμφωνία, οπότε επέστρεψε στην σκηνή όπου τον περίμεναν δύο άλλες κοπέλες για το υπόλοιπο της βραδιάς.

Το ίδιο ευχάριστα πέρασαν και οι επόμενες ημέρες. Ο Τίμης παρέδιδε μικρά σακουλάκια με ναρκωτικά αρκετά συχνά και παρότι δεν του άρεσε είχε ξεπληρωθεί από τις παροχές και την ποιότητα ζωής που του προσέφερε η αδελφότητα. Μία από αυτές τις ημέρες του ζητήθηκε να παραδώσει ένα πακέτο σε κάτι συμφοιτητές του. Ήταν ναρκωτικά και ο Τίμης έπρεπε να τα δώσει σε δύο παιδιά που γνώρισε από τη σχολή και που ποτέ δεν θα φανταζόταν ότι ήταν χρήστες αφού έκαναν και παρέα πολύ συχνά. Ο Τίμης παρέδωσε το πακέτο όμως όλη του η ψυχολογία άλλαξε. Ίσως είχε ένα υπέροχο ξεκίνημα ως φοιτητής με εύκολη πρόσβαση σε κορίτσια, διασκέδαση και αναγνώριση στην πανεπιστημιακή κοινότητα, όμως για πρώτη φορά άρχισε να προβληματίζεται για το πόσο σωστό είναι αυτό που κάνει. Ήταν σίγουρος πως κάτι άσχημο κρυβόταν πίσω από την αδελφότητα, απλά ως τώρα δεν τον συνέφερε να το παραδεχτεί.

Ήταν όμως ανήσυχο πλάσμα και η ανησυχία του τον οδήγησε στο Ηράκλειο. Πριν μήνες είχε ακούσει στις ειδήσεις για την Μονάδα Ανεξιχνίαστων Εγκλημάτων Κρήτης και το πως αυτή έκλεισε. Ο Τίμης όμως πίστευε πως θα μπορούσε να βρει κάποιο ή κάποια από τα μέλη της ομάδας και οι έρευνες που έκανε πριν πάει στο Ηράκλειο, δεν ήταν άκαρπες. Έφτασε σε μία καφετέρια όπου συνάντησε τον Σπύρο Θαλασσινό και τον Όμηρο Κανόμπη τους οποίους και αναγνώρισε από την τηλεόραση και έσπευσε να τους προσεγγίσει:

- “Ξέρω ποιοι είστε και ξέρω πως είσαστε η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα. Αυτό που δεν ξέρω είναι γιατί σας έκλεισαν, όμως αυτό δε σημαίνει πως πρέπει να τα παρατήσετε. Σας έχω μια σοβαρή αποστολή και πρέπει να την αναλάβετε” άρχισε να τους λέει όσο πιο πειστικά μπορούσε.

- “Δεν είμαστε αστυνομικοί πια, νεαρέ. Οπότε αν χρειάζεσαι κάτι πρέπει να μεταβείς στο πλησιέστερο τμήμα” απάντησε χαμογελώντας ο Θαλασσινός που απογοήτευσε τον Τίμη.

- “Αν πάω στην αστυνομία θα μαθευτεί γιατί με παρακολουθούν και τότε δεν ξέρω ποια θα είναι η κατάληξη μου” εξήγησε φοβισμένα εκείνος.

- “Ας ακούσουμε τι σου συμβαίνει φίλε. Όχι πως θα σε βοηθήσουμε, αλλά μπορούμε τουλάχιστον να σε ακούσουμε” συμπλήρωσε ο Όμηρος.

Ο Τίμης τους εξήγησε όλο το ιστορικό της συμμετοχής του στην αδελφότητα και μετά από πολλές ώρες περιγραφών και ερωταπαντήσεων, ο Όμηρος έδειξε ενδιαφέρον για την υπόθεση, κράτησε τα στοιχεία του φοιτητή και του ζήτησε να γυρίσει πίσω στο Ρέθυμνο χωρίς να αλλάξει κάτι στις συνήθειες του. Όπως κι έγινε.

Στο μεταξύ ο Κανόμπης ζήτησε από τον Θαλασσινό να ασχοληθούν έστω ερασιτεχνικά για να γεμίσουν την ώρα τους με αυτό που αγαπούν περισσότερο απ’ οτιδήποτε να κάνουν: Να πιάνουν εγκληματίες! Ο Όμηρος κάλεσε την Ουρανία και μαζί έψαξαν για ότι περισσότερο μπορούσαν να βρουν για την αδελφότητα. Χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα όμως αφού η αδελφότητα ήταν πραγματικά ένα φάντασμα, όπως και ο ίδιος ο αρχηγός της, είχε πει.

Το επόμενο βήμα για την ομάδα ήταν να μεταβεί στο Ρέθυμνο όπου και νοίκιασε ένα μικρό διαμέρισμα στην παλιά πόλη. Από εκεί ξεκίνησαν να συλλέγουν στοιχεία και άρχισαν να παρακολουθούν φοιτητές με βάση τις υποδείξεις του Τίμη. Για την ομάδα ήταν πολύ εύκολο έχοντας ένα άτομο από μέσα, να βρουν τα μέλη που ήταν όλα φοιτητές, όμως ήξεραν πως οι φοιτητές ήταν όλοι πιόνια και ο αρχηγός θα ήταν πιο δύσκολη υπόθεση. Πράγματι, εύκολα έμαθαν πως ο τύπος όπως τον περιέγραφε ο Τίμης δεν ήταν φοιτητής, ενώ το γεγονός ότι η αδελφότητα δεν είχε ούτε γραφεία, ούτε όνομα, ούτε νομική υπόσταση στο Πανεπιστήμιο, περιέπλεκε περισσότερο τα πράγματα.

Από την άλλη μεριά, μπορεί ο Τίμης να είχε οδηγίες να μην αλλάξει την συμπεριφορά του στα μέλη της αδελφότητας, δεν συνέβαινε όμως το ίδιο και με την αδελφότητα προς αυτόν. Κανένας δεν έδωσε ξανά ναρκωτικά στον Τίμη για να παραδώσει, ενώ καμία εκδήλωση δεν διοργανωνόταν από τα μέλη το τελευταίο διάστημα.

Ένα βράδυ στο δωμάτιο της εστίας, ο Τίμης άρχισε να ρωτάει τον Γιώργο για τον αρχηγό.  “’Ότι ξέρεις, ξέρω. Δεν ρωτάμε για τον αρχηγό. Ειδικά ένας νέος σαν εσένα¨ απάντησε κοφτά ο Γιώργος. Ο Τίμης δεν αισθανόταν πλέον ιδιαίτερα επιθυμητός στην αδελφότητα, ακόμα κι αν για πολλούς μήνες είχε γευτεί την απόλυτη δόξα.

Μετά από καιρό ο Τίμης κατευθυνόταν στο αμφιθέατρο περνώντας από τον προαύλιο χώρο του πανεπιστημίου. Εκεί, είδε έναν τεράστιο μαύρο σκύλο να έρχεται κατά πάνω του. Ο Τίμης φοβήθηκε πως θα του επιτεθεί, όμως όταν ο σκύλος έφτασε μπροστά του, έδειξε απόλυτα ήρεμος και απελευθέρωσε με το στόμα του ένα χαρτάκι. Ο Τίμης διάβασε το χαρτάκι και το έβαλε στην τσέπη του. Στο περιθώριο του μαθήματος, πρότεινε σε μερικούς συμφοιτητές του να βγουν το βράδυ για ποτό στην παλιά πόλη.

Πράγματι, το βράδυ ο Τίμης με μία παρέα από τη σχολή του βρέθηκαν σε ένα από τα πιο ζωντανά σημεία της Ελλάδας. Η παλιά πόλη είναι γεμάτη από ταβερνάκια, καφετέριες και μπαρ τα οποία κάθε βράδυ πλημμυρίζουν από φοιτητές αλλά και ντόπιους. Το τέλειο μέρος για να χαθείς, να διασκεδάσεις και να γεμίσεις έντονα τον χρόνο σου! Η παρέα βρέθηκε σε συγκεκριμένο μπαρ κατόπιν υπόδειξης του Τίμη και σύντομα ο ίδιος άρχισε να κοιτάει στα σημεία που ποτέ κανείς δεν κοιτάει σε ένα μπαρ.

Σε λίγα λεπτά η παρέα έμεινε άφωνη όταν μία όμορφη κοπέλα πλησίασε τον Τίμη και άρχισε να τον φλερτάρει. “Με λένε Ουρανία” του συστήθηκε γρήγορα για να καταλάβει και ο ίδιος με ποιους είχε να κάνει και πως όλα ήταν μέρος του σχεδίου. Ο Τίμης υπέδειξε κάποιον από μακριά με πολύ διακριτικότητα και σύντομα η Ουρανία πλησίαζε τον Γιώργο που βρισκόταν λίγο πιο πέρα και κάτι του είπε στο αυτί υπό τον εκκωφαντικό θόρυβο της μουσικής. “Δεν σε ξέρω. Είσαι καινούρια. Έλα μαζί μου”. Η Ουρανία ακολούθησε τον Γιώργο στο πίσω μέρος του μπαρ. Εκεί περίμεναν άλλα μέλη της αδελφότητας όπου και την ενημέρωσαν για το πως συναλλάσσονται με τους πελάτες που ζητούν ναρκωτικά. Η Ουρανία συμφώνησε και αγόρασε το πρώτο σακουλάκι, γύρισε για λίγο στο μπαρ, ήπιε ένα ποτό και έφυγε.

Ξέροντας πως η Ουρανία είναι στο μπαρ ο Θαλασσινός και ο Κανόμπης άρχισαν να ακολουθούν μέλη της αδελφότητας αφού θεώρησαν ύποπτο το ότι μαζεύτηκαν τουλάχιστον εφτά από αυτούς και επιβιβάστηκαν σε όχημα με το οποίο τελικά έφυγαν. Οι δύο πρώην αστυνομικοί αδυνατούσαν να συνεχίσουν την παρακολούθηση αφού το όχημα έβγαινε από το Ρέθυμνο και θα ήταν εύκολο να αντιληφθούν ότι παρακολουθούνται, έτσι ο Σπύρος έκανε πίσω. “Μη φοβάσαι, το απόγευμα τοποθέτησα συσκευή εντοπισμού. Ας κρατήσουμε μία απόσταση” καθησύχασε τον συνεργάτη του και συνέχισε πιο αργά. Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα ο πομπός έδειχνε πως στο σημείο δεν υπήρχε γνωστός δρόμος, σύμφωνα με το GPS κι έτσι οι δύο συνεργάτες προχωρούσαν με μεγάλη προσοχή. Όταν ο πομπός σταμάτησε, δεν συνέχισαν για πολύ. Κράτησαν απόσταση ασφαλείας και συνέχισαν με τα πόδια. Η επιμονή τους αντάμειψε αφού βρήκαν πολύ φως και επιτέλους τον αρχηγό όπως ο Τίμης τον είχε περιγράψει. Ο Θαλασσινός και ο Κανόμπης είχαν μαζί τους τον Πρώτο και παρακολουθούσαν για λίγο την αδελφότητα. Οι περισσότεροι έκαναν χρήση ναρκωτικών ενώ ο αρχηγός τους κάτι τους έλεγε.

Ήταν το καλύτερο σημείο για να επιτεθούν: “Αστυνομία, ακίνητοι!” φώναξαν ακόμα κι βρισκόντουσαν σε διαθεσιμότητα και προσπάθησαν να τους ακινητοποιήσουν με τα όπλα. Οι φοιτητές πανικοβλήθηκαν και οι περισσότεροι έπεσαν στα γόνατα υψώνοντας τα χέρια τους, όμως ο αρχηγός πήρε αστραπιαία ένα αυτόματο με το οποίο άρχισε να πυροβολεί κατά ρυπάς καθώς προσπαθούσε να μπει στο όχημα που ήταν παράπλευρα για να διαφύγει. Από τους πυροβολισμούς τραυματίστηκε θανάσιμα ένας από τους φοιτητές. Οι αστυνομικοί έδεσαν τα μέλη της αδελφότητας και ο Θαλασσινός πήρε ένα γρήγορο τηλεφώνημα στην αστυνομία δηλώνοντας τα στοιχεία του αυτοκινήτου με το οποίο είχε διαφύγει ο αρχηγός αλλά και τις συντεταγμένες που συνεχώς έπαιρνε από τον πομπό. Ύστερα έμειναν εκεί περιμένοντας να έρθει κάποιος ως εκεί και να συλλάβει τους υπόλοιπους.

Την ίδια ώρα -πίσω στην πόλη- λίγα μέτρα πιο πέρα από το μπαρ ένα συνθηματικό σφύριγμα ακούστηκε από το σκοτεινό στενό δρομάκι που μόλις είχε προσπεράσει η Ουρανία φεύγοντας απ’ το μπαρ. Εκείνη πλησίασε και χωρίς να προλάβει να αντιδράσει δύο νέοι την είχαν ακινητοποιήσει. Ο ένας από αυτούς ήταν ο Γιώργος που είπε: “Νομίζετε πως μόνο εσείς παρακολουθείτε εμάς; Μας περνάτε για χαζούς; Όταν τελειώσουμε μαζί σου θα είσαι αγνώριστη και ύστερα θα σε βιάσουμε για να μην καταλάβει κανείς τα κίνητρά μας”. Οι δύο νέοι μόλις είχαν αρχίσει τις προσπάθειές τους να την κακοποιήσουν, όταν βήματα και μια βαθιά ανάσα ακούστηκαν. Ξάφνου μια σκιά από το σκοτάδι επιτέθηκε και στους δύο καταφέρνοντας να τους χτυπήσει με ένα σπασμένο μπουκάλι που είχε στα χέρια του. Η Ουρανία κατάφερε να σηκωθεί και να ζητήσει βοήθεια λίγο πιο πέρα, ενώ και η αστυνομία που είχε κινητοποιηθεί σε τρία μέτωπα, έφτασε σύντομα.

Κάπου στην Εθνική Οδό η αστυνομία σταμάτησε και τον αρχηγό της αδελφότητας ο οποίος την επόμενη μέρα ανακαλύφθηκε πως είχε στην κατοχή του εκτάσεις στα ορεινά του Ρεθύμνου οι οποίες όταν ελέγχθηκαν βρέθηκαν αμέτρητες χασισοφυτείες. Οι φοιτητές-μέλη της αδελφότητας συνελήφθηκαν για κατοχή και διακίνηση, ενώ αποβλήθηκαν και από το Πανεπιστήμιο.

Την επόμενη μέρα ο Τίμης βρέθηκε με τα μέλη της Μ.Α.Ε.Κ. τα οποία τον ευχαρίστησαν που έσωσε την Ουρανία ενώ του είχαν και μία έκπληξη: “Φίλε είσαι πολύ εντάξει παιδί και σου χρωστάμε που μας έβαλες ξανά στο παιχνίδι. Όταν έχεις κενό από τα μαθήματά σου, θα σε περιμένουμε για να μπεις στην ομάδα. Νομίζω πως ένα νέο παιδί, μπορεί να μας φανεί πολύ χρήσιμο” είπε ο Όμηρος, σκορπώντας τον ενθουσιασμό στον Τίμη.

Η ομάδα είχε επιστρέψει για τα καλά. Και πλέον θα ήταν ανεξάρτητη από την αστυνομία, αλλά σε παράλληλο δρόμο με αυτή. Ο αρχηγός πρότεινε στα μέλη της Μ.Α.Ε.Κ. να δρουν μεν ανεξάρτητα, αλλά τους πρότεινε να έχουν μία υποτυπώδη συνεργασία. Μία νέα ημέρα για την Μ.Α.Ε.Κ. ξεκίνησε.

:[

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΑΞΙΟΛΟΓΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΜΥΘΟ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός παρασκευής ~ ΜΥΘΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ: ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ TON ΥΠΟΠΤΟ

Μια φορά σε έναν καιρό στο Ηράκλειο, η μουσική μόλις που ακουγόταν έξω από το ακριβό διαμέρισμα στα προάστια. Η πόρτα άνοιξε και μια γυναικεία φιγούρα ξεπρόβαλε δεχούμενη έναν άντρα ντυμένο με στρατιωτική σχολή. Η γυναίκα αν και με πολύ προκλητικά ρούχα αποκαλύφθηκε δείχνοντας πως είναι άντρας τραβεστί.

Οι δύο άντρες αφού ξεκίνησαν με διάφορες χειρονομίες κατέληξαν να δοκιμάζουν σεξουαλικά παιχνίδια και να υποδύονται ρόλους. Σε έναν από αυτούς, ο οικοδεσπότης άρχισε να ανεβοκατεβάζει το φερμουάρ από κάτι σαν σάκο με σκληρές γωνίες, όμως ο φίλος του τον μετέφερε στην τουαλέτα όπου οι δυο τους κατέληξαν στη μπανιέρα απολαμβάνοντας ένα ζεστό μπάνιο.

Λίγες ώρες αργότερα, η μουσική συνέχιζε να παίζει όμως η ώρα είχε περάσει καθώς ήταν περασμένα μεσάνυχτα. Η συνήθως ήσυχη γειτονιά στην περιοχή θορυβήθηκε από την παρατεταμένη μουσική. Κάποιοι δεν έδωσαν συνέχεια καθώς σίγουρα θα δικαιολογούσαν μία συνάντηση φίλων. Δεν ήταν όμως όλοι το ίδιο υπομονετικοί καθώς σύντομα κάλεσαν την αστυνομία.

Οι αστυνομικοί του τοπικού τμήματος διεξήγαγαν έρευνα ρουτίνας. Το θύμα είχε χωθεί στον σάκο, είχε τραβήξει προς τα μέσα το φερμουάρ και είχε πεθάνει από ασφυξία. Καθαρή περίπτωση αυτοκτονίας για την αστυνομία στην οποία έδειχνε να συνηγορεί και ο ιατροδικαστής, όμως το μυστήριο της ταυτότητας του θύματος περιέπλεκε τα πράγματα. Οι γείτονες κατέδειξαν στα όργανα πως το θύμα ήταν αλλοδαπός όμως η ταυτότητά του έγραφε Αντρέας Τσακαλάκης. Τι όμως κρυβόταν πίσω από την ασάφεια της ταυτότητας του θύματος;

Την απάντηση έδωσε ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη ο οποίος εκείνο το βράδυ πήρε εσπευσμένα τον αρχηγό της Αστυνομίας στην Κρήτη. “Είχα επικοινωνία με έναν ρώσο αξιωματούχο. Εχθές, πέθανε ένας άντρας αγνώστου προέλευσης. Θα δώσεις την υπόθεση στην Μονάδα Ανεξιχνίαστων Εγκλημάτων Κρήτης. Μου ζήτησε να βάλω τους καλύτερους και γι’ αυτό σε καλώ. Μην μου κάνεις ερωτήσεις γιατί δεν έχω απαντήσεις”. Ο υπουργός φαινόταν ιδιαίτερα αγχωμένος, όμως η εντολή ήταν ξεκάθαρη.

Η Μ.Α.Ε.Κ. συγκροτήθηκε με σκοπό την εξιχνίαση της δολοφονίας του αγνώστου, όμως σε κανέναν δεν άρεσε που άλλοι είχαν ερευνήσει νωρίτερα την υπόθεση, καθώς είχε ήδη χαθεί πολύτιμος χρόνος ενώ ποιος  ξέρει αν κάποιο στοιχείο παραποιήθηκε;

“Ας δούμε τα δεδομένα για να μην μπερδευτούμε. Έχουμε μαρτυρίες πως το τελευταίο βράδυ ο άντρας είχε μουσική από νωρίς στο διαμέρισμά του ενώ αργότερα ένας άντρας εισήλθε σε αυτό. Σύμφωνα με την ιατροδικαστική εξέταση ο άντρας είχε δεχτεί σεξουαλική εισχώρηση ενώ και ο ίδιος φέρεται να έχει συνουσιαστεί. Το τελευταίο, μας φανερώνει πως δεν βιάστηκε, ήταν ομοφυλόφιλος. Πρέπει λοιπόν να εξετάσουμε αν ο τύπος δολοφονήθηκε από κάποιον αντίζηλο, πιθανό σε κάποιον καυγά. Όμηρε, θέλω να αναλάβεις να ερευνήσεις το σεξουαλικό περιβάλλον του θύματος”. Ο Θαλασσινός συνέχισε: “Οι γείτονες αναφέρουν πως το θύμα ήταν αλλοδαπός, όμως η ταυτότητα του είναι ελληνικότατη. Ας μάθουμε από που κρατάει η σκούφια του. Ουρανία, αυτό είναι για σένα. Θα σημειώσω και κάτι ακόμα. Ο ιατροδικαστής μιλάει για αυτοκτονία, όμως εγώ δεν έχω πειστεί ακόμα. Όπως προχωράει η έρευνα θα επικοινωνούμε ώστε να συνθέσουμε το πάζλ. Καλή τύχη”.

Ο Θαλασσινός επέστρεψε στο σπίτι του θύματος και ο Κανόμπης μεταφέρθηκε στην γύρω περιοχή. Μίλησε με γείτονες και βρήκε άτομα με τα οποία είχε βρεθεί τελευταία. Ο Τσακαλάκης δεν έδειχνε να έχει επαφές με πολύ κόσμο καθώς διατηρούσε χαμηλό προφίλ. όμως αυτό δεν είναι παράξενο για έναν ομοφυλόφιλο σε μία μικρή πόλη. Η έρευνα του τον οδήγησε σε ένα μπαρ στο οποίο συχνάζουν ομοφυλόφιλοι. Ο ιδιοκτήτης φρόντισε σύντομα να ξεκαθαρίσει τη θέση του: “Η αλήθεια είναι πως έχω πολλούς ομοφυλόφιλους θαμώνες, όμως σε καμία περίπτωση δεν είμαι μπαρ για ομοφυλόφιλους. Δε θέλω να ρισκάρω τη φήμη μου διότι κυκλοφορούν πολλοί ρατσιστές εκεί έξω που θα έκαναν ζημιά στο μαγαζί. Σας παρακαλώ να προστατεύσετε αυτήν την μυστικότητα για λόγους ασφαλείας. Εγώ θα σας πω ότι χρειάζεστε. Το παλικάρι το είδα στις εφημερίδες. Σας λέω με σιγουριά πως είναι ομοφυλόφιλος και μάλιστα πολύ ενεργός. Στο μπαρ συχνά ενοχλούσε πελάτες, ενώ δε δίσταζε να δοκιμάζει διάφορα παιχνίδια μαζί τους. Δε θα μου έκανε καθόλου εντύπωση να πήγαινε συχνά σπίτι του με άλλους άντρες”.

Ο Κανόμπης επέστρεψε στο σπίτι του θύματος έχοντας μια ιδέα για τις σεξουαλικές προτιμήσεις του. Εκεί συνάντησε τον Θαλασσινό του οποίου η έρευνα είχε επίσης καταλήξει σε μία συμπληρωματική κατεύθυνση. Όμως τα δεδομένα θα άλλαζαν από αλλού.

Όταν ο Κανόμπης έφτασε στο σπίτι του θύματος, ο Θαλασσινός βρισκόταν μέσα στον σάκο όπου ο νεκρός είχε πεθάνει από ασφυξία.

- “Τι κάνεις εκεί μέσα Σπύρο”; ρώτησε με χιουμοριστικό ύφος ο συνεργάτης του.

- “Κοιτούσα νωρίτερα κασέτες από το κλειστό σύστημα ασφαλείας του μπαρ και είδα σε αρκετές φάσεις τον Τσακαλάκη. Ύστερα είδα ερωτικά βοηθήματα εδώ στο σπίτι. Κάποια από αυτά απαιτούν ιδιαίτερη ευλυγισία, όπως για παράδειγμα να μπορείς να τεντωθείς τόσο ώστε να βάλεις το μόριο σου στο ίδιο σου το στόμα” εξηγούσε ο Θαλασσινός.

- “Μπορείς να αφήσεις τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες και να συνεχίσεις με την ουσία”; απάντησε αηδιασμένος ο Κανόμπης.

- “Καταλήγω πως είναι δυνατό ο Τσακαλάκης να χώθηκε μέσα σε αυτόν τον σάκο και να έκλεισε το φερμουάρ. Αν ψάξεις λίγο στο διαδίκτυο, θα βρεις πως ο σάκος αυτός χρησιμοποιείται κατά τον αυνανισμό”.

- “Αυτό σημαίνει πως είτε το θύμα ήταν μόνο του, άρχισε να παίζει και απλά το παράκανε… είτε ένας ερωτικός αντίζηλος το έκανε να φανεί σαν ατύχημα. Αυτό τι σημαίνει; Θα πρέπει να ψάχνουμε του φίλους του Τσακαλάκη”;

Την απορία του θα απαντούσε λίγο αργότερα η Ουρανία που κάλεσε στο τηλέφωνο.

- “Σας έχω νέα. Δεν υπάρχει Τσακαλάκης Αντρέας. Ο τύπος είναι ρώσος όχι όμως και ρώσος πολίτης”.

- “Τι σημαίνει αυτό Ουρανία”; ρώτησε απορημένος ο Κανόμπης.

- “Το πραγματικό όνομα του θύματος είναι ‘ΜΙΜ Β’ και δεν είναι παρά κωδικό όνομα ενός πράκτορα των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών. Βρισκόταν στο Ηράκλειο εδώ και περίπου τρία χρόνια και σίγουρα όχι σε διακοπές”.

- “Γιατί όμως στο Ηράκλειο; Είτε προστατευόταν από την υπηρεσία του για να μην εκτεθεί…” μάντεψε ο Κανόμπης.

- “…είτε βρισκόταν σε μυστική αποστολή πλησιάζοντας κάποιον που κρύβεται στο Ηράκλειο!” συμπλήρωσε ο Θαλασσινός.

- “Αν είναι έτσι όμως, γιατί δεν ήρθε κάποιο ρωσικό κλιμάκιο να ερευνήσει το συμβάν”; διερωτήθηκε η Ουρανία.

- “Είναι προφανές! Οι ρώσοι δεν θέλουν να αποκαλυφτούν. Είναι πίσω από κάποια έρευνα και έβαλαν την ελληνική αστυνομία σκοπίμως στην υπόθεση ώστε να μην χαλάσουν την κάλυψή τους” συμπέρανε ο Κανόμπης.

- “Κι εμείς θα παίξουμε το παιχνίδι τους. Οι ρώσοι δεν πίστευαν πως είμαστε αρκετά έξυπνοι για να ανακαλύψουμε το μυστικό τους και εκείνοι που έψαχνε ο ΜΙΜ Β θα μείνουν να πιστεύουν αυτό που θέλουμε. Εμείς θα συνεχίσουμε την έρευνα των ρώσων παραμένοντας και στην δική μας αποστολή που είναι να ανακαλύψουμε τον δολοφόνο” αποφάσισε ο Θαλασσινός.

Πράγματι, λίγες ώρες μετά η αστυνομία εξέδωσε δελτίο τύπου που ανέφερε πως ο Αντρέας Τσακαλάκης απεβίωσε μετά από ασφυξία που προκάλεσε ο ίδιος μετά από έξαρση αυτοϊκανοποίησης. Αυτή η ανακοίνωση ήταν αρκετή να επαναφέρει την ηρεμία στην Κρήτη, όχι όμως και στην Μ.Α.Ε.Κ.

O σκοπός της ομάδας Μ.Α.Ε.Κ. ήταν να ακολουθήσει τις συνήθειες του ΜΙΜ Β καθώς ίσως έτσι μπορούσαν να καταλάβουν τι ακριβώς ήθελε να ερευνήσει και να συνεχίσουν από εκεί. Άλλωστε αν έβρισκαν τον στόχο του ΜΙΜ Β ήταν πολύ πιθανό να βρουν και ποιος τον σκότωσε.

Ο Κανόμπης δεν μπορούσε να επιστρέψει στο μπαρ στο οποίο είχε εμφανιστεί ως αστυνομικός ερευνητής. Οπότε είχε μείνει μονάχα ο Θαλασσινός και η Ουρανία. Μόνο; Όχι! Μαζί τους είχαν τον μολοσσό. Η Ουρανία τον φώναζε Πρώτο, όνομα που λίγο-πολύ όλοι είχαν συνηθίσει. Ο Πρώτο λοιπόν θα είχε πολύ σοβαρή αποστολή. Ο Κανόμπης είχε περάσει ώρες μαζί του στο σπίτι του θύματος όπου φρόντισε να μυρίσει ο Πρώτο καθετί που ο δολοφόνος θα μπορούσε να είχε αγγίξει ή αφήσει το στίγμα του. Ο Πρώτο μύρισε την μπανιέρα, τον σάκο, άλλα σαδομαχιστικά εργαλεία του θύματος αλλά και ρούχα του, πολλά από τα οποία ήταν γυναικεία που προφανώς χρησιμοποιούσε για να μεταμφιέζεται.

Εκείνος που τελικά ξεκίνησε να πηγαίνει στο μπαρ ήταν ο Όμηρος. Σίγουρα θα ήταν δύσκολο να προσποιείται τον ομοφυλόφιλο όμως ήταν ο μόνος τρόπος να πλησιάσει και ήταν αποφασισμένος να το κάνει. Το σενάριο ήθελε τον Πρώτο να περιμένει έξω από το μπαρ προσποιούμενος το αδέσποτο και μυρίζοντας όποιον έφευγε. Στη συνέχεια, όταν ο Κανόμπης έφευγε από το μπαρ, θα πήγαινε σε ένα διαμέρισμα που η ομάδα είχε νοικιάσει ειδικά για την αποστολή. Εκεί θα έμενε η Ουρανία, μόνιμα ή τουλάχιστον με ελάχιστες εξόδους σε άσχετα μέρη και μακριά από τα γραφεία της αστυνομίας.

Ο Όμηρος στάθηκε τυχερός καθώς το ότι έδειχνε ντροπαλός και άτολμος αποδείχθηκε ιδιαίτερο προσόν για τους εξοικειωμένους θαμώνες που το βρήκαν ως διεγερτικό. Έτσι, πολλοί τον πλησίασαν από μόνοι τους, όμως πως ο Όμηρος θα ξεχώριζε σε ποιον έπρεπε να ενδώσει; Την απάντηση θα έδινε ο Πρώτο ο οποίος σε ένα από τα βράδια μύρισε έναν νεαρό ξανθό τύπο ο οποίος και έγινε ο ‘στόχος’ του Κανόμπη για το επόμενο βράδυ.

Ο Κανόμπης είχε πλέον στόχο και το μόνο που έμενε ήταν να προκαλέσει το ενδιαφέρον του ψηλού τύπου από το μπαρ. Κάτι που μάλλον έγινε αφού ο Κανόμπης εκμεταλλεύτηκε την ερωτική αποδοχή από πολλούς θαμώνες τους οποίους έδειχνε να αγνοεί για να προσεγγίσει τον συγκεκριμένο τύπο.

- “Το ξέρεις ότι είμαι καινούριος εδώ. Δεν σου κρύβω ότι πειραματίζομαι και ότι δεν θα ήθελα να αφεθώ στον καθένα που με κερνάει ένα ποτό. Στα λέω επειδή έχω δει από την πρώτη στιγμή την διακριτικότητα σου και τον τρόπο που κοιτάς” άρχισε την συζήτηση πανέξυπνα ο Όμηρος.

- “Δεν ξέρω καλά ελληνικά. Ίσως γι’ αυτό να μην είμαι σαν τους άλλους. Εκτιμώ βέβαια κι εγώ την διακριτικότητα. Με λένε Γιούρι και δεν μπορώ να πω ότι είμαι παλιός εδώ. Έτυχε να ξεκινήσω να έρχομαι εδώ και τελικά διαπίστωσα πως μου άρεσε περισσότερο απ’ ότι… ξέρεις… το κανονικό” απάντησε σπαστά εκείνος.

- “Ξέρω τι λες. Θέλω να σου πω ένα μυστικό. Είμαι παντρεμένος. Απλά διαπίστωσα πως δεν με γεμίζει η γυναίκα μου και θέλω να δοκιμάσω κι εγώ κάτι διαφορετικό με απόλυτη εχεμύθεια” ο Κανόμπης είχε πιάσει για τα καλά το νόημα και την ψυχολογία του συνομιλητή του.

Ο Θαλασσινός είχε στήσει ολόκληρη επιχείρηση με άτομα της απόλυτης εμπιστοσύνης του. Κάθε φορά που ο Γιούρι έφευγε από το μπαρ η αστυνομία τον παρακολουθούσε. Δύο από αυτές τις ημέρες έπιασαν τον Γιούρι να παρακολουθεί τον Όμηρο, όμως το ψεύτικο πλάνο του σπιτιού και της συζύγου έπιασε αμέσως κι έτσι ο Κανόμπης πέρασε την δική του δοκιμασία. Ένα από αυτά τα βράδια ο Όμηρος επικοινώνησε με τον Θαλασσινό:

- “Πρέπει να κάνεις την επόμενη κίνηση. Ο τύπος με φίλησε και ξερνούσα όλο το βράδυ”.

- “Έχεις δίκιο Όμηρε. Παρακολουθούμε τις συνομιλίες του. Είμαστε κοντά”.

Ο Θαλασσινός δεν έλεγε ψέματα. Η Ουρανία ανακάλυψε πως ο Γιούρι μιλούσε συχνά με Ρωσία. Όμως όταν κατάφεραν να υποκλέψουν το διαμέρισμά του διαπίστωσαν πως οι κλήσεις ήταν εισερχόμενες από κρατικές υπηρεσίες στην Ρωσία. Ο Θαλασσινός το ανέφερε στον αστυνομικό διοικητή της Κρήτης και εκείνος με τη σειρά του στον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη. Μετά από σύσκεψη με τον Υπουργό Εξωτερικών, αποφάσισαν να καλέσουν τον ρώσο πρεσβευτή ο οποίος ήρθε προετοιμασμένος για την συζήτηση.

- “Κύριοι, η επίσημη κυβέρνηση της Ρωσίας δεν είναι εξουσιοδοτημένοι για να σας δώσει πληροφορίες. Τερματίστε την έρευνα σας και κλείστε την υπόθεση”. Ο Υπουργός Εξωτερικών έδειχνε να συμφωνεί, όταν ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη αντέδρασε:

- “Με όλο το σεβασμό θα πρέπει να γνωρίζετε πως έχουμε έναν ανεξιχνίαστο φόνο που οι ίδιοι μας ζητήσατε να ερευνήσουμε. Αν αυτός ο Γιούρι είναι πράκτορας σας, φροντίστε σε ένα εικοσιτετράωρο να έχει φύγει από τη χώρα. Είναι ο βασικός μας ύποπτος και δεν σκοπεύουμε να αφήσουμε έναν φόνο στη μέση. Είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε για εσάς” δήλωσε αυστηρά.

- “Δεν έχω την δικαιοδοσία να αποφασίσω. Θα μεταβιβάσω την εντολή σας και θα σας γνωστοποιηθεί η απάντηση μας”.

Στο Υπουργείο περίμεναν την απάντηση της ρωσικής κυβέρνησης πριν δώσουν εντολές στον αστυνομικό διευθυντή Κρήτης.

Την ίδια ώρα η Μ.Α.Ε.Κ. εφάρμοζε κανονικότατα το σχέδιο της. Η παρακολούθηση του Γιούρι όμως έφερε τον Θαλασσινό στο αεροδρόμιο. Ο ύποπτος ήταν έτοιμος να περάσει από τον έλεγχο. Ο Θαλασσινός δεν θα άφηνε τον βασικό του ύποπτο να το σκάσει από τη χώρα:

- “Αστυνομία! Ακίνητος!” φώναξε μπροστά σε όλους ο Θαλασσινός.

- “Δεν καταλαβαίνεις. Δεν μπορείς να με πιάσεις. Πρέπει να φύγω. Θα ενημερωθείς” προσπαθούσε να απαντήσει με καθησυχαστικό ύφος ο Γιούρι.

- “Έλα μαζί μου μέχρι να ενημερωθώ. Αν κάνεις κίνηση να φύγεις θα πυροβολήσω. Δεν μπαίνεις μέσα στο αεροπλάνο με τόσο κόσμο μέσα” συνέχισε φανερά μπερδεμένος ο Θαλασσινός.

Ο Γιούρι έκανε να αφήσει τις αποσκευές του με πρόθεση να διαφύγει και ο Θαλασσινός τον πυροβόλησε στα πόδια. Εκείνος απάντησε στον πυροβολισμό αστοχώντας όμως σχεδόν αμέσως ο Κανόμπης που είχε στο μεταξύ φτάσει, πυροβόλησε τον Γιούρι στην κοιλιακή χώρα τραυματίζοντας τον θανάσιμα.

“Σπύρο; Είσαι καλά; Κάναμε γκάφα! Ο τύπος ήταν ρώσος πράκτορας. Θα έχουμε διπλωματικό επεισόδιο”.

Το επόμενο επεισόδιο της υπόθεσης έγινε γνωστό στα μέλη της Μ.Α.Ε.Κ. από την τηλεόραση. Σε συνέντευξη τύπου, ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη ανέφερε μεταξύ άλλων: “…μετά από αυτά αναγκαζόμαστε να εφαρμόσουμε τον εσωτερικό κανονισμό τέθοντας σε επ’ αόριστο διαθεσιμότητα όλα τα μέλη της Μονάδας Ανεξιχνίαστων Εγκλημάτων Κρήτης. Τους ευχαριστούμε για τις ως τώρα πολύτιμες υπηρεσίες τους, αλλά οι διπλωματικές σχέσεις της χώρας μας δεν είναι διαπραγματεύσιμες”.

Ο Σπύρος, ο Όμηρος, η Ουρανία και ο… Πρώτο ήταν πλέον εκτός σώματος. Ποιο θα είναι πλέον το μέλλον τους;

:[ 

---

o Μύθος γίνεται μηνιαίος και επιστρέφει μαζί σας το Σάββατο, 25 Σεπτεμβρίου και κάθε τέταρτο Σάββατο του μήνα στις 12:00

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός κυριακής ~ ΜΥΘΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ: ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΥΠΟΠΤΟ (μέρος 5/5)

Ο Κανόμπης είχε πλέον στόχο και το μόνο που έμενε ήταν να προκαλέσει το ενδιαφέρον του ψηλού τύπου από το μπαρ. Κάτι που μάλλον έγινε αφού ο Κανόμπης εκμεταλλεύτηκε την ερωτική αποδοχή από πολλούς θαμώνες τους οποίους έδειχνε να αγνοεί για να προσεγγίσει τον συγκεκριμένο τύπο.

- “Το ξέρεις ότι είμαι καινούριος εδώ. Δεν σου κρύβω ότι πειραματίζομαι και ότι δεν θα ήθελα να αφεθώ στον καθένα που με κερνάει ένα ποτό. Στα λέω επειδή έχω δει από την πρώτη στιγμή την διακριτικότητα σου και τον τρόπο που κοιτάς” άρχισε την συζήτηση πανέξυπνα ο Όμηρος.

- “Δεν ξέρω καλά ελληνικά. Ίσως γι’ αυτό να μην είμαι σαν τους άλλους. Εκτιμώ βέβαια κι εγώ την διακριτικότητα. Με λένε Γιούρι και δεν μπορώ να πω ότι είμαι παλιός εδώ. Έτυχε να ξεκινήσω να έρχομαι εδώ και τελικά διαπίστωσα πως μου άρεσε περισσότερο απ’ ότι… ξέρεις… το κανονικό” απάντησε σπαστά εκείνος.

- “Ξέρω τι λες. Θέλω να σου πω ένα μυστικό. Είμαι παντρεμένος. Απλά διαπίστωσα πως δεν με γεμίζει η γυναίκα μου και θέλω να δοκιμάσω κι εγώ κάτι διαφορετικό με απόλυτη εχεμύθεια” ο Κανόμπης είχε πιάσει για τα καλά το νόημα και την ψυχολογία του συνομιλητή του.

Ο Θαλασσινός είχε στήσει ολόκληρη επιχείρηση με άτομα της απόλυτης εμπιστοσύνης του. Κάθε φορά που ο Γιούρι έφευγε από το μπαρ η αστυνομία τον παρακολουθούσε. Δύο από αυτές τις ημέρες έπιασαν τον Γιούρι να παρακολουθεί τον Όμηρο, όμως το ψεύτικο πλάνο του σπιτιού και της συζύγου έπιασε αμέσως κι έτσι ο Κανόμπης πέρασε την δική του δοκιμασία. Ένα από αυτά τα βράδια ο Όμηρος επικοινώνησε με τον Θαλασσινό:

- “Πρέπει να κάνεις την επόμενη κίνηση. Ο τύπος με φίλησε και ξερνούσα όλο το βράδυ”.

- “Έχεις δίκιο Όμηρε. Παρακολουθούμε τις συνομιλίες του. Είμαστε κοντά”.

Ο Θαλασσινός δεν έλεγε ψέματα. Η Ουρανία ανακάλυψε πως ο Γιούρι μιλούσε συχνά με Ρωσία. Όμως όταν κατάφεραν να υποκλέψουν το διαμέρισμά του διαπίστωσαν πως οι κλήσεις ήταν εισερχόμενες από κρατικές υπηρεσίες στην Ρωσία. Ο Θαλασσινός το ανέφερε στον αστυνομικό διοικητή της Κρήτης και εκείνος με τη σειρά του στον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη. Μετά από σύσκεψη με τον Υπουργό Εξωτερικών, αποφάσισαν να καλέσουν τον ρώσο πρεσβευτή ο οποίος ήρθε προετοιμασμένος για την συζήτηση.

- “Κύριοι, η επίσημη κυβέρνηση της Ρωσίας δεν είναι εξουσιοδοτημένοι για να σας δώσει πληροφορίες. Τερματίστε την έρευνα σας και κλείστε την υπόθεση”. Ο Υπουργός Εξωτερικών έδειχνε να συμφωνεί, όταν ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη αντέδρασε:

- “Με όλο το σεβασμό θα πρέπει να γνωρίζετε πως έχουμε έναν ανεξιχνίαστο φόνο που οι ίδιοι μας ζητήσατε να ερευνήσουμε. Αν αυτός ο Γιούρι είναι πράκτορας σας, φροντίστε σε ένα εικοσιτετράωρο να έχει φύγει από τη χώρα. Είναι ο βασικός μας ύποπτος και δεν σκοπεύουμε να αφήσουμε έναν φόνο στη μέση. Είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε για εσάς” δήλωσε αυστηρά.

- “Δεν έχω την δικαιοδοσία να αποφασίσω. Θα μεταβιβάσω την εντολή σας και θα σας γνωστοποιηθεί η απάντηση μας”.

Στο Υπουργείο περίμεναν την απάντηση της ρωσικής κυβέρνησης πριν δώσουν εντολές στον αστυνομικό διευθυντή Κρήτης.

Την ίδια ώρα η Μ.Α.Ε.Κ. εφάρμοζε κανονικότατα το σχέδιο της. Η παρακολούθηση του Γιούρι όμως έφερε τον Θαλασσινό στο αεροδρόμιο. Ο ύποπτος ήταν έτοιμος να περάσει από τον έλεγχο. Ο Θαλασσινός δεν θα άφηνε τον βασικό του ύποπτο να το σκάσει από τη χώρα:

- “Αστυνομία! Ακίνητος!” φώναξε μπροστά σε όλους ο Θαλασσινός.

- “Δεν καταλαβαίνεις. Δεν μπορείς να με πιάσεις. Πρέπει να φύγω. Θα ενημερωθείς” προσπαθούσε να απαντήσει με καθησυχαστικό ύφος ο Γιούρι.

- “Έλα μαζί μου μέχρι να ενημερωθώ. Αν κάνεις κίνηση να φύγεις θα πυροβολήσω. Δεν μπαίνεις μέσα στο αεροπλάνο με τόσο κόσμο μέσα” συνέχισε φανερά μπερδεμένος ο Θαλασσινός.

Ο Γιούρι έκανε να αφήσει τις αποσκευές του με πρόθεση να διαφύγει και ο Θαλασσινός τον πυροβόλησε στα πόδια. Εκείνος απάντησε στον πυροβολισμό αστοχώντας όμως σχεδόν αμέσως ο Κανόμπης που είχε στο μεταξύ φτάσει, πυροβόλησε τον Γιούρι στην κοιλιακή χώρα τραυματίζοντας τον θανάσιμα.

“Σπύρο; Είσαι καλά; Κάναμε γκάφα! Ο τύπος ήταν ρώσος πράκτορας. Θα έχουμε διπλωματικό επεισόδιο”.

Το επόμενο επεισόδιο της υπόθεσης έγινε γνωστό στα μέλη της Μ.Α.Ε.Κ. από την τηλεόραση. Σε συνέντευξη τύπου, ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη ανέφερε μεταξύ άλλων: “…μετά από αυτά αναγκαζόμαστε να εφαρμόσουμε τον εσωτερικό κανονισμό τέθοντας σε επ’ αόριστο διαθεσιμότητα όλα τα μέλη της Μονάδας Ανεξιχνίαστων Εγκλημάτων Κρήτης. Τους ευχαριστούμε για τις ως τώρα πολύτιμες υπηρεσίες τους, αλλά οι διπλωματικές σχέσεις της χώρας μας δεν είναι διαπραγματεύσιμες”.

Ο Σπύρος, ο Όμηρος, η Ουρανία και ο… Πρώτο ήταν πλέον εκτός σώματος. Ποιο θα είναι πλέον το μέλλον τους;

:[ 

ολόκληρος ο Μύθος Αυγούστου την ερχόμενη Παρασκευή στις 12:00

 Διαβάστε περισσότερα.. »

προβληματισμός παρασκευής ~ ΜΥΘΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ: ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΥΠΟΠΤΟ (μέρος 4/5)

O σκοπός της ομάδας Μ.Α.Ε.Κ. ήταν να ακολουθήσει τις συνήθειες του ΜΙΜ Β καθώς ίσως έτσι μπορούσαν να καταλάβουν τι ακριβώς ήθελε να ερευνήσει και να συνεχίσουν από εκεί. Άλλωστε αν έβρισκαν τον στόχο του ΜΙΜ Β ήταν πολύ πιθανό να βρουν και ποιος τον σκότωσε.

Ο Κανόμπης δεν μπορούσε να επιστρέψει στο μπαρ στο οποίο είχε εμφανιστεί ως αστυνομικός ερευνητής. Οπότε είχε μείνει μονάχα ο Θαλασσινός και η Ουρανία. Μόνο; Όχι! Μαζί τους είχαν τον μολοσσό. Η Ουρανία τον φώναζε Πρώτο, όνομα που λίγο-πολύ όλοι είχαν συνηθίσει. Ο Πρώτο λοιπόν θα είχε πολύ σοβαρή αποστολή. Ο Κανόμπης είχε περάσει ώρες μαζί του στο σπίτι του θύματος όπου φρόντισε να μυρίσει ο Πρώτο καθετί που ο δολοφόνος θα μπορούσε να είχε αγγίξει ή αφήσει το στίγμα του. Ο Πρώτο μύρισε την μπανιέρα, τον σάκο, άλλα σαδομαχιστικά εργαλεία του θύματος αλλά και ρούχα του, πολλά από τα οποία ήταν γυναικεία που προφανώς χρησιμοποιούσε για να μεταμφιέζεται.

Εκείνος που τελικά ξεκίνησε να πηγαίνει στο μπαρ ήταν ο Όμηρος. Σίγουρα θα ήταν δύσκολο να προσποιείται τον ομοφυλόφιλο όμως ήταν ο μόνος τρόπος να πλησιάσει και ήταν αποφασισμένος να το κάνει. Το σενάριο ήθελε τον Πρώτο να περιμένει έξω από το μπαρ προσποιούμενος το αδέσποτο και μυρίζοντας όποιον έφευγε. Στη συνέχεια, όταν ο Κανόμπης έφευγε από το μπαρ, θα πήγαινε σε ένα διαμέρισμα που η ομάδα είχε νοικιάσει ειδικά για την αποστολή. Εκεί θα έμενε η Ουρανία, μόνιμα ή τουλάχιστον με ελάχιστες εξόδους σε άσχετα μέρη και μακριά από τα γραφεία της αστυνομίας.

Ο Όμηρος στάθηκε τυχερός καθώς το ότι έδειχνε ντροπαλός και άτολμος αποδείχθηκε ιδιαίτερο προσόν για τους εξοικειωμένους θαμώνες που το βρήκαν ως διεγερτικό. Έτσι, πολλοί τον πλησίασαν από μόνοι τους, όμως πως ο Όμηρος θα ξεχώριζε σε ποιον έπρεπε να ενδώσει; Την απάντηση θα έδινε ο Πρώτο ο οποίος σε ένα από τα βράδια μύρισε έναν νεαρό ξανθό τύπο ο οποίος και έγινε ο ‘στόχος’ του Κανόμπη για το επόμενο βράδυ.

:[
διαβάστε το πέμπτο και τελευταίο μέρος του Μύθου την επόμενη Παρασκευή στις 12:00

 Διαβάστε περισσότερα.. »