EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΙΟΥΝΙΟΥ ~ κλείνουν τα σχολεία

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται! Μετά από εννέα περίπου μήνες ήρθε σήμερα η μεγάλη ώρα για τα παιδιά αλλά και για τους γονείς. Αναφέρομαι φυσικά στο κλείσιμο των σχολείων. Ήρθε η μεγάλη στιγμή που τα παιδιά θα νιώσουν μια έντονη ελευθερία. Δεν θα έχουν πρωινό ξύπνημα, δεν θα έχουν διάβασμα, δεν θα έχουν φροντιστήρια, δεν θα έχουν ξένες γλώσσες και τόσα και τόσα ακόμα που τα κάνουν όλη την χρονιά να τρέχουν. Μαζί όμως με την χαρά των παιδιών αρχίζει μια καινούργια αγωνία για τους γονείς.

Που και με ποιον θα είναι τα παιδιά τους όσο εκείνοι εργάζονται; Πώς θα τα απασχολήσουν δημιουργικά και όχι συνεχώς μπροστά από τον υπολογιστή ή την τηλεόραση; Πώς θα τα ικανοποιήσουν αυτό το καλοκαιρινό τρίμηνο και φυσικά ας μην ξεχνάμε μέσα σε περίοδο κρίσης μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά τους κ δραστηριότητες μιας και όλο τον χειμώνα λίγο πολύ όλα τα παιδιά κάνουν μια ξένη γλώσσα και κάνουν μια δραστηριότητα είτε ποδόσφαιρο για τα αγόρια είτε μπαλέτο ή χορό για τα κορίτσια; 

 Μια καλή και πολύ οικονομική λύση είναι τα παιδιά το καλοκαίρι να περνούν τον χρόνο του μαζί με τις γιαγιάδες και τους παππούδες. Τα τυχερά παιδιά που πάνε στο παραθαλάσσιο χωριό και κάνουν καθημερινά τα μπάνια τους και άλλα παιδιά που ναι μεν δεν έχουν θάλασσα τα χωριά τους αλλά όμως βρίσκονται κοντά στην φύση κοντά στα ποτάμια, κάνουν πεζοπορία σε όμορφα ορεινά μέρη. Αυτά τα παιδιά είναι τυχερά όχι μόνο γιατί ξεφεύγουν από το καυσαέριο της πόλης, του έντονου ρυθμού της ζωής των γονιών τους αλλά και γιατί δημιουργούν μια όμορφη σχέση με τους προγόνους τους. Και ενώ στην αρχή φαντάζει δύσκολο κοντά στα τέλη Αυγούστου στεναχωριούνται που θα τους αποχαιρετήσουν. Υπάρχουν όμως και παιδιά που δεν έχουν αυτή την δυνατότητα να φύγουν σε κάποιο χωριό για το καλοκαίρι. Σε αυτήν την περίπτωση έχουν εφευρεθεί οι κατασκηνώσεις. Τα παιδιά πηγαίνουν εκεί αναλόγως την ηλικία τους, κάθονται από μία εβδομάδα μέχρι και έναν μήνα με κάποιες επισκέψεις μες στην εβδομάδα από τους γονείς τους. Περνούν όμορφα, ποιοτικά απασχολούνται δημιουργικά, γίνονται υπεύθυνα μιας και αναλαμβάνουν υποχρεώσεις που οι μαμάδες δεν τα αφήνουν να αναλάβουν στο σπίτι τους, πειθαρχούνται, κάνουν καινούργιες φιλίες και τόσα ακόμη θετικά που μπορούν να προκύψουν. Σε συζητήσεις με μαμάδες που έχουν κορίτσια είναι πιο διστακτικές να τις στείλουν σε κάποια κατασκήνωση.

Όπως και αν έχει μια όμορφη καλοκαιρινή περίοδος ξεκινά. Την Παρασκευή θα χτυπήσει για τελευταία φορά το κουδούνι και τα παιδάκια όπως και οι γεωργοί θα θερίσουν ότι έσπειραν μέσα σε αυτούς τους εννέα μήνες. Αυτά τα παιδιά στα μάτια μου είναι ήρωες. Πρωινό ξύπνημα, διάβασμα, αγωνίες, αντιπαραθέσεις με τους γονείς σε περιπτώσεις κακής απόδοσης, προσπάθεια να ανήκουν σε μια παρέα, μεγάλος βαθμός δυσκολίας σε όσα μαθαίνουν και τόσα και τόσα ακόμα. Εύχομαι σε αυτά τα παιδιά να περάσουν όμορφα, να χαρούν την κάθε μέρα, να διαβάσουν λογοτεχνικά βιβλία ή ότι άλλο τα ευχαριστεί και να έχουν στην σκέψη τους ότι οι γονείς τους θα ήθελαν να κάνουν τα πάντα για αυτά και αν δεν μπορούν να τα ικανοποιήσουν να ξέρουν ότι ούτε και οι ίδιοι είναι ευχαριστημένοι. Καλό μας μεσημέρι.! +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΜΑΙΟΥ ~ χρόνια πολλά μαμά

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται από το +yannidakis , 

κάθε δεύτερη Κυριακή του Μαΐου κάθε μανούλα λίγο πολύ περιμένει κάτι να δεχτεί από το παιδάκι της, ένα φιλί, ένα "σε αγαπώ", μια κάρτα, ένα λουλούδι. Πριν γίνω μαμά φρόντιζα κάτι να προσφέρω στην δική μου μητέρα εκείνη την ημέρα καθώς μέναμε και κοντά. Δεν καταλάβαινα και τόσο πολύ την σπουδαιότητα της ημέρας γιατί κάποια πράγματα τα καταλαβαίνεις μόνο αν εσύ βρεθείς στην αντίστοιχη θέση.

Μου αρέσει πολύ η διάθεση και η προθυμία που έχουν πολλοί νηπιαγωγοί αναφορικά με τη συγκεκριμένη ημέρα. Που βάζουν τα παιδιά να ζωγραφίσουν κάτι για την μαμά τους, να φτιάξουν μία κάρτα, να φυτεύσουν ένα λουλουδάκι ή ακόμα και τα πιο μεγάλα και ρομαντικά παιδιά να γράψουν ένα ποίημα. Θεωρώ ότι στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών έχουν όλοι τον ρόλο τους. Όμως τι είναι αυτό που ανυψώνει τόσο πολύ την μητέρα στα μάτια των παιδιών;

Οι μητέρες δεχόμαστε περισσότερο εύκολα τα παιδιά μας και το τι είναι μέσα από την κοιλιά μας. Από την μέρα που μαθαίνουμε ότι θα φέρουμε έναν άνθρωπο στον κόσμο δεν παρακαλάμε για το αν θα είναι αγόρι ή κορίτσι, ούτε κάνουμε μακρινά όνειρα για το πως θα περνάμε τον χρόνο μας μαζί τους αλλά μας  ενδιαφέρει να είναι γερά παιδιά. Τις μικρές ή τις μεγάλες αταξίες τους της αντιμετωπίζουμε μεν με δυσκολία αλλά τις μεγάλες τους αποφάσεις όσο και αν μας πονάνε τις δεχόμαστε πιο εύκολα. Είμαστε δίπλα τους από το πρώτο λεπτό πριν καν χτυπήσει η καρδιά τους, ζούμε αναπνέουμε για αυτά, είμαστε αυστηρές και τους αρέσει και μας καταλαβαίνουν μόνο όταν γίνονται και τα ίδια γονείς.

Αν και τα κορίτσια θεωρητικά είναι προσκολλημένα στον μπαμπά τους η σχέση τους με την μητέρα τους γίνεται καλύτερη όταν και τα ίδια γίνουν μητέρες. Ευτυχισμένες γινόμαστε γνωρίζοντας ότι είναι καλά, με ένα τους χαμόγελο, με μια έκφραση, με ένα άγγιγμά τους, με ένα φιλί τους, με ένα σε αγαπώ, ακόμα και όταν κοιμούνται και είναι γαλήνια μας ηρεμεί.

Ένα δώρο που εύχομαι όλες οι μανούλες του κόσμου να πάρουν είναι να έχουν υγιή παιδιά. Να δώσουν πολύ αγάπη και στοργή και να πάρουν και εκείνες με την σειρά τους την μεγαλύτερη ανταμοιβή έναν σωστό άνθρωπο στην κοινωνία. Και αν διαβάσει και κάποιος μπαμπάς αυτό το άρθρο, ας παροτρύνει τα παιδιά του να πει ένα σε αγαπώ σε εκείνη, εκείνη την μέρα. Σε όλες μας αρέσει να δεχόμαστε λίγη παραπανίσια αγάπη και φροντίδα ίσως γιατί δίνουμε πολύ και έχουμε ανάγκη να γεμίζουμε τις μπαταρίες μας. Χρόνια Πολλά και στην δική μου μαμά. Καλή συνέχεια. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ~ πάσχα των παιδιών

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται από το +yannidakis!

Σε μία εβδομάδα περίπου θα γιορτάσουμε την Ανάσταση Tου Κυρίου. Θα νιώσουμε μικροί και μεγάλοι την κατάνυξη μέσα στις εκκλησίες, θα κοινωνήσουμε και φυσικά κάθε μαμά και γιαγιά θα φτιάξει τα γλυκά της, θα βάψει τα αυγά της, θα στρώσει το γιορτινό της τραπέζι για να υποδεχτεί συγγενείς. Αυτές οι μέρες είναι ότι πρέπει για τα παιδιά μας. Μακριά από το σχολείο τα μεγαλύτερα παιδιά, με ένα σχετικό άγχος τα ακόμα μεγαλύτερα για την προετοιμασία των εξετάσεων και στην απόλυτη ξεγνοιασιά και αναμελιά τα μικρούλια παιδάκια. Το καλύτερο μέρος για το Πάσχα φυσικά και είναι το χωριό. 

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή που το χωριό μας γέμιζε με παιδιά. Οι γονείς τα έστελναν στους παππούδες και στις γιαγιάδες και κάπου κατά την Μ.Πέμπτη έρχονταν και οι γονείς. Αν το παιδί μου ήταν μεγαλύτερο θα το έστελνα μόνο του στο χωριό μου και ευχαρίστως μετά τις επαγγελματικές υποχρεώσεις να πηγαίναμε και εμείς. Τα παιδιά χαίρονται πολύ να ασχολούνται με ότι και οι μεγάλοι. Επομένως ευκαιρία να απασχολήσετε τα μικρά σας και να επωφεληθείτε από τα μεγαλύτερα σας. Βάλτε τα παιδιά στο πνεύμα των ημερών. Την Μ.Πέμπτη μετά την πρωινή λειτουργία βράστε και βάψτε μαζί τα αυγουλάκια. Ενισχυθείτε με υπομονή γιατί σίγουρα θα έχετε απρόοπτα. Αγοράστε νερομπογιές, αυτοκόλλητα πασχαλινά, που τόσο πολύ τους αρέσουν να τα κολλάνε και φτιάξτε παρέα το πασχαλινό καλάθι με τα αυγουλάκια. Αν έχετε χρόνο και υπομονή μπείτε στον πειρασμό μαζί να φτιάξετε και τα πασχαλινά κουλουράκια. Μπορείτε ταυτόχρονα τους διηγείστε ιστορίες από τα δικά σας παιδικά χρόνια που τα φτιάχνατε μαζί με την μαμά σας και την γιαγιά σας.

Εφεύρετε και παιχνίδια, ειδικά αν είστε στο χωριό και έχετε και πολλά παιδάκια στην γειτονιά να κρύβετε αυγουλάκια σε διάφορα μέρη και να τα βρίσκετε. Φτιάξτε τους λιχουδιές με τα φρέσκα αυγουλάκια από τις κοτούλες που λίγο πολύ όλοι βρίσκουμε στα χωριά και στις επαρχιακές πόλεις. Επιβραβεύστε τα για την βοήθειά τους και είμαι σίγουρη ότι θα θυμούνται πολύ αυτή την μέρα. Μην ξεχάσετε και το Πάσχα να κάνετε την καλή σας πράξη. Πάντα να τους δείχνουμε ότι πρέπει να βοηθάμε αυτούς που δεν έχουν όσα εμείς είτε είναι λίγα είτε είναι πολλά. Αγοράστε κάποια παιχνιδάκια, ζητήστε τους να διαλέξουν πιο παιχνίδι δεν θέλουν πλέον, πάρτε κάποια από τα κουλουράκια ή τα βαμμένα σας αυγά και πηγαίνετε τα σε κάποιο ίδρυμα ή σε οποιοδήποτε σπίτι που ξέρετε ότι έχουν ανάγκη. Δώστε τους χαρά και χρόνο μαζί σας γιατί η αλήθεια είναι ότι στους τρελούς ρυθμούς της καθημερινότητάς μας, τους λείπουμε. 

Μην σταθείτε όμως μόνο σε αυτά. Σίγουρα τα πιο μεγάλα παιδιά θα μας ρωτήσουν γιατί ο Χριστούλης φοράει στέμμα στα μαλλιά του, γιατί έχει αίματα, γιατί είναι πάνω στον σταυρό, γιατί είναι λυπημένος. Η κόρη μου παρόλο που είναι 2,5 ετών με έχει ήδη ρωτήσει. Αναλόγως την ηλικία του παιδιού απαντάμε από το ότι είναι λυπημένος γιατί δεν είναι εκεί η μαμά του μέχρι και την αλήθεια, ότι είναι εκεί γιατί θυσιάστηκε για εμάς. Ας τα νηστεύσουμε λίγο, ας τα μεταλάβουμε, ας τα κρατήσουμε στην εκκλησιά μετά την Ανάσταση του Κυρίου, ας τα βγάλουμε λίγο από το πρόγραμμά τους άλλωστε και ο Κύριος αξίζει μια θυσία. Και ας θυμόμαστε ότι είναι ευκαιρία να δούμε τα παιδιά μας, να περάσουμε χρόνο μαζί τους, να γεμίσουμε τις άδειες μπαταρίες μας. Καλή και Ευλογημένη Ανάσταση σε κάθε σπιτικό. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΜΑΡΤΙΟΥ ~ περιμένοντας αδερφάκι

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται από το +yannidakis.

Την προηγούμενη βδομάδα είχαμε πάει με την κόρη μου σε ένα πάρτι γενεθλίων. Η μαμά της εορτάζουσας στον πέμπτο μήνα της δεύτερης εγκυμοσύνης της και το κοριτσάκι μόλις γινόταν δύο. Κάθε φορά που αναφερόμασταν στην κοιλίτσα της μαμάς το άλλο παιδάκι έδειχνε να στεναχωριέται. Μεγάλωσα σε μία οικογένεια που ήμασταν τέσσερα αδέρφια. Σύμφωνα με τα λεγόμενα της μαμάς αλλά και από όσο θυμάμαι εγώ δεν είχαμε προβλήματα ανταγωνισμού και ζήλιας.

Παρόλα αυτά είναι λογικό για το πρώτο παιδί να αισθανθεί ότι χάνει τα πρωτεία. Είναι όμως στο χέρι μας να κάνουμε το παιδί μας να αγαπήσει και εκείνο το αδερφάκι του; Οι παιδοψυχολόγοι αναφέρουν ότι πρέπει να μιλάμε για το μωράκι στο μεγαλύτερο παιδί κυρίως στο τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης. Να του ζητάμε κατανόηση που δεν μπορούμε να το σηκώσουμε αγκαλιά αλλά να του λέμε να πάμε για παράδειγμα στον καναπέ όπου εκεί θα μπορούμε να κάνουμε πολλές αγκαλίτσες. Να προετοιμάσουμε μαζί κάποια πράγματα του μωρού, όπως μερικά ρουχαλάκια εξηγώντας του ότι το ίδιο κάναμε και για εκείνο, όμως τώρα ευτυχώς έχουμε βοήθεια. Να το προετοιμάσουμε για την απουσία μας από το σπίτι, όσο θα είμαστε στο μαιευτήριο, να του εξηγήσουμε γιατί θα λείπουμε και ότι όταν επιστρέψουμε θα κρατάμε το μωράκι μαζί μας.

Οι ειδικοί λένε ότι οι περισσότεροι γονείς πέφτουν στην παγίδα ζητώντας από το πρωτότοκο παιδάκι να παίξει τον ρόλο του μεγάλου αδερφού ή αδερφής. Αυτό το χαρακτηρίζουν ως ένα μεγάλο λάθος διότι σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να κάνουμε το παιδί μας να αισθανθεί ότι δεν είναι παιδί. Μια φίλη μου μητέρα τριών παιδιών μου είπε ότι και πάλι την μεγαλύτερη προσοχή μας την έχει το μεγάλο μας παιδί, εκείνο ανοίγει τον δρόμο. Το δεύτερο και το τρίτο μας δείχνει ότι είναι εκεί εντυπωσιάζοντάς μας, δείχνοντάς μας τα επιτεύγματά του.

Η επιστροφή στο σπίτι πρέπει να γίνει με τέτοιο τρόπο ώστε να μην φοβίσει το πρώτο παιδί. Ένα παιχνιδάκι-δώρο είναι ο καλύτερος τρόπος για να "γλυκάνουμε" την περίσταση. Ένα δώρο που το πάει το μωρό στο σπίτι στο αδερφάκι του. Κάπου διάβασα ότι καλύτερο είναι να κρατάει ο μπαμπάς το μωρό και η μαμά το δώρο. Συνήθως το μωράκι βλέποντας ένα μεγαλύτερο παιδάκι ρίχνει ένα χαμόγελο, άραγε από ένστικτο; Σιγά σιγά θα αγαπηθούν. Αυτό είναι το σίγουρο στο δικό μας χέρι είναι να τα καθοδηγούμε. Καλό μεσημέρι! +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ~ παιδιά και ασφάλεια μέσα στο αυτοκίνητο

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Καλησπέρα σας, τώρα που γράφω τούτο το άρθρο είμαι επηρεασμένη από 2 γεγονότα της σημερινής ημέρας. Πηγαίναμε με το αυτοκίνητο να πάρουμε την φίλη της κόρης μου από το σπίτι της και συναντάμε έναν μπαμπά να οδηγεί το αυτοκίνητό του και το μικρότερο από 2 ετων αγοράκι του να πηγαίνει από το πισω κάθισμα στο μπροστινό, και το χειρότερο να μην το μαλώνουν για αυτή του την κακή συμπεριφορά. Κάνοντας αυτή την σκέψη με επικέπτεται μια δεύτερη: προφανώς για να το κάνει αυτό το παιδί δεν έχει διδαχθεί το σωστό. 

Όλοι οι γονείς λίγο πολύ έχουμε έρθει αντιμέτωποι με κάποιο συμβάν όταν είναι η ώρα να βάλουμε το παιδάκι μας στο κάθισμά του. Κάποιες φορές θέλουν εκείνα να κάνουν ότι οδηγούν, μεγαλώνοντας θέλουν εκείνα να κάθονται δίπλα μας ως συνοδηγοί, να πιάνουν το τιμόνι μας και γενικότερα να νιώθουν ότι έχουν ενεργό ρόλο στην οδήγηση του αυτοκινήτου μας. Η κόρη μου 2,5 ετών παρακαλώ μου λέει συχνά, "όταν μεγαλώσω θα μου δίνεις το αυτοκίνητό σου να κάνω βόλτες,  να πηγαίνω στο βενζινάδικο, να πηγαίνω για ψώνια". 

Θεωρώ απαράδεκτο παιδιά να είναι στα πόδια των γονιών τους όταν οδηγούν. Παιδιά να κάθονται σε αυτοκίνητο χωρίς να είναι δεμένα. Ακόμα και όταν δεν υπάρχει κάθισμα αυτοκινήτου ας βάλουμε στα παιδιά μας ζώνη και ας κάτσουμε δίπλα τους. Θεωρώ απαράδεκτο παιδιά να είναι ανεβασμένα πάνω σε μηχανάκια χωρίς κράνος. Ας μην μεταφέρουμε μωράκια στα χέρια μας, μέσα σε καλαθούνες, κ.ο.κ.

Στα παιδιά μας περνάμε "μηνύματα" από πολύ μικρά. Ξέρω ότι πολλές φορές θέλουμε να φανούμε λίγο πιο ελαστικοί σε κάτι αλλά ας μην είμαστε σε αυτό το θέμα. Το σκανδιναβικό σύστημα λέει ότι τα παιδιά κάθονται σε αντίθετη φορά στο αυτοκίνητο μέχρι 2,5 ετών. Ας τους μάθουμε ότι φοράμε την ζώνη μας φορώντας την πάντα και εμείς όταν είμαστε μέσα στο αυτοκίνητο. Ζητώντας πάντα από τον συνοδηγό μας να φορέσει την ζώνη του. Ας γίνουμε εμείς το καλύτερο παράδειγμα που μπορεί να έχουν. Ας τα  μάθουμε βήμα βήμα πως να προστατεύουν τον εαυτό τους, μαθαίνοντας τους όταν είμαστε πάνω στο ποδήλατο ότι φοράμε κράνος, όταν είμαστε μέσα στο αυτοκίνητο καθόμαστε στο κάθισμά μας και φοράμε την ζώνη μας, όταν είμαστε πάνω σε μηχανάκι το κράνος μας.  Είμαι λίγο ευαισθητοποιημένη με αυτό το θέμα, μιας και με αυτόν τον τρόπο έχω χάσει ένα πολύ κοντινό συγγενικό μου πρόσωπο. Και μιας και ζω στην Κρήτη θα ήθελα να παρακαλέσω όποιον διαβάσει αυτό το άρθρο και ζει εδώ, να προσπαθήσει να αλλάζει λιγουλάκι την οδηγική του συμπεριφορά, διότι πολύ συχνά γίνονται ατυχήματα με θύματα μικρά παιδιά. Καλό μας μεσημέρι.  +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ~ νιώθεις τύψεις για το παιδί σου;

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Καλή και Ευλογημένη Χρονιά.

Ξέρετε πόσες φορές έχω νιώσει τύψεις που εργάζομαι, τύψεις που μιλάω στο τηλέφωνο, τύψεις

που κάνω δουλειές, τύψεις που δεν ασχολούμαι μαζί της συνεχώς... Την επόμενη της Πρωτοχρονιάς κάναμε μία καλή πράξη για να μάθει η γιγαντούλα μας να μοιράζεται και να δει την άλλη πλευρά της ζωής, όσο μπορεί να καταλάβει.

Με πολύ χαρά επισκεφτήκαμε ένα Ίδρυμα που είναι της Πρόνοιας και φιλοξενούν παιδιά τα οποία τα έχουν πάρει με εισαγγελική παρέμβαση από τους γονείς τους. Πρόσωπα σκυθρωπά, πρόσωπα χαμογελαστά άλλα μαρτυρούσαν πόσο πολύ έχουν κακοποιηθεί και άλλα πόσο πολύ θέλουν να ξεχάσουν το παρελθόν τους. Μου έκανε εντύπωση η προσπάθεια τους, ο τρόπος που προσέγγισαν την Δέσποινα, ο τρόπος που δεχόντουσαν τα δωράκια τους. Δεν ήταν κάτι το σπουδαίο αλλά για αυτά τα παιδιά ήταν κάτι. 

Πιστέψτε με δεν γράφω αυτό το κείμενο για να εγκωμιάσω εμένα ή το παιδί μου. Μας έλεγε η

υπεύθυνη στο Ίδρυμα ότι έχουν πολλούς εθελοντές που πάνε τα παιδάκια βόλτα, δάσκαλοι που πάνε και τα διαβάζουν, οικογένειες που τα ντύνουν, παιδιά που τους χαρίζουν βοηθητικά βιβλία και παιχνίδια, εγκυκλοπαίδειες. Γράφω αυτό το κείμενο για όσους το διαβάσουν για να δουν την άλλη πλευρά της ζωής για να απενοχοποιηθούν, για να πάνε τα παιδιά τους να επισκεφτούν τόσα και τόσα παιδάκια που βρίσκονται σε ανάλογη θέση. Για να δουν τα παιδιά τους ότι εκείνα ζουν πολύ καλά, για να δουν τα παιδιά τους ότι εκείνα παίρνουν αγάπη, για να δουν τα παιδιά τους πόσα χειρότερα υπάρχουν, για να μάθουν να είναι ευγνώμων, να χαίρονται την κάθε στιγμή, για να μάθουν να αναγνωρίζουν τις θυσίες των γονιών τους, για να ζουν όμορφα και ειρηνικά. 

Για μας η καθημερινότητά μας ώρες ώρες είναι αφόρητη. Για εκείνα όμως; Συγχωρέστε με αν σας "αναστάτωσα" εσωτερικά. Πιστέψτε με ότι η εικόνα αυτών των παιδιών έχει χαραχθεί και στην ψυχούλα της γιγαντούλας μας. Όταν την ρωτάω αν της άρεσε εκεί που πήγαμε μου λέει "έχουν ανάγκη, δεν μου άρεσε", Άλλες φορές μου λέει "να τους πάμε γλυκό. Θέλω να πάμε". Καλή Χρονιά με περισσότερη αγάπη και λιγότερες ενοχές. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ~ περιμένοντας τα χριστούγεννα

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο το Μέγα αυτό γεγονός και από την δική μου στήλη. Χριστούγεννα μικροί και μεγάλοι χαιρόμαστε, δίνουμε και παίρνουμε αγάπη προετοιμαζόμαστε από τις αρχές του Δεκεμβρίου για το πως θα περάσουμε αυτή την μέρα. Κλείνοντας τα μάτια αυτή η μέρα μου θυμίζει το φρεσκοψημένο ψωμάκι της μανούλας μου, τις απίστευτες δίπλες της και παρ΄ όλη την κούρασή της την διάθεσή της για να μας φροντίσει.

Σιγά σιγά προετοιμάζουμε και μεις την κορούλα μας για αυτή την μέρα. Το πρώτο που της λέω είναι ότι θα περάσουμε την μερα των Χριστούγέννων μαζί με την μαμά και τον μπαμπά. Θα ξυπνήσουμε πρωϊ πρωϊ για να πάμε στην Εκκλησία εκεί που θα συναντήσουμε τον Χριστούλη που θα είναι μωράκι, να του πάμε τα δώρα μας που το πιο σπουδαίο δώρο για εκείνον είναι η αγάπη μας για όλο τον κόσμο. Θα κοινωνήσουμε, θα παίξουμε θα τραγουδήσουμε θα ανάψουμε το τζάκι θα ξεκουραστούμε και φάμε, θα επισκεφτούμε ανθρώπους που δεν έχουν άλλους συγγενείς. 

Τα Χριστούγεννα για τα παιδιά είναι δώρα. Περιμένουν τον Άγιο Βασίλη να τους φέρει το δώρο τους από τη καμινάδα. Και μας ρωτούν υπάρχει Άγιος Βασίλης; Φυσικά και υπάρχει παιδί μου. Είναι ο Άγιος που βοηθούσε τους φτωχούς και όλα τα παιδάκια. Δε χρειάζεται να τους μιλάμε για τον Άγιο Βασίλη σαν κάποιον που δεν υπάρχει ή μυστικά μήπως και ξεφύγει σε κάποιον η μή υπαρξή του. O Άγιος Βασίλης φυσικά και υπάρχει και μας περιμένει την 1η Ιανουαρίου του κάθε έτους να πάμε στην εκκλησία για να μας ευχηθεί για το νέο έτος, να είμαστε υγιείς να έχουμε επιτυχίες, να είμαστε χαρούμενοι.

Αυτή την χρονιά νομίζω ότι θα είναι η πρώτη που η γιγαντούλα μου θα θυμάται. Πριν λίγες μέρες στολίσαμε και εμείς το σπίτι μας. Όταν ξύπνησε μου είπε "α ένα ωραίο καραβάκι, βόλτα να πάμε.." Είναι ενθουσιασμένη με την φάτνη, με το μωράκι Χριστούλη, με την Παναγίτσα με τα φωτάκια που αναβοσβήνουν, με τα γλυκάκια που θα φτιάξουμε, περιμένει πως και πως την ζύμη από τα μελομακάρονα. Το προσωπάκι της φωτίζεται από κάθε τι που θα της πούμε για εκείνη την μέρα. Νομίζω ότι είναι αυτό το άγνωστο που την συνεπαίρνει. Νομίζω ότι τα παιδιά μας αυτό που θέλουν είναι  να νιώσουν την δική τους συνεισφορά σε οτιδήποτε φτιάχνουμε όσο είναι μικρά για τα μικρά όσο μεγαλώνουν για τα μεγαλύτερα. Εύχομαι αυτές οι μέρες να είναι για όλους μας μια αναγέννηση. Να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με όσα ενδεχομένως οι εποχές μας μας παρουσιάζουν αλλά να μην ξεχνάμε και τις παραδόσεις μας. Όσα εμείς παραλάβαμε από τους γονείς μας και όσα εκείνοι από τουε δικούς τους. Και από προσωπική εμπειρία τα παιδιά μας δεν θέλουν τόσο τα δώρα μεγαλώνοτνας το κενό των γονιών δεν συμπληρώνεται με αυτά αυτα που θελουν είνια η αγάπη. Χρόνια Πολλά και Καλά, Ευλογημένα Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ~ διατροφή, παππούς και γιαγιά

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται,
πριν από περίπου έναν μήνα είχαμε πάει σε ένα παιδικό πάρτι  Είχε αρκετά παιδάκια αλλά επικεντρώθηκα σε ένα αγοράκι περίπου 2 ετών φανερά παχουλό και η διάθεσή του για φαγητό πέρα από το συνηθισμένο. Σκεφτόμουν είναι άραγε κληρονομικό ή μήπως οι γονείς, ή οι γιαγιάδες, παππούδες που το προσέχουν του δίνουν να τρώει συνεχώς;;; Γνωριστήκαμε με την μαμά του παιδιού και μου έλεγε ότι τον προσέχουν οι γονείς της, του μαγειρεύουν εκείνοι, τον ταΐζουν εκείνοι, δεν του χαλάνε χατήρι στις διατροφικές του προτιμήσεις. 

  

Ήθελα να την ρωτήσω αν εκείνη τους εκφράζει την δυσαρέσκεια τους αλλά δεν θέλησα να μπω σε οικογενειακά μονοπάτια. Επειδή και εμένα μου προσέχει την μικρή η πεθερά μου αναγνωρίζω ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να πεις κάτι που θα τους στεναχωρήσει ή θα δημιουργήσει παρεξηγήσεις αφενός γιατί το κάνουν από αγάπη και αφετέρου γιατί αισθάνεσαι πολύ υποχρεωμένος απέναντι τους. Παρόλα αυτά δεν είμαι της γνώμης σε ένα τόσο φλέγον θέμα να σιωπούμε. Πρέπει να θέτουμε όρια για το τι θα τρώει το παιδί μας και να μην βολευόμαστε σε ότι του δίνει η γιαγιά και ο παππούς.

Καλό θα είναι να θέσουμε όρια το συντομότερο δυνατόν. Να ζητήσουμε από τον παππού  και την γιαγιά να μην καλοπιάνουν το παιδί μας μέσα από το φαγητό. Να μην τάζουν πράγματα στο παιδί μας χρησιμοποιώντας ως κίνητρο το φαγητό, όπως "αν φας όλο σου το φαγητό  θα σου αγοράσω και παγωτό για να φας". Ας τους ζητήσουμε η επιβράβευση προς το παιδί μας να είναι μία βόλτα με το ποδήλατο ή μια βόλτα σε έναν παιδότοπο. Ας τους εξηγήσουμε ότι το παιδί μας δεν χρειάζεται να τρώει τεράστιες ποσότητες φαγητού σαν να μην πρόκειται να ξαναδεί φαγητό και ας αφήσουμε στο παιδί το δικαίωμα να μας πει πότε εκείνο αισθάνεται ότι πεινάει.

Προσωπικά θεωρώ ότι η καλύτερη λύση είναι να μαγειρεύουμε εμείς οι γονείς για το παιδί μας. με αυτόν τον τρόπο ελαχιστοποιούμε τις πιθανότητες να αρχίσει να τρώει πατάτες τηγανιτές ή λιπαρά φαγητά. Με αυτόν τον τρόπο έχουμε έναν έλεγχο και ως προς την ποιότητα αλλά και ως προς την ποσότητα. Καλό είναι να μην το παρακάνουμε με παρατηρήσεις και να μην είμαστε υπερβολικοί. Μία λιχουδιά την εβδομάδα δεν θα προκαλέσει κακό στο παιδί μας. Αλλά για να μην ξεχνιόμαστε έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν με τους παππούδες και τις γιαγιάδες έχουν αυξημένο κίνδυνο να γίνουν παχύσαρκα. Καλή συνέχεια! +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ~ αντίο πάνα

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Καλησπέρα σας,

μια μεγάλη μου ανησυχία ήταν πώς το μικρό μου ζουζουνάκι θα τα καταφέρει να μείνει χωρίς την πάνα της. Διάβαζα πολλά για μεθόδους και τεχνικές όμως πιστεύω ότι τα ζουζούνια μας έχουν το δικό τους χρονοδιάγραμμα για το κάθε βήμα που μπορούν να κάνουν κάθε φορά. Άλλα αργούν να μιλήσουν, άλλα τρώνε αλεσμένα φαγητά για μικρό διάστημα και άλλα βγάζουν την πάνα τους πριν κάνουν σβήσουν τα δεύτερα κεράκια τους. Κάπου εκεί ανήκουμε και εμείς.

Η δική μας ιστορία εξελίχθηκε γρήγορα. Ένα απόγευμα Παρασκευής επισκεφτήκαμε ένα μαγαζί για να αγοράσουμε το γιο-γιο μας. Της δώσαμε 2-3 επιλογές για να διαλέξει. Η Μίνι, η αγαπημένη της είχε την τιμητική της. Διαλέξαμε ένα ακόμα σχέδιο για το σπίτι της γιαγιάς και αρχίσαμε την συζήτηση. Από αύριο η Δέσποινα θα κάνει τα πιπί της στο γιο-γιο της. Ήταν αρνητική. Ξημέρωσε το Σάββατο της εξηγήσαμε την διαδικασία και πάλι δεν ήθελε να καθίσει . Η πρώτη αστοχία ήταν γεγονός. Δεν της ξαναφορέσαμε πάνα. Την είχαμε γυμνούλα. Την δεύτερη φορά που ήθελε να κάνει πιπί πήγε μόνη της στο γιο- γιο της. Η πρώτη μέρα κύλησε ομαλά. Την δεύτερη είχαμε περισσότερες αστοχίες. Όμως από την τρίτη μέρα πήγε εξαιρετικά. Την πέμπτη μέρα αρχίσαμε και τα βρακάκια μας.

Όλη την διαδικασία την ξεκινήσαμε Σαββατοκύριακο. Συμβουλή μου είναι την διαδικασία να την αρχίζουν οι γονείς και όχι η γιαγιά ή η κυρία που προσέχει το μωρό. Η μαμά πρέπει να εξηγήσει στο παιδί την διαδικασία. Να είναι προετοιμασμένη να αφιερώσει τον χρόνο της στο παιδί. Στο διάστημα της προσαρμογής να είναι κυρίως μέσα στο σπίτι και αν βγουν να γίνει μόνο για μια ωρίτσα και αυτό χωρίς την πάνα. Να είμαστε προετοιμασμένοι για ατυχήματα καθώς είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα έχουμε. Να έχουμε μαζί μας πάντα βρακάκια, και ρούχα για να αλλάζουμε το παιδί μας.

Σημαντικό επίσης είναι να μην "βιάσουμε" το παιδί μας αν δεν είναι έτοιμο. Υπάρχουν παιδάκια που είναι σχεδόν 4 ετών και φοράνε ακόμη πάνα. Δεν σημαίνει ότι το παιδί μας δεν είναι αρκετά έξυπνο ή ότι έχει κάποιο πρόβλημα απαραίτητα. Απλά χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να συνειδητοποιήσει τι πρέπει να κάνει. Χρειάζεται υπομονή και σε αυτό το στάδιο της ανάπτυξης και εν προκειμένω και επιμονή. Με σωστό και ήρεμο τρόπο χωρίς φωνές και τύψεις που δεν τα καταφέρνουμε. Άλλωστε θα υπάρχουν πάντα τα σκαμπανεβάσματα που θα φέρουν ατυχήματα γιατί το μωρό μας φοβήθηκε, γιατί το μωρό μας απέκτησε αδελφάκι, γιατί το μωρό μας ξεχάστηκε την ώρα του παιχνιδιού, γιατί πήγε στον παιδικό σταθμό ή γιατί απλά δεν πρόλαβε. Μπορεί να συμβεί και στους μεγάλους, οπότε ας μην το σπουδαιολογούμε και τόσο. Αν ωστόσο δούμε ότι είναι συνεχόμενο το πρόβλημα και φυσικά το παιδί μας μεγαλώνει πολύ τότε μπορούμε να ζητήσουμε και την γνώμη ενός ειδικού. Θα μεγαλώσει το μικρούλι μας και τα μικρά αυτά προβλήματα θα φύγουν και ενδεχομένως να φέρουν μεγαλύτερα. Καλή συνέχεια!!! +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ~ παιδί μου θα μεγαλώσεις, μην βιάζεσαι....

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Καλησπέρα σας,

Κάθε ηλικία έχει και την δική της χάρη και ειδικά όπως λένε οι πολλοί η ηλικία των δύο έως τριών ετών διέπεται και από μία εξαιρετικά μεγάλη ανάπτυξη. Όχι μόνο λεκτική αλλά και σωματική. Αρχίζουν και αποκτούν δεξιότητες, μιλάνε σαν μεγάλα παιδιά εκφράζονται ακόμα καλύτερα, αρχίζουν και αποκτούν τους δικούς τους  φίλους, θυμούνται γεγονότα, πρόσωπα και συνήθειες. Αρχίζουν και χτίζουν την δική τους προσωπικότητα και μας το δηλώνουν έντονα με φασαρίες, με φωνές και με εκφράσεις τύπου «θέλω» ή « δεν θέλω», «μου αρέσει» ή «δεν μου αρέσει» κοκ. Η αγαπημένη τους φράση είναι το «όχι» και το «μόνη μου».

Κάπου εκεί είμαστε και εμείς και δοκιμαζόμαστε μέσα από τα παιδιά μας.  Πόσο δυνατοί χαρακτήρες είμαστε και πόσο υπομονή μπορούμε να κάνουμε.  Πιστέψτε με  δεν είναι λίγες οι φορές που νιώθω ότι θα εκραγώ. Ό, τι και αν κάνει μπορεί μόνη της να το κάνει, είτε αυτό είναι να φάει, είτε να πάει τουαλέτα, είτε να φορέσει τα ρούχα της.  Τον τελευταίο μήνα μπορεί να κάνει μπάνιο και μόνη της...  Όταν της λέω θες να σε βοηθήσει η μαμά, στην αρχή λέει μόνη μου και μετά από λίγο όταν το ξανασκέφτεται και βλέπει ότι δεν τα καταφέρνει κουνάει το κεφάλι της συγκαταβατικά και με ζήλο λέει ΝΑΙ. Έχει άποψη για ΟΛΑ και όταν δεν συμπίπτουν οι απόψεις μας τότε έχουμε μία μικρή διαμάχη. Εκεί είναι που εγώ λέω ότι χρειάζεται η λεγόμενη "υπομονή του Ιώβ".

Πολλές φορές όταν κοιμάται σκέφτομαι τι έγινε λάθος. Τι δεν διαχειρίστηκε καλά η ¨μαμάκα¨ όπως συνηθίζει να λέει.  Η απάντηση είναι πάντα η ίδια. Η μαμά δεν κράτησε την ψυχραιμία της και την υπομονή της ή η μαμά δεν ήταν και τόσο διαλλακτική. Όταν φωνάζουμε εμείς,  τα παιδιά μας τσιρίζουν. Όταν όμως έχουμε μία συγκεκριμένη στάση ψυχραιμίας και υπομονής και εξηγούμε στα παιδιά μας  τι πρέπει να κάνουμε με ήρεμο και ευγενικό τρόπο τότε τα καταφέρνουμε. Βάζουμε κανόνες όρια και δεν εγκαταλείπουμε την  στάση μας ακόμα και αν αυτό σημαίνει  ότι θα κλαίει συνεχώς. Καλό είναι όμως να τα αφήνουμε να κερδίζουν και κάποιες φορές. Να μην νιώθουν ότι στην ζωή τους πάντα θα χάνουν. Ας κερδίσουν και ένα κουλουράκι παραπάνω ή μια μικρή βόλτα με το "τουτού" τους δεν χάθηκε και ο κόσμος.  Το ζήτημα των κανόνων και των ορίων κατά τη γνώμη μου είναι  υποκειμενικό.  Μπορεί μια μαμά να μην την ενοχλεί το παιδί της να κυλιέται στο πάτωμα ή να τρώει γλυκά ενώ μια άλλη να το θεωρεί  λάθος.

Εμείς βάζουμε τους κανόνες και τα όρια και το παιδί μας όσο τον δυνατόν προσπαθούμε να το μάθουμε να συμμορφώνεται αναλόγως.  Κάπου στο μέλλον ίσως δούμε τους κόπους μας να αποδίδουν. Ίσως όχι τόσο γρήγορα αλλά το πιο συνηθισμένο είναι όταν εκείνα γίνουν γονείς. Καλό μας μεσημέρι!!!! +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ~ μεγάλωσες παιδάκι μου

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται. Πριν ακριβώς δύο εβδομάδες ο μικρός μας άγγελος έσβησε τα δεύτερα της κεράκια.  Τα συναισθήματα που είχαμε ήταν πολύ παράξενα. Από την μία πήραμε απόφαση πως μεγαλώνει και από την άλλη ακόμα για εμάς παραμένει μωρό. Πέρασε η μέχρι τώρα ζωή μας μαζί της σαν κινηματογραφική ταινία και πλέον δεν ξέρουμε τι να διαλέξουμε από το τότε ή το τώρα. Πάντα έλεγα ότι μου αρέσουν περισσότερο τα μωρά μέχρι ενός έτους, όμως με την πάροδο του καιρού δεν ξέρω τι να διαλέξω.

Η μικρή πλέον δεν είναι μωρό αλλά δεν είναι και μεγάλο παιδάκι. Έχει ακόμα ανάγκη την μαμά και τον μπαμπά για να την φροντίζουν, όμως από την άλλη είναι και περισσότερο ανεξάρτητη. Θέλει να παίρνει μέρος σε συζητήσεις επαναλαμβάνοντας αυτά που λέμε. Της αρέσει να ταΐζει, να περιποιείται την μαμά και τον μπαμπά και είναι σε θέση να τους βοηθήσει, όπως να τους φέρει τα «παπά τους». Είναι σε θέση να εκφράζει την ενόχλησή της και να πει τι είναι αυτό που θέλει. Είναι σε θέση να εκφράσει τον πόνο της και να πει που πονάει. Είναι ουσιαστικά ένας μεγάλος άνθρωπος σε μικροσκοπικές διαστάσεις.

Αυτό που με τρελαίνει είναι όταν εκφράζει την αγάπη της. Πλέον όχι με το χαμόγελο ή κουνώντας έντονα τα χεράκια και τα ποδαράκια αλλά όταν μας αγκαλιάζει και μας σφίγγει έντονα φιλώντας μας ταυτόχρονα. Το πρώτο "σε αγαπάω" ακούστηκε σαν αρμονική ορχήστρα πριν μερικές ημέρες! Και το ταξίδι συνεχίζεται... Το μικρομέγαλο παιδάκι μας εξακολουθεί να εξερευνά το περιβάλλον σαν να βιάζεται να κατακτήσει από τώρα αυτόν τον πολύπλοκο μα όμορφο κόσμο.

Οι σκέψεις μου για το ταξίδι της ζωής της συνεχίζονται. Μπορώ να γράφω άπειρα λόγια για όσα η μικρή μου κορούλα, κάνει και μας κάνουν φοβερή εντύπωση. Δεν ξέρω ακόμα τι είναι αυτό που προτιμώ. Αν μου αρέσει περισσότερο το τότε ή το τώρα. Όμως αν πριν από δύο χρόνια μου έλεγε κάποιος ότι θα είμαι μαζί της 2 ώρες σε ένα κομμωτήριο και θα απολαμβάνει όσα εκεί εξελίσσονται δεν θα το πίστευα. Και εκεί είναι που πιστεύω ότι είναι καλύτερα το τώρα με το τότε. Τότε δε θα γινόταν να την πάρω μαζί μου τώρα όμως γίνεται να μας ακολουθήσει παντού και μάλιστα συμμετέχοντας με τον δικό της τρόπο. Και αυτό είναι που δένει ακόμα περισσότερο τον δεσμό μας. Νομίζω ότι μπορεί να μας βολεύει  να έχουμε κάπου να αφήσουμε τα  μωρά μας αλλά αντίστοιχα εκείνα τα «βολεύει» να είναι μαζί μας, γιατί πολύ απλά, τα παιδιά μας θέλουν εμάς τους γονείς τους. Περιμένω τις δικές σας εμπειρίες. Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΙΟΥΛΙΟΥ ~ ταξιδεύοντας με το παιδί μου

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται. Ένα τολμηρό εγχείρημα στο οποίο κάθε μητέρα και κάθε πατέρας καλούνται να ανταπεξέλθουν είναι να ταξιδέψουν με το παιδί τους. Φαντάζει εύκολο, φαντάζει δύσκολο αλλά μόνο όταν το βιώνει κάποιος μπορεί να καταλάβει πως πραγματικά είναι. Πρόσφατα ταξιδέψαμε μαζί με την κορούλα μας και είδαμε την "γλύκα".

Αρχικά αυτό που με φόβιζε ήταν τι πρέπει να κουβαλάω μαζί μου. Σκεφτόμουν ότι θα της λείπουν τα παιχνίδια της ότι θα χρειάζομαι ρούχα της που δεν θα έχω μαζί μου. Σκεφτόμουν ότι δεν θα προσαρμόζεται εύκολα σε αυτό το ξένο περιβάλλον που θα βρίσκεται, ότι θα φοβάται το αεροπλάνο ότι δεν θα κοιμάται εύκολα, ότι θα είναι πιο πολύ από τώρα κολλημένη πάνω μου. 

Αντί αυτού ζήσαμε αυτή την εμπειρία μοναδικά. Πριν καν αρχίσει να κινείται το αεροπλάνο την πήρε ο ύπνος άρα το κεφάλαιο "βουλώνουν τα αυτιά μου και κλαίω" ήταν παρελθόν. Στην διαδρομή με το αυτοκίνητο συνέχισε να κοιμάται. Η διαδρομή 5 ωρών την ζάλισε ευχάριστα με αποτέλεσμα να κοιμάται συνεχώς. Φτάσαμε στο χωριό της μαμάς και συναντήσαμε την πρώτη δυσκολία με τα καινούργια πρόσωπα τα οποία ήταν χαρακτήρες σε ένα εντελώς καινούριο περιβάλλον οπότε υπήρχε μία προκατάληψη που συχνά γινόταν άρνηση. Σχεδόν με όλα τα πρόσωπα όχι όμως και με αυτό του παππού. Ο ενθουσιασμός της ήταν τόσο μεγάλος που φάνταζε σαν ένα καλογραμμένο σενάριο. Σε αυτό βέβαια βοήθησε και η προετοιμασία που είχαμε κάνει για την συγκεκριμένη συνάντηση. Το χαμόγελο της και η θετική της διάθεση απέναντί του ήταν φανταστική. Το κεφάλαιο τρίτα πρόσωπα κατά το δυνατόν το είχαμε κατακτήσει. Αυτό βέβαια γινόταν καλύτερο μέρα με την μέρα, φορά με την φορά και με τα υπόλοιπα πρόσωπα του περιβάλλοντος. Προσπαθήσαμε να κρατήσουμε τις συνήθειές της όσο μπορούσαμε δεδομένων των καταστάσεων. Άλλοτε τα καταφέρναμε άλλοτε όχι. 

Το συμπέρασμά μου είναι ότι δύσκολα τα κάνουμε οι μεγάλοι στο δικό μας το μυαλό. Τα παιδιά αντλούν καλή διάθεση από εμάς. Όταν εμείς τα χάνουμε και εκείνα χάνονται και όταν εμείς εκνευριζόμαστε και εκείνα λειτουργούν αντίστοιχα. Κατέληξα πως τους αρέσουν τα ταξίδια όπως ακριβώς και σε εμάς, αν και ίσως για διαφορετικούς λόγους... Τους αρέσει όμως και όταν είμαστε οργανωμένοι και τα κάνουμε να αισθάνονται ασφάλεια παντού. Εμείς είμαστε εκείνοι που ουσιαστικά καθορίζουμε αν θα περάσουν όμορφα. Περιμένω τις δικές σας εμπειρίες. Καλή συνέχεια!!

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΙΟΥΝΙΟΥ ~ έξω με το παιδί

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Μετά τις σπουδές μου άρχισα κατευθείαν να εργάζομαι. Έκανα μια μικρή παύση λόγω της μικρής μου και εδώ και περίπου ένα χρόνο είμαι πάλι στην ενεργό δράση. Όπως καταλαβαίνετε οι ώρες για μένα είναι από απειροελάχιστες ως μηδαμινές. Και ενώ παλιά παρόλο που εργαζόμουν είχα την δυνατότητα και την "ησυχία" όταν βγαίνω έξω να διασκεδάζω, να συζητάω κ.ο.κ. τώρα κουβαλάω μαζί μου ότι μπορείτε να φανταστείτε για το παιδί. Και πρόσφατα διαπιστώσαμε ότι όταν βγαίνω έξω η διασκέδασή μου είναι πολύ διαφορετική  και αφορά κυρίως τον χρόνο που περνάω με το παιδί μου και όχι απαραίτητα την υπόλοιπη παρέα. 

Δεν είναι τυχαία η λέξη πρόσφατα που χρησιμοποίησα. Όταν ήταν πιο μικρή επειδή κοιμόταν περισσότερο κατά την διάρκεια της ημέρας, όταν βγαίναμε έξω ο χρόνος που το παιδί με χρειαζόταν ήταν λιγότερος και αυτό θα αφορούσε μια αγκαλιά ή ένα παιχνιδάκι που θα την ικανοποιούσε επαρκώς, ενώ παράλληλα εγώ θα είχα τον χρόνο να μιλήσω με τους φίλους κτλ. Πλέον είναι σε μια φάση που δεν μπορεί να καθίσει σε ένα μέρος. Τα άλλα παιδάκια που βλέπει την αποσπούν, οι κατάλληλα διαμορφωμένοι για παιδιά χώροι της κεντρίζουν το ενδιαφέρον και οι έξοδοι μας έχουν καταλήξει να είναι περισσότερος χρόνος με το παιδί παρά με την παρέα. 

Δεν ξέρω κατά πόσο περάσατε αυτό το στάδιο και πως αντιδρούσατε.  Για μένα είναι μια

διασκεδαστική εμπειρία ο χρόνος μου μαζί της όταν είμαστε έξω. Οι τσουλήθρες που κάνει, ο ενθουσιασμός της όταν καταφέρνει κάτι μόνη της και μου λέει "κοίτα-κοίτα" με ένα χαμόγελο απίστευτο, οι θόρυβοι που ανακαλύπτει και μου λέει "άκου-άκου", η περιέργειά της να "γευτεί" κάθε τι καινούριο και η θέλησή της να το μοιραστεί μαζί μου, η ανάγκη που αισθάνομαι ότι με έχει όχι μόνο βοηθάω αλλά και για να την επαινώ στα κατορθώματα της. Τρελαίνομαι με την αντίδρασή της με τα άλλα παιδάκια αλλά και με την τάξη που της αρέσει να επικρατεί με παιχνίδια που χρησιμοποιεί κοκ. Ο τρόπος που προσπαθεί να επικοινωνήσει με τους μικρούς και μεγάλους ανθρώπους. Οι απαντήσεις της σε ερωτήματα που της κάνουν όπως πώς σε λένε κ.ο.κ.

Παρατηρώ ότι αρκετοί γονείς είναι έτσι. Όμως βλέπω και γονείς να δυσανασχετούν, να καταπιέζουν τα παιδιά να κάθονται μαζί με τους μεγάλους. Εν μέρει θα μου άρεσε και θα με βόλευε κιόλας αν η κορούλα μου μπορούσε να κάτσει σε μια θέση για πάνω από δέκα λεπτά. Όμως αν καθόταν εγώ θα αισθανόμουν έτσι; Θα περνούσα το ίδιο όμορφα μαζί της έξω; Θα μπορούσα να ανακαλύψω αυτόν τον χρόνο ωραίου παιχνιδιού όταν θα ήμασταν σπίτι;  Νομίζω όχι. Περιμένω τις δικές σας εμπειρίες με τα παιδιά σας όταν είστε εκτός σπιτιού. Αισθάνεστε όμορφα ή καταπιεσμένοι; Μοιράζεστε κατά κάποιον τρόπο με τον σύζυγό σας αυτές τις όμορφες στιγμές ή εκείνος "μαγνητίζεται" από την παρέα σας; Εις το επανειδείν. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΜΑΙΟΥ ~ μια μέρα για το παιδί μου

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χριστος Ανέστη. Είναι 23:00 το βράδυ και μετά από μια γεμάτη εβδομάδα με τη κόρη μου λόγω της εορτής του Πάσχα αποφάσισα να μοιραστώ μερικές σκέψεις μαζί σας. Πραγματικά απορώ με το πως καταφέρνουμε εμείς οι γυναίκες να επιβιώνουμε.. Ξυπνάμε το πρωί  ετοιμαζόμαστε για δουλειά, ετοιμάζουμε το παιδί, τα τάπερ με τα φαγητά καθώς το παραδοσιακό μεσημεριανό τραπέζι δεν ισχύει και μετά από τουλάχιστον 8 ώρες μακριά από το σπίτι μας και το παιδί μας, επιστρέφουμε για να δούμε από που θα αρχίσουμε!

 

Η ρουτίνα της καθημερινότητας μας ταξιδεύει σε έναν κόσμο υποχρεώσεων και εργασιών όμως εγώ σήμερα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια μέρα για το παιδί μου με το παιδί μου. Η αλήθεια είναι ότι η μικρούλα μου είναι ο κόσμος όλος και κάθε εργασία και διασκέδαση έχει πρώτα την σκέψη της για το αν βολεύει με το δικό της πρόγραμμά. Όμως αυτές τις πιο ήρεμες μέρες το παιδί ηρέμησε και αυτό μαζί με μένα. Ο ρυθμός άλλαξε και άλλαξε και εκείνο. Αυτές τις μέρες είδα ένα άλλο παιδί. Όχι γιατί άλλαξε συμπεριφορά αλλά επειδή η μαμά άλλαξε. Η "τρελή" μαμά που είναι όλο άγχος για να προλάβει δεν υπήρχε πια μέσα στο σπίτι. Υπήρχε η ήρεμη και υπομονετική μαμά που χαλάρωνε μαζί με το πιτσιρίκι της, που είχε όρεξη και πολύ διάθεση να παίξει μαζί του και πολύ όρεξη για τραγούδια και χορό. Και οι σκανταλιές που έκανε το παιδί για να τραβήξει ουσιαστικά την προσοχή της μαμάς ως τώρα, αντικαταστάθηκαν από γέλια και χαρά. 

Σκέφτομαι ότι το κάθε παιδί αυτό που θέλει είναι κάποιον να ασχολείται μαζί του. Το φυσιολογικό είναι να θέλει να μαθαίνει νέα πράγματα και κάποιον να του εξηγεί, τι βλέπει τι ακούει κλπ. Στην καθημερινότητα μου προσπαθώ μέσα από τις δουλειές να της μαθαίνω νέα πράγματα όπως τα χρώματα από κάτι που βλέπουμε ή που μαγειρεύω π.χ. το καρότο είναι πορτοκαλί κ.ο.κ. Όμως είναι προφανές πως θέλει και το κάτι παραπάνω. Θέλει την μαμά και τον μπαμπά να παίζουν μαζί της χωρίς να κοιτάνε το ρολόι  Να την πηγαίνουν βόλτα χωρίς άγχος για την ώρα της επιστροφής, Να είναι χαμογελαστοί και όχι αγχωμένοι γιατί κάτι δεν πήγε καλά στην δουλειά. Συζήτησα με πολλούς γονείς αυτές τις μέρες και όλοι μου έκαναν την ίδια ακριβώς συζήτηση με τις ίδιες παρατηρήσεις.

Αυτές τις μέρες είδα ένα άλλο παιδί. Με χάρηκε και το χάρηκα! Ελπίζω όλοι σας να είχατε όμορφες οικογενειακές στιγμές. Να χαρήκατε τα παιδιά σας και να σας χάρηκαν και εκείνα. Και ας μην ξεχνάμε: ανθρώπους φτιάχνουμε.. Εις το επανειδείν. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΑΠΡΙΛΙΟΥ ~ θρησκεία και παιδί

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Εν όψει των αγίων ημερών που θα βιώσει κάθε Ορθόδοξος ναός και κάθε ορθόδοξος Χριστιανός  λόγω της εορτής του Πάσχα σκέφτηκα να γράψω ένα άρθρο για την θρησκεία και το παιδί. Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω κάποια ιδιαίτερη εμπειρία με την κόρη μου όσον αφορά το κομμάτι των ερωτήσεων διότι δεν είναι ακόμη σε θέση να κάνει ερωτήσεις. Όμως αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι βλέποντας μία μέρα την εικόνα της Ανατάσεως του Κυρίου είδε τον Χριστό Σταυρωμένο είπε "μιμι" προσπαθώντας να με ρωτήσει τι ακριβώς βλέπει. Αναρωτιέμαι αν και πότε και κυρίως τι θα της απαντάω όταν θα αρχίσει να μου κάνει ερωτήσεις όπως τι γιορτάζουμε τώρα, γιατί σταύρωσαν τον Χριστούλη; 

Τα τελευταία χρόνια ακούμε πολλά γύρω από το μάθημα των θρησκευτικών στην χώρα μας όπως το να καταργηθεί, όπως το να συμμετέχουν μόνο όσα παιδιά είναι ορθόδοξοι χριστιανοί κλπ. Ακούμε πολλά γύρω από το κατέβασμα της εικόνας του Χριστού από τα σχολεία, περί πρωινής προσευχής. Σαν μητέρα Χριστιανή με λυπεί όλο αυτό διότι εγώ έχω όμορφες εμπειρίες όπως το πως λαχταρούσαμε να βγαίνουμε κάθε πρωί στο προαύλιο του σχολείου και να κάνουμε προσευχή, όπως το ότι μας πηγαίναν οι δάσκαλοι στην εκκλησία τις μεγάλες θρησκευτικές εορτές να κοινωνήσουμε κλπ. 

Θεωρώ ότι καλό θα είναι να αναθρέφουμε τα παιδιά μας με τις τόσες όμορφες αρχές που ο Χριστός δίδαξε μέσα από την δική Του ζωή. Να αγαπάμε, να συγχωρούμε, να δίνουμε στους άλλους χωρίς να περιμένουμε αντάλλαγμα, να προσφέρουμε ελεημοσύνη σε όσους το έχουν ανάγκη, να είμαστε ολιγαρκείς και θα αναφέρω ξανά στο θέμα της αγάπης γιατί χωρίς αγάπη ότι και αν κάνουμε δεν το κάνουμε καλά. Να τους μιλήσουμε με απλά λόγια για την ζωή Του και αν χρειαστεί να αγοράσουμε και παραμύθια που πλέον κυκλοφορούν αρκετά και είναι ιδιαίτερα ικανά να μας βοηθήσουν. Νομίζω ότι όλοι θα συμφωνήσετε ότι μέσα από τις χριστιανικές αρχές κάνουμε καλύτερους ανθρώπους μιας και όλοι μας θα θέλαμε τα παιδιά μας να είναι καλοί και σωστοί άνθρωποι στην κοινωνία.

Ας κάνουμε το χρέος μας και σε αυτό το κομμάτι ως γονείς, άσχετα από το τι πιστεύουμε εμείς. Είμαι σίγουρη ότι μεγαλώνοντας θα βρεθούν αρκετοί να τους πουν γιατί δεν πρέπει να πιστεύουν και να τους μιλήσουν για άλλες θρησκείες ή αιρέσεις. Ας τους πούμε για τα έθιμα της κάθε χριστιανικής εορτής και το τι συμβολίζουν. Ας τους μιλήσουμε για όλα όσα θα θέλαμε ενδεχομένως εμάς να μας είχαν μιλήσει καθώς και για δικές μας εμπειρίες από την παιδική μας ηλικία έως και σήμερα όσον αφορά την σχέση μας με τον Θεό.  Καλή Ανάσταση σε όλους μας και χρόνια καλά και πολλά. Εις το επανειδείν. +Ioanna Mpourdouvali

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΜΑΡΤΙΟΥ ~ το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο;

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται! Έντεκα το βράδυ και η αυλαία επιτέλους έπεσε. Η μικρή κοιμάται κι εγώ έχω στην διάθεση μου λίγη ώρα έως ότου έρθει ο Μορφέας να με παρασύρει... Σκέφτομαι πόσες φορές μέσα στην ημέρα δοκιμάστηκε η υπομονή μου. Και κάπως έτσι εμπνεύστηκα τούτο το άρθρο. Σκέφτομαι "το ξύλο βγήκε απ' τον παράδεισο";

Παλαιότερα οι γονείς χρησιμοποιούσαν το ξύλο ως μέσο διαπαιδαγώγησης. Το χρησιμοποιούσαν για να επιβληθούν στα παιδιά τους είτε γιατί δεν έτρωγαν το φαγητό τους, είτε γιατί δεν διάβαζαν είτε γιατί μάλωσαν με τα αδέρφια τους, είτε γιατί μιλούσαν άσχημα και θα μπορούσαμε να γράφαμε για ώρες, αιτίες του "παιδαγωγικού ξυλοδαρμού".

Οι παιδοψυχολόγοι αναφέρουν ότι η βία ως μέσο διαπαιδαγώγησης δεν είναι σωστή. Πιστεύουν ότι η βία φέρνει βία, αντιδράσεις έντονες από μέρος των παιδιών, χαμηλή αυτοπεποίθηση, την εντύπωση ότι τους αξίζει να τα δέρνουν και μεγαλώνοντας -ειδικά οι γυναίκες όταν οι άντρες τους ασκούν βία πάνω τους- παρουσιάζουν προβλήματα στην διάθεση τους, στην όρεξη, παρατηρούνται φαινόμενα βουλιμίας ή νευρικής ανορεξίας κλπ.

Μελετώντας πάντως το συγκεκριμένο θέμα, διάβασα πως οι αυστραλοί λένε "ναι" στο ξύλο! Για να είμαι ειλικρινής πάντως, δεν έχω φάει ξύλο ως παιδί. Όμως εγώ με το "κορασιδάκι" μου πολλές φορές χάνω την υπομονή μου. Δεν την έχω χτυπήσει ποτέ εάν το κάνω θα έχω αντίθετο αποτέλεσμα καθώς αντιδρά ακόμα κι όταν της υψώνω τον τόνο της φωνής μου, πόσο μάλλον αν την χτυπήσω.

Έχω ακούσει πολλούς γονείς να αναφέρουν πως όταν έδειραν το παιδί τους σταμάτησε να κάνει αταξίες ή άρχισε να τρώει το φαγητό του κλπ. Είμαι της άποψης να μην δέρνουμε τα παιδιά μας πάραυτα. Αν όμως κάποιοι δεν μπορούν να σταματήσουν, αρχίζουν να ξεφεύγουν όσο αφορά την άσκηση της βίας και πριν τα πράγματα φτάσουν σε υπερβολικούς ρυθμούς, καλό είναι να ζητήσουν βοήθεια από κάποιον ειδικό. Πολλοί γονείς λόγω της κούρασής τους από το πραγματικά δύσκολο πρόγραμμα τους δεν έχουν την απαιτούμενη υπομονή και καταφεύγουν στο ξύλο. Θα έπρεπε πρώτα να σκεφτούν πόσο κακό κάνουν στα παιδιά τους. Και φυσικά δεν εννοώ μόνο την ψυχολογική φθορά αλλά και την σωματική καταπόνηση σε περίπτωση που κατά λάθος ο γονέας χτυπήσει σε σημείο που ενδεχομένως θα προκαλέσει μεγάλο πόνο στο παιδί. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να εξαιρέσω εντελώς από τον προβληματισμό τούτο, τα περιστατικά βίας ως μέσω αντίδρασης και ξεσπάσματος. Θέλω να πιστεύω πως το ξύλο χρησιμοποιείται ως μέσο διαπαιδαγώγησης και οι εξαιρέσεις αφορούν ένα εντελώς διαφορετικό θέμα.

Μπορεί βία να ασκείται ακόμα και σήμερα -έστω σε μικρότερο βαθμό πάντως- από τους γονείς, είναι όμως σημαντικό να αναφέρουμε πως οι ψυχολόγοι αναφέρουν πως η σύγχρονη βία προς τα παιδιά μας είναι οι φωνές. Άλλωστε αν το σκεφτούμε καλύτερα η κοινωνία μας αποτελείται από ανθρώπους που κάποια στιγμή της ζωής τους, υπήρξαν θύματα βίας, ακόμα και για λόγους διαπαιδαγώγησης. Ενδεχομένως αυτός να είναι ένας από τους λόγους που συμπεριφέρονται έτσι. Ας φτιάξουμε μια πιο όμορφη Ελλάδα, μέσα από την σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας. Περιμένω τα δικά σας σχόλια πάνω στο πολύ σοβαρό ζήτημα της βίας ως μέσο διαπαιδαγώγησης των παιδιών μας. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΒΙΑ ΩΣ ΜΕΣΟ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗΣ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ~ ένας θάνατος δύο διαφορετικές σκέψεις

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται. Προβληματιζόμουν αρκετά τις τελευταίες ημέρες αναφορικά με το άρθρο μου. Ήμουν ανάμεσα σε διάφορα θέματα μέχρι που δύο γεγονότα με έκαναν να γράψω το παρόν. Είναι δύο λυπηρά γεγονότα που τις τελευταίες δύο εβδομάδες έχουν καρφωθεί μες στο μυαλό μου και την ψυχή μου. Το ένα αναφέρεται στον χαμό ενός μωρού λιγότερο από 2 βδομάδες εν ζωή και το άλλο στο χαμό μιας γιαγιάς σχεδόν 90 ετών. Μη με ρωτήσετε πως συνέδεσα αυτά τα δύο γεγονότα. Απλά είναι ο πόνος της μάνας και ο πόνος του παιδιού για την δεύτερή του μητέρα όπως συνήθιζε να αποκαλεί. 

Το όνειρο κάθε νέου ζευγαριού να αποκτήσει ένα μωρό να το φέρει στον κόσμο και εκείνο  να "χάνεται". Το όμορφο στολισμένο δωμάτιο να κατάλήγει σε ένα δωμάτιο λύπης γιατί όλα είναι εκεί εκτός όμως από το επιθυμητό. Από προσωπική μου εμπειρία και μόνο έχοντας μια αρκετά άσχημη εγκυμοσύνη δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα έχανα το μωρό μου. Και ο πόνος και η αγωνία γινόντουσαν δύναμη προκειμένου εκείνη, η "γιγαντούλα", όπως συνηθίζω να την αποκαλώ, να γεννηθεί. Ας γίνει ο πόνος τους και το κλάμα τους ένα τραγούδι που γλυκά κάθε βράδυ να νανουρίζουν τον άγγελό τους εκεί ψηλά. 

Δε θα αποκάλυπτα τόσο έντονα αυτές τις σκέψεις και ζητώ συγγνώμη για την συναισθηματική μου ένταση αλλά είναι ένας τρόπος εμείς οι γονείς που ο Θεός μας στέλνει γερά παιδιά, να τον ευχαριστούμε. Να συνεχίζουμε το δικό Του έργο μεγαλώνοντας γερά παιδιά τόσο ψυχικά όσο και σωματικά. Ας μην στεκόμαστε σε δικές μας στερήσεις μεγαλώνοντας και δικά μας απωθημένα τύπου "περπάτησε 10 μηνών ή μίλησε 12 μηνών" λες και δεν θα μιλήσει ή δε θα περπατήσει το παιδί μας. Ας είμαστε  ευγνώμονες και ας ρουφάμε το κάθε λεπτό μαζί τους όσο πιο ευχάριστα και διασκεδαστικά γίνεται. για εμάς τις μαμάδες που οι δουλειές του σπιτιού είναι μέρος της καθημερινότητας μας ας βρίσκουμε τρόπους να διασκεδάζουμε και να διδάσκουμε τα παιδιά μας. 

Θλίψη και πόνο μας προξενεί και ο χαμός της αγαπημένης μας γιαγιάς ή παππού. Γενικά όμως ο θάνατος είναι μέρος της ζωής μας και πρέπει να προετοιμάζουμε τα παιδιά μας για αυτόν. Κάποια στιγμή θα φύγουμε και εμείς. Οφείλουμε να μιλάμε στα παιδιά μας αληθινά για αυτό το γεγονός. Άλλωστε η λέξη θάνατος υπάρχει στα παραμύθια τους. Δε χρειάζεται να κρύβουμε στα παιδιά την αλήθεια. Η ειλικρίνεια είναι το μέσο επικοινωνίας με τα παιδιά μας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι και εκείνα θα θρηνήσουν και δεν είναι δύσκολο να το δούμε αυτό. Μερικές τέτοιες συμπεριφορές και αναλόγως την ηλικία που βρίσκεται το παιδί είναι αλλαγές στον ύπνο, στην διάθεση για τροφή, στη διάθεση για επικοινωνία και παιχνίδια κ.ο.κ. 

Ας σκεφτόμαστε ότι εμείς θρηνούμε αλλά εκείνα βλέποντας μας άσχημα δε μιλάνε και κατά συνέπεια δεν εκφράζουν λεκτικά τον πόνος του και δεν ζητούν βοήθεια από εμάς. Και σε αυτή την περίπτωση είναι χρέος μας να βοηθήσουμε και να νιώσουμε την ψυχολογία του παιδιού μας. Εις το επανειδείν. +Ioanna Mpourdouvali  

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΣΕ ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »