EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ~ υπάρχουν και άλλα παιδάκια μαμά;

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Καλή χρονιά και χρόνια πολλά. Είμαι παιδί μιας εξαμελούς οικογένειας και οφείλω να ομολογήσω ότι έχω μικρή διαφορά ηλικίας με τα αδέρφια μου με αποτέλεσμα πάντα να είναι για μένα φυσική συνέχεια της ζωής μου. Ουδέποτε αισθανθήκαμε ο ένας για τον άλλο ζήλια. Ρωτάω συχνά την μητέρα μου και απαντάει πάντα ότι κανένα από τα αδέρφια μου δε ζήλευε ο ένας τον άλλον. Και όμως μετά από επίσκεψη σε ένα φιλικό σπίτι με ένα άλλο παιδάκι άρχισα να βλέπω ότι όλα τα παιδάκια αναζητούν την αποκλειστικότητα.

Είμαστε λοιπόν σε ένα φιλικό σπίτι με ένα μωράκι μόλις 2 μηνών. Όταν ζήτησα από την μητέρα του μωρού να πάρω αγκαλίτσα το μωρό η κόρη μου 17 μηνών κατσούφιασε και άρχισε να επιζητά την αγκαλιά μου. Ήταν στα πόδια μου όπως στέκονται τα σκυλάκια και γρατζουνάνε τα πόδια του αφεντικού τους για να τα πάρουν μια αγκαλιά. Για να είμαι ειλικρινής δεν πιστεύω τόσο ότι είναι ζήλια αυτό που αισθάνθηκε η κόρη μου. Έχω την αίσθηση ότι κάθε παιδάκι θέλει την αποκλειστικότητα ειδικά τα παιδάκια που είναι τα πρώτα στην οικογένεια. Έχω ακούσει και πολλές ιστορίες για απίστευτες αντιδράσεις μεγαλύτερων παιδιών στα μικρότερα αδελφάκια τους. Άλλα ρίχνουν τα αδερφάκια τους από το ριλάξ, άλλα τα χτυπάνε, άλλα τους ετοιμάζουν βαλίτσες για να φύγουν από το σπίτι τους θεωρώντας ότι είναι επισκέπτες κοκ. 

Όταν γέννησα, μια μητέρα που είχε γεννήσει το δεύτερο μωρό της είχε πάρει ένα δώρο στο μεγαλύτερο παιδάκι της και θα του έλεγε ότι του το έφερε το αδερφάκι του. Οι ειδικοί αναφέρουν ότι δεν πρέπει να ενισχύουμε το συναίσθημα της ζήλιας άθελά μας αλλά αντιθέτως να ενισχύουμε την αγάπη και την φροντίδα προς τα μικρότερα αδέρφια. Καλό είναι να μην κάνουμε παρατηρήσεις του στύλ "ο αδερφός σου ποτέ δεν συμπεριφέρθηκε τόσο άσχημα" ή "ο αδερφός σου είναι πιο μελετηρός" διότι έτσι μπορεί η αθώα ζήλια να μετατραπεί σε μίσος. Να λέμε στο παιδί που ζηλεύει ότι το αγαπάμε πολύ και ότι αυτό δεν αλλάζει επειδή κάνει αταξίες. Να του δώσουμε το ρόλο του βοηθού μας και να επιβραβεύουμε κάθε καλή του πράξη τόσο απέναντί μας όσο και απέναντι στο αδερφάκι του. 

Άλλοι γονείς είναι έτοιμοι πολύ σύντομα να αποκτήσουν δεύτερο παιδάκι και άλλοι θέλουν να περάσει ένα εύλογο διάστημα προκειμένου  να ξαναμπούν σε αυτή την διαδικασία. Προσωπικά,  μη έχοντας βοήθεια από γιαγιάδες κτλ. είμαι υπέρ της άποψης ότι το πρώτο με το δεύτερο παιδάκι να έχουν τουλάχιστον τρία χρόνια διαφορά. Περιμένω σχόλια σας αλλά και προσωπικές σας εμπειρίες από τον ερχομό του δευτέρου παιδιού στο σπίτι αλλά και πως αντέδρασε το πρώτο. Εις το επανειδείν. +Ioanna Mpourdouvali 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ~ χριστούγεννα και παιδί

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Σε δύο εβδομάδες περίπου θα γιορτάσουμε την Γέννηση του Θεανθρώπου, τα Χριστούγεννα. Για τα παιδιά νομίζω ότι είναι η αγαπημένη τους γιορτή μιας και τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερα τα καταστήματα φορούν τα γιορτινά τους πολύ νωρίτερα, η τηλεόραση διαφημίζει συνεχώς παιχνίδια και ταινίες με θέμα τα Χριστούγεννα και τον Άγιο Βασίλη και εκείνα περιμένουν πως και πως να έρθει ο Άγιος Βασίλης να τους φέρει το ποθητό τους δώρο.

Νομίζω ότι τα φετινά Χριστούγεννα που η οικονομική κρίση έχει αγγίξει τον καθένα μας οφείλουμε τουλάχιστον αυτές τις μέρες αντί να σκεφτόμαστε την κρίση και σε ότι δεν μπορούμε να αποκτήσουμε αλλά να αρκεστούμε σε αυτά που μπορούμε να αποκτήσουμε. Να αρκεστούμε στον ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά μας και στο οικογενειακό στόλισμα του σπιτιού. Στο δέντρο που κάθε χρόνο στολίζουμε και ας μην έχει καινούργια στολίδια , στα νόστιμα γλυκά που κάθε μαμά, όσο κουρασμένη και αν είναι, πάντα βρίσκει χρόνο για να φτιάξει. Να δώσουμε έμφαση στον λίγο ελεύθερο χρόνο που έχουμε για να επικοινωνήσουμε με τα παιδιά μας, με τους συγγενείς μας, με τους παππούδες και τις γιαγιάδες. Να ακούσουμε τα παιδιά μας μιας και κάθε μέρα όλο τρέχουμε, ας τους πούμε πόσο τα αγαπάμε, ας προσπαθήσουμε να τους δώσουμε όμορφες οικογενειακές στιγμές  με όμορφες αναμνήσεις. Να είναι αναμνήσεις που θα αναπολούν σε κάθε δύσκολη στιγμή μεγαλώνοντας και να παίρνουν δύναμη μέσα από αυτές.

Αν τους καλλιεργήσουμε το αίσθημα της προσφοράς. Ας τους δώσουμε την ευκαιρία και την επιλογή να προσφέρουν. Επιλέγοντας ρούχα, παπούτσια και παιχνίδια που δεν χρησιμοποιούν. Ας τους δώσουμε την ευκαιρία να τα προσφέρουν σε ιδρύματα, στην Εκκλησία, σε παιδιά που βρίσκονται στο δρόμο, σε φίλους από το σχολείο που γνωρίζουν ότι δεν έχουν όσα εκείνα. Ας τα βοηθήσουμε να μην σκέφτονται όσα θα ήθελαν να αποκτήσουν και δεν μπορούν αλλά να είναι ευγνώμων για όσα έχουν. Ας τους μιλήσουμε για την δική μας καθημερινή προσφορά απέναντί τους και ας τους πούμε ότι για εμάς ο Άγιος Βασίλης μας έφερε εκείνα, μια κούκλα ή έναν κούκλο, και εμείς παίζουμε μαζί τους το πιο όμορφο παιχνίδι που ο Θεός έφτιαξε: διαμορφώνουμε έναν άνθρωπο. Ας τους πούμε ότι Χριστούγεννα είναι η αγάπη και όχι η καταναλωτική μανία. Χριστούγεννα είναι η οικογένεια, ο Χριστός και η αγάπη. Καλά Χριστούγεννα σε κάθε σπίτι σε κάθε καρδιά να φωλιάσει μέσα ο Θεάνθρωπος (Χ)

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ~ οικονομική κρίση και παιδιά

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται. Ένα μεσημέρι κοίμιζα την μικρούλα μας κάνοντας την βόλτα με το καρότσι της στους διαδρόμους της πολυκατοικίας και συνάντησα μια φίλη και γειτόνισσα η οποία με κοίταξε πολύ συμπονετικά και μου είπε "τι κάνει ένας γονιός για μια ανατροφή". Πολλά κάνουμε όλοι οι γονείς για να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας και η αλήθεια είναι ότι δε θέλουμε να τους στερήσουμε το παραμικρό. Θέλουμε όσα δεν είχαμε εμείς να έχουν εκείνα και αν γίνεται και κάτι παραπάνω. Δεν το κάνουμε γιατί θέλουμε να τα κακομάθουμε απλά είναι στη φύση του γονέα να μη θέλει να βλέπει το παιδί του στεναχωρημένο και στερημένο σε σχέση με τα άλλα παιδιά. Στερούμαστε οι γονείς για να έχουν τα παιδιά μας τα καλύτερα, όμως τι συμβαίνει όταν οι γονείς δεν μπορούν πια να προσφέρουν στα παιδιά τους αυτά που επιθυμούν; Πως αισθάνονται και οι δύο πλευρές;

Έχω προβληματιστεί πάρα πολύ από συζητήσεις μεταξύ φίλων για το τι πλέον αδυνατούν να προσφέρουν την ποιότητα ζωής που ως τώρα προσέφεραν στα παιδιά τους. Παιδιά που οι γονείς τους έχασαν τις δουλειές τους  και εκείνα βρέθηκαν αντιμέτωπα με προβλήματα τύπου: "θα μπορέσει να ξαναεργαστεί ο μπαμπάς"; Παιδιά που αισθάνονται άσχημα διότι δεν μπορούν πλέον να αγοράσουν όσα μέχρι πριν από λίγο καιρό μπορούσαν. Και από την άλλη παιδιά που αισθάνονται τύψεις και ενοχές που πάνε φροντιστήρια, που έχουν palystation και πρώτης τεχνολογίας κινητά, παιδιά που πουλάνε πολλές φορές τα αγαπημένα τους αντικείμενα προκειμένου να βοηθήσουν τις οικογένειες τους. Κι ύστερα είναι οι γονείς που μαζί με τα παιδιά στρέφονται μέσα στην οικογένεια, προτιμούν το οικογενειακό περιβάλλον αντί τα καφέ και τις ταβέρνες, γονείς και παιδιά περνούν περισσότερο χρόνο μαζί κάτι που μέχρι πρότινος δε συνέβαινε. Και φτάσαμε στο σημείο να μιλάμε για οικονομική κρίση ενώ μέχρι πρότινος μιλούσαμε για κρίση ηθών.

Είναι γεγονός πως μαζί με μας, η κρίση μας αναγκάζει να αλλάξουμε συνήθειες και να επαναπροσδιορίσουμε ανάγκες και προτεραιότητες. Η διαδικασία αυτή όμως για τα παιδιά που δεν χαρακτηρίζονται από ρεαλισμό είναι διαφορετική και ποικίλει ανάλογα με την ηλικία τους. Τα μικρά παιδιά ίσως επωφεληθούν από μια πιο οικογενειακή ατμόσφαιρα μέσα στο σπίτι, ίσως όμως τους είναι πιο δύσκολο να κατανοήσουν πως δεν μπορούν να αποκτήσουν κάποιο παιχνίδι. Αντίθετα τα παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας ίσως αντιδράσουν βλέποντας πως δεν μπορούν να εντυπωσιάσουν την κοπέλα τους, πως δεν μπορούν να ακολουθήσουν σε δραστηριότητες την υπόλοιπη παρέα και πως έχουν δύο γονείς που είτε κάθονται σπίτι (λόγω ανεργίας) είτε εργάζονται χωρίς να πληρώνονται. Παράλληλα όμως σε αυτήν την ηλικία ο νέος έχει περισσότερη κατανόηση και καλύτερη αντίληψη της διαχείρισης των οικονομικών πόρων. Σε αυτό πρέπει να συνδράμετε κι εσείς. Μην τα αφήνετε εκτός. Βάλτε τα στον κόσμο της κρίσης, των δυσκολιών και των απλήρωτων λογαριασμών. Θα τα κάνετε περισσότερο υπεύθυνα. 

Μιλήστε με τα παιδιά σας αν προτιμούν το τώρα ή το πριν. Αν αυτή η οικονομική περιπέτεια θεωρούν ότι τα ωρίμασε και τα διαπαιδαγώγησε. Ρωτήστε τα πως αισθανόντουσαν όταν οι τράπζες σας ενοχλούσαν για ανεξόφλητα δάνεια ή ακόμα και όταν δυσκολευτήκατε να μαγειρέψετε κάτι προκειμένου να καθίσετε να φάτε στο μεσημεριανό σας τραπέζι. Ας μάθουμε τα παιδιά μας να αγωνίζονται για να επιβιώνουν σε αυτή τη ζωή και ότι τα αγαπάμε πολύ και να μην αισθάνονται άσχημα υπό τις τρέχουσες συνθήκες. Ότι εκείνα είναι για μας η ελπίδα μας και ο λόγος που αγωνιζόμαστε και πάλι. Περιμένω προσωπικές σας εμπειρίες. Εις το επανιδείν (Χ)

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ~ προστατεύω τον εαυτό μου

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Συνηθίζω να μιλάω πάντα και να ενημερώνομαι για το τι οφείλουν να κάνουν οι γονείς ώστε να μεγαλώσουν σωστά τα παιδιά. Συζητώντας με άλλους γονείς αντιλαμβάνομαι τη διαφορετικότητα ως προς τον τρόπο ανατροφής των παιδιών. Άλλοι τους συμπεριφέρονται από μωρά σαν να είναι μεγάλα παιδιά, άλλοι τα υπερπροστατεύουν και με το παραμικρό τρέχουν σε παιδοψυχολόγους για να πάρουν την γνώμη τους και δυστυχώς δεν έχουν στο μυαλό τους την μοναδικότητα του κάθε παιδιού, άλλοι συγκρίνουν συνεχώς τα παιδιά τους με τα παιδιά φίλων ή με μεγαλύτερα αδελφάκια κ.ο.κ. Αυτόν τον μήνα θα ήθελα να μιλήσουμε στα παιδιά μας για το πως να προστατεύουν τα ίδια τον εαυτό τους σε πολλά επίπεδα. Από τον τρόπο υγιεινής τους έως και σωματικής προφύλαξης από τρίτους.

Δυστυχώς οι αρρώστιες δεν λείπουν από τη ζωή μας και ιδιαίτερα σε χώρους κλειστούς με πολλά παιδάκια όπως είναι τα σχολεία, συνεχώς αναπτύσσονται μικρόβια και ιώσεις με αποτέλεσμα γονείς και παιδιά να ταλαιπωρούνται. Μερικά απλά βήματα που μπορούμε να μάθουμε στα παιδιά μας να ακολουθούν, ίσως αποβούν σωτήρια για την υγεία τους. Ας τα μάθουμε να πλένουν πάντα τα χεράκια τους όταν πάνε στην τουαλέτα και ας παροτρύνουν τους φίλους τους να κάνουν το ίδιο. Ας τα μάθουμε από μικρά όταν φτερνίζονται να βάζουν μπροστά στο στοματάκι τους τα χεράκια τους για να μην πετάγονται σταγονίδια με αποτέλεσμα να αρρωστήσουν τα άλλα παιδάκια. Ας τους πούμε ότι υπάρχουν μικρόβια που μολύνουν τον οργανισμό και ότι αν έχουμε μια πληγή ανοιχτή είναι δυνατόν, αν δεν περιποιηθούν σωστά την πληγή τους και την ενοχλούν συνεχώς, να μολυνθούν. Ας τους εξηγήσουμε με απλά λόγια ότι μπορεί να έχουν πυρετό ή πονοκέφαλο αν αρρωστήσουν από κάποιο παιδάκι που μπορεί να φτερνίστηκε κοντά τους και δεν έβαλε μπροστά στο στοματάκι του τα χεράκια του και αν έχει ξανασυμβεί να του θυμίσουμε πως αισθανόταν εκείνο εκείνη τη φορά. Ας τους δείξουμε ένα σφράγισμα που έχουμε εμείς και ας τους πούμε ότι συνέβη επειδή δεν πλέναμε σωστά τα δόντια μας όταν ήμασταν μικροί και ας τους πούμε την εμπειρία μας σχετικά με αυτό το δόντι, όπως πόσο πονέσαμε κ.ο.κ. Ας τα μάθουμε πως να πλένει σωστά τα χεράκια του και να πετάει το χαρτομάντιλο που χρησιμοποίησε διότι έτσι προστατεύει τους συμμαθητές του σε περίπτωση που το ίδιο είναι άρρωστο. Ας το μάθουμε να μην ανεβαίνει με τα παπούτσια πάνω στο κρεβάτι και στους καναπέδες τους σπιτιού διότι με τα παπούτσια μας περπατάμε έξω στους δρόμους που είναι βρώμικα. Ας τα μάθουμε να είναι υπεύθυνα σε αυτό το κομμάτι όχι μόνο για τα ίδια αλλά και για τους φίλους τους. 

Όσον αφορά την προστασία τους από τρίτα πρόσωπα καλό θα είναι να τους μάθουμε να ζητήσουν βοήθεια και να φωνάξουν αν παρατηρήσουν ένα πρόσωπο να τα ακολουθεί σε όλη τους τη διαδρομή. Αν πάει να τα βάλει μέσα στο αυτοκίνητό τους με τη βία να φωνάξουν όσο πιο δυνατά μπορούν. Ας βεβαιωθούμε ότι γνωρίζουν όλα τα τηλέφωνα μας από έξω σε περίπτωση που χαθούν και δε γνωρίζουν που βρίσκονται. Ας τα μάθουμε από πολύ μικρά να είναι παρατηρητικά και να μην πανικοβάλλονται. Ας τα μάθουμε να μας μιλούν για οποιαδήποτε συμπεριφορά θεωρούν ότι τα προσβάλλει, είτε στην μαμά είτε στον μπαμπά ή και στους δύο μαζί είτε από μεγαλύτερα παιδάκια είτε από συγγενικά πρόσωπα είτε και από τους δασκάλους τους. Σε επόμενο άρθρο μου θα ήθελα να αναφερθώ για τη βία μέσα στα σχολεία. Περιμένω σχόλια σας αλλά και εμπειρίες παιδιών σας κατά πόσο θεωρείτε ότι σκέφτονται τους συμμαθητές τους και θέλουν να τους προφυλάξουν ή τους φοβούνται και σιωπούν. Εις το επανειδείν (Χ)

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

EK-ΠΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ~ πίσω στα θρανία

  

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Μια τυπική ημέρα ξεκίνησε. Ετοιμαστήκαμε για τη δουλειά αφού προηγουμένως κάναμε μια στάση στην μαμά μου για να αφήσουμε το μωρό. Και όμως στους δρόμους κάτι συνέβαινε. Μια κίνηση πολύ έντονη που θύμιζε τις χειμωνιάτικες βροχερές ημέρες. Κατευθύνομαι προς τη δουλειά μου και περνάω έξω από ένα νηπιαγωγείο και βλέπω ένα θλιμμένο αγοράκι να έχει κολλημένο το προσωπάκι του στο παράθυρο του νηπιαγωγείου και να κλαίει. Εκεί συνειδητοποίησα τι συνέβαινε. Τα σχολεία είχαν ανοίξει! Στο κέντρο της πόλης οι πιο μεγάλοι μαθητές ζούσαν με τον δικό τους τρόπο την έναρξη των σχολείων. Χαμόγελα και προσδοκίες ή απλά χαρά γιατί ξανάσμιγαν με τις παρέες τους; 

Δε ξέρω που να πρωτοσταθώ και τι να αναφέρω σχετικά με την πρώτη μέρα στο σχολείο όποιο και αν είναι αυτό. Είτε είναι παιδικός σταθμός, είτε νηπιαγωγείο, είτε δημοτικό, είτε γυμνάσιο είτε λύκειο. Σίγουρα το κάθε ένα στάδιο τόσο για τους γονείς όσο και για το παιδί έχει τις δικές του δυσκολίες και ανησυχίες. Είχα σκοπό να γράψω κάτι για τα μεγάλα παιδιά αλλά εκείνη η φατσούλα με γέμισε πολλά συναισθήματα αλλά και ανησυχίες. Σκεφτόμουν το πως αισθανόταν το παιδί αλλά και η μαμά ή ο μπαμπάς όταν το έβλεπαν έτσι. Έσπευσα να ενημερωθώ για το πως πρέπει να αντιδράσουμε όταν αφήνοντας το παιδάκι μας στο σχολείο εκείνο αρχίσει να κλαίει. 

Οι ειδικοί αναφέρουν ότι η όλη διαδικασία δεν πρέπει να καθυστερεί διότι όσο διάστημα παραμένουμε στον παιδικό σταθμό εκείνο θα αρχίσει να κλαίει γνωρίζοντας ότι θα το αφήσουμε εκεί και ότι θα επιστρέψουμε μετά από κάποιο χρονικό διάστημα να το πάρουμε. Συμβουλεύουν τους γονείς να είναι τυπικοί στο χρόνο προσέλευσης αλλά και αποχώρησης από το σχολείο διότι αν αργήσουν δε θα έχουν το πρωϊνό καλωσόρισμα που τα άλλα παιδάκια είχαν από τη δασκάλα τους, δε θα είναι εκεί όταν θα τους ενημερώσει εκείνη για τις δραστηριότητες της ημέρας και έτσι θα αρχίσουν να αισθάνονται εκτός ομάδας. Καλό είναι επίσης τα όποια άγχη και ανησυχίες των γονέων όσον αφορά την ένταξη του παιδιού τους στο νέο περιβάλλον να μην τα δείχνουν διότι το παιδί τα νιώθει και το επιβαρύνουν. 'Ενα τηλεφώνημα στο σχολείο για το πως είναι το παιδί μας θα λύσει τις ανησυχίες μας. Καλό είναι επίσης να αποφεύγουμε συγκρίσεις τύπου "είδες ότι ο Γιωργάκης δεν κλαίει"; διότι βάζουμε το παιδί μας στη διαδικασία να σκεφτεί αρνητικά για τον εαυτό του και γιατί εκείνο δεν προσαρμόζεται εύκολα κτλ. 

Αντιθέτως καλό είναι να προσπαθήσουμε να χτίσουμε μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ δασκάλας και παιδιού. Να του πούμε ότι για όση ώρα είναι στο σχολείο, ότι θέλει μπορεί να ρωτάει τη δασκάλα του και ότι εκείνη θα το βοηθήσει στις ανάγκες που δεν μπορεί μόνο του να κάνει και εμείς το βοηθούσαμε όλο αυτόν τον καιρό. Επίσης να το χαιρετήσουμε και να του πούμε ότι θα περάσουμε να το πάρουμε π.χ. στις 12 και να τηρήσουμε τον λόγο μας. Να του πούμε ότι μετά θα του έχουμε μαγειρέψει το αγαπημένο του φαγητό και ότι θα παίξουμε μαζί το απόγευμα. Να το παροτρύνουμε να μιλάει και να αναπτύσσει σχέσεις με τα υπόλοιπα παιδάκια της τάξης του και να του δίνουμε ιδέες για τυχόν συζητήσεις που μπορεί να κάνουν όπως ποιο είναι το αγαπημένο τους παιχνίδι, το αγαπημένο τους τραγούδι, ο αγαπημένος του χορός κτλ. Να του δώσουμε να καταλάβει αν επιμένει ότι η τάξη έχει μια δασκάλα και πολλά παιδάκια και ότι εμείς δεν έχουμε θέση μέσα στην τάξη καθώς και ότι η δασκάλα του είναι εκεί χωρίς την δική της μαμά.

Και κάτι για να νιώσουμε όλοι οι γονείς καλύτερα: οι ειδικοί αναφέρουν πως το γεγονός ότι τα παιδιά μας κλαίνε και δε θέλουν να μας αποχωριστούν είναι σημάδι μιας καλής και δυνατής σχέσης που έχουμε αναπτύξει. Και κάτι για να γελάσουμε: μια μαμά ρώτησε το παιδί της πως πέρασε στο σχολείο, αν γνώρισε κάποιο παιδάκι και τι έλεγαν και η απάντησή του ήταν ότι έκλαιγαν όλη μέρα! Υπομονή λοιπόν σε γονείς, παιδιά και φυσικά στους νηπιαγωγούς και παιδαγωγούς. Καλή και ευλογημένη χρονιά μέσα από όλες τις δυσκολίες. Περιμένω σχόλια σας και φυσικά δικές σας εμπειρίες (Χ)

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ επιλέγοντας το σωστό ντύσιμο

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται! Κάτι που δεν με απασχολούσε ποτέ ιδιαιτέρα,από τότε που γεννήθηκε η Δέσποινα και πολύ περισσότερο μεγαλώνοντας είναι το ντύσιμο της, ουσιαστικά η σωστή επιλογή ρούχων. Από το αν θα είναι ζεστό ή αέρινο αυτό που φοράει, αναλόγως την εποχή, από το αν θα έχω μαζί μου ένα ζακετάκι για την βραδινή δροσούλα όταν είμαστε εκτός, ένα δεύτερο ρούχο σε περίπτωση που έχουμε κάποιο ατύχημα ταΐζοντάς την ή και ένα κουβερτάκι ή σεντονάκι σε περίπτωση που θέλει να κοιμηθεί.

Συζητώντας με μητέρες που έχουν μεγαλύτερα παιδιά μου λένε ότι μεγαλώνοντας το πρόβλημα γίνεται εντονότερο. Ότι πρέπει να αγοράζουμε ρούχα που το παιδί θα αισθάνεται άνετα παίζοντας, ουσιαστικά να μπορεί να κινείται εύκολα και να μην είναι στενά ή πολύ ζεστά ειδικά αν είναι μέσα στον χώρο του σχολείου που κινούνται πολύ. Επίσης να είμαστε προσεκτικοί για να μην γίνει κάποιο ατύχημα σε σχέση με τα ρούχα που φοράει. Τις προάλλες φορούσα ένα μπλουζάκι στην μικρή που είχε κουμπιά και εκείνη παίζοντας τα έβγαλε και την έπιασα να πάει να τα βάλει στο στόμα της. Και όλα αυτά μέχρι να έχει τη δική του άποψη το παιδί για το ντύσιμό του. Αν αρχίσει να λέει τι θέλει να φοράει οι ειδικοί προτείνουν η επιλογή ρούχων να γίνεται από το βράδυ για να αποφευχθούν τυχόν πρωινά προβλήματα και εντάσεις. Καλό θα είναι να δίνουμε επιλογές στο παιδί μας μεταξύ δύο ή τριών ρούχων και να επιλέγει μεταξύ των τριών. Αν ωστόσο επιμένει κατά τη διάρκεια της αγοράς των δικών του ρούχων καλό είναι να το αφήνουμε να επιλέγει μεταξύ κάποιων ρούχων για να αισθάνεται ότι συμμετέχει και εκείνο σε κάτι που το αφορά.

Για να είμαι ειλικρινής θεωρώ ότι μεγαλώνοντας “επιβάλλουν” το γούστο τους και εμείς πρέπει να του δείχνουμε το σωστό δρόμο για σωστές επιλογές χρωμάτων. Ε, όπως και να το κάνουμε να του δίνουμε επιλογές αλλά για κάτι που συνδυάζεται. Καλή υπομονή με τα μικρά σας αγγελούδια και με τα πιο μεγάλα που θέλουν να έχουν την άποψή τους και σε αυτό το θέμα. Περιμένω σχόλια σας και εμπειρίες σας ως παθούσες και μαθούσες επί του θέματος.

---

εκ-παιδεύοντας το αύριο ξανά μαζί σας την Παρασκευή
14 Σεπτεμβρίου και κάθε δεύτερη Παρασκευή του μήνα στις 12:00

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ βαπτίστηκε η δούλη του θεού

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Μεγάλη χαρά σε ουρανό και γη όταν ένα παιδί γεννιέται πόσο μάλλον όταν ένα παιδί βαπτίζεται. Μεγάλη χαρά σε όλη την οικογένεια που ανήμερα της Παναγίας το μικροσκοπικό μας αγγελούδι έγινε χριστιανή ορθόδοξη παρουσία Θεού και ανθρώπων.

Δε ξέρω αν αυτό που θέλω να σας περιγράψω είναι το όμορφο της φόρεμα, τα όμορφα της παπούτσια, τους χορούς και τα τραγούδια και την ωραία δεξίωση όσο αυτό που θέλω είναι να σας περιγράψω τη διαφορά που είδα στο παιδί αφού βαπτίστηκε. Μετά από μια βδομάδα που το παιδί ήταν μέσα σε υπερένταση, εκνευρισμό και μουρμούρα ακόμα και την ημέρα της βάφτισης της αφότου έγινε το μυστήριο το παιδί άλλαξε. Η μουρμούρα και η γκρίνια καλύφθηκε από ένα γλυκό και ήρεμο χαμόγελο και από μια αγκαλιά που ευχαρίστως ήθελε να χαρίσει σε όλο τον κόσμο. Μια γλυκιά αρμονία υπήρχε στις κινήσεις της και στο πρόσωπό της και η διάθεσή της απόλυτα ευχάριστη. Το νανούρισμα της ήταν τα τραγούδια ή ο άγγελος που εκείνη την μέρα ήρθε κοντά της και την αγκάλιασε; Άραγε τι ήταν αυτό που για πάνω από 5 ώρες την έκανε να κοιμηθεί χωρίς να ενοχληθεί από κανέναν θορυβώδη παράγοντα;

Εβαπτίσθη, εφωτίσθη έλαβε πνεύμα άγιο και φάνηκε αμέσως; Από εκείνη την μέρα μας φαίνεται διαφορετική. Βλέπουμε το διαπεραστικό της βλέμμα και ένα πρόσωπο να φεγγοβολά και ένα πιο μεγάλο παιδάκι να συμβιώνει μαζί μας. Ο μπαμπάς της λέει ότι ομόρφυνε. Ότι και αν συνέβη με συγκινεί το μικρό μου Δεσποινάκι. Περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία να μου πείτε πως βιώσατε την βάπτιση του παιδιού σας. Εις το επανειδείν.

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ πολύ νωρίς για το μέλλον

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Πλησιάζοντας τα πρώτα γενέθλια του μωρού μου σε μόλις δύο ημέρες, αναρωτιέμαι πως πέρασε κιόλας ένας χρόνος! Πιστέψτε με, το ταξίδι δεν ήταν σύντομο, είχε και έχει πολλές δυσκολίες, πολλές εκπλήξεις, πολύ κούραση και ελάχιστο ύπνο. Φυσικά τίποτα δεν συγκρίνεται με την ικανοποίηση που παίρνω κάθε φορά που την βλέπω να μου γελάει, να με φιλάει και να αισθάνομαι πως με έχει ανάγκη όντας ακόμα τόσο εξαρτημένη από εμένα.

Ένας χρόνος λοιπόν πέρασε, όμως εννοείται πως είμαστε ακόμα στην αρχή. Τι μπορεί να σκέφτεται ή να προσδοκά ένας γονιός για το μέλλον ενός παιδιού που μεθαύριο θα σβήσει το πρώτο του κεράκι; Και ειδικά στις μέρες μας; Προφανώς θα ήμουν εκτός τόπου και χρόνου αν άρχιζα να αραδιάζω ελπίδες για μια γιατρό ή δικηγόρο όπως ως τώρα έκαναν οι γονείς. Οι καιροί είναι δύσκολοι οικονομικά και κοινωνικά. Τα παιδιά σήμερα είναι εκτεθειμένα σε ένα σωρό υλικούς, ψηφιακούς κινδύνους και εθισμούς. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ (ως τώρα) είναι πολύ εύκολο ο... “σωστός δρόμος” να λυγίσει καθώς η παραπληροφόρηση και η υπερπληροφόρηση έρχονται στα παιδιά μας τόσο εύκολα και προσιτά!

Κρίνοντας από τις εποχές που ζούμε, θα έλεγα πως θα έπρεπε να μου αρκεί να δω το παιδί μου να μεγαλώνει με υγεία, μακριά από εθισμούς που βλέπουμε σήμερα σε νεαρά παιδιά (κάπνισμα, αλκοόλ, παραμέληση μαθημάτων, ναρκωτικά κλπ.) Νομίζω πως με βάση τα δεδομένα θα πρέπει να ελπίζω σε πράγματα που το παιδί μου πρέπει να αποφύγει, πολύ περισσότερο απ’ ότι να πετύχει. Άλλωστε είμαι βέβαιη πως αν το παιδί μου παραμένει μακριά από τις σειρήνες της διαφθοράς, μπορεί και θα πετύχει πολλά πράγματα. Το ποια θα είναι αυτά, το αφήνω σε εκείνη και Τον Θεό.

Εσείς τι προσδοκίες έχετε από τα παιδιά σας;

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ τρεχάτε ποδαράκια μου

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Οι περισσότεροι γονείς αισθάνονται μοναδικά όταν βλέπουν για πρώτη φορά το παιδί τους να περπατά και νιώθουν ότι σιγά-σιγά το παιδί ελευθερώνεται και μπορεί και μόνο του να πιάσει το αντικείμενο που έριξε ή να πάει κάπου που εκείνο θέλει. Από την άλλη αισθάνονται και φόβο ή ανασφάλεια μήπως χτυπήσει, μήπως πιάσει κάτι που δεν πρέπει κτλ. Και σε αυτό το στάδιο η ζωή των γονιών επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό.

Από τότε που άρχισε η μικρή μας να περπατάει η ζωή μας όταν βγαίνουμε έξω έχει αλλάξει. Από ένα μικρό “τσουβαλάκι” που κρατούσαμε αγκαλίτσα ή καθόταν στο καροτσάκι της, τώρα τρέχουμε από πίσω της. Θέλει να αγγίζει τα πάντα, να χτυπάει παλαμάκια και να χορεύει όταν πάμε σε κέντρο που έχει μουσική και φυσικά εμείς είμαστε από πίσω της ως άγρυπνοι φρουροί. Σπάνια καθόμαστε με τον άντρα μου στο τραπέζι και οι δύο όταν βγαίνουμε έξω γιατί ο ένας ξεκουράζει τον άλλον, ο ένας ταΐζει τον άλλον και κάπου-κάπου της δίνουμε να κρατάει κάτι με τα χεράκια της για να απασχολείται και να καθόμαστε και οι δυο μας. Οι περισσότερες μητέρες σπάνια αφήνουν τα παιδιά τους ελεύθερα σε δημόσιους χώρους γιατί φοβούνται όχι μόνο μήπως χτυπήσουν αλλά και για άλλους παράγοντες όπως μήπως κάποιος τα απαγάγει ή τα παρενοχλήσει είτε σεξουαλικά είτε ψυχολογικά.

Οι ειδικοί λένε ότι πρέπει να αφήνουμε τα παιδιά μας ελεύθερα και να τα παροτρύνουμε να απομακρύνονται από κοντά μας σε μια απόσταση ασφαλείας φυσικά, να συγκρούονται με άλλα παιδάκια γιατί έτσι μαθαίνουν τον κίνδυνο και ωριμάζουν γρηγορότερα. Εύχομαι να μπορείτε να ευχαριστηθείτε αυτή την όμορφη αλλά και συνάμα δύσκολη και κουραστική περίοδο της ζωής του παιδιού σας. Και να έχετε δύναμη να τρέχετε και να τα κυνηγάτε. Καλό απόγευμα!!!

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ πρώτα γενέθλια

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Την προηγούμενη Πέμπτη γιορτάσαμε τα πρώτα γενέθλια της μικρής μας και γέμισα με όλα εκείνα τα συναισθήματα που μπορεί να έχει ένας γονιός. Την κοιτούσα και σκεφτόμουν πόσο πολύ μεγάλωσε, πότε πέρασε ένας χρόνος που η ζωή μας άλλαξε εντελώς.
 

Που τα ξενύχτια για να βγούμε με την παρέα μας αντικαταστάθηκαν με τα ξενύχτια του κλάματος, του ταΐσματος κτλ.  Που πλέον σημασία δεν έχει πως είμαστε εμείς αλλά πως είναι εκείνη, αν εκείνη περνάει καλά και αν εκείνη έχει φάει. Αν εκείνη ξεκουράστηκε και αν εκείνη έχει ανάγκη από κάτι. Και όλα τα παραπάνω όχι γιατί παραμελούμε τους εαυτούς μας αλλά γιατί εμείς πρέπει να σκεφτούμε για εκείνη. Γιατί εκείνη δεν μπορεί να ζητάει απόλυτα όλα όσα χρειάζεται και όλα όσα έχει ανάγκη.

Σκέφτομαι αν όλα τα παραπάνω αλλάζουν μεγαλώνοντας το παιδί μας, με τη λογική ότι εκείνη μπορεί απόλυτα να εκφραστεί ή αντιθέτως μεγαλώνουν. Αν πλέον οι ανάγκες επιβίωσης αντικαθίστανται με άλλες πιο βαθιές ανάγκες που έχουν να κάνουν με τη ψυχοσύνθεση του παιδιού μας ή εν τέλει γινόμαστε σαν τις μαμάδες μας που σχεδόν η πρώτη τους ερώτηση είναι “έφαγες σήμερα”;

Πράγματι η ζωή άλλαξε, σίγουρα κουραζόμαστε περισσότερο και αγωνιούμε περισσότερο όμως υπάρχει μέσα στην μέρα αυτή η μαγική στιγμή που σου χαμογελάει, που σε αγκαλιάζει, που σε φιλάει, που σε εκπλήσσει και προσπαθεί να σε κατακτήσει, που δεν αντικαθίστανται με τίποτα. Που η ματιά της είναι γεμάτη αγάπη και στοργή νιώθοντας απόλυτα το πόσο πολύ μας αγαπάει χωρίς δεύτερες σκέψεις, κάτι απόλυτα μοναδικό. Εύχομαι η κάθε μέρα με τα παιδιά μας να είναι απόλυτα μοναδική και όμορφη όπως και εκείνα. Να τα χαιρόμαστε και να μας χαίρονται και να δημιουργήσουμε όσο το δυνατόν πιο όμορφο κόσμο  μπορούμε για να τα μεγαλώσουμε.

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ απογαλακτισμός

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Όταν γεννήθηκε η μικρή μας ο νεογνολόγος είπε ότι ο θηλασμός ξεκινάει από τώρα. Όμως κάτι που δεν μου είπε είναι πότε σταματάει ο θηλασμός, ουσιαστικά πότε γίνεται ο απογαλακτισμός. Οι ειδικοί λένε ότι πολλά παιδιά απογαλακτίζονται από μόνα τους δείχνοντας αδιαφορία την ώρα του θηλασμού και άλλα δεν μπορούν να σταματήσουν αυτή τη συνήθεια έως ότου φτάσουν στην

νηπιακή ηλικία.

Όπως και να έχει η διαδικασία του απογαλακτισμού είναι δύσκολη τόσο για τη μητέρα όσο και για το παιδί. Το μεν παιδί δε θέλει να χάσει την ασφάλεια που προσφέρει η μαμά και το στήθος της είναι για εκείνο ένας τρόπος να χαλαρώσει και για να  κοιμηθεί. Η δε μητέρα αισθάνεται άσχημα έχοντας την

αίσθηση ότι δεν προσφέρει στο παιδί της το γάλα της και ότι μειώνει τον χρόνο που περνούσε μαζί του έως τώρα.

Αρχικά καλό θα ήταν να δοκιμάσει κάποιο άλλο άτομο από το περιβάλλον να ταΐσει  ξένο γάλα το μωρό. Επίσης, να επιμείνουμε στην διαδικασία του απογαλακτισμού αλλά ξεκινώντας πρωινές ώρες και όχι βραδινές που η αγκαλιά της μαμάς και το στήθος της είναι το πιο «γλυκό νανούρισμα» για το παιδί. Η διαδικασία του απογαλακτισμού να γίνει όταν το παιδί δεν είναι στην περίοδο της οδοντοφυΐας για να μην στρεσάρουμε περισσότερο το παιδί. Και ας μην ξεχνάμε ότι μπορούμε να θηλάζουμε το παιδί μας για όσο διάστημα εμείς και εκείνο αισθανόμαστε άνετα ακόμα και αν αυτό δε συμβαδίζει με τις γνώμες και τις συμβουλές των άλλων.σχολιασμός.

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ απρόοπτα στη θάλασσα

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Το Σαββατοκύριακο που πέρασε ζήσαμε μια εμπειρία στη θάλασσα και σκέφτηκα να αναφέρω το περιστατικό για να προσέχουμε οι γονείς τα παιδιά μας. Ήμασταν στη θάλασσα και δύο παιδιά ήταν μέσα στη θάλασσα έχοντας από μια σανίδα θαλάσσης. Πιο πέρα κολυμπούσε ο μπαμπάς του ενός από τα δύο παιδιά. Ξαφνικά η θάλασσα τις παρέσυρε, στο ένα παιδάκι της πήρε την σανίδα ο αέρας και εκείνο πιάστηκε από τη σανίδα του άλλου παιδιού. Η σανίδα δεν άντεξε το βάρος και άρχισαν να βουλιάζουν. Όλοι μας σοκαριστήκαμε με το σκηνικό αυτό και ευτυχώς είδαμε τον μπαμπά του παιδιού να τρέχει προς το μέρος των παιδιών όσο εκείνες βούλιαζαν. Κατάφερε και έπιασε και τα δυο κοριτσάκια και τα έβγαλε έξω πριν εκείνα πνιγούν.

Σκέφτηκα αμέσως πόσο πολύ πρέπει να εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας για να ετοιμαστούν να κολυμπούν μόνα τους. Ότι όταν είναι με σανίδα θαλάσσης πρέπει να φορούν και μπρατσάκια ή βατραχοπέδιλα και φυσικά να είμαστε όσο το δυνατόν πιο κοντά τους γίνεται. Να τα εκπαιδεύσουμε να μην πανικοβάλλονται όταν κάτι άσχημο συμβεί. Σκεφτόμουν ότι μια καλή ιδέα είναι να έχουν ακόμα και μια σφυρίχτρα μαζί τους για να μας ειδοποιήσουν όταν κάτι δεν πάει καλά. Επίσης, μπορούμε από μικρά να τα πηγαίνουμε σε κολυμβητήριο αν όχι όλο το χρόνο κάποιους μήνες πριν πάμε στη θάλασσα για να έχουν πιο άρτια εκπαίδευση. Καλά μπανάκια με τα παιδάκια σας, με κάθε ευκαιρία να τα πηγαίνετε στη θάλασσα που τόσο πολύ τους αρέσει!!!

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ ποιοτικός χρόνος στις διακοπές

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται. Όταν έρχεται το καλοκαίρι δύο πράγματα ταλανίζουν το μυαλό του γονιού. Που θα αφήσουμε τα παιδιά μας μιας και τα σχολεία κλείνουν, οι παιδικοί σταθμοί κλείνουν και εμείς ερχόμαστε αντιμέτωποι με το πού να αφήσουμε το παιδί μας, που να το εμπιστευτούμε και φυσικά αν και πως θα μπορέσει να περάσει ποιοτικό χρόνο. Δεν είναι εύκολο να καθορίσουμε τον ποιοτικό χρόνο για κάποιους γονείς είναι να διαβάσει ένα βιβλίο, για κάποιους να κάνει μια ξένη γλώσσα και για κάποιους άλλους να αθλείται και να πηγαίνει καθημερινά στη θάλασσα. 

Ας προσπαθήσουμε να βρούμε ποιοτικό χρόνο για τα παιδιά μας όσον αφορά τους καλοκαιρινούς μήνες.Ας μάθουμε στα παιδιά μας ότι ο χρόνος των διακοπών είναι ένα πολύτιμο εργαλείο που έχουν, προκειμένου να ξεκουραστούν αλλά και να αναπτύξουν φιλίες, να κάνουν κάποιο χόμπι αλλά και να επισκέπτονται τις γιαγιάδες και τους παππούδες στο χωριό, που σαφώς αυτό λύνει και τα δικά μας χέρια. Ας τους προτείνουμε να κάνουν χρονοδιάγραμμα για το πως θα ήθελαν εκείνα να περάσουν τις διακοπές τους και ας τους δώσουμε ιδέες, αν μας ζητηθεί, για το τι θα θέλαμε εμείς να κάνουν. Όσοι γονείς έχουν καταστήματα και το επιτρέπει η ηλικία του παιδιού καλό θα είναι να το παίρνουν κάποιες φορές μαζί τους, διότι έτσι είναι πιο εύκολο να κατανοήσουν καλύτερα τον καθημερινό αγώνα των γονιών τους. Περιμένω τις δικές σας σκέψεις για το τι κάνετε τα παιδιά σας τους καλοκαιρινούς μήνες αλλά και τι δραστηριότητες κάνουν. Καλή συνέχεια και καλό καλοκαίρι.

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ βία και παιδί

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Με αφορμή ένα περιστατικό που βιώσαμε με το σύζυγό μου πριν από μερικά χρόνια σκέφτηκα να γράψω το παρακάτω άρθρο. Ήμασταν φοιτητές και είχαμε γυρίσει απο βραδυνή έξοδο όταν ακούσαμε ενα ζευγάρι να μαλώνει και ένα κοριτσακι να τους εκλιπαρεί να σταματήσουν. Το ζευγάρι μιλούσε άσχημα λεκτικά και ο άντρας άρχισε να χτυπάει τη γυναίκα και το κοριτσάκι να κλαίει και να φωνάζει δυνατά. Σκέφτομαι το σκηνικό μέσα στο σπίτι και πως αισθανόταν το παιδί. Σήμερα που είμαι μητέρα σκέφτομαι αν μπορούσαν οι γονείς του παιδιού, την επόμενη μέρα, να κοιτάξουν το παιδί τους στα μάτια και να το συμβουλεύσουν αλλά και να έχουν την “απαίτηση” να δεχτεί τις συμβουλές τους. Όμως μιας και μιλάμε για βία, βία δεν είναι μόνο η σωματική αλλά και η ψυχολογική.

Και ενώ οι περισσότεροι γονείς τρελαινόμαστε στην ιδέα και μόνο ότι κάποιος μπορεί να βλάψει το παιδί μας σωματικά, οι περισσότεροι γονείς ασκούμε ψυχολογική βία στα παιδιά μας από βρεφική ηλικία. Ψυχολογική βία ασκούμε στο μωρό μας όταν το μπουκώνουμε με το κουταλάκι όταν εκείνο δεν θέλει να φάει, όταν το συγκρίνουμε προκλητικά με το αδερφάκι του, με τον φίλο του και με τους συμμαθητές του όσον αφορά τις επιδόσεις του στο σχολείο,  τις ικανότητές του να παίζει ποδόσφαιρο ή οτιδήποτε κάποιο παιδί κάνει καλύτερα σε σχέση με εκείνο. Όταν μας ζητάει να το πάρουμε αγκαλιά και εμείς αρνούμαστε διότι με αυτό τον τρόπο θέλουμε να το τιμωρήσουμε. Όταν του φωνάζουμε έντονα, όταν το περιφρονούμε και δε σεβόμαστε την άποψή του ή δεν το αφήνουμε να μιλήσει. Όταν του κάνουμε παρατηρήσεις μπροστά σε τρίτα πρόσωπα και το μειώνουμε, όταν δεν το αφήνουμε ελεύθερο να πάει να παίξει με έναν φίλο του και του δημιουργούμε τύψεις ότι θα μείνουμε εμείς μόνοι μας. Και πολλά ακόμη που μπορεί να κάνουμε στο παιδί μας και να μην καταλαβαίνουμε ότι του κάνουμε κακό.

Όλα τα παραπάνω σαφώς και έχουν επίπτωση στη ψυχούλα του παιδιού μας. Είναι πιθανό να πάθει κατάθλιψη, να μην έχει ενδιαφέροντα, να έχει χαμηλές επιδόσεις στο σχολείο και πολλά ακόμη. Ας μάθουμε εμείς οι γονείς ότι και εκείνα έχουν την προσωπικότητά τους, ότι έχουν τις δικές τους προτιμήσεις, τον δικό τους τρόπο να εκφράζονται και εμείς οφείλουμε να τα σεβόμαστε. Είναι μοναδικά και εκείνα όπως και εμείς. Ας μάθουμε εμείς οι γονείς ότι τα δημιουργήσαμε για να τα κάνουμε σωστούς ανθρώπους για να ανοίξουν και εκείνα τα φτερά τους, δημιουργώντας με τη σειρά τους έναν ακόμη άνθρωπο. Καλή συνέχεια!

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ όταν δεν τρώει το φαγητό του

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Τα μωράκια συνήθως από τον έκτο μήνα της ζωής του και μετά εντάσσουν στην διατροφή τους την στερεά τροφή. Και οι μητέρες, ειδικά εκείνες που θηλάζουν, αρχίζουν να νιώθουν ότι μπορούν πιο εύκολα να αφήνουν το παιδί τους με τον μπαμπά ή με κάποιο άλλο συγγενικό πρόσωπο μιας και η παρουσία τους δεν είναι υποχρεωτική, όπως προηγουμένως. Αυτό ισχύει αν το μωράκι μας είναι καλόφαγο και τρώει το φαγητό του με ευχαρίστηση και χωρίς κανένα πρόβλημα. Όμως υπάρχουν και παιδάκια τα οποία δεν μπορούν εύκολα να μεταβούν στο στάδιο ταΐσματος με το κουτάλι και παιδεύουν τους γονείς τους. Πιστέψτε με είναι πολύ άσχημο να προσπαθείς μια ώρα να το κάνεις να ανοίξει το στόμα του να φάει και στο τέλος να κλαίει. Δεν είναι μόνο ότι δεν τρώει το φαγητό του αλλά και ότι οι μητέρες αισθάνονται άσχημα, νευριάζουν και χάνουν την ψυχραιμία τους.

Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω αισθανθεί πολύ άσχημα, σε σημείο να πάθω νευρικό κλονισμό, διότι η μικρή μου δεν άνοιγε το στόμα της να φάει. Θύμωνα και προσπαθούσα να σκεφτώ τι είναι αυτό που την κάνει να μην θέλει να φάει και αν ευθύνομαι εγώ για αυτή της την στάση.

Συζητώντας το με τον παιδίατρο μου έλεγε και μου λέει πάντα ότι το παιδί θα φάει όσο θέλει. Δεν χρειάζεται να έχουμε μονίμως μια ζυγαριά μπροστά μας και να γινόμαστε υπερβολικοί με τα γραμμάρια που έφαγε. Καλό είναι να βλέπουμε την γενικότερη εικόνα του παιδιού μας δηλαδή αν αναπτύσσεται σωστά. Επίσης, αν υπάρχουν περίοδοι που τρώει το φαγητό του ή αν είναι μια μόνιμη κατάσταση η άρνηση στην τροφή. Σημαντικό είναι να μην έχουμε άγχος την ώρα που ταίζουμε το παιδί διότι αισθάνεται την εσωτερική μας κατάσταση και μπορεί να του μεταδώσουμε άσχημα συναισθήματα με αποτέλεσμα να μην φάει. Καλό θα είναι να μην υπερβαίνουμε τα 30 λεπτά ανά γεύμα διότι και εμείς κουραζόμαστε με αποτέλεσμα να χάνουμε την ψυχραιμία μας αλλά και το παιδί κουράζεται, πεισμώνει και αντί να του δημιουργήσουμε ένα ευχάριστο κλίμα για να φάει πετυχαίνουμε ακριβώς το αντίθετο. Αποστροφή από το φαγητό. Πολλοί γονείς προσπαθώντας να βάλουν σε πρόγραμμα στο παιδί τους μπορεί να το ταίζουν ώρες που εκείνο δεν πεινάει με αποτέλεσμα να μην σιτίζεται σωστά.

Οι ειδικοί επίσης λένε να μην ετοιμάζουμε στο παιδί μας κάτι άλλο να φάει αλλά να του δώσουμε να καταλάβει ότι αυτό είναι το φαγητό για σήμερα και αν προτιμάει κάτι άλλο να μας το πεί για να το ετοιμάσουμε μια άλλη μέρα. Διότι πολλές φορές μέσα από την άρνησή του για φαγητό δοκιμάζει τα όρια μας και προσπαθεί να μας επιβληθεί. Καλό είναι να εμπλουτίζουμε το καθημερινό του διαιτολόγιο με διάφορες τροφές. Αν δεν του αρέσει για παράδειγμα το μήλο καλό είναι να το ρωτήσουμε πιο φρούτο του αρέσει παρά να μην φάει καθόλου φρούτο. Εύχομαι να τρώνε ευχάριστα τα αγγελούδια σας και να μη σας παιδεύουν.

---

the

αντωνυμία: it

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ αφορμές εθνικής περηφάνιας στα παιδιά

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Με αφορμή το όνειρο που ζουν οι Έλληνες διεθνείς ποδοσφαιριστές μας και εμάς που χορεύουμε στο ρυθμό του EURO με μια βαθειά επιθυμία να κατακτήσουμε και το 2012 το τιμημένο, εμπνεύστηκα τούτο το άρθρο. Το Σάββατο κρατούσα αγκαλιά την μικρή μου και πηγαίναμε για το καθιερωμένο βραδυνό μπανάκι όταν ο Καραγκούνης έβαλε το γκόλ και αυθόρμητα της κουνούσα τα χέρια πανηγυρίζοντας και εκείνη γελούσε σα να καταλάβαινε απόλυτα το τι σημαινε αυτό το γκολ για την Ελλάδα. Εκείνη τη στιγμή αυθόρμητα μου πέρασε από το μυαλό μου το πώς μεγαλώνουμε τα παιδιά μας όσον αφορά τη χώρα που ζουν και αν είναι υπερήφανα για αυτή. Ξερετε στεναχωριέμαι πολύ γιατί ακούω πολλούς ανθρώπους να λένε "στην Ελλάδα μένουμε" και "τι περιμένεις" κτλ.. λές και η Ελλάδα δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι και τα παιδιά μας. Λες και αυτή την κατάσταση στην Ελλάδα δεν τη διαμορφώσαμε εμείς και οι προηγούμενες γενιές και δεν πληρώνει τα λάθη των προηγούμενων γενιών η δική μας γενιά και η γενιά των παιδιών μας. Στεναχωριέμαι πολύ διότι δυστυχώς δεν μεγαλώνουμε τα παιιδά μας μαθαινοντας τα να αγαπούν τον τόπο τους, να αγαπούν τα μνημεία που προκαλούν θαυμασμό σε όλον τον κόσμο, αντ' αυτού τα μαθαίνουμε να γκρινιάζουν. Να μη βλέπουν τις ομορφιές και να έχουν μια ξενομανία λες και στο εξωτερικό όλα λειτουργού σαν ένα καλοκουρδισμένο ρολόι. Και πιστέψτε με οτι δεν είναι έτσι, έχοντας ζήσει στο εξωτερικό, μπορώ να το πω με βεβαιότητα.

Ας μάθουμε στα παιδιά μας να προσέχουν την πλατεία που πάνε και παίζουν όπως προσέχουν το σπίτι τους. Γιατί και αυτό θα είναι το σπίτι τους για μεγάλο διάστημα και γιατί εκεί θα παίζουν σήμερα, αύριο θα κάνουν ποδήλατο και πιο μετά θα πηγαίνουν τα δικά τους παιδιά να παίζουν. Ας τα μάθουμε να συμπεριφέριφέρονται με όμορφο τρόπο στα λουλούδια και στα δέντρα της περιοχής τους, να μη πετάνε σκουπίδια, να ενημερώνουν τους γονείς τους αν δουν άσχημες συμπεριφορές από άλλα παιδάκια και να προασπίζοται το δίκαιο. Αν τα μάθουμε να προσέχουν τα μικρά πράγματα και μεγαλώνοντας θα προσέχουν και τα μεγάλα... Ας τα μάθουμε να αγαπούν την Ελλάδα μας και να είναι υπερήφανα για αυτή όχι μόνο για το παρελθόν αλλά και για ενα ομορφο μέλλον που σε εκείνα έμελλε ο κλήρος να φτιάξουν. Καλό απόγευμα!!!

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ ο πρώτος γλυκός αποχαιρετισμός

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Περνάει ο καιρός και έρχεται η στιγμή να αποχωριστούμε το αγγελάκι μας, αυτό το μικροσκοπικούλι πλασματάκι που φέραμε από το μαιευτήριο και το μόνο που ήθελε ήταν αγκαλίτσες και γλυκόλογα. Και αυτό το πλασματάκι μεγαλώνει και οι εργαζόμενες μανούλες καλούμαστε να επιστρέψουμε στην εργασία μας. Και εκεί είναι ο πρώτος γλυκός αποχωρισμός. Γλυκός ελπίζουμε να είναι μιας και χρειάζεται πολύ προετοιμασία για να δεχτεί το μωρό μας ένα νέο πρόσωπο. Γιατί το χειρότερο θα είναι να κλείσουμε την πόρτα του σπιτιού μας και να ακούμε τα κλάματα του και τις φωνούλες του και να δούμε δακρυσμένα ματάκια.

Σήμερα το πρωί η μέρα μας ξεκίνησε τελείως διαφορετικά. Την ξύπνησα, την ετοίμασα και την πήγα στην γιαγιά της. Η πρώτη μέρα επιστροφής στην εργασία είναι γεγονός. Για την μητέρα είναι διπλό άγχος μιας και έχει στο μυαλό της συνεχώς το μωρό της αλλά και το περιβάλλον που θα συναντήσει επιστρέφοντας στην εργασία της. Το μωράκι μας οφείλουμε να το προετοιμάζουμε νωρίτερα για τις αλλαγές που πρόκειται να του συμβούν μιας και για εκείνο θα αλλάξει κατά πολύ το πρόγραμμά του αλλά κυρίως το πρόσωπο που θα το φροντίζει. Οφείλουμε να μιλήσουμε στο παιδί μας για την νέα κατάσταση όποια και αν είναι αυτή και να το φέρουμε σε επαφή με το νέο πρόσωπο που θα το φροντίζει νωρίτερα αλλά και να του μιλάμε για αυτό. Να το αφήνουμε σιγά σιγά και σταδιακά μαζί με το νέο πρόσωπο, να το “εκπαιδεύσουμε” να το ταΐζει, να το ενημερώσουμε για τις συνήθειές του, για τα αγαπημένα του τραγούδια κτλ....

Οι ειδικοί αναφέρουν ότι το πιο δύσκολο διάστημα να αποχωριστεί ένα μωράκι την μαμά του είναι το δεύτερο εξάμηνο της ζωής του καθώς και τον δεύτερο χρόνο και μετά της ζωής του. Οι περισσότερες μητέρες αποχωρίζονται τα παιδιά τους το δεύτερο εξάμηνο της ζωής του. Για να είναι καλά το μωρό οφείλουμε εμείς οι ίδιοι να είμαστε καλά και ουσιαστικά να πιστέψουμε ότι όλα θα πάνε καλά. Να περάσουμε στο μωρό μας το συναίσθημα ότι δεν το παρατάμε αλλά το αφήνουμε με ένα άλλο εξίσου σημαντικό πρόσωπο που το εμπιστευόμαστε και θα περάσουν όμορφα και θα κάνουν νέες δραστηριότητες κτλ. Καλό θα είναι να μην καθυστερούμε πολύ την φυγή μας από το σπίτι αλλά να καθόμαστε όσο το δυνατόν λιγότερο, διότι κάτι τέτοιο συνήθως επιδεινώνει την κατάσταση δίνοντας την εντύπωση ότι θα καθίσουμε και εμείς μαζί του.

Η τέλεια εξέλιξη θα είναι ότι όλα πάνε ρολόι και ότι το παιδί μας περνάει καλά χωρίς κλάματα και ότι δε θα μας αναζητάει. Αυτό όμως είναι εξαιρετικά δύσκολο και εκεί χρειάζεται ψυχραιμία και υπομονή τόσο από τους γονείς όσο και από την γιαγιά ή την νταντά που θα προσέχει το μωράκι μας. Ας κρατήσουμε τα θετικά της ιστορίας ότι το μωρό μας θα μάθει να συναναστρέφεται με άλλα πρόσωπα, θα αυξηθεί η κοινωνικότητά του και έτσι θα βοηθήσει το παιδί να αποκτήσει μια υγιή και ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Και για εμάς τις μανούλες όσο τύψεις, άγχος και ανασφάλεια να έχουμε, θα μας κάνει καλό πέρα από το να τραγουδάμε το “αχ κουνελάκι” να γυρίσουμε στην ενεργό δράση. Περιμένω τις δικές σας εμπειρίες από την πρώτη ημέρα αποχωρισμού από το παιδάκι σας. Εύχομαι να ήταν ευχάριστη.

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ κατοικίδια και παιδί

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Μια συζήτηση που συνηθίζουν να κάνουν οι γονείς είναι πότε θα πάρουν ένα σκυλάκι στο σπίτι τους, αν δεν έχουν, για το παιδί τους. Είναι πολύ εύκολο να πάμε και να αγοράσουμε ένα σκυλάκι και να το πάμε στο σπίτι και να είναι ένα ζωντανό παιχνίδι για το παιδί μας. Πριν αποφασίσουμε ή ενδώσουμε στις απαιτήσεις των παιδιών μας για την απόκτηση ενός σκύλου σωστό είναι να τους θέσουμε τις αρμοδιότητές τους και το ρόλο τους στο νέο μέλος της οικογένειας.

Στα παιδιά αρέσουν τα ζωάκια και ιδιαίτερα τα σκυλάκια. Μελέτες δείχνουν ότι η ενασχόληση των παιδιών με ζώα αλλά ιδιαίτερα με τους σκύλους γεννά θετικά συναισθήματα στο παιδί. Αν σκέφτεστε γιατί να πάρετε σκυλί στο παιδί σας καλό είναι να γνωρίζετε ότι το παιδί μαθαίνει να αγαπά, να βοηθάει τους πιο αδύναμους, να είναι πιο εκφραστικό και δοτικό. Μαθαίνει να γίνεται πιο υπεύθυνο μέσα από τη φροντίδα που παρέχει στο σκύλο. Ουσιαστικά μαθαίνει ότι στη ζωή έχει ευθύνες και υποχρεώσεις διότι μπορεί να χρειαστεί να αφήσει το αγαπημένο του παιχνίδι προκειμένου να βγάλει το σκύλο βόλτα για την ανάγκη του. Μαθαίνει να αγαπά και να σέβεται τα ζώα και σε αυτό το σημείο είναι απαραίτητη η παρακολούθηση των γονιών γιατί μπορεί άθελά τους να το κακοποιεί μη καταλαβαίνοντας αν θέλει να κοιμηθεί, να ξεκουραστεί ή να φάει. Μαθαίνει επίσης πως είναι να χάνεις κάτι που αγαπάς μιας και τα σκυλάκια έχουν μικρή διάρκεια ζωής και μπορεί να χαθεί το ζωάκι όσο είναι μικρό. Προετοιμάζεται ουσιαστικά για ολικό αποχωρισμό για κάτι που αγαπάει πολύ κάτι που στο μέλλον θα του φανεί πολύ χρήσιμο διότι κάποιος συγγενής ή εμείς οι ίδιοι οι γονείς θα φύγουμε από τη ζωή. 

Καλό θα είναι πριν προβούμε στην αγορά του ζώου να καθορίσουμε τις απαιτήσεις που έχει το ζώο και τι οφείλει να κάνει. Καλό θα είναι επίσης να είναι το παιδί άνω των 6 ετών διότι σε αυτή την ηλικία μπορεί να βοηθήσει περισσότερο, να κατανοήσει περισσότερο τις ανάγκες του ζώου αλλά και γιατί σε αυτή την ηλικία το ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού αρχίζει να ισχυροποιείται. Επίσης καλό είναι να αγοράσουμε ένα μικρό σκυλάκι σε ηλικία διότι το παιδί δένεται σταδιακά μαζί του και μεγαλώνει μαζί με το παιδί δημιουργώντας μια όμορφη φιλική σχέση. Οι γονείς πρέπει να πηγαίνουμε στον κτηνίατρο το ζώο όταν πρέπει για να εμβολιάζεται και να παρακολουθείται για τυχόν ασθένειες προκειμένου να ελαχιστοποιήσουμε τις πιθανότητες να έχουμε ένα άρρωστο μέλος της οικογένειας μέσα στο σπίτι μας. Μα πάνω από όλα πριν πάρουμε το σκύλο να είμαστε σίγουροι για αυτή μας την πράξη καθώς όπως και ο άνθρωπος χρειάζεται αγάπη και φροντίδα έτσι και ο σκύλος χρειάζεται την ίδια αγάπη και να περάσουμε στα παιδιά μας το μήνυμα ότι ο σκύλος δεν είναι μια κούκλα που την βαρεθήκαμε και μπορούμε να τη δωρίσουμε αλλά μια απόφαση ζωής. Καλή δύναμη!

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ μπαμπάς και παιδί

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Συνηθίζω στα άρθρα μου να μιλάω για τις μητέρες και για τον καθημερινό τους αγώνα στην ανατροφή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Ουσιαστικά όμως δεν είναι μόνο η γυναίκα που καλείται να αλλάξει την ζωή της και να ασχολείται κατά κύριο λόγο με το παιδί της αλλά και ο άντρας, δηλαδή ο πατέρας. Μου είχε κάνει εντύπωση μια εκπομπή που είχα παρακολουθήσει ως παιδί που μιλούσε για τον πατέρα και ότι η εικόνα που έχουν τα παιδιά για τον πατέρα τους αποκτάται κατά 90% από την μητέρα. Από την περίοδο της σύλληψης του παιδιού και μετά συνηθίζουμε να ασχολούμαστε με την μητέρα με το πως εκείνη αισθάνεται. Όταν γεννά, αν εκείνη τα καταφέρνει και ο μπαμπάς από πρωταγωνιστής της ζωής μας περνά σε δεύτερη μοίρα. 

Όμως και οι μπαμπάδες επηρεάζονται όταν ένα βρεφάκι έρχεται στον κόσμο. Εκείνος σε αντίθεση με την μητέρα το νιώθει για πρώτη φορά στο μαιευτήριο. Το παίρνει αγκαλιά και βλέπει το δημιούργημά του. Η μητέρα το περιποιείται κυρίως αλλά ο μπαμπάς το παίρνει αγκαλιά, το νανουρίζει και σιγά σιγά δημιουργεί μια σχέση μαζί του. Όταν ο μπαμπάς αγκαλιάζει με στοργή και πολύ αγάπη τα μωρά, εκείνα αισθάνονται ότι υπάρχει και άλλο πρόσωπο που ασχολείται μαζί τους και σιγά σιγά νιώθουν αυτή την μοναδικότητα και αποκτούν στοιχεία της προσωπικότητας του μπαμπά.

Αλλά και μεγαλώνοντας το παιδί που γίνεται νήπιο, δηλαδή από την ηλικία των 3 και 6 ετών,  χρειάζεται να έχει ουσιαστικά κοντά του τον πατέρα. Είναι εκείνο το πρόσωπο που θεωρούν πιο ισχυρό μέσα στο σπίτι και σιγά σιγά γίνεται το πρόσωπο θαυμασμού. Ο πατέρας γίνεται πρότυπο για τα αγόρια όσον αφορά τον τρόπο συμπεριφοράς τους αλλά και στιγματίζει τα κορίτσια μελλοντικά όσον αφορά την ανεύρεση συζύγου, φίλου κτλ. Σε αυτή την τόσο μικρή ηλικία μπορεί το παιδί να στιγματιστεί από τη συμπεριφορά του πατέρα και τα μεν αγόρια να έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση τα δε κορίτσια να μην μπορούν να εμπιστευτούν το άλλο φύλο. 

Και όσο μεγαλώνει το παιδί σε κάθε φάση της ζωής του απαιτείται να έχει κοντά του εκτός από την μητέρα και τον πατέρα. Οι μητέρες οφείλουμε να ενημερώνουμε τον μπαμπά για τα κατορθώματά των παιδιών μας, να τους ενημερώνουμε για τα προβλήματά τους, για τις φοβίες τους και για τα αγαπημένα τους παιχνίδια, μιας και λείπουν περισσότερο από το σπίτι λόγω εργασιακών υποχρεώσεων. Με αυτό τον τρόπο ο μπαμπάς γνωρίζει καλύτερα το παιδί και όταν παίζουν οι δυο τους είναι ενήμερος και μπορεί να αποφύγει αν το φοβίζει κάποιος θόρυβος ή να επικεντρωθεί σε κάποιο παιχνίδι που του αρέσει. 

Καλό θα είναι οι μητέρες να μιλούν στα παιδιά για τον πατέρα τους, να τους λένε ιστορίες από τη ζωή τους πριν γεννηθούν εκείνα, να “ανεβάζουν” τον πατέρα τους στα μάτια των παιδιών τους και να μην είναι εκείνα που θα είναι οι δέκτες των προβλημάτων που έχουν μεταξύ τους. Να τους εξηγούν και να δικαιολογούν τον μπαμπά όταν εκείνος για εργασιακούς λόγους λείπει πολύ από το σπίτι και να τον υποδέχονται πάντα με μια αγκαλιά και ένα χαμόγελο που και εκείνος έχει ανάγκη επιστρέφοντας στο σπίτι μετά από μια δύσκολη ημέρα. Εις το επανειδείν.

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ μια βόμβα στο σαλόνι μου

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Πάντοτε μου άρεσε η τάξη, δεν μπορούσα να ησυχάσω όταν το σπίτι μου ήταν ατακτοποίητο και όμως στην πορεία έπρεπε να μάθω όχι μόνο να μην με απασχολεί η σκόνη, που προφανώς υπάρχει, αλλά και τα παιχνίδια που κυκλοφορούν μέσα στο σαλόνι. Τις προάλλες καθόμουν στο σαλόνι του σπιτιού μου και έβλεπα πως διαμορφώθηκε μετά τη γέννηση του παιδιού όχι μόνο χωροταξικά αλλά και όσον αφορά την τακτοποίηση του. Είναι σε αυτή την πανέμορφη για εκείνη ηλικία που κάνει τα πρώτα της βήματα και ανακαλύπτει όλο τον κόσμο. Την εντυπωσιάζουν το τραπεζάκι του σαλονιού, προσπαθεί να ανοίξει τα ντουλάπια και εμείς οι νοικοκυρές οφείλουμε να διατηρούμε την ψυχραιμία μας και να τους μάθουμε ότι δεν τους ανήκει όλο το σπίτι και ότι κάποια πράγματα είναι της μαμάς ή του μπαμπά.

Δεν μου αρέσει να της λέω συνεχώς μην το κάνεις αυτό ή μην το κάνεις εκείνο όμως οφείλω όχι μόνο για λόγους τακτοποίησης αλλά και για λόγους ασφάλειας να της βάζω όρια. Προσπαθώ να βάζω τα παιχνίδια της σε μια σειρά και να παίζουμε μέσα στο δωμάτιο της προσπαθώντας να της δείξω ότι αυτός ο χώρος είναι για παιχνίδι και για ξεκούραση. Το ενεργητικό ζουζούνι μας όμως δεν αρέσκεται να αφήνει τα παιχνιδάκια του στο δωμάτιο του και εκεί είναι που το σαλόνι μας είναι γεμάτο παιχνίδια. Και εμείς οι μανούλες με την πρώτη ευκαιρία που κάνει έναν υπνάκο τρέχουμε να το φτιάξουμε όπως εμάς μας αρέσει ή όπως είχαμε συνηθίσει μέχρι την επόμενη φορά που θα γεμίσει με παιχνίδια. 

Άλλωστε με τον δικό τους τρόπο θέλουν και εκείνα να κεντρίζουν το ενδιαφέρον μας και μας ζητούν να παίξουμε μαζί τους. Λατρεύουν όταν καθόμαστε και εμείς στο χαλάκι μαζί τους ενώ είναι πιο ανήσυχα όταν τα αφήνουμε μόνα τους να παίζουν. Αλλά για να είμαι ειλικρινής όσο και αν εμάς μας αρέσει το τέλειο σπίτι αισθάνομαι πολύ καλύτερα όταν περνάω τον χρόνο μου μαζί της γνωρίζοντας έτσι ότι είναι χαρούμενη και ευτυχισμένη. Αυτό άλλωστε φαίνεται και από το γλυκό τους χαμόγελο αλλά και από τα φιλιά που μας χαρίζουν. Καλή δύναμη σε όλους τους γονείς.

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »