Καληνωρίσματα από το +yannidakis
Το τράβηξα όσο περισσότερο μπορούσα. Ήθελα να αφήσω τις εν βρασμώ αντιδράσεις να κατασταλλάξουν και μετά να τοποθετήσω τον προβληματισμό μου. Τα γεγονότα λίγο-πολύ τα γνωρίζουμε όλοι. Ρώσικο μαχητικό καταρρίφθηκε από τους τούρκους με το πρόσχημα πως πέρασε τον εναέριο χώρο της χώρας τους. Παραμένει αβέβαιο το αν το μαχητικό πέρασε ή όχι τα σύνορα, όμως του γεγονότος ακολούθησε αναβρασμός που έφτασε και σε σενάρια πολέμου... Παγκοσμίου Πολέμου.
Στο σημείο αυτό, έχει ενδιαφέρον να βάλουμε τα γεγονότα σε μια σειρά με σκοπό να εξυπηρετήσουμε τον προβληματισμό...
Για παράδειγμα, ας δούμε πότε έγινε αυτό. Οι Ρώσοι ακολουθούν αυτό το δρομολόγιο εδώ και καιρό γιατί επιχειρούν στην Συρία, αρκετά πριν τα γεγονότα στο Παρίσι. Με αφορμή το τρομοκρατικό χτύπημα στην Γαλλία, για πρώτη φορά βλέπαμε μία τεράστια κινητικότητα μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων στην κατεύθυνση μιας ιστορικής σύγκλισης στο ζήτημα της αντιμετώπισης της "τζιχαντικής τρομοκρατίας". Ρώσοι, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί, στο ίδιο τραπέζι; Γιατί όχι; Για πρώτη φορά υπήρχε αισιοδοξία στην κοινή γνώμη για ένα ουσιαστικό σχέδιο αντιμετώπισης αυτής της παγκόσμιας απειλής. Ακριβώς σε εκείνο το σημείο οι τούρκοι κατέρριψαν το ρώσικο μαχητικό τινάζοντας στον αέρα αυτό το κλίμα...
...Αφού φρόντισαν εξ αρχής να καλύψουν τα νώτα τους με το να προσφύγουν πρώτοι στο ΝΑΤΟ ώστε να κερδίσουν την εύνοια της διεθνούς κοινότητας. Και το κατάφεραν. Οι αμερικάνοι -φυσικά- τους στήριξαν, το ΝΑΤΟ αν και με περισσότερη μετριοπάθεια, έπραξε το ίδιο. Και ξαφνικά η Ρωσία βρέθηκε παραγκωνισμένη να προσπαθεί να υπερασπίσει τα δικαιώματά της.
Και το έκανε, ή μάλλον θα το κάνει και πρέπει να το κάνει. Σκοπεύει να κλείσει τους αγωγούς φυσικού αερίου προς την τουρκία, κάτι που σημαίνει πως οι γείτονες θα χάσουν σχεδόν το 55% της παροχής φυσικού αερίου, με άλλα λόγια θα υποστούν ένα τεράστιο ενεργειακό πλήγμα. Η δεύτερη ρωσική τιμωρία αφορά τον τουρισμό. Οι Ρώσοι ξεπερνούν το 12% του τουρισμού της τουρκίας, αριθμός που υπερβαίνει τα τέσσερα εκατομμύρια το χρόνο. Αν εσύ ήσουν ρώσος, θα πήγαινες το καλοκαίρι στην τουρκία, την ίδια ώρα που οι θάλασσες και ο πολιτισμός της διπλανής ορθόδοξης Ελλάδας βρίσκεται ακριβώς δίπλα; Πολύς λόγος γίνεται και αυστηροποίηση των εισαγωγών των τουρκικών προϊόντων προς την Ρωσία, ένα πλήγμα για έναν επίσης διαφορετικό κλάδο της τουρκίας.
Οι τούρκοι είναι πολύ εγωιστές για να παραδεχτούν το λάθος τους, για να ζητήσουν συγγνώμη ή για να αναγνωρίσουν πως τα παραπάνω αντίποινα θα την πλήξουν αναπτυξιακά και οικονομικά, όμως τι άλλο μπορεί να γίνει;
Μπορεί να γίνει πόλεμος; Όχι. Αν και πολλοί στράφηκαν στις βιβλιοθήκες τους -μεταξύ αυτών και εγώ- για να ξεσκονίσουν τις προφητείες του γέροντα Παΐσίου αναφορικά με έναν πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και τουρκίας, την επιστροφή της Πόλης και άλλα σχετικά (πολύ σχετικά όμως), θα πρέπει να σημειώσουμε πως η ιστορία λέει πως εφόσον παρατηρούμε αποκλιμάκωση της όποιας έντασης μετά το πρώτο 48ωρο, τότε μάλλον που δεν υπάρχει ορατός κίνδυνος πολέμου.
Και αυτό είναι καλό; Αυτό εξαρτάται. Το μέτωπο θα έπρεπε να είναι η εξόντωση των ισλαμιστών τρομοκρατών και όχι ένας πόλεμος μεταξύ αυτών που έτσι ή αλλιώς είναι εναντίον τους, ας τους ονομάσουμε "υπό συνθήκες-συμμάχους". Επίσης ένας πόλεμος δε θα ήταν τόσο απλός όπως Ρωσία εναντίον τουρκίας, όπου για την ιστορία να πούμε ότι η Ρωσία έχει το απόλυτο των νικών κατά το παρελθόν. Ένας τέτοιος πόλεμος θα ήταν Ρωσία εναντίον ΝΑΤΟ και ξέρετε τι σημαίνει αυτό, σωστά; Σημαίνει Ρωσία εναντίον Γαλλίας (ακριβώς τη στιγμή που υπάρχει πλήρης αλληλεγγύη μεταξύ τους στο θέμα των τζιχαντιστών), σημαίνει Ρωσία εναντίον Ελλάδας (κάτι που είναι όσο αντιφατικό ακούγεται), σημαίνει Ρωσία εναντίον Η.Π.Α. (κάτι που πολύ απλά σημαίνει Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος). Και μπορεί οι ετοιμοπόλεμες (εξοπλιστικά και οικονομικά) δυνάμεις να έχουν μεγάλο βαθμό ετοιμότητας (βλέπε, ΗΠΑ, Ρωσία, τουρκία, Γαλλία, Αγγλία κλπ.) ωστόσο χώρες όπως η Ελλάδα θα είχαν την χαριστική βολή σε ένα τέτοιο σενάριο.
Οι τούρκοι συνεχίζουν να προκαλούν λοιπόν και συνεχίζουν να καταφέρνουν την ίδια στιγμή να την γλιτώνουν με μερική απαξίωση της δημοτικότητάς τους. Το γεγονός θεωρείται λήξαν και επιστρέφουμε στην γνωστή μας καθημερινότητα ή... μήπως όχι; +Yanni Spiridakis
Στο σημείο αυτό, έχει ενδιαφέρον να βάλουμε τα γεγονότα σε μια σειρά με σκοπό να εξυπηρετήσουμε τον προβληματισμό...
Για παράδειγμα, ας δούμε πότε έγινε αυτό. Οι Ρώσοι ακολουθούν αυτό το δρομολόγιο εδώ και καιρό γιατί επιχειρούν στην Συρία, αρκετά πριν τα γεγονότα στο Παρίσι. Με αφορμή το τρομοκρατικό χτύπημα στην Γαλλία, για πρώτη φορά βλέπαμε μία τεράστια κινητικότητα μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων στην κατεύθυνση μιας ιστορικής σύγκλισης στο ζήτημα της αντιμετώπισης της "τζιχαντικής τρομοκρατίας". Ρώσοι, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί, στο ίδιο τραπέζι; Γιατί όχι; Για πρώτη φορά υπήρχε αισιοδοξία στην κοινή γνώμη για ένα ουσιαστικό σχέδιο αντιμετώπισης αυτής της παγκόσμιας απειλής. Ακριβώς σε εκείνο το σημείο οι τούρκοι κατέρριψαν το ρώσικο μαχητικό τινάζοντας στον αέρα αυτό το κλίμα...
...Αφού φρόντισαν εξ αρχής να καλύψουν τα νώτα τους με το να προσφύγουν πρώτοι στο ΝΑΤΟ ώστε να κερδίσουν την εύνοια της διεθνούς κοινότητας. Και το κατάφεραν. Οι αμερικάνοι -φυσικά- τους στήριξαν, το ΝΑΤΟ αν και με περισσότερη μετριοπάθεια, έπραξε το ίδιο. Και ξαφνικά η Ρωσία βρέθηκε παραγκωνισμένη να προσπαθεί να υπερασπίσει τα δικαιώματά της.
Και το έκανε, ή μάλλον θα το κάνει και πρέπει να το κάνει. Σκοπεύει να κλείσει τους αγωγούς φυσικού αερίου προς την τουρκία, κάτι που σημαίνει πως οι γείτονες θα χάσουν σχεδόν το 55% της παροχής φυσικού αερίου, με άλλα λόγια θα υποστούν ένα τεράστιο ενεργειακό πλήγμα. Η δεύτερη ρωσική τιμωρία αφορά τον τουρισμό. Οι Ρώσοι ξεπερνούν το 12% του τουρισμού της τουρκίας, αριθμός που υπερβαίνει τα τέσσερα εκατομμύρια το χρόνο. Αν εσύ ήσουν ρώσος, θα πήγαινες το καλοκαίρι στην τουρκία, την ίδια ώρα που οι θάλασσες και ο πολιτισμός της διπλανής ορθόδοξης Ελλάδας βρίσκεται ακριβώς δίπλα; Πολύς λόγος γίνεται και αυστηροποίηση των εισαγωγών των τουρκικών προϊόντων προς την Ρωσία, ένα πλήγμα για έναν επίσης διαφορετικό κλάδο της τουρκίας.
Οι τούρκοι είναι πολύ εγωιστές για να παραδεχτούν το λάθος τους, για να ζητήσουν συγγνώμη ή για να αναγνωρίσουν πως τα παραπάνω αντίποινα θα την πλήξουν αναπτυξιακά και οικονομικά, όμως τι άλλο μπορεί να γίνει;
Μπορεί να γίνει πόλεμος; Όχι. Αν και πολλοί στράφηκαν στις βιβλιοθήκες τους -μεταξύ αυτών και εγώ- για να ξεσκονίσουν τις προφητείες του γέροντα Παΐσίου αναφορικά με έναν πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και τουρκίας, την επιστροφή της Πόλης και άλλα σχετικά (πολύ σχετικά όμως), θα πρέπει να σημειώσουμε πως η ιστορία λέει πως εφόσον παρατηρούμε αποκλιμάκωση της όποιας έντασης μετά το πρώτο 48ωρο, τότε μάλλον που δεν υπάρχει ορατός κίνδυνος πολέμου.
Και αυτό είναι καλό; Αυτό εξαρτάται. Το μέτωπο θα έπρεπε να είναι η εξόντωση των ισλαμιστών τρομοκρατών και όχι ένας πόλεμος μεταξύ αυτών που έτσι ή αλλιώς είναι εναντίον τους, ας τους ονομάσουμε "υπό συνθήκες-συμμάχους". Επίσης ένας πόλεμος δε θα ήταν τόσο απλός όπως Ρωσία εναντίον τουρκίας, όπου για την ιστορία να πούμε ότι η Ρωσία έχει το απόλυτο των νικών κατά το παρελθόν. Ένας τέτοιος πόλεμος θα ήταν Ρωσία εναντίον ΝΑΤΟ και ξέρετε τι σημαίνει αυτό, σωστά; Σημαίνει Ρωσία εναντίον Γαλλίας (ακριβώς τη στιγμή που υπάρχει πλήρης αλληλεγγύη μεταξύ τους στο θέμα των τζιχαντιστών), σημαίνει Ρωσία εναντίον Ελλάδας (κάτι που είναι όσο αντιφατικό ακούγεται), σημαίνει Ρωσία εναντίον Η.Π.Α. (κάτι που πολύ απλά σημαίνει Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος). Και μπορεί οι ετοιμοπόλεμες (εξοπλιστικά και οικονομικά) δυνάμεις να έχουν μεγάλο βαθμό ετοιμότητας (βλέπε, ΗΠΑ, Ρωσία, τουρκία, Γαλλία, Αγγλία κλπ.) ωστόσο χώρες όπως η Ελλάδα θα είχαν την χαριστική βολή σε ένα τέτοιο σενάριο.