εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ απογαλακτισμός

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Όταν γεννήθηκε η μικρή μας ο νεογνολόγος είπε ότι ο θηλασμός ξεκινάει από τώρα. Όμως κάτι που δεν μου είπε είναι πότε σταματάει ο θηλασμός, ουσιαστικά πότε γίνεται ο απογαλακτισμός. Οι ειδικοί λένε ότι πολλά παιδιά απογαλακτίζονται από μόνα τους δείχνοντας αδιαφορία την ώρα του θηλασμού και άλλα δεν μπορούν να σταματήσουν αυτή τη συνήθεια έως ότου φτάσουν στην

νηπιακή ηλικία.

Όπως και να έχει η διαδικασία του απογαλακτισμού είναι δύσκολη τόσο για τη μητέρα όσο και για το παιδί. Το μεν παιδί δε θέλει να χάσει την ασφάλεια που προσφέρει η μαμά και το στήθος της είναι για εκείνο ένας τρόπος να χαλαρώσει και για να  κοιμηθεί. Η δε μητέρα αισθάνεται άσχημα έχοντας την

αίσθηση ότι δεν προσφέρει στο παιδί της το γάλα της και ότι μειώνει τον χρόνο που περνούσε μαζί του έως τώρα.

Αρχικά καλό θα ήταν να δοκιμάσει κάποιο άλλο άτομο από το περιβάλλον να ταΐσει  ξένο γάλα το μωρό. Επίσης, να επιμείνουμε στην διαδικασία του απογαλακτισμού αλλά ξεκινώντας πρωινές ώρες και όχι βραδινές που η αγκαλιά της μαμάς και το στήθος της είναι το πιο «γλυκό νανούρισμα» για το παιδί. Η διαδικασία του απογαλακτισμού να γίνει όταν το παιδί δεν είναι στην περίοδο της οδοντοφυΐας για να μην στρεσάρουμε περισσότερο το παιδί. Και ας μην ξεχνάμε ότι μπορούμε να θηλάζουμε το παιδί μας για όσο διάστημα εμείς και εκείνο αισθανόμαστε άνετα ακόμα και αν αυτό δε συμβαδίζει με τις γνώμες και τις συμβουλές των άλλων.σχολιασμός.

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ απρόοπτα στη θάλασσα

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Το Σαββατοκύριακο που πέρασε ζήσαμε μια εμπειρία στη θάλασσα και σκέφτηκα να αναφέρω το περιστατικό για να προσέχουμε οι γονείς τα παιδιά μας. Ήμασταν στη θάλασσα και δύο παιδιά ήταν μέσα στη θάλασσα έχοντας από μια σανίδα θαλάσσης. Πιο πέρα κολυμπούσε ο μπαμπάς του ενός από τα δύο παιδιά. Ξαφνικά η θάλασσα τις παρέσυρε, στο ένα παιδάκι της πήρε την σανίδα ο αέρας και εκείνο πιάστηκε από τη σανίδα του άλλου παιδιού. Η σανίδα δεν άντεξε το βάρος και άρχισαν να βουλιάζουν. Όλοι μας σοκαριστήκαμε με το σκηνικό αυτό και ευτυχώς είδαμε τον μπαμπά του παιδιού να τρέχει προς το μέρος των παιδιών όσο εκείνες βούλιαζαν. Κατάφερε και έπιασε και τα δυο κοριτσάκια και τα έβγαλε έξω πριν εκείνα πνιγούν.

Σκέφτηκα αμέσως πόσο πολύ πρέπει να εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας για να ετοιμαστούν να κολυμπούν μόνα τους. Ότι όταν είναι με σανίδα θαλάσσης πρέπει να φορούν και μπρατσάκια ή βατραχοπέδιλα και φυσικά να είμαστε όσο το δυνατόν πιο κοντά τους γίνεται. Να τα εκπαιδεύσουμε να μην πανικοβάλλονται όταν κάτι άσχημο συμβεί. Σκεφτόμουν ότι μια καλή ιδέα είναι να έχουν ακόμα και μια σφυρίχτρα μαζί τους για να μας ειδοποιήσουν όταν κάτι δεν πάει καλά. Επίσης, μπορούμε από μικρά να τα πηγαίνουμε σε κολυμβητήριο αν όχι όλο το χρόνο κάποιους μήνες πριν πάμε στη θάλασσα για να έχουν πιο άρτια εκπαίδευση. Καλά μπανάκια με τα παιδάκια σας, με κάθε ευκαιρία να τα πηγαίνετε στη θάλασσα που τόσο πολύ τους αρέσει!!!

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ ποιοτικός χρόνος στις διακοπές

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χαίρεται. Όταν έρχεται το καλοκαίρι δύο πράγματα ταλανίζουν το μυαλό του γονιού. Που θα αφήσουμε τα παιδιά μας μιας και τα σχολεία κλείνουν, οι παιδικοί σταθμοί κλείνουν και εμείς ερχόμαστε αντιμέτωποι με το πού να αφήσουμε το παιδί μας, που να το εμπιστευτούμε και φυσικά αν και πως θα μπορέσει να περάσει ποιοτικό χρόνο. Δεν είναι εύκολο να καθορίσουμε τον ποιοτικό χρόνο για κάποιους γονείς είναι να διαβάσει ένα βιβλίο, για κάποιους να κάνει μια ξένη γλώσσα και για κάποιους άλλους να αθλείται και να πηγαίνει καθημερινά στη θάλασσα. 

Ας προσπαθήσουμε να βρούμε ποιοτικό χρόνο για τα παιδιά μας όσον αφορά τους καλοκαιρινούς μήνες.Ας μάθουμε στα παιδιά μας ότι ο χρόνος των διακοπών είναι ένα πολύτιμο εργαλείο που έχουν, προκειμένου να ξεκουραστούν αλλά και να αναπτύξουν φιλίες, να κάνουν κάποιο χόμπι αλλά και να επισκέπτονται τις γιαγιάδες και τους παππούδες στο χωριό, που σαφώς αυτό λύνει και τα δικά μας χέρια. Ας τους προτείνουμε να κάνουν χρονοδιάγραμμα για το πως θα ήθελαν εκείνα να περάσουν τις διακοπές τους και ας τους δώσουμε ιδέες, αν μας ζητηθεί, για το τι θα θέλαμε εμείς να κάνουν. Όσοι γονείς έχουν καταστήματα και το επιτρέπει η ηλικία του παιδιού καλό θα είναι να το παίρνουν κάποιες φορές μαζί τους, διότι έτσι είναι πιο εύκολο να κατανοήσουν καλύτερα τον καθημερινό αγώνα των γονιών τους. Περιμένω τις δικές σας σκέψεις για το τι κάνετε τα παιδιά σας τους καλοκαιρινούς μήνες αλλά και τι δραστηριότητες κάνουν. Καλή συνέχεια και καλό καλοκαίρι.

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ βία και παιδί

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Με αφορμή ένα περιστατικό που βιώσαμε με το σύζυγό μου πριν από μερικά χρόνια σκέφτηκα να γράψω το παρακάτω άρθρο. Ήμασταν φοιτητές και είχαμε γυρίσει απο βραδυνή έξοδο όταν ακούσαμε ενα ζευγάρι να μαλώνει και ένα κοριτσακι να τους εκλιπαρεί να σταματήσουν. Το ζευγάρι μιλούσε άσχημα λεκτικά και ο άντρας άρχισε να χτυπάει τη γυναίκα και το κοριτσάκι να κλαίει και να φωνάζει δυνατά. Σκέφτομαι το σκηνικό μέσα στο σπίτι και πως αισθανόταν το παιδί. Σήμερα που είμαι μητέρα σκέφτομαι αν μπορούσαν οι γονείς του παιδιού, την επόμενη μέρα, να κοιτάξουν το παιδί τους στα μάτια και να το συμβουλεύσουν αλλά και να έχουν την “απαίτηση” να δεχτεί τις συμβουλές τους. Όμως μιας και μιλάμε για βία, βία δεν είναι μόνο η σωματική αλλά και η ψυχολογική.

Και ενώ οι περισσότεροι γονείς τρελαινόμαστε στην ιδέα και μόνο ότι κάποιος μπορεί να βλάψει το παιδί μας σωματικά, οι περισσότεροι γονείς ασκούμε ψυχολογική βία στα παιδιά μας από βρεφική ηλικία. Ψυχολογική βία ασκούμε στο μωρό μας όταν το μπουκώνουμε με το κουταλάκι όταν εκείνο δεν θέλει να φάει, όταν το συγκρίνουμε προκλητικά με το αδερφάκι του, με τον φίλο του και με τους συμμαθητές του όσον αφορά τις επιδόσεις του στο σχολείο,  τις ικανότητές του να παίζει ποδόσφαιρο ή οτιδήποτε κάποιο παιδί κάνει καλύτερα σε σχέση με εκείνο. Όταν μας ζητάει να το πάρουμε αγκαλιά και εμείς αρνούμαστε διότι με αυτό τον τρόπο θέλουμε να το τιμωρήσουμε. Όταν του φωνάζουμε έντονα, όταν το περιφρονούμε και δε σεβόμαστε την άποψή του ή δεν το αφήνουμε να μιλήσει. Όταν του κάνουμε παρατηρήσεις μπροστά σε τρίτα πρόσωπα και το μειώνουμε, όταν δεν το αφήνουμε ελεύθερο να πάει να παίξει με έναν φίλο του και του δημιουργούμε τύψεις ότι θα μείνουμε εμείς μόνοι μας. Και πολλά ακόμη που μπορεί να κάνουμε στο παιδί μας και να μην καταλαβαίνουμε ότι του κάνουμε κακό.

Όλα τα παραπάνω σαφώς και έχουν επίπτωση στη ψυχούλα του παιδιού μας. Είναι πιθανό να πάθει κατάθλιψη, να μην έχει ενδιαφέροντα, να έχει χαμηλές επιδόσεις στο σχολείο και πολλά ακόμη. Ας μάθουμε εμείς οι γονείς ότι και εκείνα έχουν την προσωπικότητά τους, ότι έχουν τις δικές τους προτιμήσεις, τον δικό τους τρόπο να εκφράζονται και εμείς οφείλουμε να τα σεβόμαστε. Είναι μοναδικά και εκείνα όπως και εμείς. Ας μάθουμε εμείς οι γονείς ότι τα δημιουργήσαμε για να τα κάνουμε σωστούς ανθρώπους για να ανοίξουν και εκείνα τα φτερά τους, δημιουργώντας με τη σειρά τους έναν ακόμη άνθρωπο. Καλή συνέχεια!

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ όταν δεν τρώει το φαγητό του

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Τα μωράκια συνήθως από τον έκτο μήνα της ζωής του και μετά εντάσσουν στην διατροφή τους την στερεά τροφή. Και οι μητέρες, ειδικά εκείνες που θηλάζουν, αρχίζουν να νιώθουν ότι μπορούν πιο εύκολα να αφήνουν το παιδί τους με τον μπαμπά ή με κάποιο άλλο συγγενικό πρόσωπο μιας και η παρουσία τους δεν είναι υποχρεωτική, όπως προηγουμένως. Αυτό ισχύει αν το μωράκι μας είναι καλόφαγο και τρώει το φαγητό του με ευχαρίστηση και χωρίς κανένα πρόβλημα. Όμως υπάρχουν και παιδάκια τα οποία δεν μπορούν εύκολα να μεταβούν στο στάδιο ταΐσματος με το κουτάλι και παιδεύουν τους γονείς τους. Πιστέψτε με είναι πολύ άσχημο να προσπαθείς μια ώρα να το κάνεις να ανοίξει το στόμα του να φάει και στο τέλος να κλαίει. Δεν είναι μόνο ότι δεν τρώει το φαγητό του αλλά και ότι οι μητέρες αισθάνονται άσχημα, νευριάζουν και χάνουν την ψυχραιμία τους.

Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω αισθανθεί πολύ άσχημα, σε σημείο να πάθω νευρικό κλονισμό, διότι η μικρή μου δεν άνοιγε το στόμα της να φάει. Θύμωνα και προσπαθούσα να σκεφτώ τι είναι αυτό που την κάνει να μην θέλει να φάει και αν ευθύνομαι εγώ για αυτή της την στάση.

Συζητώντας το με τον παιδίατρο μου έλεγε και μου λέει πάντα ότι το παιδί θα φάει όσο θέλει. Δεν χρειάζεται να έχουμε μονίμως μια ζυγαριά μπροστά μας και να γινόμαστε υπερβολικοί με τα γραμμάρια που έφαγε. Καλό είναι να βλέπουμε την γενικότερη εικόνα του παιδιού μας δηλαδή αν αναπτύσσεται σωστά. Επίσης, αν υπάρχουν περίοδοι που τρώει το φαγητό του ή αν είναι μια μόνιμη κατάσταση η άρνηση στην τροφή. Σημαντικό είναι να μην έχουμε άγχος την ώρα που ταίζουμε το παιδί διότι αισθάνεται την εσωτερική μας κατάσταση και μπορεί να του μεταδώσουμε άσχημα συναισθήματα με αποτέλεσμα να μην φάει. Καλό θα είναι να μην υπερβαίνουμε τα 30 λεπτά ανά γεύμα διότι και εμείς κουραζόμαστε με αποτέλεσμα να χάνουμε την ψυχραιμία μας αλλά και το παιδί κουράζεται, πεισμώνει και αντί να του δημιουργήσουμε ένα ευχάριστο κλίμα για να φάει πετυχαίνουμε ακριβώς το αντίθετο. Αποστροφή από το φαγητό. Πολλοί γονείς προσπαθώντας να βάλουν σε πρόγραμμα στο παιδί τους μπορεί να το ταίζουν ώρες που εκείνο δεν πεινάει με αποτέλεσμα να μην σιτίζεται σωστά.

Οι ειδικοί επίσης λένε να μην ετοιμάζουμε στο παιδί μας κάτι άλλο να φάει αλλά να του δώσουμε να καταλάβει ότι αυτό είναι το φαγητό για σήμερα και αν προτιμάει κάτι άλλο να μας το πεί για να το ετοιμάσουμε μια άλλη μέρα. Διότι πολλές φορές μέσα από την άρνησή του για φαγητό δοκιμάζει τα όρια μας και προσπαθεί να μας επιβληθεί. Καλό είναι να εμπλουτίζουμε το καθημερινό του διαιτολόγιο με διάφορες τροφές. Αν δεν του αρέσει για παράδειγμα το μήλο καλό είναι να το ρωτήσουμε πιο φρούτο του αρέσει παρά να μην φάει καθόλου φρούτο. Εύχομαι να τρώνε ευχάριστα τα αγγελούδια σας και να μη σας παιδεύουν.

---

the

αντωνυμία: it

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ αφορμές εθνικής περηφάνιας στα παιδιά

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Με αφορμή το όνειρο που ζουν οι Έλληνες διεθνείς ποδοσφαιριστές μας και εμάς που χορεύουμε στο ρυθμό του EURO με μια βαθειά επιθυμία να κατακτήσουμε και το 2012 το τιμημένο, εμπνεύστηκα τούτο το άρθρο. Το Σάββατο κρατούσα αγκαλιά την μικρή μου και πηγαίναμε για το καθιερωμένο βραδυνό μπανάκι όταν ο Καραγκούνης έβαλε το γκόλ και αυθόρμητα της κουνούσα τα χέρια πανηγυρίζοντας και εκείνη γελούσε σα να καταλάβαινε απόλυτα το τι σημαινε αυτό το γκολ για την Ελλάδα. Εκείνη τη στιγμή αυθόρμητα μου πέρασε από το μυαλό μου το πώς μεγαλώνουμε τα παιδιά μας όσον αφορά τη χώρα που ζουν και αν είναι υπερήφανα για αυτή. Ξερετε στεναχωριέμαι πολύ γιατί ακούω πολλούς ανθρώπους να λένε "στην Ελλάδα μένουμε" και "τι περιμένεις" κτλ.. λές και η Ελλάδα δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι και τα παιδιά μας. Λες και αυτή την κατάσταση στην Ελλάδα δεν τη διαμορφώσαμε εμείς και οι προηγούμενες γενιές και δεν πληρώνει τα λάθη των προηγούμενων γενιών η δική μας γενιά και η γενιά των παιδιών μας. Στεναχωριέμαι πολύ διότι δυστυχώς δεν μεγαλώνουμε τα παιιδά μας μαθαινοντας τα να αγαπούν τον τόπο τους, να αγαπούν τα μνημεία που προκαλούν θαυμασμό σε όλον τον κόσμο, αντ' αυτού τα μαθαίνουμε να γκρινιάζουν. Να μη βλέπουν τις ομορφιές και να έχουν μια ξενομανία λες και στο εξωτερικό όλα λειτουργού σαν ένα καλοκουρδισμένο ρολόι. Και πιστέψτε με οτι δεν είναι έτσι, έχοντας ζήσει στο εξωτερικό, μπορώ να το πω με βεβαιότητα.

Ας μάθουμε στα παιδιά μας να προσέχουν την πλατεία που πάνε και παίζουν όπως προσέχουν το σπίτι τους. Γιατί και αυτό θα είναι το σπίτι τους για μεγάλο διάστημα και γιατί εκεί θα παίζουν σήμερα, αύριο θα κάνουν ποδήλατο και πιο μετά θα πηγαίνουν τα δικά τους παιδιά να παίζουν. Ας τα μάθουμε να συμπεριφέριφέρονται με όμορφο τρόπο στα λουλούδια και στα δέντρα της περιοχής τους, να μη πετάνε σκουπίδια, να ενημερώνουν τους γονείς τους αν δουν άσχημες συμπεριφορές από άλλα παιδάκια και να προασπίζοται το δίκαιο. Αν τα μάθουμε να προσέχουν τα μικρά πράγματα και μεγαλώνοντας θα προσέχουν και τα μεγάλα... Ας τα μάθουμε να αγαπούν την Ελλάδα μας και να είναι υπερήφανα για αυτή όχι μόνο για το παρελθόν αλλά και για ενα ομορφο μέλλον που σε εκείνα έμελλε ο κλήρος να φτιάξουν. Καλό απόγευμα!!!

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ ο πρώτος γλυκός αποχαιρετισμός

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Περνάει ο καιρός και έρχεται η στιγμή να αποχωριστούμε το αγγελάκι μας, αυτό το μικροσκοπικούλι πλασματάκι που φέραμε από το μαιευτήριο και το μόνο που ήθελε ήταν αγκαλίτσες και γλυκόλογα. Και αυτό το πλασματάκι μεγαλώνει και οι εργαζόμενες μανούλες καλούμαστε να επιστρέψουμε στην εργασία μας. Και εκεί είναι ο πρώτος γλυκός αποχωρισμός. Γλυκός ελπίζουμε να είναι μιας και χρειάζεται πολύ προετοιμασία για να δεχτεί το μωρό μας ένα νέο πρόσωπο. Γιατί το χειρότερο θα είναι να κλείσουμε την πόρτα του σπιτιού μας και να ακούμε τα κλάματα του και τις φωνούλες του και να δούμε δακρυσμένα ματάκια.

Σήμερα το πρωί η μέρα μας ξεκίνησε τελείως διαφορετικά. Την ξύπνησα, την ετοίμασα και την πήγα στην γιαγιά της. Η πρώτη μέρα επιστροφής στην εργασία είναι γεγονός. Για την μητέρα είναι διπλό άγχος μιας και έχει στο μυαλό της συνεχώς το μωρό της αλλά και το περιβάλλον που θα συναντήσει επιστρέφοντας στην εργασία της. Το μωράκι μας οφείλουμε να το προετοιμάζουμε νωρίτερα για τις αλλαγές που πρόκειται να του συμβούν μιας και για εκείνο θα αλλάξει κατά πολύ το πρόγραμμά του αλλά κυρίως το πρόσωπο που θα το φροντίζει. Οφείλουμε να μιλήσουμε στο παιδί μας για την νέα κατάσταση όποια και αν είναι αυτή και να το φέρουμε σε επαφή με το νέο πρόσωπο που θα το φροντίζει νωρίτερα αλλά και να του μιλάμε για αυτό. Να το αφήνουμε σιγά σιγά και σταδιακά μαζί με το νέο πρόσωπο, να το “εκπαιδεύσουμε” να το ταΐζει, να το ενημερώσουμε για τις συνήθειές του, για τα αγαπημένα του τραγούδια κτλ....

Οι ειδικοί αναφέρουν ότι το πιο δύσκολο διάστημα να αποχωριστεί ένα μωράκι την μαμά του είναι το δεύτερο εξάμηνο της ζωής του καθώς και τον δεύτερο χρόνο και μετά της ζωής του. Οι περισσότερες μητέρες αποχωρίζονται τα παιδιά τους το δεύτερο εξάμηνο της ζωής του. Για να είναι καλά το μωρό οφείλουμε εμείς οι ίδιοι να είμαστε καλά και ουσιαστικά να πιστέψουμε ότι όλα θα πάνε καλά. Να περάσουμε στο μωρό μας το συναίσθημα ότι δεν το παρατάμε αλλά το αφήνουμε με ένα άλλο εξίσου σημαντικό πρόσωπο που το εμπιστευόμαστε και θα περάσουν όμορφα και θα κάνουν νέες δραστηριότητες κτλ. Καλό θα είναι να μην καθυστερούμε πολύ την φυγή μας από το σπίτι αλλά να καθόμαστε όσο το δυνατόν λιγότερο, διότι κάτι τέτοιο συνήθως επιδεινώνει την κατάσταση δίνοντας την εντύπωση ότι θα καθίσουμε και εμείς μαζί του.

Η τέλεια εξέλιξη θα είναι ότι όλα πάνε ρολόι και ότι το παιδί μας περνάει καλά χωρίς κλάματα και ότι δε θα μας αναζητάει. Αυτό όμως είναι εξαιρετικά δύσκολο και εκεί χρειάζεται ψυχραιμία και υπομονή τόσο από τους γονείς όσο και από την γιαγιά ή την νταντά που θα προσέχει το μωράκι μας. Ας κρατήσουμε τα θετικά της ιστορίας ότι το μωρό μας θα μάθει να συναναστρέφεται με άλλα πρόσωπα, θα αυξηθεί η κοινωνικότητά του και έτσι θα βοηθήσει το παιδί να αποκτήσει μια υγιή και ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Και για εμάς τις μανούλες όσο τύψεις, άγχος και ανασφάλεια να έχουμε, θα μας κάνει καλό πέρα από το να τραγουδάμε το “αχ κουνελάκι” να γυρίσουμε στην ενεργό δράση. Περιμένω τις δικές σας εμπειρίες από την πρώτη ημέρα αποχωρισμού από το παιδάκι σας. Εύχομαι να ήταν ευχάριστη.

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ κατοικίδια και παιδί

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Μια συζήτηση που συνηθίζουν να κάνουν οι γονείς είναι πότε θα πάρουν ένα σκυλάκι στο σπίτι τους, αν δεν έχουν, για το παιδί τους. Είναι πολύ εύκολο να πάμε και να αγοράσουμε ένα σκυλάκι και να το πάμε στο σπίτι και να είναι ένα ζωντανό παιχνίδι για το παιδί μας. Πριν αποφασίσουμε ή ενδώσουμε στις απαιτήσεις των παιδιών μας για την απόκτηση ενός σκύλου σωστό είναι να τους θέσουμε τις αρμοδιότητές τους και το ρόλο τους στο νέο μέλος της οικογένειας.

Στα παιδιά αρέσουν τα ζωάκια και ιδιαίτερα τα σκυλάκια. Μελέτες δείχνουν ότι η ενασχόληση των παιδιών με ζώα αλλά ιδιαίτερα με τους σκύλους γεννά θετικά συναισθήματα στο παιδί. Αν σκέφτεστε γιατί να πάρετε σκυλί στο παιδί σας καλό είναι να γνωρίζετε ότι το παιδί μαθαίνει να αγαπά, να βοηθάει τους πιο αδύναμους, να είναι πιο εκφραστικό και δοτικό. Μαθαίνει να γίνεται πιο υπεύθυνο μέσα από τη φροντίδα που παρέχει στο σκύλο. Ουσιαστικά μαθαίνει ότι στη ζωή έχει ευθύνες και υποχρεώσεις διότι μπορεί να χρειαστεί να αφήσει το αγαπημένο του παιχνίδι προκειμένου να βγάλει το σκύλο βόλτα για την ανάγκη του. Μαθαίνει να αγαπά και να σέβεται τα ζώα και σε αυτό το σημείο είναι απαραίτητη η παρακολούθηση των γονιών γιατί μπορεί άθελά τους να το κακοποιεί μη καταλαβαίνοντας αν θέλει να κοιμηθεί, να ξεκουραστεί ή να φάει. Μαθαίνει επίσης πως είναι να χάνεις κάτι που αγαπάς μιας και τα σκυλάκια έχουν μικρή διάρκεια ζωής και μπορεί να χαθεί το ζωάκι όσο είναι μικρό. Προετοιμάζεται ουσιαστικά για ολικό αποχωρισμό για κάτι που αγαπάει πολύ κάτι που στο μέλλον θα του φανεί πολύ χρήσιμο διότι κάποιος συγγενής ή εμείς οι ίδιοι οι γονείς θα φύγουμε από τη ζωή. 

Καλό θα είναι πριν προβούμε στην αγορά του ζώου να καθορίσουμε τις απαιτήσεις που έχει το ζώο και τι οφείλει να κάνει. Καλό θα είναι επίσης να είναι το παιδί άνω των 6 ετών διότι σε αυτή την ηλικία μπορεί να βοηθήσει περισσότερο, να κατανοήσει περισσότερο τις ανάγκες του ζώου αλλά και γιατί σε αυτή την ηλικία το ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού αρχίζει να ισχυροποιείται. Επίσης καλό είναι να αγοράσουμε ένα μικρό σκυλάκι σε ηλικία διότι το παιδί δένεται σταδιακά μαζί του και μεγαλώνει μαζί με το παιδί δημιουργώντας μια όμορφη φιλική σχέση. Οι γονείς πρέπει να πηγαίνουμε στον κτηνίατρο το ζώο όταν πρέπει για να εμβολιάζεται και να παρακολουθείται για τυχόν ασθένειες προκειμένου να ελαχιστοποιήσουμε τις πιθανότητες να έχουμε ένα άρρωστο μέλος της οικογένειας μέσα στο σπίτι μας. Μα πάνω από όλα πριν πάρουμε το σκύλο να είμαστε σίγουροι για αυτή μας την πράξη καθώς όπως και ο άνθρωπος χρειάζεται αγάπη και φροντίδα έτσι και ο σκύλος χρειάζεται την ίδια αγάπη και να περάσουμε στα παιδιά μας το μήνυμα ότι ο σκύλος δεν είναι μια κούκλα που την βαρεθήκαμε και μπορούμε να τη δωρίσουμε αλλά μια απόφαση ζωής. Καλή δύναμη!

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ μπαμπάς και παιδί

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Συνηθίζω στα άρθρα μου να μιλάω για τις μητέρες και για τον καθημερινό τους αγώνα στην ανατροφή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Ουσιαστικά όμως δεν είναι μόνο η γυναίκα που καλείται να αλλάξει την ζωή της και να ασχολείται κατά κύριο λόγο με το παιδί της αλλά και ο άντρας, δηλαδή ο πατέρας. Μου είχε κάνει εντύπωση μια εκπομπή που είχα παρακολουθήσει ως παιδί που μιλούσε για τον πατέρα και ότι η εικόνα που έχουν τα παιδιά για τον πατέρα τους αποκτάται κατά 90% από την μητέρα. Από την περίοδο της σύλληψης του παιδιού και μετά συνηθίζουμε να ασχολούμαστε με την μητέρα με το πως εκείνη αισθάνεται. Όταν γεννά, αν εκείνη τα καταφέρνει και ο μπαμπάς από πρωταγωνιστής της ζωής μας περνά σε δεύτερη μοίρα. 

Όμως και οι μπαμπάδες επηρεάζονται όταν ένα βρεφάκι έρχεται στον κόσμο. Εκείνος σε αντίθεση με την μητέρα το νιώθει για πρώτη φορά στο μαιευτήριο. Το παίρνει αγκαλιά και βλέπει το δημιούργημά του. Η μητέρα το περιποιείται κυρίως αλλά ο μπαμπάς το παίρνει αγκαλιά, το νανουρίζει και σιγά σιγά δημιουργεί μια σχέση μαζί του. Όταν ο μπαμπάς αγκαλιάζει με στοργή και πολύ αγάπη τα μωρά, εκείνα αισθάνονται ότι υπάρχει και άλλο πρόσωπο που ασχολείται μαζί τους και σιγά σιγά νιώθουν αυτή την μοναδικότητα και αποκτούν στοιχεία της προσωπικότητας του μπαμπά.

Αλλά και μεγαλώνοντας το παιδί που γίνεται νήπιο, δηλαδή από την ηλικία των 3 και 6 ετών,  χρειάζεται να έχει ουσιαστικά κοντά του τον πατέρα. Είναι εκείνο το πρόσωπο που θεωρούν πιο ισχυρό μέσα στο σπίτι και σιγά σιγά γίνεται το πρόσωπο θαυμασμού. Ο πατέρας γίνεται πρότυπο για τα αγόρια όσον αφορά τον τρόπο συμπεριφοράς τους αλλά και στιγματίζει τα κορίτσια μελλοντικά όσον αφορά την ανεύρεση συζύγου, φίλου κτλ. Σε αυτή την τόσο μικρή ηλικία μπορεί το παιδί να στιγματιστεί από τη συμπεριφορά του πατέρα και τα μεν αγόρια να έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση τα δε κορίτσια να μην μπορούν να εμπιστευτούν το άλλο φύλο. 

Και όσο μεγαλώνει το παιδί σε κάθε φάση της ζωής του απαιτείται να έχει κοντά του εκτός από την μητέρα και τον πατέρα. Οι μητέρες οφείλουμε να ενημερώνουμε τον μπαμπά για τα κατορθώματά των παιδιών μας, να τους ενημερώνουμε για τα προβλήματά τους, για τις φοβίες τους και για τα αγαπημένα τους παιχνίδια, μιας και λείπουν περισσότερο από το σπίτι λόγω εργασιακών υποχρεώσεων. Με αυτό τον τρόπο ο μπαμπάς γνωρίζει καλύτερα το παιδί και όταν παίζουν οι δυο τους είναι ενήμερος και μπορεί να αποφύγει αν το φοβίζει κάποιος θόρυβος ή να επικεντρωθεί σε κάποιο παιχνίδι που του αρέσει. 

Καλό θα είναι οι μητέρες να μιλούν στα παιδιά για τον πατέρα τους, να τους λένε ιστορίες από τη ζωή τους πριν γεννηθούν εκείνα, να “ανεβάζουν” τον πατέρα τους στα μάτια των παιδιών τους και να μην είναι εκείνα που θα είναι οι δέκτες των προβλημάτων που έχουν μεταξύ τους. Να τους εξηγούν και να δικαιολογούν τον μπαμπά όταν εκείνος για εργασιακούς λόγους λείπει πολύ από το σπίτι και να τον υποδέχονται πάντα με μια αγκαλιά και ένα χαμόγελο που και εκείνος έχει ανάγκη επιστρέφοντας στο σπίτι μετά από μια δύσκολη ημέρα. Εις το επανειδείν.

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ μια βόμβα στο σαλόνι μου

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Πάντοτε μου άρεσε η τάξη, δεν μπορούσα να ησυχάσω όταν το σπίτι μου ήταν ατακτοποίητο και όμως στην πορεία έπρεπε να μάθω όχι μόνο να μην με απασχολεί η σκόνη, που προφανώς υπάρχει, αλλά και τα παιχνίδια που κυκλοφορούν μέσα στο σαλόνι. Τις προάλλες καθόμουν στο σαλόνι του σπιτιού μου και έβλεπα πως διαμορφώθηκε μετά τη γέννηση του παιδιού όχι μόνο χωροταξικά αλλά και όσον αφορά την τακτοποίηση του. Είναι σε αυτή την πανέμορφη για εκείνη ηλικία που κάνει τα πρώτα της βήματα και ανακαλύπτει όλο τον κόσμο. Την εντυπωσιάζουν το τραπεζάκι του σαλονιού, προσπαθεί να ανοίξει τα ντουλάπια και εμείς οι νοικοκυρές οφείλουμε να διατηρούμε την ψυχραιμία μας και να τους μάθουμε ότι δεν τους ανήκει όλο το σπίτι και ότι κάποια πράγματα είναι της μαμάς ή του μπαμπά.

Δεν μου αρέσει να της λέω συνεχώς μην το κάνεις αυτό ή μην το κάνεις εκείνο όμως οφείλω όχι μόνο για λόγους τακτοποίησης αλλά και για λόγους ασφάλειας να της βάζω όρια. Προσπαθώ να βάζω τα παιχνίδια της σε μια σειρά και να παίζουμε μέσα στο δωμάτιο της προσπαθώντας να της δείξω ότι αυτός ο χώρος είναι για παιχνίδι και για ξεκούραση. Το ενεργητικό ζουζούνι μας όμως δεν αρέσκεται να αφήνει τα παιχνιδάκια του στο δωμάτιο του και εκεί είναι που το σαλόνι μας είναι γεμάτο παιχνίδια. Και εμείς οι μανούλες με την πρώτη ευκαιρία που κάνει έναν υπνάκο τρέχουμε να το φτιάξουμε όπως εμάς μας αρέσει ή όπως είχαμε συνηθίσει μέχρι την επόμενη φορά που θα γεμίσει με παιχνίδια. 

Άλλωστε με τον δικό τους τρόπο θέλουν και εκείνα να κεντρίζουν το ενδιαφέρον μας και μας ζητούν να παίξουμε μαζί τους. Λατρεύουν όταν καθόμαστε και εμείς στο χαλάκι μαζί τους ενώ είναι πιο ανήσυχα όταν τα αφήνουμε μόνα τους να παίζουν. Αλλά για να είμαι ειλικρινής όσο και αν εμάς μας αρέσει το τέλειο σπίτι αισθάνομαι πολύ καλύτερα όταν περνάω τον χρόνο μου μαζί της γνωρίζοντας έτσι ότι είναι χαρούμενη και ευτυχισμένη. Αυτό άλλωστε φαίνεται και από το γλυκό τους χαμόγελο αλλά και από τα φιλιά που μας χαρίζουν. Καλή δύναμη σε όλους τους γονείς.

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ ακούγοντας τα παιδιά μας

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χριστός Ανέστη.

Όλοι μας γνωρίζουμε πόσο δύσκολη είναι η εποχή που διανύουμε όχι μόνο οικονομικά αλλά και επικοινωνιακά. Προτιμούμε να μιλάμε στο τηλέφωνο παρά να πάμε μια βόλτα να συναντήσουμε έναν φίλο μας και να πούμε από κοντά κοιτώντας τον στα μάτια τα νέα μας. Ξέρετε αυτή η στάση ζωής με προβληματίζει πολύ διότι σκέφτομαι πόσο λάθος μηνύματα μπορεί να περνάμε στα παιδιά μας, όχι μόνο για την συμπεριφορά τους μελλοντικά σε παρέες αλλά και σε σχέση με εμάς, τους γονείς τους. Με προβλημάτισε πολύ όταν σε μια επαρχιακή κοινωνία όπως αυτή της πόλης του Ρεθύμνου βρέθηκαν πολλά κακοποιημένα παιδιά τα οποία δεν είχαν μιλήσει στους γονείς τους για ότι τους συνέβαινε. Εκεί διερωτήθηκα γιατί ενώ κανονικά θα έπρεπε οι γονείς να γνωρίζουν την καθημερινότητα των παιδιών τους, να ξέρουν τους φίλους τους, τι λένε, τι τους λένε, αυτά τα παιδιά κρατούσαν μυστικό ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα που αντιμετώπιζαν.

Πραγματικά με προβληματίζει πολύ αν θα καταφέρω να κάνω το παιδί μου να μου μιλάει για τα προβλήματα του αλλά και για την καθημερινότητα του. Σκέφτομαι μήπως δεν έχουμε πια τον τρόπο οι γονείς να κάνουμε τα παιδιά μας να μας μιλούν ή μήπως τελικά δεν έχουμε τον χρόνο. Μπορεί να είναι και θέμα προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε στη δουλειά, οι υποχρεώσεις στο σπίτι όταν γυρίζουμε από τη δουλειά κτλ.. Όμως είμαστε και γονείς και οφείλουμε να καλλιεργήσουμε σωστά τον χαρακτήρα των παιδιών μας, να ακούσουμε τα προβλήματα τους, τις ερωτήσεις τους, να παίξουμε μαζί τους. Και όχι να τα πιέζουμε συνεχώς για το αν διάβασαν, αν πήραν καλύτερο βαθμό από τον ξάδερφό τους κάνοντάς τους συγκρίσεις και ερωτήσεις που αντί να μας ανοίγονται να τα απομακρύνουμε περισσότερο από κοντά μας. 

Ας τα ρωτάμε όταν γυρνάνε από το σχολείο όχι πώς πήγε το μάθημα αλλά πώς ήταν η μέρα τους στο σχολείο. Ας αρχίσουμε να τους μιλάμε λέγοντας τους πως ήταν η δική μας μέρα, πόσες δυσκολίες αντιμετωπίσαμε και πόσες ευχάριστες εκπλήξεις είχαμε. Ας αρχίσουμε να τους μιλάμε όταν σταματήσει το διάβασμα, ουσιαστικά όταν χαλαρώνουν, για να είναι πιο ήρεμα και πιο εύκολο για εμάς να τα προσεγγίσουμε. Ας ζητήσουμε από το πιο μικρό παιδάκι να μας κάνει ζωγραφιές για να δούμε μέσα από εκείνες τη διάθεση του. Πολλοί παιδοψυχολόγοι λένε ότι τα χρώματα που χρησιμοποιεί ένα παιδί όταν ζωγραφίζει εξωτερικεύει τον εσωτερικό του κόσμο. Ας του πούμε ένα δικό μας πρόβλημα και ας του ζητήσουμε κάποιες λύσεις που εκείνο σκέφτεται να μας δώσει διότι έτσι του δείχνουμε ότι το υπολογίζουμε και ότι δεν είμαστε εδώ για να το ανακρίνουμε αλλά για να συζητάμε μαζί του, ουσιαστικά το ενθαρρύνουμε να μας μιλήσει. Αν κάνει ένα λάθος ας μη του πούμε "είδες εγώ στα έλεγα αλλά εσύ δεν με ακούς" αλλά τώρα έμαθες μέσα από τα λάθη σου, και εγώ ως μεγαλύτερη που είμαι έχω περισσότερη εμπειρία, αφού εγώ έχω κάνει τα ίδια λάθη είμαι εδώ για να σε προστατεύσω για να μην πληγωθείς κτλ.. Ας του πούμε ότι μας αρέσει να ακούμε τα ευχάριστα νέα του, τις επιτυχίες του αλλά πάντα θα έχουμε μια ανοιχτή αγκαλιά για να κουρνιάσει όταν θα θέλει να κλάψει γιατί πληγώθηκε από κάτι ή από κάποιον, όταν νέα του δε θα είναι ευχάριστα αλλά δυσάρεστα κτλ.. Ας του δείξουμε ότι είναι το παιδί μας, το αγαπάμε και ότι αυτό δεν αλλάζει ό,τι και αν συμβεί.

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ θηλάστε κάνει καλό

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χριστός Ανέστη!

Ένα από τα πιο έντονα συναισθήματα που βιώνει μια γυναίκα είναι η στιγμή που γίνεται μαμά δηλαδή η στιγμή της γέννας. Δεν μπορείς να περιγράψεις με τίποτα αυτή την μοναδικότητα της στιγμής όταν ακουμπάνε πάνω σου το πλασματάκι που εως τότε το είχες μέσα σου. Θα μου μείνει επίσης αξέχαστη η φράση που μου είπε ο νεογνολόγος: "Ο ΘΗΛΑΣΜΟΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΩΡΑ".

Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί γιατί η σύγχρονη γυναίκα δε θηλάζει το παιδί της. Από εμπειρία έχω να σας πω ότι χρειάζεται πολύ μεγάλη υπομονή να θηλάσεις. Όχι δεν είναι εύκολο και σαφώς είναι κουραστικό και σαφώς δεν κοιμάσαι και σαφώς ξεχνάς τα δικά σου θέλω όμως τώρα μέσα από σένα θρέφεις έναν άλλον άνθρωπο. Και αυτό είναι που το κάνει τόσο ιερό. Παλιότερα οι γυναίκες θήλαζαν τα παιδιά τους για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα τόσο που εμάς μας φαίνεται υπερβολικό. Πλέον είναι ευκολία το να θρέψεις από το κουτί που πουλάνε στο εμπόριο και πριν ακόμα δούμε αν έχουμε γάλα να το αγοράζουμε για να το δώσει στο μωρό η γιαγιά προκειμένου να πάμε για καφέ με τις φίλες μας ή και ο μπαμπάς προκειμένου να κοιμηθούμε τη νύχτα. Δεν έχουμε την απαιτούμενη υπομονή για να θηλάσουμε το παιδί μας και πολλές φορές ακούω πολλές να λένε μα εσύ έχεις γάλα, εγώ δεν είχα. 

Είναι φυσιολογικό όμως διότι για να παραχθεί το γάλα πρέπει το μωρό να θηλάζει όποτε και όταν εκείνο θέλει και εκεί είναι που πετάς τα ρολόγια διότι δεν υπάρχουν σίγουρα τρίωρα ή τετράωρα όπως ακούμε με το ξένο γάλα. Ή δεν υπάρχουν νύχτες που το μωρό δε θα ξυπνήσει λόγω πείνας γιατί ξέρουμε σίγουρα την ποσότητα του γάλακτος που έχει πιεί.

Πέρα από τα δικά μας θέλω καλό είναι να σκεφτόμαστε τι προσφέρουμε στο μωρό μας μέσα από το θηλασμό. Έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά που θηλάζουν αποκτούν πολλά αντισώματα σε σχέση με εκέινα που τρέφονται με ξένο γάλα, με αποτέλεσμα να τα προφυλλάσει από ιώσεις, αλλεργίες και μακροχρόνια από το ζάχαρο, και καρδιακές ασθένειες. Ότι συχνά γίνονται πιο έξυπνα σε σχέση με εκείνα που μεγάλωσαν με το μπιμπερό λόγω ενός ενζύμου που υπάρχει στο μητρικό γάλα και ευνοεί την ανάπτυξη του εγκεφάλου. Το συναισθηματικό δέσιμο μεταξύ μαμάς και παιδιού που αναπτύσσεται είναι φοβερό. Το μωράκι περιμένει πως και πως τη στιγμή που θα θηλάσει προκειμένου να ηρεμήσει και δεν είναι τυχαίο που τα μωράκια που θηλάζουν αρέσκονται περισσότερο στην αγκαλιά της μαμάς τους και κοιμούνται σε αυτή. 

Στεναχωριέμαι πολύ όταν ακούω μανούλες να λένε ότι δεν έχουν γάλα και το παλεύουν πολύ να θηλάσουν το μωράκι τους.  Μια φίλη μου τη θαυμάζω διότι παρόλο τις αντίξοες συνθήκες θήλασε 7 μήνες ενώ ο γιατρός της έλεγε να σταματήσει. Όμως το δικό της ΘΕΛΩ ξεπέρασε τα προβλήματα που έλεγαν οι γιατροί. Στεναχωριέμαι όμως πιο πολύ για εκείνες που έχουν γάλα αλλά δεν έχουν την υπομονή και το δυνατό ΘΕΛΩ να θηλάσουν και προτιμούν την ευκολία που τους προσφέρει ένα χάπι που κόβει το γάλα.

Σας προτρέπω να θηλάσετε γιατί ο θηλασμός προστατεύει τις γυναίκες από τον καρκίνο του στήθους, βοηθάει τις γυναίκες να χάσουν τα κιλά της εγκυμοσύνης. Σας προτρέπω να θηλάζετε γιατί όπως πολύ σωστά λέει ο παιδιάτρος μας η κατσικούλα θρέφει με το δικό της γάλα το κατσικάκι. Έτσι και το μωρό όταν έρχεται, φέρνει το γάλα του σε ιδανική αναλογία με όλα τα απαραίτητα συστατικά που χρειάζονται για να αναπτυχθεί το αγγελάκι μας. Όχι δε χρειάζεται να ντρεπόμαστε μπορούμε και έξω να θηλάσουμε, άλλωστε όλοι βοηθούν μια θηλάζουσα μητέρα στο να βρεί ένα χώρο να θηλάσει, είτε είναι καφετέρια είτε είναι εστιατόριο. Και χαίρομαι διότι είναι μια ιερή στιγμή και είναι στο χέρι όλων των γυναικών να τη βιώνουμε. Εύχομαι σε όλες τις γυναίκες να έχουν υγεία και να μπορούν να θηλάζουν όσο κουραστικό και αν είναι που πιστέψτε με είναι πολύ κουραστικό, πιο πολύ από τη διάρκεια μιας εγκυμοσύνης ή από την ετοιμασία ενός σπιτιού. Χρειάζεται πολύ συγκέντρωση και ξεκάθαρο ΘΕΛΩ. Εύχομαι σε όλες σας να παίρνετε δύναμη μέσα από τα παιδιά σας!!!

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά τα παιδιά

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χριστός Ανέστη!!

Άραγε είμαστε έτοιμοι να γίνουμε γονείς και να μεγαλώσουμε σωστά και υγιή παιδιά; Τρελαίνομαι στην ιδέα και μόνο μήπως αρρωστήσει το μωρό μου. Κι όμως πολλοί γονείς προκαλούν κακό στα παιδιά τους μέσα από τις δικές τους κακές συνήθειες. Μία από αυτή είναι το κάπνισμα.  Κατ΄ εμέ δεν είναι μόνο ότι προκαλούμε κακό στην υγεία τους αλλά τους μαθαίνουμε να προκαλούν και τα ίδια κακό στην υγεία τους. 

Είχαμε πάει βόλτα προχθές σε ένα εμπορικό κέντρο με την μικρή μου. Στο διπλανό τραπέζι κάθεται ένα ζευγάρι με δύο παιδιά και τους βλέπω να ανάβουν τσιγάρο. Μόλις είδα αυτή τη σκηνή σκέφτηκα "μα είναι δυνατόν"; Μπορούν οι ίδιοι γονείς να στεναχωριούνται αν αρρωστήσει το παιδί τους από μια ίωση, αν δε φάνε όλο τους το φαγητό αλλα δεν καταλαβαίνουν πόσο βλάπτουν τα παιδιά τους καπνίζοντας μπροστά τους; Πολλοί θα πουν "μα πλένω τα χέρια μου πριν το πάρω αγκαλιά" κι όμως το κακό γίνεται καθώς σύμφωνα με έρευνες ο καπνός μεταφέρεται στα ρούχα του καπνιστή, κατά συνέπεια και η πίσσα με τη νικοτίνη και παίρνοντας αγκαλιά το παιδί μας του μεταφέρουμε τη νικοτίνη και την πίσσα, η οποία όταν έρχεται σε επαφή με το δέρμα του παιδιού εισχωρεί στο αίμα του. Φανταστείτε το διπλό κακό που κάνουμε στο παιδί μας εμείς οι ίδιοι οι γονείς. Διότι δε βλάπτουμε μόνο την υγεία τους αλλά και τον ψυχικό τους κόσμο. Τα παιδιά μας μιμούνται. Θα στεναχωρηθούμε αν μάθουμε ότι καπνίζουν, όμως δε ξέρω με τι επιχειρήματα ένας καπνιστής γονέας μπορεί να αντικρούσει τη νέα συνήθεια του παιδιού του και πως μπορεί να το βοήθησει να την εξαλείψει. Υπάρχει και μια άλλη μεριδα γονέων οι οποίοι δεν καπνίζουν μπροστά στα παιδιά τους διότι δε θέλουν το παιδί τους μεγαλώνοντας να γίνει καπνιστής.   

Σύμφωνα με έρευνες τα Ελληνόπουλα αρχίζουν το κάπνισμα από πολύ μικρή ηλικία και ο κυριότερος λόγος είναι η συναισθηματική φόρτιση, η αποδοχή σε παρέες καθώς και γιατί καπνίζοντας αισθάνονται μεγαλύτεροι, κάτι που σε όλους μας άρεσε όταν ήμασταν μικροί. Ας προσπαθήσουν όλοι οι καπνιστές γονείς να αναπνέουν τα παιδιά τους καθαρό αέρα όπως φροντίζουν να τρώνε φρέσκα προϊόντα ή να πάνε στο καλύτερο σχολείο. Ας μην τους προκαλούμε μόνοι μας άσθμα, αλλεργίες και πολλές ακόμη σοβαρές ασθένειες και ας μάθουμε μέσα από τα παιδιά μας και για τα παιδιά μας να σταματήσουμε το κάπνισμα. Σε φιλικό μου περιβάλλον ένα εγγονάκι είπε στην καπνίστρια γιαγιά του "γιαγιά γιατί μυρίζουν έτσι τα χέρια σου"; και αυτό ήταν αρκετό να την αφυπνίσει και να προσπαθήσει να το κόψει. Και ναι σίγουρα ήταν εξαιρετικά δύσκολο όμως τα κατάφερε!!!  Καλό μήνα!!!

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ μεγαλώνοντας με παραμύθια

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χριστός Ανέστη. 

Μέρα με τη μέρα που περνά σκέφτομαι ότι έχω πολλά και σπουδαία πράγματα να διδάξω στο παιδί μου. Και ως παιδί που ήμουν εγώ κάποτε κάποιες φορές έβλεπα κάποια πράγματα σαν κήρυγμα "πρέπει να προσέχεις αυτό", "πρέπει να είμαστε καλοί", "πρέπει το ένα πρέπει το άλλο" και πάει λέγοντας. Και έχω την εντύπωση ότι λίγο πολύ όλα τα παιδιά έχουν νιώσει έτσι. Τι είναι αυτό που αρέσει στα παιδιά και μπορούμε μέσα από αυτό να περάσουμε και μηνύματα; Καθώς διάβαζα ένα παραμύθι στην κόρη μου, το σκέφτηκα: τα παραμύθια!

Καθώς διαβάζουμε ένα παραμύθι μεταφερόμαστε σε έναν άλλον μαγικό κόσμο όπου υπάρχει μια πλοκή, ένα σενάριο και κάποιοι χαρακτήρες είτε καλοί είτε κακοί. Το παιδί ακούγοντας ένα παραμύθι διεγείρεται η φαντασία του και προβληματίζεται για το τι θα έκανε εκείνο ανά περίπτωση. Δεν είναι τυχαίο που όταν διαβάζουμε παραμύθια στα παιδιά, ειδικά στα πιο μεγάλα, εκείνα σιωπούν και μας κοιτάνε μέσα στα μάτια και στο στόμα για να ακούσουν πως θα εξελιχθεί η ιστορία. Πολλές φορές δεν μας αρέσει να μας διακόπτουν όταν διαβάζουμε ένα παραμύθι αλλά εκείνα μας ρωτούν "τι έγινε τελικά; πες μου; ποιος κέρδισε"; μας κάνουν και άλλες ερωτήσεις αναλόγως την ηλικία τους και πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να τους απαντήσουμε. Καλό είναι να μην εκνευριζόμαστε όταν μας διακόπτουν αλλά μπορούμε να τους απαντήσουμε "θα δεις παρακάτω τι θα συμβεί, κάνε λίγο υπομονή" και αμέσως τους διδάσκουμε αυτή την μεγάλη αρετή που είναι η υπομονή. Τους αρέσει που στο τέλος κερδίζει το καλό και που ο ήρωας του παραμυθιού εκπληρώνει τις επιθυμίες του και είναι όλοι ευχαριστημένοι που η κακιά μάγισσα απέτυχε να καταστρέψει τη βασίλισσα. 

Όμως πέρα από τα μηνύματα καλού-κακού ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον ψυχικό κόσμο των παιδιών μας. Βλέπουμε πως εκείνα θα ήθελαν να τελειώσει η ιστορία και για να είμαι ειλικρινής θα αγχωνόμουν αν στο παιδί μου του άρεσε να κερδίσει ο κακός του παραμυθιού, όμως θα ήταν από την άλλη και ένας τρόπος να δω πως σκέφτεται και από μικρή ηλικία να πράξω αναλόγως αν χρειάζεται κάποια βοήθεια. Τα παραμύθια είναι βέβαιο ότι ενισχύουν την καλή σχέση και κατα συνέπεια το δέσιμο ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά γιατί ο γονιός αφιερώνει χρόνο απέναντι στο παιδί του. Δεν το αφήνει μπροστά σε ένα παιδικό έργο αλλά πηγαίνει μέσα στο δωμάτιο του ή σε ένα ήρεμο μέρος του σπιτιού και του ξεδιπλώνει μια ιστορία γεμάτη μηνύματα. Βάζει το παιδί στη διαδικασία να μάθει να ακούει αλλά και να σκεφτεί και εκείνο λύσεις σε κάποιο πρόβλημα, να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. 

Καλό είναι να διαβάζουμε με απόλυτη ηρεμία ένα παραμύθι και κατά τη διάρκεια της αφήγησης να διαβεβαιωνόμαστε ότι έχει κατανοήσει την ιστορία που του διαβάζουμε και να το ρωτάμε πως εκείνο θα ήθελε να εξελιχθούν τα πράγματα. Ανάλογα την ιστορία να του περνάμε μηνυματα του τύπου "είδες παρόλο που έχασε την μητέρα του ο ήρωας του παραμυθιού έγινε καλός άνθρωπος και επιβίωσε στη ζωή του γιατί είχε στήριγμα του τον Θεό αλλά και όσα του είπε η μητέρα του πριν φύγει από τη ζωή" ή "παρόλο που ήταν τόσο αδύναμος εκείνος ήταν έξυπνος και πάντα έβρισκε τρόπο μέσα από το μυαλό του να καταφέρνει". Μέσα από τα παραμύθια το παιδί βλέπει ότι αναλογα την απόφαση που θα πάρουμε ότι θα έχει και κάποιο κόστος είτε σε εμας τους ίδιους είτε στο γενικότερο περιβάλλον του και έτσι το παιδί σκέφτεται συλλογικά και όχι ατομικά.  Τα παραμύθια διεγείρουν την φαντασία των παιδιών μας, τα βάζουν σε μια εγρήγορση σχετικά με την εξέλιξη της υπόθεσης,

Τα παραμύθια δε χρειάζονται χρήματα για να τα αγοράσουμε. Χρειάζονται φαντασία. Μου έλεγε η γιαγιά μου ότι μπροστά στο τζάκι τους κάθε βράδυ οι γονείς τους, τους έλεγαν παραμύθια και πως ακόμη θυμούνται την πιο έντονη χροιά της φωνής τους καθώς περιέγραφαν την ιστορία αλλά και όλα τα ηθικά διδάγματα που τους είχαν περάσει. Μάλιστα έλεγαν ότι η ζωή μας ήταν σαν παραμύθι. Ήμασταν ευχαριστημένοι και ευτυχισμένοι και σκέφτομαι πόσο καλή δουλειά είχαν κάνει οι γονείς τους μέσα από τις διηγήσεις τους.  

Εύχομαι απόψε αντί να βάλουμε στο παιδί μας να δει κάποιο παιδικό έργο για να το πάρει ο ύπνος να του διαβάζουμε ένα παραμύθι, να το φιλήσουμε και να του πούμε Καληνύχτα. Χριστός Ανέστη!!!

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ όταν έρχονται τα δύσκολα

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Χριστός Ανέστη!!!

Τα καλομαθαίνουμε και στην συνέχεια υποφέρουν και υποφέρουμε. Οι γονείς μας μεγάλωσαν με ελάχιστα πράγματα, με ελάχιστη βοήθεια από τους δικούς τους γονείς. Εκείνοι όντας στερημένοι μας μεγάλωσαν όπως πολλές φορές σίγουρα έχετε ακούσει να σας λένε στα πούπουλα. Και όμως είμαστε η γενιά των  ναρκωτικών, των αλκκολικών και των εξαρτήσεων. Σκεφτόμουν ότι όλα τα παραπάνω είναι άμεσα συνδεδεμένα με το πόσο ευαίσθητοι χαρακτήρες γεννηθήκαμε αλλά και πόσο ευάλωτους χαρακτήρες αναθρέψαμε. Πολλές φορές σκέφτομαι ότι από τώρα που είναι μικρή η κόρη μου πρέπει σταδιακά να τη μάθω να επιβιώνει στα δύσκολα.

Δε ξέρω αν και κατα πόσο είναι δύσκολο ή εύκολο να τους μάθουμε ότι η ζωή εκεί έξω είναι δύσκολη και ότι δεν πρέπει να απογοητευόμαστε από έναν φίλο που μας πρόδωσε ή από έναν κακό βαθμό που πήραμε σε κάποιο μάθημα.  

Πολλές φορές κάνουμε πράγματα που εκείνα μπορούν να κάνουν και έτσι δεν τα μαθαίνουμε να είναι υπεύθυνα απέναντι στις υποχρεώσεις τους αλλά και κατ' επέκταση απέναντι στη ζωή. Δεν τα αφηνουμε να κάνουν μικρά λάθη όταν είναι σε μικρή ηλικία και μεγαλώνοντας όταν φεύγουν από κοντά μας κάνουν μεγάλα λάθη και δεν είμαστε εκεί να τα διορθώσουμε. Δεν τα αφήνουμε να βρουν λύσεις αλλά τις δίνουμε εμείς έτοιμες. Και αρχίζουμε λύνοντας τους την άσκηση στα μαθηματικά στη δευτέρα δημοτικού και συνεχίζουμε έτσι και στα πιο δύσκολα προβλήματά τους. Είμαστε οι πλάτες τους στο δικό τους σώμα. Είναι εξαρτημένα από εμάς και όταν εμείς φεύγουμε από κοντά τους προσπαθούν να βρούν ως στήριγμά τους κάτι ή κάποιον θέλοντας πάντα κάποιον να τα βοηθάει στα δύσκολα και αναλόγως την ευαισθησία τους μπορεί να πέσουν και σε εξαρτήσεις.

Περιμένω ιδέες που έχετε ήδη εφαρμόσει στα δικά σας παιδάκια και να μας δώσετε και εμάς ερεθίσματα για τα δικά μας. Χρόνια Πολλά!!!

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ μεγαλώνοντας με αγάπη

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Σε λίγες ημέρες θα γιορτάσουμε την Ανάσταση του Κυρίου, Εκείνου που θυσιάστηκε από την υπέρμετρη του Αγάπη προς τον άνθρωπο. Θα ήθελα ειδικά σε αυτές τις δύσκολες μέρες αλλά και γενικότερη τη δύσκολη εποχή που διανύει η χώρα μας να καλλιεργήσουμε στα παιδιά μας μια μεγάλη αρετή, την αγάπη.

Οι περισσότεροι γονείς προσφέρουμε απλόχερα στα παιδιά μας την αγάπη όμως δεν τα μαθαίνουμε να αγαπούν. Τα ρωτούν οι γιαγιάδες, παππούδες και συγγενείς τι δώρα θέλουν να τους προσφέρουν στις γιορτές όχι όμως τι δώρα θα προσφέρουν τα ίδια. 

Προ ημερών βρέθηκα σε ένα κατάστημα παιχνιδιών και κάνοντας μια βόλτα την μικρούλα μου (μπας και κοιμηθεί) ακούω μια μαμά να λέει σε ένα παιδάκι "έλα να διαλέξεις το δώρο που σου είπε η νονά να πάρεις που σε αγαπάει". Σκέφτηκα αμέσως: δηλαδή αν δεν του αγόραζε δώρο δε θα το αγαπούσε; πόσο μάλλον το παιδάκι. Πολλές φορές θεωρούν ότι όταν δεν τους κάνουμε τα χατήρια ότι δεν τα αγαπάμε και όντας σκληρά εύκολα λένε "δεν σε αγαπώ" πληγώνοντας μας γιατί στο τρυφερό τους μυαλουδάκι συνδυάζουν την αγάπη με την επίτευξη των στόχων τους. 

Αυτές τις γιορτές ας δώσουμε στα μικρά μας αγγελάκια την ευκαιρία να προσφέρουν εκείνα την αγάπη τους. Ας τους πούμε ότι είναι ευκαιρία να κοιτάξουν ανάμεσα στα παιχνίδια τους και να δουν ποια θα ήθελαν να χαρίσουν σε άλλα παιδάκια που δεν έχουν παιχνιδάκια να παίζουν και ας αρπάξουμε την ευκαιρία να πάμε μαζί τους μια επίσκεψη σε ένα ίδρυμα που φιλοξενεί παιδάκια και να δωρίσουν τα παιχνίδια τους. Ας τα επιβραβεύσουμε ΟΧΙ αγοράζοντας τους ένα ακόμη παιχνίδι αλλά λέγόντας τους Σ΄ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ, με έκανες πολύ ευτυχισμένη και ας προγραμματίσουμε μια ακόμη επίσκεψη μετά από κάποιο διάστημα. Ας τα μάθουμε ότι αγάπη δεν εισπράττουμε μόνο αλλά και προσφέρουμε και ας τους μάθουμε ότι αυτό είναι πιο σημαντικό. Και όσο πιο πολύ αγαπάμε τόσο πιο πολύ αγαπιόμαστε. Άλλωστε ο Κύριος είπε ότι ότι και αν  κάνουμε στον κόσμο αν δεν το κάνουμε με αγάπη δεν έχει καμία αξία. 

Καλή και ευλογημένη Ανάσταση. Με πολλή αγάπη.

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

εκ-παιδεύovτας το αύριο ~ μητρικός χαιρετισμός

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

Σκεφτόμουν πως να αρχίσω την ενότητα "εκ- παιδεύοντας το αύριο". Και τι καλύτερο από το να μιλήσουμε για την αρχή. Παρατηρώντας τον τίτλο θα δείτε ότι η λέξη εκπαιδεύοντας χωρίζεται σε δύο μέρη και αυτό δεν είναι τυχαίο. Πέρα από την εκπαίδευση με την έννοια που όλοι την χρησιμοποιούμε είναι και το παιδεύοντας. Και αυτή είναι η πραγματικότητα. Για να εκπαιδεύσεις το αύριο, το μέλλον, τα παιδιά μας δηλαδή, πρέπει η μητέρα αλλά φυσικά και ο πατέρας να παιδευτεί, να κοπιάσει δηλαδή, να προσπαθήσει πολύ, όπως για κάθε τι που κάνουμε στη ζωή μας.

Η σημερινή γυναίκα μορφώνεται, εργάζεται συμμετέχει ενεργά στην πολιτική, σε έρευνες, διδάσκει και διδάσκεται και νομίζει ότι έχει κατακτήσει τον κόσμο έως ότου ακούσει την καρδιά του δικού της δημιουργήματος, του παιδιού της. Εκεί συνειδητοποιεί ότι όσα έχει επιτεύξει έως σήμερα είναι ένας κόκκος ρυζιού σε σχέση με αυτό που δημιουργεί. Και τι είναι αυτό; ένας άνθρωπος! 

Και όταν λέμε άνθρωπος δεν εννοούμε μόνο με σάρκα και οστά αλλά με το βαθύτερο νόημα. Με το να το εκπαιδεύσουμε, να δημιουργήσουμε τελικά έναν σωστό ΑΝΘΡΩΠΟ.

Όταν έμαθα ότι θα γίνω μαμά, πέρα από τα συναισθήματα της χαράς και πρωτόγνωρης ευτυχίας με ακολούθησαν και τα συναισθήματα του προβληματισμού, της ευθύνης και γιατί όχι και του άγχους. Πέρα από την καθημερινή σωματική φροντίδα που χρειάζεται ένα παιδί, και όλοι καταλαβαίνουμε πολύ καλά τι θέλω να πώ ειδικά αν είστε γονείς, σημαντική φροντίδα χρειάζεται και η ψυχή του παιδιού μας. Καθώς γράφω το άρθρο μια εικόνα μου έρχεται στο μυαλό μου. Σαν η ψυχή να είναι μία πλαστελίνη και εμείς οφείλουμε να την πλάσουμε με τέτοιο τρόπο ώστε να την τελειοποιήσουμε και να βγάλουμε το πιο τέλειο αποτέλεσμα που μπορούμε. Κάποιες φορές μπορεί να λέμε είναι μωρό ακόμη. Όμως στο ήδη 8 μηνών κοριτσάκι μου βλέπω τα πεισματά της, τα νάζια της αλλά και τα καλά της χαρακτηριστικά  και προσπαθώ να βρώ τρόπο ώστε οποιο αρνητικό χαρακτηριστικό της μπορώ να εντοπίσω να το αλλάξω και να το εξαλείψω και τα θετικά της χαρακτηριστικά να τα καλλιεργήσω και να τα αναπτύξω. 

Σας καλώ λοιπόν σήμερα στα εγκαίνια αυτής της νέας ενότητας, να μοιραστείτε τις δικές σας εμπειρίες ως γονείς, αδέρφια, φίλοι παιδιών ή ανθρώπων που μεγαλώνουν παιδιά και να με βοηθήσετε να ξεδιπλώσω το κουβάρι της σωστής διαπαιδαγώγησης μέσα από δικές σας εμπειρίες και τεχνικές που χρησιμοποιείτε στο δικό σας παιδάκι. Συγχωρέστε με για τυχόν λάθη, ήδη μέχρι να ολοκληρώσω το παρόν κείμενο έχω διακόψει τη σκέψη μου πάνω από 5 φορές αφού με κάλεσε το καθήκον... Ευχαριστώ πολύ τον ιδιοκτήτη του yannidakis αλλά και όλους εσάς. Καλή ανάγνωση!!!

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »

παρουσίαση ενότητας των 18:00 της τρίτης ~ εκ-παιδεύovτας το μέλλον

μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα

κάθε Τρίτη στις 18:00

---

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας

 Διαβάστε περισσότερα.. »